Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV U 499/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Dorota Załęska

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewelina Kubiczak- Kleśta

po rozpoznaniu na rozprawie 8 grudnia 2022 roku w Sieradzu

odwołania A. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

z dnia 19 sierpnia 2022 r. Nr (...)

w sprawie A. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

o emeryturę pomostową

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje A. C. prawo do emerytury pomostowej od 22 lipca 2022 roku;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. na rzecz A. C. kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 499/22

UZASADNIENIE

Decyzją z 19.08.2022r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił A. C. prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy z 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U.2018.1924 j.t. ze zm.) w zw. z przepisami ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U.2022.504 j.t. ze zm.) i Rozporządzenia RM z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.8.43), z uwagi na niespełnienie przesłanki wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed 1.01.1999r. Do prac w szczególnych warunkach uwzględniono 19 lat, 2 m-ce, 7 dni (1.09.2000 – 31.12.2010, 1.06.2011 – 31.12.2020 z wyłączeniem zasiłków chorobowych). Nie uwzględniono okresu zatrudnienia od 15.07.1996 – 16.07.1996, ponieważ pracodawca nie potwierdził, że w tym okresie w-ca wykonywał prace w szczególnych warunkach.

Nie podzielając powyższej decyzji pełnomocnik strony ustanowiony w sprawie złożył odwołanie, wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie A. C. prawa do przedmiotowego świadczenia oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Podnosił, że od 15.07.1996 – 16.07.1996, A. C. wykonywał pracę w szczególnym charakterze jako kierowca pojazdu uprzywilejowanego w ruchu, tj. karetki pogotowia ratunkowego na terenie S., tj. w Szpitalu (...)w S., z uwagi na informację o podłożeniu ładunków wybuchowych. Do odwołania dołączono kserokopię artykułu z tygodnika (...) (Nr (...) z okresu 18 – 24.07.1996r.)

W odpowiedzi ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. C., ur. (...)

W okresie od 1.09.1983 – 31.12.2005 A. C. był zatrudniony w (...) Oddział w P. i wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę kierowcy (...) oraz ratownika medycznego. Następnie od 1.01.2006 – 30.11.2020, był zatrudniony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w Szpitalu (...) im. (...) w S. jako kierowca – ratownik medyczny, kierowca pojazdu uprzywilejowanego.

W okresie 15- 16.07.1996r., A. C. wykonywał pracę jako kierowca pojazdu uprzywilejowanego w ruchu, tj. karetki pogotowia ratunkowego na terenie S. w związku z alarmem bombowym w (...) szpitalu. (świadectwo pracy z 31.12.2005r., świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z 17.05.2021r., z 27.05.2021r., zaświadczenie z 27.05.2021r. k. 8 - 13/akta ZUS).

W dniu 22.07.2022r., w/w złożył w ZUS wniosek o emeryturę pomostową, załączając własne oświadczenie, że w dniach 15 i 16.07.1996r., wykonywał pracę jako kierowca samochodu uprzywilejowanego w ruchu podczas ewakuacji pacjentów ze Szpitala (...) w S.. Powodem ewakuacji był alarm bombowy. Do odwołania załączono także kserokopię artykułu z tygodnika (...) (Nr(...) z okresu 18 – 24.07.1996r.) (wniosek z załącznikami k. 1 - 9/akta ZUS).

Po rozpoznaniu wniosku organ rentowy uwzględnił w sumarycznym stażu 40 lat, 2m-ce, 23 dni okresów składkowo – nieskładkowych, w tym 19 lat, 2 m-ce i 7 dni w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze od: 1.09.2000 – 31.12.2010, 1.06.2011 – 31.12.2020 (karta przebiegu zatrudnienia k. 11/akta ZUS).

Decyzją z 19.08.2022r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił A. C. prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 ustawy z 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz.U.2018.1924 j.t. ze zm.) w zw. z przepisami ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U.2022.504 j.t. ze zm.) i Rozporządzenia RM z 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.8.43), z uwagi na niespełnienie przesłanki wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed 1.01.1999r. Nie uwzględniono okresu zatrudnienia od 15.07.1996 – 16.07.1996, ponieważ pracodawca nie potwierdził, że w tym okresie w-ca wykonywał prace w szczególnych warunkach (decyzja k. 12/akta ZUS).

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz w postępowaniu przed organem rentowym. W ocenie Sądu materiał dowodowy daje podstawy do zaliczenia wnioskodawcy do stażu pracy w szczególnych warunkach, nieuwzględnionego przez ZUS spornego okresu od 15 – 16.07.1996r. Dokumentacja osobowa w aktach ZUS, w postaci świadectw pracy, na podstawie której ZUS zaliczył odwołującemu do stażu w szczególnych warunkach zatrudnienie od 1.09.2000 – 31.12.2010, 1.06.2011 – 31.12.2020 wskazuje, że od początku zatrudnienia w (...), w-ca pracował jako kierowca karetki pogotowia ratunkowego, ratownik medyczny. Biorąc pod uwagę, że organ rentowy nie zaprzeczał faktowi udziału w –cy w akcji, do której był oddelegowany jako kierowca pojazdu uprzywilejowanego, w związku z alarmem bombowym i ewakuacją pacjentów Szpitala w S., czemu pełnomocnik ZUS dał wyraz na rozprawie, należy uznać że wnioskodawca spełnił on sporną przesłankę wykonywania pracy w szczególnych warunkach przed dniem 1.01.1999r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 4 ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2018, poz. 1924 ze zm.), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Postępowanie dowodowe wykazało, że odwołujący spełnił sporną przesłankę wykonywania pracy w szczególnych warunkach przed dniem 1.01.1999r.

. W wykazie A dział VIII pkt 2 załącznika do rozporządzenia RM z 7.02.1983r., wymienia się prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów. Postępowanie dowodowe wykazało, że w okresie od 15-16.07.1996r., odwołujący kierował pojazdem uprzywilejowanym w ruchu, tj. karetką pogotowia ratunkowego. Doliczając do tego okres pracy wnioskodawcy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze uwzględniony przez ZUS, łącznie wynosi on ponad 15 lat.

Z tych względów, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 14§2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzja i przyznał A. C. prawo do emerytury pomostowej od 22.07.2022r. (pkt 1 wyroku).

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 98 kpc w zw. z §9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. 2018.265) (pkt 2 wyroku).