Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II Ca 1491/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 listopada 2021 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia Grzegorz Buła

po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2021 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. K.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2021 roku sygnatura akt I C 21/21/P

oddala apelację.

SSO Grzegorz Buła

Sygn. akt II Ca 1491/21

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 17 listopada 2021 roku

Sprawa podlegała rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym. Ponieważ Sąd Okręgowy nie przeprowadził postępowania dowodowego, zgodnie z art. 505¹³ §2 k.p.c. uzasadnienie wyroku zostaje ograniczone do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Rozpoznając apelację Sąd Okręgowy oparł się na stanie faktycznym przyjętym przez Sąd pierwszej instancji, albowiem poczynione w sprawie ustalenia faktyczne mają swe źródło w dowodach, które ocenione zostały zgodnie ze wszelkimi wskazaniami z art. 233 § 1 k.p.c.

W ocenie Sądu Okręgowego za oczywiście bezzasadny należało ocenić zarzut naruszenia art. 321 §1 k.p.c., gdyż Sąd Rejonowy orzekał wyłącznie w granicach zgłoszonego żądania, zarówno co do okoliczności faktycznych, jak i zgłoszonego w pozwie roszczenia. Oddalając powództwo w niniejszej sprawie Sąd pierwszej instancji oddalił je w zakresie zgłoszonym w treści pozwu, więc nie mógł naruszyć tego przepisu, który zakazuje orzekania co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, oraz zasądzania ponad żądanie.

Podobnie należało ocenić zarzut naruszenia art. 316 §1 k.p.c., gdyż brak podstaw do stwierdzenia, iż wydając zaskarżony wyrok Sąd Rejonowy uwzględnił inny stan sprawy niż istniejący w chwili zamknięcia rozprawy w dniu 27 kwietnia 2021 roku. Sąd Rejonowy dokonując oceny stanu sprawy na moment zamknięcia rozprawy uznał, że na tę chwilę wypowiedzenie umowy kredytu gotówkowego z dnia 10 grudnia 2018 roku było bezskuteczne, a także iż nie upłynął jeszcze termin na jaki została zawarta ta umowa. W toku procesu nie nastąpiła wymagalność całości dochodzonego roszczenia, gdyż nie upłynął termin na jaki została zawarta ta umowa. Umowa miała bowiem obowiązywać przez okres 72 miesięcy, a termin spłaty ostatniej raty miał przypaść na 20 grudnia 2024 roku. Termin jej obowiązywania nie upłynął więc ani w dniu zamknięcia rozprawy przed Sądem Rejonowym, ani przed wydaniem wyroku przez Sąd drugiej instancji. Z powyższym zarzutem nie jest spójny także wniosek strony powodowej zawarty w apelacji, gdyż z jednej strony strona powodowa wskazuje na wymagalność poszczególnych rat kredytu (przy czym nie wszystkich), a z drugiej strony nadal domaga się zasądzenia całości roszczenia, a nie jakiejkolwiek jego części. Podnieść też należy, że w toku procesu strona powodowa nie dokonywała jakiejkolwiek modyfikacji swojego żądania, co i tak nie mogłoby prowadzić do zmiany powództwa, gdyż w postępowaniu uproszczonym zmiana powództwa nie jest dopuszczalna (art. 505⁴ §1 k.p.c.). Nadto w postepowaniu apelacyjnym w ogóle nie można zmienić żądania poza wyjątkami z art. 383 k.p.c., a roszczenia objęte pozwem nie stanowią takich przypadków, nie są to bowiem świadczenia okresowe.

W ocenie Sądu Okręgowego nie był także trafny zarzut naruszenia art. 455 k.c., który dotyczy terminu spełnienia świadczenia, który nie jest określony w umowie, ani nie wynika z właściwości świadczenia, podczas gdy niniejsza sprawa dotyczy roszczenia wynikającego z umowy, w której termin (terminy) spełnienia świadczenia przez dłużnika zostały jednoznacznie wskazane.

Sąd Okręgowy nie podzielił także zarzutu naruszenia art. 75c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (tj. Dz.U. z 2021r. poz. 2439). Jakkolwiek zgodzić się należy ze stroną powodową, że brak zastosowania procedury restrukturyzacyjnej nie skutkuje nieważnością czynności prawnej w postaci wypowiedzenia umowy, ale konsekwencją braku zachowania tego trybu jest bezskuteczność dokonanego wypowiedzenia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18.06.2021r. IV CSKP 92/21, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14.01.2019r. V ACa 93/18, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 21.03.2019r. V ACa 609/18). W niniejszej sprawie strona powodowa nawet nie kwestionuje, że przed dokonaniem w wypowiedzenia poinformowała pozwanego o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania do zapłaty zaległości, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Nie budzi więc wątpliwości, że nie dochowała wymagań wynikających z art. 75c Prawa bankowego, a tym samym pozbawiła pozwanego możliwości wystąpienia o ewentualną restrukturyzację powstałego zadłużenia. W tej sytuacji trafnie Sąd pierwszej instancji uznał, że wypowiedzenie z dnia 22 października 2019 roku nie mogło odnieść jakiegokolwiek skutku, a w konsekwencji nie doprowadziło do rozwiązania umowy kredytu z dnia 10 grudnia 2018 roku z jednoczesnym postawieniem w stan wymagalności całej wierzytelności wynikającej z tej umowy. Skoro umowa nie została skutecznie rozwiązana, to zasadnie Sąd Rejonowy przyjął, że przedmiotowe powództwo w formie określonej w pozwie jako przedwczesne nie zasługuje na uwzględnienie.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację strony powodowej jako bezzasadną.

SSO Grzegorz Buła

II Ca 1491/21

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE