Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 1

Sygnatura akt

V K 725/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. T.

W dniu 10 kwietnia 2021 roku w W. przy Placu (...) naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji - st. asp. R. S., podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że popchnął ww. funkcjonariusza Policji prawym barkiem na wysokości jego klatki piersiowej, przy czym czynu tego dopuścił się działając publicznie i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

P. T. był 10 kwietnia 2021 roku w W. przy Placu (...) w związku z odbywającym się zgromadzeniem i został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji.

protokół zatrzymania P. T.

3-3v

wyjaśnienia P. T.

46-45, 208-212, 255v-256

zeznania P. B.

7v-8, 227-229

zeznania D. C.

10v, 229-230

zeznania R. S.

32v, 213-216, 244v-245v

zeznania E. L.

231-232

zeznania J. A.

232

zeznania M. M.

233

zeznania K. N.

246-246v

protokół oględzin osoby

oględziny nagrań + zdjęcia

16-18, 24-31, 211-212, 255v

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

P. T.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

P. T. 10 kwietnia 2021 roku w W. przy Placu (...) naruszył nietykalność cielesną funkcjonariusza Policji st. asp. R. S., podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, w ten sposób, że popchnął ww. funkcjonariusza prawym barkiem na wysokości jego klatki piersiowej, przy czym czynu tego dopuścił się działając publicznie i bez powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego.

wyjaśnienia P. T.

46-45, 208-212, 255v-256

zeznania P. B.

7v-8, 227-229

zeznania D. C.

10v, 229-230

zeznania R. S.

32v, 213-216, 244v-245v

zeznania M. K.

254v-255v

oględziny nagrań + zdjęcia

16-18, 24-31, 211-212, 255v

2. OCena DOWOdów

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

protokół zatrzymania P. T.

Przedmiotowy dokument został sporządzony w sposób i w formie przewidzianej przez prawo. Brak jest podstaw do jego kwestionowania. Okoliczność bezsporna.

protokół oględzin osoby

Przedmiotowy dokument został sporządzony w sposób i w formie przewidzianej przez prawo. Brak jest podstaw do jego kwestionowania. Okoliczność bezsporna.

wyjaśnienia P. T.

Wyjaśnienia są zgodne z doświadczeniem życiowym, logiczne, konsekwentne i nie budzą wątpliwości. Wyjaśnienia korespondują z pozostałym uznanym za wiarygodny materiałem dowodowym, w tym z oględzinami nagrań.

zeznania P. B.

Zeznania są wiarygodne w części odnoszącej się do obecności P. T. przy Placu (...) w W. 10 kwietnia 2021 roku. Okoliczność bezsporna.

zeznania D. C.

Zeznania są wiarygodne w części odnoszącej się do obecności P. T. przy Placu (...) w W. 10 kwietnia 2021 roku. Okoliczność bezsporna.

zeznania R. S.

Zeznania są wiarygodne w części odnoszącej się do obecności P. T. przy Placu (...) w W. 10 kwietnia 2021 roku. Okoliczność bezsporna.

zeznania E. L.

Sąd nie znalazł podstaw by kwestionować zeznania świadka, które są spójne, zgodne z doświadczeniem życiowym, znalazły odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym, uznanym za wiarygodny - wyjaśnieniach oskarżonego i zeznaniach: J. A., M. M. i K. N., a także oględzinach nagrań. Z zeznań świadka złożonych na rozprawie wynika, że oskarżony nie naruszył nietykalności cielesnej pokrzywdzonego. Świadek była naocznym świadkiem zdarzenia, zeznała, że funkcjonariusze otoczyli oskarżonego, który nie miał żadnej swobody ruchów. W związku z czym, w trakcie schylania się i następnie wyprostowania się, ciało oskarżonego dotknęło ciała funkcjonariusza, ale nie było w tym żadnego zamiaru, aby kogokolwiek uderzyć, żeby zrobić krzywdę.

zeznania J. A.

zeznania M. M.

zeznania K. N.

protokół oględzin nagrań + zdjęcia

Nagrania w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości co do ich autentyczności. Nie były kwestionowane. Oskarżony i pokrzywdzony są widoczni na nagraniach w miejscu i czasie zdarzenia. Oskarżony był otoczony przez funkcjonariuszy Policji. Pokrzywdzony ewidentnie na niego napierał, zawężając przestrzeń swobodnego ruchu oskarżonego. Nie ujawniono na nagraniach zachowania oskarżonego, które można by uznać za naruszenie nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego. Oskarżony nie szarpał, nie odpychał ani nie uderzał pokrzywdzonego.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.1

zeznania P. B.

Zeznania nie zasługują na uwzględnienie w zakresie stwierdzenia popełnienia przez P. T. zarzucanego mu przestępstwa. Co prawda na nagraniu z płyty k. 23 faktycznie widać zetknięcie się oskarżonego i pokrzywdzonego, ale nie można ruchu barkiem oskarżonego uznać za przestępstwo zarzucane mu aktem oskarżenia. Ocena prawna takiego zachowania należy oczywiście do Sądu orzekającego w sprawie niniejszej, a nie świadka.

zeznania D. C.

Zeznania nie zasługują na uwzględnienie w zakresie stwierdzenia popełnienia przez P. T. zarzucanego mu czynu zabronionego. Świadek zeznała, że całe zdarzenie było krótkie i dynamiczne. Swoje zeznanie oparła na nagrywanym przez siebie materiale. Nie mogła stwierdzić, czy całe zdarzenie było intencjonalne, czy wynikające z wyprostowania się oskarżonego.

zeznania R. S.

Zeznania nie zasługują na uwzględnienie w zakresie stwierdzenia popełnienia przez P. T. zarzucanego mu czynu zabronionego. Co prawda na nagraniu z płyty k. 23 faktycznie widać zetknięcie się oskarżonego i pokrzywdzonego, ale nie można ruchu barkiem oskarżonego uznać za przestępstwo zarzucane mu aktem oskarżenia. Ocena prawna takiego zachowania należy oczywiście do Sądu orzekającego w sprawie niniejszej, a nie świadka. Do zetknięcia się oskarżonego i pokrzywdzonego dochodzi w wyniku obustronnego ruchu w swoim kierunku i braku wolnej przestrzeni.

zeznania M. K.

Dowód niemający znaczenia dla ustalenia faktów, albowiem świadek nie pamiętał zdarzenia.

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☒

3.5. Uniewinnienie

P. T.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Przestępstwo stypizowane w art. 222 § 1 kk zarzucone oskarżonemu polega na naruszeniu nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego podczas lub w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych. Przestępstwo to jest występkiem umyślnym, które może być popełnione zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Naruszenie nietykalności to wszelkie możliwe sposoby ingerencji w nietykalność cielesną drugiej osoby, każde bezprawne dotknięcie innej osoby, czy też inny krzywdzący kontakt. Naruszenie nietykalności cielesnej obejmuje również wszelkie niechciane kontakty fizyczne.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, uznać należy, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa. Zeznania funkcjonariuszy Policji są wiarygodne co do obecności oskarżonego przy Placu (...) w W. 10 kwietnia 2021 roku. Jednakże ich zeznania w zakresie naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonego (rozumianej jako czyn zabroniony) nie mogą zastąpić oceny, której dokonuje Sąd. Nie każdy kontakt fizyczny między danymi osobami może być uznany za przestępstwo z art. 222 § 1 kk.

Pozostali świadkowie, tj. E. L., J. A., M. M. i K. N. potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego, że nie naruszył on nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego. Świadkowie zeznali, że funkcjonariusze otoczyli i napierali na oskarżonego. Z wyjaśnień oskarżonego jednoznacznie wynika, że nie miał on zamiaru naruszyć nietykalności cielesnej policjanta. Nie można takiego zamiaru domniemywać na niekorzyść oskarżonego, skoro żaden z dowodów ani zasady logicznego rozumowania na taki zamiar nie wskazują.

Jedynie na nagraniu z płyty k. 23 widać ruch oskarżonego barkiem. Pozostałe nagrania w żaden sposób nie wskazują, że mogło dojść do naruszenia nietykalności cielesnej pokrzywdzonego. Uważna analiza nagrania z k. 23, w powiązaniu z analizą pozostałych nagrań (z innej perspektywy), nakazuje przyjąć, że ruch barkiem oskarżonego widoczny w ok. 27 sekundzie nagrania na płycie k. 23 nie stanowi czynu zabronionego z art. 222 § 1 kk. W działaniu oskarżonego nie było żadnego ukierunkowania na funkcjonariusza. Zetknięcie się ciała oskarżonego z napierającym funkcjonariuszem nie może być w okolicznościach sprawy niniejszej traktowane jako naruszenie nietykalności cielesnej. Na nagraniu widać duży ścisk, a także oskarżonego otoczonego przez funkcjonariuszy. Widać również balans ciałem oskarżonego, który po wyprostowaniu się, automatycznie i niecelowo zderza się z ciałem funkcjonariusza, odbija od niego. Widać przy tym, że pokrzywdzony ewidentnie napiera na oskarżonego i wykonuje ruch lewym barkiem, skraca mu przestrzeń swobody ruchu. Przy ruchu oskarżonego nie ma żadnego zamiaru – intencji, aby funkcjonariusza uderzyć, zrobić krzywdę. Obaj wykonują w swoim kierunku ruch i z uwagi na brak wolnej przestrzeni, zderzają się barkami. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że nie miał on żadnego powodu ani motywu, aby naruszać nietykalność cielesną funkcjonariusza. Także doświadczenie życiowe nakazuje przyjąć, że oskarżony, jako osoba prowadząca działalność publiczną i wielokrotnie przewodząca demonstracjom, zdaje sobie sprawę z konsekwencji prawnych naruszenia nietykalności cielesnej policjanta i nie zachowałby się umyślnie w zupełnie bezrefleksyjny sposób, atakując funkcjonariusza Policji.

Wobec braku przestępstwa z art. 222 § 1 kk, odnoszenie się do zarzutu w zakresie art. 57a § 1 kk było bezprzedmiotowe.

W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym w szczególności brak zamiaru naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego podczas i w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, nie daje podstaw do przyjęcia, że oskarżony P. T. dopuścił się zarzucanego mu przestępstwa.

4. KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

5. Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

W związku z uniewinnieniem P. T. na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty procesu ponosi Skarb Państwa.

III

Sąd na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 kpk zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. A. kwotę 672 zł + VAT, tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu, wysokość wynagrodzenia obrońcy ustalając na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

7. Podpis

V K 725/21

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE