Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

Sędzia SO Grażyna Jaszczuk

Sędziowie:

SO Agnieszka Karłowicz

SR (del.) Paweł Mądry (spr.)

Protokolant:

st. sekr. sąd. Paulina Jarczak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 499/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

6.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 18 lutego 2022r. w sprawie II K 143/21

6.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

6.3.  Granice zaskarżenia

6.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

6.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

6.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

6.5.  Ustalenie faktów

6.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

D. P., P. Ż.

udział Z. S. i D. M. w spotkaniu przedstawicieli Zarządu Miejskiego Klubu (...), D. P. i P. Ż. z piłkarzami w czasie i miejscu opisanym w zarzucie z pkt II aktu oskarżenia

zeznania D. M.

k. 2985v

zeznania Z. S.

k. 2978v-2979

6.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

D. P., P. Ż.

udział M. J. w spotkaniu przedstawicieli Zarządu Miejskiego Klubu (...), D. P. i P. Ż. z piłkarzami w czasie i miejscu opisanym w zarzucie z pkt II aktu oskarżenia

zeznania M. J.

k. 2985v-2986

6.6.  Ocena dowodów

6.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

zeznania Z. S. i D. M.

dowód wiarygodny, ale nieprzydatny do ustalenia treści rozmów pomiędzy oskarżonymi a piłkarzami w dniu 24 października 2019r., gdyż obaj świadkowie powołując się na upływ czasu twierdzili, że nie pamiętają szczegółów rozmowy

6.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.1.2.1

zeznania M. J.

dowód wiarygodny, z którego wynika, że M. J. nie brał udziału w spotkaniu opisanym w zarzucie z pkt II aktu oskarżenia

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

- zarzut obrazy przepisów postępowania (art. 438 pkt 2 kpk) mającej wpływ na treść orzeczenia, a w szczególności obrazy przepisu art. 410 kpk w zw. z art. 4, art. 5 § 2 i art. 7 kpk przez oparcie orzeczenia skarżonego nie na całokształcie dowodów, które wystąpiły w niniejszej sprawie, a na wybiórczej ocenie i powołaniu się wyłącznie na materiał dowodowy odpowiadający koncepcji winy oskarżonego w zakresie zarzuconych mu czynów, przy równoczesnym pominięciu dowodów, które w sposób odmienny pozwoliłyby ocenić poszczególne role uczestników (zarzut apelacji adw. W. T.);

- zarzut błędu, mającego wpływ na treść orzeczenia, w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku (art. 438 pkt 3 kpk), a wyrażający się w dowolnym uznaniu, iż istnieją podstawy do uznania, że działanie oskarżonego D. P. wypełniło znamiona zarzuconych mu czynów, w sytuacji z całą pewnością nie można wysnuć wniosku, że ustalenia faktyczne zaprezentowane w motywach skarżonego orzeczenia mogą być uznane za pełne i jednoznaczne, a przede wszystkim dają podstawy do wyprowadzenia wniosków, których finałem jest treść Wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 18 lutego 2022r. tak w zakresie czynu z pkt I, jak i w zakresie pkt II (zarzut apelacji adw. W. T.);

- w zakresie obu przypisanych czynów, zarzut mającej wpływ na treść wyroku obrazy prawa procesowego, tj. art. 4, art. 5 § 2, art. 7 kpk przez brak wszechstronnego i obiektywnego rozważenia całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, bez wystarczającego uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego oraz brak zastosowania zasady in dubio pro reo, a w szczególności:

- bezpodstawne przyjęcie faktu 2. na str. 2 uzasadnienia wyroku, że D. P. zadecydował, że piłkarzom należy podać kroplówki na wzmocnienie, podczas gdy w rzeczywistości oskarżony po powzięciu od piłkarzy wiadomości o dolegliwościach zdrowotnych zgłosił problem zarządowi klubu, a ten opiekującemu się drużyną lekarzowi P. Ż. i nie miał żadnych uprawnień do tego, aby powziąć decyzję o suplementacji, a tym bardziej wydać polecenie pielęgniarkom zatrudnionym w Przychodni współoskarżonego P. Ż., co zresztą Sąd przyznaje ustalając w tym zakresie, iż P. Ż. telefonicznie za pośrednictwem K. K. polecił pielęgniarkom B. S. i J. K. podanie piłkarzom kroplówek w szatni klubu,

- dowolne ustalenie faktu 3. na str. 2-3 uzasadnienia wyroku, że D. P. dokonał wywieszenia w szatni klubu listy zawodników do wykonania suplementacji, podczas gdy z ustaleń w postępowaniu antydopingowym wynika ewidentnie, że listę wywiesił masażysta klubu (...),

- bezpodstawne przyjęcie faktu 4. /str. 3 uzasadnienia wyroku/, że pielęgniarka B. S. w dniu 15 października 2019 r. kategorycznie sprzeciwiła się podawania piłkarzom wlewów, podczas gdy w rzeczywistości świadek nie zgłaszała żadnego sprzeciwu i wykonała polecenie dra P. Ż., a dopiero następnego dnia zawiadomiła agencję (...) o jej wątpliwościach co do jednostkowych ilości podanych kroplówek,

- błędne ustalenie faktu 6. uzasadnienia wyroku, że oskarżeni D. P. i P. Ż. wspólnie ustalili wystawienie przez lekarza dokumentacji z daty zabiegów, że podanie kroplówek było konieczne ze względu na grypę żołądkową, a następnie na zebraniu klubowym w dniu 24 października 2019 r. namawiali piłkarzy, aby potwierdzili takie nieprawdziwe okoliczności, podczas gdy w rzeczywistości piłkarze zgłaszali trenerowi dolegliwości żołądkowe i ogólne osłabienie, co było wyłączną przyczyną podjęcia przez lekarza P. Ż., jako osoby jedynie uprawnionej merytorycznie, decyzji o sposobie i jakości suplementacji zawodników, natomiast przedstawianie przez zawodników - świadków w sprawie innej wersji wynikało z przyjętej przez nich linii obrony w postępowaniu antydopingowym, po podjęciu przez nich, dorosłych, świadomych i profesjonalnych zawodników błędnych decyzji o zastosowaniu suplementacji w niedozwolonych ilościach,

w wyniku czego została ustalona wina oskarżonego D. P., który nie przyznał się do podżegania lekarza P. Ż. do sfałszowania zaświadczeń lekarskich, zaś zawodników do użycia takich dokumentów w postępowaniu antydopingowym i wyjaśnienia te są wiarygodne na gruncie całości materiału dowodowego, uzasadniające uniewinnienie od postawionych zarzutów (zarzut z pkt III lit. a apelacji adw. S. M.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- dla zapewnienia przejrzystości wywodów, Sąd Okręgowy zdecydował o przedstawieniu, odmiennie niż w apelacjach obrońców, w innej kolejności podlegających ocenie zarzutów w celu omówienia ich, w miarę możliwości, łącznie;

- obaj skarżący podnosząc zarzuty obrazy przepisów z zakresu oceny dowodów stwierdzili, że zaskarżone orzeczenie zostało oparte o wybiórczą ocenę dowodów, bez rozważenia całości zebranego materiału dowodowego i bez wystarczającego uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania. Obrońca adw. W. T. w uzasadnieniu apelacji nie podjął się jednak próby wykazania trafności poniesionego zarzutu, zwłaszcza z apelacji tego obrońcy nie wynika, które dowody zostały pominięte przez Sąd Rejonowy oraz które dowody zostały ocenione z rażącym naruszeniem dyrektyw z art. 7 kpk. Ciężar wykazania takiej obrazy spoczywa, co oczywiste, na autorze takiego rodzaju zarzutu.

- obrońca adw. S. M. w swej apelacji zarzucił wyrokowi naruszenie przepisów kpk wskutek czego nie doszło w sprawie do wszechstronnego rozważenia całości zebranego materiału dowodowego, aby następnie w rozwinięciu tego zarzutu wskazać konkretne błędne ustalenia faktyczne, które, zdaniem skarżącego, doprowadziły do przyjęcia winy D. P.. Zdaniem obrońcy, wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznał się do obu zarzuconych mu czynów, znajdując potwierdzenie na „gruncie całości materiału dowodowego”. Oceniając przedmiotowy zarzut należy na wstępie stwierdzić, że bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy są kwestionowane przez obrońcę ustalenia faktyczne co do tego, kto zdecydował o podaniu kroplówek piłkarzom, kto dokonał wywieszenia listy zawodników skierowanych na przyjęcie kroplówki oraz czy B. S. odmówiła podania kroplówki zawodnikom. Ustalenia faktyczne w tym zakresie pozostają irrelewantne dla znamion czynów przypisanych oskarżonym, a zatem ewentualny błąd w ustaleniach faktycznych w zakresie tych faktów nie miałby i tak żadnego wpływu na treść wyroku.

- obaj skarżący zarzucili natomiast błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że obaj oskarżeni ustalili wystawienie przez P. Ż. dokumentacji medycznej związanej z podaniem kroplówek, a następnie na zebraniu klubowym w dniu 24 października 2019r. namawiali piłkarzy do potwierdzenia nieprawdziwych informacji i posłużenia się sfałszowaną dokumentacją medyczną. Formułując ten zarzut obrońca adw. S. M. stwierdził, że piłkarze zgłaszali trenerowi dolegliwości żołądkowe i ogólne osłabienie (co było wyłączoną podstawą do podjęcia przez P. Ż. decyzji o suplementacji zawodników), zaś następnie piłkarze, działając w celu uniknięcia konsekwencji dobrowolnego przyjęcia suplementacji w niedozwolonych ilościach, na potrzeby postępowania antydopingowego, w tej sprawie prezentowali niezgodną z prawdą wersję zdarzenia o tym, że nie było medycznych podstaw do przyjęcia suplementacji. Zdaniem tego obrońcy, wiarygodne są wyjaśnienia D. P., w których oskarżony nie przyznał się ani do podżegania P. Ż. do sporządzenia dokumentacji medycznej stwierdzającej nieprawdę, ani zawodników do użycia tych dokumentów.

- oceniając powyższy zarzut (łącznie z tożsamym zarzutem błędu w ustaleniach faktycznych zawartym w apelacji adw. W. T.) należy stwierdzić, że w toku postępowania dowodowego obrona nie doprowadziła do wykazania istnienia realnych podstaw medycznych (w postaci stanu zdrowia piłkarzy) do zastosowania suplementacji w niedozwolonych ilościach. Warto w tym względzie przywołać nie tylko treść zeznań samych pokrzywdzonych piłkarzy (choć te nieudolnie są w tym zakresie kwestionowane przez obronę), lecz na materiał nieosobowy w postaci zabezpieczonej korespondencji sms-owej pomiędzy oskarżonymi. Otóż D. P. w dniu 20 października 2019r. napisał do P. Ż. wiadomość o treści „P. potrzeba, aby w dokumentach medycznych chłopaków było tylko podane 50 ml, bo tyle jest dozwolone”. W odpowiedzi P. Ż. napisał: „Wiem już o tym. Tyle wpiszę. Musimy się spotkać i porozmawiać. Jutro rano do Ciebie zadzwonię” (k. 2750v). Analiza treści tej korespondencji znajduje uzupełnienie i jednocześnie potwierdzenie w relacjach piłkarzy z przebiegu spotkania obu oskarżonych z zawodnikami w dniu 24 października 2019r. Piłkarze zgodnie twierdzili, że P. Ż. podczas tego spotkania otwarcie deklarował, że sporządzi zawodnikom dokumentację medyczną, z której będzie wynikało, że z powodu choroby potrzebowali suplementacji, zaś piłkarze posłużą się następnie tą dokumentacją w postępowaniu antydopingowym i zostaną uniewinnieni w tym postępowaniu. Z zeznań piłkarzy wynika natomiast, że D. P. popierał pomysł P. Ż. i tłumaczył piłkarzom, że „to przejdzie”, że nic nie będą musieli podpisywać, zaś ich rola ograniczy się jedynie do dołączenia fałszywej dokumentacji do ich pism skierowanych do (...). Zdaniem Sądu Okręgowego, D. Ż. w dniu 20 października 2019r. nakłonił P. Ż. do wystawienia fałszywej dokumentacji medycznej piłkarzy (zaś ten zgodził się tego dokonać, o czym świadczy dobitnie treść sms-a), a następnie obaj oskarżeni, działając zgodnie z poczynionymi wspólnie ustaleniami, na spotkaniu z zawodnikami w dniu 24 października 2019r. usiłowali nakłonić piłkarzy do użycia dokumentów medycznych poświadczających nieprawdę w postępowaniu antydopingowym, lecz zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na odmowę piłkarzy, a następnie podjęcie działań przez policję.

Wniosek

- wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego D. P. od dokonania zarzuconych mu czynów (wniosek apelacji adw. W. T.)

- wniosek o uniewinnienie oskarżonego D. P. od popełnienia obu zarzucanych czynów ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach (wniosek apelacji adw. S. M.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- wnioski o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconych mu czynów nie zasługują na uwzględnienie z powodu bezzasadności podniesionych zarzutów,

- obrońca nie wykazał jakichkolwiek podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

3.2.

- zarzut obrazy przepisów postępowania (art. 438 pkt 2 kpk) mającej wpływ na treść orzeczenia, a w szczególności obrazę przepisu art. 424 kpk przez sporządzenie uzasadnienia w postaci odbiegającej od dyrektyw zakreślonych w powołanym przepisie, uzasadnienia przedstawiającego wybiórczy sposób oceny materiału dowodowego, pominięcie istotnych dowodów jak również doprowadzenie do przedstawienia argumentacji wyłącznie na użytek orzeczenia w treści z dnia 18 lutego 2022r. a pomijającego te kwestie, które pozwoliłyby na odmienną ocenę materiału dowodowego jak I zagadnienia stricte natury prawnej, a w konsekwencji wydanie odmiennego w swej treści orzeczenia - przede wszystkim wskazując, że Sąd w poszczególnych fragmentach sporządza uzasadnienie tak jakby uznał, że mamy do czynienia z odpowiedzialnością z art. 160 kk (str.21), a uzasadnienie zaś w żaden sposób w części dotyczącej kwalifikacji prawnej nie odnosi się do podstawowej dla sprawy kwestii czy możliwa jest odpowiedzialność przy formach stadialnych (hipotetycznego) przestępstwa formalnego w kontekście stanowiska doktryny, tj. zarzut I i podżeganie do przygotowania (?) - zarzut II podżeganie do sporządzenia nieistniejącego dokumentu (?) (zarzut apelacji adw. W. T.)

- w zakresie obu przypisanych czynów, zarzut mającej wpływ na treść wyroku obrazy prawa procesowego, tj. art. 424 § 1 kpk przez sporządzenie uzasadnienia wyroku przy braku analizy prawno-materialnych podstaw odpowiedzialności karnej za podżeganie, z pominięciem szeregu istotnych w sprawie dowodów, stosując wybiórczą ich ocenę oraz odnosząc uzasadnienie wyroku nie tyle co do zarzucanych oskarżonemu czynów przeciwko dokumentom, co do nie objętej aktem oskarżenia kwestii legalności przyjęcia przez ustalonych piłkarzy klubu piłkarskiego (...) i skutków takiej decyzji (zarzut z pkt III lit. b apelacji adw. S. M.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- obaj obrońcy podnieśli zarzut obrazy prawa procesowego poprzez sporządzenie uzasadnienia w postaci odbiegającej od dyrektyw zakreślonych w przepisie art. 424 § 1 kpk, mimo zmiany przepisów Kodeksu postępowania karnego i wprowadzenia art. 455a kpk. Z uwagi na jednoznaczny zakaz zawarty w tym przepisie, straciły aktualność orzeczenia SN, wskazane w apelacji obrońcy adw. W. T., dotyczące skutków sporządzenia uzasadnienia niezgodnie z ustawowymi dyrektywami. Wprawdzie należy zgodzić się z obrońcami, że część ustaleń faktycznych zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku dotyczy wprost umorzonego wątku śledztwa (prowadzonego w kierunku czynu z art. 160 kk), to jednak treść uzasadnienia w pozostałej części jest dostateczna do zapoznania się z tokiem rozważań Sądu Rejonowego w zakresie winy i kary odnośnie czynów przypisanych D. P.

Wniosek

- wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego D. P. od dokonania zarzuconych mu czynów (wniosek apelacji adw.W. T.)

- wniosek o uniewinnienie oskarżonego D. P. od popełnienia obu zarzucanych czynów ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Siedlcach (wniosek apelacji adw. S. M.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- wnioski o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzuconych mu czynów nie zasługują na uwzględnienie z powodu bezzasadności podniesionych zarzutów,

- obrońca nie wykazał jakichkolwiek podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

3.3.

w zakresie obu zarzucanych czynów zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 11 § 1 kk i art. 12 § 1 kk przez przypisanie D. P. dwóch odrębnych przestępstw - z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 271 § 3 kk oraz z art. 18 § 2 w zw. z art. 273 kk, podczas gdy podjęte w datach 20 października i 24 października 2019r. zachowania oskarżonego, wynikające z jednego zdarzenia, jakim było przyjęcie przez ustalonych zawodników klubu piłkarskiego (...) niedozwolonych przepisami antydopingowymi co do ilości wlewów dożylnych elektrolitów i innych składników, a zarazem mające ten sam cel uniknięcia odpowiedzialności w prowadzonym przez Polską Agencję Antydopingową (...) postępowaniu antydopingowym, w rzeczywistości stanowiły jeden czyn, podlegający kumulatywnej kwalifikacji prawnej (zarzut z pkt I apelacji adw. S. M.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

nietrafne są twierdzenia obrońcy, że zarzuty z pkt I i II aktu oskarżenia postawione D. P. stanowią jeden czyn w rozumieniu art. 11 § 1 kk i art. 12 § 1 kk. Otóż oba zachowania zostały podjęte w różnych dniach, zaś popełnienie drugiego czynu warunkowane było popełnieniem pierwszego. Oba czyny różni sposób działania, a pierwszy z nich został popełniony jedynie przez D. P.. Oba czyny różni także kwalifikacja prawna czynu oraz różne są osoby, które podżegano w ramach tych czynów. Wobec tych oczywistych argumentów należy uznać, że Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że zachowanie przypisane oskarżonemu D. P. stanowi dwa odrębne czyny.

Wniosek

wniosek o przypisanie na podstawie art. 11 § 1 kk i art. 12 § 1 kk, że oskarżony D. P. w ramach zarzucanych czynów w pkt I i II dopuścił się jednego czynu, podlegającego kumulatywnej kwalifikacji prawnej z art. 271 § 1 kk i art. 273 kk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku

3.4.

w zakresie obu zarzucanych czynów zarzut obrazy prawa materialnego, tj. art. 22 § 2 kk przez przypisanie D. P. podżegania do popełnienia przez ustalonych piłkarzy KP (...) oraz współoskarżonego P. Ż. czynów karalnych na podstawie art. 18 § 2 kk, tak jakby czyny karalne zostały dokonane, podczas gdy w rzeczywistości takich czynów zabronionych nawet nie usiłowano dokonać, co obligowało Sąd I instancji do zastosowania jako podstawy prawnej skazania art. 22 § 2 kk z przewidzianymi w tym przepisie konsekwencjami w zakresie orzeczenia o karze (zarzut z pkt II apelacji adw. S. M.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

oceniając ten zarzut należy wskazać, że decyzja o zastosowaniu przez sąd nadzwyczajnego złagodzenia kary, a nawet odstąpienia od wymierzenia kary, poprzez zastosowanie art. 22 § 2 kk, zależna jest jedynie od stanowiska sądu (o czym jasno stanowi przepis, w którym zastrzeżono, że „sąd może”). Błędne jest zatem podniesienie zarzutu naruszenia przepisu art. 22 § 2 kk, gdyż przepis ten nie zawiera obowiązku jego zastosowania w każdym przypadku, gdy czynu nie usiłowano dokonać. Obrońca uzasadniając ten zarzut stwierdził w apelacji, iż przepis art. 22 § 2 kk winien zostać zastosowany jedynie z tego powodu, że nie doszło do sporządzenia stwierdzającej nieprawdę dokumentacji medycznej oraz nie doszło do użycia tej dokumentacji przez piłkarzy. Oceniając zatem tak sformułowane uzasadnienie zarzutu należy stwierdzić, że wskazane przez obrońcę oczywiste ustalenia faktyczne co do braku usiłowania popełnienia przestępstw, do których dokonania podżegał D. P. nie stanowią dostatecznego uzasadnienia do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary, a tym bardziej do odstąpienia od wymierzenia kary.

Wniosek

wniosek o zastosowanie art. 22 § 2 kk jako podstawy prawnej skazania co do przypisanego D. P. jednego czynu z art. 271 § 1 kk i art. 273 kk w zw. z art. 11 § 1 kk i art. 12 § 1 kk, wyeliminowanie z niego art. 33 § 2 kk oraz orzeczenie w zw. z art. 60 § 1 i § 6 pkt 4 kk samoistnej kary grzywny lub wymierzenie znacznie niższych kar jednostkowych pozbawienia wolności za poszczególne czyny i kary łącznej nie przekraczającej jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku, aczkolwiek Sąd Okręgowy uwzględniając inne zarzuty apelacji obrońców dokonał zmian w zakresie kar wymierzonych D. P., które skutkowały wymierzeniem temu oskarżonemu kary pozbawienia wolności poniżej jednego roku

3.5.

w zakresie czynu z pkt I mający wpływ na treść wyroku zarówno w części orzeczenia o winie, jak i karze błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na przyjęciu, że oskarżony D. P. działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, polegającej na próbie uniknięcia kary finansowej w postępowaniu antydopingowym, podczas gdy jego zachowanie wobec współoskarżonego P. Ż. było działaniem co najwyżej w celu osiągnięcia korzyści osobistej, polegającej na uniknięciu odpowiedzialności w postępowaniu antydopingowym, a to z kolei nie dawało podstaw do zastosowania rygoru przewidzianego w art. 33 § 2 kk (zarzut z pkt IV apelacji adw. S. M.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

obrońca podnosząc ten zarzut pomija milczeniem dość oczywisty fakt, że D. P. podejmując zachowania objęte zarzutami aktu oskarżenia działał jako Dyrektor Wykonawczy Miejskiego Klubu (...) oraz trener. W sposób oczywisty ewentualne i przewidywalne wówczas dla oskarżonego decyzje (...) o wymierzeniu mu oraz piłkarzom kar dyscyplinarnych skutkujących m.in. ich dyskwalifikacją w rozgrywkach ligi piłkarskiej prowadziłoby do utraty przez niego dotychczasowego sposobu zarobkowania. Oskarżony działał więc z zamiarem uniknięcia dotkliwych dla niego strat w sferze majątkowej.

Wniosek

wniosek o zastosowanie art. 22 § 2 kk jako podstawy prawnej skazania co do przypisanego D. P. jednego czynu z art. 271 § 1 kk i art. 273 kk w zw. z art. 11 § 1 kk i art. 12 § 1 kk, wyeliminowanie z niego art. 33 § 2 kk oraz orzeczenie w zw. z art. 60 § 1 i § 6 pkt 4 kk samoistnej kary grzywny lub wymierzenie znacznie niższych kar jednostkowych pozbawienia wolności za poszczególne czyny i kary łącznej nie przekraczającej jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku o wyeliminowanie orzeczenia o karze grzywny wymierzonej na podstawie art. 33 § 2 kk

3.6.

- zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary pozbawienia wolności (art. 438 pkt 4 kpk), kar jednostkowych jak i w konsekwencji kary łącznej 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, w okolicznościach sprawy, niewspółmiernie (rażąco) surowej, a w szczególności nieadekwatnej do okoliczności sprawy i pomijającej całokształt ocen obciążających i łagodzących, zmuszającej oskarżonego do odbycia dotkliwej kary pozbawienia wolności; kara 1 rok i 3 miesiące pozbawienia wolności świadczy o braku zachowania wewnętrznej sprawiedliwości wyroku, mocą którego współsprawca otrzymuje drastycznie niższą rodzajowo karę (zarzut apelacji adw. W. T.);

- w zakresie obu przypisanych czynów rażącą niewspółmierność wymierzonych oskarżonemu D. P. kar jednostkowych 10 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z pkt I i grzywny oraz 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z pkt II, a także kary łącznej jednego roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w sytuacji, gdy konieczne było zastosowanie jako podstawy skazania D. P. art. 22 § 2 kk z zasadnym dobrodziejstwem nadzwyczajnego złagodzenia kary, bez konieczności orzekania grzywny obok kary pozbawienia wolności, oskarżony nie był wcześniej karany i legitymuje się nieprzeciętnymi dokonaniami sportowymi jako piłkarz i trener, a w toczącym się nadal postępowaniu antydopingowym nieprawomocnie został ukarany okresową dyskwalifikacją i z tego tytułu ponosi określone konsekwencje w życiu osobistym i zawodowym, co dawało wystarczające podstawy do co najwyżej wolnościowego skazania D. P. na karę samoistnej grzywny ewentualnie pozbawienia wolności w rozmiarze nie przekraczającym jednego roku z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (zarzut z pkt V apelacji adw. S. M.)

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zdaniem Sądu Okręgowego, trafne są częściowo zarzuty obrońców co do rażącej surowości kar wymierzonych D. P., nie tylko w odniesieniu do stopnia jego winy i szkodliwości społecznej przypisanych mu czynów, ale także w odniesieniu do kary wymierzonej P. Ż..

- wprawdzie w zakresie kary wymierzonej D. P. za czyn z pkt I aktu oskarżenia Sąd Okręgowy nie znajduje podstaw do dalej idącego złagodzenia kary pozbawienia wolności (warto przypomnieć, że czyn z art. 271 § 3 kk zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy), to wymierzenie temu oskarżonemu kary 8 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 273 kk (tj. czyn zagrożony karą grzywny, karą ograniczenia wolności lub karą do 2 lat pozbawienia wolności), stanowi nieakceptowalną reakcję karną i w sposób oczywisty jest rażąco surowe. Rola obu oskarżonych w popełnieniu czynu z pkt II aktu oskarżenia jest podobna, obaj oskarżeni są osobami wcześniej niekaranymi, a mimo to D. P. została wymierzona kara 8 miesięcy pozbawienia wolności, zaś P. Ż. kara grzywny. Sąd Okręgowy nie znajduje w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku przekonywująco umotywowanych powodów do tak drastycznego zróżnicowania rodzajów kar wymierzonych tym oskarżonym.

Wniosek

- brak adekwatnego do podniesionego zarzutu wniosku wynikającego z apelacji adw. W. T.;

- wniosek o zastosowanie art. 22 § 2 kk jako podstawy prawnej skazania co do przypisanego D. P. jednego czynu z art. 271 § 1 kk i art. 273 kk w zw. z art. 11 § 1 kk i art. 12 § 1 kk, wyeliminowanie z niego art. 33 § 2 kk oraz orzeczenie w zw. z art. 60 § 1 i § 6 pkt 4 kk samoistnej kary grzywny lub wymierzenie znacznie niższych kar jednostkowych pozbawienia wolności za poszczególne czyny i kary łącznej nie przekraczającej jednego roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (wniosek apelacji adw. S. M.)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- uznając zarzuty za zasadne w części dotyczącej kary wymierzonej D. P. za popełnienie czynu z pkt II aktu oskarżenia, Sąd Okręgowy zmienił w tym zakresie zaskarżony wyrok i wymierzył D. P. karę grzywny w wysokości 220 stawek dziennych po 100 zł stawka, uznając że w takim wymiarze kara będzie adekwatna do okoliczności popełnienia tego czynu, stopnia winy i szkodliwości społecznej tego czynu, w tym także motywacji sprawcy;

- dodatkowo Sąd Okręgowy warunkowo zawiesił wykonanie kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, wymierzonej oskarżonemu w pkt 1 wyroku, na okres 2 lat próby uznając, że zachodzą w stosunku do tego oskarżonego pozytywne przesłanki z art. 69 § 1 i 2 kk. Warto pamiętać, że oskarżony nie był wcześniej karany, zatem wymierzenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec tego oskarżonego celów kary. Dodatkowo Sąd na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk nałożył na oskarżonego obowiązek informowania sądu o przebiegu okresu próby w celu wzmocnienia nadzoru nad postępowaniem oskarżonego w tym okresie.

- w konsekwencji zmian w zakresie rozstrzygnięcia o karze w odniesieniu do D. P. niezbędne było orzeczenie wobec niego kary łącznej grzywny w wysokości 320 stawek dziennych po 100 zł stawka. W ocenie Sądu Okręgowego, w odniesieniu do tego sprawcy nie było podstaw do kształtowania kary łącznej z zastosowaniem zarówno zasady kumulacji jak i pełnej absorpcji.

3.7.

w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że oskarżony D. P. ma ponosić wszystkie koszty związane z prowadzonym postępowaniem przygotowawczym, a nie wyłącznie za te czynności, które w konsekwencji skutkowały postawieniem mu określonych zarzutów i za które został skazany Wyrokiem z 18 lutego 2022r. (zarzut apelacji adw. W. T.)

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

zarzut obrońcy jest w stopniu oczywistym zasadny. Istotnie Sąd Rejonowy zasądził od oskarżonych wszelkie koszty sądowe powstałe w sprawie, zwłaszcza w postępowaniu przygotowawczym nie dokonując rozróżnienia, czy wchodzące w skład tych kosztów wydatki zostały poniesione w celu wyjaśnienia sprawy w zakresie czynów objętych aktem oskarżenia, czy były związane z czynnościami dowodowymi podejmowanymi w zakresie wątku sprawy, umorzonego następnie już na etapie postępowania przygotowawczego. Zdaniem Sądu Okręgowego, jedynie wydatki związane z dokonywaniem ustaleń faktycznych w zakresie czynów objętych aktem oskarżenia winny obciążać oskarżonych w tej sprawie w częściach równych.

Wniosek

wniosek o przejęcie kosztów sądowych zgodnie z treścią art. 632 kpk na rachunek Skarbu Państwa

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- wniosek obrońcy nie zasługuje na uwzględnienie w całości, gdyż byłyby uzasadniony jedynie w przypadku uniewinnienia D. P. od zarzuconych mu czynów,

- jednakże Sąd Okręgowy dokonał zmiany w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach sądowych za postępowanie przed Sądem I instancji (pkt 6 wyroku) w ten sposób, że obciążył oskarżonych w częściach równych wydatkami powstałymi w postępowaniu przygotowawczym i sądowym innymi niż związane z gromadzeniem dokumentacji medycznej z placówek medycznych oraz związanych z wywołaniem w sprawie opinii sądowo-lekarskiej. W zakresie tych wydatków nie zachodzi bowiem podstawa do obciążania nimi oskarżonych.

- z tych powodów Sąd zmienił zaskarżony wyrok w tej części poprzez obniżenie kosztów sądowych za postępowanie przygotowawcze i przed sądem pierwszej instancji do kwot po 1.219,55 zł.

3.8.

zarzut mającej wpływ na treść wyroku obrazy przepisów postępowania, a mianowicie art. 170 § 1 pkt 2 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez nieuzasadnione oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z zeznań członków zarządu Miejskiego Klubu (...) S., a mianowicie Z. S., M. J. i D. M., bowiem przeprowadzenie tych dowodów będzie miało istotne znaczenie dla sprawy z uwagi na fakt, iż osoby te brały czynny udział w spotkaniu z 24 października 2019 roku, na którym miało dojść do rzekomego nakłaniania piłkarzy przez P. Ż., do przestępnego zachowania się (zarzut z pkt II lit. a apelacji r.pr. P. P. (3))

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzut stał się nieaktualny wskutek przeprowadzenia wnioskowanych przez obrońcę dowodów na rozprawie odwoławczej;

- jednakże wynik przesłuchania tych świadków wskazuje na brak zasadności tego zarzutu, gdyż zeznania świadków nie mają „ istotnego znaczenia dla sprawy”.

Wniosek

wniosek o uniewinnienie oskarżonego P. Ż. od zarzucanego mu czynu oraz zasądzenie na rzecz oskarżonego kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych,

ewentualnie, w przypadku gdyby Sąd nie podzielił wniosku o uniewinnienie P. Ż., wniosek o warunkowe umorzenie postępowania wobec P. Ż. na okres próby

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu, co do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania wobec tego oskarżonego Sąd dokonał rozważań poniżej.

3.9.

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść tego orzeczenia, a mianowicie nieuzasadnione przyjęcie, iż P. Ż. działając wspólnie i w porozumieniu z D. P. „nakłaniali piłkarzy do tego żeby sporządzoną przez P. Ż. dokumentację przyjęli i wykorzystali w postępowaniu prowadzonym przez P.", gdy tymczasem P. Ż. nie nakłaniał piłkarzy do żadnego użycia oraz nie doszło do żadnego wystawienia dokumentacji, w tym zaświadczenia wskazującego na stan zdrowia piłkarzy (zarzut z pkt 1 apelacji r.pr. P. P. (3)),

- zarzut, mającej wpływ na treść wyroku, obrazy przepisów postępowania, a mianowicie art. 7 kpk w związku z art. 410 kpk poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodów, polegającej na bezzasadnym uznaniu, iż postawa i zachowanie P. Ż. wskazują, że za namową trenera chciał on potwierdzić nieprawdę w dokumentacji lekarskiej i nakłaniał piłkarzy do użycia takich zaświadczeń w toczących się przeciwko nim postępowaniach antydopingowych, gdy tymczasem właściwa ocena dowodów z dokumentów wyników badań krwi piłkarzy sprzed podania kroplówek oraz wyjaśnień P. Ż. w powiązaniu z wyjaśnieniami D. P. i zeznaniami K. S. dotyczącymi stanu zdrowia piłkarzy jakie przed spotkaniem w dniu 24 października 2019 roku miał P. Ż. prowadzi do zgoła odmiennych wniosków, wskazujących, iż nie nakłaniał on piłkarzy do jakiegokolwiek użycia zaświadczeń, które nigdy też nie zostały wystawione, a miał jedynie potwierdzić rzeczywisty stan zdrowia piłkarzy na dzień podania kroplówek przez nich wskazany (zarzut z pkt 2 lit. b apelacji r.pr. P. P. (3))

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

oba zarzuty apelacji obrońcy są w stopniu oczywistym bezzasadne. Obrońca starał się w apelacji wykazać, że w drużynie piłkarskiej panowała „jelitówka”, zatem P. Ż. posiadając o tym wiedzę oraz mając dostęp do wyników krwi zawodników udał się na spotkanie z piłkarzami będąc w błędnym przekonaniu, że niezbędne było podanie im kroplówki, a gdy na spotkaniu piłkarze zaprzeczyli, aby chorowali na jelitówkę, wówczas P. Ż. opuścił spotkanie. Te tezy obrońcy pozostają jednak w rażącej sprzeczności z treścią zeznań piłkarzy przesłuchanych w toku postępowania, z których wynika wprost do jakiego zachowania podżegał ich P. Ż. wraz z D. P.. Błędne są także twierdzenia obrońcy o tym, że P. Ż. nie dążył do sporządzenia dokumentacji medycznej stwierdzającej nieprawdę, gdyż wynika to wprost nie tylko z rozmów tego oskarżonego z piłkarzami, ale także z korespondencji sms-owej pomiędzy oskarżonymi, o czym było powyżej.

Wniosek

wniosek o uniewinnienie oskarżonego P. Ż. od zarzucanego mu czynu oraz zasądzenie na rzecz oskarżonego kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych,

ewentualnie, w przypadku gdyby Sąd nie podzielił wniosku o uniewinnienie P. Ż., wniosek o warunkowe umorzenie postępowania wobec P. Ż. na okres próby

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu, co do wniosku o warunkowe umorzenie postępowania wobec tego oskarżonego Sąd dokonał rozważań poniżej.

3.10.

zarzut obrazy przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 18 § 2 kk w zw. z art. 273 § 1 kk przez dokonanie błędnej jego wykładni i przyjęcie, że oskarżony P. Ż. swoim działaniem wypełnił znamiona podżegania do popełnienia wskazanego przestępstwa, podczas gdy prawidłowa wykładnia wskazanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że zachowanie P. Ż. nie wypełnia znamion tych przestępstw (zarzuty z pkt 3 apelacji r.pr. P. P. (3))

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zarzut obrońcy nie jest co do zasady uzasadniony. Nie sposób zgodzić się z obrońcą, że czyn zarzucony P. Ż. nie stanowi przestępstwa z powodu tego, że z opisu czynu nie wynika fakt wystawienia dokumentu poświadczającego nieprawdę. Istota przestępstwa przypisanego oskarżonym (z pkt II aktu oskarżenia) sprowadza się do tego, że obaj oskarżeni usiłowali nakłonić piłkarzy do użycia w postępowaniu antydopingowym dokumentów poświadczających nieprawdę, których sporządzenie deklarował P. Ż.. Dla bytu przestępstwa podżegania (art. 18 § 2 kk) nie ma znaczenia to czy przedmiot, którym miałby posłużyć się podżegany do popełnienia przestępstwa, istnieje już w momencie podżegania, gdyż takie zastrzeżenie nie wynika z treści przepisu.

- dalej obrońca wskazał, że „ podżegacz swoim działaniem musi wywołać skutek, jakim jest wywołanie u osoby nakłanianej co najmniej zamiaru podjęcia określonej czynności, bez konieczności jej urzeczywistnienia”. Zgadzając się z tym ogólnym stwierdzeniem, Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska obrońcy, że skoro oskarżeni nie doprowadzili nakłanianych piłkarzy do zamiaru popełnienia przestępstwa, to działanie oskarżonego P. Ż. nie stanowi przestępstwa. Otóż w orzecznictwie oraz doktrynie obowiązuje niekwestionowany pogląd, że podżeganie może być popełnione w formie usiłowania (nawet wówczas gdy sprawca bezskutecznie nakłania do czynu zabronionego o znamionach podżegania – zob. postanowienie SN z dnia 19 sierpnia 2020r. w sprawie IV KK 312/19). W przedmiotowej sprawie opis czynu przypisanego obu oskarżonym jest prawidłowy i adekwatny do ustaleń faktycznych, a mianowicie w opisie czynu wskazano, że obaj oskarżeni „ nakłaniali” zawodników do określonego zachowania, „ lecz zamierzonego celu nie osiągnęli ze względu na odmowę piłkarzy i interwencję funkcjonariuszy Policji”. Jednakże podzielając powyższą ogólną tezę obrońcy o naturze podżegania jako przestępstwa skutkowego należało zmienić z urzędu kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonym z pkt II aktu oskarżenia i przyjąć, że oskarżeni popełnili czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 18 § 2 kk w zw. z art. 273 kk. Nadto Sąd Okręgowy zdecydował się zamienić sformułowanie „ nakłaniali” na „ usiłowali nakłonić”, gdyż czasownik „ nakłania” został użyty przez ustawodawcę w art. 18 § 2 kk do opisania znamion podżegania w formie dokonania, a tymczasem oskarżeni w tej sprawie jedynie usiłowali podżegać piłkarzy do określonego działania.

Wniosek

wniosek o uniewinnienie oskarżonego P. Ż. od zarzucanego mu czynu oraz zasądzenie na rzecz oskarżonego kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych,

ewentualnie, w przypadku gdyby Sąd nie podzielił wniosku o uniewinnienie P. Ż., wniosek o warunkowe umorzenie postępowania wobec P. Ż. na okres próby

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

- bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzuconego mu czynu,

- oceniając zaś wniosek obrońcy o zmianę wyroku i warunkowe umorzenie postępowania wobec P. Ż. należy stwierdzić, że obrońca wprost nie podniósł takiego zarzutu w swej obszernej apelacji. Niemniej słusznie wskazał obrońca na zakończenie swej apelacji, iż w sprawie są spełnione wszystkie ustawowe przesłanki do warunkowego umorzenia postępowania wobec P. Ż.. Istotnie oskarżony nie był wcześniej karany, prowadzi ustabilizowany tryb życia, popełniony przez niego czyn nie charakteryzuje się wysokim stopniem winy i szkodliwości społecznej czynu. Jako okoliczności łagodzące należy uznać nie tylko fakt, że nie doszło finalnie do nakłonienia piłkarzy do użycia nierzetelnej dokumentacji medycznej w postępowaniu antydopingowym, ale także to, że P. Ż. podjął przestępcze działania uznając, że będzie to działanie na korzyść klubu piłkarskiego. Mając te argumenty na uwadze Sąd Okręgowy uwzględniając alternatywny wniosek obrońcy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie wobec P. Ż. na okres 2 lat tytułem próby oraz orzekł od niego świadczenie pieniężne w kwocie 18.000 zł (dostosowując wysokość świadczenia do dochodów oskarżonego).

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

6.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

- rozstrzygnięcie w zakresie winy co do obu oskarżonych

- rozstrzygniecie co do kary za czyn z pkt I aktu oskarżenia przypisanego D. P.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność zarzutów apelacji oraz brak podstaw do zmiany wyroku uwzględnianych przez sąd odwoławczy z urzędu

6.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

- kwalifikacja prawna i opis czynu przypisanego obu oskarżonym z pkt II aktu oskarżenia,

- zmiana rodzaju kary wymierzonej D. P. za czyn z pkt II aktu oskarżenia z kary pozbawienia wolności na karę grzywny, a w konsekwencji rozwiązanie kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w pkt 4 wyroku, orzeczenie o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności i o nałożeniu obowiązku probacyjnego,

- zmiana wyroku wobec P. Ż. poprzez warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec niego na okres próby i w konsekwencji orzeczenie wobec niego świadczenia na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

- zmiana rozstrzygnięcia o kosztach sądowych za postępowanie przygotowawcze i przed sądem I instancji

Zwięźle o powodach zmiany

uwzględnienie wniosków apelacji obrońców

6.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

6.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.4.1.

-------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III i IV

apelacje oskarżonych okazały się częściowo zasadne, zatem zgodnie z art. 634 kpk w zw. z art. 633 kpk Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa opłaty od wymierzonych im kar (orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania) oraz wydatki za postępowanie odwoławcze uznając, że brak jest podstaw do zwolnienia ich z zapłaty tych należności

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca D. P. adw. W. T.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca D. P.

adw. S. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

obrońca P. Ż.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana