Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 155/21

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

K. S.

Czyny przypisane oskarżonemu:

1.  30 września 2021 r. w O., posługując się pistoletem gładkolufowym na naboje śrutowe kaliber 4,5 mm S.+A. nr ewid. (...) typu wiatrówka na gaz sprzężony CO2 groził S. S. uszkodzeniem ciała, przykładając tę broń do głowy pokrzywdzonego, a następnie podczas szarpaniny uderzył S. S. opisanym pistoletem w twarz, a gdy pokrzywdzony podjął ucieczkę, uderzył go w plecy powodując u S. S. obrażenia ciała w postaci rany tłuczonej podbródka oraz otarcia naskórka skóry pleców w okolicy międzyłopatkowej o śr. 2 cm, skutkujące rozstrojem zdrowia na okres poniżej 7 dni,

2.  30 września 2021 r. w O., działając w celu utrzymania się w posiadaniu zabranych w celu przywłaszczenia S. S. rzeczy w postaci telefonu komórkowego marki M., latarki, karty uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego oraz biletu autobusowego o łącznej wartości około 540 zł, bezpośrednio po dokonaniu ich kradzieży, groził pokrzywdzonemu natychmiastowym użyciem przemocy, kierując w jego stronę pistolet gładkolufowy na naboje śrutowe kaliber 4,5 mm S.+A. nr ewid. (...) typu wiatrówka na gaz sprzężony CO2, doprowadzając w ten sposób do ucieczki pokrzywdzonego,

3.  3 września 2021 r. w Ś., prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,62 mg/dmᶟ alkoholu w wydychanym powietrzu,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

30 września 2021 r. około 13:40 S. S. po skończonych lekcjach przyjechał busem do O. i wysiadł na przystanku autobusowym, gdzie miał czekać na swoją mamę I. S.. Kiedy S. S. siedział na przystanku i oczekiwał na swoją mamę podszedł do niego K. S. i zapytał go czy ma papierosa. S. S. odpowiedział K. S., że nie ma papierosów, po czym wyjął telefon komórkowy, chcąc napisać wiadomość do koleżanki. K. S. wyciągnął zza pleców pistolet gładkolufowy na naboje śrutowe kaliber 4,5 mm S.+A. nr ewid. (...) typu wiatrówka na gaz sprzężony CO2, przystawił go na odległość około 5 cm do skroni S. S. i nacisnął na język spustowy, lecz nie oddał strzału. S. S. wstał z ławki. K. S. i S. S. zaczęli się między sobą szarpać. Podczas tej szarpaniny K. S. uderzył S. S. rękojeścią pistoletu w brodę. S. S. chciał uciec K. S. w stronę znajdującego się w okolicy sklepu budowlanego, lecz kiedy zaczął biec został uderzony przez K. S. w plecy. W czasie kiedy S. S. uciekał wypadły mu z kieszeni telefon komórkowy oraz latarka. W etui telefonu znajdowały się karta uprawniająca do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego i miesięczny bilet autobusowy. Łączna wartość tego mienia wynosiła 540 złotych. K. S. nie gonił pokrzywdzonego. Podniósł on przedmioty, które wypadły S. S. z kieszeni, dokonując ich kradzieży. Kiedy S. S. chciał wrócić po swoje rzeczy K. S. skierował wylot lufy w kierunku pokrzywdzonego. S. S., bojąc się podejść do K. S., poszedł do sklepu budowlanego z prośbą o pomoc. Na miejsce zdarzenia przyjechała mama pokrzywdzonego – I. S.. S. S. opowiedział jej przebieg zajścia, zaś ona zawiadomiła o nim policję. Funkcjonariusze policji dokonali zatrzymania K. S., ujawniając przy nim broń wraz z magazynkiem, dwa telefony komórkowe, z których jeden należał do pokrzywdzonego oraz latarkę.

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. 55-57, 127-131, 255-256,

Zeznania świadka S. S. k. 8-9, 256v.-257,

Zeznania świadka D. S. (1) k. 35-36 (odpis k. 266), 290v.,

Zeznania świadka D. S. (2) k. 45-46 (odpis k. 276), 290v.-291,

Zeznania świadka P. D. (1) k. 49-50 (odpis k. 271), 296,

Protokół zatrzymania osoby k. 3,

Protokół oględzin ciała S. S. k. 12-13,

Protokół oględzin miejsca zdarzenia k. 16-17,

Dokumentacja fotograficzna k. 18-20,

Protokół przeszukania K. S. k. 21-25,

Protokół oględzin broni k. 37-41, 108-109,

Protokół oględzin płyty z nagraniem k. 51- 52,

Płyta z nagraniem z monitoringu k. 53,

Pokwitowanie k. 118,

30 września 2021 r. o 14:29 u K. S. stwierdzono 0,79 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Protokół badania stanu trzeźwości k. 5-6,

Na skutek uderzeń zadanych przez K. S. S. S. doznał obrażeń ciała w postaci rany tłuczonej podbródka oraz otarcia naskórka skóry pleców w okolicy międzyłopatkowej o śr. 2 cm, skutkujących rozstrojem zdrowia na okres poniżej 7 dni.

Protokół oględzin ciała S. S. k. 12-13,

Dokumentacja fotograficzna k. 18-20,

Zaświadczenie lekarskie k. 113,

Opinia sądowo-lekarska k. 114,

3 września 2021 r. około 13:00 w Ś. K. S. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki M. o nr rej. (...). Kierując w/w pojazdem K. S. uderzył w poprzedzający go pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), kierowany przez P. P.. K. S. poprosił P. P. o niezawiadamianie policji, proponując „dogadanie się”. Polecił P. P., aby udał się pod sklep (...), gdzie znajduje się bankomat. Po przyjeździe na parking pod sklepem K. S.uciekł do domu wobec czego P. P. zawiadomił o zdarzeniu policję. Po przyjeździe funkcjonariuszy policji K. S. został poddany badaniu stanu trzeźwości. Badanie to o 15:49 wykazało u K. S. stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu w ilości 0,62 mg/dmᶟ, o 16:06 – 0,66 mg/dmᶟ, zaś o 16:23 – 0,54 mg/dmᶟ. Wykonane u K. S. badania krwi wykazały, iż o 16:10 posiadał on 1,3‰ alkoholu we krwi. Ponadto w chwili pobrania krwi do badań K. S. znajdował się w stanie po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu, mając we krwi metamfetaminę w stężeniu 12,2 ng/ml, co zawiera się w zakresie dla stanu trzeźwości oraz Δ9-tetrahydrokannabinol (Δ9-THC) w stężeniu 2,5 ng/ml, co zawiera się w zakresie dla stanu po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu.

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. 255-256,

Zeznania świadka P. P. k. 193-194, 290,

Zeznania świadka Z. Ł. k. 196-197, 289v.-290,

Protokół zatrzymania osoby k. 81,

Protokół oględzin samochodu marki F. (...) k. 85,

Protokół oględzin samochodu marki M. k. 86-87,

Protokół badania stanu trzeźwości k. 89,

Sprawozdanie z przeprowadzonych badań krwi k. 98-103,

Opinia z zakresu toksykologii k. 199-214,

K. S. nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo; jest uzależniony od substancji psychostymulujących (metamfetaminy, amfetaminy, MDMA), kanabinoli i alkoholu. Styl zażywania przez niego kokainy spełnia kryteria szkodliwego używania tej substancji. W okresach obejmujących zarzucone mu czyny K. S. nie miał z przyczyny choroby psychicznej, ani innego zakłócenia czynności psychicznych zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swoim postepowaniem; nie znajdują zastosowania warunki art. 31 § 1 i 2 k.k.

Opinia sądowo-psychiatryczna k. 150-154,

Kwestionariusz specjalisty terapii uzależnień k. 240-244,

K. S. był karany sądownie za przestępstwo znęcania się nad matką.

Jako nieletni wykazywał przejawy demoralizacji w związku z czym został oddany pod nadzór kuratora rodzinnego. Był zobowiązany przez Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim Wydział Rodzinny do podjęcia leczenia odwykowego.

Odpis wyroku k. 237,

Dane o karalności k. 285-286,

Kwestionariusz wywiadu środowiskowego k. 132-133,

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1

K. S.

Czyny zarzucone oskarżonemu w punktach I i II aktu oskarżenia

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

W zakresie czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt. I aktu oskarżenia:

Dokonanie rozboju z użyciem niebezpiecznego narzędzia.

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. k. k. 55-57, 127-131, 255-256,

Zeznania świadka S. S. k. k. 8-9, 256v.-257,

W zakresie czynu zarzuconego oskarżonemu w pkt. II aktu oskarżenia:

Prowadzenie samochodu pod wpływem środka odurzającego.

Opinia z zakresu toksykologii k. 199-214,

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1.

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. w części

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w tej części, w jakiej potwierdził, iż zapytał pokrzywdzonego S. S. o papierosa i miał wówczas przy sobie broń. Jako prawdziwe uznał też Sąd jego wyjaśnienia dotyczące zabrania przedmiotów i dokumentów, które wypadły pokrzywdzonemu, zatrzymanie telefonu i latarki oraz wyrzucenie dokumentów. Takie wyjaśnienia oskarżonego znajdują bowiem potwierdzenie w zeznaniach pokrzywdzonego S. S., zeznaniach świadków D. S. (1), D. S. (2) i P. D. (2), dokumentach w postaci protokołu przeszukania oskarżonego, podczas której to czynności ujawniono u niego broń oraz telefon i latarkę, należące do pokrzywdzonego, nagrania z monitoringu oraz protokołu jego oględzin, które potwierdziły, iż K. S. wychodząc z mieszkania posiadał przy sobie broń. Brak jest podstaw do zakwestionowania relacji oskarżonego w tym zakresie.

Jako prawdziwe ocenił też Sąd wyjaśnienia oskarżonego, w których przyznał się do popełnienia czynu zarzuconego mu w pkt. II aktu oskarżenia. Oskarżony stwierdził, iż nie pamięta przebiegu zdarzenia, co jest logiczne zważywszy na jego stan nietrzeźwości, a także stan po użyciu środka działającego podobnie do alkoholu (Δ9-tetrahydrokannabinol (Δ9-THC) w stężeniu 2,5 ng/ml).

j.w.

Zeznania świadka S. S.

W ocenie Sądu zeznania złożone przez pokrzywdzonego zasługują na przyznanie im przymiotu wiarygodności. Relacja przedstawiona przez S. S. koresponduje z depozycjami świadka D. S. (1), z którym pokrzywdzony rozmawiał bezpośrednio po zdarzeniu i któremu opisał zachowanie oskarżonego. Jest też zbieżna z zeznaniami świadków D. S. (2) i P. D. (2). Z kolei fakt doznania przez pokrzywdzonego obrażeń ciała znajduje potwierdzenie w zaświadczeniu lekarskim oraz opinii biegłego Z. K.. Ponadto przedmioty skradzione pokrzywdzonemu zostały ujawnione u oskarżonego. Sam oskarżony zresztą nie przeczył, iż je zabrał. W ocenie Sądu nic nie sprzeciwia się uznaniu zeznań tego świadka za wiarygodne. Wprawdzie świadek ten miał problemy z określeniem czasu trwania zdarzenia, odległości jednakże w żaden sposób nie podważa to szczerości jego zeznań. Wszak zdarzenie było dynamiczne, a pokrzywdzony był przestraszony zachowaniem oskarżonego. Kwestie te ponadto mają znaczenie drugorzędne.

j.w.

Zeznania świadków D. S. (1), D. S. (2) i P. D. (2)

W ocenie Sądu zeznania wymienionych świadków są prawdziwe. D. S. (1) opisał relację pokrzywdzonego dotyczącą przebiegu zdarzenia, przy czym odpowiada ona zeznaniom złożonym w tym zakresie przez S. S.. Z kolei pozostali świadkowie przedstawili zachowanie oskarżonego na ulicy, posiadanie przez niego broni. Ponadto D. S. (2) potwierdziła ucieczkę pokrzywdzonego w kierunku sklepu. Zeznania świadków są spójne logiczne, korespondują ze sobą. Świadkowie są osobami obcymi zarówno dla oskarżonego jak też dla pokrzywdzonego, co dodatkowo upewnia Sąd o szczerości ich depozycji.

j.w.

Zeznania świadków P. P. i Z. Ł.

Sąd dał wiarę zeznaniom wskazanych obok świadków. Osoby te wskazały w jakich okolicznościach doszło do kolizji drogowej z samochodem prowadzonym przez oskarżonego, przedstawiły zachowanie K. S., w tym także po zdarzeniu, co spowodowało zawiadomienie policji. Zeznania świadków znajdują potwierdzenie w dowodach z dokumentów w postaci protokołów oględzin pojazdów. W ocenie Sądu brak jest postaw do kwestionowania zeznań tych osób.

j.w.

Opinia sądowo – lekarska biegłego Z. K.

Opinia biegłego jest rzetelna, jasna oraz wewnętrznie niesprzeczna; została sporządzona w sposób profesjonalny oraz naukowo i logicznie uzasadniony; dokonane przez biegłego oceny oraz wyprowadzone wnioski są, w ocenie Sądu, zgodne z doświadczeniem życiowym oraz wskazaniami wiedzy, jak również uzasadnione w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego.

j.w.

Opinia sądowo – psychiatryczna, kwestionariusz specjalisty terapii uzależnień

Sąd podzielił konkluzje opinii biegłych psychiatrów W. D. i P. M.. Opinia sporządzona przez biegłych jest rzetelna, jasna, pełna, nie zwiera wewnętrznych sprzeczności. Biegli sporządzili opinię po uprzednim badaniu oskarżonego oraz zapoznaniu się z dokumentami z akt sprawy. Wnioski końcowe biegłych były logiczne i stanowcze. Z opinią tych biegłych koresponduje także treść kwestionariusza specjalisty terapii uzależnień. Żadna ze stron nie kwestionowała wniosków wynikających z opinii biegłych oraz kwestionariusza specjalisty.

1.1.1.-1.2.1

Opinia z zakresu toksykologii, sprawozdania z przeprowadzonych badań krwi,

Rzetelność wyniku badania toksykologicznego, jak też wyników badania krwi oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości. Zostały one sporządzone zgodnie z obowiązującymi procedurami badawczymi. Nic nie sprzeciwia się uznaniu tych dowodów za wiarygodne.

1.1.1.

Protokoły oględzin, przeszukania, zatrzymania osoby, nagranie z monitoringu, protokoły badania stanu trzeźwości, pokwitowanie, dane o karalności, odpis wyroku, wywiad środowiskowy i pozostałe dokumenty zgromadzone w sprawie

Pochodzą one od podmiotów uprawnionych do ich wydania, sporządzone zostały w przepisanej formie, brak jest podstaw, by kwestionować ich wiarygodność, żadna ze stron nie złożyła zastrzeżeń co do treści zawartych w opisanych obok dokumentach.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

Wyjaśnienia oskarżonego K. S. w części

Wyjaśnienia oskarżonego w części, w jakiej kwestionował grożenie pokrzywdzonemu bronią, szarpanie się z nim, zadanie mu uderzeń, zdaniem Sądu, należało uznać za nieprawdziwe. Przede wszystkim takim wyjaśnieniom oskarżonego przeczy relacja zaprezentowana przez pokrzywdzonego S. S., której ocenę Sąd przedstawił wyżej, stąd nie ma potrzeby ponownego jej przytaczania. Według Sądu to pokrzywdzony przedstawił prawdziwą wersję zdarzenia, a przy tym koresponduje ona zarówno z zeznaniami D. S. (1), D. S. (2), P. D. (2), jak też z pozostałymi dowodami z dokumentów stanowiących podstawę poczynionych przez Sąd ustaleń. Nie sposób też uznać za wiarygodne twierdzenia oskarżonego, iż nie miał zamiaru przywłaszczenia przedmiotów, które wypadły z kieszeni pokrzywdzonego, lecz chciał je oddać, bo nie były mu one potrzebne. Wszak sam oskarżony stwierdził, że dokumenty znajdujące się w etui telefonu wyrzucił, telefon zostawił sobie. Takie zachowanie oskarżonego jednoznacznie świadczy o tym, że miał on zamiar ich przywłaszczenia, nie chciał zwrócić tych rzeczy pokrzywdzonemu, a jego wyjaśnienia w tym zakresie są nieprawdziwe.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

IV

K. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgodnie z brzmieniem art. 178a § 1 k.k. sprawcą przestępstwa jest osoba, która znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Zgodnie z definicją zawartą w przepisie art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. W niniejszej sprawie oskarżony prowadził pojazd mechaniczny w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,62 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu. Potwierdza to dowód w postaci protokołu badania stanu trzeźwości K. S.. Fakt prowadzenia przez niego samochodu marki M. w ruchu lądowym potwierdzają w kolei zeznania świadków P. P. i Z. Ł.. Wobec powyższego niewątpliwym jest, iż zachowaniem swoim oskarżony wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 178 a § 1 k.k.

☒

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I, III

K. S.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżyciel publiczny zakwalifikował zachowanie oskarżonego K. S. opisane w punkcie I aktu oskarżenia jako wypełniające znamiona czynu z art. 280 § 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Dla wypełnienia znamion przestępstwa rozboju niezbędne jest dokonanie kradzieży z użyciem przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo z doprowadzeniem człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przepis art. 280 § 1 k.k. statuuje przestępstwo rozboju w typie podstawowym. Znamiona kwalifikujące zbrodnię rozboju z art. 280 § 2 k.k. to posłużenie się przy popełnieniu rozboju m.in. bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem. Istota rozboju polega na tym, że sprawca stosuje jedną z wymienionych w art. 280 k.k. form oddziaływania na osobę po to, by niezwłocznie zawładnąć cudzym mieniem. Ma ono zatem dwa przedmioty czynności wykonawczej. Pierwszym jest cudza rzecz ruchoma, na którą skierowane jest celowe działanie sprawcy, drugim – osoba, na której nietykalność cielesną, wolność, zdrowie, a w pewnych przypadkach życie sprawca kieruje przemoc, groźbę natychmiastowego jej użycia lub którą doprowadza do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Przestępstwo to należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy ukierunkowane było na określony cel, którym jest zamiar przywłaszczenia rzeczy. Warunkiem przypisania sprawcy przestępstwa rozboju jest udowodnienie, że jego zamiarem było objęte dążenie do zagarnięcia rzeczy (jej kradzieży) przez użycie przemocy wobec osoby lub groźby natychmiastowego jej użycia bądź doprowadzenie pokrzywdzonego do stanu nieprzytomności lub bezbronności (por. wyrok SN z 27.09.1979 r., I KR 235/79, LEX nr 21831). Działanie sprawcy popełniającego rozbój składa się z dwóch części, z których pierwsza obejmuje zabór cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, druga zaś – zastosowanie środków prowadzących do dokonania zaboru. W świadomości sprawcy musi więc znaleźć odzwierciedlenie fakt zmierzania do celu, jakim jest zabór rzeczy w celu przywłaszczenia oraz fakt zmierzania do tego celu przy wykorzystaniu określonych sposobów. Oba te elementy muszą być objęte wolą sprawcy w postaci chęci uzyskania zarówno finalnego rezultatu w postaci zaboru rzeczy, jak i środków do niego prowadzących.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy i analizując zachowanie oskarżonego stwierdzić trzeba, że oskarżony rzeczywiście użył wobec pokrzywdzonego przemocy oraz groźby jej użycia. Wszak posługując się pistoletem gładkolufowym na naboje śrutowe kaliber 4,5 mm S.+A. nr ewidencyjny (...) typu wiatrówka na gaz sprężynowy CO2 przystawił tę broń do skroni S. S., grożąc mu w ten sposób uszkodzeniem ciała. Ponadto podczas szarpaniny z pokrzywdzonym uderzył go opisanym wyżej pistoletem w twarz oraz plecy, powodując w ten sposób u niego obrażenia ciała w postaci rany tłuczonej podbródka i otarcia naskórka skóry pleców w okolicy międzyłopatkowej o śr. 2 cm, skutkujące rozstrojem zdrowia na okres poniżej 7 dni. Brak jest natomiast w zachowaniu oskarżonego drugiego z elementów niezbędnych do przyjęcia przestępstwa rozboju, tj. celu zawładnięcia mieniem należącym do pokrzywdzonego. Oskarżony przecież, ani podczas grożenia pokrzywdzonemu przemocą oraz jej użycia, ani też wcześniej nie skierował do S. S. żądania wydania mienia, czy to słownie, czy to w sposób dorozumiany, np. próbując obszukać pokrzywdzonego, wskazując mu gestem, aby wydał mu mienie. Nie wskazywał na to pokrzywdzony. Potwierdził on jedynie to, że K. S. uprzednio zapytał go o papierosa, co wszakże nie może świadczyć o istnieniu u niego zamiaru dokonania kradzieży mienia pokrzywdzonego. O powzięciu takiego celu przez oskarżonego nie świadczy także żaden z pozostałych przeprowadzonych w toku postępowania dowodów. Ponadto kradzież przez oskarżonego przedmiotów należących do pokrzywdzonego nastąpiła później, w innych okolicznościach, które w ocenie Sądu nie pozwalają na przypisanie K. S. istnienia tego zamiaru i działania w celu przywłaszczenia najpóźniej w czasie stosowania przemocy wobec S. S.. Godziło się w tym miejscu przywołać treść wyroku SN z 13.08.1974 r., VI KRN 37/74, OSNKW 1974/11, poz. 199: „Zamiar przywłaszczenia przez sprawcę cudzej rzeczy ruchomej powinien się pojawić bądź przed stosowaniem, bądź w trakcie stosowania względem dysponenta mienia przemocy, groźby jej natychmiastowego użycia, doprowadzania go do stanu nieprzytomności lub bezbronności”. Ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego świadczy o tym, że zamiar kradzieży mienia na szkodę pokrzywdzonego pojawił się u oskarżonego dopiero po zastosowaniu wobec niego przemocy. Telefon wraz z dokumentami oraz latarka wypadły przecież pokrzywdzonemu po zadaniu mu uderzeń przez oskarżonego, w czasie kiedy uciekał. Wtedy przedmioty te spostrzegł oskarżony i wówczas powziął zamiar dokonania ich kradzieży. Wprawdzie oskarżony twierdził, że miał zamiar oddać przedmioty należące do pokrzywdzonego, ale – jak wskazano wyżej w sekcji 2.2. jego wyjaśnienia w tym zakresie są niewiarygodne.

Z tych też względów Sąd nie podzielił oceny przedstawionej przez oskarżyciela publicznego w zakresie kwalifikacji prawnej zachowania oskarżonego.

Oskarżony przyłożył broń do głowy pokrzywdzonego, co stanowiło groźbę karalną uszkodzenia ciała. Niewątpliwie groźba ta, z uwagi na jej formę i użyty przedmiot, wzbudziła u S. S. realną obawę jej spełnienia. Następnie oskarżony uderzył pokrzywdzonego pistoletem w twarz i plecy, czym spowodował u niego obrażenia ciała w postaci rany tłuczonej podbródka i otarcia naskórka skóry pleców w okolicy międzyłopatkowej o śr. 2 cm, skutkujące rozstrojem zdrowia na okres poniżej 7 dni. Tym samym wyczerpał on znamiona przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Po dokonaniu tego czynu oskarżony spostrzegł, że pokrzywdzonemu w czasie jego ucieczki wypadły z kieszeni telefon oraz latarka. W etui telefonu znajdowały się bilet autobusowy oraz karta bankomatowa. Wtedy dopiero K. S. powziął zamiar ich kradzieży, podniósł wymienione przedmioty i zabrał je w celu przywłaszczenia. Oskarżony przecież wiedział do kogo przedmioty te należą, widział w jakich okolicznościach pokrzywdzony je utracił. Jest oczywiste, że jego zachowanie stanowiło ich kradzież. Ponadto oskarżony wyrzucił bilet oraz kartę bankomatową oskarżonego, a zatem postąpił z nimi jak właściciel. Zatrzymał natomiast telefon i latarkę. Takim ustaleniom w żaden sposób nie sprzeciwia się to, że oskarżony posiadał przy sobie inny telefon komórkowy, dlatego – jak argumentował - nie miał powodu dokonać kradzieży telefonu pokrzywdzonego. Jest rzeczą oczywistą i nie wymagającą dowodzenia, że stan majątkowy sprawcy kradzieży nie ma żadnego znaczenia. O tym, że oskarżony miał zamiar zaboru w celu przywłaszczenia mienia pokrzywdzonego przekonuje także jego dalsze zachowanie, a mianowicie kiedy S. S. chciał wrócić po swoje rzeczy K. S. skierował wylot lufy w kierunku pokrzywdzonego, grożąc mu w ten sposób natychmiastowym użyciem przemocy. Celem oskarżonego było utrzymanie się w posiadaniu skradzionych uprzednio S. S. rzeczy. Opisanej groźby oskarżony niewątpliwie użył po dokonaniu kradzieży, co wynika z zeznań pokrzywdzonego, który widział jak oskarżony podnosił telefon i latarkę. K. S. był zatem w posiadaniu należących do pokrzywdzonego rzeczy, a kiedy S. S. chciał po nie wrócić, to oskarżony skierował lufę pistoletu w jego stronę, co stanowiło groźbę natychmiastowego użycia przemocy. Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał zatem znamiona przestępstwa z art. 281 k.k., nie zaś art. 278 § 1 k.k. na co wskazywał obrońca oskarżonego.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. S.

I, III,

I, III

Przy orzeczeniu kary Sąd miał na względzie:

Okoliczności łagodzące:

- przeproszenie pokrzywdzonego w toku rozprawy,

Okoliczności obciążające:

- godzenie w podstawowe dobra chronione prawem – zdrowie człowieka, mienie i wolność od strachu,

- dopuszczenie się czynów w stanie nietrzeźwości,

- dopuszczenie się czynów wobec osoby małoletniej,

- sposób działania oskarżonego polegający na przystawieniu pokrzywdzonemu do głowy pistoletu, który wprawdzie nie stanowił broni palnej, jednak jego wygląd niewątpliwie drastycznie oddziaływał na psychikę pokrzywdzonego,

- jawne działanie oskarżonego, w ciągu dnia, w na przystanku autobusowym,

- uprzednia karalność oskarżonego,

j.w.

II

I

Pokrzywdzony na skutek uderzenia go przez oskarżonego doznał rany tłuczonej podbródka i otarcia naskórka skóry pleców w okolicy międzyłopatkowej o śr. 2 cm, co z pewnością spowodowało cierpienie. Ponadto oskarżony groził mu bronią, a takie działanie niewątpliwie musiało pozostawić w psychice S. S. traumę. Stąd też zasadne było orzeczenie zadośćuczynienia za doznaną przez pokrzywdzonego krzywdę. Orzeczony środek kompensacyjny winien ją zrekompensować pokrzywdzonemu. Jego wysokość jest dostosowana do stopnia odniesionej krzywdy, a także uwzględnia możliwości zarobkowe oskarżonego.

j.w.

IX

I

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek pistoletu z magazynkiem albowiem przedmiot ten służył oskarżonemu do popełnienia przestępstwa.

j.w.

IV

II

Przy orzeczeniu kary Sąd miał na względzie:

Okoliczności łagodzące:

- przyznanie się przez oskarżonego do popełnienia czynu,

Okoliczności obciążające:

- naruszenie przez oskarżonego bardzo ważnego dobra prawnego, które ze względu na obserwowany od wielu lat poważny wzrost zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu ze strony kierujących, znajdujących się w stanie nietrzeźwości, są szczególnie chronione,

- wysoki stopień spowodowanego przez oskarżonego zagrożenia w ruchu drogowym, który poruszał się w ciągu dnia, główną ulicą Ś., a nadto doprowadził do kolizji drogowej,

- kierowanie przez oskarżonego samochodem bez posiadania uprawnień,

- stopień nietrzeźwości oskarżonego o prawie 250 % przewyższający dolną granicę przyjęta w art. 115 § 16 k.k.,

j.w.

V, VI

IV

Stosownie do treści art. 42 § 2 k.k. w przypadku popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w stanie nietrzeźwości, obligatoryjne jest orzeczenie przez Sąd środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres nie krótszy niż 3 lata. Sąd, mając na względzie, iż spowodowany przez oskarżonego stopień zagrożenia dla bezpieczeństwa w ruchu drogowym był wysoki, a także stan jego nietrzeźwości istotnie przewyższał dolną granicę przyjęta w art. 115 § 16 k.k. uznał, iż okoliczności te przemawiają za koniecznością wyeliminowania oskarżonego jako kierowcy wszelkich pojazdów mechanicznych z ruchu lądowego na 3 lata. W ocenie Sądu prowadzenie jakichkolwiek pojazdów mechanicznych przez oskarżonego zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. Orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, zdaniem Sądu, zrealizuje cele prewencji ogólnej, albowiem jego wymiar i dolegliwość z pewnością nie pozostaną bez wpływu na innych kierujących, a nadto pozwolą oskarżonemu dojrzeć i przemyśleć konsekwencje czynu, zanim ewentualnie wróci na drogę jako uprawniony uczestnik ruchu.

W oparciu o przepis art. 43a § 2 k.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5 000 złotych. Zważywszy na treść przywołanego wyżej przepisu orzeczenie tego środka karnego było obligatoryjne, zaś jego wysokość określono w kwocie najniższej przewidzianej przez ustawodawcę.

j.w.

VII

Przestępstwa przypisane oskarżonemu zostały popełnione w niewielkim odstępie czasu; natomiast zostały one skierowane przeciwko różnym dobrom prawnym.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. S.

VIII

I

Oskarżony był tymczasowo aresztowany, na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono mu okres tego rzeczywistego pozbawienia wolności.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IX

Zasadą procesu karnego jest ponoszenie przez oskarżonego kosztów sądowych, zaś wyjątkiem od tej zasady - zwolnienie od tych kosztów. Oskarżony pozostaje na wolności, jest osobą młodą, zdrową i zdolną do wykonywania pracy zarobkowej. W świetle powyższego Sąd nie znalazł żadnych podstaw do odstąpienia od tej zasady. Tym samym na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe i wymierzył mu opłatę zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

1Podpis

Maria Migoń-Karwowska