Sygn. akt II W 208/22
Dnia 19 grudnia 2022 roku
Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski
Protokolant – p.o.sekr. Anna Gawarecka-Olbryś
w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. - asp. Piotr Drozdowski
po rozpoznaniu w dniu 06 września 2022 roku, 14 listopada 2022 roku i 12 grudnia 2022 roku sprawy
K. H.
syna J. i K. z d. M.
ur. (...) w W.
obwinionego o to, że:
w dniu 26 stycznia 2022 roku około godz. 17:17 w miejscowości K. na drodze krajowej nr (...) prowadząc pojazd marki C. (...) o nr rej. (...) w obszarze zabudowanym przekroczył dopuszczalną prędkość jazdy o 25 km/h, jadąc z prędkością 75 km/h
tj. o czyn z art. 92a§ 1 kw
1. Obwinionego K. H. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92a§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 500,00 (pięćset) złotych.
2. Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50,00 zł tytułem opłaty oraz kwotę 100,00 zł tytułem pozostałych kosztów sądowych.
II W 208/22
K. H. w dniu 26 stycznia 2022 r. około godz. 17:17 w miejscowości K. na drodze krajowej nr (...) został zatrzymany do kontroli drogowej, w wyniku przekroczenia prędkości pojazdem marki C. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w obszarze zabudowanym. Obwiniony nie przyjął proponowanego mu z tego tytułu mandatu, ponieważ nie zgadzał się ze stawianym mu zarzutem, twierdząc, że jechał z dozwoloną prędkości 50 km/h.
Rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie zostało wydane na podstawie przedłożonych dokumentów, przesłuchanego na sporną okoliczność świadka- T. K. oraz wydanej w sprawie opinii biegłego z zakresu informatyki dokonującej kopii zapisu utrwalonego na płycie DVD z wideo rejestratora (...) znajdującego się w chwili zdarzenia na wyposażeniu policyjnego radiowozu marki B. (...).Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego (k.37v, 65-65v) utrzymującego, iż w dniu zdarzenia nie przekroczył dozwolonej prędkości, a uchwycony przez funkcjonariusza pomiar prędkości został błędnie zarejestrowany przez wideo rejestrator z powodu występujących wówczas opadów śniegu oraz nie zachowania należytej odległości pomiędzy jego samochodem, a radiowozem dokonującym wówczas pomiaru. Sąd uznał, iż wyjaśnienia K. H. stanowią przyjętą linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności. Słuchany w przedmiotowej sprawie świadek, obecny w chwili zdarzenia- funkcjonariusz zatrzymujący obwinionego (świadek T. K.- k. 58-58v), potwierdził, że przekroczył on dozwoloną prędkość w terenie zabudowanym o 25 km/h, co wykazał dokonany przez niego, wideo rejestratorem, z odległości nie większej niż 100 m, pomiar, na który nie mają żadnego wpływu panujące warunki atmosferyczne. Zeznania świadka były spójne i logiczne, a w ocenie Sądu brak było podstaw do uznania ich za niewiarygodne. Nadto, o przekroczeniu przez obwinionego dozwolonej prędkości w terenie zabudowanym- miejscowości K., zaświadczają załączone do sprawy dokumenty (notatka urzędowa- k. 1, świadectwo legalizacji ponownej- k.2, płyta DVD- k.18, opinia z kopią zapisu z płyty- k.45-46), które wskazują nadto, iż pomiar prędkości, w momencie zdarzenia został wykonany przez funkcjonariusza policji prawidłowo, z należytej odległości, przeznaczonym do tego urządzeniem (wideo rejestrator (...) znajdujący się w policyjnym radiowozie marki B. (...)) .
Zgodnie z brzmieniem art. 92 a§1 kw, odpowiedzialności za ten czyn podlega ten, kto prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Przedmiotem, ochrony jest w tym przypadku porządek na drodze, na której odbywa się ruch pojazdów i bezpieczeństwo w ruchu. Należycie zabezpieczony porządek ruchu, także pod względem prędkości poruszania się pojazdów na drogach, stanowi istotny warunek tego bezpieczeństwa. Co istotne, wskazany przepis obejmuje każde naruszenie ograniczenia prędkości, albowiem może ono polegać na działaniu i na przekroczeniu dozwolonej prędkości wynikającej z zasad ogólnych/ ustanowionego znaku albo też na zaniechaniu, gdy kierowca widząc ograniczenie prędkości, nie zwalnia tempa jazdy. Ograniczenie prędkości do 50 km/h w terenie zabudowanym wynika zaś wprost z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym.
Przeprowadzona analiza materiału dowodowego wskazała, że fakt przekroczenia przez obwinionego prędkości jest w niniejszej sprawie oczywisty, czym naruszył również zasadę zachowania bezpieczeństwa określoną w art. 3 ust. 1 w/w ustawy, która obowiązuje każdego z uczestników ruchu drogowego. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że obwiniony swoich zachowaniem wyczerpał znamiona czyny zabronionego z art. 92a§1 kw i na podstawie wskazanego przepisu, na zasadzie art. 24§1 i 3 kw Sąd wymierzył mu karę grzywny w kwocie w wysokości 500 zł. O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie art. 119 §1 kpw.