Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 24 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Natalia Lipińska

Protokolant: stażysta Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania S. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł.

z dnia 3 stycznia 2014 roku nr (...)

w sprawie S. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

postanawia:

I.  uchylić zaskarżoną decyzję i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania organowi rentowemu

II.  umorzyć postępowanie.

Sygn. akt IV U 212/14

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 24 kwietnia 2014 r.

W dniu 24 października 2012 r. ubezpieczony S. D. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W orzeczeniu z dnia 6 lutego 2013 r. Lekarz Orzecznik ZUS, rozpoznając alkoholową chorobę wątroby, stan po przebytym krwawieniu z przewodu pokarmowego w sierpniu
2012 r., zespół Mallory’ego- Weissa, anemię i małopłytkowość wtórną, nadciśnienie tętnicze, żylaki kończyn dolnych, zespół pozakrzepowy na obu kończynach dolnych, zmiany zwyrodnieniowe stawów kręgosłupa, otyłość pokarmową oraz zespół uzależnienia od alkoholu w okresie abstynencji, stwierdził, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy od sierpnia 2012 r. do 28 lutego 2014 r. Jako numer statystyczny choroby zasadniczej wskazał K70. Za datę powstania niezdolności do pracy przyjęto dzień 31 sierpnia 2012 r.
(k. 20 akt ZUS).

Od orzeczenia tego wnioskodawca nie wywiódł sprzeciwu.

Decyzją z dnia 3 stycznia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił S. D. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ zarówno w dziesięcioleciu przed dniem zgłoszenia wniosku o rentę, jak
i przed dniem powstania niezdolności do pracy w/w nie wykazał pięcioletniego okresu ubezpieczenia, a ponadto niezdolność do pracy powstała u niego w okresie późniejszym niż
w ciągu 18 miesięcy od ustania ostatniego okresu ubezpieczenia. Ostatni okres ubezpieczenia w przypadku wnioskodawcy upłynął w dniu 11 stycznia 2008 r.

Decyzja powyższa została zaskarżona przez ubezpieczonego odwołaniem.

Po wniesieniu odwołania do sądu, wnioskodawca złożył w organie rentowym sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS.

Po pouczeniu przez Zakład pismem z dnia 14 lutego 2014 r., wnioskodawca złożył
w organie rentowym wniosek o przywrócenie terminu do rozpoznania sprzeciwu od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS. Ponadto otrzymał od ZUS pismo z dnia 16 kwietnia 2014 r. kierujące go na badanie przez Komisję Lekarską ZUS. Termin badania został wyznaczony na dzień 24 kwietnia 2014 r. Z uwagi na to, że na ten sam dzień wyznaczony został termin rozprawy w niniejszej sprawie, odwołujący powiadomił organ rentowy, że nie zgłosi się na badanie.

Sąd rozważył, co następuje:

Zaskarżoną decyzję ZUS I Oddział w Ł. z dnia 3 stycznia 2014 r. należało uchylić, sprawę zaś przekazać do rozpoznania organowi rentowemu, umarzając postępowanie
w niniejszej sprawie.

Zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c., w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie Lekarza Orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu
i umarza postępowanie.

Przepis ten jest wyjątkiem od zasady, według której sąd pierwszej instancji kontroluje tylko stan rzeczy- faktyczny i prawny- istniejący w chwili wydania decyzji przez organ rentowy. Wyjątek ten przewiduje możliwość uchylenia przez sąd decyzji organu rentowego, przekazania sprawy do rozpoznania (i ewentualnego wydania nowej decyzji) organowi rentowemu, z jednoczesnym umorzeniem postępowania sądowego. Jest to możliwe wówczas, gdy w toku postępowania przed sądem pierwszej instancji doszło do ujawnienia się nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. Ujawnienie się tego rodzaju nowych okoliczności może wpłynąć na sposób rozstrzygnięcia sprawy przez sąd pierwszej instancji. Muszą one jednak ujawnić się przed zamknięciem rozprawy w tym sądzie.

W niniejszej sprawie ubezpieczony zaskarżył decyzję wydaną w oparciu o orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 6 lutego 2013 r., od którego nie wywiódł on sprzeciwu.

Trzeba mieć jednak na uwadze, że po wniesieniu odwołania do sądu, S. D. złożył w organie rentowym sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika,
a następnie wniosek o przywrócenie terminu na wniesienie sprzeciwu, który organ rentowy uwzględnił, wyznaczając ubezpieczonemu termin badania przez Komisję Lekarską ZUS.

Jak wynika z art. 14 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), od orzeczenia Lekarza Orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do Komisji Lekarskiej Zakładu, w ciągu 14 dni od dnia doręczenia tego orzeczenia. Sprzeciw wnosi się za pośrednictwem jednostki organizacyjnej Zakładu właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej (ust. 2b). Ustęp 2c powołanego artykułu stanowi zaś, że Komisja Lekarska nie rozpatruje sprzeciwu wniesionego po terminie. W uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek osoby zainteresowanej, może jednak przywrócić termin na wniesienie sprzeciwu.

Z uwagi na fakt, że wnioskodawca wywiódł sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika, postępowanie przed organem rentowym nie zostało zakończone. W takiej sytuacji Sąd nie może orzekać w przedmiocie odwołania od zaskarżonej decyzji z dnia
3 stycznia 2014 r., która wydana została w oparciu o orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS.

Decyzje tę należało więc uchylić, a sprawę przekazać do ponownego rozpoznania organowi rentowemu, umarzając postępowanie w niniejszej sprawie, celem wypowiedzenia się przez Komisję Lekarską o stanie zdrowia ubezpieczonego i weryfikacji orzeczenia Lekarza Orzecznika.

Po wydaniu orzeczenia przez Komisję Lekarską ZUS, organ rentowy wyda nowa decyzję w sprawie prawa ubezpieczonego do renty z tytułu niezdolności do pracy, od której w/w będzie mógł się odwołać do sądu na ogólnych zasadach.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w punktach I i II postanowienia na podstawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c.