Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V GC 621/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSR Karolina Krzemińska

Protokolant:

St. sekr. sądowy Ewa Jagieła

po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2014 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa R. F.

przeciwko K. K.

o zapłatę 43 955,69 zł

na skutek sprzeciwu pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 04.10.2013 r. sygn. akt V GNc 1725/13, który utracił moc w całości

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 43 955,69 zł (czterdzieści trzy tysiące dziewięćset pięćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 07.10.2012r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 4 615,00 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 2 400,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V GC 621/13

UZASADNIENIE

Powódka R. F. prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) w J. wystąpiła z powództwem przeciwko K. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) w G. domagając się zasądzenia kwoty 43.955,69 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 07.10.2012r. do dnia zapłaty. Wniosła ponadto o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że pozwany zakupił u powódki materiały budowlane, co udokumentowane zostało fakturą vat nr (...) z dnia 29.09.2012r. Pozwany otrzymał w/w fakturę wraz z towarem, którego odbiór został pokwitowany dokumentami WZ. Pomimo wezwania do zapłaty pozwany nie uiścił należności wynikającej z faktury vat.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 04.10.2013r. w sprawie VGNc 1725/13 Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy uwzględnił w całości żądanie pozwu.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwany wniósł sprzeciw, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów sądowych i kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podniósł szereg zarzutów o charakterze proceduralnym, w tym: niewłaściwość miejscową sądu, niewłaściwe określenie w pozwie strony pozwanej – niezgodne z wydrukiem z CEIDG, braki formalne pozwu polegające na niewskazaniu numeru PESEL lub NIP powódki oraz na sporządzeniu pozwu na urzędowym formularzu, pomimo iż sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, wydanie nakazu zapłaty na podstawie pozwu obarczonego brakami formalnymi. Podniósł również, iż nigdy nie zawierał z powódką umowy. Dowody przedstawione przez powódkę są nielogiczne, niespójne i w związku tym niewiarygodne. Wezwania do zapłaty nie mogą stanowić dowodu w sprawie, ponieważ sporządzone zostały na potrzeby niniejszego postępowania. Pełnomocnictwa do wniesienia powództwa udzielono na rok przed powstaniem rzekomego zobowiązania. Pozew sporządzono przed wystawieniem spornej faktury. Pozwany nie akceptował faktury i nie zgadza się na zapłatę. Nigdy też nie uznał długu. Powódka zataiła, że pozwany za zgodą powódki dokonywał przedpłat w 2011r. w celu zakupów towarów w 2012r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony postępowania są przedsiębiorcami. Powódka zajmuje się sprzedażą materiałów budowlanych, zaś pozwany wykonywaniem robót budowlanych.

okoliczności niesporne

a nadto

dowód: - wydruk z CEIDG pozwanego – k. 50 akt.

W 2011r. pozwany wykonywał roboty budowlane przy ul. (...) w K..

Od sierpnia 2011r. rozpoczął współpracę z powódką. Pozwany zapoznał się z towarem oferowanym przez powódkę i strony uzgodniły ceny poszczególnych asortymentów, które następnie miały być przedmiotem zamówień. Do odbioru towaru pozwany upoważnił swoich pracowników.

Pozwany zamawiał wielokrotnie towary telefonicznie lub podczas osobistych wizyt w hurtowni powódki.

Zamówiony towar był dowożony przez pracowników powódki na miejsce budowy wraz z dokumentami WZ stwierdzającymi rodzaj i ilość towaru znajdującego się w każdej z dostaw. Kierowcy powódki wydawali przywieziony towar pracownikom pozwanego za pokwitowaniem odbioru na dokumentach WZ.

Na podstawie dokumentów WZ powódka sporządzała następnie zestawienie materiałów zamówionych w określonym przedziale czasowym nazywane „zamówieniem od klienta” i przedstawiała je pozwanemu do akceptacji. Jeśli pozwany nie zgłaszał do niego uwag, na podstawie takiego „zamówienia” powódka wystawiała fakturę vat, w której każdorazowo określała termin płatności.

Za towary dostarczone pozwanemu w okresie od 19.08.2011r. do grudnia 2011r., w oparciu o pokwitowane dokumenty WZ, powódka wystawiła zamówienia nr:

-

(...) z dnia 06.09,2011 na kwotę 26.853,21 zł netto,

-

(...) z dnia 06.09.2011 na kwotę 4.959,00 zł netto

-

(...) z dnia 24.09.2013 na kwotę 20.856,35 zł netto

-

(...) z dnia 17.10.2011 na kwotę 7.156,98 zł netto

-

(...) z dnia 17.10.2011 na kwotę 16.946,65 zł netto

-

(...) z dnia 17.10.2011 na kwotę 14.942,39 zł netto

-

(...) z dnia 17.10.2011 na kwotę 11.707 zł netto

-

(...) z dnia 18.10.2011 na kwotę 4.035,97 zł netto

-

(...) z dnia 20.10.2011 na kwotę 5.629,51 zł netto

-

(...) z dnia 20.10.2011 na kwotę 750 zł netto

-

(...) z dnia 27.10.2011 na kwotę 16.615,31 zł netto

-

(...) z dnia 18 listopada 2011 na kwotę 9.965,65 zł netto

-

(...) z dnia 25 listopada 2011 na kwotę 14.053,22 zł netto

-

(...) i (...) z 21 listopada 2011 na łączną kwotę 9.632 zł netto.

dowody: - „zamówienia od klienta nr (...)” wraz z

dokumentami WZ – k. – 61-72, 79-125,127-129 akt

- zeznania świadka A. B. – k. 178v-

179v akt,

- zeznania świadka K. F. – k. 179v akt,

- zeznania świadka W. J. – k. 180 akt,

- zeznania świadka W. W. – k.

180-181vakt,

- zeznania świadka M. U. – k. 180v-181

akt,

- zeznania powódki R. F. – k. 181 w zw. z

k. 178 akt

Pozwany regulował należności wynikające z faktur vat gotówką lub w formie przekazów, przy czym uiszczane przez niego kwoty nie odpowiadały kwotom z faktur.

W okresie od 20.08.2011r. do 19.12.2011r. pozwany uiścił łącznie kwotę 153.321 zł tytułem zapłaty za materiały dostarczone w 2011r.

dowody: - dowody wpłat KP, potwierdzenia wpłat - k.73-78 akt,

- zeznania świadka A. B. – k. 178v-

179v akt,

- zeznania powódki R. F. – k. 181w zw. z

k. 178 akt

Współpraca stron była kontynuowana również w 2012r., przy czym w maju – czerwcu 2012r. prace na spornej budowie na zlecenie pozwanego wykonywał W. J.. Pozwany polecił mu wówczas aby materiały budowlane zamawiał na jego konto w hurtowni powódki. Towar był wówczas odbierany przez pracowników W. J., którzy pokwitowane dokumenty WZ oddawali pozwanemu w celu uregulowania należności.

dowody: - zeznania świadka W. J. – k. 180 akt,

- zeznania powódki R. F. – k. 181 w zw. z

k. 178 akt

Na materiały budowlane dostarczone na budowę przy ul. (...) w K. w okresie od 14.06.2012r. do 28.07.2012r. w oparciu o pokwitowane dokumenty WZ powódka sporządziła „zamówienie od klienta (...)” na kwotę 43.955,69 zł i przedstawiła je pozwanemu do zaakceptowania. Pozwany nie zgłaszał do niego uwag, wobec czego na jego podstawie powódka wystawiła fakturę nr (...) opiewającą na tożsamą kwotę z terminem płatności do dnia 06.10.2012r. i wysłała ją pozwanemu.

Pozwany nie zapłacił należności wynikającej z w/w faktury vat pomimo wezwania go do zapłaty.

dowody: - „zamówienie od klienta (...)” – k. 11-13 akt

- faktura vat nr (...) – k. 8-10 akt

- dokumenty WZ – k. 15-26 akt,

- wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania -

k.14 akt

- zeznania świadka A. B. – k. 178v-

179v akt,

- zeznania powódki R. F. – k. 181w zw. z

k. 178 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Na wstępie należy wskazać, iż zarzuty procesowe, na które pozwany powoływał się w sprzeciwie, abstrahując od tego, iż były chybione, pozostawały bez wpływu na zasadność żądania powoda. I tak niezasadny był zarzut:

-

niewłaściwości miejscowej sądu, albowiem powódka w oparciu o treść art. 34kpc skorzystała z właściwości przemiennej uzasadniając wytoczenie powództwa przed tutejszym sądem miejscem wykonania umowy – spełniania świadczenia pieniężnego, które zgodnie z art. 454 kc powinno nastąpić w miejscu siedziby wierzyciela tj. powódki,

-

niewłaściwego określenia w pozwie strony pozwanej – pozwany jest osobą fizyczną a więc dla jego prawidłowego określenia niezbędne jest jedynie wskazanie imienia i nazwiska, drobne błędy w brzmieniu jego firmy są bez znaczenia w sytuacji gdy tożsamość osoby nie budzi wątpliwości,

-

braków formalnych pozwu polegających na niewskazaniu numeru PESEL lub NIP powódki albowiem brak ten został uzupełniony przez pełnomocnika powódki w dniu 2.10.2013r., co stwierdzone zostało stosownym zapiskiem urzędowym (k.28 akt),

-

sporządzeniu pozwu na urzędowym formularzu, pomimo iż sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym albowiem okoliczność ta nie stanowi braku formalnego o ile pozew zawiera wszystkie elementy wynikające z treści art. 187§1 kpc w zw. z art. 126§1 i 2 kpc, za brak pozwu zgodnie z treścią art. 130 1§1 1 kpc uznawana jest jedynie sytuacja odwrotna, tj. gdy pomimo istnienie ustawowego wymogu, pozew nie zostanie sporządzony na urzędowym formularzu,

-

wydanie nakazu zapłaty na podstawie pozwu obarczonego brakami formalnymi albowiem, jak już wyżej wskazano, pozew nie zawierał braków formalnych.

Przechodząc do merytorycznej oceny zasadności powództwa należy wskazać, iż strony łączyła umowa sprzedaży.

Zgodnie z treścią art. 535 kc przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało, iż strony zawierały szereg umów sprzedaży począwszy od sierpnia 2011r., gdy rozpoczęły trwającą rok współpracę. W jej ramach powódka na podstawie telefonicznych i ustnych zamówień pozwanego (oraz przejściowo W. J. działającego z polecenia pozwanego) dostarczała na miejsce robót budowlanych wykonywanych przez pozwanego materiały niezbędne do budowy. Powyższe wynikało ze zgodnych i wzajemnie ze sobą korespondujących zeznań świadków A. B. i W. J. wspartych zeznaniami powódki.

Fakt dostawy towarów na miejsce budowy prowadzonej przez pozwanego, w tym towarów objętych sporną fakturą vat, wykazały także wzajemnie ze sobą korespondujące, jasne i logiczne zeznania świadków K. F., W. J., W. W. i M. U., którym sąd dał wiarę w całości. Świadkowie zgodnie zeznali również, iż pozwany w toku współpracy nie zgłaszał jakichkolwiek zastrzeżeń co do zgodności dostarczonego towaru ze składanymi zamówieniami.

Z zeznań świadka B. i powódki wspartych dowodami z dokumentów w postaci dowodów wydania towaru (...) oraz dokumentów „zamówień od klienta” wynikał też przyjęty przez strony sposób rozliczeń, tj. wydawanie towarów za pokwitowaniem na dokumentach wydania „WZ” oraz sporządzenie na ich podstawie zbiorczego zestawienia wydanego towaru w postaci dokumentu księgowego o nazwie „zamówienie klienta” a następnie, po jego akceptacji przez pozwanego, wystawienie w oparciu o taki dokument faktury vat.

Powódka przedłożyła także 10 dowodów wpłat uiszczonych przez pozwanego w 2011r. na łączną kwotę 153.321 zł, wśród których znalazły się również te dołączone przez pozwanego do sprzeciwu na kwoty : 15.000zł, 28.000 zł i 5.000 zł.

Z zestawienia przedłożonych przez powódkę zamówień o nr (...) stanowiących podsumowanie towarów wydanych pozwanemu w okresie od sierpnia do grudnia 2011r. w oparciu o załączone dokumenty „WZ” oraz dowodów wpłat pozwanego wynika przy tym w sposób jednoznaczny, iż wartość zamówień za 2011r. była wyższa aniżeli wartość uiszczonych w tym okresie wpłat. Dlatego też, w ocenie Sądu, nie były wiarygodne twierdzenia powoda o tym, iż załączone przez pozwanego do sprzeciwu dowody wpłaty stanowiły zaliczkę na poczet zakupu materiałów budowlanych w 2012r. Twierdzeniom tym przeczyły w sposób oczywisty również zeznania świadka B. wsparte zeznaniami powódki, z których wynikało, iż pozwany w toku prowadzonej współpracy nigdy nie wnosił przedpłat na zakup materiałów budowlanych. Stanowisko pozwanego było również wewnętrznie sprzeczne. Z jednej strony twierdził on bowiem, iż żadnej umowy z powódką nie zawierał, z drugiej zaś, iż na poczet ceny kupna uiścił zaliczki.

Również pozostałe zarzuty pozwanego dotyczące braku wiarygodności dokumentów prywatnych dołączonych przez powódkę z uwagi na niespójność ich dat były chybione.

I tak, nie znajduje oparcia w rzeczywistości twierdzenie pozwanego, iż skierowane do niego wezwanie do zapłaty było datowane na dzień 25.05.2012r. albowiem w dokumencie przedłożonym przez pełnomocnika powódki data jego sporządzenia nie jest widoczna z uwagi na zamieszczone w jej miejscu potwierdzenie nadania z dnia 02.01.2013r. (k.14 akt).

Pełnomocnictwo procesowe zostało faktycznie udzielone pełnomocnikowi powódki przed powstaniem spornego zobowiązania, lecz nie jest to niczym nadzwyczajnym, gdyż ma ono charakter pełnomocnictwa ogólnego, to jest upoważaniającego do reprezentowania powódki we wszystkich sporach sądowych z jej udziałem a nie jedynie w sporze niniejszym.

Pozew w niniejszej sprawie złożony został w dniu 13.09.2013r. zaś sporna faktura opatrzona jest datą 29.09.2012r. trudno więc logicznie uzasadnić tezę, że została sporządzona na potrzeby niniejszego procesu.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w oparciu o całokształt przeprowadzonego materiału dowodowego uznał za udowodnione żądanie powódki zarówno co do zasady jak i wysokości - 43.955,69 zł wynikającej z faktury vat nr (...), którą to kwotę zasądził na rzecz powódki.

Pozwany nie wykazał bowiem, aby oprócz dowodów wpłat dołączonych do sprzeciwu, do których sąd odniósł się już wyżej, uiścił na rzecz powódki jakiekolwiek kwoty, tytułem spłaty spornego zobowiązania.

O odsetkach ustawowych orzeczono na podstawie art. 481§1 i 2 kc

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 kc. Na koszty te składały się: opłata od pozwu w kwocie 1.193zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 2.400 zł obliczone stosownie do §6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002r., nr 163, poz.1348 ze zm.).