Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący Sędzia Grzegorz Buła

Protokolant: osobiście

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2022 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. C.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego w Olkuszu z dnia 3 sierpnia 2021 roku, sygnatura akt I C 1470/19

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od strony pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T. na rzecz powoda M. C. kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Grzegorz Buła

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 13 stycznia 2022 roku

Niniejsza sprawa była rozpoznana przez Sąd Okręgowy w postępowaniu uproszczonym. Sąd Okręgowy nie przeprowadzał postępowania dowodowego, zatem na podstawie art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku obejmować będzie jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie była zasadna.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd Odwoławczy podziela ustalenia faktyczne i rozważania prawne poczynione przez Sąd Rejonowy, uznając je za własne, co czyni ponowne szczegółowe ich przywoływanie zbędnym (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804).

Odnosząc się do zarzutu wymierzonego w podstawę faktyczną zaskarżonego orzeczenia wskazać należy, że zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c., sąd ocenia wiarogodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że ocena dowodów polegać musi na ich zbadaniu i podjęciu decyzji, czy została wykazana prawdziwość faktów, z których strony wywodzą skutki prawne. Zadaniem sądu jest dokonanie określonych ustaleń faktycznych, pozytywnych bądź negatywnych i ostateczne ustalenie stanu faktycznego stanowiącego podstawę rozstrzygnięcia. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przepisu art. 233 § 1 k.p.c. zależy od wykazania, że sąd - oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy i konstruując podstawę faktyczną rozstrzygnięcia - uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, bądź naruszył inne reguły oceny dowodów, a nadto, że wadliwości te posiadały taki ciężar gatunkowy, że mogły mieć wpływ na wynik sprawy. Nie jest przy tym wystarczające przekonanie strony o innej doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej oceny, niż ocena dokonana przez sąd. Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że wbrew zarzutom apelacji, Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, formułując na tej podstawie trafne i logicznie powiązane wnioski. Analiza materiału dowodowego przeprowadzona przez Sąd pierwszej instancji nie przekracza zakreślonych w art. 233 k.p.c. granic swobodnej oceny dowodów.

Na podstawie zawartej przez powoda z Gminą W. umowy nr (...) z dnia 3 października 2016 r. Gmina zobowiązała się do przekazać powodowi jako inwestorowi dotację do wysokości 50% kosztów kwalifikowanych poniesionych przez niego na modernizację systemu ogrzewania w budynku mieszkalnym położonym w Z., nie więcej niż do kwoty 7.500 zł. Koszty kwalifikowane obejmowały: demontaż starego źródła ogrzewania, zakup i montaż nowego źródła ogrzewania w postaci kotła, zakup i usługę montażu niezbędnej armatury do zainstalowania nowego źródła ogrzewania, takiej jak pompa, zawory, zespół rurowy, wkład kominowy. Ostateczna wysokość dotacji miała zostać ustalona na podstawie przedłożonej faktury VAT/rachunku za realizację zadania (§ 2). Powód zobowiązał się natomiast m.in. do tego, że w nieprzekraczalnym terminie do 30 października 2016 r. wykona modernizację systemu ogrzewania oraz złoży pisemny wniosek o rozliczenie dotacji wraz z oryginałami faktur VAT/rachunków wraz z dowodem zapłaty, jak również zaświadczenie o terminie i liczbie wyłączonych starych nisko sprawnych pieców węglowych/likwidacji kotłowni węglowej oraz protokołem odbioru montażu i rozruchu kotła (§ 4). Na podstawie zawartej umowy strony ustaliły, że umowa ulegnie rozwiązaniu po upływie 7 dni od ustalonego terminu realizacji modernizacji, jeżeli powód nie dopełni warunków dotyczących rozliczenia dotacji określonych umową (§ 8). Gmina odmówi wypłacenia dotacji m.in. w przypadku niezrealizowania zadania w terminie określonym w § 4 i nieprzedstawienia wymaganych dokumentów do rozliczenia dotacji (§ 9).

W stanie faktycznym sprawy powód wykonał wewnętrzną instalację gazową i zainstalował kocioł gazowy w oznaczonym na mocy zawartej umowy terminie. Z tego tytułu poniósł wydatek w kwocie 11.500 zł. Wysokość dotacji od Gminy W. ustalona została na kwotę 5.324,07 zł. Strona pozwana nie wywiązała się z zawartej z powodem umowy z dnia 23 listopada 2015 r., na mocy której zobowiązała się do przyłączenia do sieci gazowej (...) instalacji gazowej powoda znajdującej się w budynku mieszkalnym w Z. w wyznaczonym terminie ustalonym na dzień 31 października 2016 r. Z ustalonego i niekwestionowanego stanu faktycznego wynika przy tym, że strona pozwana nie informowała o możliwości wystąpienia opóźnienia, jego przyczynach i nowym terminie spełnienia świadczenia. Powód zawiadomił Gminę W. o zakończeniu modernizacji systemu ogrzewania informując, że nie mógł uruchomić systemu ogrzewania z powodu opóźnienia w budowie przyłącza do sieci gazowej przez (...) sp. z o.o. w T.. W związku z niewykonaniem w terminie modernizacji systemu ogrzewania i niedopełnieniem warunków rozliczenia dotacji Gmina W. zawiadomiła powoda, że umowa nr (...) uległa rozwiązaniu.

Uznać należało, że brak było podstaw do zakwestionowania prawidłowości obdarzenia walorem wiarygodności zeznań świadka B. C., które jak właściwie przyjął Sąd Rejonowy pozostawały zbieżne z treścią przedstawionych przez strony dokumentów. Strona skarżąca podnosiła, że niewiarygodne były zeznania świadka co do zmuszenia powoda do ogrzewania domu piecem węglowym do czasu wykonania przyłącza gazowego, a w konsekwencji również ustalenie, że brak wykonania przez pozwaną w terminie przyłącza gazowego uniemożliwił odłączenie przez powoda pieca węglowego i włączenie kotła gazowego w terminie wynikającym z umowy zawartej z Gminą, w związku z czym powód nie otrzymał dotacji.

Niezasadny był powiązany z tym sformułowany na gruncie art. 471 k.c. zarzut nie udowodnienia związku przyczynowego pomiędzy nienależytym wykonaniem umowy z dnia 23 listopada 2015 r. a szkodą poniesioną przez powoda wskutek nieuzyskania dotacji. Stosownie do powołanego przepisu, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Strona skarżąca podnosiła, że wykonanie przyłącza gazowego nie było warunkiem przyznania dotacji, a ponadto brak wykonania przez nią przyłącza gazowego nie uniemożliwiał spełnienia przez powoda warunków otrzymania dotacji, albowiem miał on możliwość odłączenia pieca węglowego oraz uruchomienia kotła gazowego z zasilaniem w inny sposób aniżeli z sieci gazowej. Argumentacja w powyższym zakresie nie zasługiwała na uwzględnienie. W tym zakresie zgodzić należało się z powodem, iż wskutek braku wywiązania się z umowy przez pozwaną poprzez brak zrealizowania przyłącza do sieci gazowej w ustalonym terminie do dnia 31 października 2016 r., powód w istocie nie mógł uruchomić pieca gazowego i jednocześnie dokonać wyłączenia pieca węglowego wykorzystywanego do ogrzewania domu. Niezasadne jest stanowisko strony skarżącej, która wskazywała na istnienie alternatywnych form spełnienia warunków umowy o dotację poprzez skorzystanie z możliwości zasilenia kotła gazowego w inny sposób, w szczególności gazem płynnym zbiornikowym. Przyjąć należało, że powód, który zawarł ze stroną pozwaną umowę o przyłączenie do sieci gazowej miał prawo oczekiwać, że dochowa ona warunków umowy. W związku z powyższym miał podstawy, aby pozostawać w przekonaniu, że inwestycja jest możliwa do zrealizowania i będzie wykonana w terminie. Pozostając w takim uzasadnionym przeświadczeniu powód podjął decyzję o przeprowadzeniu koniecznych prac dostosowawczych i starania celem ubiegania się o dofinansowanie inwestycji na konkretnych warunkach. Uwzględnić przy tym należało, że strona pozwana, która spóźniła się w realizacji postanowień łączącej strony umowy o ponad 5 miesięcy, nie podjęła żadnych działań, które gdyby podjęte zostały ze stosownym wyprzedzeniem ewentualnie umożliwiłyby powodowi rozważenie i organizacyjne przygotowanie się na skorzystanie ze wskazywanych przez stronę skarżącą innych sposobów zasilenia kotła gazowego przy zachowaniu terminu wynikającego z umowy zawartej z Gminą W.. Jak wskazywał powód, gdyby strona pozwana odpowiednio wcześniej poinformowała o braku możliwości wykonania przyłącza w terminie, nie dokonałby zakupu pieca oraz nie wykonałby instalacji wewnętrznej, co dałoby mu możliwość ewentualnego ubiegania się o dofinansowanie w kolejnym roku.

W ujawnionych okolicznościach stanu faktycznego uznać należało zasadność stanowiska Sądu Rejonowego, który przyjął, że w niniejszej sprawie niemożliwe było dokonanie rozruchu kotła gazowego bez uprzedniego wykonania przyłącza do sieci gazowej. Na marginesie zauważyć jedynie należy, że na etapie poprzedzającym zainicjowanie postępowania w sprawie strona pozwana stała na stanowisku, iż strona powodowa co do zasady wykazała fakt poniesienia szkody wskazując, że jej wysokość pozostawała nieudowodniona (pismo strony pozwanej k. 44).

Uwzględniając powyższe uzasadnione było zatem przyznanie na rzecz powoda odszkodowania w kwocie 4.587,31 zł zasądzonej na mocy zaskarżonego wyroku, stanowiącej różnicę utraconej dotacji w kwocie 5.324,07 zł (która wynika z przedłożonej faktury VAT nr (...) wraz z adnotacją o wysokości dotacji, k. 51-52) i wypłaconej przez stronę pozwaną kary umownej w kwocie 736,76 zł.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy orzekł jak w pkt I sentencji na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w pkt II na podstawie art. 98 §1 i §3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na zasądzone koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Grzegorz Buła