Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 15 października 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XV Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Łukasz Kurnicki

Protokolant:Ewa Manowita

po rozpoznaniu w dniu 1 października 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko A. M.

o zapłatę 8662,78 zł

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3247,20 zł (trzy tysiące dwieście czterdzieści siedem 20/100 zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 8 lutego 2011 r.;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda odsetki ustawowe od kwoty 1664,08 zł od dnia 15 do 27 stycznia 2011 r.

III.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

IV.  znosi koszty postępowania między stronami.

Sygn. akt XV GC upr 1364/12

UZASADNIENIE

Powód M. P., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą we W., pozwem wniesionym dnia 17 lipca 2012 r. wniósł o zasądzenie od pozwanej A. M., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w Z., kwoty 8 662,78 zł z odsetkami i kosztami procesu wskazując, że wykonał dla strony pozwanej usługi, za która ta nie zapłaciła.

W dniu 14 sierpnia 2012 r. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodny z żądaniami pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, wniesionym w dniu 24 września 2012 r., strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, podnosząc że powód nie wykonał części świadczenia a pozostałą część wykonał nienależycie, pozwana podniosła również, że z uwagi na brak świadczenia wzajemnego, po jej stronie nie istnieje zobowiązanie. Pozwana zarzuciła, że nie zlecała powodowi czynności, za które wystawiono fakturę nr (...). Ponadto pozwana podniosła, że cały „bilans doradczy” był niekorzystny dla pozwanej, a jej zdaniem podstawą rozliczenia miał być wyłącznie „bilans dodatni”.

W końcowej części uzasadnienia sprzeciwu (k. 44) pozwana wniosła o zasądzenie od niej na rzecz powoda kwoty 2640 zł wskazując, że kwota ta obejmuje jedynie należność wynikającą z tytułu prowadzenia przez powoda fanpage pozwanej na F.’u w miesiącu styczniu 2011 r. Z kolei w piśmie złożonym wraz ze sprzeciwem (k. 31) pozwana wniosła o oddalenie powództwa ponad kwotę 975,92 zł wskazując w uzasadnieniu tego pisma, że dokonana przez nią zapłata na rzecz powoda kwoty 1664,08 zł jest nienależna i dlatego powinna być zaliczona na poczet niezapłaconej kwoty 2640 zł, w związku z czym pozwana jest zobowiązana do zapłaty powodowi kwoty 975,92 zł.

W odpowiedzi na sprzeciw z dnia 4 stycznia 2013 r. (k. 63) powód podtrzymał żądanie w zakresie kwoty (...),66 z ustawowymi odsetkami od kwoty 1664,08 zł od dnia 15.01.2011 r. do dnia zapłaty, od kwoty 5415,58 zł od dnia 08.02.2011 r. do dnia zapłaty i od kwoty 1583,12 zł od dnia 08.02.2011 r. do dnia 23.09.2012 r. W uzasadnieniu pisma powód odniósł się do zarzutów pozwanej, jednak nie wskazał, dlaczego zaliczył kwotę 1664,08 zł na poczet innej wierzytelności niż ta, którą wskazała pozwana przy dokonywaniu wpłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Powód i pozwana prowadzili współpracę gospodarczą w zakresie opracowania, wykonania emailingu reklamowego dot. oferty prezentowej, prowadzenia fanpage-u (...) na portalu F., opracowywanie strategii marketingowej oraz przygotowywania szablonu biuletynu email.

(dowód: faktury VAT – k. 7, 8, 39, 65 oraz korespondencja emailowa, k. 9 – 20)

Strony nie zawarły umowy pisemnej, wszystkie ustalenia współpracy oparte były na ustaleniach ustnych oraz korespondencji mailowej.

(bezsporne)

W ramach prowadzonej współpracy powód wystawił pozwanej fakturę nr (...) za opracowanie, wykonanie i realizację emailingu reklamowego dot. oferty prezentowej na kwotę 1664,08 zł brutto z terminem płatności 14.01.2011 r.

(dowód: faktura VAT, k.7)

W ramach prowadzonej współpracy powód wystawił pozwanej również fakturę nr (...)na kwotę 2640 zł netto za prowadzenie fanpage-u e-L.na portalu (...) na kwotę 1400 zł netto za przygotowanie projektu szablonu biuletynu oraz na kwotę 1650 zł netto za przygotowanie biuletynu na styczeń 2011 r. Termin płatności został określony na 07.02.2011 r.

(dowód: faktura VAT, k. 8)

Pozwana w dniu 27 stycznia 2011 r. zapłaciła na rzecz powoda kwotę 1664,08 zł wskazując jako tytuł płatności fakturę (...) r.

(dowód: potwierdzenie przelewu, k. 33)

Powód pismem z dnia 28 lipca 2013 r. wezwał stronę pozwaną do zapłaty kwoty 8662,78 zł wynikających z faktur VAT: nr (...).

(dowód: wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania, k.21)

Sąd zważył co następuje:

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na to, że roszczenie o zapłatę za prowadzenie fanpage-u na portalu F. w miesiącu styczniu 2011 r., wskazane w fakturze VAT nr (...) w części dotyczącej kwoty 3247,20 zł (2640 zł + VAT) jest należnością bezsporną (pozew - k. 4, pismo pozwanej z dnia 24.09.2013 r – k.31- 32) i zostało przez pozwaną przyznane. W związku z tym Sąd uznał zasadność tej części roszczenia. Sąd uznał ponadto za zasadne żądanie dotyczące zapłaty odsetek od kwoty 3247,20 zł, liczonych od dnia płatności faktury tj. 8 luty 2011 r. do dnia zapłaty.

Pozostałe roszczenia wskazane w fakturze nr (...), tj. za przygotowanie szablonu biuletynu oraz samego biuletynu, w ocenie Sądu nie zasługiwały na zasądzenie.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. W ocenie Sądu powód nie udowodnił, że strony wiązała umowa o treści zobowiązującej strony do wielokrotnego przygotowywania szablonów biuletynów. Sąd przychylił się do twierdzenia pozwanej, że przygotowanie szablonu biuletynu ma charakter jednorazowy, a pozwana miała prawo do korzystania z przygotowanego szablonu w toku dalszej działalności i nie była zobowiązana do zapłaty z tytułu przygotowania kolejnych szablonów (k. 18, 19 i 103). Sąd, dokonując powyższych ustaleń, uznał w związku z tym, że brak było podstaw do zasądzenia od pozwanej kwot wskazanych w punktach 2 i 3 faktury VAT (...).

Przechodząc do roszczenia na kwotę 1664,08 zł wynikającego z faktury VAT nr (...), należy po pierwsze zauważyć, że faktura ta została przez pozwaną zapłacona przelewem z dnia 27 stycznia 2013 r. Pozwana jednakże podniosła w piśmie procesowym z dnia 24 września 2012 r., że nie była zobowiązana do tej zapłaty, a kwotę powyższą zapłaciła omyłkowo, dlatego zażądała potrącenia tej kwoty (jako kwoty nienależnej) z roszczeniem powoda (k. 31-32).

Jak już zostało wyżej wskazane, strona, która wywodzi z faktu skutki prawne powinna ten fakt udowodnić. W ocenie Sądu pozwana w żaden sposób nie udowodniła, że zapłata za fakturę VAT nr (...) nastąpiła omyłkowo. Sąd nie dał wiary twierdzeniu pozwanej, ponieważ nie zostało ono poparte żadnym dowodem, pozwana w szczególności nie przedstawiła okoliczności swojej omyłki i na czym jej pomyłka miałaby polegać. Należy zwrócić uwagę, że sporny przelew został wykonany w ramach prowadzonej przez pozwaną działalności gospodarczej. Zgodnie z przepisem art. 355 ²§ 2 k.c. od osoby prowadzącej działalność gospodarczą z uwagi na zawodowy charakter tej działalności wymaga się szczególnej staranności. Sąd, w związku z powyższym, uznał że samo twierdzenie pozwanej, że dokonała przelewu „omyłkowo” jest niewystarczające. Zapłata tworzy domniemanie wykonania usługi, które uwiarygodnia dowód w postaci wystawionej przez powoda faktury nr (...) w zakresie tego, że powód wykonał na rzecz pozwanej usługę w tej fakturze wymienioną.

Strona powołująca się na swoją omyłkową zapłatę musi okoliczność takową udowodnić. W braku dowodów należy przyjąć, że twierdzenie o „omyłce” powstało wyłącznie na użytek procesu.

Odnosząc się do zarzutu pozwanej, że działania powoda nie przyniosły dodatniego rezultatu finansowego, należy stwierdzić, że nie mógł on wpłynąć na treść rozstrzygnięcia sprawy. Z okoliczności sprawy nie wynika, że strony uzależniły zapłatę za świadczenie od rezultatów osiągniętych przez pozwaną. Zgodnie z przepisem art. 750 k.c. do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zlecenie jest umową starannego działania, a nie umową rezultatu, dlatego sam fakt wykonywania usługi polegającej na prowadzeniu fanpage-u czy też opracowaniu, wykonaniu i realizacji emailingu reklamowego jest wystarczający do żądania zapłaty wynagrodzenia. Fakt nieuzyskania przez pozwaną zamierzonych korzyści jest bez znaczenia dla tego żądania.

Z uwagi na powyższe, w oparciu o ww. przepisy art. 750 k.c. oraz art. 481 k.c. (w zakresie odsetek ustawowych) orzeczono jak w wyroku.

O kosztach postępowania Sąd, na podstawie art. 100 k.p.c., orzekł o zniesieniu kosztów między stronami. Powództwo zostało w przeważającej części oddalone, jednakże powód z uwagi na wniesienie opłaty od pozwu poniósł większe koszty procesu, w związku z tym Sąd uznał zniesienie kosztów za zasadne.