Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 133/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 8 listopada 2021r. sygn. akt IV K 45/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☐

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

A. K.

oskarżony nie figuruje w kartotece karnej Krajowego Rejestru Karnego oraz nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego;

Informacja z KRK

Informacja z ewidencji kierowców

103

105

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Informacja z KRK;

Informacja z ewidencji kierowców

dokumenty wystawione przez uprawnione podmioty tj. Krajowy Rejestr Karny – Punkt Informacyjny przy Sądzie Okręgowym; informacja jest aktualna tj. wystawiona w dniu 27.12.2022r. oraz Komendę Stołeczną Policji – informacja wystawiona w dniu 02.01.2023r.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut w apelacji obrońcy

1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość jego czynu były wyższe niż nieznaczne, podczas gdy właściwa analiza elementów podmiotowych i przedmiotowych czynu, a zwłaszcza sposobu i okoliczności popełnienia czynu, prowadzi do wniosku, że zarówno wina oskarżonego, jak i szkodliwość czynu były nieznaczne, a zatem że w niniejszej sprawie, wobec ziszczenia się pozostałych przesłanek zachodziły podstawy do warunkowego umorzenia postępowania względem oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy jest niezasadna i nie zasługiwała na uwzględnienie. Nietrafnie bowiem skarżący zarzucił i nie wykazał, iż wydając zaskarżone orzeczenie, Sąd I instancji oparł się na błędnych ustaleniach faktycznych, że w sprawie zachodzą przesłanki pozwalające na warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego.

Należy przypomnieć, że zgodnie z treścią art. 66 § 1 k.k. sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Jeżeli jedną z przesłanek warunkowego umorzenia postępowania jest wymóg, aby okoliczności popełnienia czynu nie budziły wątpliwości, to sąd na podstawie zebranego materiału dowodowego musi dojść nie tylko do wniosku, że sam fakt popełnienia przestępstwa nie budzi wątpliwości, a zatem istnieją wystarczające podstawy, aby oskarżonemu przypisać popełnienie tego czynu, lecz także powinien wyjaśnić elementy przedmiotowe i podmiotowe tego czynu rzutujące na ocenę zarówno stopnia jego społecznej szkodliwości, jak i stopnia zawinienia oskarżonego. Zgodnie z treścią art. 115 § 2 k.k. dla ustalenia stopnia społecznej szkodliwości czynu niezbędne jest zbadanie zarówno strony przedmiotowej czynu (rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez sprawcę obowiązków), jak i jego podmiotowej strony (motywacja sprawcy, postać zamiaru). Kompleksowa ocena wszystkich tych elementów winna doprowadzić do ustalenia, że stopień społecznej szkodliwości czynu "nie jest znaczny", a zatem ów stopień jest wyższy od "znikomego" i swoim zakresem może obejmować zarówno przypadki "nieznacznego", jak i "średniego" stopnia społecznej szkodliwości.

Trzeba też zwrócić uwagę, że na stopień społecznej szkodliwości przestępstwa nie mają wpływu właściwości i warunki osobiste sprawcy, środowiskowa opinia o nim, dotychczasowy tryb jego życia, przyznanie się sprawcy do winy, dobrowolne naprawienie przez sprawcę szkody wyrządzonej przestępstwem, wyrażona przez niego skrucha, czy też ewentualne pogodzenie się z pokrzywdzonym. Są to bowiem okoliczności mające znaczenie dla ustalenia podstaw prognozy kryminologicznej. Aby możliwe było warunkowe umorzenie postępowania, niezależnie od stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd powinien ustalić również stopień zawinienia, który to stopień także nie może być znaczny. Wyznaczenie stopnia zawinienia wymaga ustalenia najpierw wszystkich przesłanek przypisania winy, takich jak dojrzałość sprawcy i jego poczytalność, z zakresu rozpoznawalności bezprawności czynu oraz braku anormalnej sytuacji motywacyjnej występującej w nasileniu uniemożliwiającym wymaganie od sprawcy dania posłuchu normie prawnej. Dla zastosowania warunkowego umorzenia postępowania na mocy art. 66 § 1 k.k. warunek braku znacznego stopnia winy musi występować kumulatywnie z brakiem znacznego stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa. Reasumując więc, należy stwierdzić, że spełnienie wszystkich wskazanych powyżej przesłanek jest niezbędne dla podjęcia przez sąd prawidłowej decyzji w zakresie warunkowego umorzenia postępowania.

Przenosząc te rozważania - natury ogólnej - na grunt rozpoznawanej sprawy, należy stwierdzić, iż Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy ocenił zarówno stopień winy oskarżonego jak i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. W żadnym bowiem razie za okoliczności umniejszające stopień obu tych elementów nie można przyjąć okoliczności wskazanych przez obrońcę, a mianowicie, iż stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego było stosunkowo niewielkie. Z taką oceną nie sposób się zgodzić. Wskazać należy na znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego 0,78 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu i spowodowanie kolizji drogowej z dwoma innymi pojazdami. Oskarżony do protokołu badania trzeźwości podał, że w godzinach porannych spożywał alkohol w postaci wina w ilości 0,7 l. Natomiast do kolizji drogowej doszło ok. godziny 15:24. Analiza tych okoliczności wskazuje, że w żadnym razie w sprawie nie zaistniały takie okoliczności, które uczyniłyby wyjazd oskarżonego tego dnia absolutnie koniecznym. Oskarżony decydując się w stanie znacznej nietrzeźwości na kierowanie samochodem w dniu zdarzenia, nie znajdował się w sytuacji bez wyjścia, jedynie możliwej, właściwie nie wiadomo w jakim celu i dokąd tego dnia udawał się oskarżony. Obrońca podnosi, że oskarżony spożywając tego dnia alkohol mógł jedynie przypuszczać, że stężenie alkoholu we krwi jeszcze może pozostawać. W płaszczyźnie woluntatywnej nie wykazywał się chęcią dokonania występku, a jedynie godził się na to, zdając sobie sprawę z prawdopodobieństwa posiadania we krwi stężenia alkoholu. Według obrońcy oskarżony działał nie z zamiarem bezpośrednim, ale z zamiarem ewentualnym.

Z taką argumentacją nie można się zgodzić, albowiem po spożyciu tak dużej ilości alkoholu w godzinach porannych (0,7 l wina), oskarżony nie mógł przypuszczać, że alkohol został już wydalony z jego organizmu. Brak podstaw do uznania, że upływ kilku godzin pozwoli wyeliminować taką ilość spożytego alkoholu z organizmu człowieka. Ponadto oskarżony przy takim poziomie stężenia alkoholu - 0,78 mg/l czyli ok. 1,6 ‰ musiał odczuwać jego wpływ np. na swoje funkcje ruchowe, zmysłowe i intelektualne, a zatem działał z zamiarem bezpośrednim.

Nie ma racji skarżący wskazując na stosunkowo niewielkie stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego, skoro przekroczył on trzykrotnie wartość stężenia, które stanowi o bycie przestępstwa (0,25 mg/l). Stężenie alkoholu pod wpływem którego znajdował się oskarżony z całą pewnością poważnie upośledzało zdolności psycho-motoryczne konieczne dla bezpiecznego prowadzenia samochodu. Ponadto oskarżony kierował pojazdem jadąc ok. godz. 15:20 na ul. (...) w W., która stanowi jedną z głównych ulic dzielnic P. i P., a zatem w porze dnia, gdy na tej ulicy ruch pojazdów i pieszych jest wyjątkowo natężony, stwarzając w ten sposób realne zagrożenie dla bezpieczeństwa ruchu drogowego. Z powodu znacznego stopnia nietrzeźwości oskarżony doprowadził do kolizji drogowej z dwoma innymi pojazdami, nie zatrzymując się przed czerwonym światłem na sygnalizatorze i uderzając w dwa pojazdy stojące przed skrzyżowaniem ulic (...).

Przyjęcie koncepcji prezentowanej w tym zakresie przez skarżącego nie wytrzymuje krytyki, bo sprowadza się do zaakceptowania, iż znajdujący się w stanie nietrzeźwości oskarżony kierując samochodem, w środku dnia na jednej z głównych ulic (...), nie stanowił znacznego niebezpieczeństwa dla siebie, ale przede wszystkim innych uczestników ruchu. W tych okolicznościach faktycznych zachowanie oskarżonego nie może zostać uznane za błahe i być wytłumaczone tym, że utrata możliwości prowadzenia pojazdu będzie miała negatywny wpływ na życie zawodowe oskarżonego. Brak sprawdzenia stężenia alkoholu i odczekania dłuższego okresu po spożyciu alkoholu, nie usprawiedliwiały zagrożenia jakie w ruchu drogowym wywołał oskarżony, bo pamiętać należy, iż każdy pijany kierowca takie zagrożenie dla siebie i innych stwarza. Wobec powyższego nie można zaakceptować, że z tych przyczyn zachowanie oskarżonego zasługuje na łagodniejsze potraktowanie, a zatem, iż ocena okoliczności faktycznych sprawy pozwala na zastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego: nie pozwala na to stopień intoksykacji alkoholowej oskarżonego, miejsce i czas popełnienia zarzucanego mu czynu oraz rozmiar wyrządzonej szkody w postaci narażenia życia i zdrowia dwóch innych osób, które znajdowały się w samochodach marki S. nr rej. (...) i marki V. nr rej. (...), w które uderzył oskarżony.

Nie bez znaczenia w okolicznościach faktycznych sprawy pozostaje także kwestia nagminności popełniania tego rodzaju występków. Co prawda nagminność nie jest okolicznością, która może być brana pod uwagę przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości, nie oznacza to jednak, że jest całkowicie obojętna. Jednym bowiem z celów kary jest przecież zapobieganie popełnieniu przestępstw, zwłaszcza tych nagminnych (por. post. SN z dnia 28.11.2008r., VKK 161/08, Prok.i Pr.-wkł. 2009/11-12/2, Biul.PK 2009/1/83).

Aktualnie nie wymaga szczególnego dowodzenia, iż przestępstwa z art. 178a § 1 kk popełniane są w taki właśnie sposób - nagminnie. Do wielu z nich, także tych zakończonych tragicznym skutkiem, dochodzi właśnie dlatego, iż kierujący zdecydował się na prowadzenie samochodu w stanie znacznej nietrzeźwości, narażając życie i zdrowie innych uczestników ruchu drogowego. Nie oznacza to oczywiście, iż nie może zdarzyć się sytuacja, w której pomimo popełnienia występku z art. 178a § 1 kk spełnione zostaną przesłanki z art. 66 § 1 kk, które zadecydują o warunkowym umorzeniu postępowania karnego wobec sprawcy takiego czynu. Zdecydowanie jednak wskazane powyżej okoliczności faktyczne sprawy, a w szczególności znaczny stan nietrzeźwości oskarżonego, czas i miejsce jego popełnienia oraz skutki w postaci spowodowania kolizji drogowej z innymi pojazdami na taką ocenę, z przyczyn wskazanych wyżej, nie pozwalają. Analiza okoliczności sprawy dokonana przez Sąd Rejonowy i wsnute z niej wnioski w zakresie oceny stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu były - z przyczyn wykazanych wyżej - prawidłowe.

Rację ma Sąd Rejonowy, że warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego nie spełni swojej funkcji wychowawczej i zapobiegawczej. Analizując postawę oskarżonego, która w toku postępowania przygotowawczego nie przyznawał się do winy, zaprzeczając swojemu sprawstwu i nie wyrażając skruchy, nie można przyjąć aby zastosowanie tego środka probacyjnego ma osiągnąć skutek wychowawczy wobec oskarżonego. W toku postępowania nie przeprowadzono takich dowodów, które pozwoliłyby na formułowanie wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Wprawdzie oskarżony jest osobą niekaraną, ale z ewidencji kierowców wynika, że przed spowodowaniem kolizji drogowej czterokrotnie naruszał przepisy ruchu drogowego przekraczając dozwoloną prędkość. W ocenie Sądu Okręgowego powyższa okoliczność wskazuje na brak uzasadnionego przypuszczenia, że pomimo umorzenia postępowania oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Reasumując zawarta przez obrońcę w apelacji argumentacja nie zasługuje na akceptację, albowiem Sąd Rejonowy zasadnie uznał, iż stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego są znaczne. Wnioskowany przez obrońcę środek probacyjny nie spełni swojej funkcji w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej oraz nie spełnia potrzeby kształtowania społecznej świadomości prawnej.

W tych okolicznościach faktycznych zachowanie oskarżonego nie może zostać uznane za błahe i być wytłumaczone trudną sytuacją zawodową. Przecież negatywny wpływ na życie zawodowe oskarżonego jaki będzie miała utrata prawa jazdy oraz przyznanie się do winy i okazanie skruchy na rozprawie, nie usprawiedliwiało zagrożenia jakie w ruchu drogowym wywołał, bo pamiętać należy, iż każdy pijany kierowca takie zagrożenie dla siebie i innych stwarza. Wobec powyższego nie można zaakceptować, że z przyczyn wskazanych przez obrońcę zachowanie oskarżonego zasługuje na łagodniejsze potraktowanie, a zatem, iż ocena okoliczności faktycznych sprawy pozwala na zastosowanie środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego czy złagodzenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Nie pozwala na to stopień intoksykacji alkoholowej oskarżonego, miejsce i brak jakiejkolwiek logicznej przyczyny takiego zachowania.

Lekceważenie przez oskarżonego norm prawnych wynika z braku logicznego uzasadnienia dla jego czynu. Oskarżony wprawiwszy się w godzinach porannych w znaczny stan nietrzeźwości, po południu wyruszył samochodem praktycznie bez żadnego celu. Brak jakiegokolwiek logicznego uzasadnienia dla zachowania oskarżonego, którego postawa wskazuje na lekceważenie obowiązujących zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

a)  warunkowe umorzenie postępowania wobec oskarżonego na okres jednego roku próby,

b)  orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres jednego roku, ograniczając zakaz do kategorii pojazdów, której dotyczyło zdarzenie,

c)  zaliczenie na poczet wskazanego wyżej środka karnego okresu od dnia zatrzymania prawa jazdy,

d)  orzeczenie wobec oskarżonego 3000 zł świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek obrońcy jest niezasadny, wobec niezasadności zarzutu.

Brak podstaw do zmiany wyroku i warunkowego umorzenia postępowania karnego, albowiem stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości przypisanego czynu jest znaczny, a zatem brak przesłanek z art. 66 § 1 kk do zastosowania tego środka probacyjnego.

Wobec niezasadności zarzutu wniosek o złagodzenie orzeczonego zakazu do prowadzenia określonej kategorii pojazdów mechanicznych na okres jednego roku jest niezasadny. Zgodnie z art. 42 § 2 k.k. sąd orzeka zakaz na okres nie krótszy niż 3 lat, a zatem brak podstaw do złagodzenia tego zakazu, skoro został orzeczony w najniższym ustawowym wymiarze. Zgodnie z art. 42 § 2 k.k. sąd orzeka, na okres nie krótszy niż 3 lata, zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów albo pojazdów określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji był w stanie nietrzeźwości.

Ratio legis zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych stanowi wykluczenie z ruchu drogowego takich kierowców, którzy wykazali, że zagrażają bezpieczeństwu w komunikacji, zwłaszcza jeżeli uczynili to znajdując się w stanie nietrzeźwości. Trudno sobie wyobrazić by racjonalny ustawodawca pozbawiając prawa do kierowania pojazdami osobowymi (kat. B) zezwoliłby na prowadzenie pojazdów ciężarowych lub ciężarowych z przyczepą (kat. C i C+E). Z powyższego względu wniosek obrońcy o ograniczenie zakazu do kategorii pojazdów, której dotyczyło zdarzenie jest niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok utrzymany w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że wskazane w apelacji uchybienie tj. błędne ustalenia faktyczne, w niniejszej sprawie nie miały miejsca. W oparciu o zgromadzone i ocenione dowody Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, należycie uznając sprawstwo i winę oskarżonego za udowodnione i słusznie nie dostrzegając w tym zakresie żadnych wątpliwości. Apelacja ma charakter czysto polemiczny, a postawiona teza o wystąpieniu przesłanek do warunkowego umorzenia postępowania oparta jest w sposób niedopuszczalny tylko o cześć materiału dowodowego, z pominięciem tej o zupełnie innej wymowie. Sąd Rejonowy w sposób dokładny, wykazał w pisemnym uzasadnieniu dlaczego nie zastosował tego środka probacyjnego. Sąd Odwoławczy podziela w pełni ocenę dowodową przeprowadzoną przez Sąd Rejonowy i poczynione w sprawie ustalenia faktyczne.

Kara grzywny i środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczone za ten występek nie noszą cech rażącej niewspółmierności w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Sąd Rejonowy wymierzając karę wziął pod uwagę dyrektywy wymiary kary określone w art. 53 kodeksu karnego i uwzględnił okoliczności łagodzące oraz obciążające co do oskarżonego. Sąd Odwoławczy w pełni podzielił tą argumentację, albowiem kara wymierzona w tej wysokości odpowiada stopniowi zawinienia oskarżonego oraz stopniowi społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. W ocenie Sądu kara w tej wysokości spełni wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej. Zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania jest w świetle przesłanek z art. 66 § 1 k.k. wykluczone.

Wymierzenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat jest zgodnie z przepisem art. 42 § 2 k.k. obligatoryjne w przypadku skazania za występek z art. 178a § 1 k.k. Analiza okoliczności popełnienia tego przestępstwa nie wskazuje aby wymiar środka karnego był niewspółmiernie surowy. W szczególności znaczny stopień nietrzeźwości oskarżonego tj. 0,78 mg/l alkoholu w I badaniu oraz brak jakiejkolwiek logicznej przyczyny kierowania pojazdem w takim stanie w ciągu dnia w godzinach popołudniowych po ulicach (...), gdzie natężenie ruchu drogowego jest o tej porze duże, a także spowodowanie realnego zagrożenia w ruchu drogowym w postaci kolizji z dwoma innymi pojazdami, wskazuje na brak zaistnienia przesłanki do złagodzenia tego środka i wymierzenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres jednego roku.

Należy podkreślić, iż ratio legis zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych stanowi wykluczenie z ruchu drogowego takich kierowców, którzy tak jak oskarżony wykazali, że zagrażają bezpieczeństwu w komunikacji.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak numeracji

W świetle wysokości dochodów oskarżonego brak podstaw do uznania, że uiszczenie niewielkich kosztów sądowych postępowania odwoławczego przekracza możliwości zarobkowe oskarżonego.

7.  PODPIS