Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale prokuratora Bożeny Grochowskiej-Małek

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r.

sprawy M. W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178 a § 4 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 29 stycznia 2014 r. sygn. akt II K 1279/13

I.  zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

1. oskarżonego M. W. uznaje za winnego tego, że w dniu 8 września 2013 r. w miejscowości S. gmina K., powiat (...), województwo (...) kierował w ruchu lądowym samochodem marki B. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,84 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, co stanowi występek z art. 178 a § 1 kk i za czyn ten na podstawie tego przepisu skazuje go i wymierza mu karę grzywny w rozmiarze 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, wysokość jednej stawki ustalając na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

2. obniża wymiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 2 (dwa) lat;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od M. W. na rzecz Skarbu Państwa 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty za obie instancje;

IV.  zwalnia oskarżonego od wydatków za postępowanie odwoławcze, stwierdzając, że ponosi je Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 134/14

UZASADNIENIE

M. W. został oskarżony o to, że w dniu 8 września 2013 r. w miejscowości S. gm. K. pow. (...) woj. (...), kierował w ruchu lądowym samochodem marki B. nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości 0,84 mg/1 alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim sygn. akt IV K 414/05 z dnia 01.06.2005 r., tj. o czyn z art. 178a § 4 kk.

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2014 r. Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim:

I.  oskarżonego M. W. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za ten czyn na podstawie art. 178a § 4 kk skazał go na karę roku pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § l, 2 i 4 kk i art. 70 § l pkt l kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres 5 lat tytułem próby;

III.  na podstawie art. 71 § l kk wymierzył mu karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 złotych;

IV.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat;

V.  na podstawie art. 63 § 2 kk na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 8 września 2013 roku do dnia 29 stycznia 2014 roku;

VI.  zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 140 złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 330 złotych tytułem opłaty.

Powyższy wyrok zaskarżył początkowo na niekorzyść M. W. w części dotyczącej orzeczenia o karze Prokurator, zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść wyroku w części dotyczącej zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, który skutkował przyjęciem zaistnienia szczególnych okoliczności, uzasadniających wypadek określony w art. 69 § 4 kk, pozwalających na warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku na okres próby 5 lat w sytuacji, gdy znaczny stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia, uprzednia karalność oraz zachowanie po popełnieniu przestępstwa uzasadniają brak pozytywnej prognozy kryminologicznej co do oskarżonego, a wzgląd na prewencję generalną i indywidualną wymagają wymierzenia kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Podnosząc powyższe wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie rozstrzygnięcia o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności oraz o karze grzywny.

W odpowiedzi na apelację oskarżony M. W. wniósł o uznanie apelacji Prokuratora za oczywiście bezzasadną podnosząc, że poprzednie skazanie, skutkujące zakwalifikowaniem jego czynu z art. 178a § 4 kk, winno ulec zatarciu i załączając wydruk elektronicznego potwierdzenia uiszczenia świadczenia pieniężnego, orzeczonego w sprawie IV K 414/05 Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim.

Na rozprawie odwoławczej Prokurator zmodyfikował apelację w ten sposób, że wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie za podstawę skazania i wymiaru kary art. 178a § 1 kk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora w kształcie zmodyfikowanym na rozprawie odwoławczej w części jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu odwoławczego dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne obarczone są błędem, który miał istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku. Sąd ustalił bowiem, że M. W. był uprzednio karany sądownie, w szczególności za występek z art. 178a § 1 kk w sprawie IV K 414/05 Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim. Powyższe skutkowało stwierdzeniem, że przypisany mu czyn należy zakwalifikować jako występek z art. 178a § 4 kk.

Tymczasem z załączonego do odpowiedzi na apelację potwierdzenia uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 200 zł, orzeczonego wobec oskarżonego we wskazanym postępowaniu tytułem środka karnego, wbrew informacji Fundacji (...) we W. z k. 42 wynika, że M. W. świadczenie to uiścił w dniu 25 listopada 2013 r.

Zgodnie z treścią art. 76 kk skazanie ulega zatarciu z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od zakończenia okresu próby, jednakże nie przed wykonaniem, darowaniem lub przedawnieniem wykonania kary grzywny lub środków karnych, jeśli je orzeczono. Jak wynika z załączonych akt IV K 414/05 Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim, wyrok wydany w tej sprawie uprawomocnił się 16 czerwca 2005 r.; w dniu 26 października 2005 r. wykonano wobec oskarżonego karę grzywny. Przyczyną braku zatarcia tego skazania był więc brak informacji o wykonaniu środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego. Oskarżony M. W. wg złożonego potwierdzenia dokonania przelewu środek ten wykonał w dniu 25 listopada 2013 r. Z uwagi na to należało stwierdzić, że z tą datą skazanie w sprawie IV K 414/05 uległo zatarciu, a w świetle prawa M. W. w dacie wydania zaskarżonego wyroku był osobą niekaraną za przestępstwa.

Do znamion występku z art. 178a § 4 kk należy wcześniejsze prawomocne skazanie za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuszczenie się czynu określonego w § 1 tego artykułu w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. Wobec zatarcia skazania M. W. w dacie wyrokowania żadnego z tych znamion nie spełniał. W konsekwencji wniosek Prokuratora o zakwalifikowanie czynu oskarżonego (po dokonaniu stosownej zmiany jego opisu) jako występku z art. 178a § 1 kk należało uznać za uzasadniony.

Zdaniem Sądu odwoławczego powyższa zmiana rzutować musiała również na rozstrzygnięcie co do kary, bowiem utrzymanie w tym zakresie w mocy rozstrzygnięcia Sądu I instancji byłoby rażąco niesprawiedliwe. Zauważyć bowiem należy, że w świetle prawa M. W. nie był karany za przestępstwa, pracuje zawodowo, jest osobą młodą, wobec czego przy ustawowym zagrożeniu za przypisany mu czyn karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2, orzeczenie wobec niego od razu kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na maksymalny, 5-letni okres próby oraz kary grzywny w rozmiarze 150 stawek dziennych po 10 zł, jak również środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat należy uznać za rażąco niesprawiedliwe i nie znajdujące uzasadnienia w racjonalnych celach kary. Dlatego też za przypisany M. W. występek z art. 178a § 1 kk Sąd Okręgowy wymierzył mu samoistną karę grzywny w rozmiarze 150 stawek dziennych uznając, że kara ta wystarczająco pozwoli na osiągnięcie celów postępowania w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. Wysokość jednej stawki dziennej z uwzględnieniem możliwości finansowych oskarżonego za Sądem I Instancji Sąd pozostawił na poziomie 10 zł. Wymiar środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych Sąd ograniczył do 2 lat uznając, że będzie to wystarczające dla wdrożenia oskarżonego do przestrzegania prawa.

W związku z uwzględnieniem apelacji Prokuratora, wniesionej ostatecznie na korzyść oskarżonego oraz ze zmianą w zakresie kary Sąd Okręgowy wymierzył oskarżonemu jedną opłatę za obie instancje, zwalniając go w pozostałym zakresie od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.

Mając na uwadze powyższe na mocy art. 437 § l i 2 kpk, art. 440 kpk i art. 456 kpk Sąd orzekł, jak w wyroku.