Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 451/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

I

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2021 r.,

sygn. akt VIII K 139/15

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

Sąd Apelacyjny nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1)

obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na wydany wyrok, tj. naruszenie art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny wyjaśnień oskarżonego, wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego w konsekwencji poprzez orzeczenie z naruszeniem zasady obiektywizmu, przez poczynienie błędnych ustaleń faktycznych i uznanie, że wyjaśnienia oskarżonego stanowią jedynie przyjętą linię obrony na użytek tej sprawy, w sytuacji gdy załączone dokumenty, zwłaszcza w postaci faktur i rachunków załączone przez oskarżonego do akt sprawy na rozprawie w dniu 18 lipca 2016 r. potwierdzają, że zachowanie T. M. nie spowodowało szkody w majątku (...) sp. z o.o. z s. w W., zwłaszcza, że (...) sp. z o.o. nigdy nie opłaciła faktur wystawionych przez (...) sp. z o.o., a więc do wyrządzenia szkody nie doszło.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut chybiony.

Wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy Sąd I instancji prawidłowo odmówił przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego T. M. uznając, że stanowią one realizację przyjętej linii obrony. Prawidłowo, bo z respektowaniem zasad określonych w art. 410 k.p.k., oceniając powyższy dowód Sąd I instancji uwzględnił inne dowody zgromadzone w sprawie, w szczególności opinie biegłych oraz treść zeznań świadka B. P. (1). Dowody te są jednoznaczne w swej wymowie, zaś ich ocena dokonana przez Sąd meriti nie nasuwa zastrzeżeń Sądu odwoławczego co do prawidłowości, bowiem respektuje zasady prawidłowego rozumowania oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego (art. 7 k.p.k.).

Przeprowadzonej przez Sąd Okręgowy oceny wyjaśnień oskarżonego nie podważa argumentacja obrońcy eksponująca dokumenty złożone przez oskarżonego T. M. na rozprawie w dniu 18 lipca 2016 r. – co w ocenie skarżącego ma dowodzić, że w związku z zawarciem umowy z dnia 3 października 2009 r. pomiędzy (...) Sp. z o.o. z (...) Sp. z o.o. generowane były koszty wynikające z umowy najmu trzech lokali mieszkalnych będących własnością (...) Sp. z o.o. a czego dowodem miały być przedstawione przez oskarżonego faktury i rachunki, które nigdy nie zostały opłacone, a tym samym żadna szkoda nie została wyrządzona spółce (...) Sp. z o.o. jedynie z tytułu ich wystawienia. Skarżący podkreślał przy tym, że powyższe okoliczności nie zostały uwzględnione przez biegłych opiniujących w sprawie jako koszty ponoszone przez (...) Sp. z o.o., czy przez samego T. M. – co podważa końcową ocenę tychże dowodów przez Sąd I instancji, który uznał je za w pełni rzetelne, sporządzone w sposób jasny i za pozbawione wewnętrznych sprzeczności.

Odnosząc się do powyższej kwestii w pierwszym rzędzie podkreślenia wymaga, że po to, by właściwie ocenić zachowania oskarżonego w inkryminowanym okresie, a przez to ustalić czy oskarżony wypełnił znamiona czynu mu zarzuconego – niezbędnym jest skonfrontowanie wyjaśnień oskarżonego nie tylko z zeznaniami świadka B. P. (1), ale przede wszystkim z dokumentacją prawną w oparciu o którą oskarżony miał określone umocowania do działania na rzecz spółki (...) Sp. z o.o. oraz z dokumentacją finansowa. Tym samym aby nadać właściwa rangę kwestiom związanym z regulowaniem płatności powstałych na gruncie umowy z dnia 3 października 2009 r. zawartej pomiędzy (...) Sp. z o.o. z (...) Sp. z o.o. i je prawidłowo ocenić – wpierw zwrócić należy uwagę na kluczowe dla sprawy zagadnienia związane z przedmiotem ochrony na gruncie art. 296 k.k. Przepis ten chroni prawidłowe funkcjonowanie obrotu gospodarczego oraz interesy majątkowe uczestników tego obrotu w odniesieniu do każdego podmiotu, w tym także podmiotów publicznych, jeżeli występują w tym obrocie jako jego uczestnicy prowadzący działalność gospodarczą. Z jednej strony przepis ten chroni indywidualne interesy majątkowe oraz działalność gospodarczą podmiotów uczestniczących w obrocie gospodarczym, nadużycie udzielonych uprawnień lub niedopełnienie ciążącego obowiązku godzi bowiem bezpośrednio w te interesy lub prowadzoną działalność gospodarczą. Z drugiej strony przepis ten przydaje prawnokarną ochronę ponadindywidualnym interesom gospodarczym społeczeństwa (por. O. Górniok, Przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu..., s. 68–69 i 92 i n.; O. Górniok, Odpowiedzialność karna..., s. 68 i n.; R. Zawłocki [w:] Kodeks karny. Część szczególna..., t. 2, 2013, s. 706). Istotą przypisanego oskarżonemu przestępstwa niegospodarności są zachowania podjęte przez osobę określoną w art. 296 § 1 k.k. polegające na przekroczeniu uprawnień lub niedopełnieniu obowiązku, które nie są uzasadnione z punktu widzenia gospodarczego, nie są etyczne, nie są celowe, bądź są kontrowersyjne, a nadto w efekcie ich podjęcia lub zaniechania powodują powstanie szkody określonej w § 1 lub § 3 tego przepisu. Zajmowanie się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 296 § 1 k.k. to m.in. obowiązek polegający na dbałości o majątek (mienie) i jego ochronę przed umniejszeniem, czy też obowiązek podejmowania działań zmierzających do pomnożenia majątku (mienia). „Zachowanie sprawcy jest wyznaczone przez trzy elementy, tj. formalną powinność zachowania się sprawcy wobec pokrzywdzonego, nadużycie przez niego swoich uprawnień lub niedopełnienie obowiązków, powstanie szkody majątkowej pokrzywdzonego będącej, wynikiem realizacji znamion czynnościowych przez sprawcę (w art. 296 § 3 k.k. jest to szkoda w wielkich rozmiarach). Przy tym pomiędzy powyższymi, występującymi łącznie, elementami musi istnieć związek przyczynowy, zaś każdy z tych elementów musi być objęty umyślnością co najmniej w zamiarze ewentualnym.” (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2020 r., II AKa 202/20). Z kolei zgodnie z treścią art. 201 k.s.h. – to zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Jako członek zarządu (jednoosobowego) oskarżony nie tylko zatem miał prawo, ale i obowiązek prowadzenia spraw spółki (art. 208 §2 k.s.h.). Przy podejmowaniu decyzji dotyczących prowadzenia spraw spółki członek zarządu powinien się kierować wyłącznie jej interesem, a zawinione działania dokonane z przekroczeniem granic ryzyka gospodarczego są sprzeczne z interesem spółki i jako naruszające ogólny nakaz określony w art. 201 k.s.h. – uzasadniają odpowiedzialność odszkodowawczą członka zarządu na podstawie art. 293 § 1 k.s.h. wobec spółki.

„Umowa spółki, poza bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawy, powinna być też punktem odniesienia dla osób, które obejmują funkcje w jej organach, a w szczególności w prowadzącym sprawy spółki i repezentującym ją zarządzie, zwłaszcza, że jego członek musi liczyć się z odpowiedzialnością zarówno wobec spółki, jak i jej wierzycieli, której nie poniosą wspólnicy, nawet gdyby forsowali pewne przedsięwzięcia gospodarcze spółki. Zarząd spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jego członek nie jest wykonawcą poleceń wspólników, lecz organem samodzielnej osoby prawnej, a jego działania powinny być podporządkowane ustawie i umowie spółki w celu prowadzenia jej spraw racjonalnie gospodarczo i z korzyścią dla samej spółki.” (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2019 r., II CSK 8/18).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy niniejszej stwierdzić należy, że działanie oskarżonego polegające na zawarciu (w imieniu (...) Sp. z o.o.) przedmiotowej umowy najmu z podmiotem, w którym równolegle pełnił funkcję Prezesa Zarządu (tj. (...) Sp. z o.o.) realizowało jedno ze znamion czynu zabronionego z art. 296 k.k., przez które należy rozumieć nadużycie uprawnień. Umowa powyższa była skrajnie niekorzystna dla (...) Sp. z o.o. i skutkowała wyrządzeniem szkody w majątku (...) Sp. z o.o.

Ocena Sądu meriti co do niekorzystności umowy z dnia 3 października 2009 r. – znajduje pełne potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym. Warunki umowy najmu, zgodnie z którą (...) Sp. z o.o. za wynajem 3 mieszkań w okresie 4-letnim miała uzyskać zysk w kwocie opiewającej łącznie na 48.800,00 zł (co zgodnie z ustaleniami biegłych stanowi kwotę aż czterokrotnie niższą od stawki rynkowej, która co do zasady winna zostać uzyskana w tożsamym okresie z wynajmu lokali mieszkalnych tego rodzaju), a równocześnie zgoda oskarżonego na obciążenie (...) Sp. z o.o. nieuzasadnionymi kosztami i opłatami w wyniku (...) Sp. z o.o. (w której oskarżony również pełnił funkcję Prezesa Zarządu) uzyskiwała nieuprawnione przysporzenia jednoznacznie wskazują, że działanie oskarżonego stanowiło działanie na szkodę spółki (...) Sp. z o.o. Gdyby zatem oskarżony T. M. nie dopuścił do zawarcia tejże niekorzystnej dla spółki (...) Sp. z o.o. umowy – to spółka (...) Sp. z o.o. nie miałaby podstaw do nieuzasadnionego jej obciążania kosztami i opłatami. Z tych już tylko względów dokumenty, które oskarżony złożył na rozprawie w dniu 18 lipca 2016 r. w istocie pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia wydanego w niniejszej sprawie skoro zachowanie oskarżonego realizowało prawidłowo ustalone przez Sąd I instancji znamiona czynu z art.. 296 k.k. a ich wypełnienie nastąpiło niezależnie od tego czy (...) opłaciło należność z tytułu faktur wystawionych przez (...), czy też nie.

Wbrew twierdzeniom obrońcy w przedmiotowej sprawie doszło do wyrządzenia szkody. Powyższe wynika z ustaleń poczynionych w oparciu o wyliczenia biegłych – a tych skutecznie skarżący nie podważył, a przez to uznać należy, że zgłaszane w sprawie w tym zakresie zastrzeżenia skarżącego stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami, a przez to nie zasługują na uwzględnienie.

Lp.

Zarzut

2)

obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na wydany wyrok, tj. naruszenie art. 7 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadka B. P. (1), poprzez bezpodstawne uznanie, iż świadek ten nie miał świadomości co do szczegółów dotyczących zawiązania (...) sp. z o.o., pozostając rzekomo w błędnym przekonaniu, że jest to jego spółka, w sytuacji gdy niezbędne dokumenty do utworzenia spółki i jej dalszego funkcjonowania wymagały sporządzenia przed notariuszem, a ponadto dostęp do Krajowego Rejestru Sądowego jest zarówno w języku polskim, jak i angielskim, a nadto żadne postępowania dotyczące fałszowania pełnomocnictw, dotyczące B. P. (2) i J. B. nie były nawet wszczęte.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut niezasadny.

Wbrew twierdzeniom obrońcy Sąd I instancji w sposób prawidłowy ocenił zeznania świadka B. P. (1) – a w szczególności prawidłowo ustalił, że świadek ten nie miał szczegółowych informacji w zakresie okoliczności towarzyszących utworzeniu spółki (...) i pozostawał w błędnym przekonaniu, że pozostaje wyłącznym właścicielem tej spółki. Powyższej oceny nie podważa podnoszona przez skarżącego argumentacja, że świadek ten miał możliwość uzyskania informacji za pośrednictwem Krajowego Rejestru Sądowego – skoro B. P. (1) w sposób przekonujący wykazał na czym opierał swoje zaufanie do oskarżonego i z jakich względów uznał, że oskarżony realizuje poczynione z nim ustalenia oraz dlaczego i w którym momencie współpracy utracił to zaufanie i zdecydował się na podjęcie działań mających ustalić rzeczywisty stan finansów spółki. W świetle zeznań świadka B. P. (1) – w szczególności okoliczności związanych z wieloletnią znajomością z oskarżonym, przyjacielskich relacji łączących go z nim – nie budzi wątpliwości co do wiarygodności tego świadka twierdzenie, że dopiero w 2012 r. zainteresował się sytuacją finansową spółki (...) i zwrócił się do oskarżonego o wypłatę zysków wygenerowanych na wynajmie mieszkań, a do tego czasu bezgranicznie ufał oskarżonemu. Fakt ten pośrednio potwierdza także okoliczność, że ze strony B. P. (1) trudno doszukać się aktywności w działalności spółki (...) – skoro nigdy nie miał dostępu do jej rachunków bankowych, niekompletna dokumentacja spółki została mu dostarczona przez oskarżonego dopiero po podjęciu działań sądowych mających na celu zablokowanie działań T. M. w (...) Spółki (...), a oskarżony w dokonywaniu czynności prawnych wykorzystywał w szerokim zakresie z pełnomocnictwa udzielone przez B. P. (1). Nie ma w tym stanie rzeczy racjonalnych podstaw by uznać za zasadne twierdzenie obrońcy oskarżonego, że ma istotne znaczenie dla oceny wiarygodności B. P. (1) okoliczność, iż nie zostały wszczęte żadne postępowania dotyczące fałszowania pełnomocnictw dotyczące B. P. (2) i J. B. – skoro świadek ten sam wskazał, że nie wie jakie dokładnie dokumenty sporządzone w języku polskim dostawał od oskarżonego do podpisu. W supozycjach obrońcy oskarżonego trudno nie dostrzec tendencji do chęci przerzucenia odpowiedzialności za działania oskarżonego na B. P. (1) – a to nie może odnieść oczekiwanego skutku, bo brak aktywności w tej sprawie innej osoby nie ekskulpuje działań oskarżonego.

Warto w tym miejscu odnotować także, że obrońca oskarżonego podnosząc, że „niezbędne dokumenty do utworzenia spółki i jej dalszego funkcjonowania wymagały sporządzenia przed notariuszem” – pomija kluczową w sprawie okoliczność, że z treści aktu Notarialnego A Nr (...) z dnia 5 lutego 2008 r. wynika, iż B. P. (1) nie występował jako udziałowiec tej spółki – to T. M. utworzył przedmiotową spółkę, cały kapitał zakładowy został pokryty wkładem finansowym i objęty przez niego jako jedynego wspólnika, a nadto objął funkcję Prezesa Zarządu Spółki. Jest oczywiste, że w świetle powyższego nie było żadnych racjonalnych powodów, by w czynnościach notarialnych uczestniczył B. P. (1). Z zeznań B. P. (1) jednoznacznie wynika, że już przed tą datą ustnie ustalił z oskarżonym, że zostanie powołana spółka, której jedynym udziałowcem będzie właśnie B. P. (1), a zainwestowane przez niego pieniądze zostaną przeznaczone na zakup mieszkań do wynajmu, a przy obsłudze wynajmu tych lokali nieodpłatnie, przy okazji prowadzenia swojej takiej działalności, zajmie się T. M.. Z wersją podawaną przez świadka B. P. (3) korespondują dalsze działania składające się zarówno na zawarcie kolejnych aktów notarialnych z dnia 5 listopada 2008 r. Repertorium A Nr 10736/2008 oraz z dnia 8 lipca 2009 r. Repertorium (...) (...) zwiększających kapitał zakładowy spółki (...) Sp. z o.o. do kwoty 811.000 złotych, który pokryty został wkładem pieniężnym przez B. P. (1) (co wiązało się z objęciem przez niego 761 nowych udziałów), przy czym nadal to T. M. (miał w spółce 50 udziałów) w dalszym ciągu był uprawniony do samodzielnej reprezentacji spółki pozostając Prezesem Zarządu. Podkreślenia wymaga, że sfinansowanie zakupu mieszkań zakupionych przez spółkę (...) ze środków przekazanych przez B. P. (3) jest w tym stanie rzeczy oczywiste – bowiem znajduje powyższe odzwierciedlenie choćby w przedmiotowych aktach notarialnych. Nie zasługuje zatem na aprobatę argumentacja obrońcy wskazująca, że przekazanie środków przez B. P. (1) nie wynika z wyciągów (...) spółki (...) a „środki te w dużej mierze wyłożył T. M.” – wbrew tezom obrońcy o przekazaniu tych środków świadczą zapisy umowy notarialnej w połączeniu z faktem, że doszło do zakupu przedmiotowych mieszkań – a tego żadna ze stron w zasadzie nie kwestionuje. Odnośnie braków dokumentacji Spółki (...) aktualne są wnioski wynikające z wydanych w sprawie opinii przez biegłych wskazujące na jej niekompletność – niemniej to nie B. P. (1), ale oskarżony jako Prezes Zarządu był odpowiedzialny za prawidłowość jej prowadzenia.

W konsekwencji stwierdzić należy, że całość argumentacji przedstawionej przez obrońcę marginalizuje fakt, iż zarówno spółka (...), jak i spółka (...) jako spółki z ograniczoną odpowiedzialnością miały osobowość prawną – stąd nie można sprowadzać odpowiedzialności oskarżonego do rozliczeń pomiędzy nim a świadkiem B. P. (1). Tymczasem obrońca oskarżonego oceniając określone zachowania oskarżonego marginalizuje podstawowy w sprawie fakt, że jako Prezes Zarządu był obowiązany wypełniać swoim działaniem zachowania „dobrego gospodarza” dbając o majątek Spółki (...).

Lp.

Zarzut

3)

obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na wydany wyrok, tj. naruszenie art. 7 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zeznań świadka B. P. (1), poprzez uznanie, że zeznania świadka B. P. (1) były spontaniczne i niewyuczone, w sytuacji gdy świadek ten na rozprawie w dniu 24 lutego 2016 r. wskazywał początkowo, że otrzymał od oskarżonego, działającego w imieniu (...) sp. z o.o. 61.000 Euro tytułem prowizji z wynajmu mieszkań, w sytuacji gdy kilka godzin później, po przerwie i konsultacji z pełnomocnikiem zeznał, że ww. kwotę otrzymał od spółki zajmującej się pośrednictwem w znajdowaniu pracy tymczasowej, należącej do T. M., podczas gdy oskarżony nigdy nie zajmował się delegowaniem pracowników za granicę.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy wyjaśnił z jakich powodów ocenił zeznania świadka B. P. (1) jako spontaniczne, logiczne, rzeczowe, niewyuczone – co skutkowało oceną, że są one wiarygodne. Odniósł się także do zeznań świadka B. P. (1) w zakresie, w którym świadek doprecyzował z jakich powodów oskarżony przekazał mu kwotę 61.000 EURO. Argumentacja obrońcy oskarżonego odwołująca się do przebiegu rozprawy z dnia 24 lutego 2016 r. i zapisów protokołu z k. 585 oraz 593 nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem kwestia kontestowana przez skarżącego nie została przez Sąd I instancji pominięta i została z zachowaniem reguł określonych w art. 7 k.p.k. oceniona.

Nie można pominąć, że odnośnie rzeczonej kwoty wypowiadała się także biegła E. Z. – która wskazała, że w żadnych dokumentach (...) Sp. z o.o. nie ma raportu kasowego, który potwierdzałby wypłatę 60 tys. Euro dla B. P. (3), jak również nie ma dokumentów, które byłyby podstawą, żeby taka kwota, tym bardziej w Euro znajdowała się w kasie. Nie mogła więc wziąć tej kwoty pod uwagę, bo nie ma jej w dokumentacji finansowo – księgowej (vide k. 1463v- 1465).

Fakt rzekomego przekazania świadkowi B. P. (1) środków pieniężnych w kwocie 61.000 Euro tytułem środków uzyskanych z najmu mieszkań położonych w O. – na co wskazuje obrońca oskarżonego – przy warunkach zawartej przez oskarżonego umowy najmu przewidującej przychody za najem w łącznej kwocie 48.800 zł jest przy tym całkowicie nierealny.

Lp.

Zarzut

4)

obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na wydany wyrok, tj. naruszenie art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zebranego materiału dowodowego wbrew zasadom logiki i doświadczenia życiowego, w konsekwencji poprzez orzeczenie z naruszeniem zasady obiektywizmu, przez poczynienie błędnych ustaleń faktycznych i uznanie, że oskarżony swoim zachowaniem wyrządził (...) sp. z o.o. znaczną szkodę majątkową nie mniejszą niż 257.427,45 zł, a także przywłaszczył kwotę 148.173,52 zł z kasy i rachunków (...) sp. z o.o., w sytuacji gdy celem spółki była sprzedaż mieszkań po kilku latach z zyskiem, a T. M. pokrywał bieżące koszty eksploatacyjne i związane z obsługą lokali.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do przedmiotowego zarzutu godzi się przypomnieć, iż przepis art. 427§2 k.p.k. wymaga, aby apelacja pochodząca od podmiotu profesjonalnego miała precyzyjnie sformułowane zarzuty, nadto by środek odwoławczy zawierał uzasadnienie, to jest argumenty, uzasadniające zarzuty postawione orzeczeniu. To po stronie obrońcy leży obowiązek wykazania, dlaczego nie zgadza się z zaskarżonym orzeczeniem, jak też przedstawienia rzeczowej w tym przedmiocie argumentacji. Kwestionowanie ustaleń Sądu I instancji nie może ograniczać jedynie do bardzo ogólnych stwierdzeń. Tym samym nie wystarczy zarzucić, że „materiał dowodowy” został przez Sąd I instancji oceniony w sposób dowolny, a nie swobodny – ale obowiązkiem skarżącego jest wskazanie w zarzucie, który dowód i w jakim zakresie został oceniony błędnie i jaki powyższe miało wpływ na treść wyroku.

Mając na uwadze, że skarżący obrońca sformułował w apelacji zarzuty dotyczące poszczególnych dowodów przeprowadzonych w toku postępowania w sprawie (vide zarzuty z pkt 1, 2, 3, 6 apelacji) i poczynionych co do nich przez Sąd I instancji ocen, co doprowadziło do błędnych zdaniem obrońcy ustaleń faktycznych (vide zarzuty z pkt 7 i 8 apelacji) – w celu uniknięcia zbędnych powtórzeń słuszne jest odesłanie do tych części niniejszego uzasadnienia, gdzie Sąd Apelacyjny szczegółowo ocenił trafność przedstawionej argumentacji.

Wbrew twierdzeniom skarżącego ocena dowodów dokonana przez organ a quo doprowadziła do prawidłowych ustaleń, że oskarżony swoim zachowaniem wyrządził (...) Sp. z o.o. znaczną szkodę majątkową w wysokości nie mniejszej niż 257.427,43 zł. W tym zakresie ocena Sądu I instancji jest wszechstronna, pełna, logiczna i wsparta zasadami doświadczenia życiowego, a tym samym w pełni odpowiada wymogom nałożonym przez reguły z art. 7 k.p.k., zaś skarżący w zarzutach apelacji kwestionujących prawidłowość tejże oceny nie przedstawił merytorycznych argumentów podważających jej trafność. Tym samym nie można ich ocenić inaczej niż jako polemika z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji. Jest oczywiste, że wyliczenia co wysokości szkody - oparte są przede wszystkim o wyliczenia biegłych opiniujących w sprawie (vide w szczególności opinia biegłego N. k. 2005 – 2030) – a tych skarżący skutecznie nie podważył.

Kontrola instancyjna wykazała natomiast, że Sąd I instancji ustalając kwotę środków pieniężnych przywłaszczonych przez oskarżonego z kasy i z rachunków Spółki (...) Sp. z o.o. błędnie przyjął, iż wynosiła ona 148.173,52 zł – w sytuacji, gdy z opinii biegłej E. Z. wynika, iż ostatecznie została ona skorygowana i wyliczona na kwotę 113.759,52 zł (vide opinie: k. 305, k. 1421 oraz ustna złożona na rozprawie k. 1455v-1467).

Lp.

Zarzut

5)

obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na wydany wyrok, tj. naruszenie art. 167 k.p.k. w zw. z art. 170§1 pkt 2 k.p.k., poprzez oddalenie wniosków dowodowych obrońcy na rozprawie w dniu 15 grudnia 2021 r. w postaci: wiadomości e-mail skierowanej przez T. M. w dniu 15 lipca 2016 r. do pośrednika nieruchomości I., odpowiedzi udzielonej przez tegoż przedstawiciela pośrednika nieruchomości I. w O. M. F., na okoliczność wysokości poniesionych kosztów zlecenia obsługi najmu mieszkania przez (...) sp. z o.o. podmiotowi zewnętrznemu, zobowiązania pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego do złożenia do akt sprawy kopii aktów notarialnych – umów sprzedaży lokali mieszkalnych w O., których właścicielem był pokrzywdzony, w sytuacji gdy stwierdzenie powyższych okoliczności ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, tj. jakie koszty poniosłaby (...) sp. z o.o. gdyby oskarżony działając w imieniu zarządu nie zawarł umowy z (...) sp. z o.o.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Trafnie ocenił Sąd I instancji oddalając wnioski dowodowe obrońcy oskarżonego (vide k. 2078-2081), że okoliczności związane ze sprzedażą lokali mieszkalnych, których właścicielem była (...) Sp. z o.o. – nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy (vide k. 2088-2089). Sprzedaż mieszkań jest niekwestionowana, natomiast ustalenia czy w związku z tymi transakcjami mającymi miejsce w nieokreślonej dacie, już po okresie objętym zarzutem, spółka uzyskała zysk czy poniosła stratę nie mają znaczenia dla przedmiotu niniejszej sprawy. Także okoliczności kosztów zlecenia obsługi najmu mieszkań innemu podmiotowi w roku 2016 r. (czyli w innym okresie niż czyn zarzucany oskarżonemu) – nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Obrońca stawiając zarzut obrazy art. 167 k.p.k. w zw. z art. 170§1 pkt 2 k.p.k. i twierdząc, że powyższe okoliczności mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy – nie przedstawił na poparcie swojego stanowiska praktycznie żadnej argumentacji mogącej podważyć trafność stanowiska Sądu I instancji. Ograniczenie się do stwierdzenia, że wnioski dowodowe zmierzały do wykazania, iż „efekt zamierzony przez udziałowców został osiągnięty”, bo „prawdopodobnie spółka sprzedała mieszkania o wiele powyżej ich wartości nabycia”, czy też dążenie do wykazania, że obsługa najmu generuje koszty, a tą pracę oskarżony świadczył nieodpłatnie na rzecz Spółki (...) - w istocie stanowi ponowne powielenie wniosków dowodowych a nie prawidłowe wykazanie, że decyzja Sądu I instancji była błędna.

Lp.

Zarzut

6)

obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na wydany wyrok, tj. naruszenie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 193§1 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k., poprzez uznanie opinii wydanej przez biegłego K. N., E. B., S. O., G. C. za jasną, pełną, szczegółową i niebudzącą wątpliwości, w sytuacji gdy opinie te de facto są sprzeczne względem siebie, albowiem każdy z biegłych wylicza inną kwotę poniesionej szkody przez (...) sp. z o.o., nie uwzględniając kosztów poniesionych przez (...) sp. z o.o., tym bardziej, że żaden biegły nie dokonał oględzin mieszkań, nie znając tym samym ich rzeczywistego stanu a priori zakładając, że są one w pełni wyposażone i umeblowane, nadające się do zamieszkania, co jest sprzeczne z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w niniejszym postępowaniu, a zwłaszcza z prywatną opinią biegłego R. W., co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych, z których wynika, że oskarżony wyrządził (...) sp. z o.o. znaczną szkodę majątkową i przywłaszczył z kasy i rachunków tej spółki środki pieniężne.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Już na wstępie wskazać należy, że wielokrotnie w swoim orzecznictwie zarówno Sąd Najwyższy, jak i sądy powszechne podkreśla, że „opinię biegłego ocenia sąd i ten organ procesowy decyduje, czy jest ona dla niego zrozumiała i przekonująca w treści, czy odpowiada na pytania zakreślające jej przedmiot i granice, czy jest wewnętrznie spójna i niesprzeczna oraz, czy nie rodzi wątpliwości co do jej merytorycznej trafności.” „Fakt, że dowody z opinii dostarczonych w sprawie przez biegłych nie są przekonujące dla strony procesowej nie może stworzyć podstawy do stosowania przepisu art. 201 k.p.k.” (tak przykładowo: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 marca 2021 r., III KK 82/21).

Sąd okręgowy poczynił ustalenia w zakresie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie uznając, że wydane w sprawie opinie sporządzone przez posiadających odpowiednią wiedzę specjalistyczną biegłych K. N., E. Z., S. O. i G. C. stanowią wartościowy materiał dowodowy, bowiem są jasne, pełne i pozbawione sprzeczności. Słusznie także Sąd I instancji nadał nadrzędne znaczenie opinii K. N. jako najbardziej miarodajnej z uwagi na oparciu jej o całość dowodów.

Wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy wszystkie sporządzone w sprawie opinie są zbieżne w wyliczeniach co do kwoty możliwej do uzyskania w związku z najmem lokali położonych w O. w inkryminowanym okresie (ok. 200.000 zł), przy wyliczeniach uwzględnili także nieudokumentowane koszty przystosowania mieszkań przez (...) Sp. z o.o. oraz nieuzasadnione koszty mediów i zaliczek (łącznie 105. 227,43 zł) . Biegli wyjaśnili także z jakich przyczyn nie uwzględnili kosztów remontów jakie rzekomo miały być przeprowadzone przez (...) Sp. z o.o. wskazując, że nie zostały one udokumentowane dokumentacją obrazującą stan i wyposażenie tychże mieszkań przed remontem oraz po remoncie. Nie budzą także zastrzeżeń ustalenia biegłych w zakresie potencjalnej ilości najemców przypadających na jedno mieszkanie.

W efekcie ustalenia biegłych w zakresie zysku możliwego do osiągnięcia przez spółkę (...) nie budzą zastrzeżeń i skutkują uznaniem, że postanowienia wynikające z umowy zawartej przez oskarżonego w imieniu (...) Sp. z o.o. w dniu 3 października 2009 r. ze spółka (...) Sp. z o.o. były skrajnie niekorzystne. Przypomnieć w tym miejscu należy, że umowa zawarta pomiędzy spółką (...) Sp.z o.o. a spółką (...)./ z o.o. – to była 4-letnia umowa najmu, a nie umowa obsługi najmu. W związku z jej treścią to spółka (...) ponosiła koszty związane z biurem w O., w tym koszty lokalu, wyposażenia tego lokalu, zatrudnienia pracowników, przystosowania tych lokali do wynajmu jako m. - akademik; to spółka (...) była stroną umów z osobami wynajmującymi pokoje (studentów w tzw. M. – akademikach); to spółka (...) dokonywała odczytu liczników, pobierała opłaty na swój rachunek bankowy, pobierała kaucje, opłaty za zużycie mediów. Tym samym koszty obsługi najmu - dotyczą spółki (...) i to ona powinna je ponieść, bo z tego tytułu otrzymywała przychody. Kreowanie zatem przez oskarżonego i jego obrońcę wizji obsługi najmu ma się nijak do dowodów zgromadzonych w sprawie, czyli do zapisów przedmiotowych umów, faktycznych płatności i faktycznej obsługi.

Obrońca oskarżonego nie zgadzając się z ocenami Sądu I instancji eksponował okoliczność, że opinie biegłych bazują na symulacjach – ale sam przedstawił dowolne wyliczenia oparte nie na dokumentach a symulacjach, choć nie posiada odpowiedniej wiedzy specjalistycznej, co jest atrybutem biegłych. Obrońca całkowitym przy tym milczeniem pominął, że dokumentacja (...).z o,o. była niekompletna, a za ten stan wszak był odpowiedzialny oskarżony T. M. jako Prezes Zarządu. To w interesie oskarżonego, pełniącego równolegle funkcję prezesa zarządu spółki (...) Sp. z o.o. i prezesa zarządu spółki (...) Sp. z o.o. było rzetelne rozdzielenie i udokumentowanie kosztów jakie ewentualnie poczynił na poszczególne podmioty gospodarcze – stąd nie wystarczy twierdzić jak czyni to obrońca, że oskarżony „zasilał” ze swojego konta prywatnego środkami (...) spółkę (...), ale powyższe winno znaleźć odzwierciedlone w prowadzonej dokumentacji finansowej spółki.

Z kolei odwoływanie się przez obrońcę do wniosków zawartych w prywatnej opinii biegłego R. W. jest nieuprawnione. Opinia prywatna, będąca w istocie pisemnym opracowaniem zleconym przez uczestnika postępowania, a nie przez uprawniony organ procesowy, nie jest opinią w rozumieniu art. 193 k.p.k. w zw. z art. 200 § 1 k.p.k. i nie może stanowić dowodu w sprawie.

„Biegli powoływani są postanowieniem organu procesowego prowadzącego postępowanie. Dopiero takie postąpienie konstytuuje biegłych w procesie. Opinia wykonana bez polecenia organu procesowego, na zlecenie osoby zainteresowanej, nie ma waloru środka dowodowego. Dopiero więc z chwilą wydania postanowienia o powołaniu biegłego celem sporządzenia opinii, staje się on uczestnikiem postępowania, zaś wydana przez niego opinia uzyskuje cechy opinii w rozumieniu przepisów postępowania karnego.” (tak przykładowo: Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 listopada 2021 r., III KK 250/21).

Lp.

Zarzut

7)

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony T. M. popełnił zarzucany mu aktem oskarżenia czyn, w sytuacji gdy brak jest wystarczających i jednoznacznych dowodów świadczących o winie oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do jego bezpodstawnego skazania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Brak jest podstaw do podzielenia zarzutu skarżącego obrońcy, że w sprawie doszło do błędnych ustaleń faktycznych mających wpływ na treść wyroku. Przypomnieć w tym miejscu godzi się, że błąd ustaleń faktycznych (art. 438 pkt 3 k.p.k.) zachodzi, gdy treść dokonanych ocen i wniosków wyprowadzonych przez Sąd nie odpowiada zasadom rozumowania, a błąd mógł mieć wpływ na treść orzeczenia. Zarzut taki nie jest uzasadniony, gdy sprowadza się do zakwestionowania stanowiska sądu czy do polemiki z ustaleniami sądu. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom odmiennego poglądu nie wystarcza do wniosku o popełnieniu przez sąd istotnego błędu ustaleń. (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 6 czerwca 2019 r., II AKa 76/19).

W niniejszej sprawie skarżący obrońca generalnie nie wykazał obrazy zarzuconych przepisów prawa procesowego – tym samym również podniesiony zarzut błędnych ustaleń faktycznych nie jest trafny.

Lp.

Zarzut

8)

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na błędnym przyjęciu, że oskarżony wbrew swoim uprawnieniom, niedopełniając obowiązków zawarł w dniu 3 października 2009 r. z (...) sp. z o.o., w której pełnił funkcję prezesa zarządu niekorzystną dla (...) sp. z o.o. umowę najmu trzech lokali mieszkalnych, będących własnością (...) sp. z o.o., położonych w O., w sytuacji gdy T. M. posiadał zgodę (...) sp. z o.o. na piastowanie funkcji prezesa w (...) sp. z o.o., (uchwała jedynego wspólnika (...) sp. z o.o. z dnia 4 marca 2008 r.), a (...) sp. z o.o. powstała przed założeniem (...) sp. z o.o., co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia przepisu art. 211§1 i 2 k.s.h.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wobec niezasadności zarzutów sformułowanych przez skarżącego omówionych w punkcie 3.1) do 3.6) niniejszego uzasadnienia - należy uznać wynikający z nich zarzut błędu w ustaleniach faktycznych za niezasadny.

Lp.

Zarzut

9)

obraza przepisów postępowania, mająca wpływ na wydany wyrok, tj. naruszenie art. 424§1 k.p.k., poprzez lapidarne odniesienie się dlaczego Sąd a quo nie uznał wyjaśnień oskarżonego za wiarygodne (uzasadnienie wyroku, formularz UK1, tabela 2.2. dowody nieuwzględnione przy ustalaniu faktów), a także skrótowe odniesienie się do zmiany zeznań przez świadka B. P. (3) po przerwie na rozprawie w dniu 24 lutego 2016 r., dotyczącej otrzymania od T. M. kwoty 61.000 Euro w sytuacji gdy Sąd meriti powinien tę kwestię szczegółowo uzasadnić, albowiem ma ona istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Za bezzasadny uznać należało zarzut obrazy art. 424§1 k.p.k.

Zarzut obrazy przepisów prawa procesowego (error in procedendo), który stanowi względną przyczynę odwoławczą, skutecznie można podnieść tylko wówczas, gdy "mogła mieć wpływ na treść orzeczenia" (art. 438 pkt 2 k.p.k.). Konsekwencją powyższej regulacji prawnej dla uznania trafności zarzutu obrazy przepisów prawa procesowego jest ciążący na instancji ad quem obowiązek ustalenia zarówno faktu, że miało miejsce określone naruszenie prawa procesowego, jak i okoliczności, że mogło ono mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia. Ustawa wymaga więc, by między uchybieniem procesowym a orzeczeniem zachodził związek przyczynowy, choć nie wymaga, by wpływ ten rzeczywiście zaistniał, wystarczy możliwość jego zaistnienia (K. Marszał (w:) K. Marszał i in., Proces..., 2012, s. 233). „Wpływ uchybień proceduralnych na wynik postępowania zależy od konkretnego układu procesowego, wskutek czego to samo uchybienie może w pewnych sytuacjach mieć zasadniczy wpływ na treść orzeczenia, a w innych - żaden. Zrozumiałe jest zatem, że każda obraza przepisów postępowania (z wyjątkiem wymienionych w art. 388 - obecnie w art. 439) wymaga oceny indywidualnej, dokonywanej na tle okoliczności konkretnego wypadku" (por. Z. Doda, A. Gaberle, Kontrola odwoławcza..., s. 112).

W tych okolicznościach zarzut obrońcy odwołujący się do wadliwości sporządzonych w sprawie pisemnych motywów skarżonego orzeczenia jako efektu obrazy art. 424§1 k.p.k. nie może odnieść oczekiwanego skutku. Wadliwość uzasadnienia orzeczenia w zasadzie nigdy nie będzie mogła być uznana za uchybienie skutkujące wpływem na treść orzeczenia z uwagi na czas sporządzenia tego dokumentu w odniesieniu do momentu wydania orzeczenia – sporządzenie uzasadnienia następuje bowiem już po wydanym wyroku. Wbrew również twierdzeniom skarżącego, uzasadnienie skarżonego wyroku spełnia podstawowe standardy określone w treści art. 424 k.p.k. zarówno w zakresie wyjaśnienia podstawy faktycznej i prawnej orzeczenia wydanego w stosunku do oskarżonego T. M.. Podkreślić należy przy tym, że uzasadnienie, zgodnie z art. 424 w obecnym brzmieniu, ma być zwięzłe – nie ma zatem wymogu, by w sposób wyczerpujący przedstawiało wszelkie możliwe rozważania i przemyślenia sądu powzięte w trakcie narady nad orzeczeniem. Lektura uzasadnienia podważanego orzeczenia, wbrew zapatrywaniom autora apelacji, jasno wskazuje, które ze źródeł dowodowych stanowiły postawę ustaleń faktycznych poczynionych w sprawie, a którym dowodom, w jakim zakresie i dlaczego odmówiono dania wiary. W szczególności Sąd I instancji wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy wyjaśnił z jakich powodów odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego oraz ocenił zeznania świadka B. P. (1) jako spontaniczne, logiczne, rzeczowe, niewyuczone – co skutkowało oceną, że są one wiarygodne. Odniósł się także do zeznań świadka B. P. (1) w zakresie, w którym świadek doprecyzował z jakich powodów oskarżony przekazał mu kwotę 61.000 EURO. Argumentacja obrońcy oskarżonego odwołująca się do przebiegu rozprawy z dnia 24 lutego 2016 r. i zapisów protokołu z k. 585 oraz 593 nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem kwestia kontestowana przez skarżącego nie została przez Sąd I instancji pominięta i została z zachowaniem reguł oceny dowodów określonych w art. 7 k.p.k. oceniona.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego

i w przypadku uniewinnienia oskarżonego zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w wysokości sześciokrotności stawki za postępowanie przed Sądem I i II instancji, z uwagi na skomplikowany charakter sprawy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Prawidłowość wyroku Sądu I instancji w zakresie odnoszącym się do wyczerpania działaniem oskarżonego znamion czynu przypisanego mu w wyroku z art. 296§1 k.k. w zw. z art. 284§2 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. sprawia, że złożony w apelacji wniosek o uniewinnienie oskarżonego jest bezzasadny. W wyniku dokonanej kontroli odwoławczej niezbędne natomiast było dokonanie zmiany w zakresie odnoszącym się do ustalonej w wyroku wysokości szkody wyrządzonej przestępstwem, a także wysokości zasądzonego obowiązku jej naprawienia. Powyższe było powodowane tym, że Sąd I instancji ustalając kwotę środków pieniężnych przywłaszczonych przez oskarżonego z kasy i z rachunków Spółki (...) Sp. z o.o. błędnie przyjął, iż wynosiła ona 148.173,52 zł – w sytuacji, gdy z opinii biegłej E. Z. wynika, iż ostatecznie została ona skorygowana i wyliczona na kwotę 113.759,52 zł (vide opinie: k. 305, k. 1421 oraz ustna złożona na rozprawie k. 1455v-1467).

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

.

Brak

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

poza zmianami z pkt I wyroku - utrzymano w mocy wyrok w pozostałej części wobec oskarżonego T. M..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok - poza częścią, w której dokonano zmian- jest prawidłowy, ustalenia faktyczne bezsprzeczne. Kontrola odwoławcza dokonana w sprawie nie potwierdziła zasadności zarzutów przedstawionych w apelacji obrońcy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

zmieniono zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w ramach czynu przypisanego w punkcie 1. wyroku ustalono, iż kwota środków pieniężnych przywłaszczonych przez oskarżonego z kasy i z rachunków Spółki (...) Sp. z o.o. wynosiła 113.759,52 zł;

- orzeczony w punkcie 5 wyroku obowiązek naprawienia szkody obniżono do kwoty 371.187,01 (trzysta siedemdziesiąt jeden tysięcy sto osiemdziesiąt siedem i 1/100) zł, zaś w miejsce zapisu „w części” wskazuje „w całości”;

Zwięźle o powodach zmiany

Zmiana zaskarżonego wyroku Sądu I instancji jest wynikiem przede wszystkim częściowego zarzutu z pkt 4) apelacji obrońcy oskarżonego.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

Nie dotyczy

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

brak

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

zasądzono od oskarżonego T. M. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) zł tytułem opłaty oraz obciążono go wydatkami za postępowanie odwoławcze – na podstawie art. 626§1 k.p.k., art. 634 k.p.k. oraz art. 636§1 k.p.k.

7.  PODPIS

Małgorzata Janicz Dorota Tyrała Rafał Kaniok

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

I

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 11 stycznia 2021 r.,

sygn. akt VIII K 139/15

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana