Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

postanowienia z dnia 16 stycznia 2023 roku

Decyzją nr (...) z dnia 23 marca 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie art. 83 ust. 1, art. 68 ust. 1 pkt 1 lit a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 423 z późn. zm.), art. 83 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.) w związku z art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 roku Kodeks pracy (Dz.U. z 2020 r., poz. 1320 ze zm.), stwierdził, że L. B., jako pracownik u płatnika składek „C. I (...)w Ł. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu oraz wypadkowemu od dnia 4 października 2021 roku do dnia 3 stycznia 2022 roku.

Wyżej wymienioną decyzję płatnik składek odebrał z dniem 24 marca 2022 roku. Przesyłka skierowana do wnioskodawczyni na adres ul. (...), (...)-(...) Ł. nie została podjęta w terminie pomimo dwukrotnej awizacji i zwrócono ją do nadawcy w dniu 8 kwietnia 2022 roku.

/decyzja z dnia 23 marca 2022 roku – k. 46-50 załączonych akt rentowych/

W dniu 29 sierpnia 2022 roku odwołanie od powyższej decyzji złożyła L. B., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, zaskarżając ją w całości.

Skarżonej decyzji wnioskodawczyni zarzuciła:

1.  naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 6 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 12 ust. 1 oraz art. 83 ust. 1 pkt 1 i art. 68 ust. 1 pkt la) ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2019r., poz. 300 ze zm.) poprzez dokonanie nieprawidłowej wykładni polegającej na uznaniu, że zaistniały przesłanki wskazujące na niepodleganie obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 4 października 2021 roku, podczas gdy z całokształtu okoliczności sprawy i zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że ubezpieczona zawarła umowę o pracę, wykonywała obowiązki z niej wynikające, a ponadto otrzymywała z tego tytułu wynagrodzenie, zaś pracodawca co miesiąc składał deklarację do ZUS, a co za tym idzie podlegała obowiązkowo ww. ubezpieczeniom od dnia 4 października 2021 roku;

2.  błędną ocenę zgromadzonego w aktach sprawy materiału dowodowego, która doprowadziła do wydania decyzji ustalającej, że L. B. nie podlegała ubezpieczeniom, jako pracownik począwszy od dnia zawarcia umowy o pracę, co nastąpiło w wyniku bezzasadnego przyjęcia, że nie posiada ona odpowiednich kwalifikacji do wykonywania obowiązków pracownika administracyjnego, w sytuacji gdy L. B. ukończyła studia I stopnia na kierunku zarządzenie publiczne oraz podjęła studia (...) stopnia na kierunku socjologia.

W konkluzji tak sformułowanych zarzutów, wnioskodawczyni wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji z uwagi na jej oczywistą bezzasadność w świetle zgromadzonego materiału dowodowego i rozstrzygnięcie, iż L. B. w okresie od dnia 4 października 2021 roku do dnia 3 stycznia 2022 roku podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu oraz wypadkowemu.

W uzasadnieniu podnoszono, iż w sytuacji L. B. spełnione są obie przesłanki które usprawiedliwiają wniesienie odwołania po upływie terminu. Dodatkowo podano, iż w dniu 7 października 2021 roku L. B. została przyjęta do SP ZOZ (...) w Ł.. Jak wynika z karty informacyjnej leczenia szpitalnego, w placówce medycznej przebywała w okresie od dnia 7 października 2021 roku do dnia 22 listopada 2021 roku. Po przeprowadzonych badaniach zdiagnozowano u niej schizofrenię paranoidalną. W zakresie dalszych zaleceń, odwołująca się otrzymała skierowanie na psychoterapię oraz do dalszej opieki psychiatrycznej, a także nakazano jej regularne przyjmowanie leków. Strona skarżąca zwracała uwagę, iż że po opuszczeniu placówki medycznej L. B. zamieszkała w O., gdzie pozostawała pod opieką swojej mamy M. B.. Jak wynika z treści oświadczenia sporządzonego przez M. B., L. B. przez bardzo długi okres czasu po opuszczeniu placówki wymagała codziennej pomocy oraz wsparcia ze strony swojej mamy w czynnościach dnia codziennego. L. B. nie była w stanie samodzielnie załatwiać swoich spraw urzędowych. W sytuacji, gdy korespondencja, w tym kierowana z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przychodziła na adres zamieszkania rodziców L. B. tj. O., ul. (...), była ona odbierana przez M. B., która dbała o to, aby np. wniesione były odwołania od decyzji, czy składne dokumenty, których żądały ograny. Strona odwołująca się wskazywała, że w okresie od listopada 2021 roku do sierpnia 2022 roku stan zdrowia L. B. poprawiał się, do tego stopnia, że odzyskała ona kontrolę nad swoim życiem oraz samodzielnie stara się załatwiać sprawy. O fakcie wydania decyzji z dnia 23 marca 2022 roku oraz o jej treści dowiedziała się dopiero w dniu 23 sierpnia 2022 roku, kiedy pełnomocnik zapoznał się z aktami sprawy o sygn. X U 316/22 toczącej się przez Sądem Rejonowym dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi, X Wydziałem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Dopiero wówczas okazało się, że kwestionowana decyzja została doręczona na adres, pod którym do października 2021 roku zamieszkiwała L. B. tj. ul. (...) w Ł.. Wcześniej L. B. nie miała wiedzy, że na tamten adres przesłano decyzję w przedmiocie podlegania ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. Z uwagi na stan zdrowia, L. B. przez bardzo długi okres czasu nie opuszczała miejsca zamieszkania rodziców, a co więcej, ani ze strony Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ani ze strony współlokatorki, z którą do października 2021 roku zamieszkiwała w lokalu mieszkalnym na ul. (...) nie otrzymała informacji o tym, że w skrzynce pocztowej znajduje się awizo. W świetle wskazanych powyżej okoliczności, w ocenie skarżącej, spełnione zostały przesłanki do przyjęcia i rozpoznania odwołania od decyzji z dnia 23 marca 2022 roku, bowiem przekroczenie terminu liczone od momentu uzyskania wiedzy o wydaniu decyzji oraz o jej treści nie jest znaczne, a co najważniejsze nie było zawinione przez L. B., a spowodowane jedynie znacznym pogorszeniem się jej stanu zdrowia oraz zdiagnozowaniem poważnej choroby, z którą L. B. musi nauczyć się funkcjonować, ale przede wszystkim przyzwyczaić się do tego, jak na jej codzienne funkcjonowanie wpływają zażywane leki.

/odwołanie – k. 3-6v/

W odpowiedzi na odwołanie złożonej w dniu 15 września 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o odrzucenie odwołania, ewentualnie jego oddalenie.

Organ rentowy podniósł, iż odwołanie wnioskodawczyni zostało złożone po terminie, a uchybienie to nie nastąpiło bez winy L. B. i jest nadmierne. W ocenie organu rentowego należało przyjąć, iż wnioskodawczyni w otwartym terminie do wniesienia odwołania posiadała wiedzę o treści decyzji nr (...) z dnia 23 marca 2022 roku i mogła podjąć działania zmierzające do zapoznania się z jej treścią.

/odpowiedź na odwołanie – k. 20-21v/

Na rozprawie w dniu 16 stycznia 2023 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie, z kolei pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/oświadczenie pełnomocnika wnioskodawczyni, oświadczenie pełnomocnika organu rentowego – e – protokół z dnia 16 stycznia 2023 roku – 00:09:16 i dalej/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

L. B. urodziła się w dniu (...).

/bezsporne/

W okresie od dnia 4 października 2021 roku do dnia 3 stycznia 2022 roku L. B. była zatrudniona w (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku: pozostali pracownicy administracyjni i sekretarze biura zarządu/Asystent Biura Kancelarii.

/świadectwo pracy – k. 15-15v/

W okresie od dnia 7 października 2021 roku do dnia 22 listopada 2021 roku L. B. przebywała na Oddziale Diagnostyczno – Obserwacyjnym (...) w Ł. z rozpoznaniem F20.0 schizofrenia paranoidalna, U07.1 (...)19 – wirus zidentyfikowany, wynik dodatni z dnia 10 listopada 2021, R00.0 tachykardia - nieokreślona.

W indywidualnym planie opieki z dnia 8 października 2021 roku wskazano, iż L. B. wymagała rutynowych czynności pielęgnacyjno – opiekuńczych.

L. B. została wypisana ze szpitala pod opieką rodziny w stanie ogólnie dobrym, w stanie somatycznym stabilnym, w wyrównanym nastroju i napędzie, bez objawów wytwórczych, bez myśli i tendencji samobójczych, z zaleceniem kontynuacji leczenia w warunkach ambulatoryjnych.

/karta informacyjna leczenia szpitalnego – k. 8-10v, dokumentacja medyczna – k. 36-54v/

Po wyjściu ze szpitala, L. B. zamieszkała u rodziców w O.. Potrzebowała całodobowej opieki. M. B. pilnowała, by córka otrzymywała leki. L. B. na wizyty lekarskie udawała się wraz z mamą – M. B.. M. B. zajmowała się korespondencją córki, we wszystkich sprawach radziła się prawnika, decyzje podejmowała za zgodą skarżącej.

/zeznania świadka M. B. – e – protokół z dnia 5 grudnia 2022 roku – 00:04:14 i dalej/

W dniu 20 grudnia 2021 roku L. B. została zarejestrowana w (...) w Ł. ze wstępnym rozpoznaniem: schizofrenia paranoidalna.

Na wizycie lekarskiej w dniu 14 marca 2022 roku stwierdzono: pacjentka bez czynnych objawów wytwórczych, nie wypowiada treści urojeniowych, przeczy halucynacjom, relacjonuje poprawę funkcji poznawczych, bez formalnych zaburzeń myślenia, afekt prawidłowo modulowany, dostosowany do wypowiadanych treści. W obrazie klinicznym dominowały objawy afektywne na podłożu adaptacyjnym. L. B. przepisano leki.

Na wizycie lekarskiej w dniu 9 maja 2022 roku stwierdzono z kolei: afekt spłycony, mniej płaczliwa, nastrój nie jest obniżony, jak na poprzedniej wizycie, ale raczej czuje się obojętna, ustąpiła płaczliwość, neguje myśli i zamiary suicydalne, bez objawów psychotycznych. L. B. uzyskała zalecenia do stosowania leków farmakologicznych.

/dokumentacja medyczna – k. 70-77v/

L. B. przebywała na zwolnieniu lekarskim w okresie od dnia 7 października 2021 roku do dnia 8 kwietnia 2022 roku.

/zestawienie zaświadczeń lekarskich – k. 11/

Decyzją z dnia 23 marca 2022 roku, nr sprawy (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił L. B. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 grudnia 2021 roku do dnia 9 marca 2022 roku.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż zgodnie z decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nr (...) z dnia 23 marca 2022 roku, L. B. nie podlega ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu oraz wypadkowemu, jako pracownik u płatnika składek C. i Wspólnicy Radcowie Prawni spółki partnerskiej z siedzibą w Ł. (NIP: (...)) od dnia 4 października 2021 roku do dnia 3 stycznia 2022 roku.

/decyzja z dnia 23 marca 2022 roku – k. 13-13v załączonych do akt sprawy X U 316/22 akt rentowych/

Decyzja została doręczona na adres zamieszkania rodziców L. B.

/zeznania świadka M. B. – e – protokół z dnia 5 grudnia 2022 roku – 00:04:14 i dalej/

W dniu 14 kwietnia 2022 roku odwołanie od powyższej decyzji złożyła L. B..

Skarżonej decyzji L. B. zarzuciła:

- bezzasadne ustalenie w oparciu o zgormadzony w sprawie materiał dowodowy, że nie przysługuje jej zasiłek chorobowy za okres od dnia 9 grudnia 2021 roku do dnia 9 marca 2022 roku w sytuacji, gdy do powstania jej niezdolności do pracy doszło w czasie obowiązywania umowy o pracę, a co za tym idzie w czasie posiadania przez nią tytułu do ubezpieczenia, zaś powyższe uchybienie spowodowało, że organ rentowy bezzasadnie odmówił jej świadczeń;

- błędną ocenę zgromadzonego w aktach materiału dowodowego polegającą na ustaleniu, iż w okresie od dnia 4 października 2021 roku do dnia 3 stycznia 2022 roku L. B. nie podlegała ubezpieczeniom, jako pracownik w sytuacji, gdy w tamtym okresie odprowadzane były za nią składki do ZUS.

W konkluzji tak sformułowanych zarzutów, wnioskodawczyni wniosła o zmianę decyzji poprzez przyznanie L. B. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 grudnia 2021 roku do dnia 9 marca 2022 roku.

Pod odwołaniem podpis złożyła L. B..

W odpowiedzi na odwołanie złożonej w dniu 12 maja 2022 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o oddalenie odwołania wywodząc, jak w zaskarżonej decyzji.

/odwołanie – k. 4-7 załączonych akt sprawy X U 316/22, odpowiedź na odwołanie – k. 12 załączonych akt sprawy X U 316/22/

Przed złożeniem odwołania M. B. udała się po poradę do prawnika, który ostatecznie nie otrzymał pełnomocnictwa do reprezentowania wnioskodawczyni w sprawie o zasiłek chorobowy.

/zeznania świadka M. B. – e – protokół z dnia 5 grudnia 2022 roku – 00:18:53 i dalej/

Sąd Okręgowy w Łodzi dokonał oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i zważył, co następuje:

odwołanie podlegało odrzuceniu.

Na mocy art. 477 ⁹ § 1 k.p.c., odwołania od decyzji organów rentowych lub orzeczeń wojewódzkich zespołów do spraw orzekania o niepełnosprawności wnosi się na piśmie do organu lub zespołu, który wydał decyzję lub orzeczenie, lub do protokołu sporządzonego przez ten organ lub zespół, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji lub orzeczenia.

Stosownie do treści art. 477 ⁹ § 3 k.p.c., sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.

Powyższe oznacza, że wniesienie odwołania od decyzji organu rentowego z uchybieniem miesięcznego terminu powoduje, iż ubezpieczony zostaje pozbawiony prawa do merytorycznego rozpoznania zarzutów co do istoty sprawy, podniesionych w odwołaniu. Dlatego też, Sąd stosując art. 477 ⁹ § 3 k.p.c., musi ocenić całokształt okoliczności, które spowodowały przekroczenie terminu do wniesienia odwołania, a przede wszystkim aspekt zawinienia składającego odwołanie (choć nie wskazano przesłanki winy, jako wykluczającej odwołanie po terminie) oraz ewentualnych przyczyn od niego niezależnych. Ocena, czy przekroczenie terminu było nadmierne, oraz czy nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się, jest pozostawione ocenie sądu. Sąd ma możliwość potraktowania spóźnionego odwołania tak, jakby zostało wniesione w terminie, przy czym niezbędne jest jednoczesne spełnienie się obu warunków: przekroczenie terminu nie może być nadmierne, zaś jego przyczyna musi być niezależna od odwołującego się /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2006 r., III UK 168/05, Lex nr 277825/.

Przesłanki upoważniające sąd do nieuwzględnienia przekroczenia terminu muszą zachodzić kumulatywnie, mają one charakter ocenny i zależą od całokształtu okoliczności sprawy, w związku z czym nie dadzą się uogólnić.

W toku przedmiotowego postępowania, wnioskodawczyni nie wykazała, jakoby niezłożenie przez nią odwołania od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nr (...) z dnia 23 marca 2022 roku w ustawowo przewidzianym terminie nastąpiło z przyczyn od niej niezależnych.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż w okresie od dnia 7 października 2021 roku do dnia 22 listopada 2021 roku L. B. przebywała na Oddziale Diagnostyczno – Obserwacyjnym (...) w Ł. z rozpoznaniem F20.0 schizofrenia paranoidalna, U07.1 (...)19 – wirus zidentyfikowany, wynik dodatni z dnia 10 listopada 2021, R00.0 tachykardia - nieokreślona. W indywidualnym planie opieki z dnia 8 października 2021 roku wskazano, iż L. B. wymagała rutynowych czynności pielęgnacyjno – opiekuńczych. L. B. została wypisana ze szpitala pod opieką rodziny w stanie ogólnie dobrym, w stanie somatycznym stabilnym, w wyrównanym nastroju i napędzie, bez objawów wytwórczych, bez myśli i tendencji samobójczych, z zaleceniem kontynuacji leczenia w warunkach ambulatoryjnych.

Po wyjściu ze szpitala, L. B. zamieszkała u rodziców, potrzebowała całodobowej opieki. M. B. kontrolowała, by córka otrzymywała leki. L. B. na wizyty lekarskie udawała się wraz z mamą – M. B.. M. B. zajmowała się korespondencją córki, we wszystkich sprawach radziła się prawnika, decyzje podejmowała za zgodą skarżącej.

W dniu 20 grudnia 2021 roku L. B. została również zarejestrowana w (...) w Ł. ze wstępnym rozpoznaniem: schizofrenia paranoidalna. Na wizycie lekarskiej w dniu 14 marca 2022 roku stwierdzono: pacjentka bez czynnych objawów wytwórczych, nie wypowiada treści urojeniowych, przeczy halucynacjom, relacjonuje poprawę funkcji poznawczych, bez formalnych zaburzeń myślenia, afekt prawidłowo modulowany, dostosowany do wypowiadanych treści. W obrazie klinicznym dominowały objawy afektywne na podłożu adaptacyjnym. L. B. przepisano leki. Z kolei, na wizycie lekarskiej w dniu 9 maja 2022 roku stwierdzono u odwołującej się: afekt spłycony, mniejszą płaczliwość, brak obniżenia nastroju, jak na poprzedniej wizycie, poczucie obojętności. Ponadto, wskazano, iż u L. B. ustąpiła płaczliwość, negowała myśli i zamiary suicydalne, nie miała objawów psychotycznych. L. B. uzyskała zalecenia do stosowania leków farmakologicznych.

Wnioskodawczyni przebywała na zwolnieniu lekarskim w okresie od dnia 7 października 2021 roku do dnia 8 kwietnia 2022 roku.

Z poczynionych przez Sąd Okręgowy ustaleń wynika, iż decyzją z dnia 23 marca 2022 roku, nr sprawy (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił L. B. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 grudnia 2021 roku do dnia 9 marca 2022 roku. W decyzji tej organ rentowy wskazał, iż przyczyną odmowy prawa do świadczeń jest decyzja nr (...) z dnia 23 marca 2022 roku, którą stwierdzono, iż L. B. nie podlega od dnia 4 października 2021 roku do dnia 3 stycznia 2022 roku obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) w Ł.. Należy podkreślić, iż od wyżej wymienionej decyzji L. B. w dniu 14 kwietnia 2022 roku odwołała się do Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, natomiast w treści odwołania zarzuciła skarżonej decyzji „błędną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego polegającą na ustaleniu, że w okresie od dnia 4 października 2021 roku do dnia 3 stycznia 2022 roku L. B. nie podlegała ubezpieczeniom, jako pracownik w sytuacji, gdy w tamtym okresie odprowadzane były za nią składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych”. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy powielił argumentację zawartą w decyzji z dnia 23 marca 2022 roku odmawiającej L. B. prawa do zasiłku chorobowego powtórnie odnosząc się do wydanej decyzji nr (...) w przedmiocie niepodlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez wnioskodawczynię. Wobec powyższego, należy przyjąć, iż L. B. jeszcze w otwartym terminie do wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego nr D/434/2022 dnia 23 marca 2022 roku posiadała wiedzę o treści tej decyzji, mogła zatem podjąć działania zmierzające do zapoznania się z jej treścią oraz odebrania ww. decyzji.

Przedłożona do akt sprawy dokumentacja medyczna wnioskodawczyni oraz zeznania świadka M. B. nie wykazały, jakoby do złożenia odwołania od decyzji organu rentowego nr (...) z dnia 23 marca 2022 roku doszło bez winy L. B.. Przede wszystkim, dokumentacja medyczna nie obrazuje, iż wnioskodawczyni, w okresie w którym powinna wnieść odwołanie od wyżej wymienionej decyzji była w takim stanie zdrowia, który nie pozwalałby jej się prawidłowo rozeznać się w istniejącej sytuacji ubezpieczeniowej. Na uwagę zasługuje również okoliczność, iż L. B. skutecznie odwołała się od decyzji odmawiającej jej prawa do zasiłku chorobowego korzystając z pomocy matki, która konsultowała się w tej sprawie z prawnikiem (który ostatecznie nie reprezentował wnioskodawczyni w postępowaniu przed Sądem Rejonowym). Zastrzeżenia może budzić zatem fakt, iż osoba specjalizująca się w dziedzinie prawa i udzielająca porady M. B. nie zwróciła uwagi na decyzję dotyczącą kwestii podlegania ubezpieczeniom społecznym i będącą asumptem do rozstrzygnięcia zawartego w decyzji z dnia 23 marca 2022 roku, nr sprawy (...). Również M. B. nie wymagała specjalistycznej wiedzy, by przy zachowaniu racjonalności oraz odpowiedniej dbałości przy prowadzeniu spraw córki mogła wyciągnąć stosowne wnioski po zapoznaniu się z decyzją w przedmiocie odmowy prawa do zasiłku chorobowego, które pozwoliłyby na podjęcie skutecznych działań zmierzających do zaskarżenia decyzji nr (...). Nie mniej jednak, L. B., przy zachowaniu prawidłowych funkcji poznawczych i braku zaburzeń myślenia, składając podpis pod treścią odwołania od decyzji z dnia 23 marca 2022 roku, nr sprawy (...), znała jego treść, zatem miała również wiedzę o decyzji stwierdzającej niepodleganie przez nią obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. Nic nie stało na przeszkodzie, by udzieliła matce – M. B. pełnomocnictwa do reprezentowania jej w postępowaniu wszczętym na skutek złożenia środka odwoławczego od decyzji nr (...) z dnia 23 marca 2022 roku.

Biorąc wszystkie okoliczności oraz poczynione rozważania prawne pod uwagę, Sąd Okręgowy ocenił, iż wnioskodawczyni nie wykazała, iż bez jej winy doszło do przekroczenia ustawowo przewidzianego terminu na wniesienie odwołania.

W konsekwencji, Sąd w punkcie 1 sentencji postanowienia na podstawie art. 477 ⁹ § 3 k.p.c. odrzucił odwołanie.

W punkcie 2 sentencji postanowienia Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2018r., poz. 265 z późn. zm.) zasądzając od L. B. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł. kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

/Sędzia Jacek Chrostek/

Zarządzenie: odpis postanowienia

z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi

wnioskodawczyni za pośrednictwem Portalu Informacyjnego.

I.S.