Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 stycznia 2022 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2022 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 148 (1) § 1 k.p.c

sprawy z odwołania J. K. od orzeczenia (...) w W. z dnia (...) r. znak (...)

przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

1.  zmienia zaskarżone orzeczenie w ten sposób że zalicza odwołującego J. K. do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności od 17.05.2020 r na stałe, z przyczyn niepełnosprawności 11-I, 04-O, 10-N;

2.  orzeka, że odwołujący J. K. spełnia przesłanki określone w art. 8 ust z dnia 20 czerwca 1997 r Prawo o ruchu drogowym i ma prawo do karty parkingowej.

Sygn. akt VI U 393/20

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia (...) roku nr: (...) (...) w W. zaliczył J. K. do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z przyczyn 11-I, 04-O do 16 czerwca 2025 roku, z ustaleniem stopnia niepełnosprawności od 17 maja 2020 roku. W zakresie wskazań dotyczących niepełnosprawności wskazał, że odwołujący spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym.

Orzeczeniem z dnia (...) roku nr (...) (...) w W. stwierdził, że niepełnosprawność jest na stałe.

(orzeczenie (...) i (...) akta (...))

Od powyższego orzeczenia (...) J. K. wniósł odwołanie wnosząc o zaliczenie go do znacznego stopnia niepełnosprawności.

(odwołanie – k. 1 -2)

W odpowiedzi na odwołanie (...) wniósł o jego oddalenie w całości.

(odpowiedź na odwołanie – k. 12-13)

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący się cierpi na wieloogniskowe naczyniopochodne uszkodzenie mózgu wywołane udarem, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, polineuropatię cukrzycową. Ma dyzrytmiczne zaburzenia mowy przy emocjach. Drętwieją mu kończyny górne i dolne, wywołuje to zaburzenia chodu. Cierpi na zaburzenia czucia w kończynach górnych i dolnych wywołane polineuropatią.

Poza domem porusza się na wózku inwalidzkim. W domu na krótkich dystansach porusza się za pomocą balkoniku. Mieszkanie opuszcza sporadycznie.

Wymaga pomocy osób trzecich przy czynnościach życia codziennego związanych z samoobsługą: zakupy, przygotowywanie posiłków, czynności porządkowe w domu i czynności związane utrzymaniem higieny osobistej. Jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym z przyczyn neurologicznych. Taka niepełnosprawność wynika z uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego i obwodowego układu nerwowego. Niepełnosprawność ta jest utrwalona, nie rokuje poprawy.

(opinia biegłego neurologa J. S. – k. 35-35v, uzupełniająca opinia biegłego neurologa J. S. – k. 63)

W zakresie schorzeń okulistycznych odwołujący się cierpi na ślepotę oka prawego oraz praktyczną ślepotę oka lewego w następstwie zaniku nerwu wzrokowego i rozległych zmian cukrzycowych siatkówki i jaskry wtórnej w obu oczach. Z powodu praktycznej ślepoty na prawe lewe oko i ślepotę całkowitą prawego oka jest osobą niesamodzielną, wymaga pomocy innych osób w czynnościach dnia codziennego.

(opinia biegłego okulisty R. S. – k. 54)

Odwołujący się cierpi na cukrzycę typu LADA od 2001 roku. Aktualnie jest ona dobrze kontrolowana. Powikłaniem cukrzycy u odwołującego jest trwałe uszkodzenie wydolności nerek i narządu wzroku. Przyjmuje codziennie insulinę wstrzykiwaną 4 razy na 24 godziny. Z powodu cukrzycy i jej powikłań jest niepełnosprawny w stopniu znacznym.

(opinia biegłego diabetologa G. R. – k. 72-74v)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie opinii biegłych – neurologa J. S., okulisty R. S. oraz diabetologa G. R.. Opinie sporządzone przez biegłych były spójne co do oceny stanu zdrowia odwołującego, nie różniły się w zasadniczych, istotnych dla sprawy zakresach dotyczących niepełnosprawności odwołującego. Zostały wydane po przeprowadzaniu badania odwołującego oraz analizy dokumentacji medycznej załączonej do akt sprawy oraz akt (...). W zakresie opinii biegłego neurologa Sąd wskazuje, że (...) składał do niej zastrzeżenia i uwagi wobec czego została sporządzona opinia uzupełniająca, w której biegła J. S. w sposób jasny i pełny ustosunkowała się do pisma (...) zawierającego zarzuty. Do opinii uzupełniającej biegłej (...) nie składał zastrzeżeń. Sąd nie miał podstaw do zasięgania opinii kolejnych biegłych lub zasięgania opinii uzupełniającej ponieważ w sprawie opinie wydawali biegli specjaliści ze wszystkich schorzeń na które cierpi odwołujący się.

Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie w całości z następujących przyczyn.

Odwołujący się J. K. wnosił o zaliczenie go do znacznego stopnia niepełnosprawności oraz ustalenie uprawnienia do „karty parkingowej”. W orzeczeniu (...), podtrzymanym przez (...), ustalano, że odwołujący się jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym z przyczyn 11-I i 04-O. Jak ustalono na podstawie opinii biegłych orzeczenie (...) i poprzedzające je orzeczenie (...) nie są zgodne z prawem.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

O istnieniu znacznego stopnia niepełnosprawności przesądzają łącznie trzy przesłanki; pierwsza - naruszona sprawność organizmu, druga - niezdolność do pracy albo zdolność do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i trzecia - wymaganie, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Tylko wystąpienie łącznie wszystkich tych trzech przesłanek stanowi podstawę do ustalenia, że dana osoba jest niepełnosprawną w stopniu znacznym.

Sąd swoje rozstrzygnięcie oparł na rzetelnych, przekonywujących pisemnych opiniach lekarza J. S. - biegłego sądowego w dziedzinie neurologii, lekarza G. R. - biegłego sądowego w dziedzinie diabetologii oraz lekarza R. S. – biegłego w zakresie okulistyki. W ocenie Sądu opinie są wiarygodne, jasne, rzeczowe i klarownie przedstawiają stan zdrowia odwołującego. Zostały one sporządzone przez specjalistów, po dogłębnej analizie całej dokumentacji medycznej oraz dodatkowo, po przeprowadzeniu przez biegłych badań lekarskich. Opinie, jako logiczne i wyczerpujące, Sąd uznał za podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia, przyjmując zawarte w nich ustalenia za własne.

Z ustaleń Sądu poczynionych w tej sprawie wynika, że odwołujący się J. K. jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Ma on naruszoną sprawność organizmu z przyczyn neurologicznych: wieloogniskowe naczyniopochodne uszkodzenie mózgu wywołane udarem, zawroty głowy, zaburzenia równowagi, diabetologicznych: cukrzycę typu LADA, polineuropatię cukrzycową oraz uszkodzenie nerek oraz okulistycznych: ślepotę oka prawego oraz praktyczną ślepotę oka lewego w następstwie zaniku nerwu wzorkowego i rozległych zmian cukrzycowych siatkówki i jaskry wtórnej w obu oczach. Takich schorzeń bezsprzecznie nie ma osoba, która nie ma naruszonej sprawności organizmu czyli taka u której wszystkie układy narządów funkcjonują prawidłowo. Sąd ponadto ustalił, że odwołujący się jest osobą niezdolną do pracy. Wynika to z faktu, że odwołujący się jest niemalże niewidomy, z powodu uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego cierpi na zaburzenia równowagi, porusza się na wózku inwalidzkim. Powoduje to, że odwołujący nie jest zdolny do podjęcia jakiejkolwiek pracy z powodu bardzo dużego naruszenia sprawności organizmu. J. K. nie jest w stanie samodzielnie wykonywać czynności dnia codziennego, a tym bardziej nie jest w stanie pracować. W celu pełnienia ról społecznych, wymaga stałej i długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji, która przejawia się przede wszystkim w trudnościach w poruszaniu się. Z tego powodu odwołujący nie jest w stanie samodzielnie przygotowywać sobie posiłków, zrobić zakupów, sprzątać w domu, samodzielnie zadbać o codzienną toaletę, mycie. Niemożność wykonywania przez odwołującego samodzielnie tych czynności powoduje, że konieczna jest pomoc i opieka innej osoby na co dzień. Konieczność ta ma charakter stały, ze względu na charakter schorzeń czyli ich nieodwracalność. Konieczność opieki i pomocy w pełnieniu ról społecznych jako samodzielnej egzystencji będzie dla odwołującego wymagana ciągle. Nie jest to stan przejściowy, odwołujący nie rokuje odzyskania sprawności.

Reasumując odwołujący się jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym z przyczyn neurologicznych (10-N), okulistycznych (04-O) i diabetologiczno-internistycznych (11-I). Ze względu na charakter schorzeń nie rokujących poprawy zdrowia, niepełnosprawność w stopniu znacznym z tych przyczyn jest trwała. Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w punkcie pierwszym sentencji wyroku.

Odwołujący się w toku postępowania rozszerzył zakres odwołania wnosząc o przyznanie mu prawa do „karty parkingowej” – pkt 9 wskazań dotyczących niepełnosprawności. Odwołujący się spełnia przesłanki określone w art. 8 ust. 3a pkt 1 i 2 ustaw Prawo o ruchu drogowym. Przepis ten stanowi, że w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności spełnienie tych przesłanek może zostać stwierdzone jedynie w przypadku ustalenia przyczyny niepełnosprawności o symbolu 05-R (upośledzenie narządu ruchu) lub 10-N (choroba neurologiczna) i stwierdzenia, że odwołujący jest osobą niepełnosprawną o obniżonej sprawności ruchowej. Z ustaleń Sądu wynika, że odwołujący się J. K. jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym o symbolu przyczyny m.in. 10-N. Dodatkowo ma znacznie obniżoną sprawność ruchową. Z ustaleń Sądu wynika, że poza miejscem zamieszkania musi poruszać się na wózku inwalidzkim. Wynika to z chwiejności chodu, zaburzeń równowagi z powodu uszkodzeń układu nerwowego. Tym samym spełnione są wszystkie przesłanki uprawniające odwołującego do ustalenia, że ma prawo do karty parkingowej. O powyższym orzeczono jak w punkcie drugim sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)