Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 660/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Pisz z dnia 9 maja 2022 r. w sprawie II K 369/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego J. S. (1)

☒ oskarżony J. S. (1)

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońcy:

1/ obrazy przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 190* 1 k.k. poprzez bezzasadne przyjęcie, iż zachowanie oskarżonego wobec pokrzywdzonej stanowiło groźby karalne oraz iż miał on kiedykolwiek spowodować dolegliwości wskazane w ww. artykule.

2/ obrazy przepisów postępowania, która miał wpływ na treść orzeczenia, a w szczególności art. 5§2 kpk i art. 7 k.p.k. polegającą na tłumaczeniu wszelkich wątpliwości i sprzeczności na niekorzyść oskarżonego, oparcie ustaleń Sądu jedynie na pokrętnych zeznaniach świadków R. D. (1) i D. Ż. (1) i nie dokonaniu zweryfikowania ich zeznaj z innymi dowodami oraz bezpodstawne nie danie wiary wszelkim zeznaniom świadków zaprzeczających twierdzeniom ww. świadków, zwłaszcza w zakresie w jakim:

a/ przesłuchana w charakterze świadka M. S. wskazała, że dochodziło pomiędzy nią a oskarżonym do kłótni, w trakcie których z obu stron padały wulgarne słowa, zaś prowokatorem tych kłótni była M. S., i oskarżony nie groził pokrzywdzonej, natomiast wypowiadane przez niego słowa nie wzbudziły w pokrzywdzonej realnej obawy ich spełniania, a postępowanie było wszczęte cyt. „z chęci dokuczenia mężowi i dania mu nauczki."

b/ przesłuchany w charakterze świadka P. F. (1)- funkcjonariusz dokonujący interwencji w dniu 23 I 24 kwietnia 2021 r.- gdzie zgłaszającą interwencje była M. S. orazjej dzieci, w zakresie wjakim świadek wskazał cyt. „nj przypominam sobie aby kobieta wskazywała, że mąż jej 2roził. Jeżeli pokrzywdzona wspomniałaby o 2roźbach znalazłoby się to w notatce." Interwencje dotyczyły wtargnięcia oskarżonego który znajdował się pod wpływem alkoholu do domu.

c/ przesłuchany w charakterze świadka D. Ż. (1)- wskazał „byłem świadkiem jakoskarżony: popychał, groził, szarpał i to wszystko", przy czym nie wskazał na czy owe groźby miały polegać i czy w ocenie pokrzywdzonej wzbudziły one realną obawę ich spełnienia.

d/ przesłuchany w charakterze świadka R. D. (1) wskazał- cyt. „słyszałem jak pan S. groził Pani S.. Nie pamiętam jakich słów używal, ale dużo brzydkich słów używał. Mówił, że ją zabije, zapierdoli. On cały czas tak jej groził remont trwał około miesiąca."

e/ przesłuchany w charakterze świadka P. Ł. (1) na rozprawie w dniu 28.02.2022 wskazał cyt. „wykonywałem prace budowlane w domu oskarżonego. Od pewnych osób słyszałem, że miał grozić pani S.. Ja osobiście nic nie słyszałem."

f/ przesłuchany w charakterze świadka policjant C. S. (1) na rozprawie w dniu 26.04.2022 wskazał cyt. „,wobec nas oskarżony zachowywał się spokojnie. Pokrzywdzona z tymi mężczyznami czekała na nasz przyjazd. Nie słyszałem żadnych gróźb."

g/ przesłuchany w charakterze świadka policjant K. L. na rozprawie w dniu 26.04.2022 wskazał cyt. „W mojej obecności na pewno nie groził żonie. Do zatrzymania oskarżonego doszło obok domu."

3/ na podstawie art. 439 kpk § 1 pkt 9 rażące naruszenie przepisów prawa karnego procesowego, a mianowicie art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k., polegającego na błędnym przyjęciu, iż nie wystąpiła określona w tej normie prawnej negatywna przesłanka procesowa wyłączająca prowadzenie postępowania o popełnienie czynu z art. 288§1 kk skoro pokrzywdzona M. S. skutecznie złożyła do protokołu w dniu 29.11.2021 r. (str 8. protokołu) wniosek o cofnięcie ścigania oskarżonego w zakresie zniszczenia mienia na jej szkodę na co prokurator wyraził zgodę.

Oskarżonego:

błędu w ustaleniach faktycznych oraz błędnego uznania za wiarygodnych zeznań pokrzywdzonej złożonych na Policji i zeznań świadków R. D., D. Z. i P. Ł. co doprowadziło do niesłusznego przypisania mu winy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacje skar żą cych co do istoty nie s ą zasadne.

Przede wszystkim chybiony jest zarzut z pkt 3 apelacji – k. 399 albowiem wprawdzie prokurator zgodził się na cofniecie wniosku o ściąganie oskarżonego za zniszczenie mienia – k.264 odw. to Sąd I instancji na podstawie art.12§3 kpk na to cofniecie wniosku przez pokrzywdzona nie wyraził zgody- k. 268.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów zawartych w środkach odwoławczym, to przede wszystkim zauważyć należy, że zgromadzone w sprawie dowody Sąd meriti poddał trafnej analizie i ocenie, zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 4 k.p.k. Także przeprowadzone w oparciu o tę analizę wnioskowanie jest logiczne, zgodne z przesłankami wynikającymi z art. 7 kpk i przekonująco uzasadnione w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku. Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji prawidłowo zweryfikował tezy aktu oskarżenia w granicach niezbędnych dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia winy i kwalifikacji prawnej przypisanych oskarżonemu czynów. Stąd też odnosząc się do podnoszonych przez skarżących zarzutów należy stwierdzić, że są one chybione. Zauważyć trzeba, że podnosząc tego rodzaju zarzuty skarżący faktycznie polemizują z ustaleniami Sądu I instancji. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikają powody rozstrzygnięcia o winie oskarżonego a Sąd Okręgowy podziela przedstawioną tam argumentację . Apelacje w istocie nie wskazują na takie okoliczności, które wnioski tego Sądu mogłaby skutecznie podważyć. W tej sytuacji nie ma potrzeby ponownego przytaczania całości argumentacji zawartej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i należy jedynie zaakcentować te elementy, które przemawiają za odmową podzielania stanowiska skarżącego

W zakresie zarzutów dotyczących przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i przyjęcia winy oskarżonego w oparciu o przede wszystkim jednostronną analizę twierdzeń pokrzywdzonej w takim zakresie ich twierdzeń w jakim obciążała ona oskarżonego, stwierdzić należy, iż Sąd I instancji prawidłowo, w oparciu o zebrany materiał dowodowy odtworzył przebieg zdarzeń opisanych w zaskarżonym wyroku oceniając dowody w sposób zgodny z zasadami prawa procesowego. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 5 września 1974 r., zasada swobodnej oceny dowodów, leżąca u podstaw prawidłowego wyrokowania, nie może prowadzić do dowolności ocen i takiego wyboru dowodów, którego prawidłowości nie dałoby się skontrolować w trybie rewizyjnym. Ustalenia faktyczne wyroku tylko wtedy nie wykraczają poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. (II KR 114/74 OSNKW 1975/2/28).

W konsekwencji Sąd Okręgowy nie podzielił zawartych w apelacjach zarzutów obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, jak i wywodów przytoczonych na ich poparcie oraz nie dopatrzył się obrazy wskazanych przepisów procedury karnej, które to uchybienia mogłyby rzutować na treść wydanego wyroku zwłaszcza w zakresie uznania winy oskarżonego. W pełni zatem należy podzielić argumentację Sądu I instancji co do analizy i oceny zebranego i ujawnionego materiału dowodowego. W szczególności obrazy art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 kpk nie dowodzi to, że ustalenia w sprawie przy odrzuceniu tych wyjaśnień oskarżonego, w których nie przyznał się oni do popełnienia zarzuconych mu czynów. Fakt czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o dowody niekorzystne z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonego nie może oznaczać, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania. Tym bardziej wskazać należy, że ustalenia faktyczne winny być dokonane na podstawie dowodów, którym przyznano przymiot wiarygodności. Tym samym wobec przyznania dowodom niekorzystnym z punktu widzenia odpowiedzialności oskarżonego takiej cechy, to chybione są zarzuty, że w postępowaniu doszło do złamania zasady obiektywizmu. Ocena dowodów pozostaje pod ochroną z art. 7 kpk gdy jest poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonych oraz jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego umotywowana w uzasadnieniu wyroku.

W zakresie zarzutów obu apelacji dotyczących rzekomego błędu w ustaleniach faktycznych oraz obrazy prawa procesowego, to one także one nie zasługują na uwzględnienie, przy czym wobec ich praktycznej tożsamości możliwe jest jednoczesne się do nich ustosunkowanie.

Sąd I instancji trafnie zatem nie dał wiary tym wyjaśnieniom oskarżonego, w których w toku postępowania rozpoznawczego nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów albowiem w istocie stanowiły one przyjętą przez oskarżonego linię obrony. Oskarżony faktycznie próbował zminimalizować swoje sprawstwo, oraz nieudolnie starał się przerzucić część winy na żonę i na pracowników ekipy remontowej. Tym samym w tym zakresie w pełni należało podzielić argumentację Sądu Rejonowego jak na k. 353 odw. -354.

Zwrócić bowiem uwagę należy, że w toku postępowania przygotowawczego J. S. przyznawał się do stawianych mu zarzutów oraz potwierdził, że faktycznie nadużywał alkoholu i dopuścił się względem żony zarzuconych mu czynów a nawet wyraził skruchę. Zasadnie zatem w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku te wyjaśnienia w tym zakresie uznano za szczere i korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym.

W szczególności prawidłowo Sąd I instancji wskazał, że początkowo również pokrzywdzona M. S. nie miała żadnych wątpliwości, co do przebiegu zaistniałych zdarzeń z udziałem oskarżonego i precyzyjnie opisała w jaki sposób jej mąż zachowywał się wobec niej, w tym jak jej jak jej groził; mąż nadużywał alkoholu, a ona obawiała się jego postępowania. Wymieniona bała się, że wypowiadane groźby pod jej adresem zostaną spełnione i na miejsce zdarzenia wzywała policję. Opisała przebieg poszczególnych zdarzeń, awantur, traumatycznych doznań, zachowań których doświadczyła ze strony męża.

Tym samym słusznie nie uznano za wiarygodnych tych jej zeznań złożonych przed Sądem I instancji, w których zaczęła bronić męża i w istocie poparła zaprezentowaną przez niego linię obrony, w tym przerzucała odpowiedzialność za zaistniałe zdarzenia na osoby trzecie. W konsekwencji prawidłowo odrzucano te drugie zeznania tego świadka albowiem nie mogły one stanowić miarodajnych podstaw do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

Także nie budzi wątpliwości ocena zeznań świadków: R. D., D. Ż., P. F., G. R., P. Ł., C. S. K. Ł., którzy opisali przebieg zdarzeń ze swojej perspektywy. Co istotne, członkowie ekipy remontowej pracujący przy domu stron potwierdzili, że oskarżony w ich obecności groził żonie a funkcjonariusze policji przedstawili okoliczności związane z interwencją podejmowaną w sprawie, w tym zakresie uszkodzenia mienia.

Oskarżony wypowiadając pod adresem M. S. groźby pobicia i pozbawienia życia, musiał liczyć się z tym, że wzbudza one w pokrzywdzonej obawę ich spełnienia i taki efekt niewątpliwie chciał uzyskać. Tym samym godził on w wolność i poczucie bezpieczeństwa swojej żony, a czynił to z uwagi na fakt, iż był skonfliktowany z żoną i nadużywał alkoholu. Za Sądem I instancji zwrócić uwagę należy, że zeznań pokrzywdzonej składanych „na gorąco” już po zaistniałych sytuacjach, wynikało, iż groźby wypowiadane pod jej adresem przez męża każdorazowo wywołały w niej realną obawę, że będą spełnione i skutkowały zawiadomieniem Policji. Co więcej J. S. faktycznie nic sobie nie robił z decyzji organów procesowych mających na celu odseparowanie go od pokrzywdzonej i cyklicznych interwencji policji.

Ponadto słusznie ustalono, że oskarżony umyślnie dokonał uszkodzenia mienia poprzez wybicie trzech szyb: dwóch w oknie i jednej w drzwiach budynku mieszkalnego, czym spowodował straty w wysokości 1.080 zł na szkodę M. S. i to wymieniona opłaciła fakturę za naprawę uszkodzonych szyb. Zasadnie jednocześnie zauważono, że dla przypisania J. S. czynu z art.288§1 kk nie mogło mieć żadnego wpływu ustalenie, że oskarżony i pokrzywdzona pozostawali w ustroju małżeńskiej wspólności ustawowej albowiem „przedmiotem czynności wykonawczej przestępstwa zniszczenia mienia może być rzecz stanowiąca współwłasność sprawcy oraz innej osoby, bowiem dla każdego ze współwłaścicieli, który działa wobec niej w sposób sprzeczny z prawem, przedmiot ten traktowany jest jako „cudzy”, gdyż nie stanowi jego wyłącznej własności”.

Wniosek

Oskarżony i jego obrońca wnosili o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie J. S. od popełniania zarzucanych mu czynów; ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec wskazanych okoliczności wnioski skarżących nie mogły być uwzględnione.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwi ęź le o powodach utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Piszu II Wydziału Karnego z dnia 9 maja 2022 r., sygn. akt II K 369/21

I zmieniono w ten sposób, że:

- uchylono rozstrzygnięcie z pkt III sentencji o karze łącznej pozbawienia wolności,

- w ramach rozstrzygnięcia z pkt I sentencji karę pozbawienia wolności orzeczoną za wskazany tam ciąg przestępstw złagodzono do 3 (trzech) miesięcy,

- na podstawie art.91§2 kk i art.86§1 kk w miejsce kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczono wobec oskarżonego J. S. (1) karę łączną 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwi ęź le o powodach zmiany

Wyrok z przyczyn podanych wyżej co do zasady uznano za trafny.

Sąd Okręgowy zaakceptował także stanowisko Sądu Rejonowego co do konieczności orzeczenia wobec J. S. bezwzględnej kary pozbawienia wolności.

W przedmiotowej sprawie stopień społecznej szkodliwości czynów był stosunkowo wysoki. Zachowanie oskarżonego spowodowało w życiu pokrzywdzonej strach oraz poczucie zagrożenia. U oskarżonego widoczny był brak poszanowania dla porządku prawnego, co świadczy o niezrozumieniu przez niego norm społecznych i prawnych. Tym samym brak było podstaw do orzeczenia wobec oskarżonego innej kary niż pozbawienie wolności.

Jednocześnie mając na uwadze początkową jego postawę oraz obecne stanowisko pokrzywdzonej uznano za celowe złagodzenie kary jednostkowej i łącznej.

Orzeczone wyrokiem z dnia 7 września 2022 r. kary są adekwatne do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości jego czynów i winny spełnić cele określone w art. 53 kk.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. T. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego J. S. (1) wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Na podstawie art.624§1 kpk zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze uznając, że przemawia za tym jego sytuacja materialna i osobista.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego J. S. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Pisz z dnia 9 maja 2022 r. w sprawie II K 369/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony J. S. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Pisz z dnia 9 maja 2022 r. w sprawie II K 369/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana