Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie :

Przewodniczący: sędzia Arkadiusz Kucharski

Protokolant: sekretarz sądowy Weronika Banach

po rozpoznaniu w dniu 27 października 2022 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego z udziałem

zamawiającego: Zakład Opieki Zdrowotnej w S. Szpital (...) z siedzibą w S.

odwołującego - wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia : (...) sp. z o.o. z siedzibą w D., Szpital (...) w S.

na skutek skargi odwołującego

od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej w W. z dnia 16 sierpnia 2022 r., sygn. akt KIO 1966/22

1.  oddala skargę,

2.  zasądza od (...) sp. z o.o. z siedzibą w D. oraz Szpital (...) w S. na rzecz Zakład Opieki Zdrowotnej w S. Szpital (...) z siedzibą w S. 5400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem kosztów postępowania skargowego.

sędzia Arkadiusz Kucharski

Sygn. akt XXIII Zs 127/22

UZASADNIENIE

Zamawiający - Zespół Opieki Zdrowotnej w S. Szpital (...) - prowadzi na podstawie ustawy z dnia 11 września 2019 roku Prawo zamówień publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2021 roku poz. t I29zezm., dalej, „ustawa Pzp”) postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego w trybie podstawowym na podstawie art. 275 pkt 1 ustawy Pzp mającego za przedmiot Odbiór i utylizację odpadów medycznych z jednostek organizacyjnych Zespołu Opieki Zdrowotnej w S..

W dniu 25 lipca 2022 r. Wykonawcy wspólnie ubiegający się o udzielenie zamówienia: (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D., Szpital (...) w S., dalej jako „Odwołujący”, wniósł odwołanie, w którym zarzucił Zamawiającemu naruszenie art. 226 ust. 1 pkt 5 Pzp poprzez przyjęcie przez Zamawiającego, że treść oferty złożonej przez firmę (...) Sp. z o.o. nie jest niezgodna z warunkami zamówienia.

Podstawowe żądanie Odwołującego to nakazanie Zamawiającemu:

1.  unieważnienia czynności Zamawiającego polegającej na wyborze oferty firmy (...) Sp. z o.o.;

2.  dokonania powtórnej oceny ofert oraz wykluczenie firmy (...) z udziału w postępowaniu oraz odrzucenia oferty firmy (...) Sp. z o.o. na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp.

Pismem z dnia 8 sierpnia 2022 r. Zamawiający złożył odpowiedź na odwołanie, w której wniósł o oddalenie odwołania.

Do postępowania odwoławczego zarówno po stronie zamawiającego jak i po stronie odwołującego nie przystąpił żaden podmiot.

Wyrokiem z dnia 19 lipca 2022 r. Krajowa Izba Odwoławcza orzekła w ten sposób, że:

1.  oddaliła odwołanie,

2.  kosztami postępowania obciążyła Odwołującego - Wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia (...) sp. z o.o. z siedzibą w D., Szpital (...) w S. i zaliczyła w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 7.500 zł uiszczoną przez Odwołującego tytułem wpisu od odwołania oraz zasądziła od Odwołującego kwotę 3.600 zł stanowiącą uzasadnione koszty Strony poniesione z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika oraz kwotę 295 zł 87 gr stanowiącą uzasadnione koszty Strony poniesione z tytułu dojazdu na posiedzenie oraz kwotę 34 zł stanowiącą inne uzasadnione wydatki Strony.

W uzasadnieniu tego orzeczenia KIO przedstawiła co następuje :

Przedmiotem niniejszego zamówienia jest odbiór i utylizacja odpadów medycznych z jednostek organizacyjnych Zespołu Opieki Zdrowotnej w S.. Przedmiotem zamówienia są objęte odpady medyczne o następujących kodach: 18.01.02, 18.01.03, 18.01.04, 18.01.06, 18.01.09, 18.01.10, 18.01.82 - w ilości około 7 500 kg miesięcznie, tj. ok. 90.000 kg/12 miesięcy.

W rozdziale V ust. 5 SWZ Zamawiający ustanowił, że zgodnie z art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach Wykonawca zobowiązany jest do unieszkodliwiania odpadów medycznych o właściwościach zakaźnych pochodzących z obiektów Zamawiającego na obszarze województwa (...) lub poza województwem (...), gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.

Pismem z dnia 7 lipca 2022 r. Zamawiający przekazał informację z otwarcia ofert. W toku postępowania wpłynęły dwie oferty:

1.  oferta złożona przez Odwołującego z ceną 627.912,00 zł;

2.  oferta złożona przez Wykonawcę (...) Sp. z o. o. z ceną 600 696 zł.

Odwołujący jako miejsce unieszkodliwiania odpadów medycznych wskazał w formularzu cenowym - załącznik nr 1 do SWZ: Szpital (...) w S. ul. (...), (...)-(...) S..

Wykonawca (...) Sp. z o.o. jako miejsce unieszkodliwiania odpadów medycznych w formularzu cenowym - załącznik nr 1 do SWZ wskazał:

a)  Zakład termicznej utylizacji odpadów medycznych i weterynaryjnych ul. (...), (...)-(...) B. (dotyczy odpadów o kodach (...), (...), (...), (...), (...), (...));

b)  Instalacja do termicznego unieszkodliwiania odpadów medycznych i weterynaryjnych ul. (...), (...)-(...) T. (dotyczy odpadów o kodzie (...)).

Faktem powszechnie znanym jest, że siedziba Zamawiającego mieści się w województwie (...), S. (miejsce położenia jednej ze wskazanych instalacji) to miasto mieszczące się w województwie (...), natomiast B. (miejsce położenia drugiej ze wskazanych instalacji) położony jest na terenie województwa (...).

Pismem z dnia 18 lipca 2022 r. Zamawiający wezwał Wykonawcę (...) Sp. z o.o. do złożenia wyjaśnień w trybie art. 223 ust 1 ustawy Pzp.

W treści wezwania Zamawiający wskazał m.in., że wpłynęła do niego informacja, zgodnie z którą oferta złożona przez Wykonawcę (...) Sp. z o.o. jest niezgodna z art. 20 ust. 3 ustawy o odpadach z uwagi na fakt, że odpady powinny być unieszkodliwiane w spalarni w S. - mieszczącej się na terenie województwa (...).

Pismem z dnia 20 lipca 2022 r. Wykonawca (...) Sp. z o.o. wyjaśnił, co następuje.

„(...) art. 20 ust. 6 tejże ustawy [ustawy o odpadach - przyp.] dopuszcza unieszkodliwianie odpadów zakaźnych poza terenem województwa, na którym odpady zostały wytworzone w sytuacji braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowym postępowaniu. Z informacji uzyskanej z Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) wynika, że „funkcjonująca na terenie województwa (...) spalarnia odpadów medycznych i weterynaryjnych nie ma możliwości, z uwagi na ograniczoną moc przerobową instalacji, unieszkodliwienia wszystkich wytwarzanych na terenie województwa zakaźnych odpadów medycznych." (w załączeniu pismo z Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) z dnia 18 stycznia 2022 r), co istotne, Urząd Marszałkowski jednoznacznie wskazał, że w przypadku braku wolnych mocy przerobowych instalacji na terenie województwa (...), podmioty mogą przekazywać zakaźne odpady medyczne do unieszkodliwienia do innej najbliżej położonej instalacji/spalarni, znajdującej się na terenie innego województwa niż (...).

Już w 2019 r. ilość wytwarzanych na terenie województwa (...) zakaźnych odpadów medycznych przewyższała dopuszczalne moce przerobowe jedynej w województwie (...) instalacji. Mając na uwadze wskazywany przez Urząd Marszałkowski wzrost ilości zakaźnych odpadów medycznych, nie ulega wątpliwości, że moce przerobowe instalacji w S. są niewystarczające. Ponadto Urząd Marszałkowski wskazał, że „szacuje się, że masa wytwarzanych odpadów medycznych zakaźnych będzie wzrastać o 1% rocznie, to nierealne jest, aby liczba odpadów zmniejszała się, a spalarnia w S. zyskiwała w ten sposób więcej wolnych mocy przerobowych.

Co więcej, już 23 sierpnia 2021 r. Spółka (...) zwracała się do Starosty (...), który jest organem założycielskim Szpitala w S., który eksploatuje spalarnię, z wnioskiem o unieszkodliwianie odpadów i zawarcie umowy w tym zakresie. Pismem z dnia 1 września 2021 r. Starosta (...) wskazał, iż „w roku bieżącym, zawarcie umowy mającej na celu zapewnienie ciągłych dostaw odpadów medycznych oraz weterynaryjnych do spalarni eksploatowanej przez Szpital (...) w S. jest niemożliwe, ze względu na dotychczasowe zawarte i obowiązujące do przyszłego roku umowy. Zapewniamy jednak, że przy podejmowaniu nowych decyzji i zobowiązań uwzględnimy Państwa umowę, o czym poinformujemy odrębnym pismem.” (w załączeniu pismo z dnia 1 września 2021 r.). Do tej pory nie otrzymaliśmy informacji, aby coś zmieniło się w tej kwestii. Odpowiedź Starosty (...) jednoznacznie wskazuje, że spalarnia nie ma możliwości unieszkodliwiania kolejnych odpadów, co oznacza, że nie posiada wolnych mocy przerobowych. Spółka (...) zwróciła się również do podmiotu odpowiedzialnego za prowadzenie rejestru BDO o wskazanie ilości odpadów medycznych wytworzonych na terenie województwa (...).

Pismem z dnia 24 marca 2022 r. Ministerstwo Klimatu i Środowiska wskazało, że wygenerowane zestawienie zawiera ilości wytworzonych odpadów z grupy 18 za rok 2020 z działu XI tabeli 1 sprawozdania o wytworzonych odpadach i o gospodarowaniu odpadami. Dane ujęte w zestawieniu są aktualne na dzień 7 marca 2022 r 7 tabeli załączonej do pisma wynika, że w 2020 r na terenie województwa (...) wytworzono 2.217,13 Mg odpadów medycznych. Nie jest zatem możliwe, aby spalarnia w S., która posiada moce przerobowe w ilości 1200 Mg/rok, unieszkodliwiła prawie dwukrotnie więcej odpadów. Nawet hipotetyczne twierdzenie, że akurat dla Zamawiającego spalarnia znajdzie te moce przerobowe, pozostaje gołosłowne w świetle przedstawionych dokumentów Nie ma bowiem żadnych podstaw dla których można byłoby uznać, że spalarnia będzie mogła unieszkodliwić dodatkowych 270 Mg/rok, co stanowi prawie % mocy przerobowych spalarni w S. (w załączeniu pismo z dnia 24 marca 2022 r.) Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że instalacja w S. nie posiada wolnych mocy przerobowych i dlatego dopuszczalne jest unieszkodliwianie odpadów medycznych poza terenem województwa (...).”

Wykonawca (...) Sp. z o.o. do ww. pisma z dnia 20 lipca 2022 r. załączył kopie pism, których fragmenty przytaczał w jego treści.

Pismem z dnia 20 lipca 2022 r. Zamawiający poinformował o wyborze oferty najkorzystniejszej - oferty złożonej przez Wykonawcę (...) Sp. z o.o.

Mając na uwadze powyższe ustalenia KIO stwierdziła, że odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

KIO wskazała, że zgodnie z art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach, w przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio. Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.

Następnie KIO przytoczyła wyroku z dnia 31 marca 2022 r. (sygn. akt KIO 690/22) w odniesieniu do relacji zasady bliskości oraz zasady konkurencyjności złożonych ofert: „(...) Każda z tych zasad jest zasadą wzajemnie równorzędną i stosowanie jednej z nich nie wyklucza drugiej. Zarówno jedna, jak i druga zasada nie są zasadami wzajemnie wykluczającymi się, jak i żadna z nich nie ma charakteru bezwzględnego. (...). W związku z powyższym Zamawiający ma obowiązek poszanowania w równym stopniu zasady uczciwej konkurencji jak i obowiązujących przepisów prawa.”.

Dodatkowo KIO podkreśliła, jak wskazano w wyroku o sygn. akt KIO 3534/21, iż „( ) regulacja wynikająca z art 20 ust 6 zd 2 ustawy o odpadach, która znajduje zastosowanie w przypadku, gdy obiektywnie nie można zapewnić ich wytworzenia, powinna być tak interpretowana, aby nie wykluczać konkurencji”.

Następnie KIO wskazała, że przepis art. 20 ust. 6 zdanie 2 ustawy o odpadach dopuszcza możliwość unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych na obszarze innego województwa niż to, na terenie którego odpady zostały wytworzone-w najbliżej położonej instalacji - w sytuacji braku instalacji do unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub w przypadku, gdy instalacje istniejące na terenie danego województw nie mają wolnych mocy przerobowych. Nadto KIO dostrzegła, że „zasada bliskości” wyrażona w art. 20 ustawy o odpadach na gruncie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego musi być stosowana przez zamawiających i wykonawców w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji.

Mając na uwadze powyższe KIO podkreśliła, iż kwestią kluczową dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy było ustalenie, czy w jej okolicznościach faktycznych zaistniały przesłanki wskazane w przepisie art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach, które warunkują możliwość unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych na terenie innego województwa niż to, na obszarze którego zostały wytworzone.

KIO podkreśliła, że bezsporne w niniejszej sprawie jest, że spalarnia w S. wskazana przez Odwołującego jest jedyną spalarnią przeznaczoną do unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych w województwie (...).

Wykonawca (...) Sp. z o.o. w złożonej ofercie, w odniesieniu do odpadów oznaczonych kodami (...), (...), (...), (...), (...), (...), wskazał jako miejsce ich unieszkodliwiania Zakład termicznej utylizacji odpadów medycznych i weterynaryjnych z siedzibą w B. - mieszczący się na terenie województwa (...).

W odpowiedzi na wezwanie wystosowane przez Zamawiającego w trybie art. 223 ust. 1 ustawy Pzp Wykonawca (...) Sp. z o.o. wyjaśnił, że istniejąca na terenie województwa (...) instalacja położona w S. nie ma wolnych mocy przerobowych, na dowód czego przedłożył m.in. kopię pisma z dnia 1 września 2021 r. pochodzącego od Starosty (...), w którym wskazano, że „w roku bieżącym zawarcie umowy mającej na celu zapewnienie ciągłych dostaw odpadów medycznych oraz weterynaryjnych do spalarni eksploatowanej przez Szpital (...) w S. jest niemożliwe, ze względu na dotychczasowe zawarte i obowiązujące do przyszłego roku umowy. Zapewniamy jednak, że przy podejmowaniu nowych decyzji i zobowiązań uwzględnimy Państwa umowę, o czym poinformujemy odrębnym pismem”.

Jednocześnie Wykonawca (...) Sp. z o.o. oświadczył w wyjaśnieniach udzielonych pismem z dnia 20 lipca 2022 r., że dotąd nie otrzymał informacji o możliwości zawarcia umowy z ww. instalacją.

Dodatkowo Wykonawca (...) Sp. z o. o. powołał się na takie okoliczności, jak brak możliwości unieszkodliwiania wszystkich odpadów wytwarzanych na terenie województwa (...) z uwagi na fakt, że - jak wynika z kopii pisma Ministerstwa Klimatu i Środowiska z dnia 24 marca 2022 r. załączonego do wyjaśnień udzielonych przez Wykonawcę (...) Sp. z o.o. w 2020 r. na terenie województwa (...) wytworzono 2.217,13 Mg odpadów medycznych. Tymczasem z załączonej do wyjaśnień Wykonawcy (...) sp. z o.o. kopii pisma Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) z dnia 18 stycznia 2022 r. wynika, że na terenie województwa (...) istnieje jedna spalarnia odpadów medycznych i weterynaryjnych w S., której moc przerobowa wynosi 1200 Mg/rok.

Wobec powyższego KIO oceniła, iż w okolicznościach faktycznych przedmiotowej sprawy Wykonawca (...) Sp. z o.o. wykazał, że zaistniała przesłanka umożliwiająca unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały wytworzone, w najbliżej położonej instalacji - ww. Wykonawca wykazał, że istniejąca na terenie województwa (...) instalacja nie ma wolnych mocy przerobowych.

Jednocześnie KIO zwróciła uwagę na fakt, że Odwołujący nie przedstawił dowodu przeciwnego, opierając swoją argumentację jedynie na twierdzeniu, że spalarnia wskazana przez Odwołującego (instalacja w S.) posiada wolne moce przerobowe.

Stąd też KIO uznała, że w okolicznościach faktycznych przedmiotowej sprawy nie zaistniała podstawa do odrzucenia oferty złożonej przez Wykonawcę (...) Sp. z o.o. na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp z uwagi na jej niezgodność z warunkami zamówienia, tj. z uregulowaną w przepisie art. 20 ustawy o odpadach „zasadą bliskości". Podkreślenia wymaga, że ustawa o odpadach w przepisie art. 20 ust. 6 zd. 2 dopuszcza odstępstwa od stosowania „zasady bliskości” - m.in. w przypadku braku istnienia wolnych mocy przerobowych w spalarni zlokalizowanej na terenie wytworzenia odpadów. Okoliczność ta, jak wykazał Wykonawca (...) Sp. z o.o. - wystąpiła w okolicznościach przedmiotowej sprawy, co przesądza o braku potwierdzenia zarzutów podniesionych w odwołaniu.

Zrelacjonowany wyżej wyrok KIO zaskarżył odwołujący w całości, podnosząc zarzuty naruszenia:

1)  naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 542 ust. 1 pzp w związku z art. 552 ust. 1 pzp poprzez dowolną i wybiórczą, a nie swobodną i wszechstronną ocenę dowodów oraz zaniechanie rozpatrzenia wszystkich okoliczności sprawy i przyjęcie, że przedstawione w toku postępowania dowody, pozwalają na rzekome wykazanie braku wystarczających mocy przerobowych instalacji Skarżącego, co jest błędne w świetle oceny ich z punktu widzenia logiki, wskazań wiedzy i zasad doświadczenia życiowego - skutkujące nieprawidłową oceną zebranych dowodów i błędnym ustaleniem stanu faktycznego;

2)  naruszenie następujących przepisów prawa materialnego, tj. art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy pzp w związku z art. 20 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, skutkujące przyjęciem, że w okolicznościach sprawy nie zaistniała podstawa do odrzucenia oferty złożonej przez wykonawcę (...) Sp. z o.o. jako niezgodnej z warunkami zamówienia w związku z naruszeniem zasady bliskości, formułującej obowiązek unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych na terenie województwa na którym zostały one wytworzone.

W oparciu o treść powyższych zarzutów skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uwzględnienie odwołania i unieważnienie czynności Przeciwnika polegającej na wyborze oferty firmy (...) Sp. z o.o. oraz nakazaniu Przeciwnikowi dokonania powtórnej oceny złożonych w przedmiotowym postępowaniu o udzielenie zamówienie publiczne ofert, na wypadek zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego przed dniem wydania orzeczenia kończącego postępowanie w niniejszej sprawie, jeżeli umowa zostanie zawarta w okolicznościach dopuszczonych w przepisach ustawy z 11.09.2019 r. - Prawo zamówień publicznych, na podstawie art. 554 ust. 3 pkt 3 w zw. z art. 588 ust. 1 pzp, wnoszę o zmianę zaskarżonego wyroku i stwierdzenie naruszenia przepisów ustawy oraz rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego zgodnie z art. 575 pzp w zw. z art. 589 ust. 2 pzp oraz od Przeciwnika skargi na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania skargowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W ramach postępowanie skargowego stanowisko zajął przeciwnik skargi (zamawiający) wnosząc o oddalenie skargi oraz o zasądzenie kosztów postępowaniu skargowego.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Skarga nie była zasadna.

Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne i ocenę prawną zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Krajowej Izby Odwoławczej (zwana dalej: KIO).

W ramach postępowania skargowego Sąd Okręgowy w Warszawie (zwany dalej : SO) nie ocenia całości danego postępowania przetargowego, a jedynie te konkretne czynności zamawiającego, które są objęte odwołaniem i w konsekwencji skargą.

Taką czynnością, w realiach niniejszej sprawy, była decyzja zamawiającego o uznaniu za wystarczające wyjaśnień wykonawcy (...) sp. z o.o. w B. (zwany dalej : (...)) z 20.07.2022 r.

SO uznaje, że czynności zamawiającego w tym zakresie były zgodne z przepisami pzp, a tym samym prawidłowe jest też zaskarżone orzeczenie KIO.

Po pierwsze podkreślić należy, iż zamawiający w sposób właściwy zareagował na ofertę (...), z której wynikało, że utylizacja odpadów medycznych ma się odbyć poza granicami województwa (...).

Bezsporne w sprawie było to, że SWZ respektowały w tym temacie wymagania z art. 20 ustawy o odpadach, czyli (co do zasady) wymagały, aby utylizacja odbyła się w granicach województwa (...).

W związku z tym, że oferta (...) nie spełniała tego warunku to zamawiający (trafnie) zastosował instytucję z art. 223 ust. 1 pzp wzywając (...) do złożenia wyjaśnień.

(...) takie wyjaśnienia złożyła (pismo z 20.07.2022 r.).

Kluczowe dla sprawy jest to, czy zamawiający słusznie ocenił te wyjaśnienia jako trafne.

SO podziela w tym zakresie stanowisko KIO, że decyzja zamawiającego co do wyżej wzmiankowanych wyjaśnień (...) była prawidłowa.

W szczególności SO zgadza się z KIO, że dokumenty przedstawione przez (...) były wystarczające dla uznania, że w sprawie zaistniał wyjątek regulowany przez art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach (in fine).

Dlatego SO uznaje, że nie jest zasadny zarzut z pkt 1 skargi, który tej właśnie kwestii dotyczy - tj. rzekomych błędów KIO przy ocenie dowodów.

Podkreślić przy tym należy, iż skarżący nie neguje prawdziwości danych wynikających z dokumentów przedłożonych przez (...). Chodzi tu o trzy pisma :

- Urzędu Marszałkowskiego Województwa (...) z18 stycznia 2022 r.,

- Starosty (...) z 1 września 2021 r.

- Ministerstwa Klimatu i Środowiska z 24 marca 2022 r.

SO nie będzie już w tym miejscu powielał opisu treści tych dokumentów i danych z nich wynikających ponieważ zostało to już przedstawione w poprzedniej części niniejszego uzasadnienia.

Istota rzeczy, wynikająca z tych pism, jest taka, iż niewątpliwie wskazują one na to, że w woj. (...) wytwarzane jest rocznie znacznie więcej odpadów medycznych niż moc przerobowa spalarni prowadzonej przez skarżącego, która jest jedyną w tym województwie.

W konsekwencji te pisma jednoznacznie świadczą o tym, że mamy w sprawie do czynienia z wyjątkową sytuacją z art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach (in fine), na którą powołała się spółka (...) i co zaakceptował zamawiający.

SO nie podziela przy tym argumentacji skarżącego, iż KIO rzekomo błędnie oceniała dowody z tych pism, bowiem pisma te (literalnie) dotyczą okresów wcześniejszych niż ten którego miało dotyczyć sporne zamówienie.

Jest rzeczą normalną i zrozumiałą, że pisma, którymi mogła była posłużyć się spółka (...) musiały dotyczyć okresu wcześniejszego niż ten objęty planowanym zamówieniem, bo jest oczywiste, że wszelkie dane statystyczne muszą (co wynika z ich natury) dotyczyć czasu przeszłego. Równocześnie jednak warte podkreślenia jest to, że dane statystyczne z tych pism dotyczyły okresów bezpośrednio poprzedzających czas, którego miał dotyczyć sporny przetarg. Były to więc niewątpliwie dane najbardziej aktualne, a przez to miarodajne dla oceny stanu rzeczy istotnego dla niniejszej sprawy.

Ważne jest też to, że z danych z omawianych trzech pism wynika pewna oczywista prawidłowość : tendencja do zwiększania się, a nie do zmniejszania rocznej ilości odpadów medycznych, przy równoczesnej stałej mocy przerobowej spalarni skarżącego.

Stąd zaś wynika domniemanie faktyczne (art. 231 kpc w zw. z art. 579 ust 2 pzp), że spalarnia skarżącego nie jest w stanie zutylizować wszystkich odpadów medycznych z terenu swego województwa.

Nie ma żadnych podstaw, aby przyjąć, że ten stan rzeczy (aktualny na rok 2020 i 2021 - co wynika z omawianych 3 pism) jest inny w 2022 r.

Skarżący tego ani nie wykazał, ani nawet tak nie twierdził.

Z treści skargi zdaje się wynikać, iż skarżący uważa, że skoro roczna ilość odpadów z niniejszego zamówienia jest mniejsza niż jego roczna moc przerobowa to (rzekomo) oznacza, że nie może być zastosowany wyjątek z art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach (in fine) i że wystarcza sama deklaracja skarżącego, iż jego moc przerobowa jest wystarczająca.

SO tej koncepcji nie podziela.

Przy jej przyjęciu bowiem skarżący zawsze mógłby twierdzić, że jego moc przerobowa jest wystarczająca, czego przecież nie da się pogodzić z logiką, bo moc każdej spalarni jest (co do zasady) ograniczona.

Zdaniem SO jeżeli skarżący dążył do wykazania, że miał w roku 2022 „zabezpieczone” moce przerobowe do wykonania akurat TEGO - spornego zamówienia, to skarżący mógłby z łatwością to wykazać poprzez przedstawienie dowodów na okoliczność : jakie umowy już zawarł i jakie zawrzeć planuje oraz, że suma odpadów z tych umów (łącznie z planowaną umową z zamawiającym) mieści się w granicach mocy przerobowej spalarni skarżącego.

Tymczasem w rozpoznawanej skardze SO nie odnajduje ani takich dowodów, ani nawet takich twierdzeń. W konsekwencji pozostają w tym zakresie tylko gołosłowne twierdzenia skarżącego, iż rzekomo jego moc przerobowa wystarcza TAKŻE do utylizacji odpadów zamawiającego. Są to twierdzenia zupełnie dowolne, niczym nie potwierdzone, bowiem nie ma żadnych danych co do podjętych już i planowanych zobowiązań spalarni skarżącego na rok 2022. Nie ma więc żadnych podstaw do przyjęcia, że w ramach realnych mocy przerobowych spalarni skarżącego dałoby się jeszcze „zmieścić” odpady generowane przez zamawiającego.

Mając powyższe na uwadze SO uznał, że KIO dokonała prawidłowej oceny dowodów przedstawionych przez (...) (czyli omówionych wyżej trzech pism), a w konsekwencji opisywany zarzut z pkt 1 skargi nie może być uznany za trafny.

Co do zarzutu z pkt 2 skargi jest on tylko matarialnoprawną konsekwencją zarzutu już opisanego - z pkt 1 skargi.

Skoro SO uznał (z przyczyn wyżej przedstawianych), iż nie doszło do naruszenia przepisów procesowych z pkt 1 skargi to jest oczywiste, że nie ma też naruszenia przepisów prawa materialnego z pkt 2 skargi. Bliższe opisywanie tego tematu jest więc zbędne. Dla porządku zaznaczyć tylko należy (co już wielokrotnie wcześniej wskazano w tym uzasadnieniu), że skoro spółka (...) wykazała zaistnienie sytuacji wyjątkowej z art. 20 ust. 6 ustawy o odpadach (in fine), to zamawiający nie miał podstaw do odrzucenia jej oferty, dlatego zarzut z pkt 2 skargi nie jest trafny.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 588 ust. 1 Pzp, orzekł jak w pkt. 1 wyroku.

W pkt 2 Sąd orzekł o kosztach postępowania skargowego zgodnie z art. 589 ust. 1 Pzp w zw. z art. 98 i 99 kpc w zw. z § 2 pkt 7 w zw. z § 10 ust. 1 Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów. Sąd Okręgowy w Warszawie od dawna bowiem prezentuje pogląd, iż nie ma sprawy podobnej do spraw z zakresu skarg na orzeczenie KIO. Ustawodawca jednocześnie nie przewidział stawek dla radców prawnych/adwokatów do tej kategorii spraw. Dlatego też zasądzone koszty zostały oszacowane w oparciu o wartość przedmiotu sporu, tj. wartością przedmiotu zamówienia.

sędzia Arkadiusz Kucharski