Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach

X Wydział Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2014 roku w Katowicach

sprawy J. K. (K.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 10 stycznia 2013 roku Nr: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres 2 lat, poczynając od dnia 28 grudnia 2012roku.

SSO Beata Torbus

Przewodniczący

Sygn. akt X U 512/13

UZASADNIENIE

Ubezpieczony J. K. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 10 stycznia 2013r. odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazał, iż występujące u niego min. bóle kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, silne zawroty, szumy i bóle głowy, bóle i drętwienie kończyn czynią go niezdolnym do pracy. Podniósł, iż choruje nadto na cukrzyce, nadciśnienie tętnicze oraz ma wysoki cholesterol. Wskazał, iż stan jego zdrowia kwalifikuje go do przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 3).

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podając, iż zarówno Lekarz Orzecznik ZUS, jak i Komisja Lekarska ZUS orzekli, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, co uzasadniało wydanie zaskarżonej decyzji odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. K. urodził się dnia (...),legitymuje się wykształceniem zawodowym o profilu ślusarz- mechanik. Dotychczas pracował jako ślusarz, kierowca, spawacza, operator ładowarki i rozdrabniacza szybkoobrotowego.

W okresie od 29 czerwca 2012r. do 27 grudnia 2012r. ubezpieczony pobierał zasiłek chorobowy.

W dniu 23 października 2012r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu renty z tytułu niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia.

Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 30 listopada 2012r.i Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 4 stycznia 2013r. ubezpieczony nie został uznany za niezdolnego do pracy. Na tej podstawie zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił przyznania mu renty z tytułu niezdolności do pracy. (akta organu rentowego).

Kwestia sporna w niniejszej sprawie sprowadzała się do ustalenia, czy ubezpieczony począwszy od dnia 28 grudnia 2012r. jest częściowo lub całkowicie niezdolny do pracy. Sąd badając sprawę przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy: neurologa, internisty- diabetologa, laryngologa, neurochirurga.

W opinii z dnia 10 kwietnia 2013r. biegła sądowa specjalista chorób wewnętrznych i diabetologii lek. med. G. P. (1) rozpoznała u ubezpieczonego: cukrzycę typu II wyrównaną, nadciśnienie tętnicze I/II stopień dobrze kontrolowane, hypercholesterolemię, otyłość brzuszną, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Biegła wskazała, że z diabetologicznego punktu widzenia, ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Biegła podała, iż ubezpieczony od 1,5 roku choruje na cukrzycę typu 2, bez powikłań. W terapii stosowana jest pochodna metforminy z bardzo dobrym efektem terapeutycznym (opinia biegłego internisty diabetologa G. P. k. 22-23 a.s.).

Biegła neurolog- dr n. med. J. K.- S. w opinii z dnia 22 czerwca 2013r. rozpoznała u odwołującego zmiany zwyrodnieniowo- dyskopatyczne kręgosłupa bez zaburzeń funkcji statyczno- dynamicznych, dolegliwości bólowe kręgosłupa , bóle i zawroty głowy, stan po złamaniu kręgu C5 ( 1976). Biegła stwierdziła, iż z neurologicznego punktu widzenia ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu wynikającego z ogólnego stanu zdrowia (opinia biegłego neurologa J. S. k. 36-37 a.s.).

W opinii z dnia 31 października 2013r. biegły otolaryngolog – dr n. med. J. Ł. (1) rozpoznał u ubezpieczonego w zakresie narządów (...) niewielkie skrzywienie przegrody nosa, wygojone zmiany pozapalne ucha środkowego obustronnie z obniżeniem ostrości słuchu, szczególnie po stronie lewej ( z zachowaną wydolnością socjalną słuchu), przewlekły szum uszny w uchu prawym, przewlekły nieżyt zanikowy gardła. Biegły stwierdził, iż ze wskazań otolaryngologicznych ubezpieczony począwszy od dnia 28 grudnia 2012r. nie jest częściowo lub całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu wynikającego z ogólnego stanu zdrowia. Biegły zasugerował przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego neurochirurga (opinia biegłego otolaryngologa J. Ł. k. 72-73 a.s.).

Biegły specjalista neurochirurg, neurotraumatolog – lek. med. R. U. w opinii z dnia 8 stycznia 2013r. rozpoznał u ubezpieczonego cechy stenozy kanału kręgowego segmentu C3-C4 i C4-C5-C6-C7 powodujące ograniczenie funkcji statyczno- dynamicznej kręgosłupa szyjnego w przebiegu zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych z osteofitami, zespół bólowy-korzeniowy kręgosłupa lędźwiowego na tle zmian naczyniakowatości trzonów Th 12, L1 i L5. Biegły stwierdził, iż występująca u odwołującego niesprawność w postaci ograniczenia ruchomości kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z towarzyszącym zespołem bólowym ogranicza jego zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji ślusarza- spawacza, kierowcy, mechanika, operatora. Biegły uznał, iż częściowa niezdolność do pracy ubezpieczonego ma charakter okresowy- co najmniej 2 lata, przy czym niezdolność ta istniała w dniu 28 grudnia 2012r.Odwołujący wymaga leczenia onkologicznego lub neurochirurgicznego zmian naczyniakowatości trzonów na poziomie Th 12. Ubezpieczony wymaga równie pilnego zabiegu odcinka szyjnego - kolumny kręgosłupa z uwagi na występujące cechy stenozy radiologicznej z niewykształconymi jeszcze patologiami neurologicznymi. Biegły wskazał, iż przekwalifikowanie ubezpieczonego jest niecelowe biorąc pod uwagę jego stan zdrowia, wiek i aktualną sytuację na rynku pracy.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 57 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą emerytalną, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)niezdolność do pracy powstała w okresach ubezpieczenia bądź w okresach opłacania składek na ubezpieczenie społeczne w wysokości określonej w przepisach o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Definicję niezdolności do pracy zawiera przepis art. 12 ust. 1 ustawy emerytalnej, który stanowi, iż niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Po myśli art. 12 ust. 3 tej ustawy częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z mocy art. 13 ust. 1 ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1)stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2)możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Na zasadzie art. 13 ust. 2 ustawy niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności oraz w świetle wyników przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd ustalił, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy z ogólnego stanu zdrowia,z uwagi na schorzenie kręgosłupa.

Biegli internista-diabetolog oraz otolaryngolog nie stwierdzili u ubezpieczonego niezdolności do pracy i żadna ze stron tej opinii nie kwestionowała.

W zakresie oceny stanu zdrowia ubezpieczonego, w aspekcie jego niezdolności do pracy Sąd podzielił w pełni opinię biegłego z zakresu neurochirurgii, neurotraumatologii – lek. med. R. U. uznając ją za jasną i przekonywującą. Opinia ta została poparta szczegółowymi badaniami ubezpieczonego oraz analizą zgromadzonej w sprawie, dostępnej, dokumentacji medycznej. W ocenie Sądu biegły prawidłowo odniósł dokonane ustalenia do poziomu kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego i uwzględnił w swej ocenie poziom jego wykształcenia, wiek i charakter wykonywanej pracy.

Analiza dotychczasowego zatrudnienia odwołującego wskazuje, iż wykonywał on prace fizyczne(jako ślusarz, spawacz, kierowca, mechanik, operator) wymagające od niego pełnej sprawności organizmu. Tymczasem obecny stopień zaawansowania schorzeń kręgosłupa (ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z towarzyszącym zespołem bólowym) upośledza w sposób istotny jego zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Wymaga podkreślenia, iż osobą częściowo niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy emerytalnej, jest pracownik, który w wyniku choroby ma w istotny sposób ograniczoną zdolność do pracy, może natomiast wykonywać zatrudnienie niżej kwalifikowane, o niższych zarobkach (vide : wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2012 r.,I UK 308/11,LEX nr 1165284).

Sąd nie podzielił opinii biegłego neurologa J. K.-S., która to nie odniosła się do kwalifikacji ubezpieczonego. Nie dokonała też analizy MR kręgosłupa szyjnego ubezpieczonego z 22 lutego 2012r. i 21 sierpnia 2012r. oraz TK kręgosłupa lędźwiowego z 6 września 2012r. Kwalifikacje zarówno formalne, jak i rzeczywiste oraz wyniki wszystkich badań wziął pod uwagę biegły neurochirurg- neurotramatolog R. U.. Sąd zatem uznał opinię biegłego R. U. za prawidłowo opisującą stan zdrowia ubezpieczonego w kontekście jego niezdolności do pracy i w swych ustaleniach oparł się zatem na opinii lekarza specjalisty o kwalifikacjach odpowiednich do wiodącego schorzenia wnioskodawcy.

Tym samym ubezpieczony spełnia przesłanki warunkujące przyznanie mu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Sąd na podstawie art. 207§6 k.p.c. pominął zastrzeżenia i wnioski organu rentowego złożone w związku z opinią biegłego neurochirurga. Odpis opinii biegłego R. U. został bowiem doręczony pełnomocnikowi organu rentowego 3 lutego 2014r. zarówno pełnomocnikowi organu rentowego, jak i ubezpieczonemu zakreślono 7dniowy termin do złożenia ewentualnych zastrzeżeń do opinii biegłego, pouczając ich o treści art. 207§6 k.p.c. Pełnomocnik organu rentowego składając zastrzeżenia do opinii biegłego i wnioski dowodowe, uczynił to po upływie zakreślonego terminu, nie wykazując przy tym w żaden sposób, aby złożenie spóźnionych twierdzeń i dowodów nastąpiło bez jego winy i nie powodowało zwłoki w rozpoznaniu sprawy, albo żeby występowały inne wyjątkowe okoliczności. Zaznaczyć przy tym należy, że w postępowaniu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych organ rentowy ma pozycję strony (art. 477 ¹⁰ § 1 k.p.c.), więc powinien przejawiać odpowiednią aktywność dowodową, w przeciwnym razie ponosi negatywne skutki prawne swej bierności, polegające zwłaszcza na zmianie wydanej decyzji (vide : wyrok Sądu Apelacyjnego z 19 listopada 2013r., (...))12, Lex 1394193).

W myśl art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Ubezpieczony zgłosił wniosek o rentę w dniu 23 października 2012r., przy czym do dnia 27 grudnia 2012r. pobierał zasiłek chorobowy. Renta ta winna mu być zatem wypłacana począwszy od 28 grudnia 2012r. przez okres dwóch lat. Ubezpieczony jest bowiem, jak to wynika z opinii biegłego neurochirurga, neurotraumatologa częściowo niezdolny na ten właśnie okres.

Mając powyższe na względzie na mocy powołanych przepisów i art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono jak w sentencji wyroku.

SSO Beata Torbus