Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

Sędzia Agnieszka Bierza

Protokolant

Stażysta Aleksandra Ficek-Szyrajew

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 1677/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. O.

w dniu 15 czerwca 2021 roku na ulicy (...) w R., dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej telefonu komórkowego marki S. (...) o wartości około 6.000 zł na szkodę B. S., przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne, będąc skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w. R. z dnia 28 lutego 2014 roku sygn. IX K 958/13 za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności objętą karą łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 05.09.2013r. do dnia 04.09.2016r.,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

I. W dniu 15 czerwca 2021 r. około godziny 15.00 A. S., K. I. i D. U. przebywali w pobliżu fontanny na ulicy (...) w R.. A. S. posiadał przy sobie telefon komórkowy marki S. (...). Był to nowoczesny smartfon, o wartości około 6.000 zł, zakupiony na raty przez B. S.. Po pewnym czasie K. I. pożegnał się z kolegami i odszedł w stronę kampusu.

W pewnym momencie do A. S. i D. U. podszedł P. O., od którego wyczuwalna była woń alkoholu. Poprosił on o użyczenie telefonu komórkowego, tłumacząc, że musi pilnie do kogoś zadzwonić. W tym samym momencie D. U. pożegnał się z kolegą i odszedł.

A. S. początkowo twierdził, że nie ma telefonu, jednak po naleganiach P. O., który zagroził mu pobiciem, wyraził zgodę na użyczenie telefonu przez niego w ten sposób, że A. S. wybrał numer telefonu wskazany mu przez oskarżonego i po uruchomienia funkcji ,,głośnomówiący’’ trzymając telefon na wyciągniętej dłoni umożliwił P. O. rozmowę z jakimś mężczyzną. Podczas rozmowy P. O. szeptem poprosił A. S. o podanie telefonu komórkowego i gdy ten poluzował uchwyt na telefonie zabrał go z dłoni A. S. i zwracając się do niego słowami ,,spokojnie siedź, ja nic nie robię, nie ucieknę’’ zaczął chodzić z telefonem wokół fontanny. W pewnym momencie A. S. dostrzegł, iż P. O. ucieka z telefonem w stronę teatru.

A. S. poprosił przypadkowego przychodnia (...) o pomoc i zawiadomienie Policji o całym zdarzeniu.

W okolicy ul. (...) w R. o godz. 15.40 zatrzymano P. O., który odpowiadał opisowi sprawcy, a znany był funkcjonariuszom z innych interwencji.

W trakcie przeszukania kieszeni oskarżonego, ujawniono telefon komórkowy marki S. (...). Przedmiot został zwrócony B. S..

zeznania A. S.

8,2

zeznania K. I.

20, 199-200

zeznania D. U.

38

zeznania B. S.

12

częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. O.

. 198v, 56, 70

zeznania K. U.

245

zeznania M. S.

23-24,200

zeznania R. M.

34-35,200

zeznania D. W.

27-28,227

protokół zatrzymania osoby

2

protokół zatrzymania rzeczy

5-7

potwierdzenie odbioru telefonu komórkowego

14

dokumentacja fotograficzna

43-46

Płyta CD z zapisem monitoringu i protokół oględzin w/w zapisu

47, 48-51

II. P. O. został poddany jednorazowemu badaniu sądowo- psychiatrycznemu. Nie zdradza on objawów choroby psychicznej. Stwierdzono u niego uzależnienie od środków psychoaktywnych oraz szkodliwe używanie alkoholu. W czasie popełnienia zarzucanego mu czynu miał pełną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

opinia sądowo – psychiatryczna

85-86

III. P. O. był w przeszłości karany, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Wyrokiem Sądu Rejonowego w. R.z dnia 28 lutego 2014 roku został skazany za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności objętą karą łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 05.09.2013r. do dnia 04.09.2016r.

karta karna

72

odpisy orzeczeń

78-79, 80, 81

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

xx

xxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxx

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

xxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxx

xxx

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

I.

zeznania

A. S.

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się na zeznaniach pokrzywdzonego A. S. złożonych przede wszystkim w postępowaniu sądowym. Były one bowiem bardziej szczegółowe i jednoznaczne niż te złożone w postępowaniu przygotowawczym. Pokrzywdzony dopiero przed sądem zeznał, że P. O. poprosił go o użyczenie telefonu, podczas gdy w toku dochodzenia, przesłuchany w dniu zdarzenia wskazał, że oskarżony podszedł do niego i grożąc mu użyciem przemocy żądał telefonu i wyrwał mu go z ręki. To, iż oskarżony chciał, aby użyczono mu telefonu, gdyż chce zadzwonić, potwierdził D. U., który zeznał, iż ,,podszedł do nas mężczyzna (…) wyglądał jak bezdomny. On nas zapytał czy możemy mu użyczyć telefonu bo chce zadzwonić’’. Okoliczność tę potwierdził także K. U., który taką informację uzyskał od pokrzywdzonego.

Nieco odmiennie pokrzywdzony przedstawił także okoliczność wejścia oskarżonego w posiadanie telefonu, gdyż w toku postępowania przygotowawczego wskazywał, że po zagrożeniu mu użyciem przemocy oskarżony zabrał mu telefon z ręki, natomiast przed sądem z kolei zeznał, iż groźba dotyczyła jedynie wywarcia wpływu na wolę użyczenia mu telefonu, nie była zaś skierowana na zabór rzeczy. Zdaniem sądu, nawet gdyby uznać, że ostatecznie do użyczenia telefonu skłoniła pokrzywdzonego wyzywająca postawa oskarżonego, będącego jak podkreślali funkcjonariusze Policji w stanie silnego odurzenia, to w realiach sprawy, oskarżony nie użył groźby użycia przemocy wobec osoby w celu zaboru mienia, a w celu użyczenia telefonu. Pokrzywdzony przyznał, że zgodził się użyczyć telefon oskarżonemu w ten sposób, że wybrał mu numer telefonu, a aparat dał na tryb głośnomówiący. Przyznał też, że gdy poluzował uchwyt na telefonie, to oskarżony zabrał mu go jednocześnie uspokajając i zapewniając, że nic nie zrobi, nie ucieknie.

Sąd ocenił zeznania A. S., przede wszystkim te złożone przed sądem, jako szczere, logiczne i korelujące z wyjaśnieniami oskarżonego oraz z zeznaniami K. U. i D. U.. Zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym były mniej precyzyjne i jednoznaczne, ale mogło to wynikać stąd, iż były składane bezpośrednio po zdarzeniu, kiedy to pokrzywdzony zapewne był zdenerwowany, wystraszony zaistniałą sytuacją.

I

zeznania K. U.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. U., który obserwował zdarzenie z pewnej odległości mając słuchawki w uszach. W swoich zeznaniach przedstawił on to, co zobaczył, jednak podkreślił, że rozmowy pomiędzy oskarżonym, a A. S. nie słyszał. Nadto przedstawił to, co zrelacjonował mu pokrzywdzony na temat zdarzenia. Brak jest podstaw do kwestionowania zeznań świadka, tym bardziej, że jest on osobą obcą dla oskarżonego i pokrzywdzonego.

I

zeznania D. U.

Zeznania świadka D. U. miały charakter uzupełniający, gdyż nie widział on momentu zaboru telefonu przez oskarżonego. Potwierdził natomiast, że oskarżony podszedł do niego i A. S. i prosił o użyczenie telefonu. Wtedy też opuścił kolegę i pobiegł do autobusu. Zeznania świadka były logiczne, korespondowały z zeznaniami A. S. i wyjaśnieniami oskarżonego. Brak podstaw do ich kwestionowania.

I

zeznania M. S., R. M., D. W.,

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zeznań funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji w R. – M. S., R. M., D. W., którzy przeprowadzali interwencje na miejscu zdarzenia. Sąd miał na uwadze, iż są to osoby niezwiązane z oskarżonym, które w swoich zeznaniach zachowały obiektywizm i relacjonowały jedynie własne spostrzeżenia z przebiegu prowadzonych czynności.

I

zeznania B. S.

Nie była ona świadkiem wydarzeń na Placu (...), a jej zeznania dotyczyły wartości skradzionego telefonu. Brak jest podstaw do kwestionowania jej twierdzeń.

I

zeznania K. I.

Zeznania K. I. były wiarygodne, choć nie był on świadkiem kradzieży telefonu będącego w posiadaniu A. S.. W swoich zeznaniach przedstawił to, co zrelacjonował mu kolega, że skradziono mu telefonu, że „dał” oskarżonemu telefon i „zanim się odwrócił, to go już nie było”.

Sąd ocenił zeznania świadka jako szczere i obiektywne, przy czym miał na uwadze, że jego zeznania stanowiły relację z tego, co przekazał mu A. S.. Brak podstaw do kwestionowania zeznań świadka.

I

częściowe wyjaśnienia oskarżonego

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W toku procesu doprecyzował, iż przyznaje się jedynie do kradzieży telefonu, stanowczo zaprzeczając by dokonał rozboju. Wyjaśnił, że poprosił pokrzywdzonego żeby dał mu zadzwonić, a podczas rozmowy zaczął uciekać z telefonem. Stanowczo zaprzeczył, ażeby groził pokrzywdzonemu podkreślając, że pokrzywdzony z własnej woli oddał mu telefon.

W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego w przeważającej części zasługują na wiarę. Są one spójne z zeznaniami świadka D. U. oraz częściowo z zeznaniami świadka A. S., który dopytywany przed sądem potwierdził, że oskarżony chciał zatelefonować, a gdy pokrzywdzony mu to umożliwił, oskarżony zabrał mu telefon z dłoni po czym uciekł.

Sąd ustalił, iż rzeczywiście oskarżony nie dopuścił się przestępstwa rozboju, a kradzieży szczególnie zuchwałej zabierając telefon z dłoni pokrzywdzonego, gdy ten zwolnił uchwyt. Natomiast niewątpliwie oskarżony groził wcześniej pokrzywdzonemu użyciem przemocy, ale groźba miała skłonić A. S. do użyczenia telefonu.

I

Protokół zatrzymania osoby, protokół zatrzymania rzeczy, potwierdzenie odbioru telefonu

Dokumenty urzędowe, brak podstaw do kwestionowania.

I

Dokumentacja fotograficzna

Brak podstaw do jej kwestionowania, potwierdza jak po zatrzymaniu wyglądał oskarżony, w co był ubrany.

I

Płyta z zapisem monitoringu, protokół odtworzenia w/w płyty

Brak podstaw do kwestionowania dowodów, choć zdarzenie objęte niniejszym postępowaniem nie było widoczne z uwagi na odległość kamer od miejsca zdarzenia.

II

Opinia sądowo -psychiatryczna

Opinia potwierdza, że w dacie zdarzenia oskarżony był w pełni poczytalny. Brak podstaw do jej kwestionowania.

III

odpisy orzeczeń

Dokumenty urzędowe, brak podstaw do kwestionowania.

III

karta karna

Dokument urzędowy, brak podstaw do kwestionowania.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Dokumentacja fotograficzna k. 9

Nie miała znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego w sprawie.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

xxxxx

xxxxxxxxxxxx

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

P. O.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W ocenie sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na brak przekonujących dowodów na popełnienie przez oskarżonego występku rozboju z art. 280 § 1 kk. Należy mieć na uwadze, że zgromadzony materiał dowodowy pozwolił jedynie na ustalenie, że oskarżony użył groźby natychmiastowego użycia przemocy nie w celu zaboru rzeczy, a w celu jej użyczenia. Powyższe potwierdził sam pokrzywdzony, który ostatecznie wprost wskazał, że do zaboru rzeczy w celu przywłaszczenia doszło po tym jak po zastosowaniu groźby użycia przemocy użyczył telefonu oskarżonemu. Pokrzywdzony przyznał, że zgodził się użyczyć telefon oskarżonemu w ten sposób, że wybrał mu numer telefonu, a aparat dał na tryb głośnomówiący. Przyznał też, że gdy poluzował uchwyt na telefonie, to oskarżony zabrał mu go i jednocześnie uspokajał i zapewniał, że nic nie zrobi.

Przestępstwo rozboju polega na zaborze w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy przy użyciu przemocy, groźby natychmiastowego jej użycia albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności.

Tym samym sąd uznał, że brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia. W tym stanie rzeczy analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego doprowadziła do konkluzji, że w miejsce zarzucanego oskarżonemu czynu należy mu przypisać czyn polegający na tym, że w dniu 15 czerwca 2021 r. na ulicy (...) w R., dokonał on kradzieży szczególnie zuchwałej telefonu komórkowego (...) o wartości około 6.000 zł na szkodę B. S., tj. przestępstwa z art. 278a § 1 kk w warunkach recydywy podstawowej. P. O. był bowiem uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w. R.z dnia 28 lutego 2014 roku za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności objętą karą łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od dnia 05.09.2013r. do dnia 04.09.2016r.

Przestępstwo z art. 278a § 1 kk stanowi kwalifikowaną ze względu na okoliczności oraz sposób dokonania zaboru rzeczy odmianę kradzieży. Kradzież szczególnie zuchwała została specyficznie ujęta na poziomie definicyjnym, w art. 115 § 9a kk wskazano bowiem, iż celem działania sprawcy jest „zawładnięcie mieniem”, zaś przedmiotem czynności wykonawczej jest „mienie ruchome”. Kradzieżą szczególnie zuchwałą jest: 1) kradzież, której sprawca swoim zachowaniem wykazuje postawę lekceważącą lub wyzywającą wobec posiadacza rzeczy lub innych osób lub używa przemocy innego rodzaju niż przemoc wobec osoby, w celu zawładnięcia mieniem; 2) kradzież mienia ruchomego znajdującego się bezpośrednio na osobie lub w noszonym przez nią ubraniu albo przenoszonego lub przemieszczanego przez tę osobę w warunkach bezpośredniego kontaktu lub znajdującego się w przedmiotach przenoszonych lub przemieszczanych w takich warunkach.

Jak wskazał W. W. w komentarzu do omawianego przepisu „Przyjęte w art. 115 § 9a rozwiązanie nawiązuje do koncepcji interpretacyjnych prezentowanych w piśmiennictwie i orzecznictwie na gruncie art. 208 k.k. z 1969 r. W szczególności wykorzystuje powiązanie kradzieży szczególnie zuchwałej z postawą sprawcy wykazującego jednoznacznie i jawnie lekceważący stosunek wobec posiadacza rzeczy lub mienia albo wobec otoczenia, obliczony na wywołanie efektu zaskoczenia i swoistego obezwładnienia ofiary. O szczególnej zuchwałości decydować może zatem przede wszystkim jawny, lekceważący sposób działania sprawcy, stanowiący element zaskoczenia dla ofiary. O szczególnej zuchwałości przesądzać może także publiczność działania sprawcy w sensie dokonania zaboru w miejscu publicznym. Rozwiązanie zawarte w § 9a nawiązuje do stanowiska wypracowanego w orzecznictwie w okresie obowiązywania art. 208 k.k. z 1969 r., zgodnie z którym kradzieżą szczególnie zuchwałą będzie działanie jawne sprawcy wobec ofiary polegające na zaborze rzeczy pozostającej w bezpośrednim władaniu ofiary i w wyniku bezpośredniego kontaktu ze sprawcą, gdy z uwagi na zaskoczenie ofiara nie podejmuje żadnej reakcji obronnej (zob. m.in. stanowisko SN zawarte w wyroku z 21.09.1988 r., V KRN 184/88, LEX nr 17949). O szczególnej zuchwałości decydować może to, iż w miejscu czynu obecne są inne osoby, zaś sama ofiara nie jest świadoma dopuszczenia się zamachu na jej dobra, np. z uwagi na nieporadność lub bezradność”.

Przykładami popełnienia kradzieży w taki sposób mogą być: jawne pochwycenie rzeczy i ucieczka z nią, demonstracyjne stworzenie tzw. sztucznego tłoku i wykorzystanie tego dla dokonania kradzieży.

Jak wynika z zeznań pokrzywdzonego określających zachowanie się oskarżonego w powiązaniu z wyjaśnieniami oskarżonego, w zamiarze P. O. nie leżało wypowiedzenie groźby użycia przemocy na osobie w celu zaboru rzeczy, a jedynie miało na celu przymuszenie pokrzywdzonego by użyczył mu telefonu. Oskarżony niewątpliwie dopuścił się kradzieży szczególnie zuchwałej zabierając telefon z dłoni oskarżonego i po chwili uciekając z nim.

Z powyższych względów sąd przyjął, że na podstawie zgromadzonych dowodów należało zmodyfikować opis czynu zarzucanego oskarżonego i przypisać mu popełnienie czynu z art. 278a § 1 k.k. Nadto sąd wskazał, że wartość skradzionego telefonu wynosiła około 6.000 złotych.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

xxxx

xxxxxxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

xxxxxxxxxxx

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

xxxxxxxx

xxxxxxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

xxxxxxxxxxxxx

☐

1.7.  Uniewinnienie

xxxxxxxxx

xxxxxxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

xxxxxxxxxxxxxxx

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. O.

1

1

Decydując o wymiarze kary, sąd kierował się dyrektywami określonymi w przepisie art. 53 kk mając na względzie okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego.

Czyn przypisany oskarżonemu jest przez niego zawiniony w stopniu znacznym, gdyż w momencie jego popełnienia nie zachodziły żadne przesłanki wyłączające lub umniejszające jego winę. Oskarżony jest człowiekiem dojrzałym, który w czasie popełnienia przypisanemu mu czynu miał pełną zdolność do rozpoznania znaczenia swoich czynów i mógł pokierować swoim postępowaniem.

Czyn oskarżonego charakteryzował się znacznym stopniem społecznej szkodliwości. Za powyższym przemawiała analiza okoliczności podmiotowych i przedmiotowych. Wśród przesłanek podmiotowych wskazać należy działanie w zamiarze bezpośrednim. Motywem działania oskarżonego była chęć osiągnięcia korzyści majątkowej, bezpodstawne wzbogacenie się.

Wśród okoliczności przedmiotowych wskazać należy na sposób i okoliczności popełnionego przestępstwa. Oskarżony działał w miejscu publicznym, w godzinach popołudniowych, gdzie w każdej chwili mógł zostać ujęty przez przypadkowe osoby. W pobliżu miejsca zdarzenia znajdował się przystanek autobusowy, z którego mógł być obserwowany. Oceniając społeczną szkodliwość czynu sąd wziął pod uwagę wartość telefonu komórkowego, który padł łupem oskarżonego. Jako okoliczność obciążającą sąd uznał uprzednią karalność oskarżonego i działanie w warunkach powrotu do przestępstwa określonego w art. 64 §1kk.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 278a § 1 kk sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności.

Dotychczasowy tryb życia oskarżonego wskazuje, iż nie wyciągnął on właściwych wniosków z poprzedniego skazania. Niewątpliwie nie przyniosło ono oczekiwanego skutku w zakresie kształtowania właściwej postawy oskarżonego. Jego czyn niezbicie świadczy o tym, że ignoruje on nie tylko uprzednio zapadłe wobec niego prawomocne wyroki, ale także elementarne zasady porządku prawnego i zasad współżycia społecznego. W ocenie sądu, przestępstwo to nie było zdarzeniem incydentalnym w życiu oskarżonego, a tym samym sformułowanie wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej jest niemożliwe. Oskarżony był w przeszłości karany za przestępstwo podobne, a swoim zachowaniem dowiódł, iż nie zasługuje na zaufanie sądu objawiające się szansą na poprawę swojego zachowania w warunkach wolnościowych. Tym samym orzeczona kara jest konieczna, aby uświadomić sprawcy naganność jego czynu i wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego, zaś społeczeństwu uświadomić, iż łamanie norm prawnych spotyka się z odpowiednią reakcją wymiaru sprawiedliwości.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

xxxxxx

xxxxxx

xxxxxx

xxxxxxx

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okresu jego tymczasowego aresztowania w sprawie, gdyż w tym czasie odbywał on jednocześnie orzeczoną uprzednio karę pozbawienia wolności.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Mając na uwadze, iż oskarżony nie posiada źródła dochodów, na podstawie art. 624 § 1 kk sąd zwolnił go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych uznając, że ich uiszczenie dla oskarżonego będzie zbyt uciążliwe.

1.1Podpis