Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 13-05-2014 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Anna Walczak- Sarnowska

Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Lila Andrzejewska

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 13-05-2014 r. w Koninie

sprawy T. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o emeryturę

na skutek odwołania T. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 13-12-2013r. znak: (...)

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje T. W. prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym , począwszy od ukończenia 60- roku życia tj. od dnia (...)

2.  Zasądza od pozwanego na rzecz odwołującego kwotę 60 zł - tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego .

3.  Stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie istnienia

okoliczności niezbędnej do wydania decyzji w sprawie przyznania prawa do

emerytury.

Sygn. akt III U 217/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. decyzją z dnia 13 grudnia 2013 roku, znak: (...) odmówił T. W. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy
w szczególnych warunkach podnosząc w uzasadnieniu, że odwołujący na dzień 1 stycznia 1999 roku udokumentował 26 lat, 2 miesiąca i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych wobec wymaganych 25 lat, oraz 5 lat, 3 pracy
w warunkach szczególnych wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wobec wymaganych 15 lat.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że za pracę w warunkach szczególnych uznał okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)w K. od dnia 1 stycznia 1981 roku do dnia 31 marca 1986 roku, ale nie uznał za pracę w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia: od dnia 10 maja 1976 roku do dnia 31 grudnia 1980 roku w Przedsiębiorstwie (...)w K., gdyż w świadectwie wykonywania prac
w szczególnych warunkach z dnia 29 października 2013 roku następca prawny, tj. Przedsiębiorstwo (...) powołał się na zarządzenie nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku wskazując, iż pracował na stanowisku technik budowy i majster budowy, a w wykazie A, dział V, poz. 4 wymienione są prace zbrojarskie
i betoniarskie, ale w punkcie 1 i 3 wymieniono stanowiska: zbrojarz i betoniarz. W świadectwie wystawionym przez (...) brak informacji, czy podane nazwy stanowisk pracy odpowiadają stanowiskom wymienionym w załączniku do przepisu resortowego, czy nazewnictwo przyjęto na potrzeby zakładu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie uznał także za pracę w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) od dnia 1 kwietnia 1986 roku do dnia 14 lipca 1989 roku oraz okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)w K. od dnia 17 lipca 1989 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku, gdyż w pierwszym zakładzie zatrudniony był na stanowisku zastępcy prezesa zarządu, a w drugim na stanowisku zastępcy dyrektora. Z uwagi natomiast, że są to stanowiska wyższego szczebla koniecznym byłoby doprecyzowanie, czy świadcząc pracę na tych stanowiskach wnioskodawca wykonywał ją stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przy stanowiskach wymienionych w wykazie, gdzie stała praca wykonywana jest w warunkach, w których nie są zachowane higieniczne normy pracy.

Organ rentowy nie uznał także za pracę w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia od dnia 1 maja 1990 roku do dnia 30 września 1989 roku podnosząc, że zgodnie z oświadczeniem z dnia 29 października 2013 roku wystawionym przez archiwum (...) sp. z o. o. w ww. okresie wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą na własny rachunek, a więc nie był pracownikiem, w Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku stosuje się do pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienione w § 4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył T. W. i wniósł o:

-

zmianę zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. z dnia 13 grudnia 2013 roku poprzez przyznanie ubezpieczonemu prawa do emerytury,

-

zasądzenie od pozwanego na rzecz ubezpieczonego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu odwołujący podniósł m.in., że stanowisko organu rentowego jest błędne, albowiem pracując w Przedsiębiorstwie (...)w K. od dnia 10 maja 1976 roku do dnia 31 grudnia 1980 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace zbrojarskie
i betoniarskie wymienione w wykazie A, dziale V, poz. 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku. Odwołujący podkreślił, że te same prace wymienione zostały również w załączniku do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 roku. Jednocześnie odwołujący zaznaczył, że prace te wykonywał stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracując zarówno w czasie zatrudnienia na stanowisku technika budowy, jak i majstra budowy przy prowadzeniu budowy
i odpowiedzialny był za określoną liczbę osób w zależności od ilości robót,
a jego obowiązki polegały przede wszystkim na sprawdzaniu, czy we właściwy sposób zostały wykonane prace zbrojarskie i betoniarskie, zgłaszaniu zapotrzebowania materiałów u kierownika budowy, dokonywaniu odbioru poszczególnych etapów prac. W zależności od potrzeb również sam brał udział w tych pracach i wykonywał je także osobiście.

W dalszej części uzasadnienia odwołujący wskazał, że będąc zatrudnionym na stanowisku Zastępcy Prezesa Zarządu Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) w K. od dnia 1 kwietnia 1986 roku do dnia 14 lipca 1989 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace
w dozorze inżynieryjno – technicznym przy pracach zbrojarskich, betoniarskich oraz montażu konstrukcji na wysokościach, a więc prace wymienione
w wykazie A, dziale XIV, poz. 24 powołanego rozporządzenia. Odwołujący podkreślił, że miejscem jego pracy był plac budowy, przebywał tam codziennie, co najmniej 8 godzin, a do jego obowiązków należało organizowanie, kierowanie robót budowalnych przy pracach zbrojarskich i betoniarskich oraz montażu konstrukcji stalowych na wysokości, nadzór i kontrolna takiej pracy podległych pracowników, nadzór nad wykonywaniem robót budowlanych zgodnie z zatwierdzoną dokumentacją i warunkami technicznymi, nadzorowanie pełnego wykorzystania podległych pracowników, sprzętu i materiałów.

Odwołujący podkreślił, że także w okresie zatrudnienia
w Przedsiębiorstwie (...)w K. od dnia 17 lipca 1989 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku zajmując stanowisko zastępcy dyrektora wykonywał nadzór inżynieryjno – techniczny przy pracach zbrojarskich
i betoniarskich oraz montażu konstrukcji stalowych na wysokościach.

T. W. wskazał, że w warunkach szczególnych pracował także w okresie od dnia 21 sierpnia 1972 roku do dnia 30 kwietnia 1976 roku będąc zatrudnionym w Poznańskim Przedsiębiorstwie (...)
w P., wykonując wówczas prace zbrojarskie i betoniarskie.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł
o jego oddalenie oraz zasądzenie od odwołującego kosztów zastępstwa sądowego wg norm przepisanych podtrzymując argumentację zawartą
w zaskarżonej decyzji, że odwołujący udokumentował jedynie 5 lat i 3 miesiące pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnych charakterze, stąd brak jest podstaw do przyznania prawa do emerytury.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

T. W. urodził się w(...)

W okresie od dnia 21 sierpnia 1972 roku do dnia 30 kwietnia 1976 roku odwołujący zatrudniony był w (...)w P. na stanowisku murarza. Pomimo zajmowanego stanowiska odwołujący w okresie tym wykonywał w rzeczywistości prace zbrojarsko – betoniarskie. Do zadań T. W. należało wykonywanie wykopów ziemnych, w których to wykopach wykonywał następnie zbrojenie pod hale przemysłowe ( Fabrykę (...)
w P., Stomil, fabrykę mebli w O.). Po wykonanym uzbrojeniu odwołujący betonował. Wszystkie obowiązki odwołujący wykonywał wówczas stale i w pełnym wymiarze czasu pracy

W okresie od dnia 10 maja 1976 roku do dnia 31 marca 1986 roku odwołujący zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...)
w K.. Początkowo w okresie od dnia 10 maja 1976 roku do dnia 31 maja 1977 roku odwołujący pracował na stanowisku technika budowy, a w okresie od 1 czerwca 1977 roku do dnia 31 grudnia 1980 roku na stanowisku majstra budowy, natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 1981 roku do dnia 31 sierpnia 1985 roku pracował na stanowisku kierownika grup robót, a w okresie od dnia 1 września 1985 roku do dnia 31 marca 1986 roku na stanowisku zastępcy kierownika grupy robót budowlanych.

W okresie zatrudnienia na stanowiskach technik budowy oraz majster budowy odwołujący pracował w brygadzie zbrojarsko – betoniarskiej, a do jego obowiązków należało (pomimo zajmowanych stanowisk) rozdzielanie zadań budowlanych i przydzielanie ich na konkretne stanowiska pracy, sprawdzanie, czy prace zbrojarskie oraz budowlane wykonywane są właściwie, dodatkowo T. W. zgłaszał zapotrzebowanie na materiały u kierownika budowy, dokonywał odbioru poszczególnych etapów prac, a także samodzielnie brał udział w pracach betoniarskich oraz zbrojarskich. Wszystkie zaś obowiązki wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W pozostałym okresie zatrudnienia od dnia 1 stycznia 1981 roku do dnia 31 marca 1986 roku do obowiązków odwołującego należało wykonywanie prac w dozorze inżynieryjno – technicznym przy pracach zbrojarskich i betoniarskich oraz montażu konstrukcji na wysokościach – stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W okresie od dnia 1 kwietnia 1986 roku do dnia 14 lipca 1989 roku T. W. zatrudniony był w Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) w K. na stanowisku zastępcy prezesa zarządu, a do obowiązków odwołującego należało wykonywanie – stale i w pełnym wymiarze czasu pracy – dozoru inżynieryjno-technicznego wszelkich prac zbrojarskich, betoniarskich, a także montażu konstrukcji na wysokościach. Odwołujący w okresie tym codziennie przebywał na budowie, organizując te prace, kierując robotami budowlanymi przy pracach zbrojarskich i betoniarskich.

Następnie w okresie od dnia 17 lipca 1989 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku T. W. ponownie zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) w K. na stanowisku zastępcy dyrektora ds. technicznych. Obowiązki odwołującego w tym okresie pracy tożsame były
z obowiązkami wykonywanymi w Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) w K.. T. W. wykonywał je także stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W dniu 7 października 2013 roku T. W. wystąpił z wnioskiem
o przyznanie mu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym wskazuję, że nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Do wniosku dołączył świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze z dnia 31 marca 1986 roku wystawione przez Przedsiębiorstwo (...) w K.,
w którym wskazano, że w okresie od dnia 10 maja 1976 roku do dnia 31 marca 1986 roku wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace na stanowiskach: technik bodowy (od 10 maja 1976 roku do 31 maja 1977 roku), majster budowy (od 1 czerwca 1977 roku do 31 grudnia 1980 roku), kierownik grupy remontowej (od 1 stycznia 1981 roku do 31 sierpnia 1985 roku)
i kierownika grupy robót budowlanych (od 1 września 1985 roku do 31 marca 1986 roku). Ponadto odwołujący przedłożył świadectwo wykonywania prac
w szczególnych warunkach z Budowlanej Spółdzielni Pracy (...), w którym wskazano, że w okresie od dnia 1 kwietnia 1986 roku do dnia 14 lipca 1989 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace zastępcy Prezesa Zarządu, a nadto świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 30 kwietnia 1990 roku z Przedsiębiorstwa (...) w K., w którym potwierdzono, że w okresie od dnia 17 lipca 1989 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku pracował na stanowisku zastępcy dyrektora ds. technicznych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy oraz świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z Przedsiębiorstwa (...) w K., w którym wskazano, że odwołujący od dnia 1 maja 1990 roku do dnia 30 września 1998 roku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prac w dozorze inżynieryjno technicznym przy pracach zbrojarskich i betoniarskich oraz montażu konstrukcji na wysokościach.

W trakcie postępowania wyjaśniającego w organie rentowym złożono świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 29 października 2013 roku z Przedsiębiorstwa (...) w K. oraz świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 30 października 2013 roku z Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) w K..

Zakład Ubezpieczeń Społecznych po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił ostatecznie, że odwołujący legitymuje się okresem składkowym i nieskładkowych w wymiarze 26 lat, 2 miesięcy i 5 dni oraz okresem prac w warunkach szczególnych w wymiarze 5 lat, 3 miesięcy.

Z uwagi na powyższe zaskarżoną decyzją z dnia 13 grudnia 2013 roku organ rentowy odmówił odwołującemu prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach ZUS oraz na podstawie dokumentów zgromadzonych w toku postępowania, a także na podstawie zeznań odwołującego T. W. oraz świadków: A. G., R. P., T. B..

Zeznania odwołującego oraz świadków Sąd uznał za wiarygodne, albowiem są spółce, logiczne, wzajemnie się uzupełniają, a także korespondują
z dokumentami zebranymi w toku postępowania.

Rzeczowy materiał dowodowy nie budził wątpliwości Sądu, nie był też kwestionowany przez strony.

W przedmiotowej sprawie przedmiotem sporu było rozważanie, czy odwołującemu T. W. przysługuje prawo do emerytury,
a w szczególności ustalenie, czy legitymuje się ona wymaganym okresem 15 lat pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, z uwagi na pracę w Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) w P. od dnia 21 sierpnia 1972 roku do dnia 30 kwietnia 1976 roku, w Przedsiębiorstwie (...)w K. od dnia 10 maja 1976 roku do dnia 31 grudnia 1980 roku i od dnia 17 lipca 1989 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku, w Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) w K. od dnia
1 kwietnia 1986 roku do dnia 14 lipca 1989 roku.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 j.t.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku
o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2).

Przepis art. 27 ustawy wymaga co najmniej 25 letniego okresu składkowego i nieskładkowego w przypadku mężczyzn.

Według art. 32 ust. 1 ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1, przy czym za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz
o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia (ust. 2 art. 32).

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 tego przepisu (pracownikom) przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Tym dotychczasowym przepisem jest wspomniane rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43). Zgodnie z § 4 rozporządzenia pracownik wykonujący prace na stanowisku wymienionym w wykazie A, stanowiącym załącznik do rozporządzenia nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2.  ma wymagany okres zatrudnienia, wynoszący 25 lat dla mężczyzn, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W myśl przepisu § 2 ust. 1 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tymże rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W świetle natomiast przepisu § 4 powołanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2)  ma wymagany okres zatrudnienia (25 lat w przypadku mężczyzn), w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Decydujące znaczenie w tej kwestii ma stwierdzenie wykonywania obowiązków odpowiadających zakresowi prac wymienionych w wykazie A i B stanowiących załączniki do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 1999 roku, III RN 25/99, publi. OSNP z 2000 r. nr 12, poz. 453).

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że odwołujący T. W. wiek emerytalny osiągnął w dniu (...)roku. Niekwestionowany jest także okres zatrudnienia wynoszący łącznie 26 lat, 2 miesiące i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych oraz 5 lat i 3 miesiące okresów pracy w warunkach szczególnych.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie było uprawnienie odwołującego do emerytury przy obniżonym wieku emerytalnym z uwagi na okres pracy
w Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) w P. od dnia 21 sierpnia 1972 roku do dnia 30 kwietnia 1976 roku, w Przedsiębiorstwie (...) w K. od dnia 10 maja 1976 roku do dnia 31 grudnia 1980 roku i od dnia 17 lipca 1989 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku, w Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) w K. od dnia
1 kwietnia 1986 roku do dnia 14 lipca 1989 roku.

Decydujące znaczenie w tej kwestii ma stwierdzenie wykonywania obowiązków odpowiadających zakresowi prac wymienionych w wykazie A i B stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lipca 1999 roku, III RN 25/99, publik. OSNP z 2000 r. nr 12, poz. 453; LEX nr 40224), które to rozporządzenie jest zgodne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej będącej źródłem powszechnie obowiązującego prawa (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2005 roku, I UK 351/04, publ. LEX nr 171515).

Postępowanie dowodowe wykazało, że pracując w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) w P. od dnia 21 sierpnia 1972 roku do dnia 30 kwietnia 1976 roku na stanowisku murarza odwołujący wykonywał w rzeczywistości prace zbrojarsko – betoniarskie. Do zadań T. W. należało wykonywanie wykopów ziemnych, w których to wykopach wykonywał następnie zbrojenie pod hale przemysłowe. Po wykonanym zaś uzbrojeniu odwołujący wykonywał prace betoniarskie.

Z akt sprawy wynika także, że prace zbrojarsko – betoniarskie odwołujący T. W. wykonywał w okresach zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K. od dnia 10 maja 1976 roku do dnia 31 grudnia 1980 roku będąc zatrudnionym na stanowiskach technika budowy oraz majstra budowy. Postępowanie dowodowe wykazał, że odwołujący pracował
w brygadzie zbrojarsko – betoniarskiej, a do jego obowiązków należało rozdzielanie zadań budowlanych i przydzielanie ich na konkretne stanowiska pracy, sprawdzanie, czy prace zbrojarskie oraz budowlane wykonywane są właściwie, dodatkowo T. W. zgłaszał zapotrzebowanie na materiały u kierownika budowy, dokonywał odbioru poszczególnych etapów prac, a także samodzielnie brał udział w pracach betoniarskich oraz zbrojarskich.

Materiał dowodowy wskazał także, że prace w warunkach szczególnych odwołujący wykonywał od dnia 1 kwietnia 1986 roku do dnia 14 lipca 1989 roku w okresie zatrudnienia w Budowlanej Spółdzielni Pracy (...) w K. na stanowisku zastępcy prezesa zarządu oraz od dnia 17 lipca 1989 roku do dnia 30 kwietnia 1990 roku w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)w K.. Z akt sprawy, w tym w szczególności
z osobowego materiału dowodowego wynika, że wykonywał on prace związane w dozorem inżynieryjno-technicznym wszelkich prac zbrojarskich, betoniarskich, a także montażu konstrukcji na wysokościach. Odwołujący
w okresie tym codziennie przebywał na budowie, organizując te prace, kierując robotami budowlanymi przy pracach zbrojarskich i betoniarskich.

Z akt sprawy wynika przy tym, że wszystkie prace, we wskazanych powyżej okresach odwołujący T. W. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Zawnioskowani przez odwołującego świadkowie potwierdzili charakter i warunki pracy odwołującego we wskazanych spółkach stwierdzając, iż była to praca w szczególnych warunkach. Z zeznaniami tymi w pełni natomiast korelują zeznania odwołującego.

Dlatego też, zdaniem Sądu odwołujący w spornych okresach bez wątpienia pracował w szczególnych warunkach pracy wykonując obowiązki odpowiadające zakresowi prac wymienionych w wykazie A, dziale V, poz. 4 – prace zbrojarskie i betoniarskie (od dnia 21 sierpnia 1972 roku do dnia 30 kwietnia 1976 roku w Przedsiębiorstwie (...)
w P. oraz od dnia 10 maja 1976 roku do dnia 31 grudnia 1980 roku) oraz w wykazie XIV, poz. 24 – kontrola międzyoperacyjne, kontrola jakości produkcji i usług oraz dozór inżynieryjno-techniczny na oddziałach
i wydziałach, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione
w wykazie – Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

Wskazane wyżej okres pracy w szczególnych warunkach
wynosi łącznie 12 lat, 5 miesięcy i 5 dni, a wraz z okresem uznanym przez organ rentowy 17 lat i 8 miesięcy, więc są dłuższe niż wymagany – 15 lat.

Konkludując stwierdzić trzeba, że odwołujący T. W. spełnia wszystkie przesłanki do nabycia prawa do wcześniejszej emerytury. Ukończył on bowiem 60 lat, posiada wymagany okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący łącznie ponad 25 lat, oraz ponad 15 – letni okres pracy w warunkach szczególnych.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał T. W. prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, począwszy od ukończenia 60 roku życia, tj. od dnia 28 października 2013 roku (punkt 1. wyroku).

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t.) – punkt 2. wyroku.

Jednocześnie Sąd na zasadzie art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych uznał, że organ rentowy nie ponowi odpowiedzialności za wydanie decyzji odmawiającej przyznania emerytury (punkt 2. wyroku), albowiem dopiero postępowanie dowodowe przeprowadzone zgodnie z regułami procedury cywilnej pozwoliło ustalić charakter pracy odwołującej i zakwalifikować do odpowiedniego działu wykazu A rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku (punkt 3. wyroku).