Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 279/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 15 czerwca 2022r., sygn. akt II K 92/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1- w odniesieniu do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt. I i III zaskarżonego wyroku, na podstawie art. 439 pkt. 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci wyjaśnień oskarżonego złożonych w postępowaniu przygotowawczym i uznaniu ich za wiarygodne w zakresie, w jakim oskarżony przyznał się do zarzucanych mu czynów, podczas gdy wyjaśnienia te nie były konsekwentne i spójne z wyjaśnieniami złożonymi przez oskarżonego w postępowaniu sądowym, co w konsekwencji doprowadziło do uznania przez Sąd I instancji, że oskarżony popełnił czyny wskazane w pkt. I i III zaskarżonego wyroku;

2- w odniesieniu do czynów przypisanych oskarżonemu w punkcie II zaskarżonego wyroku, na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k., rażącą niewspółmierność kary łącznej orzeczonej oskarżonemu w wymiarze jednego roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, przekraczającą swoją dolegliwością stopień społecznej szkodliwości czynów, jakich dopuścił się oskarżony, wynikającą z nieuwzględnienia przez Sąd meriti w sposób dostateczny okoliczności łagodzących zachodzących po stronie oskarżonego, w tym w szczególności przyznania się do zarzucanych mu czynów, jak również nieutrudniania postępowania, co w konsekwencji doprowadziło do wyraźnej dysproporcji pomiędzy wymiarem kary orzeczonej a karą, która powinna zostać orzeczona.

3 -na podstawie art. 438 pkt 1 a k.p.k. obrazę prawa materialnego przez niezastosowanie art. 63 § 1 k.p.k. i brak zaliczenia w wyroku okresu stosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego.

☒ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się uchybień w ocenie dowodów, którą przeprowadził Sąd I instancji. Ocena dowodów przeprowadzonych w toku postępowania pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 7 k.p.k.), gdyż została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.).Sąd wydał wyrok na podstawie analizy całokształtu ujawnionych w toku postępowania okoliczności, mających znaczenie dla przedmiotowego rozstrzygnięcia, wobec czego ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie uchybia treści art. 410 k.p.k.

Przede wszystkim nie można zgodzić się ze skarżącym obrońcom, iż Sąd I instancji dokonał swobodnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego w zakresie sprawstwa oskarżonego co do czynów wskazanych w pkt. I i III zaskarżonego wyroku. Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do zarzucanych mu czynów a wyjaśnienia swoje zmienił w toku postępowania sądowego odwołując je częściowo. Jednak Sąd I instancji doszedł do prawidłowych wniosków, uznając za wiarygodne te wyjaśnienia oskarżonego, które złożone zostały w toku postępowania przygotowawczego. Wyjaśnienia te składane były spontanicznie, bezpośrednio po zatrzymaniu, oskarżony poza wyjaśnieniami złożonymi na okoliczności zarzucanych mu początkowo czynów, samodzielnie wskazywał na okoliczności popełnienia kolejnych, jeszcze innych przestępstw. Podkreślić należy, iż oskarżony składał wyjaśnienia kilkukrotnie w toku postępowania przygotowawczego, jednak za każdym razem były one tożsame.

Zarzut apelacji, dotyczący rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonego okazał się częściowo zasadny i to nie w postaci wskazywanej bezpośrednio przez obrońcę oskarżonego. Mianowicie, wbrew twierdzeniu obrońcy, sąd uznał, że prawidłowo, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, została orzeczona kara za czyny przypisane w punkcie II wyroku.

Wskazać w tym miejscu należy, że zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, „gdy kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Niewspółmierność więc zachodzi wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzona za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok SN z dnia 11 kwietnia 1985 roku, V KRN 178/85).

Zgodnie z art. 438 pkt 4 k.p.k. ta niewspółmierność kary musi być „rażąca”, bowiem w ramach tej przyczyny odwoławczej chodzi o różnice ocen o charakterze zasadniczym. Zważywszy na dotychczasową wielokrotną karalność oskarżonego, ilość czynów popełnionych w ciągu należy uznać że wymierzona kara jest proporcjonalna do szkodliwości społecznej tych przestępstw.

Natomiast jeśli chodzi o kary wymierzone za ciągi przestępstw w pkt. I i III - stosownie do treści art. 447 § k.p.k. mając na uwadze, że apelacja co do winy jest traktowana jak co do całości wyroku, w tym przypadku również co do kary - uznano, że Sąd Rejonowy w tym zakresie w sposób nienależyty uwzględnił zebrany w sprawie materiał dowodowy i tym samym wymierzył oskarżonemu kary zbyt restrykcyjne. W szczególności w niedostateczny sposób uwzględnił jego postawę w toku postępowania przygotowawczego.

Oskarżony przyznał się do zarzucanych czynów, złożył obszerne wyjaśnienia w zakresie początkowo przedstawianych mu zarzutów oraz dodatkowo – co stanowczo należy podkreślić – wyjaśnił na okoliczności innych, popełnionych przez niego przestępstw, wskazując również kolejne miejsca ich popełnienia. Miało to miejsce na etapie postępowania, gdzie organy ścigania nie miały w stosunku do niego żadnych dowodów obciążających, co znajduje oparcie w notatkach sporządzonych w toku dochodzenia przez funkcjonariuszy Policji. Zasada lojalności procesowej wobec oskarżonego współpracującego z organami ścigania i ujawniającego swoje sprawstwo wymaga, aby jego postawa była należycie oceniona procesowo i aby miało to odzwierciedlenie w wymierzonych karach. Właśnie należyta ocena tych okoliczności spowodowała, że należało zaskarżony wyrok zmienić w ten sposób, że w pkt. I orzeczoną karę obniżyć do 1 roku pozbawienia wolności a w pkt. III – do 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Z kolei zmiana w zakresie jednostkowych kar pozbawienia wolności implikowała do zmiany również w zakresie orzeczonej kary łącznej i tak Sąd uznał, iż karą łączną adekwatną i sprawiedliwą będzie kara łączna 2 lat pozbawienia wolności.

Brak podstaw do zaliczenia okresu stosowania tymczasowego aresztowania w sprawie gdyż jak wynika z informacji Aresztu Śledczego w O. W.. okres ten od początku do 2025 roku jest zaliczany na poczet orzeczonych i odbywanych kar pozbawienia wolności wobec oskarżonego.

Wniosek

- uniewinnienie oskarżonego – w odniesieniu do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt. I i III zaskarżonego wyroku a także uchylenie orzeczenia o obowiązku naprawienia szkody wobec osób, których te czyny miały dotyczyć,

- zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary uwzgledniającej wszystkie okoliczności łagodzące jego odpowiedzialność karną tj. kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i zaliczeniu na poczet kary łącznej okresu tymczasowego aresztowania stosowanego wobec oskarżonego od dnia 29 listopada 2021r. do dnia 15 czerwca 2022r. tj. łącznie 198 dni – w odniesieniu do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt. II zaskarżonego wyroku

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sprawstwo i wina oskarżonego nie budziły wątpliwości Sądu Odwoławczego, co zostało opisane przy okazji analizowania bezzasadności zarzutów w tym zakresie.

Korekcie podlegały - stosownie do treści art. 447 § k.p.k. - orzeczone w pkt. I i III kary pozbawienia wolności oraz w konsekwencji kara łączna. Zasadność obniżenia kar została uzasadniona w pkt 3, przy okazji odnoszenia się do zarzutów.

Wniosek o zaliczenie tymczasowego aresztowania bezzasadny z uwagi na wprowadzenie kary do wykonania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Podstawa wymiary kary łącznej za ciągi przestępstw pozostające w zbiegu

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Przepis art. 91 § 2 k.k. w przypadku ciągów przestępstw wyłącza bezpośrednie stosowanie art. 85 §1 k.k.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wina i sprawstwo oskarżonego

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wina i sprawstwo nie budziły wątpliwości.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Orzeczona w pkt. I i III kara pozbawienia wolności oraz kara łączna

Zwięźle o powodach zmiany

Uwzględniono – jak w pkt. 3 – postawę oskarżonego który przyznał się do wszystkich zarzucanych mu czynów, a ponadto przyzna się i ujawnił okoliczności czynów, które w zarzutach mu nie były przedstawione. Ułatwiło to ujawnienie sprawstwa i ta okoliczność została uwzględniona jako łagodzące przy wymiarze kar jednostkowych i w konsekwencji karze łącznej.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

.

IV

Uwzględniając, iż również w toku postępowania odwoławczego oskarżony reprezentowany był przez adwokata wyznaczonego z urzędu Sąd na podstawie § 4 ust.1-3 i 17 ust. 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. 2016 poz. 1714 z późn. zm.) zasądził na rzecz adw. R. K. kwotę 516,60 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

Karol Skocki