Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2022r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Zbigniew Krzyżanowski

Protokolant: st. Sekr. Sąd. Marta Czech

w obecności Prokuratora Adama Kwaśnik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 14.11.2018r., 8.04.2019r., 24.02.2020r., 7.09.2020r., 15.02.2021r, 7.03.2022r., 13.06.2022 roku sprawy karnej

K. B. (1)

córki B. i T. zd. Ś., ur. (...) w G., PESEL (...), obywatelstwa polskiego, nie karanej

oskarżonej o to, że

W dniu 14 marca 2017 roku w G. w biurze (...) mieszczącego się przy ul. (...) działając celu osiągnięcia korzyści majątkowej, oraz wspólnie i w porozumieniu z E. G. (1), doprowadziła do niekorzystnego rozporządzania mieniem (...) SA w kwocie 3500 zł w ten sposób , że podczas procedury zawierania umowy pożyczki nr (...) mając świadomość, że E. G. (1) posługuje się kserokopią dowodu osobistego należącego do B. S. (1) i podrabia podpisy tej osoby na dokumentacji pożyczkowej, a także nie ma zamiaru spłaty, wprowadziła w błąd pracownika (...) SA potwierdzając jej tożsamość jako pożyczkobiorcy poprzez podrobienie podpisu G. A. z firmy (...) pośredniczącej w zawarciu wymienionej umowy na tym dokumencie, czym działała na szkodę (...) SA

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 w zw. z art. 11 § 2 k

o r z e k ł

I.  Oskarżona K. B. (1) uznaje za winną popełnienia czynu zarzucanego jej aktem oskarżenia tj. występku z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 270 § 1 w zw. z art. 11 § 2 kk i za czyn ten po myśli art. 11 § 3 a na podstawie art. 286 § 1 kk przy zastosowaniu art. 37 a kk skazuje ją na karę 80 ( osiemdziesięciu ) stawek grzywny przyjmując jedna stawkę za równoważną kwocie 20 ( dwadzieścia) złotych;

II.  Na mocy art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżoną K. B. (1) do naprawienia części szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) SA w W. kwoty 1750 zł ( tysiąc siedemset pięćdziesiąt złotych);

III.  Zasądza od oskarżonej koszty postępowania w sprawie w części w kwocie 200 zł ( dwieście złotych) i wymierza tytułem opłaty 160 zł ( sto sześćdziesiąt złotych).

UZASADNIENIE

K. B. (1) ma wyższe wykształcenie, jest panną, na utrzymaniu nie ma nikogo, prowadziła działalność gospodarczą z zarobkiem ok. 1500 zł, obecnie zatrudniona w firmie (...) z zarobkiem 0k. 3 000 zł nie była karana.

(dowód : wyjaśnienia oskarżonej k. 65, 187, karta karna k.62)

K. B. (1) pracowała jako agent w biurze pośrednictwa pożyczkowego (...) w G. przy ulicy (...).

W tym biurze K. B. (1) zapoznała się z E. G. (1), która przychodziła do oskarżonej z dowodami osobistymi różnych osób i na tak przedstawione dokumenty pobierała pożyczki z różnych parabanków. Współpraca wyglądała w ten sposób, że dokumenty były sporządzane na miejscu a E. G. (1) podpisywała dokumenty wystawiane na inne osoby. Za każdą sporządzoną umowę Biuro pobierało stosowną prowizję. W dniu 14 marca 2017 roku E. G. (1) zjawiła się w biurze u oskarżonej z dowodem osobistym B. S. (1), swojej znajomej z pracy na terenie szpitala. Dowód ten G. zabrała bez zgody swojej koleżanki. W biurze zawarła umowę pożyczki na kwotę 3 500 zł podpisując dokumentację sporządzoną przez oskarżoną. Umowa została zawarta z firmą (...) SA z siedzibą w W.. Kwota pożyczki została przelana na wskazane we wniosku konto bankowe nie należące do B. S. (1). O fakcie zawarcia takiej umowy B. S. (1) dowiedziała się dopiero w momencie, gdy trafiły do niej dokumenty z których wynikało, że nie spłaca rat pożyczki oraz nakaz zapłaty. Wówczas zgłosiła się na policję informując o całej sytuacji.

( dowód : zeznania św. B. S. k. 188, E. G. k.257v, K. S. k.251, kopie umów k. 5-7, wezwania do zapłaty k. 9-10, odpis nakazu zapłaty k.18)

W toku dochodzenia sporządzono opinię biegłego sądowego z badań składanych na dokumentach podpisów. Z opinii jednoznacznie wynika, że podpis za B. S. (2) został nakreślony przez E. G. (1) zaś za prowadzącą biuro G. A. podpisała się oskarżona K. B. (1).

( dowód : opinia k. 77-91).

Oskarżona K. B. (1) w toku postępowania przygotowawczego oraz w toku pierwszej rozprawy przed sądem nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu oraz do swojej winy w tym zakresie i odmówiła składania jakichkolwiek wyjaśnień. Dopiero na ostatniej rozprawie krótko oświadczyła, że przyznaje się do winy oraz do popełnienia czynu.

Oświadczenie końcowe oskarżonej w tym ostatnim zakresie nie pozostają w sprzeczności ze zgromadzonym materiałem dowodowym a zwłaszcza załączoną opinią i ze złożonymi oraz wzajemnie uzupełniającymi się logicznymi zeznaniami słuchanych świadków.

Zdaniem Sądu dowody zgromadzone w sprawie nakazywały przypisanie oskarżonej K. B. (2) odpowiedzialności za występek kwalifikowany z art. 286 § 1 k.k. oraz art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11§ 2 kk.

Przestępstwo przewidziane w art. 286 § 1 k.k. jest zagrożone karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 zaś przestępstwo opisane w dyspozycji art. 270 § 1 kk karami przemiennymi.

Karę o charakterze wolnościowym ( przy zastosowaniu obowiązującego w chwili popełnienia czynu art. 37 a kk) w wysokości 80 stawek dziennych grzywny orzeczono za czyn opisany w akcie oskarżenia po myśli art. 11 § 3 k.k. i na mocy art. 286 § 1 kk po zastosowaniu art. 37 a kk.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował jej młody wiek, dużą naiwność w pojmowaniu własnych obowiązków związanych z wypełnianiem dokumentów pożyczkowych , dotychczasową niekaralność oskarżonej.

Zdaniem Sądu kara grzywny w stosownej wysokości wymierzona oskarżonej jest adekwatna do stopnia jej winy, społecznej szkodliwości czynu oraz bierze pod uwagę cele wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonej a w szczególności zasady określone w treści art. 69 § 4 kk.

W ocenie Sądu kara wolnościowa nie przekracza stopnia winy oskarżonej.

Sąd wymierzając oskarżonej karę w tym wymiarze wyszedł z przekonania, że jej wysokość odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej.

W świetle tych okoliczności nie ulegało zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonej przed popełnieniem kolejnych, podobnych przestępstw za konieczne należy uznać wymierzenie kary w orzeczonym wymiarze.

W ocenie Sądu kara ta w zestawieniu z orzeczonym obligatoryjnym obowiązkiem naprawienia w części wyrządzonej szkody zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona tak oskarżonej jak i społeczeństwu, że popełnianie takich przestępstw spotyka się z reakcją organów wymiaru sprawiedliwości.

O kosztach i opłatach orzeczono na podstawie art. 626 § 1 k.p.k.