Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2023 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – sędzia Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – sekr. sąd. Anna Rogojsza

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. - podkom. Piotra Drozdowskiego

po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2023 roku na rozprawie sprawy

W. U.

syna J. i M. zd. W.

ur. (...) w W.

obwinionego o to, że:

I.  W dniu 1 lipca 2022 roku około godz. 17:25 w miejscowości K. gmina M. na skrzyżowaniu drogi krajowej nr (...) z drogą nr (...) prowadząc pojazd marki S. (...) o nr rej. (...) naruszył zakaz wyprzedzania na skrzyżowaniu innego pojazdu silnikowego jadącego po jezdni

tj. o czyn. z art. 92b kw w zw. z art. 24 ust. 7 pkt 3 ustawy

Prawo o ruchu drogowym

II.  W dniu 1 lipca 2022 roku około godz. 17:25 w miejscowości K. gmina M. w rejonie skrzyżowania drogi krajowej nr (...) z drogą nr (...) prowadząc pojazd marki S. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku P-4 „linia podwójna ciągła”

tj. o czyn z art. 92§1 kw

1.  Obwinionego W. U. uznaje za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 92b kw i art. 92§1 kw skazuje obwinionego, zaś na podstawie art. 92b kw w zw. z art. 9§2 kw w z art. 24§1, 1a i 3 kw wymierza obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 1100 (jeden tysiąc sto) złotych.

2.  Zwalnia obwinionego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów postępowania.

Sygn. akt IIW 343/22

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2022 r. W. U. kierował pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...). Obwiniony spieszył się. Około godz. 17:25 w miejscowości K. gmina M. na skrzyżowaniu drogi krajowej nr (...) z drogą nr (...) prowadząc w/w pojazd naruszył zakaz wyprzedzania na skrzyżowaniu innego pojazdu silnikowego jadącego po jezdni. Jak się później okazało, pojazdem tym był nieoznakowany radiowóz policyjny, wyposażony w wideo rejestrator. Radiowozem poruszał się sierż. M. S.. Wideo rejestrator zarejestrował, iż około godz. 17:25 w miejscowości K. gmina M. w rejonie skrzyżowania drogi krajowej nr (...) z drogą nr (...) obwiniony prowadząc swój samochód nie zastosował się do znaku P-4 „linia podwójna ciągła”.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień obwinionego (k. 24v), nadto na podstawie zeznań M. S. (k. 24v-25) oraz nagrania z policyjnego wideo rejestratora (k. 6).

Obwiniony nie przyznał się do winy. Potwierdził, że był kierowcą pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...), wyjaśnił, iż jadąc samochodem spieszył się. Podał, że znaki poziome na drodze były „ średnio widoczne” i trochę starte i w momencie wyprzedzania był „średnio świadomy”, że przekracza podwójną linię ciągłą. Nie przyznał się, że manewru wyprzedzania dokonał na skrzyżowaniu.

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego, w których nie przyznaje się do winy nie polegają na prawdzie i stanowią jedynie przyjętą linię obrony, służącą uniknięciu odpowiedzialności. Ponadto wyjaśnieniom tym przeczą pozostałe dowody, którym Sąd nadał walor wiarygodności, tj. zeznania M. S. (k. 24v-25) oraz nagranie z policyjnego wideo rejestratora (k. 6).

Funkcjonariusz policji nie miał żadnych powodów, by zeznawać na temat okoliczności, które w rzeczywistości nie miały miejsca i w konsekwencji niesłusznie obciążać obwinionego. Podał w jakich okolicznościach doszło do wyprzedzenia przez samochód kierowany przez obwinionego nieoznakowanego radiowozu, którym poruszał się świadek. M. S. nie miał wątpliwości, że obwiniony dokonał manewru wyprzedzania na skrzyżowaniu, jak również, że obwiniony prowadząc swój samochód nie zastosował się do znaku poziomego „linia podwójna ciągła”. Zeznania świadka korespondowały z odtworzonym na rozprawie nagraniem z wideo rejestrator, na którym to nagraniu dokładnie widać fakt wyprzedzania przez pojazd obwinionego na linii podwójnej ciągłej, przy czym podkreślić należy z całą mocą, iż – wbrew temu co twierdził obwiniony- znak ten był wyraźnie widoczny. Wprawdzie wideo rejestrator nie zawiera nagrania, iż do wyprzedzania doszło na skrzyżowaniu, nie mniej w żadnym stopniu nie podważa to zeznań funkcjonariusza policji. W świetle dowodów, jakim Sąd nadał walor wiarygodności, mając jednocześnie na uwadze fakt, że obwiniony spieszył się – należy uznać, że z całą świadomością dopuścił się on zarzuconych mu wykroczeń, czując się bezkarny w swoich poczynaniach, albowiem nie wiedział, że przedmiotowych manewrów dopuszcza się w obecności funkcjonariuszy policji, którzy poruszali się nieoznakowanym radiowozem.

Podstawowym obowiązkiem obwinionego było kierowanie pojazdem zgodnie z przepisami prawa, a zważywszy na okoliczności sprawy stwierdzić należy, że obwiniony świadomie i z premedytacją przepisy te naruszył.

Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynów, warunki osobiste, majątkowe sprawcy, jego dotychczasową niekaralność.

W świetle powyższego Sąd, uznając obwinionego za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów, na podstawie art. 92b kw i art. 92§1 kw skazał obwinionego, zaś na podstawie art. 92b kw w zw. z art. 9§2 kw w z art. 24§1, 1a i 3 kw wymierzył mu łącznie karę grzywny w wysokości 1100 (jeden tysiąc sto) złotych. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynów i spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej, pomimo tego, że oscyluje ona wokół dolnej granicy ustawowego zagrożenia za popełnione wykroczenia. Zwalniając obwinionego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów postępowania, Sąd uwzględnił treść art. 121§1 kpw w zw. z art. 624§1 kpk.