Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego (...) w Warszawie

z dnia 16 kwietnia 2013 r., sygn. akt IX GC 228/12

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na rzecz Towarzystwa (...) w W. kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt XXIII Ga 1258/13

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. w P. domagał się od Towarzystwa (...) w W. jako ubezpieczyciela sprawcy kolizji drogowej, na podstawie umowy cesji wierzytelności przysługujących poszkodowanemu w tej kolizji, zapłaty kwoty 2819,14 zł wraz z roszczeniami ubocznymi tytułem pozostałej części odszkodowania obejmującego koszty najmu pojazdu zastępczego.

W sprzeciwie od wydanego w sprawie nakazu zapłaty pozwany wnosząc o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania zakwestionował wskazany przez powoda czas naprawy uszkodzonego pojazdu oraz podniósł, że poszkodowany jest płatnikiem podatku VAT w związku z czym powód może domagać się jedynie kwoty netto.

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo w całości oraz stosownie do wyniku sporu orzekł o kosztach postępowania sądowego.

Sąd Rejonowy ustalił, iż w dniu 24.03.2011r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony samochód (...). Sprawca kolizji był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. W dniu 29.03.2011r. poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego oraz dokonał przelewu wierzytelności z tej umowy na rzecz powoda. Uszkodzony pojazd został przyjęty do zakładu naprawczego w dniu 11.04.2011 r., a 20.04.2011 r. samochód był już naprawiony. Najem pojazdu trwał do 19.04.2011 r. i z tego tytułu powód wystawił fakturę VAT na 4084,76 zł brutto.

W postępowaniu likwidacyjnym Ubezpieczyciel wypłacił powodowi 1265,12 zł tytułem odszkodowania, a pozostałej jego części powód dochodził w niniejszym postępowaniu.

Rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy stwierdził, iż Umowa najmu w rozumieniu art. 659 kc zawarta pomiędzy poszkodowanym a powodem, jak i Umowa cesji (art. 509 kc) były prawidłowe. Na podstawie opinii biegłego Sąd Rejonowy ustalił, że konieczny i niezbędny czas naprawy uszkodzonego pojazdu nie był uzasadniony w wymiarze powyżej 5 dni, w związku z czym naprawa uszkodzonego pojazdu powinna była zakończyć się najpóźniej 15.04.2011 r.

Z uwagi na powyższe Sąd Rejonowy stwierdził, iż zapłacona w postępowaniu przedprocesowym przez pozwanego kwota zaspokaja w pełni roszczenie powoda i to niezależnie od faktu, czy powód dochodziłby odszkodowania w kwocie brutto czy netto. Dlatego też Sąd Rejonowy oddalił powództwo w całości, a kosztami postępowania w całości obciążył powoda.

W apelacji powód zaskarżył wyrok w całości i wniósł o jego zmianę poprzez uwzględnienie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania za obie instancje. Zaskarżonemu wyrokowi powód zarzucił:

1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczenia obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez uznanie, iż na pozwanym nie ciążył obowiązek zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego za 8 dni najmu, podczas gdy już wcześniej uznał on taki zakres roszczenia powoda na etapie postępowania likwidacyjnego,

2. naruszenie przepisów proceduralnych, mających istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 233 kpc poprzez dowolną ocenę dowodu z opinii biegłego w niniejszej sprawie, co w konsekwencji doprowadziło do niezasadnego przyjęcia przez Sąd I instancji, iż zasadny czas najmu wynosi maksymalnie 5 dni,

3. naruszenie przepisów proceduralnych, mających istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 233 kpc w zw. z art. 278 § 1 kpc poprzez dowolną ocenę dowodu z opinii biegłego w niniejszej sprawie oraz uznanie, że przy innym czasie przyjęcia pojazdu do warsztatu naprawczego niż ten określony w opinii biegłego pozostałe twierdzenia zawarte w opinii są prawdziwe, co w konsekwencji doprowadziło do niezasadnego przyjęcia przez Sąd I instancji, iż zasadny czas najmu wynosi maksymalnie 5 dni.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Rozpoznając apelację Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń stanu faktycznego i rozważań prawnych i ustalenia te Sąd Okręgowy przyjmuje jako własne.

Istota zarzutów apelacji powoda sprowadza się do zakwestionowania przez skarżącego wyliczeń Sądu Rejonowego dotyczących ustalenia zasadnego okresu najmu pojazdu zastępczego.

Przede wszystkim wskazać należy, iż stosownie do treści art. 822§1 i 4 kc, art. 828§1kc, art. 361§1kc i art. 36 ust 1 ustawy z 22.05.2003r o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych koszty najmu pojazdu zastępczego pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z kolizją, jako zdarzeniem powodującym szkodę. Szkoda ta polega na pozbawieniu poszkodowanego możliwości korzystania z pojazdu.

W związku z powyższym należało przede wszystkim zbadać, czy umowa najmu pojazdu oraz umowa przelewu wierzytelności z tej umowy są ważne, gdyż to w umowie najmu pojazdu roszczenie powoda znajduje swoje źródło i uzasadnia jego legitymację procesową do występowania w niniejszej sprawie, a okoliczności te Sąd bierze pod uwagę z urzędu na każdym etapie postępowania (art. 58§1 kc). W tym zakresie Sąd Okręgowy nie ma wątpliwości, co do ważności umowy najmu pojazdu oraz przelewu wierzytelności z tej umowy i w pełni podziela rozważania Sądu I instancji. Dodatkowo wskazać należy, że poszkodowana B. K. upoważniła swojego męża A. K. do podpisywania w jej imieniu wszelkich dokumentów związanych ze szkodą (k.20). Uwypuklić również należy fakt, że złożone przez A. K. oświadczenie o tym, iż samochód zastępczy był niezbędny dla dojazdów do pracy (k.19) jest irrelewantne dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, gdyż najem samochodu zastępczego per se mieści się w granicach adekwatnego związku przyczynowo-skutkowego (art. 361 kc), stanowi zatem normalne następstwo zdarzenia ubezpieczeniowego, w związku z czym poszkodowany nie ma obowiązku wskazywania celu oraz zasadności najmu pojazdu.

Odnośnie długości zasadnego czasu najmu pojazdu zastępczego stwierdzić należy, że kwestia ta niewątpliwie wymagała wiadomości specjalnych, w związku z czym Sąd I instancji słusznie w tym zakresie zinterpretował wyczerpującą i logiczną opinię biegłego, skutkiem czego przyjął, że czas naprawy uszkodzonego pojazdu nie powinien przekroczyć 5 dni. Czas naprawy uszkodzonego pojazdu nie przekracza bowiem 4 dni, nawet przy założeniu czasu pracy w wymiarze nie 8 h, a 7 h i 45 min dziennie. W ocenie Sądu Okręgowego zasadne jest doliczenie dodatkowo 1 dnia na czynności okołonaprawcze, w szczególności na wydanie i odbiór pojazdu przez poszkodowanego. Irrelewantne przy tym pozostają w tym zakresie ustalenia stron, skutkiem których przyjęto i uznano 8 dni najmu zastępczego, bowiem najem trwający powyżej 5 dni okazał się nieuzasadniony, tj. nie pozostający w związku ze szkodą. Z tej też przyczyny zarzut naruszenia art. art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczenia obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych okazał się chybiony, a badanie uzasadnionego czasu naprawy konieczne i uzasadnione.

W świetle powyższych rozważań Sąd Okręgowy nie podziela również zarzutów apelacji dotyczących naruszenia przepisu art. 233 § 1 k.p.c., bowiem stanowią one wyłącznie polemikę z ustaleniami podjętymi przez Sąd I instancji. Podkreślenia wymaga fakt, że skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że Sąd ten uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął Sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena Sąd (tak SN w wyroku z 6 listopada 1998 r., sygn. akt III CKN 4/98, LEX nr 50231).

Ponieważ pozwany wypłacił już powodowi odszkodowanie za 8 dni najmu pojazdu zastępczego w cenie wskazanej przez powoda, należało uznać, że roszczenie powoda jest niezasadne, gdyż zostało już zaspokojone w całości.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy uznał apelację za bezzasadną wobec czego na podstawie art. 385kpc orzekł jak w wyroku.

O kosztach postępowania przed Sądem II instancji, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie przepisu art. 98 kpc, zgodnie z zasadą odpowiedzialności strony za wynik sporu.