Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z 16 XII 2021 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723 z późn. zm. dalej jako ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy) oraz na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 lutego 2021 roku w sprawie VIII U 117/21 i wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 3 listopada 2021 roku, w sprawie AUa 565/21, od dnia 1 X 2017 r., tj. od daty obniżenia świadczenia ponownie ustalił wysokość emerytury J. G. na kwotę 3.830,82 zł. Świadczenie przeliczono z uwzględnieniem wszystkich przysługujących waloryzacji. Jego wyplata została zawieszona z uwagi na pobieranie korzystniejszej renty inwalidzkiej (decyzja k. 23 akt MSWiA).

Decyzją z 16 XII 2021 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723 z późn. zm. dalej jako ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy) oraz na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 lutego 2021 roku w sprawie VIII U 117/21 i wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 3 listopada 2021 roku, w sprawie AUa 565/21, od dnia 1 X 2017 r., tj. od daty obniżenia świadczenia ponownie ustalił wysokość renty inwalidzkiej J. G. na kwotę 4.561,81 zł. Świadczenie przeliczono z uwzględnieniem wszystkich przysługujących waloryzacji (decyzja k. 24 akt MSWiA).

Decyzją z 28 XII 2021 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723 z późn. zm. dalej jako ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy) z urzędu, od dnia 1 lutego 2022 roku ponownie ustalił wysokość renty inwalidzkiej J. G., w związku z naliczeniem wyrównania za okres od 1 X 2017 roku do 31 XII 2021 roku. Od 1 II 2021 roku wysokość miesięcznego świadczenia wraz z przysługującymi wzrostami i dodatkami wynosi kwotę 4.561,81 zł. (do wypłaty 3.800,25 zł).

Wyrównanie za okres od 1 X 2017 r. do 31 XII 2021 r. wynosi kwotę 104.663,89 zł. Wysokość świadczenia została ustalona w następujący sposób: podstawę wymiaru świadczenia stanowi kwota 6.516,87 zł. Renta stanowi 70% podstawy wymiaru i wynosi 4.561,81 zł (decyzja akta MSWiA).

Odwołanie od w/w decyzji złożył wnioskodawca w dniu 16 lutego 2022 roku, wnosząc o zmianę zaskarżonych decyzji poprzez ponowne przeliczenie emerytury wnioskodawcy za cały okres pozostawania w służbie czyli za okres od 28 X 1977 roku do 30 V 2000 roku z pominięciem nieobowiązującego art. 15b ustawy (odwołanie k.4-6).

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie, wskazując w uzasadnieniu, iż przedmiotem orzeczenia Sądu Okręgowego w Łodzi było jedynie zastosowanie art. 15c cytowanej ustawy, wnioskodawca natomiast domaga się podważenia decyzji z dnia 16 listopada 2009 roku, która była już przedmiotem oceny Sądu Okręgowego w Warszawie z w sprawie XIII U 198/10, który prawomocnym wyrokiem z dnia 7 stycznia 2011 roku oddalił odwołanie (odpowiedź na odwołanie k.13-14).

Pismem z dnia 27 października 2022 roku pełnomocnik wnioskodawcy podtrzymał odwołanie w zakresie decyzji emerytalnej i cofnął odwołanie dotyczące renty inwalidzkiej. Nadto wniósł także o ustalenie, iż\organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (pismo k.41).

W odpowiedzi organ rentowy wyraził zgodę na cofnięcie odwołania, w pozostałym zakresie wniósł o ich oddalenie, a także o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego odwołania także w zakresie, w jakim cofnięto odwołania (pismo k.50-51).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca – J. G., urodzony (...) został zwolniony ze służby 30 maja 2000 roku (okoliczność bezsporna).

Decyzjami z dnia 8 czerwca 2000 roku przyznane zostało wnioskodawcy prawo do policyjnej renty inwalidzkiej i emerytury policyjnej. Wypłata świadczeń była zawieszona z uwagi na pobieranie rocznego świadczenia (decyzje k.1-2 akt MSWiA).

Decyzją z dnia 16 listopada 2009 roku na podstawie art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin przeliczono wysokość emerytury wnioskodawcy. Jednocześnie organ wskazał, iż jej wypłata została zawieszona z uwagi na pobieranie korzystniejszej renty policyjnej (decyzja k.5 akt MSWiA).

Od powyższej decyzji wnioskodawca odwołał się do Sadu Okręgowego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 7 stycznia 2011 roku oddalił to odwołanie. Wyrok jest prawomocny (wyrok w sprawie XIII U 198/10 - k.20 akt XIII U 198/10- załączonych do sprawy).

Decyzjami z dnia 26 czerwca 2017 roku Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji ponownie ustalił wysokość emerytury i renty policyjnej wnioskodawcy od 1 października 2017 r. na podstawie art.15c i 22a cytowanej ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 708, z późn. zm. dalej jako ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy) oraz otrzymaną z IPN Informację z dnia 12 maja 2017 r. (decyzje k.13-17 akt MSWiA).

Od powyższych decyzji odwołał się wnioskodawca, podnosząc iż przepis art. 15c ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy jest niezgodny z art. 2, 10 ust. 1 i 2, 30, 31 ust. 3, 32 ust. 1, 42 ust. 1, 64 ust. 1 i 2, 67 ust. 1, 95,96,104,106,109,119,120 Konstytucji RP, a także art. 6 i 14 EKPC oraz Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (okoliczność bezsporna).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 17 lutego 2021 r., sygn. akt VIII U 117/21, Sąd Okręgowy w Łodzi zmienił zaskarżone decyzje i zobowiązał Dyrektora Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji do przeliczenia policyjnej emerytury i policyjnej renty inwalidzkiej T. R. z pominięciem art. 15c ust. I 22a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin - od 1 października 2017 roku. Wniesiona od wyroku apelacja organu rentowego została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 3 listopada 2021 roku ( wyroki k.105-106 i 206 akt III AUa 565/21).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie podlega oddaleniu.

Na wstępie, gwoli przypomnienia, należy wskazać, że zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin, co do zasady emerytura dla funkcjonariusza, który pozostawał w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., wynosi 40% podstawy jej wymiaru za 15 lat służby i wzrasta min. o 2,6% podstawy wymiaru - za każdy dalszy rok tej służby.

Jednakże, obowiązujący do 30 IX 2017 r. art. 15b w/w ustawy, przewidywał, że w przypadku osoby, która pełniła służbę w organach bezpieczeństwa państwa, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów, i która pozostawała w służbie przed dniem 2 stycznia 1999 r., emerytura wynosi 0,7% podstawy wymiaru - za każdy rok służby w organach bezpieczeństwa państwa w latach 1944-1990, przy czym ust. 2 nakazuje stosować odpowiednio art. 15.

Przepis art. 15b ustawy zaopatrzeniowej, został uchylony z dniem 1 października 2017 r. przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin(Dz.U. poz. 2270 dalej: ustawa zmieniająca).

Jednocześnie, ustawa zmieniająca wprowadziła do ustawy zaopatrzeniowej art. 15c.

Adresatem norm prawnych wynikających z treści art. 15b oraz art. 15c ustawy zaopatrzeniowej jest organ emerytalno-rentowy, który ustala świadczenie.

W n/n sprawie zasadnicze znaczenie ma treść prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 17 lutego 2021 r., sygn. akt VIII U 117/21, albowiem zaskarżona decyzja została wydana w wyniku wykonania tego wyroku.

Wskazać zatem należy, że wyrok ten jest prawomocny i wiąże nie tylko strony i sąd, który go wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej (art. 365 § 1 K.P.C.).

Wyrok ten nie może być zatem ignorowany przez sąd rozpoznający sprawę o wysokość świadczenia w niniejszej sprawie.

Treść tego wyroku i jego pisemnego uzasadnienia jednoznacznie wskazuje, że Sąd zmienił zaskarżone decyzje i nakazał pominięcie art. 15c i 22a ustawy z dnia 18 lutego 1994 roku o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, (...)Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2020 roku pozycja 723), co oznacza konieczność przeliczenia zarówno emerytury policyjnej, jak i policyjnej renty inwalidzkiej wnioskodawcy według zasad uprzednio obowiązujących od daty wskazanej w zaskarżonej decyzji, tj. od 1 października 2017 r.

Co więcej, z odwołania wnioskodawcy od decyzji z 26 czerwca 2017 r. wynika, że skarżący także wnosił wprost o zmianę zaskarżonych decyzji i przyznanie świadczenia w dotychczasowej wysokości.

Dodać należy, że z ugruntowanego orzecznictwa sądów, jak i doktryny wynika, że w sprawach z odwołania od decyzji organu rentowego, jej treść wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. W postępowaniu wywołanym odwołaniem do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, zgodnie z systemem orzekania w sprawach z tego zakresu, rozstrzyga o prawidłowości zaskarżonej decyzji. W sprawie, w której wniesiono odwołanie od decyzji organu rentowego, przedmiot sporu nie może więc wykraczać poza treść tej decyzji. Zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 2 K.P.C. w przypadku uwzględnienia odwołania sąd zmienia w całości lub w części zaskarżoną decyzję organu rentowego lub zaskarżone orzeczenie wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności i orzeka co do istoty sprawy. Orzeczenie, co do istoty sprawy, o którym mowa w art. 477 § 2 K.P.C. polega na sformułowaniu sentencji wyroku w taki sposób, aby zastępowała decyzję organu rentowego. (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 25 kwietnia 2018 r., III AUa 199/17, Legalis nr 2242317).

W niniejszej sprawie, w/w prawomocny wyrok Sądu Okręgowego nakazał ponowne przeliczenie emerytury policyjnej wnioskodawcy według zasad uprzednio obowiązujących od daty wskazanej w zaskarżonej decyzji, tj. od 1 października 2017 r., przy czym nie było sporne, że do 30 IX 2017 r. wysokość emerytury policyjnej wnioskodawcy obliczona była z zastosowaniem art. 15b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Innymi słowy - powyższy prawomocny wyrok zmienił o tyle zaskarżone decyzje, że nakazał przeliczenie świadczenia odwołującego, nie według zasad obowiązujących od 1 X 2017 r., gdy art. 15 b został uchylony, ale według stanu prawnego obowiązującego do tej daty – czyli według stanu prawnego obowiązującego do 30 IX 2017 r., kiedy to art. 15b w/w ustawy obowiązywał - tak by przywrócić skarżącemu na dzień 1 X 2017 r. świadczenie w jego dotychczasowej wysokości, tzn. sprzed jej obniżenia od dnia 1 X 2017 r. na podstawie art. 15c, decyzjami (...) r., o co zresztą sam wnioskodawca wprost wnosił, żądając zmiany zaskarżonych decyzji w taki sposób by od 1 X 2017 r. pobierał świadczenie w dotychczasowej kwocie. Należy w tym miejscu przypomnieć, że decyzja z dnia 16.11.2009 r., na mocy której organ emerytalny dokonał ustalenia wysokości emerytury, na podstawie art. 15b ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy policji była przedmiotem rozpoznania przez Sąd. W wyniku odwołania wnioskodawcy został wydany prawomocny wyrok przez SO w Warszawie, mocą którego odwołanie zostało oddalone.

Skoro, zatem, Sąd, prawomocnym wyrokiem, nakazał przeliczyć emeryturę odwołującego się, według zasad obowiązujących do 30 IX 2017 r., na dzień 1 X 2017 r. – przeto, należy uznać, że organ rentowy, w sposób prawidłowy, wykonał ten wyrok, zaskarżonymi, w n/n postępowaniu, decyzjami.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 K.P.C., oddalił odwołanie.

Ponieważ w toku procesu pełnomocnik wnioskodawcy cofnął odwołanie w zakresie decyzji dotyczących renty inwalidzkiej sąd umorzył w tym zakresie postępowanie.

Cofnięcie pozwu (środka odwoławczego) należy do uprawnień powoda (odwołującego się) i jest wyrazem jego prawa do dysponowania przedmiotem procesu oraz przejawem odwołalności czynności procesowych.

W oparciu o art. 203 § 1 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku.

§ 2. Pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Na żądanie pozwanego powód zwraca mu koszty, jeżeli sąd już przedtem nie orzekł prawomocnie o obowiązku ich uiszczenia przez pozwanego.

Zgodnie z przepisem art. 355 § 1 kpc sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 355 § 1 kpc umorzył postępowanie w zakresie decyzji dotyczących renty inwalidzkiej.

W przedmiocie kosztów procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz.265), mając na uwadze fakt, iż w przypadku cofnięcia odwołania stronę, która złożyła takie oświadczenie woli traktować należy, co do zasady, jako przegrywająca proces.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron - PI.