Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Grażyna Jaszczuk

Sędziowie:

SSO Agnieszka Karłowicz (spr.)

SSO Marek Manowiec

Protokolant:

p. o. sekr. sąd. Olga Wojtczuk

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 622/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 19 lipca 2022 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 106/22

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

/Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zarzuty obrońcy skazanego:

rażąca niewspółmierność kary orzeczonej wobec J. S., wyrażająca się w wymierzeniu skazanemu kary bezwzględnego pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 7 miesięcy, pomimo istnienia pozytywnej prognozy kryminologicznej i pozytywnego zachowania skazanego w warunkach izolacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy skazanego okazał się niezasadny.

Rażąca niewspółmierność kary łącznej występuje w sytuacji gdy, na podstawie ujawnionych okoliczności wypływających ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, mających wpływ na wymiar kary można przyjąć, iż zachodzi wyraźna dysproporcja pomiędzy karą łączną orzeczoną przez Sąd pierwszej instancji, a sankcją, którą należałoby wymierzyć przy prawidłowym zastosowaniu reguł wymiaru kary łącznej ujętych w art . 85a kk . Nieprzypadkowo przecież ustawodawca w art. 438 pkt 4 kpk użył zwrotu „rażąca”.

Art. 85a kk zawiera dyrektywy wymiaru kary łącznej o charakterze prewencyjnym zarówno w zakresie prewencji indywidualnej jak i generalnej, nakazując Sądowi przy orzekaniu kary łącznej, brać pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze
i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby
w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Przedmiotowe dyrektywy oznaczają potrzebę wymierzenia takiej kary łącznej, która będzie odpowiadała społecznemu poczuciu sprawiedliwości oraz dającą gwarancję zwalczania przestępczości. W przeciwnym razie kara zbyt łagodna, po pierwsze oznaczałaby pewne przyzwolenie nie tylko wśród skazanych, ale również i społeczeństwa na popełnianie czynów zabronionych i to wielokrotnie, po drugie rodziłaby poczucie niesprawiedliwości, a po trzecie godziłaby w porządek prawny.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary łącznej czy też szerzej ogólnie kary jest zarzutem z kategorii ocen i jest skuteczny jedynie wówczas, gdy co prawda orzeczona kara mieści się w ustawowych granicach, to jednak nie uwzględnia należycie dyrektyw wymiaru kary o czym była mowa powyżej.

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 kk (zd. pierwsze) Sąd wymierza karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności.

Indywidualizacja kary łącznej w każdym konkretnym przypadku należy do Sądu wydającego wyrok, który orzekając w granicach określonych przez ustawę, poza stosowaniem ogólnych dyrektyw i zasad wymiaru kary, uwzględnieniem oceny całokształtu ujawnionych okoliczności, powinien mieć na uwadze okoliczności, które ujawniły się po wydaniu poprzednich wyroków oraz wzgląd na prewencyjne cele karania zarówno w indywidualnym, jak i społecznym aspekcie.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy podkreślić,
iż Sąd Rejonowy prawidłowo i należycie rozważył wszystkie okoliczności mające wpływ na wymiar orzeczonej kary łącznej czemu dał wyraz w pisemnych motywach zaskarżonego orzeczenia. Sąd pierwszej instancji poczynił logiczny wywód tak w zakresie wyboru zasady łączenia kar, jak również wymiaru kary, a także nie pominął okoliczności podniesionych w zarzutach przez obrońcę.

Sąd Rejonowy wskazał uprzednią wielokrotną karalność skazanego z art. 209 § 1 kk oraz wnioski opinii o skazanym z zakładu karnego, z której co prawda wynika, że J. S. deklaruje krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw, ale jego postępy w procesie resocjalizacji oceniono jako umiarkowane, co również przemawia przeciwko uwzględnieniu argumentacji obrońcy. Należy podkreślić wielokrotną karalność oskarżonego na przestrzeni 15 lat, w tym również w warunkach recydywy. W tych okolicznościach biorąc nawet pod uwagę wnioski opinii Zakładu Karnego o skazanym, fakt odbywania kary pozbawienia wolności w oddziale terapeutycznym czy też wykonywanie nieodpłatnie pracy przez skazanego, nie może być mowy o złagodzeniu orzeczonej kary łącznej, przy uwzględnieniu, że zaangażowanie w terapię oceniane jest jako umiarkowane. Uwzględnienie apelacji stanowiłoby niejako w pewien sposób premiowanie przecież negatywnej postawy skazanego związanej z lekceważącym naruszaniem porządku prawnego przez tyle lat, co świadczy jednocześnie o jego wysokim stopniu demoralizacji. Skazany wymaga dalszego procesu resocjalizacji, która do chwili obecnej nie miała pozytywnego skutku.

Orzeczenie kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 1 miesiąca, o co wnosił obrońca (jakkolwiek zgodne z prawem), spowodowałoby w pewien sposób „darowanie” prawie w całości kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 8 grudnia 2021 r. w sprawie o sygn. II K 719/21.

Zbyt pozytywnie ocenia obrońca okoliczności związane z chęcią zerwaniem przez skazanego ze środowiskiem przestępczym i przestrzegania porządku prawnego, jeżeli skazany przez wiele lat nie podjął starań, aby realizować obowiązek alimentacyjny, choć już wcześniej również przebywał w zakładzie karnym.

Pozytywna postawa skazanego w jednostce penitencjarnej, zachowanie zgodne
z regulaminem nie może być nadmiernie eksponowane, w sytuacji gdy taka postawa - praca, zachowanie zgodne z obowiązującymi normami w prawidłowo funkcjonującym społeczeństwie jest przecież normą. Pozytywny proces resocjalizacji jak również wola skazanego w pracy nad sobą jakkolwiek są zjawiskiem pozytywnym oraz jak najbardziej pożądanym to również nie można im nadawać nadmiernej rangi.

Finalnie należy również przypomnieć, iż jednym z podstawowych obowiązków skazanych wynikających z art. 116 § 1 pkt 1 kodeksu karnego wykonawczego
jest przestrzeganie przepisów określających zasady i tryb wykonywania kary, ustalonego w zakładzie karnym porządku oraz wykonywania poleceń przełożonych
i innych osób uprawnionych, a w szczególności poprawne zachowanie się.

Reasumując Sąd Okręgowy nie dopatrzył się przesłanek przemawiających
za złagodzeniem orzeczonej wobec skazanego przez Sad Rejonowy kary łącznej w wymiarze 1 roku i 7 miesięcy, bowiem obrońca nie przedstawił żadnych nowych okoliczności, które nie zostałyby uwzględnione przez Sąd Rejonowy, przemawiających za uwzględnieniem wniesionej apelacji. Analogicznie zatem wywieść należy, iż sankcja karna zaproponowana przez Sąd Rejonowy jest sprawiedliwa, słuszna i nie nosi cech o jakich stanowi art. 438 pkt 4 kpk. Wobec tego brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku tylko z tego powodu, że czyny popełniane przez skazanego są tożsame. Na marginesie należy wskazać, że obecne brzmienie art. 91a kk nie stoi na przeszkodzie łączeniu kar pozbawienia wolności, które zostały wykonane. Uwzględnienie wniosku obrońcy skazanego o umorzenie postępowania spowodowałoby konieczność odbycia przez skazanego kar pozbawienia wolności orzeczonych w sprawach II K 1129/19 i II K 719/21 w całości, bez ograniczenia rozmiaru wynikającego z kary łącznej.

Wniosek

Obrońca skazanego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej w wymiarze 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutów podniesionych przez obrońcę skazanego skutkowała bezzasadnością wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok łączny Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 19 lipca 2022 roku, wydany w sprawie o sygn. akt II K 106/22 – utrzymany w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec bezzasadności wywiedzionego przez obrońcę skazanego zarzutu
i przy jednoczesnym braku przesłanek podlegających uwzględnieniu z urzędu, Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sad Okręgowy ustali wysokość wynagrodzenia dla obrońcy skazanego za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym. na podstawie § 17 ust. 5
w zw. z § 4 ust. 1-4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 roku, poz. 18) i zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. K. 147,60 zł (w tym VAT 27,60 zł).

III.

O kosztach procesu Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 624 kpk w zw. z art. 634 kpk i zwolnił skazanego od wydatków, jednocześnie stwierdzając, że ponosi je Skarb Państwa. Za taki rozstrzygnięciem przemawia sytuacja materialna skazanego zobowiązanego do świadczeń alimentacyjnych oraz perspektywa odbycia kary pozbawienia wolności.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 19 lipca 2022r. sygn. akt II K 106/22

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana