Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VII Ka 668/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1.1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 czerwca 2022 r. w sprawie II K 2034/21

0.1.1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego T. M. (1)

☒ oskarżony T. M. (1)

☐ inny

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.1.2.1. Ustalenie faktów

0.1.2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.1.2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.1.2.2. Ocena dowodów

0.1.2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońcy oskarżonego T. M. (1)

I Odnośnie do czynu z pkt I wyroku:

1) W zakresie dot. publikowania zdjęć pokrzywdzonej oraz udostępnienia Linku do jej profilu oraz nieusunięcia ich - obrazę przepisów prawa materialnego, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 2 k.k. w zw. z art. 190a k.k. poprzez błędne uznanie, że zaniechanie usunięcia zdjęć i linku do profilu byłej partnerki umieszczonych w okresie, gdy strony były w związku stanowi czyn karalny i wypełnia znamiona art. 190a k.k., podczas gdy żaden przepis prawa nie przewiduje obowiązku usunięcia archiwalnych zdjęć z byłą partnerką po zakończeniu związku, a dodatkowo obowiązek taki nie wynikał też o orzeczenia sądu, gdyż bezsporne jest, że nie było żadnej sprawy sądowej, w której zapadłoby orzeczenie nakazujące oskarżonemu usunięcie przedmiotowych zdjęć i linku,

2) obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 7 k.p.k w zw. z art. 424 § I pkt 1 k.p.k. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego i brak wskazania istotnych elementów czynu, w szczególności:

- pominięcie zeznań samej pokrzywdzonej M. K. (1), z których wynika, że jej zdjęcia i J. do jej profilu zostały przez oskarżonego umieszczone (opublikowane) na (...) w okresie nieobjętym zarzutem,

- pominięcie, że znajdująca się w aktach praktycznie cała korespondencja oskarżonego do pokrzywdzonej pochodzi z okresu wcześniejszego niż okres objęty zarzutem, a w okresie objętym zarzutem zostały wysłane tylko dwie kartki pocztowe, za co oskarżony został skazany w pkt II wyroku jako za odrębny czyn,

- brak poczynienia jakichkolwiek ustaleń odnośnie ilości wizyt oskarżonego na cmentarzu w okresie objętym zarzutem, podczas jest to niezbędne dla ustalenia czy działanie oskarżonego miało charakter „uporczywy" i tym samym czy wypełnione zostały znamiona czynu z art. 190a k.k.

3) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, który miał wpływ na jego treść poprzez ustalenie, że oskarżony w okresie objętym zarzutem opublikował zdjęcia pokrzywdzonej i udostępnił link do jej profilu oraz działał w sposób „uporczywy".

II Odnośnie do czynu z pkt II wyroku:

1) obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego, w szczególności pominięcie w tym zakresie wyjaśnień oskarżonego oraz pisma AS O. z dnia 3 marca 2021 r. (k. 218) i pisma Dyrektora ZK B. (k. 203),

2) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, który miał wpływ na jego treść poprzez uznanie, że oskarżony naruszył zakaz orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 27 maja 2020 r., podczas gdy okoliczności sprawy wskazują że oskarżony nie miał zamiaru naruszenia przedmiotowego zakazu, a przestępstwo z art. 244 k.k. jest przestępstwem, które można popełnić jedynie umyślnie z zamiarem bezpośrednim,

3) obrazę przepisów postępowania, która miała iypływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 366 5 1 k.p.k. w zw. z art. 170 I pkt 3, 4, 5 k.p.k., art. 193 5 I k.p.k. i art. 201 k.p.k. poprzez niesłuszne oddalenie wniosku dowodowego obrony z dnia 31 maja 2022 r. i tym samym niewyjaśnienie istotnych okoliczności spotkania oskarżonego i pokrzywdzonej na cmentarzu w dniu 15 listopada 2020 r.

III Odnośnie do czynów z pkt I i II wyrokuobrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 366 1 k.p.k. w zw. z art. 170 1 pkt 2, 3, 4 i 5 poprzez niesłuszne oddalenie wniosków dowodowych złożonych przez samego oskarżonego i tym samym niewyjaśnienie wszystkich istotnych w sprawie okoliczności.

Oskarżonego T. M. (1):

- niezastosowania art.12 kk i wydanie orzeczenia w systemie „ratalnym”;

- błędnego przyjęcia wyczerpania dyspozycji z art.190a§1 kk;

- niezastosowania art.344(a)§1 kpk co spowodowało istotne braki postępowania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadne zarzuty oskarżonego i jego obrońcy

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obu apelacji uznano za częściowo zasadne, przy czym z powodu zbieżności przeważającej części argumentacji możliwe jest jednoczesne się do nich ustosunkowanie.

Na wstępie należy wskazać, że Sąd I instancji dokonał generalnie prawidłowych ustaleń w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego co do zachowań z art.190a§1 kk i z art.244 kk.

Zachowanie T. M. zostało ustalone przede wszystkim na wiarygodnych zeznaniach pokrzywdzonej. Są one faktycznie w pełni obiektywne a towarzyszące nim emocje były w pełni usprawiedliwione także i tym, że M. K. po raz kolejny stawała przed sądem i poprzez swoje relacje wracała do przykrych dla niej wspomnień. Jej zeznanie w pełni znajdują potwierdzenie w innych dowodach, tj. zeznaniach jej matki oraz w dowodach z dokumentów a także w nagraniu wykonanym przez nią a dokumentującym spotkanie z oskarżonym na cmentarzu.

Podkreślenia przy tym wymaga, że sam oskarżony w istocie nie negował tego, że wysłał do pokrzywdzonej z zakładu karnego dwie kartki z życzeniami: świątecznymi i urodzinowymi oraz, że faktycznie doszło do spotkania z M. K. (1) na terenie cmentarza. T. M. przyznał także, że na jego portalu społecznościowym (...) znajdują się zdjęcia pokrzywdzonej z czasu gdy „byli razem” oraz linki do innych profili.

Co do tej ostatniej okoliczności, to oskarżony podawał, że nie przypominał sobie czy pokrzywdzona żądała usunięcia jej zdjęć z jego profilu. W tym zakresie Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu Rejonowego dającego wiarę zeznaniom M. K. także i co do tego, że zwracała się ona do T. M. aby usunął jej zdjęcia z profilu przy czym wymieniona nie kojarzyła aby w okresie objętym niniejszym postępowaniem na profilu (...) oskarżonego umiesił on nowe zdjęcia, których już wcześniej tam nie było – k.418 odw.

Wobec zarzutów zawartych w środkach zaskarżenia Sąd Okręgowy uznał, że brak było podstaw do zarzucenia T. M. (1), że: publikował zdjęcia pokrzywdzonej na swoim profilu na portalu społecznościowym (...) w tym zdjęcia sugerujące, że pozostaje on w związku z pokrzywdzoną i mimo jej sprzeciwu nie usunął ich oraz udostępnił link do profilu pokrzywdzonej. Trafnie bowiem skarżąca wskazała, iż „nie ma przepisu nakazującego osobie, która nie jest już w związku ze swoim partnerem/partnerką, usunięcia zdjęć z tą osobą ze swoich profili w mediach społecznościowych. Bezsporne jest także, że wobec oskarżonego nie był także wydany wyrok sądowy, który zobowiązywałby go do usunięcia zdjęć z M. K. (1) i linku do jej profilu z jego konta na (...)”. Tym samym również w ocenie Sądu Okręgowego nie było podstaw do uznania, że przestępstwo z art. 190a k.k. może być popełnione przez zaniechanie, w tym wypadku polegającym na braku usunięcia przez oskarżonego zdjęć i linku do profilu M. K. (1); nie podzielono zatem poglądu wyrażonego w tym przedmiocie między innymi przez M. M.. Za przyjęciem zachowania jedynie w formie działania zdaje się przemawiać wykładnia gramatyczna znamienia „nękanie”. Ponadto jeśli chodzi o niniejsza sprawę, to mając na względzie kwestie gwarancyjne i ramy wyznaczone przez przepisy prawa karnego nie wydaje się aby możliwe byłoby zarzucanie w istocie permanentnego zachowania związanego z nieusunięciem zdjęć z profilu(...) i to właśnie w sytuacji gdy T. M. prawnie nie był do tego zobowiązany.

0Chybione natomiast były zarzuty kwestionujące dopuszczenia się przez T. M. zachowań polegających na składaniu kwiatów na grobie osób najbliższych pokrzywdzonej, wysyłania korespondencji oraz naruszeniu zakazu zbliżania się do M. K..

Podkreślenia wymaga, że oskarżony, co do którego były prawomocnie orzeczone zakazy jak w wyroku na k.185 oraz co do którego w trakcie innych postępowań przygotowawczych stosowano środki zapobiegawcze w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej i zakazu kontaktowania się z nią nie zmienił swojego postępowania.

Trafnie zatem w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano, że wymieniony wiedział, że pokrzywdzona na cmentarzu komunalnym przy ul. (...) w O. ma groby swoich bliskich m. in. dziadków i wiedząc, że dość regularnie je odwiedza, w okresie wskazanym wyżej, co najmniej od 2 sierpnia 2020 r., przychodził na ten grób i zostawiał na nim róże. Sąd Okręgowy również i w tym wypadku za rzetelne uznał twierdzenia M. K. i jej matki co do ujawniania przez nie kwiatów na grobie oraz czasu kiedy miało to miejsce. Odrzucić zatem należało wyjaśnienia T. M., że rzekomo postępował tak aby uczcić pamięć zmarłych bliskich pokrzywdzonej. To zachowanie oskarżonego bez wątpienia miało na celu dawanie znać pokrzywdzonej o jego obecności i prowadzić do przywoływania wspomnień o oskarżonym. Podkreślenia także wymaga, że oskarżony liczył na faktyczne spotkanie z M. K. co miało miejsce w dniu 15 listopada 2020 r. W tym dniu pokrzywdzona była ze swoją mamą na cmentarzu i w drodze powrotnej dostrzegła oskarżonego idącego z różą w stronę grobu jej dziadków. Co istotne na ich widok T. M. nie zawrócił, podszedł do pokrzywdzonej (obowiązywał wówczas zakaz zbliżania się na odległość mniejszą niż100 m) i mimo, że widział, iż jest przez pokrzywdzoną nagrywany próbował nawiązać z nią rozmowę; następnego dnia mama pokrzywdzonej ujawniła na grobie kolejną różę pochodzącą od oskarżonego. Właśnie z nagrania i wbrew twierdzeniom oskarżonego wynika, że T. M. zbliżał się do M. K.. Z tego nagrania wynika również i to, że trzymał on w ręku różę i taka sama róża potem została sfotografowana dzień później jako leżąca na grobie.

Ponadto nawet już po osadzeniu i rozpoczęciu odbywania kary pozbawienia wolności oskarżony nie zaprzestał kontaktów z pokrzywdzoną i dniu 17 grudnia 2020 r. wysłał jej kartkę świąteczną z życzeniami, a w dniu 29 grudnia 2020 r. kartkę z życzeniami urodzinowymi. Szczególnie takie zachowanie T. M. było traumatyczne dla pokrzywdzonej albowiem wymieniony podjął je pomimo obowiązujących zakazów i do tego będąc izolowanym w jednostce penitencjarnej. Zasadnie przy tym Sąd I instancji odrzucił twierdzenia oskarżonego, że rzekomo nie miał on świadomości, iż wysyłając w grudniu 2020 r., z Zakładu Karnego w B. korespondencję do pokrzywdzonej łamał on sądowy zakaz wynikający z wyroku z dnia 27 maja 2020 r., który uprawomocnił się w dniu 08 września 2020 r.; oskarżony był obecny przy ogłoszeniu orzeczenia i znał treść rozstrzygnięcia dotyczącego tego środka oraz rozstrzygnięcie Sądu II instancji utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego. Tym samym w żaden sposób nie można było podzielić argumentacji, iż osadzenie oskarżonego w zakładzie karnym „zawieszało” stosowanie tego środka i nie może tego wspierać interpretacja przepisów na jaką powołał się Dyrektor ZK w B. w piśmie do pokrzywdzonej z dnia 29.01.2021 r. - k. 203.

Odnośnie zarzutu oskarżonego, że z uwagi na to, że był już prawomocnie skazany za podobne, wcześniejsze zachowania w stosunku do tej samej pokrzywdzonej a jego zachowanie objęte zarzutem w przedmiotowej sprawie powinno być zakwalifikowane jako jeden czyn ciągły z art. 12 § 1 kk, to takie stanowisko oskarżonego nie mogło zasługiwać na podzielenie. Wprawdzie przestępstwo z art. 190a § 1 kk ma charakter wieloczynowy, to w okolicznościach przedmiotowej sprawy, wbrew twierdzeniom T. M. nie można przyjąć, że zachowania objęte zarzutami w poprzednich sprawach oraz w sprawie niniejszej stanowią jeden czyn zabroniony. Ponadto brak jest podstaw do uznania, że co do wymienionego zachodzi regulacja z art.12§1 kk. Z treści art. 12 § 1 kk wynika, że za jeden czyn zabroniony uważa się dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego. Zatem ewentualna negatywna przesłanka procesowa w postaci powagi rzeczy osądzonej albo zawisłości sprawy w odniesieniu do czynu ciągłego zachodzi wówczas, gdy zarówno zachowania prawomocnie osądzone i uznane za czyn ciągły, albo będące przedmiotem jednego postępowania, jak i później ujawnione, były objęte jednym i tym samym zamiarem sprawcy. Tymczasem T. M. (1) nie został skazany za czyn ciągły z art. 12 § 1 kk a jego zachowania objęte zarzutem w przedmiotowej sprawie stanowiły kolejne przestępstwo stalkingu z art. 190a §1 kk, które przy ustaleniu kolejnych zachowań zostało popełnione od lipca 2020 r. (okres nękania w sprawie II K 1427/20 to czas od 23 listopada 2019 r. do 1 marca 2020 r. ; zaś w sprawie II K 2391/19 to czas do 18 marca 2019 r. do 22 listopada 2020 r.). Co przy tym istotne zachowania ostatecznie przypisane T. M. w niniejszej sprawie w zasadzie nie są tożsame z tymi, które zostały opisane w poprzednich rozstrzygnięciach- porównaj k. 185 i k. 537 co tym bardziej wyklucza zastosowanie art.12§1 kk.

Chybiony jest zatem zarzut oskarżonego co do naruszenia dyspozycji art.439§1pkt8 kpk.

W konsekwencji brak było także podstaw do uznania za zasadny zarzutu rzekomej obrazy art.344 a§1 kpk albowiem postepowanie zakończone wniesieniem aktu oskarżenia dotyczyło zachowań „nowych” popełnionych w okresie od lipca 2020 r.

Co do zarzutu rzekomego naruszenia art. 4§1 kk, to aktualne brzmienie przepisu art. 190a zostało nadane ustawą z 31.03.2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 568), która weszła w życie z dniem 31.03.2020 r. Obecnie występek zarzucany T. M. zagrożony jest karą od 6 miesięcy pozbawienia wolności do 8 lat i zastosowanie ma właśnie przepis w tym brzmieniu albowiem czyn został popełniony po dacie wejścia w życie nowelizacji.

Chybione były wreszcie zarzuty zawarte w apelacji obrońcy oskarżonego w zakresie oddalenia wniosków dowodowych a Sąd Okręgowy w tym zakresie w pełni podziela argumentację zawartą w postanowieniach jak na k. 419- 419 odw.

Wobec treści zarzutów oraz okoliczności wynikających z akt sprawy Sąd Okręgowy w ramach rozstrzygnięć z pkt I-II sentencji ustalił i przyjął, że zachowania zarzucone oskarżonemu T. M. (1) w pkt 1-4 aktu oskarżenia stanowią jeden czyn, przy czym z opisu zachowania z pkt 1 aktu oskarżenia wyeliminował sformułowanie „publikował jej zdjęcia na swoim profilu na portalu społecznościowym (...), w tym zdjęcia sugerujące, że pozostaje on w związku z pokrzywdzoną i mimo jej sprzeciwu nie usunął ich oraz udostępnił link do profilu pokrzywdzonej” a występek ten zakwalifikował z art.190a§1 kk i art.244 kk w zw. z art. 11§2 kk.

Ustalone zachowanie oskarżonego polegające na składaniu kwiatów na grobie jej najbliższych, wysyłanie do niej korespondencji oraz naruszenie zakazu zbliżania się wzbudziło u pokrzywdzonej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia z art. 190 a § 1 kk oraz naruszało także dyspozycje art. 244 kk. Tak postępując, oskarżony faktycznie nie pozwalał pokrzywdzonej o sobie zapomnieć a przecież M. K. wielokrotnie wyrażała potrzebę jak najszybszego zapomnienia osoby oskarżonego i relacji kiedyś go z nim łączącej. Te działania oskarżonego potęgowały w pokrzywdzonej poczucie zagrożenia i nieustannie przywoływały przykre dla niej wspomnienia. Trafnie zatem Sąd Rejonowy wskazał, że świadczyło to o złej woli oskarżonego i bezpośrednim zamiarze T. M., u którego biegli nie stwierdzili objawów choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego ani uzależnienia od jakichkolwiek substancji oraz nie zakwestionowali poczytalności w rozumieniu art. 31 § 1 i 2 kk.

Sąd Okręgowy zaakceptował także stanowisko Sądu Rejonowego co do konieczności orzeczenia wobec T. M. bezwzględnej kary pozbawienia wolności.

W przedmiotowej sprawie stopień społecznej szkodliwości czyn był wysoki. Zachowanie oskarżonego spowodowało w życiu pokrzywdzonej ciągły stres, strach, poczucie śledzenia, obserwowania, które to znacznie wpłynęły na funkcjonowanie pokrzywdzonej. Ustalone zachowania wskazują, że oskarżony działał uporczywie i nękał pokrzywdzoną nawet po ustanowieniu zakazu zbliżania się i kontaktowania z nią oraz przebywając w zakładzie karnym co wskazuje, że nie wyciągał on żadnych wniosków z wcześniejszego zachowania, które przecież było penalizowane. U oskarżonego widoczny jest zatem brak poszanowania dla porządku prawnego, co świadczy o całkowitym niezrozumieniu przez niego norm społecznych i prawnych, a nawet swojego rodzaju niedojrzałości społecznej i demoralizacji. Tym samym orzeczenie wobec oskarżonego kary 6 miesięcy pozbawienia wolności (dolny próg ustawowego zagrożenia) nie można uznane za rażąco surowe. Orzeczona kara jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu i winna spełnić także cele kary określone w art. 53 kk. Orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności było konsekwencją zachowania oskarżonego i chybione jest obecnie podnoszenie przez T. M. w apelacji okoliczności związanych z jego sytuacją rodzinną.

Wniosek

- obrońcy oskarżonego o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconych mu czynów, ewentualnie o uchylenie oskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

- oskarżonego o uchylenie oskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

☐ zasadny

☒ niezasadny wniosek obrońcy oskarżonego

☒ niezasadny wniosek oskarżonego

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec podniesionych zarzutów nie uznano za zasadnych wniosków skarżących o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconych mu czynów, ewentualnie o uchylenie oskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.1.5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.1.5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 czerwca 2022 r., sygn. akt II K 2034/21

I zmieniono w ten sposób, że:

- uchylono rozstrzygnięcie z pkt III sentencji o karze łącznej pozbawienia wolności,

- w ramach rozstrzygnięć z pkt I-II sentencji ustalono, że zachowania zarzucone oskarżonemu T. M. (1) w pkt 1-4 aktu oskarżenia stanowią jeden czyn, przy czym z opisu zachowania z pkt 1 aktu oskarżenia wyeliminowano sformułowanie „publikował jej zdjęcia na swoim profilu na portalu społecznościowym (...), w tym zdjęcia sugerujące, że pozostaje on w związku z pokrzywdzoną i mimo jej sprzeciwu nie usunął ich oraz udostępnił link do profilu pokrzywdzonej”, występek ten zakwalifikowano z art.190a§1 kk i art.244 kk w zw. z art. 11§2 kk i przyjmując te przepisy za podstawę skazania w oparciu o art. 190a§1 kk w zw. z art.11§3 kk orzeczono wobec oskarżonego T. M. (1) karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Wyrok zmieniono z uwagi na okoliczności opisane w poprzednich rozważaniach.

0.1.5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.1.5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.1.5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.1.5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

Zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze oraz zasądzono od T. M. (1) na rzecz oskarżycielki posiłkowej M. K. (1) kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych na ustanowienie pełnomocnika z wyboru w instancji odwoławczej,

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. T. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) zł tytułem opłaty za obronę z urzędu oskarżonego T. M. (1) wykonywanej w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 96,60 (dziewięćdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) zł tytułem podatku od towarów i usług od tej opłaty.

7.  PODPIS

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego T. M. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 czerwca 2022 r. w sprawie II K 2034/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

0.1.1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony T. M. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 10 czerwca 2022 r. w sprawie II K 2034/21

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☒

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana