Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 294/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok SO w Warszawie z dnia 26 października 2020 r. w sprawie sygn. XII K 67/20

Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego P. W.

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Apelacja obrońcy oskarżonego P. W.:

dyrektywa wymiaru kary - obraza przepisów prawa materialnego, tj. art 258 kk, poprzez jego nie właściwe zastosowanie, w sytuacji, iż z zeznań oskarżonego P. W. wynika, iż nie miał on świadomości uczestnictwa w grupie przestępczej oraz oparcie zastosowania w/w przepisu wobec w/w oskarżonego na częściowych zeznaniach świadka M. K.;

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, będący skutkiem naruszeń w/w. przepisów postępowania i zasady swobodnej oceny dowodów, polegający na mylnym przyjęciu, iż P. W. dopuścił się popełnienia zarzucanych mu – w sytuacji gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego winna prowadzić do ustalenia, iż oskarżony nie dopuścił się powyższych przestępstw, wypełniając tylko dyspozycję art, 286 kk;

- rażąca niewspółmierność kary wymierzona oskarżonemu P. W., w sytuacji do złożenia przez niego wyjaśnień oraz częściowego przyznania się do winy oraz chęci na prawienia szkody, a także jego postawy po zakończeniu postępowania przygotowawczego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

Wniosek

O zmianę wyroku, ewentualnie o uchylenie i przekazanie sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok SO z dnia 26.X.2020r., sygn. XII K 67/20

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje, apelacja obrońcy oskarżonego P. W. nie jest zasadna, przeto i wnioski o uniewinnienie oskarżonego jak i uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji nie mogły być uwzględnione.

Sąd Apelacyjny wobec wpłynięcia wniosku o pisemne uzasadnienie wyroku jedynie od obrońcy oskarżonego P. W. ograniczy pisemne motywy zapadłego orzeczenia jedynie do zarzutów apelacji tego obrońcy.

Na wstępie zauważyć należy, iż Sąd Okręgowy w sposób właściwy zarówno zgromadził dowody jak i nie popełnił błędów w zakresie dokonanej ich oceny. Materiał dowodowy jednoznacznie, wbrew twierdzeniom skarżącego wskazuje na udział oskarżonego w grupie przestępczej i wyczerpanie przez niego znamion art. 258 k.k. (vide zarzut 1 apelacji). Zgodzić się należy ze skarżącym, iż występek z art. 258 § 1 k.k. można popełnić tylko umyślnie, zatem świadomość istnienia grupy, o której mowa w tym przepisie jest niezbędnym warunkiem przypisania tego przestępstwa. Nie można należeć do grupy nie wiedząc, że ona istnieje. Nie wystarczy, że istnienia grupy i współdziałania z nią sprawca mógł i powinien się domyślać. Poza sporem jest, że uczestnicy zorganizowanej grupy nie muszą znać się osobiście i umawiać się wspólnie, muszą wszak posiadać świadomość działania w jej strukturze organizacyjnej (vide SN, postanowienie II KK 550/21 z dnia 27.04.2022r.). Przekładając powyższe na realia sprawy niniejszej uznać należy, iż zgromadzone dowody wskazują na świadomość oskarżonego co do przynależności do struktur organizacji, świadomość bycia jej ogniwem, istotnym, dodać należy. Oskarżony działał w grupie zajmującej się przestępstwami popełnianymi metodą „na policjanta” razem z M. K., na którego depozycjach zbudowano większość twierdzeń aktu oskarżenia. Stwierdzić należy, iż ani skarżący, ,,ani też żaden inny dowód w sprawie” nie podważyły skutecznie wyjaśnień i zeznań M. K., który dokładnie opisał działalność grupy, jej strukturę, opisał mechanizmy wspólnego działania bez którego nie byłoby możliwe popełnianie przestępstw. Podkreślić należy, iż bez współpracy, w ramach grupy właśnie, nie można byłoby doprowadzać pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzania ich w błąd co do tego, że prowadzone są czynności policyjno - prokuratorskie zmierzające do zatrzymania sprawców przestępstw działających w celu przejęcia oszczędności pokrzywdzonych zgromadzonych na rachunkach bankowych. Ważnym ogniwem, poza osobami dzwoniącymi do ofiar był też oskarżony, którego rolą jako tzw. „odbieraka” było pozyskanie środków pieniężnych lub kosztowności z miejsca, w którym zostały pozostawione przez pokrzywdzonych i przekazanie ich dalszym członkom grupy, celem podziału zysków i przekazania ich za pośrednictwem sieci W. U. „liderom” grupy w Wielkiej Brytanii. Depozycje P. K. mają tu kluczowe znaczenie także i dlatego, iż to on właśnie zwerbował oskarżonego do grupy. Nie jest możliwe, aby oskarżony W. „nie miał świadomości” udziału w grupie przestępczej. Przypomnieć w tym miejscu należy, iż oskarżony ten nie tylko odbierał tzw. „fanty” z miejsc wskazanych przez innego członka grupy, ale i kontaktował się z nim w sytuacji gdy obserwował pokrzywdzonego przed przekazaniem pieniędzy czy kosztowności we wskazane miejsce. Kontaktował się nie tylko z „liderem” grupy ale i „logistykiem”. Pokrzywdzona M. G. rozpoznała oskarżonego W. jako osobę, która odebrała od niej pieniądze. Z informacji uzyskanych przez Polkomtel wynika, iż oskarżony posługiwał się numerem telefonu będącym w kontakcie z innym członkiem grupy. W celu oddania pieniędzy spotykał się on z M. K. jak i T. O.. Miał świadomość, że po przyjeździe z Ł. do W. w celu popełniania przestępstw, zostanie mu zarezerwowany pokój w hotelu, że otrzyma uzgodnione wynagrodzenia, że zostanie opłacona taksówka, jeśli będzie z niej korzystać. Bez wątpienia musiał szeroko współdziałać z innymi członkami grupy, miał świadomość jej istnienia i przynależności do niej. Na marginesie tylko, przypomnieć należy skarżącemu, że P. W. w toku postępowania przed sądem przyznał się do dokonania czynów z pkt II, III, IV i V aktu oskarżenia i złożył obszerne wyjaśnienia, które korespondują z treścią zrejestrowanych rozmów telefonicznych z kontroli operacyjnej jak i w znacznej części z zeznaniami M. K.. Co zaś się tyczy ceny zeznań świadka M. K., przypomnieć w tym miejscu trzeba, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych i niewiarygodności innych dowodów pozostaje pod ochroną art. 7 KPK wtedy, gdy jest poprzedzone ujawnieniem na rozprawie głównej całokształtu istotnych okoliczności sprawy (art. 410 KPK) w sposób podyktowany obowiązkiem dociekania prawdy (art. 2 § 2 KPK) i stanowi wyraz rozważenia (art. 7 KPK, art. 4 KPK), zgodnie z regułami poprawnego rozumowania, doświadczeniem życiowym i wskazaniami wiedzy, wszystkich ważkich okoliczności przemawiających na korzyść i niekorzyść osoby oskarżonej (vide wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 03 września 2019r, sygn. akt II AKa 248/19). Tym zasadom Sąd Okręgowy sprostał. Obrońca nie wykazał aby ocena tej części, czy też pozostałego materiału dowodowego była błędna. Zgromadzony materiał dowodowy, wbrew twierdzeniom obrońcy oskarżonego w sposób niebudzący wątpliwości wskazuje na sprawstwo oskarżonego, przyjęta kwalifikacja prawna jest prawidłowa i nie obarczona błędem w zakresie prawa materialnego w rozumieniu art. 438 pkt 1, 1a kk. Na marginesie tych rozważań, wobec konstrukcji apelacji, uznać należy iż ustalenia sądu meriti co do czynu opisanego w pkt 5 wyroku są także prawidłowe. Funkcjonariusze policji w dniu 14 czerwca 2018r., podczas czynności przeszukania mieszkania P. W. ujawnili folię aluminiową, w której znajdował się środek odurzający w postaci 0,44 grama ziela konopii innych niż włókniste, zatem przypisanie oskarżonemu czynu z art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii znajduje swoje uzasadnienie w prawidłowo ustalonym przez sąd stanie faktycznym (vide opinia wydana na podstawie badań chemicznych, protokół przeszukania mieszkania). Nie jest także zasadny zarzut rażącej surowości wymierzonej P. W. kary. W ocenie sądu zarówno kary pozbawienia wolności jednostkowe, jak i kara łączna wymierzona oskarżonemu P. W. nie mogą być uznane za rażąco niewspółmiernie surowe. Wymierzając oskarżonemu karę 5 ( pięciu) lat pozbawienia wolności, wziął pod uwagę wszystkie okoliczności opisane w art. 53 par 1 i 2 kk, elementy podmiotowe i przedmiotowe czynów, w tym wysoki stopień ich społecznej szkodliwości, oraz wysoki stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną. Motywy pisemne zaskarżonego orzeczenia dotyczące orzeczonych wobec oskarżonego kar zawarte na karcie 8 zasługują na aprobatę. Biorąc pod uwagę sytuację materialną oskarżonego Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

5.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

6.  Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

7.  PODPIS

Ewa Jethon Małgorzata Janicz Przemysław Filipkowski