Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 358/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

I.USTALENIE FAKTÓW

0.a. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1. 

Z. O. (1)

/urodzony w dniu (...) w N., s. S. i J. z d. B./

w okresie od dnia 29 lipca 2018 r. do dnia 6 października 2021 r. w miejscowości (...), gm. (...), woj. (...) znęcał się psychicznie nad osobą najbliższą żoną B. O. w ten sposób, że wszczynał awantury w miejscu zamieszkania w różnych porach dnia i nocy podczas których wyzywał ją słowami wulgarnymi, krzyczał na nią, poniżał, ośmieszał, krytykował, w tym także w obecności innych osób, wyganiał z domu, groził pozbawieniem życia, utrudniał i ograniczał kontakty z innymi ludźmi, w tym z najbliższą rodziną, zakłócał spoczynek nocny, życzył jej śmierci,

tj. przestępstwo z art. 207 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1) B. O. i Z. O. (1) zawarli związek małżeński w dniu 18 października 1986 r. Zamieszkali na gospodarstwie rolnym prowadzonym wcześniej przez rodziców B. O.. Z tego związku małżeńskiego urodziło się czworo dzieci: A. S., M. K., A. W., K. O.. Dzieci usamodzielniły się i opuściły dom rodzinny. Jako ostatni z domu rodzinnego wyprowadził się K. O. w 2018 r. W tym samym domu wraz z małżonkami O. zamieszkiwała matka B. M. S.. M. S. nie odwiedzała małżonków O., przychodziła do ich części domu jedynie pod nieobecność Z. O. (1). Od wielu lat Z. O. (1) miał pretensję do żony, że zbyt często odwiedza matkę, że jest od niej uzależniona, „nie ma odciętej pępowiny”.

zeznania B. O.

k. 122 - 125

zeznania A. S.

k. 129 - 130

zeznania M. K.

k. 130 - 131

zeznania A. W.

k. 128 - 129

zeznania K. O.

k. 126 - 127v

wyjaśnienia Z. O. (1)

k. 119 - 120

2) Małżonkowie O. prowadzili wspólnie gospodarstwo rolne. W 2015 r. Z. O. (1) zachorował, choroba uniemożliwiła mu dalsze prowadzenie gospodarstwa rolnego /nie mógł dźwigać/. Większość obowiązków gospodarskich przejęła jego żona B. O. i syn K. O.. Na tle sposobu prowadzenia gospodarstwa przez żonę i syna powstał między nimi a Z. O. (2) konflikt. Konflikt był na tyle silny, że syn nie chciał w taki sposób pracować /pod nadzorem ojca/ i opuścił dom rodzinny. K. O. odsunął się od ojca, nie chciał utrzymywać z nim kontaktów, dlatego matka odwiedzała syna w jego domu w tej samej wsi. Z. O. (1) irytowały odwiedziny żony u syna, po powrocie z odwiedzin wyzywał ją, ubliżał jej i ośmieszał ją /mówiąc np., że w odwiedzinach jadła z miski razem z psem, etc./.

zeznania B. O.

k. 122 - 125

zeznania A. S.

k. 129 - 130

zeznania M. K.

k. 130 - 131

zeznania A. W.

k. 128 - 129

zeznania K. O.

k. 126 - 127v

częściowo wyjaśnienia Z. O. (1)

k. 119 - 120

3) Relacje między B. a Z. O. (1) nie były poprawne, albowiem jej mąż był osobą wybuchową, kłótliwą, krzykliwą, często dokuczał żonie. To zachowanie Z. O. (1) zintensyfikowało się jednak na tyle w lipcu 2018 r., że po tej dacie przybrało postać psychicznego znęcania nad żoną. W dniu 26 lipca 2018 r. B. O. ze swego majątku osobistego darowała synowi K. O. grunt rolny. Z. O. (1) nie akceptował tego posunięcia żony, od tamtej pory jego zachowanie wobec żony przybrało na sile w ten sposób, że praktycznie codziennie dopuszczał się wobec niej czynności polegających na znęcaniu psychicznym. Z. O. (1) wszczynał awantury w miejscu zamieszkania w różnych porach dnia i nocy. Awantury wszczynał z byle powodu, np. nie podobał mu się sposób podania śniadania albo herbaty przez żonę, przybranie dania. Wyzywał B. O. słowami wulgarnymi takimi jak: „kurwo, suko, nierobie, pasożycie, łajzo, jemioło, szmato, plotuchu, gonicho, złodziejko, ciemniaku, głupku, śmierdzący leniu, dziadu, małpo, cymbale”. W trakcie tych awantur Z. O. (1) krzyczał na B. O., poniżał ją i ośmieszał /np. imputując chorobę weneryczną w trakcie leczenia schorzenia ginekologicznego, jej rozwiązłość/, przy czym w tym zachowaniu był na tyle niepohamowany, że czynił to w obecności domowników, jak również w obecności osób postronnych /sąsiadów, gości, dalszej rodziny, osób obcych znajdujących się na podwórku posesji/. Z. O. (1) czerpał przyjemność z wyzywania i obrażania, ośmieszania żony w obecności innych osób, przybycie nawet osób całkowicie obcych do ich domu wykorzystywał do ubliżania żonie. Wyśmiewał i poniżał żonę w obecności zięciów. Córki wstydziły się zachowania ojca i od kilku lat nie przyjeżdżają do domu rodzinnego nawet na święta. Z. O. (1) wyganiał B. O. z domu, który stanowi jej wyłączną własność /majątek osobisty/. Z. O. (1) wielokrotnie groził B. O. pozbawieniem życia, życzył jej śmierci. Nadto Z. O. (1) utrudniał i ograniczał kontakty B. O. z innymi ludźmi, w tym z najbliższą rodziną. Zabronił jej zapraszania nawet dzieci do domu rodzinnego, zabronił zapraszania rodziny na uroczystości rodzinne. Z. O. (1) zakłócał żonie spoczynek nocny poprzez wszczynanie awantur w porze nocnej, oglądanie telewizora w nocy w taki sposób, że uniemożliwiał jej zaśnięcie. Zachowanie Z. O. (1) wobec żony było nacechowane złośliwością, chęcią dokuczenia, w tym celu np. zamykał przed nią pomieszczenia gospodarcze, żeby nie mogła do nich wejść, specjalnie podkręcał kuchnię gazową, żeby przypaliła przygotowywaną potrawę, przed wyjazdem życzył jej wypadku drogowego, żeby już nie wróciła.

zeznania B. O.

k. 122 - 125

zeznania A. S.

k. 129 - 130

zeznania M. K.

k. 130 - 131

zeznania A. W.

k. 128 - 129

zeznania K. O.

k. 126 - 127v

częściowo wyjaśnienia Z. O. (1)

k. 119 - 120

zapis nagrania /płyta CD/ wraz z protokołem oględzin

k. 36 i 46

zapis nagrania /płyta CD/

k. 135

zeznania świadka P. R.

k. 125 - 125v

4) Pismem z dnia 29 września 2021 r. B. O. wypowiedziała Z. O. (1) umowę użyczenia pomieszczeń mieszkalnych w domu w (...) oraz z pomieszczeń gospodarczych wzywając do ich opuszczenia. Do dnia wyrokowania Z. O. (1) pomimo wypowiedzenia umowy użyczenia w dalszym ciągu zajmuje pomieszczenia mieszkalne w domu w S.. Wprawdzie przed zapadnięciem wyroku przez kilka dni nie nocował w domu, to jednak do niego przyjeżdżał, przebywał w pomieszczeniach, korzystał z lodówki i energii elektrycznej. Z. O. (1) jest właścicielem swego mieszkania położonego w W..

zeznania B. O.

k. 122 - 125

pismo z dnia 29 września 2021 r. o wypowiedzeniu umowy użyczenia

5) B. O. w związku z zachowaniem męża korzystała z pomocy psychologicznej i psychiatrycznej. W wyniku zachowania męża podupadła na zdrowiu, leczy się na nerwicę.

zaświadczenie lekarza psychiatry z dnia 27 stycznia 2022 r.

k. 135

zeznania B. O.

k. 122 - 125

zeznania A. S.

k. 129 - 130

zeznania M. K.

k. 130 - 131

zeznania A. W.

k. 128 - 129

zeznania K. O.

k. 126 - 127v

6) Z. O. (1) ma 66 lat, ma wykształcenie podstawowe. Jest osobą schorowaną /choruje na nadciśnienie tętnicze, migotanie przedsionków, cukrzycę, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, astmę/.

wyjaśnienia Z. O. (1)

k. 119 - 120

7) Z. O. (1) nie był karany sądownie

Karta karna

k. 54

0.a. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

Z. O. (1)

w okresie od dnia 29 lipca 2018 r. do dnia 6 października 2021 r. w miejscowości (...), gm. (...), woj. (...) znęcał się psychicznie nad osobą najbliższą żoną B. O. w ten sposób, że wszczynał awantury w miejscu zamieszkania w różnych porach dnia i nocy podczas których wyzywał ją słowami wulgarnymi, krzyczał na nią, poniżał, ośmieszał, krytykował, w tym także w obecności innych osób, wyganiał z domu, groził pozbawieniem życia, utrudniał i ograniczał kontakty z innymi ludźmi, w tym z najbliższą rodziną, zakłócał spoczynek nocny, życzył jej śmierci,

tj. przestępstwo z art. 207 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1) Jako nieudowodniony Sąd uznał powoływany przez oskarżonego fakt, że nagrania zaprezentowane przez oskarżyciela publicznego wraz z aktem oskarżenia /k. 36 i 46/ zawierają jego słowa wypowiadane przez sen

wyjaśnienia Z. O. (1)

k. 119 - 120

I.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1) 

zeznania B. O.

Okoliczności te były niesporne między stronami. Zeznania świadka były zaś konkretne, rzeczowe, logiczne, zgodne z pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności z zeznaniami wszystkich córek i syna.

zeznania A. S.

Okoliczności te były niesporne między stronami. Zeznania świadka były zaś konkretne, rzeczowe, logiczne, zgodne z pozostałym materiałem dowodowym

zeznania M. K.

Okoliczności te były niesporne między stronami. Zeznania świadka były zaś konkretne, rzeczowe, logiczne, zgodne z pozostałym materiałem dowodowym

zeznania A. W.

Okoliczności te były niesporne między stronami. Zeznania świadka były zaś konkretne, rzeczowe, logiczne, zgodne z pozostałym materiałem dowodowym

zeznania K. O.

Okoliczności te były niesporne między stronami. Zeznania świadka były zaś konkretne, rzeczowe, logiczne, zgodne z pozostałym materiałem dowodowym

wyjaśnienia Z. O. (1)

Okoliczności te były niesporne między stronami. Wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie były spójne z pozostałym materiałem dowodowym, dlatego Sąd przyznał im w tym zakresie walor wiarygodności.

2)

zeznania B. O.

Zeznania świadka B. O. w tym zakresie Sąd uznał za w pełni wiarygodne. Świadek w sposób szczery, spontaniczny, konkretny i rzetelny naświetliła relacje z mężem /oskarżonym/ od momentu zawarcia związku małżeńskiego. Wskazała, że zachowanie oskarżonego wobec niej było zmienne, choć mąż nigdy zbytnio jej nie szanował. Unikała jednak awantur, wolała wycofać się, wyjść z domu, np. do lasu na jagody czy grzyby, oby tylko mąż się uspokoił. Jednak w lipcu 2018 r. sytuacja zmieniła się na tyle, że zachowanie męża stało się nieznośne. Eskalacja była podyktowana tym, że B. O. przekazała część gruntów rolnych synowi, czego nie akceptował jej mąż. Konflikt dotyczył też sposobu prowadzenia gospodarstwa przez żonę i syna. Zeznania te były spójne wewnętrznie, jak również koherentne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach, tj. przede wszystkim z zeznaniami świadków: A. W., A. S., K. O., M. K., jak również z nagraniami z k. 36, 46 i 135.

zeznania A. S.

Zeznania świadka Sąd uznał za w pełni wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w tym zakresie. Relacja świadka była jasna, racjonalna, spójna wewnętrznie. Świadek spokojnie i konkretnie opisała tło konfliktu między rodzicami oraz przestępcze zachowanie jej ojca wobec matki. Zeznania te w całości korespondują z zeznaniami pokrzywdzonej oraz zeznaniami świadków: A. W., K. O., M. K., jak również z nagraniami z k. 36, 46 i 135.

zeznania M. K.

Zeznania świadka Sąd uznał za w pełni wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w tym zakresie. Relacja świadka była logiczna, spontaniczna, spójna. Świadek rzeczowo opisała tło konfliktu między rodzicami oraz przestępcze zachowanie jej ojca wobec matki. Zeznania te były szczegółowe, gdyż świadek próbowała wpływać na zachowanie ojca, hamować jego postępowanie. Zeznania te w całości korespondują z zeznaniami pokrzywdzonej oraz zeznaniami świadków: A. W., K. O., A. S., jak również z nagraniami z k. 36, 46 i 135.

zeznania A. W.

Zeznania A. Wojewódzkiej Sąd uznał za w pełni wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w tym zakresie. Relacja świadka była jasna, spójna wewnętrznie oraz w całości korespondowała z zeznaniami pokrzywdzonej oraz zeznaniami świadków: K. O., M. K., A. S. jak również z nagraniami z k. 36, 46 i 135.

zeznania K. O.

Zeznania świadka Sąd uznał za w pełni wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w tym zakresie. K. O. był naocznym świadkiem wielu zachowań oskarżonego wobec pokrzywdzonej, zrelacjonował je w sposób konkretny, szczegółowy i spontaniczny. Zeznania te w całości korespondują z zeznaniami pokrzywdzonej oraz zeznaniami świadków: A. W., A. S., M. K., jak również z nagraniami z k. 36, 46 i 135.

częściowo wyjaśnienia Z. O. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego Z. O. (1) Sąd uznał za wiarygodne jedynie częściowo. Za wiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia w tej części, w której oskarżony wskazywał, iż na skutek choroby wycofał się z prowadzenia gospodarstwa rolnego, pozostawiając jego prowadzenie żonie B. O. i synowi K. O.. W pozostałym zakresie Sąd nie dał tym wyjaśnieniom wiary. Zresztą nawet gdyby przyjąć za oskarżonym, że żona wraz z synem prowadzili gospodarstwo w sposób nieprawidłowy, to i tak w żaden sposób nie usprawiedliwiałoby to zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonej.

3)

zeznania B. O.

Zeznania świadka B. O. w tym zakresie Sąd uznał za w pełni wiarygodne i na ich podstawie dokonywał ustaleń faktycznych w sprawie. Świadek w sposób spontaniczny, szczery, szczegółowy, rzeczowy opisała sposób znęcania się nad nią przez męża. Przytaczała przykłady jego nagannego zachowania spontanicznie. Zeznania te były spójne wewnętrznie, jak również koherentne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach, tj. przede wszystkim z zeznaniami świadków: A. W., A. S., K. O., M. K., jak również z nagraniami z k. 36, 46 i 135.

zeznania A. S.

Świadek w okresie objętym zarzutem odwiedzała rodziców, później zaprzestała tego, gdyż bała się zachowania ojca i wstydziła przed rodziną. Na bieżąco znała sytuację matki, gdyż pozostawała z nią w kontakcie telefonicznym. Opisała w sposób klarowny, rzeczowy, dokładny zachowanie oskarżonego wobec pokrzywdzonej, a także opisała na jakie zachowania oskarżonego skarżyła się jej pokrzywdzona. Jej relacja jest zgodna z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny, przede wszystkim z zeznaniami pokrzywdzonej, zeznaniami świadków A. W., M. K., K. O. oraz z nagraniami.

zeznania M. K.

M. K. była naocznym świadkiem nagannego zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonej, jak również wiedzę o tym czerpała z rozmów z pokrzywdzoną. Jej zeznania potwierdziły zarzut postawiony oskarżonemu w akcie oskarżenia. Świadek w sposób jasny i rzeczowy opisała w jaki sposób konflikt panujący w rodzinie na tle prowadzenia gospodarstwa eskalował i jak zachowanie jej ojca zaczęło przybierać formę stałego, uporczywego, złośliwego ubliżania, wyzywania pokrzywdzonej, grożenia jej, w tym skrzywdzeniem, pozbawieniem życia. Relacja tego świadka była rzeczowa, szczegółowa, spójna z pozostałym materiałem dowodowym, któremu Sąd dał wiarę, w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonej, zeznaniami świadków A. W., K. O., A. S. oraz z nagraniami.

zeznania A. W.

A. W. była naocznym świadkiem nagannego zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonej, jak również wiedzę o tym czerpała z rozmów z pokrzywdzoną. Świadek nie mieszkała od dawna w domu rodzinnym, jednak w okresie objętym zarzutem bywała tam średnio około raz w miesiącu. Znała więc atmosferę panującą w domu. Świadek naświetliła zachowanie oskarżonego wobec pokrzywdzonej w sposób dokładny, szczegółowy i rzeczowy. Relacja tego świadka była spójna z pozostałym materiałem dowodowym, któremu Sąd dał wiarę, w szczególności z zeznaniami pokrzywdzonej, zeznaniami świadków M. K., K. O., A. S. oraz z nagraniami.

zeznania K. O.

Świadek K. O. zamieszkiwał z rodzicami w tym samym domu do 2018 r., a następnie pomagał matce w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Zachowanie ojca wobec matki znał doskonale, był naocznym świadkiem wielu zachowań oskarżonego. Jego relacja była spontaniczna, rzeczowa, konkretna. Opisał jak ojciec traktował matkę w okresie objętym zarzutem, w jaki sposób odnosił się do niej, czego jej zabraniał, co doprowadzało go do złości i wybuchów agresji wobec niej. Zeznania te były wartościowym środkiem dowodowym z uwagi na fakt bliskości zamieszkania świadka od domu rodzinnego po wyprowadzce, z uwagi na to, że matka odwiedzała go, opowiadała w jaki sposób zachowuje się wobec niej oskarżony. Jego zeznania były w całości spójne z zeznaniami pokrzywdzonej, z zeznaniami wszystkich jego sióstr oraz co ważne znalazły potwierdzenie w dowodach obiektywnych - tzn. w nagraniach z k. 34/46 i 135.

częściowo wyjaśnienia Z. O. (1)

Z. O. (1) w swych wyjaśnieniach przyznał, że wobec żony w okresie objętym zarzutem zachowywał się nieprawidłowo, tzn. używał słów nieprzyzwoitych, podnosił na nią głos, krytykował ją i groził jej. W tym zakresie Sąd uznał te wyjaśnienia za wiarygodne i prawdziwe. Oskarżony wskazywał jednak, że nie było to działanie zamierzone jako obrażenie pokrzywdzonej, ale wynikało z faktu, że ma on trudny i porywczy charakter, nadto, że przeżywał rozgoryczenie w związku z aktualną sytuacją w małżeństwie /k. 93/. Oskarżony wskazywał, że język jakim odzywał się do żony to język jakim posługują się ludzie na wsi i jakby z definicji jest on wulgarny. To tłumaczenie oskarżonego na wiarę nie zasługuje, jest nieracjonalne. Na rozprawie oskarżony zachowywał się w sposób spokojny i wyważony, operował językiem kulturalnym - a zatem jeśli tylko chce, potrafi zachowywać się zgodnie z regułami społecznymi.

zapis nagrania /płyta CD/ wraz z protokołem oględzin

Nagranie jest obiektywnym dowodem w jaki sposób oskarżony traktował żonę przy czynnościach dnia codziennego. Nagranie to zawiera stek inwektyw, słów wulgarnych, ubliżających, poniżających i ośmieszających, przy czym nie tylko dobór słów, ale intonacja głosu oskarżonego wskazują, że miał zamiar poniżyć pokrzywdzoną. Nagranie zawiera wypowiadane przez oskarżonego groźby pozbawienia B. O. życia /”łeb Ci spadnie”, jednemu musi k… łeb spaść i trafi na cmentarz a drugi k… trafi do kryminału…”, pamiętaj wszystko zrobię żeby Ci zaszkodzić/. Strony nie zgłaszały zastrzeżeń co do autentyczności dowodu. Oskarżony potwierdził, że na nagraniach jest jego glos.

zapis nagrania /płyta CD/

Nagrania są obiektywnym dowodem w jaki sposób oskarżony traktował żonę przy czynnościach dnia codziennego. Potwierdzają wielokrotne ubliżanie jej, wyzywanie, poniżanie, krytykowanie i ośmieszanie. Strony nie zgłaszały zastrzeżeń co do autentyczności dowodu.

zeznania świadka P. R.

P. R. nie był naocznym świadkiem zachowania oskarżonego. Jednak jako dzielnicowy znał sytuację panującą w domu oskarżonego i pokrzywdzonej, a to z uwagi na fakt, że pokrzywdzona dzwoniła do niego i informowała o zachowaniu oskarżonego. Potwierdził, że oskarżony jest osobą wybuchową, kłótliwą, nie znoszącą sprzeciwu. Jego relacja była wiarygodna. Jest on osobą obcą dla stron, niezaangażowaną w konflikt, a wiedzę o przedmiotowym zdarzenia zdobył przy wykonywaniu czynności służbowych. Jego zeznania były rzeczowe, spójne, logiczne, a przy tym korespondowały z materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny, tj. zeznaniami pokrzywdzonej, zeznaniami A. S., M. K., A. W., K. O. i nagraniami.

4)

zeznania B. O.

Zeznanie świadka w tym zakresie jest wiarygodne i polega na prawdzie, znajdując potwierdzenie w wypowiedzeniu umowy użyczenia. Fakt otrzymania wypowiedzenia potwierdził oskarżony.

pismo z dnia 29 września 2021 r. o wypowiedzeniu umowy użyczenia

Pismo sporządzone przez pełnomocnika pokrzywdzonej. Strony nie zgłaszały żadnych zastrzeżeń do jego formy i treści. Na jego podstawie Sąd ustalił fakt wypowiedzenia bezterminowej umowy użyczenia i upływ terminu wypowiedzenia. Z punktu widzenia prawa cywilnego oskarżony nie ma żadnego tytułu prawnego do przedmiotu użyczenia.

5)

zaświadczenie lekarza psychiatry z dnia 27 stycznia 2022 r.

Dokument urzędowy wystawiony przez lekarza specjalistę z zakresu psychiatrii. Potwierdza fakt leczenia pokrzywdzonej w związku z nerwicą.

zeznania B. O.

Świadek zrelacjonowała swoje problemy z kondycją psychiczną spowodowane zachowaniem oskarżonego. Zeznania w tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne, były one spójne z zeznaniami K. O. oraz wszystkich córek pokrzywdzonej.

zeznania A. S.

Świadek potwierdziła, że zachowanie oskarżonego spowodowało cierpienia psychiczne pokrzywdzonej. Zeznania były wiarygodne, spójne z pozostałym materiałem dowodowym.

zeznania M. K.

Świadek potwierdziła, że zachowanie oskarżonego spowodowało cierpienia psychiczne pokrzywdzonej. Zeznania były wiarygodne, spójne z pozostałym materiałem dowodowym.

zeznania A. W.

Świadek potwierdziła, że zachowanie oskarżonego spowodowało cierpienia psychiczne pokrzywdzonej. Zeznania były wiarygodne, spójne z pozostałym materiałem dowodowym.

zeznania K. O.

Świadek potwierdził, że zachowanie oskarżonego spowodowało cierpienia psychiczne pokrzywdzonej. Zeznania były wiarygodne, spójne z pozostałym materiałem dowodowym.

6)

wyjaśnienia oskarżonego

W tym zakresie Sąd oparł się na wyjaśnieniach oskarżonego, które były zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy.

7)

Karta karna

Dokument urzędowy sporządzony przez właściwy organ w przepisanej prawem formie

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

Wyjaśnienia oskarżonego w części, w której twierdził, że nagrania zaprezentowane przez oskarżyciela publicznego wraz z aktem oskarżenia /k. 36 i 46/ zawierają jego słowa wypowiadane przez sen

Tłumaczenie oskarżonego w tym zakresie jest całkowicie nieracjonalne i nielogiczne. Na przedmiotowych nagraniach słychać nie tylko głos Z. O. (1), ale także głos jego żony. Nie sposób uznać, aby zawierało nagranie jego wypowiedzi podczas snu /tzw. mówienie przez sen/. Tym bardziej, że ton wypowiedzi i sposób wypowiedzi osób nagranych wskazuje, że prowadzą intencjonalną i świadomą wymianę zdań.

Zeznania świadka K. J.

Kwestia chłodniejszej temperatury w pomieszczeniu zajmowanym przez oskarżonego nie miała znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Tym bardziej, że jak wynika z zeznań świadka K. J., a także pokrzywdzonej temperatura w tym pomieszczeniu w okresie grzewczym zawsze była niższa, nawet gdy pomieszczenie to zajmowały córki stron.

Zeznania świadka S. O.

Zeznania tego świadka nie były podstawą do dokonywania ustaleń faktycznych w sprawie. Świadek w ocenie Sądu zeznawał nieprawdę, a na wiarygodności jego zeznań zaciążyła w stopniu zasadniczym relacja łącząca go z oskarżonym /koledzy/.

I.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowanie oskarżonego Z. O. (1) w okresie objętym zarzutem wyczerpało dyspozycję przepisu art. 207 § 1 k.k. Przepis ten stanowi, że kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 115 § 11 k.k. osoba najbliższa to m. in. małżonek. Ustawowe określenie „znęca się” oznacza działanie albo zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub cierpień moralnych, powtarzającym się w czasie. Znęcanie oznacza zadawanie cierpień, czynienie życia uciążliwym. Znamię to oznacza, iż występek ten najczęściej jest realizowany przez wielokrotne zamachy na dobra chronione pokrzywdzonego. Znęcanie psychiczne może wchodzić w grę m.in. w przypadku: lżenia, wyszydzania, upokarzania, znieważania, straszenia, ośmieszania, gróźb bezprawnych, sprawianiu ciężkich przykrości moralnych. Znęcanie psychiczne to powodowanie dyskomfortu psychicznego u ofiary, wzbudzanie u niej poczucia zagrożenia, niepokoju, obawy o własny los i własne mienie, straszenie, grożenie, używanie inwektyw, uprzykrzanie jej życia, robienie jej na złość /tak. V. Konarska - Wrzosek, Komentarz do art. 207 k.k., Lex/el/. Termin „znęca się” należy interpretować obiektywnie, tzn. dla przyjęcia tego znamienia nie jest wystarczające samo odczucie pokrzywdzonego, a miarodajne jest odczucie wzorcowego obywatela, czyli człowieka o właściwym stopniu socjalizacji i wrażliwego na krzywdę drugiej osoby. O przyjęciu znęcania się rozstrzygają więc społecznie akceptowane wartości wyrażające się w normach etycznych i kulturowych. Wyjściowym warunkiem uznania zachowania sprawcy za realizujące znamiona znęcania jest uznanie że powoduje ono u ofiary „poważny ból fizyczny lub cierpienie moralne”. Kryterium przedmiotowo-podmiotowe zachowania się sprawcy, wyczerpującego znamiona znęcania nie może ograniczać się do systematyczności lub zwartego czasowo i miejscowo zdarzenia, jeśli nie towarzyszy temu intensywność, dotkliwość i poniżanie /tak W. Wróbel, Komentarz do art. 207 k.k., Lex/el/.

Biorąc pod uwagę zarówno okres popełnienia czynu /od 29 lipca 2018 r. do 6 października 2021 r., a więc ponad 3 lata/, jak również systematyczność zachowania sprawcy, zwartość miejscowo - czasową tego zachowania, jego intensywność, dotkliwość dla pokrzywdzonej należy uznać, iż Z. O. (1) swoim zachowaniem dopuścił się psychicznego znęcania nad żoną B. O. w rozumieniu art. 207 § 1 k.k. Swoim zachowaniem sprawca poprzez wszczynanie awantur, wyzywanie jej słowami wulgarnymi, krzyczenie na nią, poniżanie, ośmieszanie, krytykowanie, w tym także w obecności innych osób, wyganianie z domu, grożenie pozbawieniem życia, utrudnianie i ograniczanie kontaktów z innymi ludźmi, w tym z najbliższą rodziną, zakłócanie spoczynku nocnego, życzenie jej śmierci - spowodował u pokrzywdzonej ciężkie przykrości moralne, cierpienie psychiczne, uczynił jej życie uciążliwym.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

I.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

Z. O. (1)

I.

I.

II.

Sąd na podstawie art. 207 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego Z. O. (1) karę w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności. Orzekając tę karę Sąd wziął pod uwagę wysoki stopień winy oskarżonego /działał z zamiarem bezpośrednim/, uwzględnił wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu zabronionego przypisanego oskarżonemu i cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara powinna wywoływać u oskarżonego. Sąd wymierzając karę uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy /sprawca działał umyślnie/, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa /pokrzywdzona do dnia dzisiejszego odczuwa negatywne skutki zachowania oskarżonego, choruje na nerwicę/. Jednocześnie Sąd wziął pod uwagę i uznał za okoliczność łagodzącą, że oskarżony nie był nigdy karany sądownie, przed popełnieniem przestępstwa prowadził ustabilizowany i spokojny tryb życia. W ocenie Sądu kara 8 miesięcy pozbawienia wolności jest adekwatnym i sprawiedliwym rodzajem reakcji prawnokarnej na zachowanie oskarżonego zarówno co do rodzaju kary jak i jej wymiaru. Kara tego rodzaju i w tej wysokości zdeterminuje oskarżonego do przewartościowania swojej dotychczasowej postawy życiowej. Kara ta spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć, a jednocześnie czyni zadość potrzebom i wymogom prewencji generalnej. W ocenie Sądu kara ta uświadomi oskarżonemu naganność jego zachowania i zdeterminuje go do zmiany dotychczasowej postawy życiowej. W ocenie Sądu kara ta nie jest karą zbyt surową. Orzeczenie wobec oskarżonego kary grzywny byłoby zdaniem Sądu reakcją zbyt łagodną na popełnione przez niego przestępstwo, zważywszy, że stopień winy sprawcy i stopień społecznej szkodliwości czynu jest wysoki. Nadto orzeczenie wobec oskarżonego kary ograniczenia wolności nie wchodziło w rachubę z uwagi na jego stan zdrowia.

Jednocześnie Sąd na podstawie art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 2 k.k. i art. 73 § 2 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił wobec oskarżonego na okres 3 lat próby, oddając go w tym okresie pod dozór kuratora sądowego. Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony w czasie popełnienia przestępstwa był osobą niekaraną sądownie, wcześniej przed popełnieniem przestępstwa prowadził spokojny tryb życia i nie wchodził w konflikt z prawem, i wobec tego uznał, że orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, w szczególności zapobiegnięciu powrotowi do przestępstwa. Sąd na podstawie art. 70 § 2 k.k. oznaczył okres próby na 3 lata, a więc w dolnych granicach określonych przez ustawę karną. W ocenie Sądu okres 3 lat będzie właściwym czasem na zweryfikowanie pozytywnej prognozy kryminologicznej wobec oskarżonego. Jednocześnie z uwagi na treść art. 73 § 2 k.k. Sąd obligatoryjnie w okresie próby oddał oskarżonego pod dozór kuratora, a to z uwagi na fakt, że oskarżony jest sprawcą przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej. Przez przemoc należy rozumieć nie tylko przemoc jako stanowiącą znamię typu czynu zabronionego, ale jako okoliczność faktyczną danego czynu, przy czym w zakres tego pojęcia wchodzi nie tylko przemoc fizyczna, ale i przemoc psychiczna /uchwała Sądu Najwyższego z dnia 31 marca 2021 r., sygn. akt I KZP 7/20, Lex nr 3154245/.

I.

III.

Sąd na podstawie art. 41a § 1 i § 4 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego Z. O. (1) środek karny w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną B. O. na okres 3 lat oraz zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej B. O. na odległość mniejszą niż 10 metrów na okres 3 lat oraz nakaz opuszczenia lokalu mieszkalnego położonego w (...), gm. Kozłowo, zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną B. O. na okres 3 lat, przy czym na podstawie art. 41a § 5 k.k. określił, że nakaz opuszczenia lokalu ma być wykonany przez oskarżonego w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku. Rozstrzygnięcie w tym przedmiocie było podyktowane faktem, iż pokrzywdzona odczuwa strach przed oskarżonym, boi się jego gróźb, przy czym nie można abstrahować, że oskarżony groził jej wielokrotnie, wręcz systematycznie pozbawieniem życia, skrzywdzeniem, groził także i dzieciom. Na nagraniach wyraźnie słychać, jak oskarżony grozi ucięciem głowy, pozbawieniem życia, spaleniem domu. W groźbach tych jest agresywny, zapalczywy i wulgarny. Pokrzywdzona ma prawo, aby być wolna od tego rodzaju zachowań ze strony oskarżonego, ma prawo zamieszkiwać w miejscu, w którym czuje się bezpiecznie, w miejscu, w którym nie musi znosić ciągłych awantur, ubliżania, wyzwisk i gróźb. Tym bardziej, że dom, którego dotyczy środek karny stanowi jej wyłączną własność, jak i cała nieruchomość, na której dom jest posadowiony. Zdaniem Sądu te okoliczności wyraźnie przemawiają za orzeczeniem zakazu zbliżania się, kontaktowania oraz nakazu opuszczenia domu na wskazany okres. Jednocześnie odległość na jaką orzeczono zakaz zbliżania pozwoli zapewnić pokrzywdzonej poczucie bezpieczeństwa. Wprawdzie oskarżony na rozprawie wskazywał, że opuścił już dom w S., jednak jak wynika z zeznań pokrzywdzonej mimo że nie nocuje od kilku dni w S., to przebywa w tym domu. Tym samym Sąd uznał, że orzeczenie tego nakazu jawi się jako w pełni uzasadnione. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wskazuje się, że nawet po opuszczeniu przez sprawcę wspólnie zajmowanego lokalu orzeczenie nakazu jego opuszczenia nie jest bezprzedmiotowe, a to z uwagi na to, że nakaz ten nie pozwala sprawcy wrócić do tego lokalu przez czas wskazany w wyroku.

IV.

Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżanego środek kompensacyjny w postaci obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej kwoty 8000 zł. Zgodnie z przepisem art. 46 § 1 k.k. w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej uprawnionej osoby orzeka, obowiązek naprawienia w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Pojęcie szkody z art. 46 § 1 k.k. należy traktować szeroko. Sens tego przepisu, należy odczytywać w kontekście zapewnienia w procesie karnym szerokiej ochrony pokrzywdzonemu. Pokrzywdzona w wyniku czynu bez wątpienia doznała krzywdy polegającej na bólu psychicznym, cierpieniu moralnym. Fakt ciągłego ubliżania, wyzywania, ośmieszania, krytykowania, w tym w obecności innych nawet postronnych osób, grożenia, w sposób negatywny przełożył się na jej przeżycia psychiczne. Oskarżony w ten sposób naruszył jej godność ludzką. Pokrzywdzona cierpi na nerwicę, leczy się psychiatrycznie, wcześniej korzystała z pomocy psychologicznej. Zdaniem Sądu wyrządzona jej w ten sposób krzywda powinna zostać skompensowana. Biorąc pod uwagę czas działania przestępnego /ponad 3 lata/, intensywność działania sprawcy /zachowanie systematyczne/, dotkliwość dla pokrzywdzonej /naruszenie jej podstawowych dóbr/ Sąd określił wysokość zadośćuczynienia na kwotę 8000 zł.

I.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

I.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego Z. O. (1) na rzecz oskarżycielki posiłkowej B. O. kwotę 3500 złotych tytułem poniesionych wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika. Wydatki poniesione przez oskarżycielkę posiłkową zostały wykazane w sposób dokładny odpowiednimi dokumentami /spis kosztów pełnomocnika wraz z dowodem uiszczenia kwoty 3500 zł, k. 146 - 149/

VI.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych /Dz. U. z 2013 r., poz. 1247 z późn. zm./ oraz art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego Z. O. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty oraz obciążył go pozostałymi kosztami sądowymi w kwocie 70 złotych. Oskarżony jest w stanie podnieść te koszty, jak wynika z jego wyjaśnień otrzymuje stałe świadczenie emerytalne w kwocie ok. 1700 zł, nadto ma oszczędności /k. 118v/.

I.1Podpis