Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z 26 sierpnia 2021 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S. wniosła o zasądzenie od A. M. (1) kwoty 87.875,65 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 24.875,65 zł od 29 kwietnia 2021 r. i od kwoty 63.000 zł od 21 sierpnia 2021 r. z kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powódka wskazała, że dochodzona kwota wynika z trzech umów o świadczenie usług monitoringu pojazdów, jakie łączyły strony, a które pozwany wypowiedział, po czym odmówił zapłaty dwóch faktur końcowych oraz kary umownej za niezwrócenie służących do monitoringu kart (...), będących własnością powódki. Na dochodzone roszczenie składa się kwota 24.875,65 zł naliczona z tytułu wynagrodzenia za korzystanie przez pozwanego z usług powódki przez taki okres, jaki pozostał do końca umów zawartych z pozwanym oraz kwota 63.000 zł stanowiąca karę umowną naliczoną z powodu niedokonania przez pozwanego zwrotu kart (...).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym przez referendarza sądowego 22 września 2021 r. w sprawie VIII GNc 426/21 orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany A. M. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany przyznał, że strony łączyły trzy umowy o świadczenie usług i monitoringu jak i to, że wypowiedział te umowy przed upływem terminu z przyczyn leżących po jego stronie. Zakwestionował jednak żądanie zapłaty kwoty 24.875,65 zł z uwagi na nieprawidłowe wyliczenie wysokości tego świadczenia. Nadto zakwestionował uprawnienie powódki do nałożenia kary umownej przewidzianej w § 13 każdej z umów argumentując, że nie pozostaje w zwłoce, czy chociażby w opóźnieniu z wykonaniem obowiązku zwrotu kart (...). Z ostrożności procesowej pozwany zgłosił zarzut miarkowania kary poprzez obniżenie jej o 99%.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

28 października 2011 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S. [dalej: spółka (...)] została zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców KRS. Przedmiotem działalności spółki jest m.in. produkcja sprzętu telekomunikacyjnego, działalność związana z oprogramowaniem, działalność ochroniarska w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa oraz naprawa i konserwacja sprzętu telekomunikacyjnego.

(...) spółki komandytowej jest (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S., zaś prezesem zarządu tej spółki - A. D..

Fakt niesporny, nadto: odpis z KRS k. 11 - 12.

A. M. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Firma (...)-Handlowa M. A.”, m.in. w zakresie transportu drogowego towarów.

Dowód: wydruk z (...) k. 13.

Spółka (...) pozostają w stosunkach gospodarczych od 2012 r.

W toku współpracy A. M. (1) dokonał zakupu od spółki (...) urządzeń do monitorowania - nadajników (...). Stałym elementem nadajników były przymocowane do nich trwale karty (...). Strony zawarły umowę, w ramach której spółka (...) świadczyła na rzecz A. M. (1) usługi polegające na monitorowaniu pojazdów należących do A. M. (1) w oparciu urządzenia nazywane „nadajnikiem (...), przeznaczone do przesyłania i elektronicznego przetwarzania danych. Płatność za tą usługę dokonywana była miesięcznie.

Pierwsze urządzenia zostały kupione 21 czerwca 2012 r. w ilości 100 sztuk. Zostały dostarczone do przedsiębiorstwa (...) 25 czerwca 2012 r.

21 czerwca 2012 r. spółka (...) wystawiła dwie faktury (każda dotycząca 50 sztuk nadajników), w których wskazano datę sprzedaży 21 czerwca 2012 r. Dwie pierwsze faktury obejmowały opłatę za świadczenie usług za miesiąc lipiec 2012 r. Spółka (...) nie wystawiła faktur za czas od 21 czerwca do końca miesiąca.

W praktyce nie wszystkie pojazdy należące do A. M. (1) już 1 lipca 2012 miały zamontowane nadajniki (...). Montaż tych nadajników w 100 pojazdach dokonywany była sukcesywnie, wraz z ich powrotem do bazy.

W toku współpracy ilość nadajników zmieniała się, A. M. (1) kupował kolejne urządzenia nazywane „nadajnikiem (...) i montował je w kolejnych pojazdach. Zawierano też kolejne umowy dotyczące świadczonych usług (umowy były zawierane na czas określony).

Dowód: faktury VAT k. 83 – 103,

zeznania świadek M. W., k. 156-157

przesłuchanie prezesa zarządu komplementariusza powódki A. D., k. 157-157v oraz 145 v-146

przesłuchanie pozwanego A. M. (1), k. 157 v-158 oraz 145 v

Spółka (...) świadczyła usługi drogą elektroniczną na podstawie ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną z dnia 18 lipca 2002 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 344 z późn. zm.), korzystając z systemu teleinformatycznego w rozumieniu tej ustawy.

Świadczenie tych usług wymagało zawierania umów z operatorami sieci nadawczych.

Fakty niesporne

W 2020 r. - kontynuując współpracę - A. M. (1) i spółka (...) zawarli w czerwcu i lipcu trzy kolejne umowy o świadczenie usług lokalizacji i monitoringu.

18 czerwca 2020 r. zawarta została „umowa o świadczenie usług monitoringu pojazdów” przez spółkę (...) (zwaną dalej w umowie (...).PL) i A. M. (1) (zwanego klientem).

Przedmiotem umowy było określenie warunków i zasad świadczenia przez spółkę (...) na rzecz A. M. (1) usług lokalizacji i monitoringu zmiany położenia pojazdów (§ 1).

W § 2 ust. 1 A. M. (1) oświadczył, że zapoznał się z systemem lokalizacji pojazdów oferowanym przez (...).pl, akceptuje jego rozwiązania techniczne oraz funkcjonalność oraz udostępnione oprogramowanie wizualizacyjne. Świadczenie usług określonych w § 1 odbywać się miało w odniesieniu do każdego pojazdu podlegającego monitorowaniu w oparciu o jednostkowe urządzenie przeznaczone do przesyłania i elektronicznego przetwarzania danych z wykorzystaniem „systemu teleinformatycznego" w rozumieniu ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną ( z dn. 18 lipca 2002 r, Dz.U. Nr 144 poz. 1204 z późn. zmianami) zwane dalej „nadajnikiem (...)", według listy urządzeń w załączniku nr 1 (ust. 2). Nadajnik (...) przystosowany był m.in. do przesyłania danych do pozostającego w dyspozycji (...).PL centralnego serwera, na którym gromadzone są dane dotyczące poszczególnych pojazdów (ust.3).

Zgodnie z § 3 ust. 1 warunkiem rozpoczęcia świadczenia usługi (aktywacji) jest posiadanie przez klienta nadajnika (...) lub dokonanie płatności za sprzęt zakupiony od (...).PL, z kolei stosownie do § 3 ust. 2 brak montażu przez klienta nadajnika (...) będący następstwem braku płatności - nie ogranicza (...).PL do naliczania opłat zgodnie z umową.

Zgodnie z § 3 ust. 3 nadajnik (...) składał się z modułu (...) i karty (...), która niezależnie od źródła pozyskania modułu (...) pozostawała własnością (...).PL przez cały okres trwania umowy oraz po jej zakończeniu.

Zgodnie z § 3 ust. 5 korzystanie z usług monitorowania pojazdu związane jest z ponoszeniem miesięcznej opłaty pobieranej w odniesieniu do każdego nadajnika (...) zgodnie z cennikiem usług - określającym wysokość opłaty za każdy rozpoczęty miesiąc świadczenia usługi.

Zgodnie z § 3 ust. 7 zapłata za świadczoną usługę następować będzie na podstawie faktury VAT z góry za dany miesiąc rozliczeniowy - przelewem na konto bankowe (...).PL do dnia 14-ego każdego miesiąca.

Stosownie do § 7 ust. 1 A. M. (1) zobowiązał się do:

a) używania karty (...) należącej do (...).PL wyłącznie w nadajniku (...) w sposób ściśle określony w instrukcji użytkowania, przez okres 9 miesięcy od dnia zawarcia umowy,

b) ochrony karty (...) przed zniszczeniem lub uszkodzeniem, w szczególności poprzez zabezpieczenie nadajnika (...) przed wyjęciem karty (...), w wyniku pokonania zabezpieczenia w postaci plomby gwarancyjnej naklejonej na nadajniku (...) po umieszczeniu w nim karty (...).

Zgodnie z § 7 ust. 3 utrata, zniszczenie lub uszkodzenie karty (...) lub nadajnika (...) nie zwalniało A. M. (1) z jakichkolwiek obowiązków wynikających dla niego z niniejszej umowy, w tym z zapłaty comiesięcznej zryczałtowanej opłaty zgodnie z § 3 Stosownie do § 7 ust. 5 każdorazowe usunięcie karty (...) z nadajnika skutkować miało obowiązkiem zapłaty przez A. M. (1) kary umownej w wysokości 1000 zł.

Zgodnie z § 12 ust. 1 umowę niniejsza zawarta została na czas oznaczony tj. 9 miesięcy licząc od daty jej podpisania.

Po upływie 9 miesięcy umowa przekształca się automatycznie w umowę zawartą na czas nieoznaczony, a każdej ze stron służy od tego momentu uprawnienie do jej rozwiązania z zachowaniem 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia, którego bieg rozpoczyna się od początku okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, w którym zostało złożone wypowiedzenie (ust. 2).

Umowa wygasa z upływem 9 miesięcy od chwili jej zawarcia, jeżeli którakolwiek ze stron złoży drugiej przed upływem ww. okresu pisemne oświadczenie o braku zainteresowania kontynuacją umowy (ust. 3).

Jednostronne rozwiązanie umowy przed upływem oznaczonego czasu, na który została ona zawarta, dokonane przez A. M. (1) lub przez (...).PL z winy A. M. (1), w szczególności z powodu naruszenia przez niego zobowiązania niepieniężnego do utrzymania aktywnej Karty (...) przez czas określony w umowie i wykonywania umowy przez czas oznaczony w niej wskazany, skutkować miało zobowiązaniem A. M. (1) do jednorazowej zapłaty na rzecz (...).PL sumy odpowiadającej wysokości opłaty za korzystanie z usługi za taką ilość miesięcy, jaka pozostała do wygaśnięcia umowy w wyniku upływu 9 miesięcy licząc od daty jej zawarcia (ust.4).

Prawo do żądania jednorazowej zapłaty odpowiadającej wysokości opłaty za korzystanie z usługi za taką ilość miesięcy, jaka pozostała do wygaśnięcia umowy w wyniku upływu 9 miesięcy licząc od daty jej zawarcia przysługuje (...).PL także w przypadku rozwiązania umowy przez A. M. (1) bądź rozwiązania umowy przez (...).PL z przyczyn określonych w § 3 pkt. 10 przed upływem 9 miesięcy od jej zawarcia (ust.5).

Stosownie do § 12 ust. 6 bieg okresu wypowiedzenia rozpoczyna się od początku okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, w którym zostało złożone wypowiedzenie

Zgodnie z § 12 ust. 7 utrata lub zniszczenie przez A. M. (1) nadajnika (...) nie zwalnia go z obowiązków wynikających z niniejszej umowy.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ustanie skutków prawnych niniejszej umowy powoduje powstanie po stronie A. M. (1) obowiązku zwrotu (...).PL karty (...) w terminie 7 dni pod rygorem naliczenia kary umownej w wysokości 200 zł.

Według załącznika nr 1 do umowy obejmowała ona swoją treścią 19 urządzeń monitorujących o szczegółowo wymienionych w tym załączniku numerach seryjnych.

Strony umowy ustaliły opłaty miesięczne za każde z urządzeń monitorujących na kwoty: 28 zł - opcja Polska na kwotę 1,00 zł - opcja (...), na kwotę 4,10 zł - opcja (...).

Dowód: umowa z 18.06.2020 r. z załącznikami k. 14 - 23.

9 lipca 2020 r. spółka (...) zwana (...).PL i A. M. (1) zwany klientem zawarli umowę o świadczenie usług monitoringu pojazdów. Przedmiotem tej umowy było określenie warunków i zasad świadczenia przez spółkę (...) na rzecz A. M. (1) usług lokalizacji i monitoringu zmiany położenia pojazdów (§ 1).

W § 2 ust. 1 A. M. (1) oświadczył, że zapoznał się z systemem lokalizacji pojazdów oferowanym przez (...).pl, akceptuje jego rozwiązania techniczne oraz funkcjonalność oraz udostępnione oprogramowanie wizualizacyjne. Świadczenie usług określonych w § 1 odbywać się miało w odniesieniu do każdego pojazdu podlegającego monitorowaniu w oparciu o jednostkowe urządzenie przeznaczone do przesyłania i elektronicznego przetwarzania danych z wykorzystaniem „systemu teleinformatycznego" w rozumieniu ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną ( z dn. 18 lipca 2002 r, Dz.U. Nr 144 poz. 1204 z późn. zmianami) zwane dalej „nadajnikiem (...)", według listy urządzeń w załączniku nr 1 (ust. 2). Nadajnik (...) przystosowany był m.in. do przesyłania danych do pozostającego w dyspozycji (...).PL centralnego serwera, na którym gromadzone są dane dotyczące poszczególnych pojazdów (ust.3).

Zgodnie z § 3 ust. 1 warunkiem rozpoczęcia świadczenia usługi (aktywacji) jest posiadanie przez klienta nadajnika (...) lub dokonanie płatności za sprzęt zakupiony od (...).PL, z kolei stosownie do § 3 ust. 2 brak montażu przez klienta nadajnika (...) będący następstwem braku płatności - nie ogranicza (...).PL do naliczania opłat zgodnie z umową.

Zgodnie z § 3 ust. 3 nadajnik (...) składał się z modułu (...) i karty (...), która niezależnie od źródła pozyskania modułu (...) pozostawała własnością (...).PL przez cały okres trwania umowy oraz po jej zakończeniu.

Zgodnie z § 3 ust. 5 korzystanie z usług monitorowania pojazdu związane jest z ponoszeniem miesięcznej opłaty pobieranej w odniesieniu do każdego nadajnika (...) zgodnie z cennikiem usług - określającym wysokość opłaty za każdy rozpoczęty miesiąc świadczenia usługi.

Zgodnie z § 3 ust. 7 zapłata za świadczoną usługę następować będzie na podstawie faktury VAT z góry za dany miesiąc rozliczeniowy - przelewem na konto bankowe (...).PL do dnia 14-ego każdego miesiąca.

Stosownie do § 7 ust. 1 A. M. (1) zobowiązał się do:

a) używania karty (...) należącej do (...).PL wyłącznie w nadajniku (...) w sposób ściśle określony w instrukcji użytkowania, przez okres 9 miesięcy od dnia zawarcia umowy,

b) ochrony karty (...) przed zniszczeniem lub uszkodzeniem, w szczególności poprzez zabezpieczenie nadajnika (...) przed wyjęciem karty (...), w wyniku pokonania zabezpieczenia w postaci plomby gwarancyjnej naklejonej na nadajniku (...) po umieszczeniu w nim karty (...).

Zgodnie z § 7 ust. 3 utrata, zniszczenie lub uszkodzenie karty (...) lub nadajnika (...) nie zwalniało A. M. (1) z jakichkolwiek obowiązków wynikających dla niego z niniejszej umowy, w tym z zapłaty comiesięcznej zryczałtowanej opłaty zgodnie z § 3 Stosownie do § 7 ust. 5 każdorazowe usunięcie karty (...) z nadajnika skutkować miało obowiązkiem zapłaty przez A. M. (1) kary umownej w wysokości 1000 zł.

Zgodnie z § 12 ust. 1 umowę niniejsza zawarta została na czas oznaczony tj. 9 miesięcy licząc od daty jej podpisania.

Po upływie 9 miesięcy umowa przekształca się automatycznie w umowę zawartą na czas nieoznaczony, a każdej ze stron służy od tego momentu uprawnienie do jej rozwiązania z zachowaniem 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia, którego bieg rozpoczyna się od początku okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, w którym zostało złożone wypowiedzenie (ust. 2).

Umowa wygasa z upływem 9 miesięcy od chwili jej zawarcia, jeżeli którakolwiek ze stron złoży drugiej przed upływem ww. okresu pisemne oświadczenie o braku zainteresowania kontynuacją umowy (ust. 3).

Jednostronne rozwiązanie umowy przed upływem oznaczonego czasu, na który została ona zawarta, dokonane przez A. M. (1) lub przez (...).PL z winy A. M. (1), w szczególności z powodu naruszenia przez niego zobowiązania niepieniężnego do utrzymania aktywnej Karty (...) przez czas określony w umowie i wykonywania umowy przez czas oznaczony w niej wskazany, skutkować miało zobowiązaniem A. M. (1) do jednorazowej zapłaty na rzecz (...).PL sumy odpowiadającej wysokości opłaty za korzystanie z usługi za taką ilość miesięcy, jaka pozostała do wygaśnięcia umowy w wyniku upływu 9 miesięcy licząc od daty jej zawarcia (ust.4).

Prawo do żądania jednorazowej zapłaty odpowiadającej wysokości opłaty za korzystanie z usługi za taką ilość miesięcy, jaka pozostała do wygaśnięcia umowy w wyniku upływu 9 miesięcy licząc od daty jej zawarcia przysługuje (...).PL także w przypadku rozwiązania umowy przez A. M. (1) bądź rozwiązania umowy przez (...).PL z przyczyn określonych w § 3 pkt. 10 przed upływem 9 miesięcy od jej zawarcia (ust.5).

Stosownie do § 12 ust. 6 bieg okresu wypowiedzenia rozpoczyna się od początku okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, w którym zostało złożone wypowiedzenie

Zgodnie z § 12 ust. 7 utrata lub zniszczenie przez A. M. (1) nadajnika (...) nie zwalnia go z obowiązków wynikających z niniejszej umowy.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ustanie skutków prawnych niniejszej umowy powoduje powstanie po stronie A. M. (1) obowiązku zwrotu (...).PL karty (...) w terminie 7 dni pod rygorem naliczenia kary umownej w wysokości 200 zł.

Według załącznika nr 1 do umowy obejmowała ona swoją treścią 20 urządzeń monitorujących o szczegółowo wymienionych w tym załączniku numerach seryjnych.

Strony umowy ustaliły opłaty miesięczne za każde z urządzeń monitorujących na kwoty: 28 zł - opcja Polska na kwotę 1,00 zł - opcja (...), na kwotę 4,10 zł - opcja (...).

Dowód: umowa z 9.07.2020 r. z załącznikami k. 24 - 33.

15 lipca 2020 r. spółka (...) zwana (...).PL i A. M. (1) zwany klientem zawarli umowę o świadczenie usług monitoringu pojazdów. Przedmiotem tej umowy było określenie warunków i zasad świadczenia przez spółkę (...) na rzecz A. M. (1) usług lokalizacji i monitoringu zmiany położenia pojazdów (§ 1).

W § 2 ust. 1 A. M. (1) oświadczył, że zapoznał się z systemem lokalizacji pojazdów oferowanym przez (...).pl, akceptuje jego rozwiązania techniczne oraz funkcjonalność oraz udostępnione oprogramowanie wizualizacyjne. Świadczenie usług określonych w § 1 odbywać się miało w odniesieniu do każdego pojazdu podlegającego monitorowaniu w oparciu o jednostkowe urządzenie przeznaczone do przesyłania i elektronicznego przetwarzania danych z wykorzystaniem „systemu teleinformatycznego" w rozumieniu ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną ( z dn. 18 lipca 2002 r, Dz.U. Nr 144 poz. 1204 z późn. zmianami) zwane dalej „nadajnikiem (...)", według listy urządzeń w załączniku nr 1 (ust. 2). Nadajnik (...) przystosowany był m.in. do przesyłania danych do pozostającego w dyspozycji (...).PL centralnego serwera, na którym gromadzone są dane dotyczące poszczególnych pojazdów (ust.3).

Zgodnie z § 3 ust. 1 warunkiem rozpoczęcia świadczenia usługi (aktywacji) jest posiadanie przez klienta nadajnika (...) lub dokonanie płatności za sprzęt zakupiony od (...).PL, z kolei stosownie do § 3 ust. 2 brak montażu przez klienta nadajnika (...) będący następstwem braku płatności - nie ogranicza (...).PL do naliczania opłat zgodnie z umową.

Zgodnie z § 3 ust. 3 nadajnik (...) składał się z modułu (...) i karty (...), która niezależnie od źródła pozyskania modułu (...) pozostawała własnością (...).PL przez cały okres trwania umowy oraz po jej zakończeniu.

Zgodnie z § 3 ust. 5 korzystanie z usług monitorowania pojazdu związane jest z ponoszeniem miesięcznej opłaty pobieranej w odniesieniu do każdego nadajnika (...) zgodnie z cennikiem usług - określającym wysokość opłaty za każdy rozpoczęty miesiąc świadczenia usługi.

Zgodnie z § 3 ust. 7 zapłata za świadczoną usługę następować będzie na podstawie faktury VAT z góry za dany miesiąc rozliczeniowy - przelewem na konto bankowe (...).PL do dnia 14-ego każdego miesiąca.

Stosownie do § 7 ust. 1 A. M. (1) zobowiązał się do:

a) używania karty (...) należącej do (...).PL wyłącznie w nadajniku (...) w sposób ściśle określony w instrukcji użytkowania, przez okres 9 miesięcy od dnia zawarcia umowy,

b) ochrony karty (...) przed zniszczeniem lub uszkodzeniem, w szczególności poprzez zabezpieczenie nadajnika (...) przed wyjęciem karty (...), w wyniku pokonania zabezpieczenia w postaci plomby gwarancyjnej naklejonej na nadajniku (...) po umieszczeniu w nim karty (...).

Zgodnie z § 7 ust. 3 utrata, zniszczenie lub uszkodzenie karty (...) lub nadajnika (...) nie zwalniało A. M. (1) z jakichkolwiek obowiązków wynikających dla niego z niniejszej umowy, w tym z zapłaty comiesięcznej zryczałtowanej opłaty zgodnie z § 3 Stosownie do § 7 ust. 5 każdorazowe usunięcie karty (...) z nadajnika skutkować miało obowiązkiem zapłaty przez A. M. (1) kary umownej w wysokości 1000 zł.

Zgodnie z § 12 ust. 1 umowę niniejsza zawarta została na czas oznaczony tj. 9 miesięcy licząc od daty jej podpisania.

Po upływie 9 miesięcy umowa przekształca się automatycznie w umowę zawartą na czas nieoznaczony, a każdej ze stron służy od tego momentu uprawnienie do jej rozwiązania z zachowaniem 1-miesięcznego okresu wypowiedzenia, którego bieg rozpoczyna się od początku okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, w którym zostało złożone wypowiedzenie (ust. 2).

Umowa wygasa z upływem 9 miesięcy od chwili jej zawarcia, jeżeli którakolwiek ze stron złoży drugiej przed upływem ww. okresu pisemne oświadczenie o braku zainteresowania kontynuacją umowy (ust. 3).

Jednostronne rozwiązanie umowy przed upływem oznaczonego czasu, na który została ona zawarta, dokonane przez A. M. (1) lub przez (...).PL z winy A. M. (1), w szczególności z powodu naruszenia przez niego zobowiązania niepieniężnego do utrzymania aktywnej Karty (...) przez czas określony w umowie i wykonywania umowy przez czas oznaczony w niej wskazany, skutkować miało zobowiązaniem A. M. (1) do jednorazowej zapłaty na rzecz (...).PL sumy odpowiadającej wysokości opłaty za korzystanie z usługi za taką ilość miesięcy, jaka pozostała do wygaśnięcia umowy w wyniku upływu 9 miesięcy licząc od daty jej zawarcia (ust.4).

Prawo do żądania jednorazowej zapłaty odpowiadającej wysokości opłaty za korzystanie z usługi za taką ilość miesięcy, jaka pozostała do wygaśnięcia umowy w wyniku upływu 9 miesięcy licząc od daty jej zawarcia przysługuje (...).PL także w przypadku rozwiązania umowy przez A. M. (1) bądź rozwiązania umowy przez (...).PL z przyczyn określonych w § 3 pkt. 10 przed upływem 9 miesięcy od jej zawarcia (ust.5).

Stosownie do § 12 ust. 6 bieg okresu wypowiedzenia rozpoczyna się od początku okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, w którym zostało złożone wypowiedzenie

Zgodnie z § 12 ust. 7 utrata lub zniszczenie przez A. M. (1) nadajnika (...) nie zwalnia go z obowiązków wynikających z niniejszej umowy.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ustanie skutków prawnych niniejszej umowy powoduje powstanie po stronie A. M. (1) obowiązku zwrotu (...).PL karty (...) w terminie 7 dni pod rygorem naliczenia kary umownej w wysokości 200 zł.

Według załącznika nr 1 do umowy obejmowała ona swoją treścią 276 urządzeń monitorujących o szczegółowo wymienionych w tym załączniku numerach seryjnych.

Strony umowy ustaliły opłaty miesięczne za każde z urządzeń monitorujących na kwoty: 28 zł - opcja Polska na kwotę 1,00 zł - opcja (...), na kwotę 4,10 zł - opcja (...).

Dowód: umowa z 15.07.2020 r. z załącznikami k. 34 – 53.

W 2020 r. w oparciu o trzy umowy A. M. (1) wykorzystywał łącznie 315 nadajników (...) wraz z kartami (...).

Fakt niesporny

20 sierpnia 2020 r. zaczęły obowiązywać regulacje tzw. unijnego (...).

Fakt niesporny

A. M. (1) zorientował się wówczas, że usługi świadczone przez spółkę (...), których zakres strony uzgodniły w ramach trzech umów z sierpnia i lipca 2020 r., nie pozwolą mu zachować wszystkich wymogów wynikających z (...).

Dowód: zeznania świadek M. W., k. 156-157

przesłuchanie pozwanego A. M. (1), k. 157 v-158 oraz 145 v

W 2020 r. A. M. (1) zatrudniał na stanowisku specjalisty do spraw handlowych M. W..

A. M. (1) rozpoczął rozmowy z przedstawicielami spółki (...) – które po części prowadziła w jego imieniu M. W. – zmierzające do ustalenia, czy spółka (...) przewiduje w swojej ofercie świadczenie drogą elektroniczną z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego takich usług, które pozwoliłyby A. M. (1) dochować wymogów przewidzianych przez (...). Przedstawiciele spółki (...) deklarowali, że firma planuje restrukturyzację, która w przyszłości pozwoli rozszerzyć pakiet usług w kierunku oczekiwanym przez A. M. (1).

A. M. (1) zdecydował się w tej sytuacji zakończyć przed czasem współpracę ze spółką (...), uregulowaną trzema umowami zawartymi w czerwcu i lipcu 2020 r. (każda na czas 9 miesięcy).

Jednocześnie A. M. (1) podjął działania zmierzające do zawarcia umowy z innym przedsiębiorcą świadczącym usług drogą elektroniczną.

W sierpniu i wrześniu 2020 r. M. W. rozpoczęła z A. D. (prezesem zarządu komplementariusza spółki (...)) rozmowy o rozwiązaniu przed czasem umów zawartych w czerwcu i lipcu 2020 r.

Rozmowy prowadzone były po części telefonicznie, po części drogą mailową.

Dowód: zeznania świadek M. W., k. 156-157

przesłuchanie prezesa zarządu komplementariusza powódki A. D., k. 157-157v oraz 145 v-146

przesłuchanie pozwanego A. M. (1), k. 157 v-158 oraz 145 v

W e-mailu z 24 września 2020 r. A. D., w nawiązaniu do wcześniejszych rozmów, poinformował działającą w imieniu A. M. (1) pracownicę M. W. o tym, że w przypadku rozwiązania umów o świadczenie usług monitoringu i lokalizacji pojazdów może zaproponować 5% rabatu od niezrealizowanych abonamentów. Wyjaśnił, że jeśli A. M. (1) chce wypowiedzieć umowy ze skutkiem na 31 października 2020 r., to wyliczy wartość abonamentów jakie wyniosłyby do czasu rozwiązania umów zgodnie z kontraktami i od tej kwoty udzieli rabatu 5%.

Dowód: e-mail z 24.09.2020 r. k. 107

Rozmowy prowadzone we wrześniu nie zakończyły się jakimkolwiek porozumieniem w przedmiocie rozwiązania umów przed czasem.

Spółka (...) nadal wystawiała faktury za świadczone usługi, zaś A. M. (1) dokonywał płatności zgodnie z fakturami.

Fakty niesporne

W grudniu 2020 r. A. D. ponownie prowadził korespondencję z M. W. w sprawie warunków rozwiązania trzech łączących strony umów.

W e-mailu z 10 grudnia 2020 r. M. W. zwróciła się do A. D. z prośbą o powrót do rozmów o rabacie oraz z pytaniem, czy faktura za grudzień 2020 r. może być już z rabatem.

W odpowiedzi A. D. poinformował M. W., że możliwy jest 5% rabat, ale „[…] niestety nie działa to tak jak Pani napisała. Rozmawialiśmy o tym przez telefon, pozwolę sobie przypomnieć. Żeby uzyskać oszczędności i móc się z nimi Państwem podzielić w postaci rabatu potrzebuję rozwiązać swoje zobowiązania i usługi niezbędne do świadczenia Państwu usług monitoringu pojazdów.” Dalej wskazał, że na chwilę obecną możliwa jest rozmowa o oszczędnościach wynikających z okresu od 1 lutego, bowiem spółka (...) może zrezygnować z usług swoich kontrahentów na 31 stycznia.

Dowód: korespondencja elektroniczna k. 104 – 107

W e-mailu z 14 grudnia 2020 r. M. W. poinformowała A. D., że:

1.  wypowiedzenie zostanie złożone w tym tygodniu na wszystkie nadajniki,

2.  usługa dezaktywuje się z dniem 31 stycznia 2021 r. ?

3.  faktura za 3 miesiące tj. luty, marzec, kwiecień 2021 r. będzie z 5% rabatem?

4.  czy płatność ma być jednorazowa z góry ?

W e-mailu z 15 grudnia 2020 r. A. D. na pierwsze dwa pytania odpowiedział twierdząco, na pytanie trzecie wskazał, że nie może potwierdzić dokładnie dat, bowiem miało to zostać dopiero sprawdzone po otrzymaniu wypowiedzenia, na pytanie czwarte wskazał, że wystawione zostaną faktury za usługi w grudniu równocześnie z wysyłaniem potwierdzenia rozwiązania wszystkich umów z dniem 31 stycznia 2021 r.

Nadto zwrócił się o to, aby w wypowiedzeniu zawarto prośbę o wystawienie faktury VAT za usługi za całość okresu obowiązywania umów z dodatkowym 5% rabatem.

Dowód: korespondencja elektroniczna k. 104 – 107

W e-mailu z 14 grudnia 2020 r. M. W. zapytała A. D., czy karty (...) są do zwrotu po zakończeniu umowy.

W e-mailu z 22 grudnia 2020 r. z godz. 14:36 A. D. w odpowiedzi na e-maila M. W. wskazał: „teoretycznie tak, ale w Waszym przypadku zostawimy (...) nadajnika, może będzie jeszcze okazja z nich skorzystać?”.

Propozycja dotycząca pozostawienia kart (...) pojawiła się ze strony A. D. po raz pierwszy 22 grudnia 2020 r.

Dowód: korespondencja elektroniczna k. 104 – 107

zeznania świadek M. W., k. 156-157

W e-mailu z 22 grudnia 2020 r. z godz. 15:49 M. W. zwróciła się do A. D. z następującą prośbą:

„zgodnie z rozmową telefoniczną pana i mojego Szefa bardzo proszę o przedstawienie innej propozycji rozwiązania umowy, mając na uwadze ewentualny powrót do współpracy w przyszłości”.

W e-mailu z 23 grudnia 2020 r. A. D. poinformował M. W., że po ponownej kalkulacji są dwie opcje:

1)  wygaszenie umów zgodnie z ich terminem,

2)  wyłączenie nadajników wszystkich razem (na tamten czas możliwy termin to 31 stycznia 2021 r.), a od naliczonej opłaty za usługi od 31 grudnia 2021 r. do czasu rozwiązania umów 5% rabatu.

Dowód: korespondencja elektroniczna k. 104 – 107

Rozmowy w przedmiocie zakończenia trzech umów za porozumieniem stron na warunkach negocjowanych drogą ustną i drogą elektroniczną ostatecznie zakończyły się brakiem jakiegokolwiek porozumienia. A. M. (1) został poinformowany przez M. W. o warunkach polubownego rozwiązania umowy proponowanych przez A. D., ale uznał je za niekorzystne dla swojej firmy i warunków tych nie przyjął.

Dowód: zeznania świadek M. W., k. 156-157

przesłuchanie prezesa zarządu komplementariusza powódki A. D., k. 157-157v oraz 145 v-146

przesłuchanie pozwanego A. M. (1), k. 157 v-158 oraz 145 v

W piśmie z 29 grudnia 2020 r. A. M. (1) poinformował spółkę (...), że w związku z wprowadzeniem w sierpniu 2020 r. (...) został zmuszony do podjęcia działań związanych z koniecznością dostosowania sposobu zarządzania transportem do nowych, narzuconych przepisami unijnymi wymagań. Z uwagi na to, że zakupione u spółki (...) i eksploatowane przez A. M. (2) urządzenia są przestarzałe i nie spełniają wymogów (...) podjął on decyzję o zmianie dostawcy usług i zaprzestania korzystania z dotychczasowych urządzeń. W związku tym, by uniknąć podwójnych kosztów oświadczył, że wypowiada spółce (...) na dzień 31 grudnia 2020 r. umowy o świadczenie usług lokalizacji i monitoringu zawarte 18 czerwca 2020 r., 9 lipca 2020 r. i 15 lipca 2020 r. dla wszystkich 315 nadajników i oczekuje na akceptację swojego stanowiska.

Dowód: pismo z 29.12.2020 r. k. 54.

7 stycznia 2021 r. spółka (...) wystawiła A. M. (1) fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 12.824,60 zł brutto z terminem płatności oznaczonym na 21 stycznia 2021 r. tytułem obsługi danych na serwerze (...) za styczeń 2021 (315 sztuk, za cenę 29,00 zł netto/sztuka, wartość 11.236,05 zł brutto) oraz obsługi danych na serwerze (...) (315 sztuk, cena 4,10 zł netto/sztuka, wartość 1.588,55 zł brutto).

A. M. (1) opłacił tę fakturę 22 kwietnia 2021 r.

Dowód: faktura VAT nr (...) k. 55,

potwierdzenie przelewu k. 56.

2 lutego 2021 r. spółka (...) wystawiła A. M. (1) fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 12.824,60 zł brutto z terminem płatności oznaczonym na 16 lutego 2021 r. tytułem obsługi danych na serwerze (...) za luty 2021 (315 sztuk, za cenę 29,00 zł netto/sztuka, wartość 11.236,05 zł brutto) oraz obsługi danych na serwerze (...) (315 sztuk, cena 4,10 zł netto/sztuka, wartość 1.588,55 zł brutto).

A. M. (1) opłacił tę fakturę 22 kwietnia 2021 r.

Dowód: faktura VAT nr (...)//2021 k. 57,

potwierdzenie przelewu k. 58.

23 kwietnia 2021 r. spółka (...) wystawiła A. M. (1) dwie faktury VAT:

-

fakturę nr (...) na łączną kwotę 12.824,60 zł brutto z terminem płatności oznaczonym na 28 kwietnia 2021 r. tytułem obsługi danych na serwerze (...) (315 sztuk, za cenę 29,00 zł netto/sztuka, wartość 11.236,05 zł brutto) oraz obsługi danych na serwerze (...) (315 sztuk, cena 4,10 zł netto/sztuka, wartość 1.588,55 zł brutto), faktura została wystawiona za usługę świadczoną w miesiącu marcu 2021 r.;

-

fakturę nr (...) na łączną kwotę 12.051,05 zł brutto z terminem płatności oznaczonym na 28 kwietnia 2021 r. tytułem obsługi danych na serwerze (...) za kwiecień 2021 r. (296 sztuk, za cenę 29,00 zł netto/sztuka, wartość 10.558,32 zł brutto) oraz obsługi danych na serwerze (...) (296 sztuk, cena 4,10 zł netto/sztuka, wartość 1.492,73 zł brutto).

Dowód: faktura VAT nr (...)//2021 k. 59,

faktura VAT nr (...)//2021 k. 60,

przesłuchanie prezesa zarządu komplementariusza powódki A. D., k. 157-157v oraz 145 v-146

W kwietniu 2021 r. prowadzona była korespondencja elektroniczna między A. K. - pracownicą A. M. (1) - i A. D..

23 kwietnia 2021 r. A. D. przesłał A. K. drogą elektroniczną dwie faktury wystawione w tej dacie.

22 kwietnia 2021 r. A. K. - pracownica A. M. (1) - uzupełniając odpowiedź na przedsądowe wezwanie do zapłaty wskazała, że z uwagi na fakt, iż karta (...) jest integralną częścią urządzenia (...), które jest własnością „naszej firmy”, zaś jej demontaż jest problematyczny i wymaga specjalistycznych zabiegów, którymi nasza firma nie dysponuje, proponuje odkup tego urządzenia i ponowne jego wykorzystanie, bądź ewentualnie zwrot tych urządzeń wraz z kartą w zamian za odstąpienie od należności za miesiące marzec i kwiecień.

Na tą propozycję A. D. nie odpowiedział.

Dowód: korespondencja elektroniczna k. 109 – 111

przesłuchanie pozwanego A. M. (1), k. 157 v-158 oraz 145 v

Temat kart (...) nie był już więcej między stronami poruszany.

A. D. oczekiwał, że skoro jego polubowna propozycja obejmująca m.in. pięcioprocentowy rabat i zarazem pozostawienie kart (...) w nadajnikach nie została przyjęta, to firma (...) zgodnie z umową zwróci będące własnością spółki (...) karty (...). Spodziewał się przy tym, że nastąpi to w ten sposób, iż A. M. (1) dostarczy do siedziby spółki (...) wszystkie nadajniki wraz z kartami (...) w celu ich demontażu przez pracowników spółki (...) (samodzielny demontaż kart (...) przez klienta został w umowie zabroniony pod groźbą kary z § 7 pkt 5), a następie odbierze nadajniki bez kart.

A. M. (1) uznał natomiast, że skoro propozycja odkupienia nadajników złożona przez A. K. nie została przez spółkę (...) przyjęta, co więcej w e-mailu z 22 grudnia 2020 r. z godz. 14:36 A. D. w ramach rozmów o polubownym zakończeniu sporu z M. W. wskazał, że karty mogą pozostać w nadajnikach z uwagi na możliwość kontynuacji współpracy stron, to nie ma obowiązku zwrotu tych kart.

Nadajniki wraz z zamontowanymi kartami (...) są przechowywane w magazynach przedsiębiorstwa (...).

Dowód: przesłuchanie prezesa zarządu komplementariusza powódki A. D.,

k. 157-157v oraz 145 v-146

przesłuchanie pozwanego A. M. (1), k. 157 v-158 oraz 145 v

W piśmie z 29 kwietnia 2021 r. pełnomocnik spółki (...) adwokat D. S. wyjaśnił powołując się na § 12 ust. 1 i ust. 4 każdej z trzech umów, że skoro umowy zostały wypowiedziane w grudniu 2020 r., zaś upływ okresów na jaki umowy zostały zawarte nastąpił: z dniem 18 marca 2021 r. w przypadku umowy z 18 czerwca 2020 r.; z dniem 9 kwietnia 2021 r. w przypadku umowy z 9 lipca 2020 r.; z dniem 15 kwietnia 2021 r. w przypadku umowy z 15 lipca 2020 r., to A. M. (1) winien zapłacić kwotę należną za korzystanie ze świadczonych usług monitoringu pojazdów za okres od stycznia do kwietnia 2021 r. Dalej wyjaśnił sposób obliczenia żądanej kwoty wskazując, że:

w okresie od stycznia do marca 2021 r. spółka udostępniła A. M. (1) 315 urządzeń, a zatem przysługuje je wynagrodzenie w wysokości 12.824,60 zł za każdy miesiąc (315 x 29,00 zł + 315 x 4,10 zł =10.426,50 + VAT, tj. 12.824,60 zł).

Natomiast w kwietniu 2021 r. obowiązywałaby jeszcze umowa z 9 lipca 2020 r. oraz umowa z 15 lipca 2020 r., a spółka (...) udostępniłaby A. M. (1) 296 urządzeń – tym samym za kwiecień 2021 r. spółce przysługuje wynagrodzenie w kwocie 12.051,05 zł (296 x 29,00 zł + 296 x 4,10 = 9.797,60 zł + VAT, tj. 12.051,05 zł).

Dalej wyjaśnił, że z uwagi na fakt, że A. M. (1) dokonał zapłaty należności wynikającej z faktur nr (...) do zapłaty pozostaje jeszcze kwota 24.875,65 zł.

Dodatkowo wskazał, że spółka domaga się zapłaty kwoty 600 zł stanowiącej karę umowną na podstawie § 13 ust. 1 każdej z umów z powodu niedokonania zwrotu karty (...) w terminie 7 dni od chwili ustania skutków prawnych każdej z umów (200 zł x 3).

Mając powyższa na uwadze w imieniu spółki (...) wezwał A. M. (1) do zapłaty kwoty 25.475,65 zł w terminie 7 dni od odebrania niniejszego wezwania.

Dowód: pismo z 29.04.2021 r. k. 112 – 112v

Spółka (...) zawierając umowę ze swoimi kontrahentami przyjmuje do rozliczeń umów okresy rozliczeniowe, które wynoszą pełny miesiąc. W przypadku gdy umowa jest zawierana np. w połowie miesiąca, to klient jest obciążany opłatą od kolejnego pełnego miesiąca. Tak zawarta umowa wygasa po upływie okresu jej zawarcia również w połowie miesiąca, klient jest wówczas obciążany za ostatni pełny miesiąc. Przy takim sposobie rozliczeń na początku współpracy - w przypadku umowy zawartej w środku miesiąca - klient nie płaci za usługę w miesiącu, w którym umowa została zawarta, tylko od miesiąca następnego, zaś ostatni miesiąc rozliczeniowy obejmuje pełen miesiąc. W ten sposób klient obciążany jest opłatą za taką ilość miesięcy, jakiej dotyczy umowa.

Ten sam model rozliczeń przyjęty został w przypadku umów zawieranych z A. M. (1). Na początku współpracy - nawiązanej w środku miesiąca czerwca 2012 r. - A. M. (1) nie płacił za miesiąc czerwiec, za to na koniec współpracy - w odniesieniu do umów, które wygasały w środku miesiąca - został obciążony za ostatni pełen miesiąc rozliczeniowy.

Stosowany przez spółkę (...) model rozliczeń znalazł swoje zapisy w trzech umowach zawartych z A. M. (1) w czerwcu i lipcu 2020 r. W umowach tych strony posługiwały się pojęciem „miesiąc rozliczeniowy” (§ 3 ust. 7), natomiast § 3 ust. 5 każdej umowy wskazano, że wysokość opłaty określana jest „za każdy rozpoczęty miesiąc świadczenia usługi”.

Dowód: umowy k. 14-53,

zeznania świadek M. W., k. 156-157

przesłuchanie prezesa zarządu komplementariusza powódki A. D., k. 157-157v oraz 145 v-146

przesłuchanie pozwanego A. M. (1), k. 157 v-158 oraz 145 v

W piśmie z 17 maja 2021 r. pełnomocnik A. M. (1) radca prawny M. P. - w odpowiedzi na pismo z 29 kwietnia 2021 r. - odmówił zapłaty za faktury nr (...) jako wystawione bezpodstawnie. Podał, że spółka nie zastosowała się do zapisu § 12 ust. 4 umów, gdyż nie wystawiła obciążenia na jednorazową opłatę – jak według niego stanowi ten zapis – a na usługi, które rzekomo świadczyła w miesiącach przypadających po rozwiązaniu umowy. A. M. (1) wyjaśnił, że wzbudza to wątpliwości z punktu widzenia oceny tych obciążeń jako dokumentujących nieistniejące operacje gospodarcze. Dalej wskazał, że interpretował każdą z umów, w dacie ich zawarcia, w ten sposób, że uznawał, iż w przypadku wcześniejszego rozwiązania umów będzie zobowiązany do zapłaty za rzecz spółki (...) jednorazowej opłaty odpowiadającej wysokości opłaty za korzystanie z usług spółki za taką ilość pełnych miesięcy kalendarzowych, jaka została do upływu terminu 9 miesięcy od daty zawarcia. Dalej wskazał, że w tej sytuacji pozostała do zapłaty kwota wynagrodzenia powinna wynosić 9.979,60 zł + VAT. Zadeklarował przy tym wolę polubownego załatwienia sprawy i zadeklarował zapłatę tej kwoty, jeśli wystawione faktury zostaną skorygowane.

Dowód: pismo z 17.05.2021 r. k. 113 – 113v.

W piśmie z 31 maja 2021 r. - w odpowiedzi na pismo z 17 maja 2021 r. - pełnomocnik spółki (...) nie zgodził się z twierdzeniami i argumentami A. M. (1). Dążąc do ugodowego zakończenia sporu wyraził jednak zgodę na dokonanie korekty jednej z faktur VAT do kwoty 9.797,60 zł netto + VAT oraz podtrzymał wezwanie do zapłaty z 29 kwietnia 2021 r.

W odpowiedzi na powyższe pismo pełnomocnik A. M. (1) w piśmie z 23 czerwca 2021 r. wskazał, że widzi możliwość zaakceptowania złożonej propozycji polubownego załatwienia sprawy polegającej na skorygowaniu faktury za kwiecień o kwotę 9.979,60 zł plus VAT w całości.

Dowód: pismo z 31.05.2021 r. k. 114

pismo z 23.06.2021 r. k. 115

W piśmie z 9 sierpnia 2021 r. (nadanym w urzędzie pocztowym w tym samym dniu) spółka (...), wobec wypowiedzenia przez A. M. (1) umów z 18 czerwca 2020 r. oraz 9 i 15 lipca 2020 r., wezwała A. M. (1) na podstawie § 12 ust. 4 każdej z tych umów do zapłaty kwoty 87.875,65 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, w terminie 7 dni, od dnia odebrania wezwania, jednakże nie później niż do 20 sierpnia 2021 r. Wyjaśniła, że na powyższą kwotę składają się należności z faktury nr (...) oraz kwota 63.000 zł stanowiąca karę umowną naliczoną na podstawie § 13 ust. 1 każdej z umów z powodu niedokonania zwrotu kart (...) w terminie 7 dni od chwili ustania skutków prawnych każdej z umów (200 zł x 315 kart (...)).

W piśmie z 18 sierpnia 2021 r. A. M. (1) odmówił zapłaty kwoty żądanej w wezwaniu z 9 sierpnia 2021 r. Uzupełnił swoją argumentację wskazując, że § 13 każdej z umów stanowi podstawę do naliczenia kary umownej w łącznej wysokości 200 zł, a nie 200 zł za każdą niezwróconą kartę (...), a na takie rozumienie tego postanowienia wskazują wcześniejsze wezwania.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 9.08.2021 r. z kserokopią książki nadawczej k. 61-63

pismo z 18.08.2021 r. k. 116 – 116v.

Karty (...) nie zostały ostatecznie zwrócone, pozostają składowane w przedsiębiorstwie (...) wraz z nadajnikami (...).

Fakt niesporny

Koszty spółki (...) związane z tym, że nie otrzymała ona po zakończeniu współpracy z A. M. (1) kart (...) A. D. szacuje na 50 zł za jedną kartę, a więc na 15.750 zł za 315 niezwróconych kart.

Dowód: przesłuchanie prezesa zarządu komplementariusza powódki A. D.,

k. 157-157v oraz 145 v-146

Sąd zważył, co następuje:

Powódka dochodzi roszczeń z trzech umów zawartych w czerwcu i lipcu 2020 r. na czas określony (na 9 miesięcy), w ramach których zobowiązała się świadczyć pozwanemu określone usługi drogą elektroniczną, za pomocą 315 urządzeń przeznaczonych do przesyłania i elektronicznego przetwarzania danych z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego w rozumieniu ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną z dnia 18 lipca 2002 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 344 z późn. zm.).

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną z dnia 18 lipca 2002 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 344 z późn. zm.) system teleinformatyczny jest to zespół współpracujących ze sobą urządzeń informatycznych i oprogramowania, zapewniający przetwarzanie i przechowywanie, a także wysyłanie i odbieranie danych poprzez sieci telekomunikacyjne za pomocą właściwego dla danego rodzaju sieci telekomunikacyjnego urządzenia końcowego w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2019 r. poz. 2460).

Powódka świadczyła usługi lokalizacji i monitoringu pojazdów należących do pozwanego w oparciu o zakupione przez pozwanego od powódki urządzenia nazywane „nadajnikami (...). Każde z tych urządzeń wyposażone było w kartę (...), przy czym strony zapisały w § 3 w ust. 3 umowy, że nadajnik (...) składa się z modułu (...) i karty (...), przy czym karta (...) pozostaje własnością powódki przez cały okres trwania umowy oraz po jej zakończeniu.

Powyższe fakty są między stronami niesporne.

Sporu nie ma również co do tego, że pozwany wypowiedział przed końcem obowiązywania trzy umowy łączące strony (pismem z 29 grudnia 2020 r.) zakreślając skutek wypowiedzenia na dzień 31 stycznia 2021 r.

Pozwany nie kwestionuje w niniejszym procesie, że przyczyny wypowiedzenia umów leżały po jego stronie (por. sprzeciw od nakazu zapłaty, k. 76v). Zarazem pozwany przedstawił kontekst sytuacyjny, w jakim doszło do wypowiedzenia umów wskazując, że krótko po ich zawarciu - bo już 20 sierpnia 2020 r. - zaczęły obowiązywać regulacje tzw. unijnego (...), zaś pozwany zorientował się wówczas, że usługi świadczone przez powódkę, których zakres strony uzgodniły w ramach trzech umów z sierpnia i lipca 2020 r., nie pozwolą mu zachować wszystkich wymogów wynikających z (...). Pozwany uznał zatem, że ma ważną przyczynę, aby wypowiedzieć wszystkie trzy umowy, choć miał świadomość tego, że „refleksja co do jego potrzeb była zbyt późna” (por. sprzeciw od nakazu zapłaty, k. 76v).

Pozwany nie kwestionuje również tego, że zgodnie z § 12 ust. 4 jednostronne rozwiązanie umowy przed upływem oznaczonego czasu obligowało go do zapłaty sumy odpowiadającej wysokości opłaty za korzystanie z usługi za taką ilość miesięcy, jaka pozostała do wygaśnięcia umowy.

Między stronami już na etapie przedsądowym – w ramach wymiany pisemnych stanowisk – zarysował się spór co do interpretacji § 12 ust. 4, umowy kończyły się bowiem po 9 miesiącach od zawarcia, tj. 17 marca (co do 19 urządzeń), 8 kwietnia (co do 20 urządzeń) i 14 kwietnia (co do 276 urządzeń), w związku z czym powódka stała na stanowisku, że pozwany ma obowiązek zapłacić za miesiąc marzec za wszystkie 315 urządzeń z trzech umów, zaś za miesiąc kwiecień za 296 urządzeń, zaś pozwany uważał, że powinien za zapłacić za ilości dni każdego z tych miesięcy odpowiednią do zakończenia umowy dla kart w ilości wynikającej z danej umowy.

Pozwany kwestionował również zasadność naliczenia przez powódkę w oparciu o § 13 umów kary umownej za niezwrócenie kart (...).

Łączące strony umowy należy zakwalifikować jako umowy o świadczenie usług, do których - zgodnie z art. 750 k.c. - stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Powódka dochodzi dwóch roszczeń z trzech umów:

-

zapłaty kwoty 24.875,65 zł, objętej dwiema fakturami VAT wystawionymi 23 kwietnia 2021 r. zgodnie z § 12 ust. 4: za miesiąc marzec za 315 urządzeń oraz za miesiąc kwiecień za 296 urządzeń (podstawą prawną tego roszczenia jest art. 353 § 1 k.c. w zw. z § 12 ust. 4 umowy);

-

zapłaty kwoty 63.000 zł z tytułu kary umownej za niezwrócenie kart (...) (podstawą prawną tego roszczenia jest art. 483 § 1 k.c. w zw. z § 13 umów).

Roszczenie o zapłatę kwoty 24.875,65 zł należało uznać za uzasadnione. Rozstrzygnięcie tego żądania wymaga dokonania wykładni łączących strony umów, w szczególności § 12 pkt 4.

Pamiętać trzeba, że w przy dokonywaniu wykładni umów (zawartych w nich oświadczeń woli) należy stosować się do ustanowionych przez prawodawcę w art. 65 k.c. dyrektyw. Zgodnie z art. 65 § 1 k.c. oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Z kolei stosownie do art. 65 § 2 k.c. w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Pierwsza z przytoczonych dyrektyw wykładni dotyczy wszystkich oświadczeń woli (a zatem i tych, które składają się na czynności prawne dwustronne czy wielostronne, jak i na czynności jednostronne), z kolei druga z dyrektyw dotyczy wyłącznie umów. Dalsze – bardziej szczegółowe – dyrektywy wykładni umów sformułował w swoim orzecznictwie na tle art. 65 k.c. Sąd Najwyższy, zaś wskazany przez niego sposób odczytywania treści umowy określany jest mianem kombinowanej metody wykładni [por. uchwała (7) SN z 29.06.1995 r. w sprawie III CZP 66/95, OSNC z 1995 r. nr 12, poz. 168].

Wykładnia przeprowadzana z zastosowaniem kombinowanej metody wykładni składa się z dwóch faz. W pierwszej fazie – subiektywnej – sens oświadczenia woli ustala się mając na uwadze rzeczywiste ukonstytuowanie się znaczenia między stronami. Oznacza to, że uznaje się za wiążący sens oświadczenia woli, w jakim zrozumiała go zarówno osoba składająca, jak i odbierająca to oświadczenie. Decydująca jest zatem rzeczywista wola stron, a podstawę prawną do jej zastosowania stanowi art. 65 § 2 k.c. Jeżeli strony zgodnie przyjmowały takie samo znaczenie oświadczenia woli – danego postanowienia umownego – wówczas na tej fazie czynność wykładni się kończy. Jeżeli okaże się jednak, iż strony nie przyjmowały tego samego znaczenia oświadczenia woli, konieczne jest przejście do drugiej fazy – wykładni obiektywnej. Polega ona na tym, że właściwy dla prawa sens oświadczenia woli ustala się na podstawie przypisania normatywnego, czyli tak, jak adresat sens ten rozumiał i rozumieć powinien. Za wiążące uznać trzeba w tej fazie takie rozumienie oświadczenia woli, które jest wynikiem starannych zabiegów interpretacyjnych adresata. Decydujący jest przy tym normatywny punkt widzenia odbiorcy, który z należytą starannością dokonuje wykładni zmierzającej do odtworzenia treści myślowych osoby składającej oświadczenie woli. Przeważa tu ochrona zaufania odbiorcy oświadczenia woli nad wolą, a ściślej nad rozumieniem nadawcy. Nadawca bowiem formułuje oświadczenie woli i powinien uczynić to w taki sposób, aby było ono zgodnie z jego wolą zrozumiane przez odbiorcę. Wykładnia obiektywna sprzyja zatem pewności stosunków prawnych, a tym samym i pewności obrotu prawnego.

Jeżeli chodzi o oświadczenia woli ujęte w formie pisemnej, czyli wyrażone w dokumencie, to sens tych oświadczeń ustala się przyjmując za podstawę wykładni przede wszystkim tekst dokumentu. W procesie jego interpretacji podstawowa rola przypada językowym regułom znaczeniowym. Wykładni poszczególnych wyrażeń dokonuje się z uwzględnieniem kontekstu, w tym także związków treściowych występujących między zawartymi w tekście postanowieniami. Uwzględnieniu podlegają również okoliczności, w jakich oświadczenie woli zostało złożone, jeżeli dokument obejmuje takie informacje, a także cel oświadczenia woli wskazany w tekście lub zrekonstruowany na podstawie zawartych w nim postanowień.

Wiążący prawnie sens oświadczenia woli ustala się zatem mając w pierwszej kolejności na uwadze rzeczywistą wolę stron, a dopiero wtedy, gdy nie da się jej ustalić, sens ten ustala się na podstawie przypisania normatywnego [por. uchwała (7) SN z 29.06.1995 r. w sprawie III CZP 66/95, OSNC z 1995 r. nr 12, poz. 168].

Strony w niniejszej sprawie prezentowały odmienne rozumienie zapisów umów dotyczących rozliczenia w przypadku jej jednostronnego rozwiązania. Sprawia to, że dokonanie wykładni wskazanych postanowień umownych nie jest możliwe w ramach fazy wykładni subiektywnej i wymaga przejścia do fazy wykładni obiektywnej.

W ramach tej fazy zwrócić uwagę trzeba na dwie kwestie:

-

tekst dokumentów,

-

kontekst sytuacyjny związany z rozliczeniem świadczeń pieniężnych za spełniane przez powódkę usługi.

Analiza tekstu umów prowadzi do wniosku, że strony posługiwały się w umowach pojęciem „miesiąc rozliczeniowy”. Takie pojęcie użyte zostało w § 3 ust. 7, gdzie jest mowa o tym, że zapłata za świadczoną usługą następować będzie na podstawie faktury VAT z góry za dany „miesiąc rozliczeniowy”. Pojęcie to zostało uściślone w § 3 ust. 5, gdzie jest mowa o tym, że opłata za świadczone usługi jest uiszczana „za każdy rozpoczęty miesiąc świadczenia usługi”.

Sporny między stronami § 12 w ust. 4 mówi z kolei o obowiązku uiszczenia przez klienta (pozwanego) jednorazowej zapłaty (w przypadku jednostronnego rozwiązania umowy przed upływem oznaczonego czasu, na którą została zawarta) w wysokości opłaty za korzystanie z usług za taką ilość miesięcy, jaka pozostała do wygaśnięcia umowy w wyniku upływu 9 miesięcy, licząc od daty jej zawarcia.

W świetle wyżej przytoczonych zapisów § 3 ust. 7 i § 3 ust. 5 przyjąć trzeba, że właściwy dla prawa sens oświadczenia woli z § 12 w ust. 4 wyraża się w tym, iż pozwany będzie miał obowiązek uiścić dokładnie taką kwotę, jaką zapłaciłby gdyby umowa nie została rozwiązana przedwcześnie. Dalej wskazać należy, że gdyby umowa wiązała do końca dziewięciomiesięcznego okresu (tj. nie zostałaby rozwiązana przedwcześnie), to świadczenie pieniężne pozwanego byłoby naliczane za każdy „miesiąc rozliczeniowy” rozumiany jako „każdy rozpoczęty miesiąc świadczenia usługi”, tj. za miesiąc marzec za wszystkie 315 urządzeń z trzech umów, zaś za miesiąc kwiecień za 296 urządzeń. Sens umowy jest więc stawki, że tak samo powinna być naliczona jednorazowa opłata z § 12 w ust. 4.

W rozpoznawanej sprawie opłata ta nie została naliczono jednorazowo, tylko w kilku fakturach VAT, sytuacja taka jest jednakże korzystna dla pozwanego, w istocie oznaczało to bowiem dla pozwanego rozłożenie jednorazowej opłaty z § 12 ust. 4 na miesięczne raty.

Tym samym mając na uwadze tekst dokumentów umów wynik wykładni spornego § 12 ust. 4 jest taki, jaki prezentuje w niniejszym procesie strona powodowa.

Pozostaje jeszcze ocenić kontekst sytuacyjny związany z rozliczeniem świadczeń pieniężnych za spełniane przez powódkę usługi. Z zeznań świadka (pracownicy pozwanego), jak również z relacji osób przesłuchanych w charakterze stron (na rozprawie 13 października 2022 r. jak również w ramach informacyjnego przesłuchania w trybie art. 212 k.p.c. na rozprawie 30 czerwca 2022 r., które zostało przez przesłuchiwane osoby potwierdzone podczas przesłuchania w ramach dowodu z przesłuchania stron) wynika, że na początku współpracy powódka wystawiła faktury za usługi świadczone za pierwszy pełny „miesiąc rozliczeniowy”. Tym samym mimo tego, że pierwsze łączące strony umowy zostały zawarte w czerwcu 2012 r., to pierwsze faktury wystawione zostały za miesiąc lipiec 2012 r., za czerwiec pozwany nie zostały obciążony żadną opłatą. Chybione są przy tym argumenty pozwanego co do tego, że obciążenie go świadczeniem pieniężnym za odpowiednią ilość dni do końca miesiąca czerwca byłoby nieuzasadnione, ponieważ zakupione i dostarczone w czerwcu nadajniki (...) nie od razu zostały zamontowane we wszystkich pojazdach pozwanego. Wiarygodne są wyjaśnienia pozwanego, że montaż takich nadajników jest procesem czasochłonnym, ponadto niektóre pojazdy w czerwcu były w trasie i powróciły do bazy dopiero w lipcu. Zauważyć jednakże trzeba, że umowy nie uzależniały miesięcznych świadczeń pieniężnych pozwanego od zamontowania przez niego nadajników (...). Innymi słowy pozwany był obowiązany płacić niezależnie od tego, czy zamontował nadajniki (...) w swoich samochodach, czy też (z jakichkolwiek przyczyn) nie uczynił tego. Pośrednio potwierdza to zapis § 3 ust. 2 umowy, gdzie jest mowa o tym, iż brak montażu w pojeździe pozwanego - będący następstwem braku płatności za sprzęt, który pozwany miał obowiązek kupić we własnym zakresie bądź kupić od powódki - nie ogranicza powódki w naliczeniu opłat zgodnie z zawartą umową o świadczenie usług lokalizacji i monitoringu.

Tym samym również kontekst sytuacyjny związany z rozliczeniem świadczeń pieniężnych za spełniony przez powódkę usługi w okresie całej współpracy stron przemawia za tym, że wynik wykładni spornego § 12 ust. 4 jest taki, jaki prezentuje w niniejszym procesie strona powodowa.

Na tej podstawie przyjąć należało, że roszczenie powódki o zapłatę kwoty 24.875,645 zł objętej dwiema fakturami VAT wystawionymi 23 kwietnia 2021 r. zgodnie z § 12 ust. 4 (za miesiąc marzec za 315 urządzeń oraz za miesiąc kwiecień za 296 urządzeń) jest zasadne w całości, zaś powództwo w tym zakresie jest uzasadnione.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. przyjmując, że zobowiązanie do zapłaty kwoty 24.875,645 zł jest zobowiązaniem bezterminowym w rozumieniu art. 455 k.c., świadczenie powinno być zatem spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania, przy czym wezwaniem do zapłaty może być również faktura VAT. W aktach sprawy brak jest jednakże dowodu doręczenia faktur VAT pozwanemu (materiał dowodowy potwierdza jedynie, że faktury te zostały wysłane jako załączniki do maila A. K.). Z kolei wezwanie do zapłaty zostało skierowane do pozwanego pismem z 29 kwietnia 2021 r., w którym powódka zakreśliła siedmiodniowy termin płatności liczony od dnia odebrania wezwania. Powódka nie wykazała jednakże w jakiej dacie pismo to zostało doręczone pozwanemu, w aktach sprawy znajduje się jednak odpowiedź na to pismo datowana na 17 maja 2021 r. i tą właśnie datę należy przyjąć jako datę doręczenia wezwania. Po doliczeniu 7 dni do tej daty termin płatności przypada 24 maja, ustawowe odsetki za opóźnienie należało więc zasądzić od 25 maja 2021 r.

Roszczenie o zapłatę kwoty 63.000 zł z tytułu kary umownej za niezwrócenie kart (...) należało uznać za nieuzasadnione.

Niesporny jest fakt, że powódka świadczyła usługi lokalizacji i monitoringu pojazdów należących do pozwanego w oparciu o zakupione przez pozwanego od powódki urządzenia nazywane „nadajnikami (...), przy czym każde z tych urządzeń wyposażone było w kartę (...). Strony w § 3 w ust. 3 umów zapisały, że nadajnik (...) składa się z modułu (...) i karty (...), karta (...) pozostaje własnością powódki przez cały okres trwania umowy oraz po jej zakończeniu. Z zapisem tym korespondują postanowienia § 7, m.in. § 7 pkt 5, gdzie strony postanowiły, że każdorazowe usunięcie karty z nadajnika skutkuje obowiązkiem zapłaty przez klienta kary w wysokości 1000 zł. W świetle tego zapisu dla obu stron było jasne, że pozwany nie może samodzielnie wymontować kart (...), po zakończeniu stosunku umownego powinna to natomiast uczynić powódka (a ściślej jej wyspecjalizowani pracownicy).

Strony przewidziały zarazem w § 13 umów, że ustanie skutków prawnych umowy powoduje powstanie po stronie pozwanego obowiązku zwrotu karty (...) w terminie 7 dni, pod rygorem naliczenia kary umownej w wysokości 200 zł.

Między stronami nie ma sporu, że w dacie zakończenia stosunku umownego pozwany posiadał 315 kart. Powódka wyliczyła karę umowną za brak zwrotu kart (...) w wysokości 63.000 zł (315 x 200). A. D. - prezes zarządu komplementariusza powódki - składając zeznania w charakterze strony wyjaśnił przy tym, że po zakończeniu stosunku umownego (na zasadach określonych umową, nie doszło bowiem do polubownego zakończenia współpracy na warunkach negocjowanych przez niego z pracownicą pozwanego) oczekiwał, że pozwany dostarczy do siedziby powódki 315 nadajników wraz z kartami, tak się jednak nie stało, co spowodowało naliczenie kary umownej.

Pozwany podnosił z kolei w sprzeciwie od nakazu zapłaty, że nie pozostawał w zwłoce ani nawet w opóźnieniu z wykonaniem obowiązku zwrotu kart (...), wskazując m.in., że nigdy nie odmówił powódce zwrotu kart (...), zarazem powódka nigdy nie ubiegała się o ich zwrot.

Ten ostatni zarzut pozwanego - w świetle postanowień łączących strony umów - należy uznać za uzasadniony. Analizując treść tych umów należało bowiem w pierwszym rzędzie ustalić, czy strony umówiły się co do sposobu zwrotu spornych kart, w szczególności miejsca, w którym miało to nastąpić. Umowy w żadnym punkcie nie stanowią, że pozwany po zakończeniu stosunku umownego miał obowiązek dostarczenia nadajników wraz kartami do siedziby powódki w celu demontażu kart (umowy stanowią jedynie, że pozwany ma obowiązek zwrócić karty oraz że nie wolno mu ich samodzielnie demontować).

W zakresie nieuregulowanym umowami zastosowanie znajdują przepisy kodeksu cywilnego, w szczególności art. 454 § 1 k.c. zgodnie z którym: jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę.

W doktrynie na tle art. 454 § 1 k.c. wskazuje się, że skoro miejscem spełnienia świadczenia niepieniężnego jest miejsce, w którym dłużnik w chwili powstania zobowiązania miał swoje miejsce zamieszkania lub siedzibę, to jest to tzw. dług odbiorczy. Oznacza to, że wierzyciel powinien odebrać przedmiot świadczenia od dłużnika w miejscu zamieszkania lub siedziby dłużnika na swój koszt i ryzyko [por. K. O. (red. serii), W. B. (red. tomu), Kodeks cywilny. Komentarz. Wyd. 30, W. 2022, L.]

W rozpoznawanej sprawie dłużnikiem zobowiązanym do zwrotu kart jest pozwany, zatem to powódka (jako wierzyciel) powinna odebrać karty w siedzibie przedsiębiorstwa pozwanego, a więc w praktyce powódka powinna oddelegować swoich pracowników technicznych, aby udali się do siedziby pozwanego i wymontowali karty. Niesporny jest fakt, że nadajniki wraz z kartami do dnia zamknięcia rozprawy pozostawały w magazynach pozwanego, nikt ze strony powódki nie zgłosił się po nie, zaś pozwany jest gotów wydać je w każdej chwili celem demontażu. Tym samym nie ziściły się przesłanki naliczenia kar umownych, pozwany nie uchybił bowiem obowiązkowi zwrotu tych kart, przeciwnie - pozwany deklaruje, że nadajniki z kartami znajdują się w jego przedsiębiorstwie i mogą być przedstawicielom powódki wydane w celu demontażu kart.

Dodać jeszcze trzeba, że dla rozstrzygnięcia sprawy bez znaczenia pozostają warunki, na jakich inni klienci powódki rozliczali się za nią z obowiązku zwrotu kart. Powódka nie przedstawiła bowiem w niniejszym procesie żadnych twierdzeń co do tego, że istnieją ustalone zwyczaje przemawiające za przedstawionym przez nią sposobem zwrotu kart (...), polegającym na tym, że klient miałby na swój koszt wysłać bądź przewieźć nadajniki wraz z kartami do siedziby powódki w celu demontażu kart.

Dodać trzeba, że przez „|zwyczaj” w prawie cywilnym rozumie się powszechnie stosowaną w danym miejscu, w danym środowisku lub w danych stosunkach społecznych praktykę określonego postępowania, przy czym walor ustalonego zwyczaju przypisuje się określonej praktyce postępowania, tylko wtedy, gdy spełnia ona określone kryteria: po pierwsze jest dostatecznie utrwalona w danej społeczności; po wtóre jest potwierdzona odpowiednio długim czasem jej stosowania ( diuturnus usus); po trzecie wreszcie jest poparta dominującym w danej społeczności przekonaniem o potrzebie postępowania w taki właśnie sposób ( opinio necesitatis) [por. A. J., komentarz do art. 56 k.c. w: red. A. K., Kodeks cywilny. Komentarz. T. C. ogólna, LEX 2012].

Ciężar wykazania wszystkich trzech przesłanek spoczywa na tym, kto powołuje się na walor ustalonego zwyczaju. Tymczasem powódka w rozpoznawanej sprawie nie przedstawiła ani twierdzeń, ani dowodów wskazujących na to, że opisywany przez nią sposób zwrotu kart jest dostatecznie utrwalony w danej społeczności, że jest potwierdzony odpowiednio długim czasem jej stosowania ( diuturnus usus), jak również że jest poparty dominującym w danej społeczności przekonaniem o potrzebie postępowania w taki właśnie sposób ( opinio necesitatis).

Tym samym na tle stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy przyjąć trzeba, że pozwany nie dopuścił się nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego, za które została zastrzeżona kara umowna (tj. nie podejmował działań uniemożliwiających powódce usunięcie kart z nadajników, przeciwnie - był gotów je udostępnić do tego celu).

Na tej podstawie powództwo o zapłatę kary umownej podlegało oddaleniu w całości.

Wskazać jeszcze trzeba, że pozwany - kierując się daleko idącą ostrożnością procesową - zgłosił w sprzeciwie od nakazu zapłaty zarzut miarkowania kar umownych, wnosząc o ich obniżenie o 99% i argumentując, że zarówno karty jak i nadajniki (...) są przestarzałe i bezużyteczne, tym samym powódka nie ponosi żadnych strat związanych z ich brakiem. Ustalone w toku procesu fakty przeczą jednakże twierdzeniom pozwanego. Prezes zarządu komplementariusza powódki wyjaśnił bowiem, że minimalne koszty związane z tym, że karty nie zostały zwrócone wynoszą 50 zł z tytułu każdej karty, co dla 315 kart daje kwotę 15.750 zł. Koszty te powstały po stronie powódki w związku z tym, że jest ona zobowiązana do uiszczania opłat dla operatorów sieci nadawczych w rozumieniu ustawy Prawo telekomunikacyjne z dnia 16 lipca 2004 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 1648 z późn. zm.) naliczanych od niezdemontowanych kart (...), do czasu wypowiedzenia umowy (o świadczenie usług transmisji sygnałów) z danym operatorem. Fakty ten wynikają zarówno z prowadzonej przez A. D. korespondencji elektronicznej z pracownicą pozwanego, jak i z jego ustnych zeznań [nagranie protokołów rozpraw, k.147,159]. Wyjaśnienia te należy uznać za wiarygodne, w przeciwieństwie do twierdzeń pozwanego, który z natury rzeczy nie mógł mieć wiedzy co do tego, jakie są koszty świadczenia usług w branży, w której działa powódka.

Tym samym - rozstrzygając spór między stronami co do ewentualnego miarkowania kar umownych (przy hipotetycznym założeniu, że obowiązek zapłaty kar powstałby po stronie pozwanego) - należałoby na podstawie art. 484 § 2 k.c. zmiarkować - jako rażąco wygórowaną - karę naliczoną w wysokości 63.000 zł do kwoty 15.750 zł, która odpowiada szacunkowo wyliczonej szkodzie powódki związanej z brakiem demontażu kart.

Stan faktyczny ustalony został w oparciu o dowody z dokumentów powołane przez strony, których żadna ze stron nie kwestionowała pod kątem ich prawdziwości. Sąd również nie powziął wątpliwości co do ich formy i treści.

Ponadto przeprowadzony został dowód zeznań świadka M. W. (pracownicy pozwanego) jak również dowód z przesłuchania stron. Prezes zarządu komplementariusza powódki A. D. i pozwany A. M. (1) przesłuchani w charakterze strony potwierdzili swoje wcześniejsze wyjaśnienia, składane w ramach informacyjnego przesłuchania, tym samych także te wypowiedzi zostały potraktowanie jako dowód z przesłuchania stron. Zeznania świadka, podobnie jak zeznania pozwanego oraz prezesa zarządu komplementariusza powódki zostały uznane za wiarygodne. Relacje wszystkich trzech przesłuchiwanych osób korespondowały ze sobą oraz ze zgromadzonymi w sprawie dowodami z dokumentów, pozwalając na uzupełnienie i uporządkowanie faktów przytoczonych przez strony i faktów potwierdzonych dokumentami. W zeznaniach przesłuchiwanych osób nie było rozbieżności, nie ma żadnych podstaw aby dowodom tym odmówić wiarygodności.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy przy założeniu, że powódka wygrała niniejszy proces w 28,31%.

Poniesione przez powódkę koszty procesu (9.811 zł) obejmują: opłatę od pozwu 4.394 zł, koszty zastępstwa procesowego 5.400 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa 17 zł, zaś 28,31% tej kwoty wynosi 2.777,49 zł. Z kolei koszty poniesione przez pozwanego (5.417 zł) obejmują: koszty zastępstwa procesowego 5.400 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa 17 zł, zaś 71,69% tej kwoty wynosi 3.883,45 zł. Na rzecz pozwanego zasądzono więc różnicę: 1.105,95 zł. Koszty zastępstwa procesowego ustalone zostały na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.