Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie VII Wydział Karny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Firkowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Marzena Wach

przy udziale oskarżyciela publicznego kom. Agnieszki Szlachtowicz – Pelawskiej,

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2023 r. sprawy:

1)  U. K. , ur. (...) w W., córki J. i T. z domu A.,

obwinionej z art. 51§1 kw, art. 14§2 kw w zw. z art. 124§1 kw,

2)  Z. K., ur. (...) w W., syna Z. i W. z domu F.,

obwinionego z art. 51§2 kw, art. 124§1 kw, art. 14§2 kw w zw. z art. 124§1 kw,

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżycielkę posiłkową B. Ż.

od wyroku Sądu Rejonowego w Szczytnie II Wydziału Karnego z dnia 15 września 2022 r., sygn. akt II W 983/21

I zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcia z pkt I a sentencji (punkt I wniosku o ukaranie) i z pkt II a sentencji (punkt III wniosku o ukaranie) i sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Szczytnie przekazuje,

II w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy

III zwalnia oskarżycielkę posiłkową B. Ż. od opłaty na rzecz Skarbu Państwa oraz zryczałtowanych wydatków za postępowanie odwoławcze oraz ustala, że ponosi ona pozostałe koszty postępowania w II instancji.

Sygn. akt VII Ka 933/22

UZASADNIENIE

1/ U. K. , została obwiniona o to, że:

I. w dniu 23 października 2021 r. w godz. 22.00-00.00 na ul. (...), pow. (...), woj. (...)- (...), będąc pod wpływem alkoholu poprzez głośne rozmowy, przekrzykiwanie się ze współrozmówcami oraz głośne śmiechy zakłóciła spoczynek nocny B. Ż. oraz P. Ż.

tj. o wykroczenie z art. 51 § 1 k.w.

II. w bliżej nieustalonych dniach w okresie od listopada 2020 r. do 24 października 2021 r. na ul. (...) w S., pow. (...), woj. (...)- (...), wspólnie i w porozumieniu z mężem Z. K. działając w sposób umyślny poprzez kopanie dokonała zniszczenia mienia w postaci butów skórzanych typu „botki” m-ki J. (...) o wartości 380,00 złotych oraz wycieraczki do butów o wartości 30,00 złotych na szkodę B. Ż.

tj. o wykroczenie z 14 § 2 k.w. w zw. z art. 124 § 1 k.w.

2/ Z. K. został obwiniony o to, że:

III. w dniu 23 października 2021 r. w godz. 22.00-00.00 na ul. (...), pow. (...), woj. (...)- (...), będąc pod wpływem alkoholu poprzez głośne rozmowy, przekrzykiwanie się ze współrozmówcami oraz głośne śmiechy zakłócił spoczynek nocny B. Ż. oraz P. Ż.,

tj. o wykroczenie z art. 51 § 2 k.w.

IV. w dniu 24 października 2021 r. o godz. 00.00 na ul. (...), pow. (...), woj. (...)- (...), działając w sposób umyślny poprzez zerwanie dokonał zniszczenia mienia w postaci zasłony o wartości 50,00 złotych na szkodę B. Ż.,

tj. o czyn z art. 124 § 1 k.w.

V. w bliżej nieustalonych dniach w okresie od listopada 2020 r. do 24 października 2021 r. na ul. (...) w S., pow. (...), woj. (...)- (...), wspólnie i w porozumieniu z żoną U. K. działając w sposób umyślny poprzez kopanie dokonał zniszczenia mienia w postaci butów skórzanych typu „botki” m-ki J. (...) o wartości 380,00 złotych oraz wycieraczki do butów o wartości 30,00 złotych na szkodę B. Ż.,k

tj. o wykroczenie z 14 § 2 k.w. w zw. z art. 124 § 1 k.w.

Sąd Rejonowy w Szczytnie wyrokiem z dnia 15 września 2022 r. w sprawie II K 983/21

I obwinioną U. K.:

a/ uniewinnił od zarzucanego jej w pkt I wykroczenia;

b/ uniewinnił od zarzucanego jej w pkt II wykroczenia;

II obwinionego Z. K.

a/ uniewinnił od zarzucanego mu w pkt III wykroczenia;

b/ uniewinnił do zarzucanego mu w pkt IV wykroczenia;

c/ uniewinnia do zarzucanego mu w pkt V wykroczenia;

III na podstawie art. 119 §2 pkt 1 k.p.w. kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.

Powyższy wyrok w całości zaskarżyła oskarżycielka posiłkowa B. Ż. i zarzuciła mu:

1. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na jego treść, tj.

- art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8k.p.s.w.w zw. z art. 410i art. 4241pkt.1 k.p.k. w zw. z art. 82 § 1 k.p.s.w. w zw. z art. 42 § 1 k.p.s.w., wynikającą z naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów przez sąd, poprzez oparcie orzeczenia o braku winy obwinionych wyłącznie na podstawie wyjaśnień obwinionych, podczas gdy pozostały materiał dowodowy, w tym zeznania pokrzywdzonych i nagrania oraz zdjęcia, przedłożone przez pokrzywdzonych, które pokrzywdzeni ponownie przedkładają, prowadzą do odmiennych wniosków,

- art. 2 w zw. z art. 9 § 1 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.s.w. w zw. z art. 39 § 1 k.p.s.w. w zw. z art. 201 k.p.k. w zw. z art. 42 § 1 k.p.s.w, poprzez zaniechanie realizacji zasady dążenia do wykrycia prawdy materialnej i zaniechanie wyjaśnienia okoliczności dotyczących zarzucanych obwinionym czynów, które to okoliczności w świetle materiału dowodowego, nasuwały poważne wątpliwości, a ich wyjaśnienie mogło doprowadzić do odmiennych ustaleń faktycznych.

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mających wpływ na jego treść, polegający na nietrafnym uznaniu, iż obwinieni nie popełnili 72rzucanych im czynów, podczas gdy sąd nie wziął pod uwagę:

- płyty cd, z której wynika, że obwinieni mogli dopuścić się zarzucanych im czynów, co nie zostało zupełnie wzięte pod uwagę przez sąd I instancji i prawdopodobnie płyta nie została przez sąd I instancji w ogóle przesłuchana, a z nagrania jednoznacznie wynika, iż obwinieni i powołani przez nich świadkowie są w zmowie co do przedmiotu sprawy, czemu dowodzi fakt, iż osoby te wspólnie spożywały alkohol, tym samym wiarygodność zeznań tych świadków jest mocno wątpliwa i nasuwa liczne wątpliwości

- zdjęć załączonych do akt sprawy, z których jednoznacznie wynika, iż przedmiotowe buty zostały zniszczone, podobnie jak wycieraczka i nie doszło do tego na skutek przypadkowych działań, ale intencjonalnych zachowań obwinionych, co zupełnie umknęło uwadze Sądu I instancji.

Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uznanie winy obwinionych; ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżycielki posiłkowej okazała się zasadna w zakresie zakwestionowania rozstrzygnięć co do zachowań obwinionych z art.51 kw. W pozostałym zakresie wniesiony środek odwoławczy nie jest zasadny.

Na wstępie podnieść należy, że w ocenie Sądu Okręgowego w zakresie zarzutów dotyczących rozstrzygnięć o czyny z art.124§1 kw to Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zgromadzone w postępowaniu dowody wyprowadzając z nich prawidłowe wnioski, które doprowadziły do uznania, że obwinieni nie dopuścili się popełnienia tych wykroczeń. Sąd meriti przekonująco uargumentował to swoje stanowisko a Sąd Odwoławczy podziela je oraz akceptuje uznając, iż przedmiotowe rozstrzygnięcie pozostaje pod pełną ochroną przewidzianą w art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w.

Tym samym odwołać się należy do treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku gdzie miedzy innymi wskazano, że „Odnośnie zniszczenia butów i wycieraczki B. Ż. obwinieni wyjaśnili, że wymieniona pomimo, że mieszka na piętrze celowo pozostawiała swoje buty w ciasnym korytarzyku wejściowym na klatkę schodową przy drzwiach obwinionych, co utrudniało im swobodne wejście do mieszkania, szczególnie gdy wracali z bagażami lub zakupami albo ze spaceru z psami. Wielokrotnie prosili pokrzywdzoną, żeby zabrała stamtąd te buty, ale bezskutecznie. Podali, że nigdy nie kopali jej butów ani wycieraczki celowo po to by je zniszczyć. Mogło zdarzyć się, że nastąpiły na nie psy, jak wychodzili z nimi na spacer, co było skutkiem ułożenia tych rzeczy i małej przestrzeni. Wyjaśnienia obwinionych znajdują potwierdzenie w niekwestionowanych przez nikogo fotografiach (k.66,73), obrazujących ciasnotę wspólnego korytarzyka oraz opisany przez nich sposób pozostawiania na nim przez pokrzywdzoną butów i wycieraczki mogący utrudniać im swobodne poruszanie się po nim i wejście do mieszkania. Dodatkowo Z. K. podał, że nie zerwał zasłony. Zasłona wisiała na sznurku przytwierdzonym do framugi drzwi na gwoździach i wcześniej już spadała. Jest ona nadal użytkowana przez pokrzywdzoną. Wprawdzie odnośnie zniszczenia przedmiotów należących do pokrzywdzonej, B. Ż. przedłożyła zdjęcia (k.15), jednakże nie można na ich podstawie w sposób pewny i obiektywny ustalić ani tego jaki był stan zasłony, butów i wycieraczki przed określonymi datami zarzucanych obwinionym czynów (z wyjaśnień obwinionych wynika, że zasłona, a przede wszystkim buty i wycieraczka były używane), ani tego, że zostały zniszczone w tym właśnie czasie - a jeżeli nawet przyjąć, że tak, to że zniszczenie było wynikiem działania obwinionych” – k. 87 odw.

Ponadto w tym zakresie zauważyć należy, że pokrzywdzona na rozprawie w dniu 24 maja 2022 r. miedzy innymi zeznała, że „sama zasłona nie została rozerwana ani podarta przez sąsiada tego dnia” a zasłona została musiała kiedyś być nacięta (chyba nożem) oraz, że nie widziała kto zniszczył botki choć wie, że zniszczyli je specjalnie sąsiedzi K..

Wobec tych okoliczności i braku wystarczających dowodów na przypisanie obwinionym U. i Z. K. zachowań wyczerpujących dyspozycję z art., 124§1 kw uniewinniający wyrok Sądu Rejonowego w Szczytnie w tym przedmiocie należało utrzymać w mocy.

Odmiennie natomiast wygląda kwestia dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń co do zarzucanego obwinionym zachowania z dnia 23 października 2021 r. opisanego w pkt I i III wniosku o ukaranie. Trafnie bowiem skarżąca wskazała, że w tym zakresie Sąd I instancji nie oparł rozstrzygnięcia na całości zebranego materiału dowodowego. Mianowicie na k. 15 znajduje się także płyta z nagraniami, która w toku przewodu sadowego nie została odtworzona – porównaj treść protokołu jak na k.67-70 (na k. 69 wprost wskazano, ze nie można odtworzyć materiałów z płyty). W dniu 7 lipca 2022 r. odtworzono zdjęcia z płyty z k.66 a przed zamknięciem przewodu sądowego w dniu 15 września 2022 r. nie odtworzono nagrań przedstawionych przez oskarżycielkę posiłkową – k.84.

W tej sytuacji koniecznie było uchylenie wyroku co do rozstrzygnięć z pkt I a i II a sentencji oraz przekazanie spawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu Sąd I instancji ponowi dowody dotyczące zarzutów z art.51 kw oraz przeprowadzi dowód z nagrań, które przedłożyła B. Ż. a następnie dokona oceny tych dowodów. W tym zakresie wydaje się także celowe przedstawienie przez oskarżycielkę posiłkową okoliczności w jakich dokonywała nagrań, które jak wynika z treści ujawnionych na płycie CD miały być dokonywane w nocy z 23 na 24 października 2022 r. (po północy) i miały udokumentować naruszenie ciszy nocnej.

Powyższe winno pozwolić na dokonanie trafnych ustaleń w sprawie oraz ustalenie kwestii odpowiedzialności obwinionych za zarzucane im czyny z art. 51 kw.

Na podstawie art.119§2 i art.121§1 kpw w zw. z art.624§1 i art.636§1 kpk zwolniono oskarżycielkę posiłkową B. Ż. od opłaty na rzecz Skarbu Państwa oraz zryczałtowanych wydatków za postępowanie odwoławcze oraz ustalono, że ponosi ona pozostałe koszty postępowania w II instancji.