Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2022 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Lidia Merska

Protokolant – p.o. sekr. sąd. Irina Nizińska

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. – Emilia Bałtulis

po rozpoznaniu w dniach 26 października 2022 roku i 16 listopada 2022 roku na rozprawie sprawy

M. S.

syna K. i M. zd. N.

ur. (...) w W.

obwinionego o to, że:

1.  W dniu 7 czerwca 2022 roku o godz. 16:17 w G. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ul. (...) z ul. (...), prowadząc samochód osobowy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, nie zachował szczególnej ostrożności i nie utrzymał odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu, w wyniku czego uderzył w samochód osobowy marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którego kierująca hamowała w związku z zatrzymaniem poprzedzającego ją pojazdu, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o czyn z art. 86§2 kw

2.  W dniu 7 czerwca 2022 roku o godz. 16:17 w G. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ul. (...) z ul. (...), prowadząc samochód osobowy marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i znajdując się w stanie po użyciu alkoholu,

tj. o czyn z art. 87§1 kw

1.  Obwinionego M. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 87§1 kw w zw. z art. 2§1 kw i art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 2.000,00 (dwa tysiące) złotych.

2.  Na podstawie art. 87§4 kw w zw. z art. 29§1, 2 i 3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 10 (dziesięć) miesięcy.

3.  Na podstawie art. 29§4 kw na poczet orzeczonego środka karnego zalicza obwinionemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 07.06.2022 roku.

4.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200,00 (dwieście) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 120,00 (sto dwadzieścia) złotych tytułem pozostałych kosztów procesu.

Sygn. akt II W 305/22

UZASADNIENIE

Dnia 7 czerwca 2021r o godzinie 16.17 w G. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ul. (...) z ul. (...) prowadził samochód osobowym marki S. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Znajdował się wówczas w stanie po użyciu alkoholu. Jechał za samochodem osobowym marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którym kierowała B. K. (1). M. S. nie zachował szczególnej ostrożności i nie utrzymał odstępu niezbędnego do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego go pojazdu i uderzył w poprzedzający go pojazd. Uderzenie nastąpiło w prawy tył tego pojazdu. M. S. od razu wysiadł ze swojego auta, przyznał że jest to jego wina i zaproponował B. K. (1) aby zjechali na pobliski parking oraz spisali oświadczenia. Kierowcy zjechali na parking obok rondzie. Od razu po zaparkowaniu pojazdów, oboje wysiedli, i po krótkiej rozmowie przystąpili do pisania oświadczenia, wykonywali też zdjęcia dokumentów i uszkodzeń pojazdów. W tym momencie na parking przyjechał patrol policji, z tymże żaden z kierujących nie zgłosił kolizji na policję. Policjanci przystąpili do czynności legitymowania, badania stanu trzeźwości. Wówczas okazało się, że M. S. ma we krwi zawartość 0,11 mg/l. Kolejne badanie stanu trzeźwości na komendzie policji o godz. 17.32 – 0,152 mg/l.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadka B. K. (2) k. 52, świadka P. K. (1) k. 52v, A. K. k. 67 – 67v, badania stanu trzeźwości k. 2, notatki urzędowej k. 1, protokołu oględzin k. 4, 5, dokumentacji fotograficznej k. 6 – 8, oświadczenie k.12, protokół oględzin k. 23, materiał poglądowy k. 24 – 27, notatka urzędowa k. 29, a także częściowo wyjaśnień obwinionego k. 51v.

Obwiniony M. S. przyznał się do spowodowania kolizji drogowej, ale nie przyznał się do prowadzenia pojazdu w stanie po użyciu alkoholu. Odnośnie kolizji drogowej to została ona zarejestrowana kamerą monitoringu miejskiego k. 20 (odtworzona na rozprawie dnia 26.10.2022r).

Zdaniem Sądu wyjaśnienia obwinionego, który twierdził iż pił alkohol po zdarzeniu są niewiarygodne. Obwiniony nie mógł spożyć puszki piwa po zdarzeniu, ponieważ zauważyłaby to B. K. (2). Poza tym na miejscu zdarzenia wyjaśniał policjantom gdzie wyrzucił puszkę – do wiaty śmietnikowej do żółtego kontenera, co jest niemożliwe biorąc pod uwagę to, że miejsce to było zamknięte. Dopiero na rozprawie wyjaśniał, że wyrzucił puszkę do pojemnika na plastiki k. 63 - 66, złożył na rozprawie dokumentację fotograficzną. Na rozprawie podał, że piwo dopił po tym jak skończył rozmawiać z pokrzywdzoną i dopiero wówczas wyrzucił puszkę od piwa. Obwiniony za każdym razem podawał inną wersję zdarzeń, taką która byłaby dla niego jako najbardziej korzystna oraz prawdopodobna.

Poza tym jego zachowanie na komendzie policji, gdzie nie poddał się od razu badaniu stanu trzeźwości, ewidentnie unikał wykonania prawidłowego pomiaru, świadczą o tym, że doskonale zdawał sobie sprawę, z tego że jest w stanie po użyciu alkoholu. Liczył na to, że kolejny pomiar będzie o niższej wartości, jeśli będzie zwlekał. Przecież dopiero gdy policjant stwierdził, że jadą na badanie krwi, obwiniony wykonał badanie prawidłowo. Nie bez znaczenia jest również to, że obwiniony jest emerytowanym funkcjonariuszem policji, więc doskonale zdaje sobie sprawę jakie czynności na miejscu zdarzenia ma obowiązek wykonać policja, w jaki sposób zabezpiecza dowody oraz jaką przygotowuje dokumentację. Zarzut obwinionego, że czynności wobec niego wykonywała funkcjonariuszka niższego stopnia i on nie miał ochoty z nią rozmawiać, odczuwał duży dyskomfort, jest wyłącznie jego linią obrony. To przecież obwinionemu powinno zależeć na jak najszybszym wyjaśnieniu sprawy. Kiedy obwiniony zdał sobie sprawę z tego, że przedstawiony na gorąco przebieg wydarzeń – czas, miejsce spożycia alkoholu, wyrzucenie puszki po piwie do wiaty śmietnikowej, jest niewiarygodny, wówczas zmienił tę wersję, podając zupełnie odmienne szczegóły.

Reasumując powyżej wskazane dowody Sąd doszedł do przekonania, iż obwiniony jest winnym popełnienia zarzucanych mu czynów. Odnośnie czynu kwalifikowanego z art. 86§2kw dopuścił się go z winy umyślnej w zamiarze ewentualnym, zaś czynu opisanego w punkcie II z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim.

Odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia kwalifikowanego z art. 86§2kw odpowiada ten, kto nie zachowując należytej ostrożności powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym będąc w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze (Gubiński, Prawo wykroczeń, s. 1376-1385). W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestnika ruchu drogowego ostrożności szczególnej, a więc większej niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (wyrok SN z 29 kwietnia 2003 r., III KK 61/03, niepubl.). Kierowca ma obowiązek nie tylko prowadzić pojazd zgodnie z obowiązującymi nakazami i zakazami, lecz winien on także prowadzić pojazd w sposób rozważny i ostrożny. Oznacza to, że kierujący pojazdem winien zachować bezpieczną szybkość, czyli dostosować ją do konkretnych warunków drogowych, między innymi do natężenia ruchu, warunków atmosferycznych, widoczności, nawierzchni i predyspozycji kierowcy (wyrok SN z 17 czerwca 1983 r., IV 113/83, OSNPG 1984, nr 4, poz. 24). Spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu oznacza takie zakłócenie w ruchu, które może doprowadzić do kolizji na drodze, czyli zagrożenia sytuacyjnego (Radecki (w:) Bojarski, Radecki, s. 507-513). Niebezpieczeństwo musi mieć charakter realny, co oznacza, że istnieje prawdopodobieństwo przerodzenia się aktualnej sytuacji na drodze w sytuację, w której może powstać ujemne następstwo (Buchała, Przestępstwa i wykroczenia, s. 213) - Komentarz do art. 86 kodeksu wykroczeń (Dz.U.07.109.756), [w:] M. Mozgawa (red.), M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, Kodeks wykroczeń. Komentarz, LEX, 2007.

Zaznaczyć należy, iż w wypadku obwinionego to zagrożenie było realne, ponieważ uderzył w tył poprzedzającego pojazdu na skutek nie utrzymania odstępu niezbędnego dla uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się.

Odpowiedzialności za popełnienie czynu kwalifikowanego z art. 87§1kw ponosi ten, kto znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

"Stan po użyciu alkoholu" został zdefiniowany treścią art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 z późn. zm.) jako zawartość alkoholu w organizmie wynosząca lub prowadząca do stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ albo obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3.

Zawartość alkoholu we krwi obwinionego według badania urządzeniem (...) wyniosła – 0,11 mg/l. Kolejne badania były wykonane na Komendzie Policji urządzeniem (...) – wynik o godz. 17.32 – 0,152 mg/l i o godz. 17.34 – 0,150 mg/l. Skoro tak, to obwiniony jest winny popełnienia zarzucanego mu czynu. Takie zachowanie obwinionego było wyjątkowo lekkomyślne, ale był on świadom swojego zachowania.

Wymierzając obwinionemu karę grzywny w kwocie 2000,00zł Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości czynu, uwzględniając jego sytuację materialną i rodzinną. Zaznaczyć należy, iż czyn kwalifikowany z art. 87§1kw zagrożony jest tylko karą grzywny nie niższą niż 2500zł – od 01.01.2022r (Dz.U. z 2021r poz. 2328). Sąd zgodnie z normą art. 2§1kw zastosował normę wcześniej obowiązującą, ponieważ jest względniejsza dla sprawcy – zagrożenie karą grzywny było w wysokości od 50 zł do 5000,00 zł.

Na podstawie art. 87§3 kw Sąd orzekł wobec obwinionego środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 10 miesięcy. Ten środek karny uświadomi obwinionemu, że jadąc samochodem ma szanować innych uczestników ruchu drogowego, stosować obwiązujące przepisy prawa, a przede wszystkim prowadzić pojazd w stanie trzeźwym. Sąd zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 07.06.2021r.

Wysokość należnych kosztów i wydatków ustalono na podstawie §2 i §3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r.w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U. poz. 2467). Natomiast wysokość opłaty ustalono na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r (Dz.U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.).

{KONIEC}