Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2022 r.

Sąd Rejonowy w Jędrzejowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2022 r. w Jędrzejowie na rozprawie

z powództwa (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w W. na rzecz strony powodowej (...) Spółka Akcyjna we W. kwotę 2030,01 zł (dwa tysiące trzydzieści złotych 01/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 marca 2021 roku do dnia zapłaty

II.  oddala powództwo w pozostałej części

III.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jędrzejowie tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od:

1)  (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 150,88 zł (sto pięćdziesiąt złotych 88/100) z zasądzonej w pkt I kwoty

2)  (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 603,52 zł (sześćset trzy złote 52/100)

IV.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz strony powodowej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. kwotę 1009,20 zł (jeden tysiąc dziewięć złotych 20/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem kosztów procesu

Sygn. akt I C 144/21

UZASADNIENIE

WYROKU z dnia 17 listopada 2022 roku

W dniu 13 kwietnia 2021 roku do tut. Sądu wpłynął pozew (...) S.A. przeciwko (...) S.A. o zapłatę kwoty 2522,01 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 marca 2021 roku do dnia zapłaty od kwoty 492 zł i od dnia 12 stycznia 2021 roku do dnia zapłaty od kwoty 2030,01 zł oraz zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu swego żądania strona powodowa wskazała, że kwota 2030,01 zł stanowi uzupełniające odszkodowanie w związku z kolizją samochodu B. nr rej. (...), a kwota 492 zł koszt prywatnej ekspertyzy. Strona powodowa nadto wskazała, że należność stanowiącą przedmiotowe odszkodowanie nabyła w drodze umowy cesji wierzytelności

Nakazem zapłaty z dnia 16 kwietnia 2021 roku tut. Sąd uwzględnił powództwo (k. 50).

W dniu 7 maja 2021 roku do tut. Sądu wpłynął sprzeciw (...) S.A. od nakazu zapłaty
z dnia 16 kwietnia 2021 roku, w którym strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa
i zasądzenie kosztów procesu. Strona pozwana w uzasadnieniu swego stanowiska przyznała, że odpowiada co do zasady za szkodę związaną z uszkodzeniem pojazdu P. K. i tym samym była zobowiązana do zapłaty należnego odszkodowania, wskazała jednak, że cała kwota odszkodowania w wysokości 1330,71 zł została wypłacona i brak jest podstaw do wypłaty dodatkowej kwoty (k. 55 - 59).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 grudnia 2019 roku samochód marki B. nr rej. (...) należący do P. K. został uszkodzony w wyniku kolizji z samochodem posiadającym ubezpieczenie OC (...) S.A. Sprawcą kolizji był kierujący samochodem posiadającym OC u strony pozwanej.

W wyniku postępowania szkodowego (...) strona pozwana wypłaciła odszkodowanie za uszkodzenia samochodu marki B. nr rej. (...) w kwocie 1330,71 zł.

(...) Sp. z o.o. zawarli w dniu 18 lutego 2021 roku umowę przelewu wierzytelności, na mocy której (...) Sp. z o.o. nabyła wierzytelność stanowiącą odszkodowanie związane z uszkodzeniem pojazdu marki B. nr rej. nr rej. (...) objęte postepowaniem szkodowym (...), za wynagrodzeniem ustalonym odrębnie.

(...) Sp. z o.o. i strona powodowa zawarli umowę przelewu wierzytelności, na mocy której strona powodowa nabyła wierzytelność stanowiącą odszkodowanie związane z uszkodzeniem pojazdu marki B. nr rej. (...) objęte postepowaniem szkodowym (...), za wynagrodzeniem ustalonym odrębnie.

Na zlecenie powoda Biuro (...) Sp. z o.o. dokonało wyliczenia kwoty odszkodowania w związku z uszkodzeniami pojazdu marki B. nr rej. (...).

W dniu 23 lutego 2011 roku Biuro (...) Sp. z o.o. wystawiło fakturę na kwotę 492 zł dla strony powodowej z tytułu wykonanej ekspertyzy.

Pismem z dnia 24 lutego 2021 roku strona powodowa wezwała stronę pozwaną do wypłaty uzupełniającego odszkodowania w związku z uszkodzeniem pojazdu P. K. w kwocie 2030,01 zł i kwoty 492 zł tytułem kosztów ekspertyzy w terminie 14 dni.

Pismem z dnia 4 marca 2021 roku strona pozwana odmówiła wypłaty kwot wskazanych w piśmie z dnia 24 lutego 2021 roku.

Wartość szkody w pojedzie marki B. nr rej. (...) wyniosła 8934,84 zł.

Dowód: pisma (k. 17, 19-20, 23, 133, 159 - 160), umowy (k. 21-22, 25 - 27), zgłoszenie szkody (k. 83-87), kosztorys (k. 40-45, 115-119), faktura (k. 46), opinia biegłego P. S. (k. 182-198, 225-228).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne co do kwoty 2030,01 zł.

W niniejszej sprawie niespornym było to, że sprawca kolizji z samochodem B. nr rej. (...) posiadał ubezpieczenie OC w (...) S.A.

Sporna była wartość odszkodowania należnego stronie powodowej.

Strona powodowa przedkładając dwie umowy przelewu wierzytelności w sposób wiarygodny wykazała swą legitymacje procesową.

Zgodnie z przepisem art. 361 kc zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda powstała; naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógł osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkodą jest powstała wbrew woli poszkodowanego różnica między obecnym jego stanem majątkowym a stanem jaki zaistniałby gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę (OSNCP 1964 rok nr 7-8 poz. 128).

Stratą jest pomniejszenie majątku poszkodowanego, które polega bądź na uszczupleniu pasywów (zniszczenie, utrata lub uszkodzenie określonych składników) albo przybyciu pasywów (np. powstanie nowych zobowiązań).

Zgodnie z przepisem art. 363 kc naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej; jeżeli szkoda ma być naprawiona w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona wg cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba, że szczególne okoliczności wymagają ustalenia odszkodowania przy uwzględnieniu cen z innej chwili.

Wybór sposobu naprawienia szkody spoczywa na osobie poszkodowanego, przy czym należy zaznaczyć, że nie jest wykluczone połączenie dwóch sposobów naprawienia szkody, a mianowicie przywrócenie stanu poprzedniego i zapłata odpowiedniej kwoty pieniężnej, albowiem w przypadku naprawienia szkody chodzi o doprowadzenie do całkowitej jej likwidacji, a czasami restytucja naturalna nie jest możliwa (wyrok z dnia 3 lutego 1971 roku III CRN 450/70 OSNCP 1971 nr 11 poz. 205).

W niniejszej sprawie w ocenie Sądu wartość szkody w pojeździe marki B. nr rej. (...) wyniosła 8934,84 zł co ustalono przy uwzględnieniu wiarygodnej opinii biegłego P. S..

Należy w tym miejscu wskazać, że Sąd nie zaakceptował szacunków dokonanych przez obie strony w ramach postępowania przedsądowego, albowiem zostały one sporządzone w sposób nieobiektywny, każda ze stron sporządziła je we własnym interesie, stąd istotna rozbieżność pomiędzy tymi szacunkami. Szacunki dokonane przez strony prywatnie nie stanowiły opinii biegłych w rozumieniu art. 278 kpc, a jedynie prywatne dokumenty w rozumieniu art. 253 kc (wyrok SN z dnia 2 lutego 2011 roku II CSK 323/10 lex 738542). Ich wiarygodność zdaniem Sądu została obalona w sposób jednoznaczny przez wiarygodną opinię biegłego P. S., który zrozumiale przedstawił swe stanowisko w zakresie szacunku całkowitej szkody, a Sąd je zaakceptował w całości.

Dodać należy, że w przypadku oddalenia powództwa i uznania, zgodnie z twierdzeniami strony pozwanej, że kwota wypłaconego niespornego odszkodowania stanowiła całkowite naprawienie szkody, doszłoby do pokrzywdzenia strony powodowej, która wstąpiła skutecznie w prawa właściciela pojazdu marki B. nr rej. (...) , albowiem kwota wypłaconego do tej pory odszkodowania nie rekompensowała w całości szkody w tym pojeździe. Nadto należy dodać, że strona pozwana nie wykazała w sposób wiarygodny, że całkowita kwota odszkodowania wyniosła jedynie kwotę 1330,71zł.

Należy zważyć, że ubezpieczyciel, w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, powinien ustalić odszkodowanie w kwocie, która zapewnia przywrócenie w całości pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę (wyrok SN z dnia 20 października 1972 roku II CR 425/72 , OSNCP 1973, nr 6, poz. 111; uchwała SN 7 dnia 12 kwietnia 2012 roku III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112).

Istotne jest i to, że naprawa uszkodzonego pojazdu nie jest warunkiem wypłaty odszkodowania, a znaczenie ma sam fakt powstania szkody, albowiem obowiązek naprawienia poprzez wypłatę stosownej kwoty powstaje z chwilą wyrządzenia samej szkody (uchwała SN z dnia 17 maja 2007 roku III CZP 140/06 OSNC 2006 nr 10). Bez znaczenia jest to, czy doszło do naprawy samochodu, albowiem właściciel pojazdu nie ma obowiązku naprawiania uszkodzonego samochodu, nadto naprawa nie jest równoznaczna z przywróceniem jego stanu sprzed szkody, a przecież Sąd ustalając wysokość odszkodowania ma na uwadze to, aby właśnie przywrócić taki stan jaki by istniał gdyby szkody nie było.

Zdaniem Sądu właśnie kwota 8934,84 zł pozwoliłaby na przywrócenie stanu samochodu B. jak sprzed szkody.

Ostatecznie Sąd ustalił, na podstawie wiarygodnej opinii biegłego P. S., że należne odszkodowanie za uszkodzenie samochodu B. nr rej. (...) wyniosło 8934,84 zł.

Od kwoty tej odjęto przyznaną już kwotę 1330,71 zł, otrzymując ostatecznie kwotę 7604,13 zł. Strona powodowa domagała się jedynie kwoty 2030,01 zł i dlatego wskazaną kwotę zasądzono w pkt I wyroku (Sąd nie może wyrokować ponad żądanie).

Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono od dnia 11 marca 2021 roku przy uwzględnieniu pisma strony powodowej z dnia 24 lutego 2021 roku dotyczącego wezwania do zapłaty kwot objętych żądaniem pozwu i bezskutecznego upływu 14 dniowego terminu na zapłatę wskazanych kwot.

W pkt II oddalono żądanie ponad kwotę zasądzoną w pkt I oraz co do odsetek za okres poprzedzający przyznane odsetki.

Należy dodać, że Sąd uznał także za niezasadne żądanie zasądzenia kwoty 492 zł jako koszt prywatnego szacunku opracowanego na zlecenie powoda. Jak wskazano we wcześniejszych rozważaniach, ten dokument Sąd uznał za niewiarygodny, nie był on podstawą do ustalenia należnego powodowi odszkodowania za uszkodzenia w pojeździe B. nr rej. (...), a zatem i żądanie zwrotu kosztu opracowania tego dokumentu Sąd uznał za niezasadne.

O kosztach procesu orzeczono w pkt III na podstawie art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 100 kpc i art. 108 kpc.

Strona powodowa wygrała w 80 % w stosunku do swych żądań, a strona pozwana w 20 % i w ocenie Sądu koszty procesu winny być między stronami rozliczone przy uwzględnieniu tego wyniku procesu.

Strona powodowa poniosła w niniejszej sprawie następujące koszty procesu w łącznej kwocie 1617 zł:

- opłata od pozwu w kwocie 200 zł

- kwota 17 zł tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictwa

- wydatek w kwocie 500 zł na poczet opinii biegłego

- kwota 900 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika ustalona na podstawie § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Zatem z tej kwoty należy się stronie powodowej kwota 1293,60 zł.

Strona pozwana poniosła w niniejszej sprawie następujące koszty procesu w łącznej kwocie 1417 zł:

- kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa

- kwota 900 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika ustalona na podstawie § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych

- wydatek w kwocie 500 zł.

Zatem z tej kwoty należy się stronie pozwanej kwota 284,40 zł.

Po zminusoaniu obu kwot otrzymano kwotę 1009,20 zł, którą zasądzono w pkt III.

W pkt IV orzeczono na mocy art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Koszty sądowe w niniejszej sprawie wyniosły 1754,40 zł, a związane były z wynagrodzeniem biegłego P. S., które nie zostały w całości pokryte z uiszczonych zaliczek (zostały uiszczone do kwoty 1000 zł, a brak 754,40 zł).

W ocenie Sądu strona pozwana winna ponieść ciężar wskazanych kosztów do kwoty 603,52 zł, a strona powodowa do kwoty 150,88 zł przy uwzględnieniu wyniku procesu.