Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2022r.

Sąd Rejonowy w Giżycku IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Bożena Makowczenko

Protokolant st. sekr.sąd. Barbara Malecka

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2022r. w Giżycku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa 24 (...) Oddziału (...) w G.

przeciwko K. P.

o odszkodowanie

1.  Zasądza od pozwanego K. P. na rzecz powoda 24 (...) Oddziału (...) w G. kwotę 3328,30 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia osiem złotych 30/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 sierpnia 2021r. do dnia zapłaty.

2.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 675,00 zł (sześćset siedemdziesiąt pięć złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

3.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200,00 zł (dwieście złotych ) tytułem opłaty sądowej, od uiszczenia której powód był zwolniony.

Bożena Makowczenko

Sygn. akt IV P – Pm – upr 219/ 21

UZASADNIENIE

Powód 24 (...) Oddział (...) w G. domagał się w pozwie zasądzenia na jego rzecz od pozwanego kwoty 3328, 30 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 sierpnia 2021r. do dnia zapłaty. Wnosił też o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazywał, że pozwany zatrudniony był u powoda na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony zawartej dnia 27 sierpnia 2020r. na stanowisku kierownika kuchni i stołówki w O. w Grupie Zabezpieczenia B.. Była to kolejna umowa o pracę, pierwsza zawarta była w dniu 30 sierpnia 2017r.

Podał powód, że na podstawie postanowienia Prokuratora Okręgowego w Gdańsku z dnia 17 grudnia 2020r. wydanego w sprawie PO VIII 1 Ds. 30.2020 pozwany został zawieszony od dnia 28 grudnia 2020r. w wykonywaniu czynności służbowych rozkazem dziennym nr Z – (...) z dnia 29 grudnia 2020r. Następnie powód rozwiązał z pozwanym umowę o pracę bez wypowiedzenia oświadczeniem z dnia 7 stycznia 2021r. W związku z rozwiązaniem umowy o pracę powód przeprowadził komisyjne rozliczenie pozwanego z mienia jakie miał na stanie. Komisja w składzie: K. N., G. B., Z. K. i A. Ś. (1) w wyniku przeprowadzonego w dniach 9 – 25 lutego 2021r. spisu inwentaryzacyjnego z natury stwierdziła braki w wyposażeniu będącego a stanie pozwanego, które wymienione zostały w meldunku z dnia 3 marca 2021r.

W związku ze stwierdzeniem braków powód przeprowadził postępowanie szkodowe . Szkodę w mieniu powód stanowiąca wartość brakującego wyposażenia wyceniono na kwotę 3328,30 zł. Ustalono, ze winę za braki w mieniu ponosi pozwany.

Pozwanego wezwano do zapłaty tej kwoty wezwaniem z dnia 19 lipca 2021r. odebranym w dniu 23 lipca 2021r. Zakreślono 14 dniowy termin zapłaty. Pozwany w piśmie z dnia 2 sierpnia 2021r. zdecydowanie odmówił zapłaty.

Pozwany K. P. w odpowiedzi na pozew powództwa nie uznał i wniósł o jego oddalenie w całości. Wniósł też o zasądzenie od powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany zakwestionował prezentowane przez powódkę w pozwie stanowisko. Zaprzeczył aby ponosił odpowiedzialność za mienie albowiem od 17 grudnia 2020r. był zawieszony w wykonywaniu obowiązków służbowych na stanowisku kierownika kuchni i stołówki. Z tego powodu nie był od tego dnia obecny w pracy a komisja powołana została dopiero w dniu 8 lutego 2021r. Pozwany podniósł, że nie może ponosić odpowiedzialności za braki stwierdzone po dniu 8 lutego 2021r. gdyż od 17 grudnia 2020r. nie był obecny w pracy.

Zdaniem pozwanego pracodawca winien był już w dniu 17 grudnia 2020r. zarządzić i rozpocząć inwentaryzację mienia wojskowego znajdującego się w kuchni i na stołówce. Tym samym jeżeli jakakolwiek szkoda w mieniu wojska powstała to mogła ona powstać po 17 grudnia 2020r.

Sąd ustalił co następuje:

Na podstawie umowy o pracę z dnia 27 sierpnia 2020r. zawartej na czas nieokreślony powód pracował u pozwanego na stanowisku kierownika kuchni i stołówki w O. w Grupie Zabezpieczenia B..

/dowód: kopia umowy k. 7/

Wcześniej zawierane były z powodem umowy o pracę na czas określony poczynając od 30 sierpnia 2017 roku.

W dniu 30 kwietnia 2018r. powierzone zostało pozwanemu mienie związane z wykonywaniem zadań na stanowisku kierownika kuchni przy czym odbyło się to po przeprowadzeniu inwentaryzacji doraźnej w dniach 1- 20 kwietnia 2018r.

/dowód: kopia protokołu k. 27 – 28/

W kolejnych miesiącach pozwany przyjmował na swój stan powierzane mu sprzęty i urządzenia.

/dowód: kopia wykazu mienia k. 29-51/

Powierzone pozwanemu mienie przechowywanie było w 4 zamkniętych pomieszczeniach, do których pozwany miał klucze. Część z powierzonego mienia znajdowała się w kuchni gdzie była było na bieżąco użytkowana. Klucze do pomieszczeń, w których mienie było przechowywane, pozwany przechowywał u siebie w kancelarii. To pozwany otwierał kluczem kancelarię i ją zamykał kończąc pracę. To także z udziałem pozwanego odbywało się pobieranie mienia z zamkniętych pomieszczeń. W razie nieobecności pozwanego z powodu urlopu klucze te pozwany przekazywał osobie go zastępującej.

Od początku grudnia 2020r. pozwany przebywał na zaplanowanym urlopie wypoczynkowym , który miał trwać 22 dni. Jego zastępcą była w tym czasie jego żona.

Na podstawie postanowienia Prokuratora Okręgowego w Gdańsku z dnia 17 grudnia 2020r. wydanego w sprawie PO VIII 1 Ds. 30.2020 pozwany został zawieszony w wykonywaniu obowiązków służbowych od dnia 28 grudnia 2020r. w wykonywaniu czynności służbowych rozkazem dziennym nr Z – (...) z dnia 29 grudnia 2020r.

/dowód: wyciąg z rozkazu k. 8/

Następnie, oświadczeniem z dnia 7 stycznia 2021r. powód rozwiązał z powodem umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia na podstawie art. 52§1pkt 1 kp zarzucając mu wnoszenie i posiadanie alkoholu w miejscu pracy. począwszy od dnia rozpoczęcia urlopu aż do zakończenia stosunku pracy pozwany był w pracy nieobecny.

/dowód: kopia oświadczenia k. 9/

W związku z rozwiązaniem umowy o pracę powód przeprowadził komisyjne rozliczenie pozwanego z mienia jakie miał na stanie.

Rozkazem Komendanta z dnia 8 lutego 2021r. nr Z- (...) powołana została komisja inwentaryzacyjna, która następnie w dniach od 9 do 25 lutego 2021r. dokonała rozliczenia pozwanego z powierzonego mu mienia. W skład tej komisji wchodzili: K. N., G. B., A. Ś. (1) i Z. K.. Przewodniczącą komisji była K. N. (zatrudniona jako kierownik kuchni i stołówki), osobą przejmującą mienie - A. Ś. (1). Komisja dysponowała dokumentami obrazującymi stan ewidencyjny powierzonego pozwanemu mienia. Dokonywano następnie jego spisu z natury. Razem z żoną pozwanego mienie to sprawdzano we wszystkich pomieszczeniach, w których ono miało się znajdować; w pomieszczeniach piwnicznych gdzie była duża część mienia, otwierano je pobranym z kancelarii kluczem, w kuchni, na stołówce i w kancelarii pozwanego. Członkowie komisji za pośrednictwem żony pozwanego kontaktowali się z nim i próbowali wyjaśnić ujawnione niedobory. Część z nich odnalazła się (kuchenka indukcyjna i termosy, których wcześniej nie było pewnego dnia pojawiły się w kancelarii pozwanego).

/dowód; zeznanie św. K. N. k. 78v- 79v, A. Ś. k. 93v- 94/

Rozliczenie to ujawniło braki w mieniu pozwanego.

W sporządzonym na tę okoliczność protokole szkody wskazano, że przedmiotem szkody są:

- 1 wkład chłodzący do pojemnika termoizolacyjnego o wartości w przybliżeniu 69,53 zł,

- 1 bateria prysznicowa (...) o wartości 627,30 zł,

- 6 kłódek do KP (...) 5 z kluczami o wartości łącznej 43,92 zł,

- 2 termometry lodówkowe o wartości łącznej 19,48 zł,

- 1 termohigrometr o wartości 87,50 zł,

- 1 kuchenka mikrofalowa 21 l o wartości 316,11 zł,

- 1 wózek transportowy o wartości 491 zł,

- 1 wyciskacz do czosnku o wartości 23 zł,

- 4 pojemniki GN 1/1-200 p wartości łącznej 480,92 zł,

- 6 pojemników GN ½ o wartości łącznej 169,38 zł,

- 6 pojemników GN ¼ - 65 S. o wartości łącznej 112,92 zł,

- 6 pojemników GN 1/6- 100 PW S. o wartości łącznej 100,38 zł,

- 15 pojemników GN 1/1-40 bez uchwytów i pokrywek o wartości łącznej 406,20 zł,

- 7 pojemników GN 1/1-65 o wartości łącznej 215,18 zł,

- 2 pokrywy GN 1/3 A G. o wartości łącznej 50,90 zł,

- 6 pokrywek do pojemnika GN ½ bez uszczelki o wartości łącznej 114,98 zł.

/dowód: kopia protokołu szkody k. 13-14/

W meldunku z dnia 3 marca 2021r. kierownik Grypy Zabezpieczenia B. A. S. poinformował Komendanta powoda o przeprowadzanym spisie z natury dokonywanym w trakcie rozliczania pozwanego i przekazywania jego obowiązków i o stwierdzonych w jego trakcie brakach w mieniu i nadwyżkach.

/dowód; kopia meldunku k. 10-11/

Rozkazem dziennym z dnia 15 kwietnia 2021r. nr Z- (...) Komendant stwierdził ujawnienie w dniu 14 kwietnia 2021r. szkody w mieniu na kwotę 3328,30 zł. Przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego zlecono M. K..

/dowód: kopia rozkazu k. 12/

W sprawozdaniu z postępowania wyjaśniającego wskazano, że komisja wchodziła do każdego pomieszczenia w budynku nr (...) w kompleksie wojskowym w O. i spisywała znajdujące się w nim urządzenia i sprzęty. W celu porównania pobrane zostały przez członków komisji dokumenty z sekcji żywnościowej obrazujące powierzone pozwanemu mienie. Porównanie tego wykazu ze stanem wynikłym ze spisu z natury pokazało istnienie braków w mieniu. Pozwany, przebywający wówczas po zakładem pracy, pytany był w dniu 29 kwietnia 2021r. przez telefon o przyczyny tych braków i wskazał, że w trakcie pełnienia przez niego obowiązków wszystko co miał na stanie znajdowało się na kuchni.

/dowód: kopia sprawozdania i załączników k. 15- 51/

Sąd zważył, co następuje:

Kwestia odpowiedzialności materialnej pracowników za powierzone im mienie uregulowana jest w art. 124 kp i następnych.

Zgodnie z jego brzmieniem pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się: pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności, narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu. Pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Zasadą zatem jest, że to pracownik, któremu mienie zostało powierzone za to mienie odpowiada i winien rozliczyć się z tego mienia.

Przywołana wyżej regulacja nakłada zatem na pracownika odpowiedzialność w pełnej wysokości za szkodę w mieniu powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo wyliczenia i ustanawia domniemanie, że szkoda powstała z przyczyn, za które ten pracownik odpowiada. Pracownik zaś może od odpowiedzialności zwolnić się w całości albo w części, jeżeli wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w szczególności wskutek niezapewnienia przez pracodawcę warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia. Jak bowiem mowa jest w art. 124§3 kp od odpowiedzialności tej pracownik może się uwolnić, jeżeli wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w szczególności wskutek niezapewnienia przez pracodawcę warunków umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia.

Tak więc, na gruncie wymienionych przepisów, pracownik staje się w odpowiednim zakresie wolny od odpowiedzialności nie przez fakt, że nie udowodniono dopuszczenia się przezeń uchybień obowiązkom pracowniczym, lecz dopiero wówczas, gdy przeprowadzi on dowód wystąpienia okoliczności od niego niezależnych, a mogących mieć wpływ na powstanie szkody w majątku, który przyjął do wyliczenia się. (wyr. SN z 19.6.1979 r., IV PR 164/79, PiP 1980, Nr 4, s. 170 z aprobującą glosą M. Piekarskiego).

Powyższe oznacza, że pracodawca nie ma obowiązku udowodnienia winy pracownika i wystarczy wykazanie szkody. Z faktu, że mienie zostało prawidłowo powierzone, wynika wniosek, iż ujawnione w nim braki są następstwem zaniedbań pracownika. Dlatego też, gdy pracownik twierdzi, że szkoda powstała z przyczyn, za które nie ponosi odpowiedzialności, na nim – w tym zakresie – spoczywa ciężar dowodu, i jeżeli nie zdoła tego wykazać, ponosi odpowiedzialność za szkodę. Odpowiedzialność zatem za powierzone mienie do zwrotu lub wyliczenia się oparta jest na domniemaniu winy pracownika w wypełnianiu obowiązków pracowniczych, które to domniemanie może on jedynie obalić, przeprowadzając stosowny dowód, w wyniku czego ciężar dowodu jest przerzucony na pracownika. Inaczej mówiąc, na pracodawcy ciąży tylko wykazanie prawidłowego przekazania mienia remanentem początkowym i faktu niedoboru w wyniku prawidłowo przeprowadzonego remanentu końcowego. Pracownik zatem ponosi odpowiedzialność za niedobór wynikły z przyczyn nieustalonych.

W omawianej sprawie pozwany przyznał, że mienie wymienione w protokole szkody stanowiące niedobór zostało mu powierzone. Świadczy zresztą o tym złożona przez powoda do akt sprawy dokumentacja w tym zakresie. Pozwany nie kwestionował też tego jakie mienie zostało ujawnione jako braki i jaka jest jego wartość.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd nie mógł podzielić stanowiska pozwanego prezentowanego w sprawie i jego argumentacji.

Zdaniem Sądu bowiem pozwany w żaden sposób nie przeprowadził dowodu uwalniającego go od tej odpowiedzialności. Ograniczył się pozwany w zasadzie do postawienia zarzutu, że wobec jego nieobecności w pracy od momentu rozpoczęcia urlopu aż do jego zwolnienia z pracy i następnie do inwentaryzacji, nie może odpowiadać za ujawnione braki. Zarzut ten Sąd ocenił jako niewystarczający, ogólnikowy i niczym nie poparty.

Pozwany nie przeprowadził bowiem żadnego dowodu, który wykazałby, iż nieobecność pozwanego w pracy spowodowała wystąpienie okoliczności od niego niezależnych, a mogących mieć wpływ na powstanie szkody w majątku, który przyjął do wyliczenia się. Sama nieobecność w pracy takiej okoliczności uwalniającej pozwanego od odpowiedzialności, w ocenie Sądu, nie stanowi.

Jak wskazano wyżej, aż do rozpoczęcia przez pozwanego urlopu tylko on dysponował kluczami do pomieszczeń, w których powierzone mu mienie znajdowało się. Sam pozwany przy tym podnosił, że jeszcze w listopadzie 2020r. sprawdzał stan mienia, także w kuchni i na stołówce, stwierdzając brak niedoborów. W trakcie jego nieobecności zastępowała go żona i to ona dysponowała jego kluczami.

W takim stanie faktycznym brak jest jakichkolwiek przesłanek, na podstawie których można by uznać, że wystąpiły jakiekolwiek okoliczności niezależne od pozwanego a które wpłynęły na powstanie niedoboru.

Stad orzeczono jak w wyroku.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98§1kpc zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i w myśl Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Bożena Makowczenko