Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 192/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Turku z dnia 07.04.2022 r., sygn. akt II K 12/22

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca oskarżonego

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Obrońca orzeczeniu zarzuciła:

1. Rażącą niewspółmierność kary poprzez orzeczenie kary w wysokości 1 roku pozbawienia wolności oraz zakazu prowadzenia pojazdów na okres 6 lat choć okoliczności sprawy przemawiają za wymierzeniem kary oraz środka karnego w mniejszej wysokości zwłaszcza na wymierzenie kary w warunkach nie izolacyjnych;

2. naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.: art. 627 k.p.k. poprzez jego zastosowanie i art. 624 § 1 k.p.k. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji kiedy oskarżony pozostaje osobą bezrobotną, na utrzymaniu matki, nie osiąga dochodów które pozwoliłyby mu uiścić koszty sądowe, a konieczność ich uiszczenia pociągnęłaby za sobą zbyt duże obciążenie dla sytuacji majątkowej oskarżonego i zmuszałaby do zaciągnięcia zobowiązań krótkoterminowych, których nie miałby w dalszej przyszłości z czego spłacać.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja okazała się częściowo zasadna i doprowadziła do wydania orzeczenia o charakterze reformatoryjnym.

Częściowo zasadny okazał się zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary 1 roku pozbawienia wolności oraz orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat. Zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, „gdy kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy - innymi słowy, gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Niewspółmierność więc zachodzi wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzona za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary (wyrok SN z dnia 11 kwietnia 1985 roku, V KRN 178/85). Trzeba również pamiętać, że zgodnie z art. 438 pkt 4 k.p.k. ta niewspółmierność kary musi być „rażąca”, bowiem w ramach tej przyczyny odwoławczej chodzi o różnice ocen o charakterze zasadniczym. Chodzi tu więc przy wykazaniu tego zarzutu nie o każdą różnicę co do wymiaru kary, ale o „różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa – rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować” (wyrok SN z dnia 2 lutego 1995 roku, II KRN 198/94). Podobne stanowisko zajął Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 14.03.2018r. sygn. II AKa 460/17, zgodnie z którym „rażąca niewspółmierność kary, o której mowa w przepisie art. 438 pkt 4 k.p.k. zachodzić może tylko wtedy, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć wpływ na wymiar kary można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej, w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary, przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego.

Odnosząc powyższe do realiów przedmiotowej sprawy, uznać należy, że orzeczona kara 1 roku pozbawienie wolności jest karą zbyt surową, podobnie jak środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 lat. Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej doszedł do przekonania, iż kara w tym wymiarze byłaby karą zbyt surową, wykraczającą poza stopień winy oskarżonego oraz stopień społecznej szkodliwości czynu. Mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary, w ocenie Sądu odwoławczego zasadnym było obniżenie orzeczonej kary do 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Jednocześnie Sąd uznał za zasadne skrócenie orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w wymiarze 6 lat do 4 lat, uznając iż okres ten będzie wystarczający z uwagi na cele prewencyjne orzeczonego środka.

Jednocześnie Sąd nie podzielił stanowiska obrony w zakresie zasadności wymierzenia oskarżonemu kary ograniczenia wolności, bowiem w ocenie Sądu jedynie kara o charakterze izolacyjnym spełni swoje cele wobec oskarżonego i da zadość poczuciu sprawiedliwości. Oskarżony był już karany za tożsame przestępstwa na kary wolnościowe i kary te nie osiągnęły żadnego skutku wobec oskarżonego.

Częściowo zasadny okazał się także zarzut naruszenia art. 627 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. Zdaniem Sądu odwoławczego, sytuacja majątkowa i zarobkową oskarżanego pozwala mu jednak uiścić przynajmniej część kosztów sądowych, to znaczy wydatki zasądzone przez Sąd I instancji, zasadnym było zwolnienie oskarżonego jedynie od opłaty, co też uczynił Sąd odwoławczy odnośnie opłaty za obie instancje, którą należałoby wymierzyć wobec obniżenia kary wymierzonej oskarżonemu. Z tych samych względów Sąd odwoławczy zwolnił oskarżonego od obowiązku zapłaty wydatków za postępowanie odwoławcze.

Mając na względzie wszystkie przedstawione powyżej okoliczności, Sąd odwoławczy nie znajdując przy tym uchybień określonych w art. 440 k.p.k., podlegających uwzględnieniu z urzędu i powodujących konieczność dalszej zmiany bądź uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia – na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.

Wniosek

Obrońca oskarżonego wniosła o:

a) zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary ograniczenia wolności i zobowiązanie oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne;

b) orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów na okres 4 lat;

c) zwolnienie oskarżonego w całości od zapłaty ma rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy za niezasadny uznał wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie skazanemu kary ograniczenia wolności i zobowiązanie oskarżonego do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne, bowiem w ocenie Sądu jedynie kara o charakterze izolacyjnym jest odpowiednia do stopnia winy oskarżonego, a przy tym spełni swoje cele kompensacyjne, prewencyjne i wychowawcze. Celów kary nie spełniłaby natomiast kara ograniczenia wolności, gdyż z uwagi na swój charakter byłaby zbyt łagodna.

Za zasadny Sąd odwoławczy ocenił wniosek o orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, bowiem orzeczony okres zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na 6 lat jest zbyt długi.

Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie przed Sądem I instancji, a jedynie do zwolnienia go od opłaty w kwocie 180 złotych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.1II.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wina oskarżonego i rozstrzygnięcie w zakresie wydatków za postępowanie przed Sądem I instancji.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sprawstwo i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej nie dopatrzył się uchybień w zakresie obciążenia oskarżonego częścią kosztów sądowych w postaci wydatków za postępowanie przed Sądem I instancji.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.1I.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej za zasadne uznał obniżenie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności do 6 miesięcy. Ponadto Sąd odwoławczy skrócił orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 4 lat. Nadto Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa opłaty za obie instancje.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd odwoławczy w toku kontroli instancyjnej, mając na względzie dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k. doszedł do przekonania, iż orzeczona w punkcie I wyroku Sądu I instancji kara jednostkowa 1 roku pozbawienia wolności jest karą zbyt surową, bowiem przekracza stopnień winy oskarżonego i stopnień społecznej szkodliwości czynu. Mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary, w ocenie Sądu odwoławczego zasadnym było obniżenie orzeczonej kary jednostkowej do 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Jednocześnie Sąd uznał za zasadne skrócenie orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 4 lat.

Sąd za zasadne uznał zwolnienie oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa opłaty.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Sąd odwoławczy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za obie instancje, bowiem ich uiszczenie z uwagi na sytuację majątkową, z uwagi również na obciążenie oskarżonego wydatkami za postępowanie przed Sądem I instancji, byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe.

7.  PODPIS

Agata Wilczewska