Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2022 r.

Sąd Rejonowy w Puławach IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Gałkowska

Protokolant p.o. sekretarza sądowego Katarzyna Łazińska

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2022 r. w Puławach

sprawy z powództwa A. P.

przeciwko (...) Spółka z o.o. z siedzibą w O.

o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę

I.  oddala powództwo;

II.  nie obciąża powódki kosztami procesu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 16 lipca 2021r. powódka A. P. wnosiła o przywrócenie jej do pracy w pozwanym (...) sp. z o.o. w O. na poprzednie warunki pracy i płacy i zasądzenie na jej rzecz od pozwanego odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za niezgodne z prawem rozwiązanie z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Na rozprawie w dniu 14 czerwca 2022r. pełnomocnik powódki oświadczył, że precyzuje powództwo w ten sposób, że domaga się zasądzenie na rzecz powódki od pozwanego odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia za niezgodne z prawem rozwiązanie z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Pozwana (...) sp. z o.o. Sp. K. w O. ( obecnie (...) sp. z o.o. Sp. K. w O. – k.348-354) powództwa nie uznawała i wnosiła o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy ustalił co następuje:

Powódka zatrudniona była w (...) sp. z o.o. w O. od 1 września 2019r. jako Doradca Klienta, początkowo na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony do 31 sierpnia 2020r. w wymiarze 3/4 etatu, potem na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej na czas określony, która miała trwać do 31 maja 2022r.w wymiarze 7/8 etatu ( k.102-103, 121). Powódka otrzymała opis stanowiska pracy ( k.107,68). Do zadań powódki należała przede wszystkim sprzedaż wyrobów tytoniowych oferowanych przez pozwaną spółkę w salonie (...) usytuowanym w Centrum Handlowym (...) w P., ale także do jej zadań należało informowanie klientów i zachęcanie ich do wzięcia udziału w programach lojalnościowych i dbanie o przestrzeganie zasad tych programów ( bezsporne). Także do obowiązków Doradcy Klienta należało dbanie o należyty wygląd tego stoiska, porządek, zapewnienie ekspozycji produktów w sposób zgodny z plano gramami, dbanie o zamieszczanie aktualnych cen produktów, dbanie o poprawność prowadzonej dokumentacji ( bezsporne). Oprócz powódki, w tym punkcie sprzedaży na takim samym stanowisku pracy zatrudniona była jeszcze jedna pracownika pozwanego M. M. ( bezsporne).

Jednym z programów lojalnościowych realizowanych przez pozwaną spółkę był Program L. (...) (...) 3.0, opracowany był Regulamin tego Programu ( k.70-74v), w którym zdefiniowano, iż uczestnikiem tego programu jest uczestnik niezarejestrowany i zarejestrowany, czyli osoba fizyczna która dokonała zakupów w P. (...) W. objętych programem i przystąpiła do programu na zasadach określonych w Regulaminie, a w szczególności dokonała poprawnej i pełnej rejestracji konta, a zgodnie z tym Programem, klient za każde wydane 10 zł na asortyment spółki otrzymywał 1 pkt który mógł wymienić na nagrody, a nagrodami był asortyment z sieci oferowanej przez pozwaną spółkę (zeznania świadków złożone na piśmie: A. W. k.178-189,268-272, M. N. k.211-216,304-307 oraz ustnie k.427-427v, J. W. k.225-234 oraz ustnie k.426-427, K. C. ( dawniej D.) k.273-290 oraz ustnie k.428-428v). Obowiązywały także, począwszy od 1 marca 2021r., Dodatkowe Regulaminy Programu Poleceń (...) (...) , na kolejne okresy ( k.75-84), które były skierowane do tych uczestników zarejestrowanych w 3.0 Programu, których numer telefonu został zarejestrowany w systemie programu i który został użyty jako KOD podczas rejestracji nowego uczestnika, a więc członek (...) (...) mógł polecić drugiej osobie dołączenie do programu (...) (...) podając mu numer telefonu, a w przypadku dołączenia takiej osoby z polecenia innego klubowicza, osoba zapisująca się otrzymywała mnożnik wartości punktów – 10 zł przez 3 kolejne wizyty, a punkty które zdobyła osoba polecona przez pierwsze 3 wizyty trafiały też na konto osoby polecającej, które klienci mogli wymieniać na nagrody w postaci towarów sprzedawanych przez pozwaną spółkę (zeznania świadków: A. W., M. N., J. W.). Powódka znała te Regulaminy, była zobowiązana do ich przestrzegania i do tego aby przedstawiać klientom zasady tych Programów, zachęcać klientów do dołączenia do programu oraz do zrealizowania transakcji przy jednoczesnym wykorzystaniu programu lojalnościowego ( zeznania świadków: M. N., J. W.).

W związku z wprowadzonymi obostrzeniami z uwagi na C.-19, klienci nie wchodzili do salonu (...), w którym pracowała powódka, tylko lada została przysunięta do linii wejścia salonu, zainstalowana została na tej ladzie osłona z pleksy ( zeznania świadków: P. G. złożone na piśmie k.292-296, 321-328 oraz ustnie k.429, D. G. – zeznania na piśmie k.311-314,337 oraz ustnie k.448, R. P. k.447v, A. Z. k.447v-448, P. P. k.448).

Klienci przychodzący do salonu, w którym pracowała powódka, jeżeli chcieli założyć kartę klubowicza, to na udostępnianym im przez pracownika tablecie wypełniali osobiście dane, które były potwierdzane sms na podany przez nich telefon ( zeznania świadków: M. M. złożone na piśmie k.240-246, D. G., R. P., A. Z. i P. P., zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc k.448v). Tablet ten umiejscowiony był na ladzie za pleksą od strony klienta, który był zamontowany w metalowym etui zamykanym na klucz ( zeznania świadków: R. P., D. G., A. Z.). Tablet ten mógł być wyjęty przez pracownika salonu ( zeznania powódki słuchanej w trybie art. 299 kpc). Bywało także, że tabletem tym dysponowała powódka i to ona wypełniała dane podawane przez klientów (zeznania świadka P. G. ). Klient który chciał skorzystać z programu Poleceń (...) (...), to podawał Doradcy Klienta numer telefonu lub kod osoby która polecała , przy czym klienci przekazywali sobie przez platformy internetowe, sms, telefony, te dane a czasami przychodzili z kartkami na których mieli zapisane te dane ( zeznania świadka M. M.).

R. P. jest mężem powódki, polecał on wielu osobom udział w programie lojalnościowym (...) (...) podając swój numer telefonu jako kod ( zeznania świadków: R. P., D. G., A. Z.). R. P. także wielokrotnie odbierał nagrody w związku ze zgromadzonym w Programie punktami i nagrody te odbierał prawie zawsze w salonie, w którym pracowała powódka ( zeznania świadka R. P.).

W pozwanym (...) sp. z o.o. w O. obowiązuje Regulamin Pracy ( k.138-64), z którym powódka została zapoznana.

W dniu 7 czerwca 2021r. M. N., analizując dane dotyczące realizacji Programu L. i Programu Poleceń funkcjonującego w spółce od marca 2021r., stwierdził że średnio jeden klient polecał 1,5 nowego klienta, a na koncie klienta (...) tych poleceń było ok. 80 i wtedy razem z J. W. prześledzili historię tego klienta i okazało się, że wszystkie te polecenia zarejestrowane były przez powódkę, a ta sytuacją spowodowała, że podjęta została decyzja o weryfikacji poprawności działania powódki min. w formie zakupu kontrolowanego ( zeznania świadka M. N., J. W.).

W dniu 14 czerwca 2021r. do punktu sprzedaży w Centrum Handlowym (...) w P. przyjechał pracownik pozwanej P. G. celem dokonania zakupu kontrolowanego, był on obsługiwany przez powódkę, powódka zapytała, czy chce założyć konto i gdy P.G. powiedział, że chce takie konto założyć, to wtedy powódka zaczęła pytać go o dane do rejestracji i sama wpisywać te dane na tablecie i tylko gdy doszło do wpisywania maila, to P.G. poprosił że sam wpisze i tablet został jemu podany ( zeznania świadka P. G.). W momencie wpisywania przez niego na tablecie danych dotyczących maila, to zauważył, że w miejscu wpisywania kodu polecającego istniał już jakiś wpis, podczas gdy on nie podawał powódce żadnego kodu polecającego ani też powódka go o to nie pytała ( zeznania świadka P. G.). W dniu 21 czerwca 2021r. P. G. sporządził raport z czynności wyjaśniających, w którym min. wskazał, że w okresie od 1 marca 2021r. do dnia 21 czerwca 2021r. na kartach 2912012330205 wydanych na nazwisko R. P. dokonano 86 polecenia, z czego na podstawie programu poleceń na karcie tej uzyskano (...) punktów i odebrano nagrody na kwotę 2231 zł, a transakcje te w większości przeprowadzone były u jednego Doradcy tj. powódki, zaś transakcje na tej karcie klienta charakteryzują się anomaliami specyficznymi dla nadużyć w programie aSC tj. zakupy produktów różnych kategorii ( systemy otwarte, zamknięte, G., V.), kilka transakcji jednego dnia o różnych godzinach. Nadto P.G. podał, że dokonał on zakupu kontrolowanego w dniu 14.06. u powódki, która zakładając dla niego kartę sama wprowadzała dane, a jedynie przy adresie email P.G. poprosił o podanie tabletu celem osobistego wprowadzenia tych danych i zauważył on że w polu „kod polecającego” widniał wpisany przez powódkę bez jego wiedzy kod, który potwierdza się z bonusem 103 pkt otrzymanym na karcie 2912012330205 wydanym na nazwisko R. P. ( k.91-91v,92, 93-94).

W dniu 25 czerwca 2021r. do salonu, w którym pracowała powódka przyjechała jej przełożona K. C. ( dawniej D.), która była świadkiem obsługi przez powódkę klienta, który zakładał kartę (...) i na koniec transakcji K. C. zauważyła, że klient ten otrzymał za dużą ilość punktów, a gdy zapytała o to powódkę, to ta oświadczyła, że nie wie dlaczego ta liczba jest taka duża ( zeznania świadka K. C.).

W dniu 28 czerwca 2021r. K. C. wraz z A. W. przyjechali do salonu, w którym pracowała powódka, celem wręczenia jej oświadczenia woli pracodawcy o rozwiązaniu z nią umowę o pracę bez wypowiedzenia, wskazując jako przyczynę ciężkie naruszenie przez powódkę podstawowych obowiązków pracowniczych określonych w § 7 ust 1 oraz 2 pkt a,b,c oraz g i n, poprzez używanie przez nią w okresie od 1 marca 2021r. do dnia 21 czerwca 2021r. włącznie, w godzinach pracy, karty (...) (...) wydanej na nazwisko R. P. niezgodnie z jej przeznaczeniem, w celu gromadzenia na przypisanym do niej koncie dodatkowych punktów z tytułu poleceń i późniejszego odbioru nagród, czyli działania nieuczciwego, na szkodę pracodawcy. W uzasadnieniu wskazano, że powódka świadomie i umyślnie dokonała wielokrotnego naruszenia postanowień dodatkowego regulaminu w ramach programu lojalnościowego (...) (...) 3.0 – (...), którego organizatorem jest pracodawca, poprzez udział w Programie w charakterze Uczestnika Zarejestrowanego mimo, że wspomniany wyżej Regulamin jednoznacznie wyklucza możliwość uczestnictwa „pracowników w celu odbioru nagród i współpracowników organizatora lub Partnera Organizatora prowadzącego P. (...) W.”. Także powódka świadomie i umyślnie, przy wykorzystaniu mechaniki działania Programu oraz przyznanych jej dostępów do systemu informatycznego, a także samego towaru, doprowadziła w okresie od 1 marca 2021r. do dnia 21 czerwca 2021r. włącznie do straty majątkowej pracodawcy na kwotę ponad 2.000,00 zł poprzez nienależne odbieranie nagród za zdobyte w ramach Programu punkty. Pozyskiwanie wspomnianych punktów odbywało się każdorazowo w drodze wpisywania bez zgody klienta kodu karty przypisanej do osoby : R. P., jako osoby polecającej klientowi założenie karty, w wyniku czego do konta R. P. były przypisywane nienależne punkty za transakcje dokonane przez nowych klientów na zasadach Programu. Transakcje wskazane na przypisanej karcie, odbywały się w przeważającej większości podczas wykonywania przez powódkę obowiązków pracowniczych, często parokrotnie w ciągu dnia pracy, co wskazuje na działanie umyślne, zaplanowane na wykorzystanie zgromadzonych przez powódkę punktów w celu późniejszego odbioru nagród w sposób niezgodny z założeniami programu, co oznacza, że powódka działała w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadzając pracodawcę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Dalej pracodawca wpisał, że o opisanych okolicznościach uzasadniających rozwiązanie umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym pracodawca powziął wiedzę w dniu 10 czerwca 2021r. w wyniku przeprowadzonej kontroli systemu zawierającego dane zgromadzonych punktów na kontach uczestników Programu oraz w dniu 14 czerwca 2021r. w następstwie przeprowadzenia rejestracji oraz zakupu kontrolowanego przez pracownika spółki, któremu bez uprzednio wyrażonej zgody został narzucony przez powódkę kod osoby polecającej : R. P. ( k. 5-6, 125-126, zeznania świadków: K. C. i A. W.). Przedmiotowe oświadczenie woli zostało wręczone powódce, która po zapoznaniu się z nim oświadczyła, ze dokonywała poleceń z użyciem karty R. P., że nie zdawała sobie sprawy z konsekwencji, że przeprasza za swoje czyny oraz przyznała, że podczas rejestracji w dniu 25.06. także również użyła kodu polecającego ( zeznania świadków: K. C. i A. W., notatka służbowa k.90).

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Puławach zatwierdził postanowienie Komendy Powiatowej Policji w P. z dnia 16 grudnia 2021r. o umorzeniu dochodzenia przeciwko powódce podejrzanej o to, ze w czasie od 1.03.21 do 26.06.21 w P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadziła podmiot (...) sp. z o.o. w O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie nie mniejszej niż 2231 zł za pośrednictwem wprowadzenia błąd, poprzez wykorzystanie programu lojalnościowego (...) (...), czym działała na szkodę C. Sp.z o. - wobec braku znamion czynu zabronionego ( k.335-336).

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o dokumenty złożone do akt sprawy, a wskazane wyżej, których prawdziwość i autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Sąd obdarzył w całości wiarą zeznania świadka P. G., bo te zeznania składane przez niego zarówno na piśmie, jak i ustnie są spójne i logiczne, w szczególności świadek konsekwentnie przedstawia opis stanu faktycznego zaistniałego w dniu 14 czerwca 2021r., a jego zeznania nie są kwestionowane przez stronę powodową. Także sąd obdarzył walorem wiarygodności w całości zeznania świadków: A. W., J. W., M. N. i K. C., jako ich zeznania są zgodne ze sobą, a także z dokumentami złożonymi do akt sprawy, w szczególności co do mechanizmu funkcjonowania programu lojalnościowego i Programu Poleceń. Co do zeznań świadków: K. C. i A. W., to także opis stanu faktycznego z dnia 28 czerwca 2021r. jest zgodny ze sobą, a opis ten odpowiada treści notatki służbowej ze spotkania z powódką sporządzonej zaraz po tym spotkaniu. Za wiarygodne należy uznać zeznania świadków: D. G., A. Z. i P. P., gdyż prawdopodobnym jest, że oni nie byli nigdy świadkami sytuacji, aby powódki wypełniała za klienta dane w tablecie oraz że R. P. polecał swoim znajomym skorzystanie z programu lojalnościowego. Zeznania świadka M. M. także należy uznać za wiarygodne, bo nie są one sprzeczne z ustalonym stanem faktycznym. Zeznania świadka R. P., w zakresie w jaki zeznał, że podawał on wielu osobom udział w programie lojalnościowym są jak najbardziej wiarygodne; natomiast w ocenie sądu, nie jest możliwym, aby ten jeden człowiek w okresie od 1 marca do 10 czerwca 2021r. podał tę informację wraz z poleceniem w postaci podania swojego telefonu ponad 80 osobom, które następnie zdecydowały się, aby z tego programu skorzystać. Te zeznania, a także zeznania powódki słuchanej w trybie art 299 kpc są po prostu niewiarygodne i nieprawdopodobne.

Zeznania świadka R. G. złożone na piśmie ( k217-224, 308-312), nie wniosły nic do sprawy i nie zostały poddane analizę przez sąd.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Roszczenie powódki, zasądzenia na jej rzecz od pozwanej spółki odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie z nią umowy o pracę, nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie podnieść należy, że rozwiązanie umowy o pracę w trybie przewidzianym w art 52 kp jest najbardziej dotkliwą sankcją przewidzianą w kodeksie i winno więc być stosowane tylko w wyjątkowych okolicznościach i z ostrożnością. Musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na złej woli lub rażącym niedbalstwie ( wyrok SN M.Pr.Pr. – wkł.2005/12/16). Zgodnie z brzmieniem art 52 § 1 pkt. 1 kp w razie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych pracodawca może rozwiązać umowę o pracę z pracownikiem bez wypowiedzenia z jego winy i istnienie właśnie winy po stronie pracownika jest bezwzględnym warunkiem dopuszczającym możliwość zastosowania przez pracodawcę tego właśnie sposobu rozwiązania stosunku pracy. Ustawodawca nie sprecyzował w Kodeksie pracy pojęcia zawinionego naruszenia obowiązków pracowniczych. Sąd Najwyższy przyjął, że winę można przypisać pracownikowi wówczas, gdy świadomie dopuszcza się czynu, jak również gdy pracownik, mając świadomość szkodliwości skutku swojego postępowania, celowo do niego zmierza lub co najmniej na ów skutek się godzi. W zakresie normy zawartej zakresie art. 52§ 1 pkt. 1 kp będą się zatem mieściły jedynie czyny, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie, zaś przy ocenie czy miało miejsce takie zachowanie pracownika, trzeba brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące mieć wpływ na osąd w charakterze zawinienia (wyr. SN z 02.06.1997 r., I PKN 193/97, OSPiKA 1998/9/269, wyr. SN z 9 grudnia 1976r. w sprawie IPRN 111/76). Ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych w rozumieniu art. 52§1 pkt2 kp musi być spowodowane przez pracownika świadomie, w sposób przez niego zawiniony i stanowić zagrożenie dla interesów pracodawcy (wyrok s.apel. w Warszawie II APa 103/04, wyrok SN – M.P.Pr.2005/7/170). Ocena czy dane naruszenie jest ciężkie, zależy od okoliczności każdego indywidualnego przypadku. W wyroku z dnia 9 lipca 2009 r. w sprawie II PK 46/09 Sąd Najwyższy podniósł, że w pojęciu "ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych" mieszczą się trzy elementy. Są to: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo. W wyroku z dnia 28 czerwca 2012r.w sprawie II PK 285/11 Sąd Najwyższy podniósł, iż ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 1 k.p. ma miejsce wówczas, gdy w związku z określonym zachowaniem (działaniem lub zaniechaniem) naruszającym podstawowe obowiązki pracownicze można pracownikowi zarzucić winę umyślną lub rażące niedbalstwo. Jeżeli sprawca przewiduje wystąpienie szkodliwego skutku i celowo do niego zmierza lub co najmniej się nań godzi, można mu przypisać winę umyślną. Jeżeli natomiast przewiduje możliwość nastąpienia szkodliwego skutku, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że zdoła go uniknąć, lub też, gdy nie przewiduje możliwości jego wystąpienia, choć może i powinien go przewidzieć, jego postępowaniu można przypisać winę nieumyślną w postaci lekkomyślności - w pierwszej sytuacji i niedbalstwa - w drugim wypadku. Rażące niedbalstwo mieszczące się - obok winy umyślnej - w pojęciu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych jest wyższym od niedbalstwa stopniem winy nieumyślnej. Niedbalstwo określa się jako niedołożenie należytej staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (art. 355 § 1 k.c.). Przez rażące zaś niedbalstwo rozumie się natomiast niezachowanie minimalnych (elementarnych) zasad prawidłowego zachowania się w danej sytuacji. O przypisaniu pewnej osobie winy w tej postaci decyduje zatem zachowanie się przez nią w określonej sytuacji w sposób odbiegający od miernika staranności minimalnej. O istnieniu tej winy wnioskuje się na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika. Jak podniósł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 lutego 2008 r. w sprawie II PK 162/07 (OSNP 2009, nr 7-8 poz. 98), bezprawność zachowania nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1, jeżeli stosunek psychiczny pracownika do skutków postępowania określony jego świadomością nie wskazuje ani na winę umyślną, ani na rażące niedbalstwo.

Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę podziela powyższe rozważania i przenosząc je na realia przedmiotowej sprawy, to uznać należy, iż pozwany pracodawca miał uzasadnione prawo, aby podjąć wobec powódki decyzję o natychmiastowym rozwiązaniu z nią stosunku pracy z przyczyn wskazanych w treści pisma rozwiązującego umowę o prace. W ocenie sądu, spełnione zostały bowiem przesłanki mieszczące się w pojęciu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, czyli wystąpiła bezprawność zachowania powódki w postaci naruszenia podstawowego obowiązku pracowniczego, która to bezprawność nastąpiła z winy umyślnej, a przez takie zachowanie powódki zagrożony został interes pracodawcy.

Poza sporem jest, że powódka jako pracownik pozwanej spółki winna wykonywać swoje obowiązki pracownicze określone w § 7 Regulaminu Pracy, w szczególności w jego ust 2 pkt a,b,c oraz g i n, czyli powinna swoje obowiązki wykonywać sumiennie, rzetelnie, zgodnie z obowiązującymi u pracodawcy regulacjami wewnątrzzakładowymi, a przy wykonywaniu tych obowiązków winna mieć na uwadze dobro i interes pracodawcy. Takimi wewnętrznymi procedurami firmy, które oczywiście powódka, zgodnie również z zakresem odpowiedzialności zawartym w opisie stanowiska pracy – Doradca Klienta, winna przestrzegać, był Regulamin Programu L. (...) (...) 3.0 i Dodatkowe Regulaminy Programu Poleceń (...) (...) wydawane od 1 marca 2021r. na kolejne okresy.

Jak wynika z postanowień ogólnych Regulaminu Programu L. (...) (...) 3.0, ma on na celu nagradzanie uczestników, którzy dokonują zakupu produktów objętych programem w placówkach (...) W., po spełnieniu warunków i uzyskaniu statusu uczestnika zarejestrowanego, a w szczególności po dokonaniu poprawnej i pełnej rejestracji konta, a zgodnie z tym Programem, klient za każde wydane 10 zł na asortyment spółki otrzymywał 1 pkt. Natomiast Dodatkowy Regulamin Programu Poleceń (...) (...) skierowany był do uczestników zarejestrowanych w 3.0 Programu, których numer telefonu został zarejestrowany w systemie programu i który został użyty jako KOD podczas rejestracji nowego uczestnika, a więc członek (...) (...) mógł polecić innym osobom dołączenie do programu (...) (...), podając tym osobom swój numer telefonu, a w przypadku dołączenia takiej nowej osoby z polecenia innego klubowicza, nowa osoba zapisująca się otrzymywała mnożnik wartości punktów – 10 zł przez 3 kolejne wizyty, a punkty które zdobyła osoba polecona przez pierwsze 3 wizyty trafiały też na konto osoby polecającej. Jak wynika z postanowień tego Regulaminu, podczas rejestracji nowego uczestnika, to ten nowy uczestnik winien podać w punkcie sprzedaży doradcy klienta numer telefonu tego uczestnika zarejesrtowanego. Zatem z treści tego Regulaminu wynika, że w przypadku w przypadku rejestracji nowego uczestnika Programu L., gdy wykorzystany został KOD, czyli numer telefonu uczestnika zarejestrowanego, to zarówno nowy uczestnik Programu, jak i uczestnik uprzednio zarejestrowany, otrzymują bonusy w postaci punktów, które trafiają na ich konto. Zgodnie zaś z tymi Regulaminami, punkty zdobyte przez uczestników odnotowywane są w elektronicznym systemie na Koncie powiązanym z identyfikatorem czy numerem telefonu podanym podczas rejestracji do programu i wymieniane są na nagrody w postaci towarów sprzedawanych przez pozwaną spółkę. Zatem niewątpliwie korzyść z racji przystąpienia nowego klubowicza do tego Programu ma zarówno osoba nowo zarejestrowana w Programie L., jak i ta, która polecała tej nowej osobie zapisanie się do tego programu podając jej swój KOD. Cel ustalania takich Programów przez pozwaną spółkę wydaje się że jest prosty i czytelny - spółce chodzi o zwiększenie liczby stałych klientów w obszarze którym się spółka zajmuje, a tym samym zwiększenie dochodów ze sprzedaży swoich wyrobów, a niejako „stratą” mająca jednak wpływać na zysk jest przeznaczenie części swoich produktów na nagrody dla swoich klubowiczów. Pozwana spółka, jak zeznał świadek M. N., po kilku miesiącach działania Dodatkowego Regulaminu Programu Poleceń (...) (...) dokonała analizy liczby pozyskanych w formie „poleceń” nowy klubowiczów i okazało się, że średnio w całej spółce jeden zarejestrowany uczestnik polecił 1,5 klienta, zaś Uczestnik Zarejestrowany - R. P. polecił ponad 80 osób w tym czasie, czyli jego KOD, a więc jego numer jego telefonu aż w ponad 80 przypadkach rejestrowań nowych uczestników dokonanych w większości przez powódkę jako doradcę klienta został wpisany do formularza rejestracji, dzięki czemu uzyskał on punkty, a w konsekwencji odbierał wielokrotnie nagrody. Oczywiście ten stwierdzony fakt oraz występująca zbieżność nazwisk pomiędzy powódką a tym uczestnikiem mogła po stronie pracodawcy wywołać konieczność „przyjrzenia się” jak wykonywana jest praca powódki i w ocenie sądu, przebieg rejestracji nowego uczestnika, którym był nieznany powódce pracownik spółki P.G., dokonanej przez powódkę w dniu 14 czerwca 2021r. wykazał, że postępowanie powódki w tym przypadku było rażąco, umyślnie nieprawidłowe, bo bez wiedzy i zgody P.G. w formularzu rejestracji w miejscu wpisywania kodu polecającego istniał wpis KODu, podczas gdy on nie podawał powódce żadnego kodu polecającego, ani też powódka go o to nie pytała, zaś- jak ustalił J. W., wpisany bez wiedzy P.G. K., potwierdza się z bonusem 103 pkt otrzymanym w tym momencie na karcie 2912012330205 wydanym na nazwisko R. P.. P.G. zdecydowanie zaprzecza, iżby on podawał powódce w momencie rejestracji KOD R. P., a przecież jak wynika z postanowień Dodatkowego Regulaminu, podczas rejestracji nowego uczestnika, to ten nowy uczestnik winien podać w punkcie sprzedaży doradcy klienta numer telefonu tego uczestnika zarejesrtowanego. Zatem skoro tego wpisu nie dokonał P.G., to oczywistym jest, że wpis w polu „kod polecający” dokonany został przez powódkę jako osobę dokonująca wpisów w tym formularzu. Powódka temu faktowi zresztą nie zaprzecza, a takie zachowanie powódki oczywiście stanowi umyślne i świadome naruszenie przez nią obowiązków pracowniczych polegających na postępowaniu prawidłowym, zgodnym z postanowieniami Regulaminów ustalanych przez spółkę, a przez takie naganne zachowanie powódki dodatkowe punkty niesłusznie przypisane zostały zarówno nowemu klubowiczowi, jak i R. P., zaś te punkty przekładały się wprost na nagrody w postaci towarów, które mogły być przecież sprzedane przez spółkę. Także - jak wynika z zeznań świadków K. C. i A. W., w dniu 28 czerwca, podczas wręczania powódce pisma rozwiązującego z nią umowę o pracę, przyznała ona, że w dniu 25 czerwca, gdy K. C. zauważyła nieprawidłowość co do punktów, które otrzymał nowo zarejestrowany klient, to również użyła kodu polecającego. W ocenie sądu, skoro ewidentnie w dniu 14 czerwca 2021r. stwierdzone zostało, że w przypadku rejestrowania P.G. powódka bez jego wiedzy wpisała jako polecającego KOD przypisany R. P., to prawdopodobnym, a wręcz pewnym jest, że podobnie powódka postępowała także w innych, spośród tych ponad 80 przypadków, sytuacjach gdy przy rejestrowaniu nowych klubowiczów do Programu L. wpisywany był kod R. P. jako polecającego. Jak już wyżej podniesiono, mając na uwadze fakt, że średnio jeden zarejestrowany uczestnik „polecał” poprzez podanie swojego numeru (...) nowego klienta do Programu L., to absolutnie nie jest prawdopodobnym, aby R. P. mógł podać aż ponad 80 osobom swój KOD celem zarejestrowania się przez nich do tego Programu i aby te nowe osoby rejestracji dokonywały konkretnie w punkcie sprzedaży, w którym pracowała powódka i to głównie na jej zmianie. Zatem, jeżeli chodzi o sytuację z 14 czerwca dot. rejestracji P,G., to w tym przypadku wykazanym zostało, a w pozostałych przypadkach spośród tych ponad 80, to wysoce prawdopodobnym jest, że powódka wpisywała bez zgody klienta KOD karty przypisanej do osoby: R. P., jako osoby polecającej klientowi założenie karty, w wyniku czego do konta R. P. były przypisywane nienależne punkty za transakcje dokonane przez nowych klientów na zasadach Programu.

Powódka przyznała, iż założeniem Programu L. był kategoryczny zakaz udziału w nim pracowników pozwanej spółki i poza sporem jest, że powódka formalnie jako uczestnik - zdefiniowany w Regulaminie Programu L. i Dodatkowym Regulaminie, nie brała w nich udziału. Pracodawca w treści pisma rozwiązującego umowę o pracę tj. w uzasadnieniu decyzji podał wprawdzie, że powódka świadomie i umyślnie dokonała wielokrotnego naruszenia postanowień dodatkowego regulaminu w ramach programu lojalnościowego (...) (...) 3.0 – (...), którego organizatorem jest pracodawca, poprzez udział w Programie w charakterze Uczestnika Zarejestrowanego mimo, że wspomniany wyżej Regulamin jednoznacznie wyklucza możliwość uczestnictwa „pracowników w celu odbioru nagród i współpracowników organizatora lub Partnera Organizatora prowadzącego P. (...) W.”. Jak wyżej podniesiono, powódka jako uczestnik wprawdzie nie brała udziału w Programie L., ale w ocenie sądu, z analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego w powiązaniu z zasadami logiki, można mieć uzasadnione przekonanie, że powódka jako pracownik spółki wykorzystywała mechanizm tegoż Programu dla własnych celów, tj. aby jej mąż R. P. uzyskiwał dodatkowe punkty „ z polecenia”, po to aby mógł on odbierać wielokrotnie nagrody w postaci towarów sprzedawanych przez spółkę, a taka korzyść oczywiście także mogła też służyć powódce jako jego żonie. Jak już wyżej podniesiono, celem ustalenia przez pracodawcę takich Programów L. było niewątpliwie przyciągniecie i utrzymanie na stałe klienta i drogą do pozyskania takiego stałego klienta mogło być też polecenie przez już stałego klienta nowej osobie, aby ta stała się stałym klientem pozwanej spółki, ale oczywiście chodziło o faktyczne, uczciwe „polecanie”, a nie o sytuacje, gdy pracownik punktu sprzedaży wpisuje bez wiedzy i zgody nowego klienta, który sam po prostu przyszedł do punktu sprzedaży celem dokonania zakupu oraz zostania uczestnikiem Programu L., w formularzu rejestracyjnym tego klienta, KOD-u innego zarejestrowanego uczestnika jako tego, który temu nowemu klientowi polecił udział w tym Programie, choć wcale go nie polecił, a nawet nie znał tego nowego klienta. Taka sytuacja jest absolutnie nieakceptowalna, wypacza sens istnienia Programów L. i według sądu, pracownik który tak jawnie postępuje na niekorzyść swojego pracodawcy, nie może być dalej pracownikiem u tego pracodawcy.

Reasumując, zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na uznanie, że zarzut postawiony powódce przez pracodawcę w treści pisma rozwiązującego stosunek pracy tj. że wykorzystywała ona kartę (...) (...) wydaną na nazwisko jej męża R. P. niezgodnie z jej przeznaczeniem, w celu gromadzenia na przypisanym do tej karty koncie dodatkowych punktów z tytułu poleceń i późniejszego odbioru nagród, czyli działania nieuczciwego, na szkodę pracodawcy, został jej postawiony zasadnie, bowiem w toku procesu zostało w części wykazane, w a części wysoce uprawdopodobnione, że powódka świadomie i umyślnie, przy wykorzystaniu mechaniki działania Programu oraz przyznanych jej dostępów do systemu informatycznego, a także samego towaru, doprowadziła w okresie od 1 marca 2021r. do dnia 21 czerwca 2021r. włącznie do straty majątkowej pracodawcy poprzez nienależne odbieranie przez R. P. nagród za zdobyte w ramach Programu punkty. W ocenie sądu, jeżeli chodzi o wysokość nienależnie odbieranych przez R. P. nagród z tego tytułu, to nie można powiedzieć iżby to była kwota wszystkich odebranych przez niego w tym okresie nagród, bo przecież, jak ustalono, były przypadki np. A. Z., gdy R. P. faktycznie polecił i podał swój KOD tej osobie, prawdopodobnie jest to kwota niższa niż ta wskazywana przez pracodawcę, ale wysokość niezasadnie uzyskanych przez R. P. nagród jest sprawa drugorzędną; wykazanym czy wysoce prawdopodobnym faktem pozostaje, że w ogóle takie sytuacje miały miejsce, a do tych sytuacji doszło w związku z umyślnym i świadomym nagannym działaniem powódki jako pracownika pozwanej spółki.

Tak więc, w ocenie sądu, decyzja pozwanego pracodawcy o rozwiązaniu z powódką stosunku pracy w trybie art. 52§1 kp, była uzasadniona.

Wobec tego, sąd na podstawie art. 56§1 kp orzekł jak w sentencji.

O kosztach Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 102k.p.c., który to przepis ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Jest to rozwiązanie szczególne, nie podlegające wykładni rozszerzającej, wymagające do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Do okoliczności branych pod uwagę przez sąd, przy ocenie przesłanek zastosowania dyspozycji omawianego przepisu, zaliczyć można nie tylko te związane z samym przebiegiem postępowania, ale również dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony. Powódka bowiem nagle przestała być pracownikiem pozwanej spółki, a więc jej sytuacja ekonomiczna nie jest z pewnością zbyt korzystna, a wobec tego obciążanie jej kosztami procesu stanowiłoby dla niej dolegliwość. Nadto powódka wnosząc przedmiotowy pozew była subiektywnie przekonana o zasadności swoich żądań.

Zarządzenie: odp. wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. stron ( P.I.) z informacją, iż termin do sporządzenia uzasadnienia był przedłużony.