Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Puławach III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: sędzia Teresa Czajewska

Protokolant: p.o. sekretarz sądowy Diana Rusińska - Marcola

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2022 roku w Puławach

sprawy z powództwa Z. N., w imieniu i na rzecz której działa przedstawicielka ustawowa A. S.

przeciwko Ł. N.

o alimenty

I.  zasądza alimenty od pozwanego Ł. N., posiadającego numer PESEL (...), na rzecz jego małoletniej córki Z. N., urodzonej (...), posiadającej numer PESEL (...), w kwocie po 600 zł (sześćset złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 30 kwietnia 2021 r. do dnia 8 maja 2022 r., a od dnia 9 maja 2022 r. w kwocie po 800 zł (osiemset złotych) miesięcznie, płatne z góry do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej, A. S., posiadającej numer PESEL (...), do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości określonej w obwieszczeniu Ministra Sprawiedliwości ogłoszonego na podstawie art. 481 § 2 ⁴ kodeksu cywilnego w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat ;

II.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności;

III.  oddala powództwo w pozostałej części;

IV.  koszty procesu między stronami wzajemnie znosi;

V.  nie obciąża pozwanego Ł. N. nie uiszczoną opłatą od pozwu, którą przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III RC 96/21

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 30 kwietnia 2021 roku przedstawicielka ustawowa małoletniej Z. N. wniosła o zasądzenie od pozwanego Ł. N. na rzecz jego małoletniej córki Z. N. alimentów w kwocie po 1100 zł miesięcznie, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej A. S., do dnia 10 każdego miesiąca z góry, poczynając od dnia wniesienia pozwu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

W pozwie zawarty został również wniosek o zabezpieczenie roszczenia alimentacyjnego na czas trwania postępowania, poprzez zasądzenie od pozwanego Ł. N. alimentów na rzecz jego małoletniej córki Z. N. w kwocie po 1100 zł miesięcznie, płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej A. S., do dnia 10 każdego miesiąca z góry, poczynając od dnia wniesienia pozwu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat.

(pozew – k. 4-5)

Postanowieniem z dnia 14 maja 2021 roku Sąd zobowiązał Ł. N., do łożenia tytułem alimentów na rzecz jego małoletniej córki Z. N., urodzonej (...), kwoty 600 złotych miesięcznie, płatnych z góry do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej, A. S., do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości określonej w obwieszczeniu Ministra Sprawiedliwości ogłoszonego na podstawie art. 481 § 2 ⁴ kodeksu cywilnego w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 30 kwietnia 2021 r., do czasu prawomocnego zakończenia sprawy, oddalając wniosek o zabezpieczenie w pozostałym zakresie ( postanowienie - 16).

W odpowiedzi na pozew pozwany uznał powództwo do kwoty po 500 zł miesięcznie.

(odpowiedź na pozew – k. 29-31)

Na rozprawie w dniu 25 listopada 2021 roku na wniosek pełnomocników stron Sąd skierował strony do postępowania mediacyjnego, zakreślając mediatorowi termin 30 dni na przeprowadzenie postępowania mediacyjnego oraz sporządzenie protokołu z mediacji (protokół z rozprawy – k. 108).

Postepowanie mediacyjne nie zakończyło się zawarciem ugody (protokół z postępowania mediacyjnego – k. 118).

Postanowieniem z dnia 2 marca 2022 roku Sąd zawiesił postępowanie w sprawie, z uwagi na toczącą się pod sygnaturą III Nsm 168/21 sprawę o ustalenie kontaktów z małoletnią Z. N., której rozstrzygnięcie mogło mieć wpływ do wynik niniejszego postepowania, z uwagi na to, że zakres kontaktów ustalonych przez Sąd może mieć wpływ na wysokość świadczenia alimentacyjnego pozwanego w stosunku do jego małoletniej córki, ze względu na konieczność uwzględnienia obowiązku ponoszenia kosztów utrzymania córki w okresach realizowania kontaktów (postanowienie – k. 119).

Po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie I. N. 168/21 postanowieniem z dnia 23 czerwca 2022 roku Sąd podjął zawieszone postępowanie i wezwał strony do zajęcia stanowisk, wobec zawarcia ugody w sprawie I. N. 168/21, w przedmiocie kontaktów pozwanego z jego małoletnią córką Z. N. (postanowienie – k. 149).

Na rozprawie w dniu 15 września 2022 roku w wyniku nakłaniania stron do zawarcia ugody strona powodowa oświadczała, że w ramach ugody zgodziłaby się na alimenty w kwocie po 1000 zł, natomiast pozwany oświadczył, że ramach ugody wyraziłby zgodę na alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie. Do zawarcia ugody na rozprawie nie doszło (protokół rozprawy – k. 194-196).

Na wniosek pełnomocnika strony powodowej o zmianę postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia postanowieniem z dnia 19 września 2022 roku Sąd zmienił postanowienie z dnia 14 maja 2021 roku w przedmiocie zabezpieczenia, w ten sposób, że do czasu prawomocnego zakończenia sprawy zobowiązał pozwanego Ł. N. do łożenia tytułem alimentów na rzecz jego małoletniej córki Z. N. kwoty 800 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 9 maja 2022 r., płatnych z góry do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej, A. S., do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w wysokości określonej w obwieszczeniu Ministra Sprawiedliwości ogłoszonego na podstawie art. 481 § 2 ⁴ kodeksu cywilnego w razie uchybienia terminu płatności którejkolwiek z rat, oddalając wniosek o zmianę zabezpieczenie w pozostałym zakresie (postanowienie – k. 199).

Na kolejnych rozprawach strony podtrzymywały swoje dotychczasowe stanowiska, pełnomocnik pozwanego uznał powództwo do kwoty po 600 zł miesięcznie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia Z. N., urodzona (...), jest córką A. S. i Ł. N. (dowód: odpis skrócony aktu urodzenia – k.7).

Małoletnia ma obecnie 2 lata, w chwili złożenia pozwu miała niespełna pół roku, mieszkała z matką, pozostając pod jej opieką. A. S. jest zawodowym żołnierzem, do miesiąca listopada 2021 roku przebywała na urlopie macierzyńskim, pobierała z tego tytułu zasiłek macierzyński w wysokości 2600 zł oraz dodatek mieszkaniowy w kwocie 750 zł, w chwili złożenia pozwu mieszkała razem ze swoimi rodzicami, dokładając się do budżetu domowego i opłat w kwocie po 500 zł miesięcznie.

W listopadzie 2021 roku przedstawicielka ustawowa małoletniej A. S. zamieszkała wraz z małoletnią i swoim partnerem w wynajmowanym mieszkaniu w M. . Koszty najmu i opłat eksploatacyjnych wynoszą około 1900 zł (umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 124-128, potwierdzenie przelewów – k. 129-133). W tym czasie A. S. powróciła do służby wojskowej w związku z zakończeniem urlopu macierzyńskiego, obecnie jej średnie wynagrodzenie brutto wynosi 4 645 zł (zaświadczenie – k. 146). Ponadto otrzymuje ona dodatek mieszkaniowy w kwocie 700 zł. (...) A. S. uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 5000 zł netto miesięcznie (zeznania A. S. – k. 194v-195).

Od stycznia 2022 roku małoletnia Z. uczęszcza do żłobka, miesięczny koszt pobytu małoletniej z placówce wynosi 1350 zł z tytułu czesnego oraz 14 zł za wyżywienie, za każdy dzień pobytu dziecka w żłobku (umowa w sprawie korzystania z usług żłobka Króla Z. S. – k. 134-137, potwierdzenie przelewów – k. 138-133).

Przedstawicielka ustawowa małoletniej A. S. korzysta z miesięcznej ulgi – dofinansowania z Urzędu Miasta dla dzieci zamieszkałych na terenie miasta M. w kwocie 400 zł (pismo pełnomocnika strony powodowej - k. 145, zeznania A. S. k. 194v, potwierdzenie przelewów – k. 147-148).

Pozwany Ł. N. zatrudniony jest w agencji (...) na pełny etat, z wynagrodzeniem w wysokości 2 061, 67 zł netto, a od marca 2022 roku w kwocie 2597,32 zł netto (zaświadczenie o zatrudnieniu – k. 76, 158). Dodatkowo wieczorami podejmuje prace na umowę zlecanie w klubie sportowym (...) i z tego tytułu otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie. Z treści przedłożonej przez pozwanego umowy zlecenia wynika, że zobowiązał się on do wykonywania pracy polegającej na pracy na recepcji, za którą to pracę otrzymywać ma wynagrodzenie w wysokości 18, 30 zł brutto za godzinę, a obecnie 19, 70 zł brutto za godzinę (umowa zlecenia – k. 40, 77-79, zaświadczenie o zarobkach - k. 159). Jak wynika z wyjaśnień pozwanego jego praca w klubie sportowym polega na prowadzeniu zajęć grupowych (...) w zastępstwie trenera głównego i z tego tytułu uzyskuje on wynagrodzenie w wysokości około 300 -350 zł miesięcznie (zeznania pozwanego – k. 195-195v).

Pozwany brał również udział w walkach (...), z tego tytułu w roku 2021 otrzymał wynagrodzenie w kwocie 3000 zł, w roku 2022 roku odbyła jedną taką walkę, za którą otrzymał kwotę 1000 zł, od której opłacił podatek (zeznania pozwanego – k. 195v).

Z zeznania pozwanego o wysokości osiągniętego dochodu w 2021 roku wynika, że uzyskał on w 2021 roku dochód w kwocie 32 719,50 zł (k. 188-190).

Pozwany mieszka sam w wynajmowanym mieszkaniu, czynsz najmu wynosi 1000 zł, dodatkowe opłaty wynoszą około 600 zł (umowa najmu lokalu mieszkalnego – k. 38-39, zestawienie wysokości opłat za lokal – k 71-73). Od dnia 25 maja 2022 roku wzrósł czynsz najmu wynajmowanego przez pozwanego mieszkania i obecnie wynosi on 1200 zł (umowa najmu lokalu mieszkalnego – k. 156).

Ł. N. przed dniem zasądzenia alimentów w trybie zabezpieczenia przekazywał na konto matki dziecka kwoty po 300 zł miesięcznie, tytułem przyczyniania się do zaspakajania potrzeb małoletniej córki, opłacił małoletniej jedno szczepienie, na wymienione konto przelewał również różne kwoty tytułem m.in. wsparcia i prezentów, rachunków, opłat za mieszkanie. Podczas kontaktów z córką przekazywał jej również zabawki oraz ubranka (potwierdzenie przelewów alimentów dla Z. w kwocie po 300 zł – k. 45-46, potwierdzenie przelewu kwoty 185 zł za szczepienie dla Z. – k. 47, potwierdzenie przelewów z tytułu m.in. wsparcia i prezentów, rachunków, opłat za mieszkanie i innych k. 48-62).

W sprawie I. N. 168/21 na rozprawie w dniu 31 maja 2022 roku strony zawarły ugodę, w której ustaliły, że kontakty Ł. N. z jego małoletnią córką Z. N., będą odbywały się w każdy pierwszy weekend miesiąca w P., gmina P., w miejscu zamieszkania dziadków macierzystych małoletniej, przy obecności matki małoletniej lub jej dziadków macierzystych - w sobotę w godzinach od 13.00 do 16.00 oraz w niedzielę od godziny 13.00 do 16.00 oraz w każdy trzeci weekend miesiąca w miejscu zamieszkania A. S. w M., pod adresem - ul. (...) przy obecności matki małoletniej - w sobotę w godzinach od 13.00 do 16.00 oraz w niedzielę od godziny 13.00 do 16.00, z możliwością wyjścia Ł. N. z córką Z. poza wyżej wskazane mieszkanie.

Pozwany obecnie widuje się z małoletnią w dniach ustalonych w drodze powyższej ugody, A. S. nie wyraża jednak zgody, pomimo treści tejże ugody, na spotkania pozwanego z Z. bez jej obecności. Na rozprawie w dniu 15 września 2022 roku wyjaśniła, że powiedziała pozwanemu, że jak nie ma jej w domu, to nie ma takiej możliwości, aby odbył kontakt z Z., nie wyraża na to zgody pomimo, że w treści ugody jest zapis o spotkaniach z małoletnią, w obecności jej rodziców (zeznania A. S. k. 194v – 195). Pozwany na spotkania z małoletnią przywozi jej napoje, słodycze, musiki owocowe, chrupki, ciasteczka, chusteczki nawilżane, jak również zabawki i książeczki, co potwierdziła matka małoletniej ( zeznania stron – k. 194-195)

Ł. N. zwracał się do matki małoletniej z zapytaniem o aktualne potrzeby dziecka i możliwość zakupienia konkretnych, potrzebnych jej rzeczy, spotykał się jednak z odmową lub stwierdzeniem: „wszystko mamy” (wydruki sms – k. 170-172).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane wyżej dokumenty lub kopie dokumentów znajdujące się w aktach niniejszej sprawy oraz zeznania stron (k. 194-195, 225v-226v, 274-274v), jak również częściowo zeznania przesłuchanych na rozprawie świadków: K. F. (k. 25-225v) i K. G. ( k. 225v).

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W myśl art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych jest podwójnie uzależniony. Z jednej strony zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, zaś z drugiej strony od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Natomiast możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku, sygn. akt III CZP 91/87, OSNC 1988/4/42)

Współzależność między usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego, a zarobkowymi i majątkowymi możliwościami zobowiązanego wyraża się tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokajane w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego. Określenie wysokości alimentów od każdego z rodziców na rzecz dziecka stanowi wypadkową usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego oraz wkładu osobistych starań rodzica o utrzymanie i wychowanie dziecka (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 01 lipca 1974r., sygn. akt III CZP 41/74, OSNC 1975, nr 5, poz. 76).

W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że małoletnia Z. N. nie jest jeszcze w stanie samodzielnie się utrzymać, nie posiada również majątku, z którego dochody wystarczyłyby na pokrycie kosztów jej utrzymania. Tym samym oczywistym jest, że pozwany Ł. N. powinien stale i regularnie partycypować w kosztach jej utrzymania, którego to obowiązku pozwany zresztą nie kwestionował, wręcz przeciwnie uznał powództwo, jednak tylko co do kwoty po 600 zł miesięcznie.

Mając na uwadze sytuację materialną i osobistą A. S., która w chwili złożenia pozwu przebywała na urlopie macierzyńskim i pobierała z tego tytułu zasiłek macierzyński w wysokości 2600 zł netto oraz dodatek mieszkaniowy w kwocie 750 zł, a swoim rodzicom, z którymi zamieszkiwała, dokładała do budżetu domowego i opłat kwotę po 500 zł miesięcznie, Sąd uznał, że kwota po 600 zł miesięcznie, tytułem przyczyniania się przez pozwanego do kosztów utrzymania jego małoletniej córki w trybie zabezpieczenia, będzie adekwatna, mając na uwadze potrzeby półrocznego wówczas dziecka. Przedstawicielka ustawowa małoletniej nie wskazywała ponadto na żadne szczególne, ponadprzeciętne potrzeby małoletniej, poza standardowymi wydatkami, wynikającymi z kosztów wyżywienia i pielęgnacji 6 – miesięcznego dziecka.

W listopadzie 2021 roku nastąpiła jednak zmiana sytuacji po stronie powodowej; A. S. wyprowadziła się od swoich rodziców, do M., gdzie zamieszkała wraz z małoletnią i swoim partnerem w wynajmowanym mieszkaniu. W tym czasie matka małoletniej powróciła również do służby wojskowej, w związku z zakończeniem urlopu macierzyńskiego i obecnie jej średnie wynagrodzenie brutto wynosi 4 645 zł, ponadto otrzymuje ona dodatek mieszkaniowy w kwocie 700 zł. Od stycznia 2022 roku małoletnia Z. zaczęła uczęszczać do żłobka, a miesięczny koszt pobytu małoletniej w placówce wynosi 1350 zł z tytułu czesnego oraz 14 zł za wyżywienie, za każdy dzień pobytu dziecka w żłobku.

Tym samym koniecznym było uwzględnienie zaistniałych zmian i dostosowanie wysokości świadczenia alimentacyjnego pozwanego do aktualnych potrzeb małoletniej powódki.

Wobec powyższego, poczynając od dnia złożenia wniosku o zmianę postanowienia o zabezpieczeniu, to jest od dnia 9 maja 2022 roku, Sąd podwyższył kwotę alimentów, którą pozwany zobowiązany był płacić do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej tytułem zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych, do kwoty po 800 zł miesięcznie.

Konsekwencją powyższego było również identyczne uregulowanie wysokości świadczeń alimentacyjnych należnych od pozwanego w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.

Należy podkreślić, że uczęszczanie małoletniej Z. do placówki opiekuńczej wiązało się z jednoczesnym powrotem A. S. do pracy. Jak wynika z jej zeznań oraz dokumentów złożonych do akt sprawy, matka małoletniej utrzymuje się obecnie z wynagrodzenia za pracę w kwocie 4 645 zł, która to kwota jest o ponad 2 000 zł wyższa, niż kwota otrzymywanego dotychczas zasiłku macierzyńskiego, poza tym otrzymuje ona również dodatek mieszkaniowy w kwocie 700 zł. Tym samym należy stwierdzić, że sytuacja majątkowa matki małoletniej uległa znacznemu polepszeniu, w związku z czym można uznać, że stać ją jest na ponoszenie kosztów uczęszczania małoletniej do żłobka. Należy w tym miejscu podkreślić, że na tak drogi żłobek A. S. zdecydowała się, bez poszukiwania innych, tańszych form opieki nad dzieckiem. We wniosku o zmianę zabezpieczenia strona powodowa wskazała, że matka małoletniej nie ma innej możliwości zapewnienia córce opieki w czasie, gdy jest w pracy, nie mogła jej również zapisać do placówki publicznej z uwagi na to, że w czasie trwania roku szkolnego zapisy takie nie są możliwe ( k. 123). Dopiero po zwróceniu uwagi przez Sąd, dlaczego matka małoletniej nie chce skorzystać z innych, publicznych placówek zapewniających taką opiekę dla dzieci, A. S. zaczęła interesować się poszukiwaniem tych form, ustalając wówczas, że na terenie M. nie funkcjonują placówki publiczne. I choć oczywiście okoliczność ta jest bezsporna, co oznacza, że matka dziecka zmuszona jest ponosić dodatkowe koszty opieki nad dzieckiem, w czasie jej przebywania w pracy, to jednak należy wskazać, że A. S. nie jest w rzeczywistości zainteresowana nie tylko znalezieniem innych tańszych form opieki nad dzieckiem (jak chociażby funkcjonujące również na terenie M. kluby dziecięce i dzienni opiekunowie – wydruk ze stron internetowych –k. 269-270), ale nie jest również zainteresowana znalezieniem tańszego żłobka.

Powyższe w ocenie sądu wskazuje, że matkę małoletniej stać jest obecnie na ponoszenie kosztów uczęszczania małoletniej do tak drogiego żłobka, wobec czego nie jest ona zainteresowana poszukiwaniem tańszego żłobka, i choć oczywiście w kosztach tych partycypować powinien również pozwany, to jednak nie można uznać, iż jest on obowiązany ponosić koszty jednego z najdroższych żłobków funkcjonujących na terenie M. (czesne w wysokości 1350 zł miesięcznie).

Jak słusznie podkreślił pełnomocnik pozwanego, na ternie M. funkcjonują dużo tańsze żłobki, które dysponują wolnymi miejscami, a w których czesne wynosi 1080 zł, 1100 zł, czy nawet 900 zł miesięcznie, przy tańszych również opłatach za wyżywienie, co oznaczałoby dużo niższe miesięczne koszty pobytu małoletniej w takiej placówce. Należy również podkreślić, że matka małoletniej korzysta z miesięcznej ulgi – dofinansowania z Urzędu Miasta dla dzieci zamieszkałych na terenie miasta M. w kwocie 400 zł, co oznacza także, że przy uczęszczaniu małoletniej do tańszych żłobków i jednoczesnym uwzględnianiu powyższej ulgi, koszty czesnego mogłyby się zmniejszyć do kwoty 680 zł, a nawet 500 zł miesięcznie (pismo –k. 254-255, wydruk z wyszukiwarki żłobków i klubów dziecięcych – k. 263-270v).

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, że przedstawicielka ustawowa małoletniej wskazywała, że nie chciałaby zmieniać dziecku żłobka, z uwagi na przyzwyczajenie małoletniej do opiekunek w żłobku, jak również do innych dzieci. Jednak jak wynika z zeznań złożonych przez nią na ostatniej rozprawie, planuje ona zmienić małoletniej placówkę i po nowym roku Z. będzie uczęszczała do nowego żłobka. Tym samym więc zmiana placówki okazała się możliwa, a matka małoletniej przy okazji tej zmiany mogła rozważyć zapisanie małoletniej do jednej z tańszych placówek. Ostatecznie czesne w nowej placówce będzie jedynie o 100 zł niższe, niż dotychczas (jak wynika z zeznań A. S. wynosić ono będzie 1250 zł – zeznania A. S. - k. 274-274v).

Sąd wziął pod uwagę, że obecnie małoletnia z matką nie zamieszkują już w mieszkaniu rodziców A. S., lecz w wynajmowany mieszkaniu (którego koszty najmu i opłat eksploatacyjnych wynoszą około 1900 zł), jednak podkreślić należy, że przedstawicielka ustawowa małoletniej zamieszkuje w tym mieszkaniu wraz ze swoim partnerem, który jak wynika z jej zeznań, zarabia miesięcznie kwotę około 5000 zł. Tym samym koszty wynajmu mieszkania i opłat oboje partnerzy ponoszą wspólnie. Dla porównania sytuacja mieszkaniowa pozwanego jest dużo gorsza, zamieszkuje on bowiem sam, również w wynajmowanym mieszkaniu, którego czynsz najmu od maja 2022 roku wzrósł do kwoty 1200 zł, a dodatkowe opłaty wynoszą około 600 zł miesięcznie.

Odnosząc się zaś do aktualnej sytuacji majątkowej pozwanego oraz jego możliwości zarobkowych należy wskazać, że z tytułu zatrudnienia w agencji (...) pozwany uzyskuje wynagrodzenie w kwocie 2 061, 67 zł netto, a od marca 2022 roku w kwocie 2597,32 zł netto (zaświadczenie o zatrudnieniu – k. 76, 158) – jest to zatem kwota niemal dwukrotnie niższa od zarobków matki dziecka.

Oczywiście Sąd wziął pod uwagę dodatkowe kwoty uzyskiwane przez pozwanego zarówno z tytuły pracy w klubie sportowym (...), jak i wynagrodzenie z tytułu udziału w walkach (...). Jak wyjaśnił sam pozwany z tego tytułu w 2021 roku otrzymał wynagrodzenie w kwocie 3000 zł, a w roku 2022 roku za jedną taką walkę, otrzymał kwotę 1000 zł, od której opłacił podatek. Jak podkreślił jednak, nie ma wpływu na ilość walk, w których może brać udział, czeka na propozycję walki od federacji, ale nie ma menagera, który mógłby się tym zająć w jego imieniu (zeznania pozwanego – k. 195v).

Tym samym należy uznać, że dodatkowe dochody pozwanego z tytułu udziału w walkach (...) nie są jego stałym, regularnym dochodem.

Nie ulega jednak wątpliwości, że pozwany ma dużo większe możliwości zarobkowe z tytuły pracy w klubie sportowym (...), niż to wynika jedynie z jego deklaracji. Ł. N. wyjaśnił, że jego praca w klubie sportowym polega na prowadzeniu zajęć grupowych (...) w zastępstwie trenera głównego i z tego tytułu uzyskuje on wynagrodzenie w wysokości około 300 -350 zł miesięcznie. Jak wynika jednak z materiału dowodowego przedstawionego przez stronę powodową, pozwany jest reklamowany w mediach społecznościowych jako trener personalny zatrudniony w klubie sportowym (...), z którym można się umówić na trening personalny (wydruki ze stron internetowych –k. 210, 214, wydruk rozmowy na komunikatorze internetowym – k. 218). Powyższe potwierdzają również zeznania świadka K. G. (k. 225v), która podała, że kiedyś umawiała się z pozwanym na taki trening, jak również, że zna osoby, które z takich usług pozwanego korzystały. W tym zakresie za mało wiarygodne uznać należy wyjaśnienia pozwanego, że nie wie dlaczego, w taki sposób jest on reklamowany w klubie sportowym (...) i że nie ma wpływu na osobę prowadzącą socialmedia (zeznania pozwanego – k. 195v). Podobnie wypowiedział się świadek K. F., współwłaściciel wymienionego klubu sportowego, który zeznał, że pozwany pracuje u niego zastępując trenerów na zajęciach grupowych (...), zaprzeczając, by prowadził on treningi personalne. Świadek wskazał jednocześnie, że to nie on, tylko jego brat zajmuje się marketingiem i prowadzeniem strony internetowej, wobec czego on tego nie kontroluje, nie wchodzi w jego kompetencje, „brat robi co chce” i jego zdaniem taka reklama jest robiona jedynie po to, by ściągnąć do klubu ludzi (zeznania K. F. – k. 25-225v).

Pomijając nawet, że mało prawdopodobnym jest, by współwłaściciel klubu sportowego nie wiedział, co robi jego brat, będący drugim współwłaścicielem i kogo oraz w jakim charakterze reklamuje na stronach internetowych tego klubu, należy uznać, że Ł. N., z całą pewnością ma możliwość prowadzenia w tym klubie zajęć sportowych (nawet jeżeli nie są to treningi personalne) i w tym zakresie należy uznać, że jego możliwości zarobkowe są dużo wyższe, niż na to sam wskazuje.

Jeszcze raz bowiem podkreślenia wymaga, że możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś jego rzeczywiste zarobki i dochody (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku, sygn. akt III CZP 91/87, OSNC 1988/4/42).

Ponadto należy podnieść, że pozwany pomimo swoich problemów zdrowotnych (zwyrodnienie stawu biodrowego – opis badania (...) k. 37, 80) bierze udział w walkach (...), z tego tytułu w roku 2021 roku otrzymał wynagrodzenie w kwocie 3000 zł, w roku 2022 roku odbyła jedną taką walkę, za którą otrzymał kwotę 1000 zł (zeznania pozwanego – k. 195v). Powyższe wskazuje na to, że stan zdrowia pozwanego nie uniemożliwia mu podejmowania dodatkowych zajęć, które przynoszą mu dodatkowy dochód, zarówno w postaci udziału w walkach (...), jak również w formie prowadzenia zajęć w klubie sportowym i to bez względu na charakter tych zajęć (treningi personalne, czy też zajęcia grupowe (...)).

Z tych względów Sąd podwyższył od dnia 9 maja 2022 roku, to jest od dnia złożenia wniosku o zmianę postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia, kwotę świadczeń alimentacyjnych należnych od pozwanego na rzecz jego małoletniej córki, do wysokości po 800 zł miesięcznie.

Jednocześnie Sąd oddalił powództwo ponad tę kwotę, mając na uwadze, że pozwany ma możliwość odbywania kontaktów z małoletnią cztery razy w ciągu miesiąca (w każdy pierwszy weekend miesiąca, w miejscu zamieszkania dziadków macierzystych małoletniej, w sobotę w godzinach od 13.00 do 16.00 oraz w niedzielę od godziny 13.00 do 16.00 oraz w każdy trzeci weekend miesiąca w miejscu zamieszkania A. S. w M., przy obecności matki małoletniej - w sobotę w godzinach od 13.00 do 16.00 oraz w niedzielę od godziny 13.00 do 16.00, z możliwością wyjścia Ł. N. z córką Z. poza wyżej wskazane mieszkanie).

Jak wynika z wyjaśnień pozwanego, które to okoliczności potwierdziła matka małoletniej, Ł. N. każdorazowo na spotkanie z córką przywozi jej napoje, słodycze, musiki owocowe, chrupki, ciasteczka, chusteczki nawilżane, jak również zabawki i książeczki (zeznania stron – k. 194-195). Tym samym należy uznać, że na koszty zakupu wymienionych upominków dla małoletniej przeznacza on co najmniej 50 zł każdorazowo, co przy umożliwieniu mu odbycia wszystkich czterech kontaktów w miesiącu, oznaczałaby potrzebę wydatkowania dla małoletniej, na jej dodatkowe potrzeby, kwoty około 200 zł miesięcznie. Należy podkreślić, że możliwość przywożenia córce takich „ drobiazgów” jest bardzo ważna dla podtrzymywania prawidłowych relacji małoletniej z ojcem, wobec czego powinien on mieć zapewnioną możliwość kupienia córce każdorazowo chociażby najdrobniejszego prezentu. W ocenie Sądu zasądzenie od pozwanego wyższej kwoty niż 800 zł miesięcznie, tytułem alimentów płatnych do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej, mogłoby pozbawić pozwanego możliwości zakupu dla córki tych dodatkowych prezentów, podczas i tak rzadkich z nią spotkań, które dodatkowo są mu jeszcze utrudniane przez matkę dziecka. A. S. sama przyznała, że jeśli nie ma jej w domu, to nie ma takiej możliwości, aby pozwany odbył kontakt z Z., nie wyraża na to zgody pomimo, że w treści ugody jest zapis o spotkaniach małoletniej w obecności jedynie dziadków macierzystych małoletniej (zeznania A. S. k. 194v – 195).

Mając zatem na uwadze tę dodatkową kwotę, co najmniej 200 zł, należy uznać, że udział pozwanego w kosztach utrzymania małoletniej Z. wynosić będzie łącznie około 1000 zł miesięcznie.

Zważywszy zaś, że matka małoletniej również powinna finansowo przyczyniać do ponoszenia kosztów jej utrzymania (choć oczywiście w odpowiednio mniejszym zakresie, z uwagi na to, że swój obowiązek alimentacyjny realizuje ona również poprzez osobiste, codzienne starania o jej utrzymanie i wychowanie, ale jednocześnie zważywszy na wysokość jej zarobków), kwota około 1000 zł łącznie od pozwanego i dodatkowa kwota od matki małoletniej, powinna być wystarczająca, mając na uwadze przeciętne potrzeby tak małego, bo dopiero dwuletniego dziecka.

Należy podkreślić, że małoletnia Z. N. jest dzieckiem zdrowym, nie ma szczególnych, wyjątkowych potrzeb wymagających zaspokojenia, a jej utrzymanie, poza wysokimi opłatami za żłobek, o czym już była mowa wyżej, nie wiąże się z żadnymi ponadprzeciętnymi kosztami.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł, jak w punkcie 1 i 3 wyroku.

Wyrokowi w punkcie 1 Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności w oparciu o treść art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów procesu znajduje swoją podstawę w normie art. 100 K.p.c., zgodnie z którym w razie tylko częściowego uwzględnienia żądania, koszty będą wzajemnie zniesione albo stosunkowo rozdzielone.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na mocy art. 113 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i nie obciążył pozwanego opłatą od pozwu.