Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2021r. T. P. (1) reprezentowana przez pełnomocnika procesowego, w osobie adwokata wniosła do Sądu Rejonowego w Kaliszu pozew przeciwko R. P. (1) o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz alimentów w kwocie po 800 zł miesięcznie, począwszy od dnia wniesienia pozwu, płatnej do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku braku zapłaty danej raty w terminie.

W uzasadnieniu pełnomocnik powódki wskazał, że powódka jest matką pozwanego i nie jest ona w stanie samodzielnie zaspokoić swoich podstawowych usprawiedliwionych potrzeb, znajdując się w stanie niedostatku. Łączne koszty życia powódki, utrzymania, zobowiązań notorycznie przewyższają jej możliwości finansowe. Jedynym źródłem dochodu w/w jest emerytura. Stan zdrowia powódki, liczne dolegliwości oraz wiek uniemożliwiają jakiekolwiek zarobkowanie. Jej sytuacja dodatkowo uległa dalszemu pogorszeniu po śmierci męża powódki.

W odpowiedzi na pozew datowanej na dzień 14 czerwca 2021r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew podniósł, że nie posiada on środków na wsparcie matki świadczeniem, którego ona oczekuje. Wskazał, że jego matka jest skrajnie nielojalna wobec pozwanego, jego żony i syna. Pozwany nie wierzy w złą sytuację finansową matki. Prawdą jest, że otrzymał on od swoich rodziców darowiznę w postaci restauracji jednak do dziś na nieruchomości ciąży bardzo niekorzystny kredyt zaciągnięty przez powódkę, którego miesięczna rata wynosi 3000 zł. Wobec niego toczyły się również inne sprawy związane z zobowiązaniami dotyczącymi restauracji. Matka pozwanego wraz z mężem zainicjowała wobec pozwanego postępowanie o odwołanie darowizny. Była bowiem zdziwiona, że nie może korzystać ze składników restauracji. T. P. (1) wielokrotnie, wręcz nachalnie powodując skrępowanie pracowników restauracji wchodziła do niej i zachowywała się tak, jakby nadal była właścicielem nieruchomości i restauracji. Powódka nie odwiedza pozwanego, synowej oraz wnuka. Żona pozwanego przebywa na bezrobociu, ponieważ nie może znaleźć pracy. Pomaga pozwanemu w prowadzeniu restauracji, która nie przynosi zysków i coraz częściej pozwany myśli o jej sprzedaży. Podniósł, że gdyby powódka chciała by pozwany się nią opiekował, to przekazałaby mu restaurację w formie dożywocia.

Postanowieniem z dnia 15 listopada 2021r. wydanym w sprawie III RC 161/21 Sąd Rejonowy w Kaliszu na czas trwania postępowania udzielił zabezpieczenia poprzez zasądzenie od pozwanego R. P. (1) na rzecz matki T. P. (1) alimenty w kwocie po 400 zł miesięcznie, płatne do rąk powódki, z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 1 listopada 2021r.

Sąd ustalił co następuje:

Pozwany R. P. (1) ur. (...) pochodzi ze związku małżeńskiego T. P. (1) i J. P. (1). Małżonkowie wspólnie wychowywali syna, z którym mieszkali do momentu zawarcia przez niego związku małżeńskiego w 2000r. Małżonkowie posiadali jeszcze jednego syna – M. P., który zginął tragicznie w 1991r. w wieku 18 lat. Rodzice pozwanego nie mieli nigdy ograniczonej władzy rodzicielskiej nad dziećmi.

W dniu 28 października 2016r. J. i T. małż. P. umową darowizny darowali swojemu jedynemu synowi R. P. (1) prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem – restauracją w miejscowości K. C.. Nieruchomość była obciążona hipoteką umowną zwykłą w kwocie 400.000 zł z terminem spłaty 30/11/2025r., hipoteką umowną kaucyjną do kwoty 200.000 zł z terminem spłaty do 30/11/2025r., hipoteką przymusową w kwocie 6694,35 zł oraz hipoteką przymusową w kwocie 5161,35 zł. Pozwany w umowie darowizny oświadczył, że zna stan techniczny, sanitarny i prawny nieruchomości zabudowanej restauracją będącą przedmiotem darowizny i nie wnosił żadnych zastrzeżeń. Powyższą restaurację rodzice pozwanego prowadzili od 1998r. Początkowo wynajmując ją, a w 2006r. kupując nieruchomość za kwotę 600 000 zł, za środki finansowe pochodzące z zaciągniętego kredytu hipotecznego.

Po zawarciu umowy darowizny powódka przez okres 6,5 miesiąca była zatrudniona u swojego syna. W restauracji pracował również ojciec pozwanego. Od zawarcia umowy darowizny stosunki pomiędzy pozwanym, a powódką uległy jednak osłabieniu. Powódka pismem z dnia 30 marca 2018r. zwróciła się do syna o pomoc przy wydatkach związanych z zaspokajaniem bieżących potrzeb życiowych, w tym kosztów leczenia, jak również o pomoc w dowiezieniu do szpitala. W dniu 30 maja 2018r. pozwany złożył do Prokuratury Rejonowej w Kaliszu zawiadomienie o prawdopodobieństwie popełnienia przestępstwa przez matkę polegającą na dokonywaniu wtargnięć do restauracji, stanowiącej własność pozwanego. Pełnomocnik pozwanego pismem datowanym na dzień 4 czerwca 2018r. zwrócił się do pozwanej o zaniechanie najść do nieruchomości stanowiącej własność syna. Pismami datowanymi na dzień 20 czerwca 2018r. zarówno matka jak i ojciec pozwanego oświadczyli pozwanemu o odwołaniu darowizny z powodu rażącej niewdzięczności pozwanego. We wrześniu 2018r. złożyli oni do Sądu Okręgowego w Kaliszu pozew przeciwko synowi o zobowiązanie obdarowanego do złożenia oświadczenia woli o przeniesienie własności nieruchomości. Sprawa jest zarejestrowana w Sądzie Okręgowym w Kaliszu pod sygnaturą akt IC 1844/18.

Ojciec pozwanego zmarł w dniu 23 grudnia 2020r. w K.. Miał on przyznaną emeryturę w kwocie ok. 1000 zł miesięcznie. Do momentu śmierci mieszkał wraz z powódką i prowadził z nią wspólne gospodarstwo domowe.

(dowód: akt notarialny k. 13-17, odpis skrócony aktu zgonu k. 51, polecenie przelewu k. 63, pismo (...) k. 64, zawiadomienie do Prok. Rej. w K. z dn. 30/05/2018r. k. 67, pismo pełnomocnika R. P. z dn. 04/06/2018r. k. 68, kopia pozwu o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli k. 69-72, pismo powódki do pozwanego z dn. 30/03/2018r. k. 73, pismo powódki i jej zmarłego męża z dn. 20/06/2018r. k. 74-75, 76, potwierdzenia odbioru k. 77-78, zeznania T. P. z dn. 01/09/2021r. k. 150v – 151v czas od 00:21:09 do 01:11:10, zeznania R. P. z dn. 13/10/2021r. k. 221-222v czas od 00:07:33 do 01:07:42, protokoły ze sprawy IC 1844/18 k. 230-245)

Powódka T. P. (1) ma 66 lat i ma przyznaną emeryturę w wysokości 1712,65 zł netto miesięcznie. Innych dochodów nie posiada. Starała się o przyznanie pomocy pieniężnej w formie zasiłku stałego, której jej odmówiono z powodu przekroczenia dochodu uprawiającego do przyznania pomocy w powyższej formie. W lipcu 2021r. otrzymała produkty żywnościowe pozyskane z Banku (...) w K. – cukier, kaszę, konserwy.

W/w po śmieci męża mieszka samotnie w dwupokojowym mieszkaniu własnościowym w miejscowości C., który wraz z jej mężem zakupili w 2012r. Łączny koszt utrzymania lokalu wynosi ok. 479 zł miesięcznie (miesięcznie – energia elektryczna ok. 75 zł, gaz ok. 16,66 zł, wywóz ścieków ok. 16,66 zł, woda ok. 20 zł, wywóz odpadów ok. 16,66 zł, opał ok. 334 zł).

Powódka posiada zadłużenia z tytułu prowadzenia restauracji, którą darowała dorosłemu dziecku. W 2012r. zaciągnęła kredyt na wymianę okien w restauracji na kwotę 40 000 zł. Miesięczna rata wynosi 500 zł, a koniec spłaty kredytu przypada na dzień 25 grudnia 2023r. Spłaca również zadłużenie za prąd, które wynosiło łącznie ok. 13 000 zł. Miesięczna rata wynosi 470 zł. Koniec kredytu przypada na dzień 27 września 2022r. We wrześniu br. spłaciła ostatnią ratę w kwocie 200 zł zadłużenia na rzecz N. Bank. Powyższe zadłużenia spłaca wyłącznie ze swojej emerytury. Występowała do syna z prośbą o wsparcie przy spłacie w/w zadłużeń, który nie wyraził zgody na pomoc finansową matce. Ponadto, wobec powódki toczyła się sprawa przed Sądem Rejonowym w Kaliszu pod sygn. akt VGc 252/20. Na mocy orzeczenia wydanego w w/w postępowaniu powódka została zobowiązana na spłaty na rzecz (...) kwoty 6000 zł oraz zwrotu kosztów sądowych w wysokości ponad 1000 zł. Orzeczenie to jest prawomocne. Powódka będzie starała się o rozłożenie w/w kwot na raty.

T. P. (1) jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Jest leczona z powodu chorób przewlekłych – tarczycę, serce, nadciśnienie, a także psychiatrycznie z powodu organicznego zaburzenia nastroju – typ depresyjny. Uczęszcza do lekarzy rodzinnego i kardiologa w ramach NFZ. Prywatnie uczęszcza na wizyty u endokrynologa, do którego uczęszcza raz na 3 miesiące. Koszt wizyty to 100 zł. Koszt leków powódki wynosi ok. 160 – 240 zł miesięcznie, w zależności od miesiąca (naprzemiennie). W okresie od 07 grudnia 2021r. do 19 stycznia 2022r. powódka przebywała na Oddziale Psychiatrycznym (...) Centrum (...) w miejscowości W.. W/w korzysta z pobytów do sanatorium, na które otrzymuje dofinansowania. Powódka musi pokryć dojazd do sanatorium w kwocie 60 zł w jedną stronę. Na środki czystości przeznacza ok. 20 zł. Posiada ona 19-letni samochód marki S. (...), na paliwo przeznacza ok. 50 zł miesięcznie. Odzieży w/w nie kupuje. Na wyżywienie potrzebowałaby kwotę ok. 400 zł miesięcznie, jednak z braku środków finansowych na powyższy cel przeznacza jedynie ok. 200-300 zł. W/w otrzymuje żywność z Banku (...), od sąsiadów i siostry. Siostra powódki J. P. (2) oraz koleżanka J. W. pożyczają powódce pieniądze, gdy jej braknie. Jej zadłużenie u koleżanki wynosi obecnie 200 zł. Siostra powódki opłaciła jej ubezpieczenie pojazdu.

Powódka w grudniu 2021r. i styczniu 2022r. otrzymała od pozwanego alimenty zasądzone w postanowieniu zabezpieczającym w niepełnej kwocie tj. 300 zł miesięcznie.

(dowód: zaświadczenie lekarskie k. 18, pismo (...) w K. k. 19, karty leczenia k. 20, 21-25, pismo NFZ k. 26, informacja (...) w K. k. 27, faktury i paragony k. 28- 40, decyzja ZUS k. 41, pismo E. operator k. 46, wezwanie Komornika Sądowego przy SR dla Wrocławia – Krzyków k. 47, harmonogram spłat k. 48, pismo getbank k. 49, 50, decyzja ZUS k. 146, zeznania T. P. z dn. 01/09/2021r. k. 150v – 151v czas od 00:21:09 do 01:11:10, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 159, faktura k. 220a, pismo (...) k. 220b, decyzja (...) w C. k. 227, 228, zeznania świadka J. W. z dn. 15/11/2021r. k. 245-247 czas od 00:03:01 do 00:37:44, zeznania T. P. z dn. 31/01/2022r. k. 293-293v czas od 00:02:56 do 00:18:06, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 299)

Pozwany R. P. (1) ma 46 lat, z zawodu jest stolarzem. Mieszka wraz z żoną K. P. i małoletnim synem S. P. we własnościowym mieszkaniu o pow. 43 m ² w K.. Łączny koszt utrzymania mieszkania wynosi ok. 610 zł miesięcznie (czynsz – 400 zł, energia elektryczna ok. 100 zł, gaz ok. 30 zł, TV z Internetem ok. 80 zł). Ubezpieczenie za mieszkanie wynosi 204 zł rocznie.

Pozwany prowadzi działalność gospodarczą – restaurację pod nazwą (...), podarowaną mu przez rodziców. W ramach prowadzonej restauracji w/w dożywia szkoły w M. i C. oraz wyprawia imprezy okolicznościowe. W restauracji pracuje pozwany, są zawarte umowy zlecenia z dwiema kucharkami. Miesięcznie zarabiają one ok. 1700 zł. Z uwagi na pandemię (...) 19 pozwany otrzymał dwukrotnie kwotę 7000 zł z tarczy antykryzysowej. Pozwany z prowadzonej działalności gospodarczej wykazuje stratę. Pozwany w dalszym ciągu spłaca kredyt zaciągnięty przez jego rodziców na zakup restauracji. Rata kredytu wynosi ok. 2800 – 3000 zł. W 2017r. zaciągnął kredyt w Banku (...) na kwotę 13 000 zł na zakup pieca i innych urządzeń do restauracji. Rata kredytu wynosi 800 zł miesięcznie. Pozwany posiada zadłużenie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, które na dzień 23 września 2021r. wynosiło 13 824,43 zł. Do 17 lipca 2023r. ma rozłożony plan ratalny spłaty powyższego zadłużenia w miesięcznych ratach po 637 zł – 668 zł miesięcznie. Pozwany nie planuje sprzedaży restauracji, która około 2-3 lata temu była warta ok. 500 000 zł.

Pozwany oprócz prowadzenia działalności gospodarczej, podejmuje się prac dorywczych i w tym zakresie współpracuje ze swoim kolegą – R. S., którego żona prowadzi komis samochodowy w K. przy ul. (...). W/w pomaga koledze naprawiać sprowadzane przez niego samochody, jeździ za granicę sprawdzać pod kątem technicznym samochody do sprowadzenia. Jeden samochód pozwany ma zakupiony na siebie – A. (...) rocznik 2007. R. S. zakupił go za kwotę 2000 euro, a pozwany wystawił go na sprzedaż za 22 000 zł. W 2018r. przez okres około pół roku pozwany był zatrudniony warsztacie samochodowym w Niemczech. Jego wynagrodzenie wynosiło wówczas ok. 2000 euro miesięcznie.

R. P. (1) jest osobą zdrową. Uczęszcza według potrzeb na rehabilitacje. Koszt wizyty wynosi ok. 100 zł.

K. P. ma 44 lata, z zawodu fryzjerka. Od lipca br. roku prowadzi działalność gospodarczą – mobilne fryzjerstwo. Na otwarcie działalności otrzymała dotację w kwocie 18 000 zł. Wcześniej w/w była zarejestrowana jako osoba bezrobotna, pomagała swojemu mężowi w prowadzeniu restauracji. Do dnia 03 maja 2021r. otrzymywała zasiłek w kwocie ok. 900 zł miesięcznie. Żona pozwanego jest osobą zdrową.

Syn pozwanego – S. P. ma 12 lat i jest uczniem VI klasy Szkoły Podstawowej nr (...) w K.. Chłopiec uczęszcza na zajęcia z piłki nożnej, co miesięcznie kosztuje jego rodziców ok. 120 zł. W/w raz w tygodniu korzysta również z korepetycji z matematyki i języka angielskiego. Koszt jednych zajęć z matematyki wynosi 35 zł, a języka angielskiego 60 zł.

Chłopiec jest dzieckiem zdrowym, leczonym z powodu narośli chrzęstno – kostnej na prawej łydce. Raz na dwa tygodnie chodzi na rehabilitację, która kosztuje 80 zł. Dwa razy do roku jeździ do ortopedy - prof. S. do P.. Koszt wizyty wynosi 450 zł, dojazd w obie strony 200 zł.

Małżonkowie posiadają samochód marki V. (...) rocznik 2011 o wartości ok. 15 000 zł. Koszty paliwa w wysokości ok. 1000 zł są wliczane w koszty firmy. Obecnie samochód nadaje się do kasacji, gdyż żona pozwanego miała kolizję.

Pozwany i jego rodzina jedzą obiady w restauracji. Na utrzymanie rodziny małżonkowie przeznaczają – na pozostałe wyżywienie ok. 500 zł (śniadania, kolacje), środki czystości ok. 200 zł, telefon komórkowy dziecka ok. 30 zł. Małżonkowie są wspierani finansowo przez teściową pozwanego, która od ponad 30 lat przebywa na terenie Niemiec i która miesięcznie przelewa córce kwotę 150 euro.

Wakacje letnie małżonkowie spędzili nad morzem, gdzie byli 3-4 dni. Małoletni S. był na obozie sportowym z klubu.

Po wydaniu zabezpieczenia w sprawie pozwany uiścił w grudniu 2021r. i styczniu 2022r. alimenty na rzecz matki w kwocie po 300 zł, tj. kwotę o 100 zł niższą niż zasądzona przez tut. Sąd.

(dowód: umowa przejęcia długu k. 60-61, pismo ZUS k. 62, umowa i załącznik do umowy z energią k. 65, 66, decyzja o rozłożeniu długu na raty k. 67, pozew i odpowiedź na pozew k. 79-84, wyrok SO w Kaliszu k. 85, 86-87, księga przychodów i rozchodów k. 91-92, 149, paragony i faktury k. 112-123, 216,decyzja Prezydenta Miasta K. k. 124, zaświadczenie k. 125, polisa k. 126, historia rachunku k. 127-128, 129, zeznania podatkowe k. 162-168, księga przychodów i rozchodów k. 169, pismo ZUS k. 210-211, umowa o rozłożenie na raty z ZUS k. 212-215, pismo ZUS k. 219-220, zeznania R. P. z dn. 13/10/2021r. k. 221-222v czas od 00:07:33 do 01:07:42, zeznania świadka K. P. z dn. 15/11/2021r. k. 247 -248 czas od 00:37:27 do 01:30:29, zeznania R. P. z dn. 31/01/2022r. k. 293v-294 czas od 00:19:26 do 00:34:18 )

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o wyżej powołane dowody. Sąd dał wiarę zeznaniom stron oraz świadków w zakresie ujętym w stanie faktycznym.

Sąd nie dał wiary pozwanemu co do okoliczności, że jego sytuacja życiowa i majątkowa jest bardzo zła i uniemożliwia mu płacenie alimentów na rzecz matki. Gdyby sytuacja pozwanego była tak zła jak próbuje on wykazać, to zrezygnowałby z prowadzenia działalności gospodarczej i sprzedałby restaurację, która warta jest około 500 000 zł. Skoro pozwany w dalszym ciągu ją prowadzi, spłaca zobowiązania finansowe, w tym wysoką ratę kredytu hipotecznego należało uznać, że jego sytuacja pozwala na partycypowanie w kosztach utrzymania rodzicielki.

Do kosztów utrzymania powódki należało doliczyć koszty wyżywienia w kwocie 400 zł miesięcznie, gdyż kwota 200-300 zł miesięcznie przeznaczana na ten cel w dalszym ciągu jest zbyt niska i niewystarczająca na zaspokojenie potrzeb w powyższym zakresie.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 128 KRiO (Dz.U. z 2020 r. poz. 1359.) obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Zgodnie z art. 135 § 1 i 2 KRiO zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Art. 133 § 1 KRiO stanowi, iż rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba, że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. § 2 tego artykułu stanowi, iż poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

Zatem powstanie obowiązku alimentacyjnego dzieci względem rodziców jest uzależnione od zaistnienia określonych przesłanek. Po stronie rodziców przesłanką jest ich stan niedostatku, natomiast dzieci muszą mieć możliwości zarobkowo – finansowe, aby spełnić nałożony na nich obowiązek. Przesłanki niedostatku rodziców i możliwości zarobkowych dzieci muszą zostać spełnione łącznie.

Niedostatek występuje wtedy, gdy uprawniony nie może w pełni własnymi siłami, z własnych środków, zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb (por. komentarz do art. 133 Alimenty KRiO red. Ignaczewski 2016, wyd. 4, legalis).

Powództwo T. P. (1) zasługiwało na uwzględnienie. W ocenie Sądu zasadne jest ustalenie obowiązku alimentacyjnego pozwanego wobec matki na kwotę po 400 zł miesięcznie.

Powódka jest osobą starszą, schorowaną, a uzyskiwany przez nią dochód nie wystarcza na zaspokojenie jej usprawiedliwionych potrzeb. Dochód powódki wynosi 1712,65 zł miesięcznie, natomiast jej miesięczne usprawiedliwione wydatki wynoszą ok. 2193 zł wliczając w przedmiotową kwotę raty kredytów, do których spłaty zobowiązana jest powódka. Przy czym należy wskazać, że jednym z zobowiązań finansowych powódki jest spłata kredytu zaciągniętego na wymianę okien w restauracji, która została darowana pozwanemu. Powódka z racji wieku i stanu zdrowia nie ma możliwości uzyskania dodatkowego dochodu, pozwalającego na pokrycie jej wszystkich wydatków. Powódce brakuje przede wszystkim pieniędzy na podstawowe życiowe potrzeby – wyżywienie, jak i środki czystości. Na wyżywienie przeznacza jedynie 200-300 zł ze swojego dochodu, a pozostałe wyżywienie otrzymuje z banku żywności czy od innych osób. Na swoje środki czystości przeznacza 20 zł. Sytuacja powódki znacznie się pogorszyła po śmierci męża, z którym wspólnie gospodarowała. Obecnie dysponuje ona jednym dochodem, który nie pozwala jednak na samodzielne utrzymanie i pozostaje ona w niedostatku.

Pozwany jest jedynym dzieckiem powódki. Powódka wraz ze zmarłym mężem nie tylko łożyli na syna, ale także czynili osobiste starania o jego wychowanie i wykształcenie. W 2016r. oboje darowali swojemu jedynemu dziecku większą część swojego majątku. Pozwany miał świadomość, że darowana mu nieruchomość jest obciążona zobowiązaniami finansowymi i nie odmówił jej przyjęcia. Obowiązek pomocy rodzicom na starość, którzy znajdują się w niedostatku spoczywa przede wszystkim na ich dorosłych dzieciach i to na uwadze powinien mieć pozwany. Na ten moment pozwany prócz płacenia alimentów na rzecz matki zasądzonych w postanowieniu zabezpieczającym nie pomaga jej w żaden inny sposób, nie utrzymuje z matką kontaktów.

Sytuacja życiowa i majątkowa pozwanego pozwala mu na partycypowanie w kosztach utrzymania matki na poziomie 400 zł miesięcznie. Syn powódki jest osobą zdrową, zdolną do pracy. Nie posiada żadnych ograniczeń przy podejmowaniu zatrudnienia. Pozwany z prowadzonej działalności gospodarczej w postaci restauracji wykazuję stratę, jednak nie chce jej sprzedać. Nieruchomość powyższa około 2-3 lata temu była warta ok. 500 000 zł. Należy podnieść, że pozwany jako osoba zdrowa, w przeciwieństwie do powódki ma możliwość podjęcia dodatkowego zatrudnienia w celu uzyskania większych środków pieniężnych. Nie wykazuje on również dochodu, jaki osiąga z wykonywanej pracy u R. S.. W/w powinien wygospodarować kwotę 400 zł w swoim budżecie na rzecz matki. R. P. (3) w żaden inny sposób nie wspiera swojej matki, która po śmierci męża jest osobą samotną i samotnie gospodarującą.

Pozwany pozostaje w związku małżeńskim. Małżonka pozwanego jest osobą młodą, zdolną do pracy i aktywną zawodowo. Jest ona w takim samym zakresie co pozwany zobowiązana do utrzymywania wspólnego dziecka, partycypacji w kosztach utrzymania rodziny jak i udzielania ewentualnej pomocy finansowej pozwanemu.

W tych okolicznościach Sąd na podstawie wyżej powołanych przepisów orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku zasądzając od pozwanego na rzecz matki alimenty w wysokości po 400 zł miesięcznie, poczynając od dnia 17 maja 2021r.

Orzeczenie o rygorze natychmiastowej wykonalności zawarte w punkcie 2 sentencji wyroku oparto na treści art. 333 § 1 kpc.

W punkcie 3 sentencji wyroku, Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie tj. co do zasądzenia od pozwanego na rzecz matki alimentów w kwocie po 800 zł miesięcznie. Jak już wyżej wskazano, wysokość obowiązku alimentacyjnego zależy nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego ale także od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pozwany prócz partycypowania w kosztach utrzymania matki, ma na swoim utrzymaniu również małoletnie dziecko, na potrzeby którego również jest zobowiązany łożyć. Jego sytuacja życiowa i majątkowa nie pozwala na łożenie na rzecz matki alimentów w wysokości wyżej niż 400 zł miesięcznie. Zasądzenie od pozwanego alimentów w kwocie wyższej spowodowałoby szkodę dla utrzymania pozwanego jak i jego rodziny. Orzeczenie wydane w sprawie oznaczonej sygnaturą VGc 252/20 (w zakresie zadłużenia powódki) nie może wpływać na wysokość obowiązku alimentacyjnego pozwanego.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2005 Nr 167, poz. 1398 ze zm.) Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 400 zł tytułem opłaty sądowej, od której powódka była zwolniona z mocy ustawy o czym w punkcie 4 sentencji wyroku.

O kosztach jak w punkcie 5 sentencji wyroku Sąd orzekł przy zastosowaniu przepisu art. 102 kpc, biorąc pod uwagę sytuację życiową i majątkową powódki, która jest osobą samotną i w wieku poprodukcyjnym.

O kosztach zastępstwa procesowego jak w punkcie 6 sentencji wyroku Sąd orzekł przy zastosowaniu przepisu art. 100 kpc zgodnie z którym, w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.