Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2020 r.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dorota Elżbieta Zarzecka

Sędziowie: Barbara Orechwa - Zawadzka

Teresa Suchcicka

Protokolant: Magdalena Zabielska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2020 r. w B.

sprawy z odwołania A. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wysokość świadczenia

na skutek apelacji wnioskodawczyni A. D.

od wyroku Sądu Okręgowego w Białymstoku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 13 lutego 2020 r. sygn. akt V U 945/19

I.  oddala apelację;

II.  odstępuje od obciążania A. D. kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego za II instancję.

Sygn. akt III AUa 214/20

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z 17 maja 2019 r., wydaną na podstawie przepisów ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2018 r., poz. 1270 ze zm.) przyznał A. D. emeryturę od 1 kwietnia 2019 r. Wysokość emerytury została obliczona na podstawie art. 183 ustawy emerytalnej i wyniosła 20% emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy (tj. 3.799,04 zł) i 80 % emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy (tj. 3.584,75 zł), czyli łącznie 3.627,61 zł. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury obliczonej na podstawie art. 53 ustawy emerytalnej przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 lat kalendarzowych, tj. od 2009 r. do 2018 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 140,17 %. Podstawę wymiaru w kwocie 5.612,24 zł obliczono poprzez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przez kwotę bazową 4.003,88 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 34 lat, 5 miesięcy i 25 dni oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 8 lat, 4 miesięcy i 15 dni. Do obliczenia emerytury na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej przyjęto kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne (302.040,57 zł) oraz kapitału początkowego (456.133,10 zł) z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano emeryturę. Emerytura ta stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia (211,50 miesięcy), które ustalono na dzień zgłoszenia wniosku o emeryturę.

Decyzją z 7 czerwca 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. (po rozpatrzeniu wniosku ubezpieczonej z dnia 5 kwietnia 2019 r.) odmówił A. D. prawa do przeliczenia emerytury wskazując, że ponowne przeliczenie świadczenia z uwzględnieniem przeliczonego kapitału początkowego nie przysługuje, ponieważ w decyzji z 7 czerwca 2019 r. wartość kapitału początkowego nie uległa zmianie.

A. D. odwołała się od powyższych decyzji wskazując, że ZUS do stażu ubezpieczeniowego nie zaliczył jej okresu nauki w 2-letnim Studium (...) w W. od 1 września 1977 r. do 31 lipca 1979 r.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że ustalając wartość kapitału początkowego decyzją z 13 maja 2019 r. nie uwzględnił w/w okresu nauki w Studium (...) w W., ponieważ z zaświadczenia Wszechnicy (...) w O. nie wynikało, jaki wymiar nauki w wymienionej placówce został zaliczony na poczet studiów.

Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z 13 lutego 2020 roku oddalił odwołanie.

Sąd Okręgowy, wskazał że spór dotyczył możliwości zaliczenia A. D. przy ustalaniu kapitału początkowego okresu nauki w Studium (...) w W. od 1 września 1977 r. do 31 lipca 1979 r.

Stosownie do treści art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacili składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Zgodnie z ustępem 2 tego przepisu kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 ustawy emerytalnej, pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat. Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy, tj. na dzień 1 stycznia 1999 r. (art. 173 ust. 3 ww. ustawy). Na podstawie art. 174 ustawy emerytalnej kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, przy czym oblicza się go przy zastosowaniu wskaźnika 1,3% za każdy rok okresów składkowych i przy zastosowaniu wskaźnika 0,7% za każdy rok okresów nieskładkowych. Z mocy art. 174 ust. 2 przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy: 1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6; 2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5; 3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Sąd wskazał, że w ustawie emerytalnej brak jest przepisu, który wskazywałby wprost okres nauki w studium nauczycielskim jako okres składkowy bądź nieskładkowy. Zgodnie z art. 7 pkt 9 tej ustawy okresem nieskładkowym jest okres nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki w wymiarze określonym w programie studiów. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z 1 czerwca 2016 r., III AUa 1372/15, LEX nr 2079193 wskazał, że dopuszczalnym jest zaliczenie okresu nauki w studium nauczycielskim, jako okresu nieskładkowego w rozumieniu art. 7 pkt 9 ustawy emerytalnej w rozmiarze, w jakim z okresem odbytych studiów nie przekroczy to okresu nauki w szkole wyższej na jednym kierunku w wymiarze określonym w programie studiów. Zaliczeniu podlega okres nauki w studium nauczycielskim, jeżeli został zaliczony przez szkołę wyższą na poczet wyższych studiów zawodowych I stopnia lub studiów wyższych uzupełniających (por. Komentarz do art. 7 ustawy o emeryturach i rentach z FUS pod red. K. Antonow Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2009).

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że A. D. pobierała naukę w Studium (...) w W. w okresie od 1 września 1977 r. do 31 lipca 1979 r. Natomiast w latach 1997-1999 studiowała zaocznie pedagogikę opiekuńczo - wychowawczą z promocją zdrowia w(...)w O.. Studium nauczycielskie nie posiadało statusu szkoły wyższej. Okres nauki w studium nauczycielskim, mógłby więc być potraktowany, jako okres nauki w szkole wyższej wyłącznie w przypadku, gdyby został on zaliczony przez szkołę wyższą na poczet wyższych studiów zawodowych I stopnia lub studiów wyższych uzupełniających. Następnie w okresie od 4 lipca 1999 r. do 3 czerwca 2000 r. odwołująca się studiowała na Wydziale Pedagogiki i Psychologii (...) w B. na kierunku Pedagogika w zakresie pedagogiki opiekuńczo – wychowawczej i 3 czerwca 2000 r. uzyskała tytuł magistra. Ze świadectwa pracy wystawionego przez (...) Wojewódzki Urząd (...) w B. wynika, że A. D. była zatrudniona w okresie od 15 grudnia 1989 r. do 31 sierpnia 2001 r. w pełnym wymiarze czasu pracy jako starsza pielęgniarka, starsza pielęgniarka środowiskowa. W okresie zatrudnienia w (...) Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w latach 1997 – 1999 studiowała zaocznie w (...) Wszechnicy Nauczycielskiej w O., następnie na Uniwersytecie w B. w latach 1999 – 2000.

Sąd wskazał, że okresy pozostawania w zatrudnieniu są okresami składkowymi, w rozumieniu art. 6 ustawy o emeryturach i rentach. Zgodnie z art. 11 ustawy, jeżeli okresy, o których mowa w art. 6, 7 i 10 zbiegają się w czasie, przy ustaleniu prawa do świadczeń określonych w ustawie uwzględnia się okres korzystniejszy. W przypadku odwołującej korzystniejszym jest uwzględnienie okresu podlegania ubezpieczeniu z tytułu zatrudnienia jako składkowego, co też organ rentowy uczynił. Dlatego też nie zostały uwzględnione okresy nauki w szkołach wyższych. Okres nauki w studium nauczycielskim, z uwagi na treść art. 7 pkt 9 (okres nieskładkowy nauki wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów), nie może być uwzględniony, bowiem nie jest to nauka w szkole wyższej w rozumieniu wyżej wspomnianych przepisów.

W związku z tym, w świetle przepisów art. 174 ust. 2 i art. 7 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych brak było podstaw do zaliczenia spornego okresu nauki w studium nauczycielskim, jako okresu nieskładkowego. Dlatego też, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie.

Apelację od powyższego wyroku wniosła A. D.. Zaskarżając wyrok w całości zarzuciła Sądowi pierwszej instancji błędne niezaliczenie jej jako okresów nieskładkowych 2 lat nauki w Studium (...) w W. w latach 1977 – 1979.

Wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zaliczenie jej jako okresu nieskładkowego do kapitału początkowego 2-letniego okresu nauki w Studium (...) Wydziału Pedagogicznego.

Organ rentowy wniósł o oddalenie apelacji oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za udział w postepowaniu apelacyjnym.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

A. D. domagała się zaliczenia do kapitału początkowego jako okresu nieskładkowego okresu nauki w 2 letnim Studium (...) w W. na kierunku pedagogicznym od 1 września 1977 r. do 31 lipca 1979 r. Wskazywała, że aby rozpocząć naukę musiała zwolnić się z pracy, ponieważ nauka w studium odbywała się w systemie dziennym. Niezbędnym wymogiem przyjęcia do studium było posiadanie matury. Studium traktowało się jako studia (...), pierwszego stopnia o kierunku pedagogicznym. Po ukończeniu studium istniała możliwość podjęcia studiów wyższych. Dwuletni okres nauki w Studium (...) został jej wliczony na poczet studiów uzupełniających I stopnia we Wszechnicy (...) w O. na kierunku pedagogicznym w latach 1997-1999, ponieważ program nauczania w obu szkołach pokrywał się. Zaliczenie dwuletniego okresu nauki w Studium (...) na poczet studiów we Wszechnicy (...) spowodowało skrócenie jej okresu nauki we (...)do 2 lat, zamiast regulaminowych - 4. Na dowód czego przedłożyła zaświadczenie dziekana Wydziału Pedagogicznego (...)w O. z 2 stycznia 2000 r., potwierdzające, że studia we (...) były na podbudowie Liceum Medycznego i Studium (...), kserokopię indeksu potwierdzającą rozpoczęcie i zakończenie nauki w Studium (...) w W., odpisy dyplomów ukończenia Studium (...) w W., (...)w O., (...) w B. w zakresie pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej.

Spór w rozpoznawanej sprawie dotyczył kwestii możliwości zaliczenia A. D. do stażu ubezpieczeniowego okresu nauki w Studium (...) w W.. Do dokonania oceny zasadności zaliczenia do okresu studiów okresu nauki w studium koniecznym jest uporządkowanie ustaleń faktycznych.

A. D. w okresie od 1 września 1977 r. do 31 lipca 1979 r. uczyła się w systemie stacjonarnym i ukończyła Studium (...) w W.. Uzyskała kwalifikację do nauczania w szkołach medycznych w zakresie przedmiotów zawodowych objętych programem szkół pielęgniarstwa. Okoliczność tę potwierdzają indeks oraz dyplom ukończenia Studium (...) w W., złożone do akt ZUS.

A. D. w okresie od 1 lipca 1997 r. do 2 czerwca 1999 r. odbyła studia zaoczne licencjackie na kierunku pedagogiki w zakresie pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej z promocją zdrowia we Wszechnicy (...) w O. na Wydziale Pedagogicznym. Potwierdzają to dyplom oraz indeks (...) w O.. Odnośnie tego okresu M. B., dziekan wydziału pedagogicznego, 2 lipca 2000 r. wydał odwołującej zaświadczenie, w którym wskazał że „studia są na podbudowie Liceum Medycznego i Studium (...)”.

Zaświadczenie to jednak nie przesądza jednak czy i w jakim wymiarze okres nauki odwołującej się w studium został uwzględniony do odbytych przez nią 20 lat później studiów zaocznych.

A. D. w okresie od 4 lipca 1999 r. do 3 czerwca 2000 r. studiowała na Wydziale Pedagogiki i Psychologii (...) w B. na kierunku Pedagogika w zakresie pedagogiki opiekuńczo – wychowawczej i 3 czerwca 2000 r. uzyskała tytuł magistra. Okoliczność tę potwierdza dyplom, indeksu (...) w B. oraz zaświadczenie o ukończeniu studiów wyższych.

Z akt kapitału początkowego oraz z akt emerytalnych wynika, że organ rentowy okresów nauki na uczelniach wyższych w latach 1997 – 1999 (licencjackie) i 1999 - 2000 (magisterskie) nie uwzględnił do stażu ubezpieczeniowego odwołującej się, z uwagi na to, że ww. okresy zbiegały się z zatrudnieniem odwołującej się w (...) Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w B. przypadającym od 15 grudnia 1989 r. do 31 sierpnia 2001 r. W związku z tym organ rentowy do stażu ubezpieczeniowego zaliczył okres tego zatrudnienia (art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS).

Słusznie Sąd Okręgowy zauważył, że okres nauki w studium nauczycielskim, mógłby być potraktowany jako okres nauki w szkole wyższej wyłącznie w przypadku, gdyby został on zaliczony przez szkołę wyższą na poczet wyższych studiów zawodowych I stopnia lub studiów wyższych uzupełniających.

Poważną przeszkodą w rozstrzygnięciu kwestii możliwości zaliczenia odwołującej na poczet studiów we Wszechnicy (...) okresu nauki w Studium (...) jest fakt, że Wszechnica (...) została wykreślona z ewidencji uczelni niepublicznych z dniem 31 maja 2017 r. Procedura jej likwidacji została przeprowadzona na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2016 r. z późn. zm.). Przekazanie dokumentacji przebiegu studiów do właściwego miejscowo archiwum odbyło się w oparciu o przepis art. 192a ww. ustawy, zgodnie z którym w przypadku likwidacji uczelni, jej likwidator przekazuje dokumentację przebiegu studiów do właściwego miejscowo archiwum państwowego. Dokumentacja Wszechnicy (...) została przekazana do Archiwum Państwowego w S. (k. 16). Z dokumentów znajdujących się w aktach odwołującej jako studentki nadesłanych przez Archiwum Państwowe w S. nie wynika, czy i jakie przedmioty z okresu nauki w Studium (...) zostały jej zaliczone na poczet nauki we Wszechnicy (...).

Sąd Apelacyjny prezentuje stanowisko, że materiał dowodowy zgromadzony przed Sądem pierwszej instancji nie pozwalał na przyjęcie, że okres nauki w Studium (...) należało uwzględnić do kapitału początkowego i stażu emerytalnego. Okres nauki w studium nie jest kwalifikowany jako nauka w szkole wyższej, w rozumieniu art. 7 pkt 9 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Celem poszerzenia materiału dowodowego, Sąd Apelacyjny, z urzędu uzupełnił postępowanie.

W związku z tym zwrócił się dziekana Wydziału Pedagogiki i Psychologii (...) w B. (obecnie Wydział Nauk o (...)) o nadesłanie informacji, czy okresy nauki A. D. od 1 sierpnia 1977 r. do 31 lipca 1979 r. w Studium (...) w W. na kierunku pedagogicznym oraz od 1 lipca 1997 r. do 2 czerwca 1999 r. we Wszechnicy (...) w O. w zakresie pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej, zostały uwzględnione na poczet studiów wyższych magisterskich na kierunku pedagogika w zakresie pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej, które odwołująca odbyła w okresie od 4 lipca 1999 r. do 3 czerwca 2000 r. w tut. uczelni wyższej (k. 41).

Pismem z 22 kwietnia 2020 r. dziekan Wydziału Nauk o (...) w B. M. S. wyjaśnił, że rekrutacja na studia magisterskie na Uniwersytecie w B. następowała na podstawie dyplomu uzyskanego we Wszechnicy (...) w O.. Wskazał również, że okoliczność czy okres nauki w Studium (...) został wliczony w okres studiów licencjackich może być potwierdzony jedynie przez uczelnię, która rekrutowała na studia licencjackie (k. 43).

Wskazać należy, że szczegółowe warunki rekrutacji na studia (zarówno obecnie jak i w czasie kiedy odwołująca odbywała studia) uczelnie określały we własnym zakresie, na podstawie wymogów wskazanych w przepisach ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. nr 65 poz. 385 z poźn. zm.). Zgodnie z ww. ustawą, do studiowania w uczelni mogła być dopuszczona wyłącznie osoba posiadająca świadectwo dojrzałości (art. 140). Zasady i tryb rekrutacji określał senat uczelni w swojej uchwale (art. 141). Zatem obowiązujące w czasie studiowania A. D., przepisy ustawy o szkolnictwie wyższym nie określały warunków przyjęć na studia, a wskazywały jedynie, że do studiowania na uczelni może być dopuszczona wyłącznie osoba posiadająca świadectwo dojrzałości. Wynika z tego, że zasady przyjmowania na studia osób posiadających świadectwo dojrzałości, w tym absolwentów studium, leżały w gestii uczelni wyższej.

W związku z tym, że (...) została wykreślona z ewidencji uczelni niepublicznych 31 maja 2017 r., a jej dokumentacja została przekazana do Archiwum Państwowego w S. (k. 16), Sąd Apelacyjny zwrócił się do tego archiwum o nadesłanie regulaminu (...)w O., jej statutu, uchwały senatu, bądź innych aktów prawnych, regulujących zasady i tryb rekrutacji na studia licencjackie w latach 1997-1999 (k. 47).

W odpowiedzi na to zobowiązanie, Archiwum Państwowe w S. pismem z 7 maja 2020 r. poinformowało, że w przejętej dokumentacji zlikwidowanej (...) (...) nie znajdują się żądane dokumenty (k. 51).

Odwołująca się, na okoliczność trybu rekrutacji do (...) (...) i zasad zaliczania nauki w studium nauczycielskiego na poczet studiów licencjackich, wniosła o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków J. N. i M. B., którzy pracowali jako wykładowcy we(...) (...) i na Uniwersytecie w B.. Dodatkowo M. B. we (...) (...) pełnił funkcję dziekana. Odwołująca nie wskazała adresów świadków (k. 61).

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 10 grudnia 2020 r. Sąd przesłuchał jedynie świadka J. N., ponieważ adresu świadka M. B. nie udało się ustalić (k. 62). J. N. nie miał wiedzy odnośnie zasad zaliczania nauki w studium nauczycielskich na poczet nauki we (...) (...). Wyjaśnił, że taką wiedzę może posiadać prof. B., jednak nie znał jego adresu. Zeznał, że w latach 1997-1999 nie był rektorem (...) (...), a jedynie pracował tam jako nauczyciel akademicki. Jednocześnie pracował jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie w B.. Potwierdził, że (...) (...) prowadziła studia uzupełniające (k. 70 v.).

Odnosząc powyższe ustalenia do przepisów prawa materialnego trzeba stwierdzić, iż zgodnie z art. 7 pkt 9 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 748)

okresami nieskładkowymi są m.in. okresy nauki w szkole wyższej na jednym kierunku, pod warunkiem ukończenia tej nauki, w wymiarze określonym w programie studiów.

Organ rentowy i Sąd pierwszej instancji, mając na uwadze treść ww. przepisu, opowiedzieli się za brakiem możliwości zaliczenia okresu takiej nauki, akcentując, iż przepisy ustawy nie przewidują zaliczania do okresów nieskładkowych ani tym bardziej składkowych okresu nauki w szkole średniej czy pomaturalnej.

Zdaniem Sadu Apelacyjnego, na podstawie zebranych dowodów nie można stwierdzić jednoznacznie, czy okres nauki odwołującej się w Studium (...) został zaliczony przez (...) (...) na poczet wyższych studiów uzupełniających. Nie udało się bowiem przeprowadzić dowodu z dokumentacji zlikwidowanej (...) (...) (regulaminu lub statutu uczelni, uchwały senatu, bądź innych aktów prawnych, regulujących zasady i tryb rekrutacji) ani z zeznań świadka M. B., który jako dziekan Wydziału Pedagogicznego Wszechnicy (...) mógłby posiadać wiedzę o trybie rekrutacji na tę uczelnię oraz o zasadach zaliczania nauki w studium na poczet studiów licencjackich.

Podzielić należy pogląd występujący w doktrynie, iż zaliczeniu podlegać może okres nauki w studium nauczycielskim, jeżeli został zaliczony przez szkołę wyższą na poczet wyższych studiów zawodowych I stopnia lub studiów wyższych uzupełniających (por. Komentarz do art. 7 ustawy o emeryturach i rentach z FUS pod red. K. Antonow Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2009). Takie samo stanowisko prezentuje organ rentowy i Sąd pierwszej instancji. Przy braku potwierdzenia, że okres nauki odwołującej się w studium został zaliczony do później odbytych studiów wyższych, nie można uznać, iż łączny okres jej nauki na uczelni wyższej, obejmuje również okres nauki w studium nauczycielskim. Oznacza to brak możliwości zaliczenia okresu nauki w studium od 1 września 1977 r. do 31 lipca 1979 r. jako okresu nieskładkowego, w rozumieniu art. 7 pkt 9 ustawy w rozmiarze, w jakim z okresem odbytych studiów nie przekroczyłby on okresu nauki w szkole wyższej na jednym kierunku w wymiarze określonym w programie studiów. Zaświadczenie z 2 lipca 2000 r. wystawione przez dziekana Wydziału Pedagogicznego prof. M. B., stwierdzające, że „studia są na podbudowie Liceum Medycznego i Studium (...)” stanowi niewystarczający dokument do zaliczenia dwuletniego okresu nauki w Studium (...) na poczet studiów licencjackich we Wszechnicy (...). Zaświadczenie to potwierdza jedynie fakt kontynuacji programu (tematu, dziedziny) nauczania. Nie wynika z niego, że warunkiem przyjęcia na studia zaoczne licencjackie było posiadanie dyplomu ukończenia Studium (...). Dopiero takie zaświadczenie pozwalałoby na przyjęcie, iż okres nauki w Studium (...) miał znaczenie dla kontynuacji nauki na poziomie wyższym w latach 1997-1999 (licencjackie) i 1999-2000 (magisterskie).

Zatem mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny uznał, że wyrok wydany przez Sąd Okręgowy jest prawidłowy i zgodny z obowiązującymi przepisami, w związku z tym apelacja wnioskodawczyni jako bezzasadna podlegała oddaleniu, w trybie art. 385 k.p.c. (pkt I).

O kosztach zastępstwa procesowego za drugą instancję Sąd Apelacyjny orzekł, na mocy art. 102 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem, w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sąd Apelacyjny stosując tę zasadę miał na uwadze charakter sprawy oraz że odwołująca się pozostaje na emeryturze. Poza tym pozostawała w subiektywnym przekonaniu o słuszności swego żądania. Wszystko to, zdaniem Sądu, przemawiało za odstąpieniem od obciążania jej kosztami zastępstwa procesowego organu rentowego (pkt II).