Sygn. akt VI Ka 402/22
Dnia 26 października 2022 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący – sędzia Andrzej Tekieli
Protokolant Monika Mazur
przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze: L. P.
po rozpoznaniu w dniu 19 października 2022 r.
sprawy F. Z. ur. (...) we W.
s. Z., B. z domu K.
oskarżonego z art. 278 § 1 kk, art. 190 § 1 kk
z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze
z dnia 7 kwietnia 2022 r. sygn. akt II K 314/21
I. zmienia zaskarżony wyrok wobec oskarżonego F. Z. w ten sposób, że:
1. w pkt I części dyspozytywnej z opisu czynu przypisanego oskarżonemu eliminuje ustalenie, że oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia zegarek i biżuterię o łącznej wartości 35.000 tysięcy złotych należące do A. K., córki P.;
2. w pkt II części dyspozytywnej okres na który warunkowo zawieszono oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności skraca do 2 (dwóch) lat;
3. uchyla rozstrzygnięcie z pkt IV części dyspozytywnej i na podstawie art. 46§1 k.k. orzeka wobec oskarżonego F. Z. obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz A. K. i P. K. uprawnionych solidarnie kwoty 18.729 (osiemnaście tysięcy siedemset dwadzieścia dziewięć) złotych;
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od oskarżonego F. Z. na rzecz oskarżycieli posiłkowych A. K. i P. K. kwoty po 840 złotych tytułem udziału pełnomocnika z wyboru w postępowaniu odwoławczym;
IV. zasądza od oskarżonego F. Z. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 320 złotych, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 300 złotych za drugą instancję.
UZASADNIENIE |
||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
VI Ka 402/22 |
||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
|||||||||||||||||||
CZĘŚĆ WSTĘPNA |
||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 7 kwietnia 2022 r., sygn. akt II K 314/21 |
||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
||||||||||||||||||||
☒ obrońca oskarżonego |
||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
||||||||||||||||||||
☐ inny |
||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
|||||||||||||||||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
||||||||||||||||||
☐ |
co do kary |
|||||||||||||||||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
|||||||||||||||||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu |
|||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
|||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
|||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
|||||||||||||||||||
☒ |
||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
|||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
||||||||||||||||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
|||||||||||||||||
1 Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy |
||||||||||||||||||||
2.1. Ustalenie faktów |
||||||||||||||||||||
2.1.1. Fakty uznane za udowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
F. Z. |
Noszenie na co dzień biżuterii przez pokrzywdzoną A. K. c. P. |
Fotografie dołączone do apelacji |
k.263 - 270 |
|||||||||||||||||
2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
||||||||||||||||
------------------ |
---------------------------------------------------- |
------------ |
---------- |
|||||||||||||||||
2.2. Ocena dowodów |
||||||||||||||||||||
2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
||||||||||||||||||
Fotografie dołączone do apelacji obrońcy |
Dowody niekwestionowane przez oskarżycieli w toku postępowania odwoławczego, świadczące że pokrzywdzona nosi na co dzień biżuterię, choć z fotografii nie sposób ustalić , że jest to ta sama biżuteria co w zarzucie aktu oskarżenia. |
|||||||||||||||||||
2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
||||||||||||||||||
-------------- |
------------------------------ |
-------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
|||||||||||||||||||
1. Wystąpienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej co do pierwszego czynu, tj. wystąpienia przesłanki z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 2, 3 i 4 k.p.k. co do A. K. junior. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||
2. Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mający wpływ na jego treść, polegający na: - błędnym przyjęciu, że osobami pokrzywdzonymi są A. K. junior, A. K. senior i P. K., podczas gdy lokal położony przy ul. (...) w J. wraz z jego zawartością w dacie zarzutu stanowił współwłasność niepodzielną S. i J. F.; - błędnym ustaleniu, że w lokalu położonym przy ul. (...) w J. znajdowały się rzeczy w postaci zegarka i biżuterii łącznej wartości 35.000 zł oraz naczynia, płyty gramofonowe i zegarek stanowiące współwłasność P. i A. K. o wartości 18.729 zł, podczas gdy fakt ten nie wynika z materiału dowodowego, zwłaszcza pod kątem zeznań świadków; - błędnym ustaleniu, że oskarżony wykonał kopię klucza do lokalu położonego przy ul. (...) w J., podczas gdy wymienił on zamki do wspólnego korytarza; - braku ustalenia czynników motywacyjnych, które kierowały oskarżonym i dowolne przyjęcie, że oskarżony dopuścił się przestępstwa kierowania gróźb karalnych, podczas gdy z materiału dowodowego nie wynika, by oskarżony w dniu 7 kwietnia 2020 roku w jakikolwiek sposób, jakkolwiek groził pokrzywdzonym; - przyjęciu, iż oskarżony zachowaniem swoim wyczerpał znamiona czynu z art. 190 § 1 k.k., podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy i jego właściwa analiza nie pozwalała na przyjęcie za udowodnioną tezę aktu oskarżenia w tym zakresie, albowiem oskarżonemu w istocie nie towarzyszył na żadnym etapie zdarzenia zamiar (chociażby dolus eventualis); - przyjęciu, iż oskarżony zachowaniem swoim dopuścił się występku z art. 278 § 1 k.k. powodując szkodę w łącznej wysokości 53.729 zł, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy i jego właściwa analiza – wbrew stanowisku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze – nie pozwalała na przyjęcie za udowodnionej tezy aktu oskarżenia, zwłaszcza że wskazana wyżej wartość nie wynika z żadnego zestawienia finansowego, dokumentów w postaci umów lub zgłoszeń do Urzędu Skarbowego, opinii biegłego ani innych dowodów wskazanych w niniejszej sprawie. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|||||||||||||||||||
3. Naruszenie prawa procesowego: - art. 4 k.p.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i uwzględnienie wyłącznie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, podczas gdy istnieje rażący brak jednoznaczności kradzieży rzeczy, który to brak w połączeniu z zeznaniami świadków oraz dowodami w postaci fotografii nie pozwala na przypisanie oskarżonemu sprawstwa i czynu z art. 279 § 1 k.k.; - art. 5 § 2 k.p.k. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, wyrażające się niepowzięciem przez Sąd wątpliwości, a które na podstawie zgromadzonego materiału Sąd powinien dostrzec, co do rzeczywistych rzeczy umiejscowionych w lokalu położonym przy ul. (...) w J., a które to wątpliwości Sąd powinien był powziąć na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, w tym zeznań świadków; - art. 415 § 1 k.p.k. w zw. z art. 46 § 1 k.k. poprzez nałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody i zapłatę kwoty pieniężnej w wysokości 18 729 zł na rzecz A. K. senior oraz kwoty pieniężnej w wysokości 35 000 zł na rzecz A. K. junior, w sytuacji gdy wartość rzeczy została wyceniona według kryterium subiektywnego; - art. 200 k.p.k. polegające na nieprzeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego w zakresie wystąpienia szkody i jej rozmiarów, w konsekwencji braku rzetelnego ustalenia jej wysokości i przyjęciu twierdzeń pokrzywdzonych za prawdziwe, podczas gdy w niniejszej sprawie wskazywane przez pokrzywdzonych kwoty poszczególnych przedmiotów są wprost nierealne; - art. 424 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku, który jest wewnętrznie sprzeczny, jak również poprzez niewystarczające wyjaśnienie, w jakim zakresie Sąd dał wiarę poszczególnym dowodom, a w jakim – odmówił im waloru wiarygodności. |
☐ zasadny ☒ częściowo zasadny ☐ niezasadny |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
||||||||||||||||||||
Ad. 1 Sąd Odwoławczy nie stwierdził bezwzględnej przyczyny odwoławczej z art. 439 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k. co do pierwszego z czynów, w odniesieniu do mienia w kwocie 35.000 zł. należącego do A. K., c. P., chociaż dokonał zmiany opisu czynu przypisanego F. Z. w tej części eliminując zabór tego mienia, co zostanie szczegółowo omówione w dalszej części uzasadnienia. Z chaotycznego, niespójnego uzasadnienia apelacji wynika, że skarżąca obrońca wywodziła brak wniosku o ściganie ( art. 17 § 1 pkt 10 k.p.k. ) w tej części z faktu, że złota biżuteria której zabór A. K. c. P. zarzucała oskarżonemu należała wcześniej do jej babci i brak jest dowodu że babcia dokonała darowizny na jej rzecz. Poza wszystkim wskazać należy że prawo karne kieruje się innymi zasadami niż prawo cywilne, pokrzywdzonymi przestępstwami przeciwko mieniu ( a więc osobami uprawnionymi do złożenia wniosku o ściganie ) bywają nie tylko właściciele rzeczy ale także ich aktualni posiadacze, ponadto przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. jest ścigane na wniosek pokrzywdzonego tylko w przypadku popełnienia na szkodę osoby najbliższej ( art. 279 § 2 k.k. ), którą w chwili czynu A. K. c. P. dla oskarżonego już nie była. Dalsza argumentacja w tym zakresie przedstawiona zostanie poniżej. |
||||||||||||||||||||
Ad. 2 Odnosząc się do zarzutu błędnego określenia pokrzywdzonych czynem z pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku zauważyć należy, iż według zeznań A. K. c. P. przedmioty, które zbrane zostały z mieszkania przy ul. (...) stanowiły darowiznę od dziadków (która co do ruchomych składników majątku nie wymaga zachowania aktu notarialnego, o ile doszło do faktycznego przekazania władztwa nad rzeczą), co potwierdzają zeznania A. i P. K.. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, która dotyczy prawnokarnej oceny zachowania oskarżonego, pozostają uwagi skarżącej dotyczące obowiązku złożenia zeznania podatkowego w związku z tą domniemaną darowizną. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż pokrzywdzeni dysponowali przedmiotami znajdującymi się w mieszkaniu przy ul. (...), o czym świadczy chociażby okoliczność, iż A. K. c. P. fotografowała je, przygotowując do sprzedaży. Ponadto A. i P. K. na etapie postępowania przygotowawczego składali zeznania w charakterze pokrzywdzonych, a następnie złożyli oświadczenia o występowaniu w sprawie w charakterze oskarżycieli posiłkowych. W przekonaniu Sądu Odwoławczego nie było zatem podstaw do kwestionowania prawidłowości ustaleń Sądu I Instancji co osób pokrzywdzonych przypisanym oskarżonemu przestępstwem z art. 279 § 1 k.k. Zarzut dotyczący wskazania rzeczy, jakie zostały zabrane przez oskarżonego z mieszkania przy ul. (...) w J. uznać należało za częściowo zasadny. Przedmioty takie jak kielichy, patera, naczynia ze szkła i porcelany oraz kolekcja płyt winylowych zostały udokumentowane na zdjęciach znajdujących się w aktach sprawy, zaś okoliczność, iż przedmioty te znajdowały się w mieszkaniu przed 10 marca 2020 r. potwierdzają nie tylko zeznania pokrzywdzonych, ale i świadków: P. R. oraz S. W.. Szacowana wartość tych przedmiotów znajduje potwierdzenie w przedłożonej wycenie (k. 227) i nie stoi w sprzeczności z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. Nie było także podstaw do odmowy waloru wiarygodności zeznaniom P. K. co do okoliczności, iż porządkując mieszkanie wraz z córką około 10 marca 2020 r., pozostawił w nim swój zegarek marki F., którego szacowaną wartość potwierdza przedłożona kopia zamówienia (k. 35), dlatego też co do tych przedmiotów Sąd Odwoławczy aprobuje poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, iż F. Z. dopuścił się ich zaboru po tym, jak dostał się do mieszkania przy ul. (...) przy użyciu klucza dorobionego bez wiedzy i zgody pokrzywdzonych. Wbrew stanowisku skarżącej, w realiach przedmiotowej sprawy nie było konieczności weryfikowania przedstawionej wyceny kielichów, patery, naczyń ze szkła i porcelany oraz kolekcji płyt winylowych w oparciu o opinię biegłego. Zauważyć jednak należy, iż A. K. c. P. w bardzo ogólny sposób opisała złotą biżuterię, jaka miała znajdować się w mieszkaniu, a jej wycena z k. 36 nie jest poparta – jak przypadku wyżej wymienionych przedmiotów – dokumentacją fotograficzną. Chociaż zeznania A. K. c. P. co do opisu biżuterii pozostawionej w mieszkaniu znajdują częściowe potwierdzenie w zeznaniach jej matki A. K., to jednak ich zeznania nie są spójne w zakresie wyszczególnienia poszczególnych przedmiotów wchodzących w jej skład. Chociaż okoliczność późniejszego zgłoszenia braku biżuterii w odróżnieniu od innych przedmiotów, nie przesądza w sposób jednoznaczny o braku wiarygodności zeznań pokrzywdzonej, to jednak z punktu widzenia zasad wiedzy i doświadczenia życiowego nie wydaje się prawdopodobnym, aby A. K. c. P., która po rozstaniu z oskarżonym wróciła do domu swoich rodziców, pozostawiła w mieszkaniu przy ul. (...) swoją biżuterię o znacznej przecież wartości. Z biżuterii – jak wynika ze zdjęć znajdujących się w aktach sprawy, dołączonych do apelacji obrońcy – pokrzywdzona na co dzień korzysta. Z tego względu Sąd Odwoławczy uznał zgromadzony w sprawie materiał dowodowy za niewystarczający dla przypisania F. Z. zaboru należących do A. K. c. P. zegarka i biżuterii o łącznej wartości 35.000 zł i zmienił w tym zakresie opis czynu przypisanego oskarżonemu w pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Z zeznań A. K. c. P. wynika w sposób jednoznaczny, iż po zakończeniu związku z F. Z. w styczniu 2020 r., poprosiła go o zwrot kluczy do lokalu przy ul. (...) w J., w którym wcześniej zamieszkiwała ona razem oskarżonym. Około 10 marca 2020 r. razem ze swoim ojcem porządkowała ten lokal, po czym zamknęła go na klucz. Następnie odkryła, iż w mieszkaniu tym znajdują się przedmioty, które wcześniej znajdowały się w sąsiednim mieszkaniu przy ul. (...) należącym do oskarżonego. Zeznania pokrzywdzonych na temat stanu mieszkania, jaki zastali, znajduje także potwierdzenie w zeznaniach przedstawicielki biura (...) (k. 186). Co istotne, drzwi nie nosiły śladów włamania, a zamek nie został uszkodzony. Opierając się zatem na zasadach logiki i doświadczenia życiowego Sąd Rejonowy słusznie przyjął, iż F. Z. dorobił klucz do lokalu pokrzywdzonej, którym dysponował bez jej wiedzy i zgody. Słuszność tych ustaleń potwierdza także przyznana przez oskarżonego okoliczność, iż wymienił on zamki do wspólnego korytarza łączącego lokale mieszczące się przy ul. (...) (k. 151v-152), więc żadne osoby postronne nie miały dostępu do drzwi mieszkania pokrzywdzonych i stanowi to dowód pośredni sprawstwa oskarżonego. Za zupełnie oderwany od zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym zeznań świadków uznać należy zarzut braku ustalenia czynników motywacyjnych oskarżonego oraz ustalenia, iż dopuścił się on gróźb karalnych w stosunku do pokrzywdzonych. Z zeznań pokrzywdzonych jasno wynika, iż F. Z. miał roszczenia finansowe w stosunku do rodziców swojej byłej partnerki, A. i P. K., związane z prawem własności telewizora i samochodu. Potwierdzają to wyjaśnienia samego oskarżonego (k. 151v), a także zeznania P. R., który był świadkiem zdarzenia z dnia 7 kwietnia 2020 r., które miało miejsce w D. przed domem pokrzywdzonych (k. 129, 185v). Chociaż skarżąca polemizowała z ustaleniami, że F. Z. wypełnił znamiona 190 § 1 k.k., to stwierdzić należy w sposób jednoznaczny, iż wypowiadane przez niego w stosunku do A. i P. K. słowa, iż „ich załatwi”, stanowiły groźby, które wywołały u pokrzywdzonych realną obawę ich spełnienia – tym bardziej, iż oskarżony był znacznie pobudzony (przeprowadzone następnie badania wykryły w jego moczu obecność narkotyków), zachowywał się agresywnie, a ponadto wyciągnął z samochodu długi ostry przedmiot – nóż lub maczetę. Pokrzywdzeni byli tak zdenerwowani tą sytuacją, iż mieli problem z wybraniem numeru alarmowego. O tym, iż bali się oskarżonego świadczy także okoliczność, iż wezwali na pomoc nie tylko P. R., ale i patrol policji. Na marginesie zaważyć należy, iż pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego orzeczenia przypisano F. Z. wypełnienie znamion czynu z art. 279 § 1 k.k., nie zaś 278 § 1 k.k., jak wskazała skarżąca w wywiedzionej apelacji, odnosząc się zapewne do pkt 1 części wstępnej wyroku. |
||||||||||||||||||||
Ad. 3 W pierwszej kolejności stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy w badanej sprawie dokonał całościowej i swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, zachowując przy tym zasadę obiektywizmu wynikającą z art. 4 k.p.k., czemu dał wyraz w pisemnych motywach wydanego orzeczenia. Warto przypomnieć również, że wynikająca z art. 5 § 2 k.p.k. zasada in dubio pro reo stanowi dyrektywę dla sądu orzekającego, który w przypadku powzięcia niedających się usunąć wątpliwości powinien je rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego. Zasada ta nie odnosi się jednak do wątpliwości, które to strony uważają za nierozstrzygnięte czy niedające się usunąć. Z pisemnego uzasadnienia wyroku Sądu I instancji nie wynika, aby Sąd ten w toku postępowania powziął wątpliwości, których nie dało się usunąć, a zatem przesłanka stosowania reguły z art. 5 § 2 k.p.k. w badanym postępowaniu w ogóle się nie zaktualizowała. Wbrew stanowisku skarżącego, Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku odniósł się w sposób szczegółowy i wyczerpujący do zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wyjaśniając, które dowody uznał wiarygodne, a którym waloru wiarygodności odmówił i dlaczego. W sposób spójny i logiczny przedstawił przyjęty jako podstawę wydanego orzeczenia stan faktyczny, który w zasadniczej części Sąd Odwoławczy aprobuje. Przepisy art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 k.p.k. statuują zasady, iż zarówno podstawą faktyczną orzeczenia, jak i wyrokowania może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu i mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, co powinno znaleźć także wyraz w pisemnych motywach wydanego orzeczenia. Tak też było w niniejszej sprawie, chociaż obrońca oskarżonego opierając się na swoich subiektywnych przekonaniach wyciągnęła inne, aniżeli Sąd I instancji, wnioski dotyczące sprawstwa i winy F. Z. w zakresie przypisanych mu czynów. Zarzut naruszenia art. 415 § 1 k.p.k. w zw. z art. 46 § 1 k.k. został uwzględniony częściowo, bowiem Sąd Rejonowy zmienił opis czynu przypisanego F. Z. w pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, eliminując z niego ustalenie, że oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia zegarek i biżuterię o łącznej wartości 35.000 złotych należące do A. K.. c. P.. Rzutowało to również na nałożony na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody, co znalazło wyraz w pkt I. ppkt 3 wyroku Sądu Okręgowego. W badanej sprawie nie było jednak konieczności przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego, dlatego zarzut naruszenia art. 200 k.p.k. nie został uznany za zasadny. |
||||||||||||||||||||
Wniosek |
||||||||||||||||||||
Zmiana wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od przypisanych mu czynów. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
||||||||||||||||||||
Sąd Odwoławczy podzielił stanowisko Sądu I instancji, iż oceniony zgodnie z zasadami wiedzy, logiki i doświadczenia życiowego materiał dowodowy zgromadzony w badanej sprawie jest wystarczający dla poczynienia nie budzących wątpliwości ustaleń faktycznych, iż F. Z. dopuścił się przypisanych mu czynów z art. 279 § 1 k.k. oraz art. 190 § 1 k.k. (chociaż opis czynu z przypisanego oskarżonemu w pkt I części dyspozytywnej został zmieniony, co rzutowało także na ustalenia rozmiaru wyrządzonej przestępstwem szkody a także w niewielkim zakresie na wymiar kary ). Tym samym nie było podstaw do uwzględnienia wniosku obrońcy o uniewinnienie oskarżonego. |
||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
||||||||||||||||||||
5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
Przedmiot utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||
Sąd Okręgowy utrzymał w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego F. Z. częściowo w pkt I i II części dyspozytywnej, a także w zakresie pkt III, V i VI części dyspozytywnej. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||
Mając na uwadze całą argumentację przedstawioną powyżej zaskarżony wyrok w wyżej wymienionej części należało utrzymać w mocy. |
||||||||||||||||||||
5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
Przedmiot i zakres zmiany |
||||||||||||||||||||
Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok wobec oskarżonego F. Z. w zakresie pkt I, II i IV części dyspozytywnej. |
||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
||||||||||||||||||||
Jak już wspomniano, zebrany w sprawie materiał dowodowy nie był wystarczający dla poczynienia nie budzących wątpliwości ustaleń faktycznych, iż wśród rzeczy zabranych przez oskarżonego z mieszkania przy ul. (...) w J. była biżuteria i zegarek należące do A. K. c. P. o wartości 35.000 zł.. Z tego względu Sąd Odwoławczy zmienił pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku, w którym przypisano oskarżonemu F. Z. wypełnienie znamion czynu z art. 279 § 1 k.k. poprzez wyeliminowanie z opisu tego czynu ustalenia, że oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia to mienie. Zmiana ta skutkowała zmniejszeniem rozmiaru szkody wyrządzonej przestępstwem z pkt I części dyspozytywnej zaskarżonego wyroku. Sąd Okręgowy uznał że powinno to mieć odzwierciedlenie, choć w niewielkim zakresie w wymiarze kary i zmienił także zaskarżony wyrok w pkt II części dyspozytywnej skracając okres warunkowego zawieszenia wymierzonej F. Z. kary pozbawienia wolności do 2 lat. Okres ten wydaje się wystarczający dla zweryfikowania trafności przyjętej w stosunku do osoby oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Dalszą oczywistą konsekwencją zmiany pkt I części dyspozytywnej wyroku mającej wpływ na ustalenie rozmiaru wyrządzonej przestępstwem szkody była konieczność uchylenia rozstrzygnięcia z pkt IV części dyspozytywnej i orzeczenia wobec oskarżonego na podstawie art. 46 § 1 k.k. obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz A. K. i P. K. uprawnionych solidarnie kwoty 18.729 złotych, co znalazło wyraz w pkt I ppkt 3 wyroku Sądu Odwoławczego. |
||||||||||||||||||||
5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
||||||||||||||||||||
5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
||||||||||||||||||||
1.1. |
--------------------------------------------------------------------- |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||
2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||
3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||
4.1. |
--------------------------------------------------------------------- |
|||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
||||||||||||||||||||
--------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||
5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
||||||||||||||||||||
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||
5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
-------------------------------------------------------------------------------------------- |
||||||||||||||||||||
6 Koszty Procesu |
||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
|||||||||||||||||||
III IV |
Sąd Odwoławczy w oparciu o art. 636 § 1 k.p.k. oraz § 11 ust. 2 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie zasądził od oskarżonego F. Z. na rzecz oskarżycieli posiłkowych A. K. i P. K. kwoty po 840 złotych tytułem udziału pełnomocnika z wyboru w postępowaniu odwoławczym. Takiego rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy nie wydał w odniesieniu do oskarżycielki posiłkowej A. K. córki P. albowiem w tym zakresie apelacja obrońcy oskarżonego została uwzględniona. Ponadto na postawie art. 636 § 1 k.p.k. Sąd Odwoławczy zasądził od oskarżonego F. Z. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 320 złotych, w tym wymierzył mu opłatę w kwocie 300 złotych za drugą instancję, której wysokość określono na podstawie art. 8 w zw. z art. 2 ust. 3 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. opłatach w sprawach karnych oraz orzekł ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu odwoławczym w wysokości 20 złotych, zgodnie z regulacją zawartą w § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym. |
|||||||||||||||||||
PODPIS |
||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
całość rozstrzygnięcia |
||||
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☒ w całości |
||||
☐ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☐ |
co do kary |
||||
☐ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☒ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☒ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☐ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☒ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
1.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |