Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Anna Maria Kowalik
Protokolant –	starszy sekretarz sądowy Joanna Preizner

po rozpoznaniu 7 kwietnia 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w C.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 31 grudnia 2018 r. Nr DK. (...).(...)

1.  uchyla zaskarżoną decyzję;

2.  zasądza od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz (...) sp. z o.o. w C. kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmT 146/19

UZASADNIENIE

Decyzją z 31 grudnia 2018 r. Nr DK. (...).(...) wydaną na podstawie art. 210 ust. 1 i 2 oraz art. 209 ust. 1 pkt 1 ustawy z 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1954 ze zm.) ( dalej: PT) oraz na podstawie art. 104 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.) (dalej k.p.a.) w związku z art. 206 ust. 1 PT, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej Prezes UKE), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, nałożył na (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. (dalej powód) karę pieniężną w wysokości 1500,00 PLN (słownie tysiąc pięćset złotych), płatną do budżetu państwa, za niewypełnienie określonego w art. 6 ust. 1 PT obowiązku przekazania Prezesowi UKE informacji żądanych w piśmie z dnia 12 stycznia 2017 r. znak: (...) (...), niezbędnych do wykonywania przez Prezesa UKE uprawnień i obowiązków wskazanych w art. 192 ust. 1 pkt 4 i 17 PT.

Odwołanie od Decyzji złożył powód, który zaskarżył ją w całości i zarzucił wydanie Decyzji z rażącym naruszeniem prawa polegającym na nałożeniu na niego kary finansowej w wysokości 1500 zł niezgodnie ze stanem faktycznym i przepisami prawa. Konkretnie powód zarzucił Decyzji naruszenie przepisów prawa materialnego:

1)  art. 6 ust. 1 PT, zgodnie z którym przedsiębiorcy telekomunikacyjni zobowiązani są do przedkładania na żądanie Prezesa UKE informacji niezbędnych do wykonywania przez Prezesa UKE jego uprawnień i obowiązków. Jak podniósł powód, art. 6 ust. 1 PT naruszono poprzez jego błędne zastosowanie wobec (...) i bezzasadne nałożenie na niego obowiązku przesłania danych w wezwaniu z dnia 12 stycznia 2017 r. sygn. (...) (...), a także niewskazanie zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt 4 PT celu jakiemu informacje wskazane w wezwaniu mają służyć;

2)  art. 209 ust. 1 pkt 1 PT, zgodnie z którym Prezes UKE nakłada karę na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który nie wypełnia obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych PT lub ustawą kosztową lub udziela informacji niepełnych lub nieprawdziwych lub dostarcza dokumenty zawierające informacje niepełne lub nieprawdziwe. Jak wskazał powód art. 209 ust. 1 pkt 1 PT naruszono poprzez jego błędne zastosowanie w sytuacji, gdy (...) przedstawił do UKE żądane informacje;

3)  art. 210 ust. 2 PT, zgodnie z którym Prezes UKE nakładając karę uwzględnia dokonane naruszenie. Według powoda art. 210 ust. 2 PT naruszono poprzez błędne nałożenie kary w rażąco wygórowanej wysokości bez uwzględnienia zakresu naruszenia obowiązku przedstawienia informacji.

Z ostrożności procesowej, na wypadek nieuwzględnienia powyższych zarzutów, powód zarzucił zaskarżonej Decyzji naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy:

1.  art. 7b k.p.a. poprzez naruszenie zasady adekwatności oraz zasady proporcjonalności;

2.  art. 8 k.p.a. poprzez naruszenie zasady pogłębiania zaufania do władzy publicznej;

3.  art. 7 w zw. z art. 77 § 1 w zw. z art. 80 w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. poprzez wydanie Decyzji bez przeprowadzenia niezbędnego postępowania dowodowego, w tym zignorowania wniosków dowodowych powoda.

W związku z powyższym powód wniósł o:

I.  uchylenie zaskarżonej Decyzji w całości i zniesienie postępowania w zakresie dotkniętym nieważnością, a w razie nieuwzględnienia zarzutów w zakresie nieważności- o uchylenie zaskarżonej Decyzji w całości ze względu na to, że wydanie rozstrzygnięcia wymaga ponownego przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości;

II.  przeprowadzenie dowodu z wyjaśnień (...) składanych do UKE w pismach z dnia 10 marca 2017 r. zawierającego żądane przez Prezesa UKE informacje oraz pisma z dnia 14 listopada 2018 r. zawierającego wnioski dowodowe w postępowaniu o nałożenie kary i zarzuty co do prawidłowości wezwania z art. 6 ust. 1 PT z dnia 12 stycznia 2017 r., a także ponaglenia z marca 2017 r. do przekazania żądanych informacji;

III.  przeprowadzenie dowodu w zakresie prawidłowości zastosowania przez Prezesa UKE art. 6 ust. 1 PT do żądania przekazania informacji zawartych w wezwaniu z 12 stycznia 2017 r.;

IV.  przeprowadzenie dowodu w zakresie stopnia naruszenia obowiązku informacyjnego dokonanego przez (...) poprzez wysłanie żądanych informacji z opóźnieniem 9 dni po wskazanym terminie oraz ocenę skutków tego naruszenia;

V.  zachowanie w tajemnicy danych oznaczonych jako tajemnica przedsiębiorstwa (...), złożonych w aktach postępowania przed Prezesem UKE;

VI.  zasądzenie kosztów postępowania oraz kosztów zastępstwa procesowego, w tym opłaty skarbowej za pełnomocnictwo, od Prezesa UKE na rzecz powoda, według norm przepisanych.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o: oddalenie odwołania w całości; przeprowadzenie dowodu z dokumentów stanowiących karty akt administracyjnych na okoliczność przebiegu postępowania administracyjnego, ustalonego przez Prezesa UKE stanu faktycznego sprawy oraz treści zaskarżonej Decyzji, a także na inne okoliczności wskazane w odpowiedzi; oddalenie wniosków dowodowych powoda; zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego w wysokości poczwórnej stawki minimalnej z uwagi na zawiłość sprawy i znaczny nakład pracy pełnomocnika związany z jej prowadzeniem.

Sąd Okręgowy- Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o.o. w C. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych ( (...)) prowadzonego przez Prezesa UKE pod numerem (...) (okoliczność niesporna).

Pismem z 12 stycznia 2017 r. nr (...) (...) powód został wezwany przez Prezesa UKE, na podstawie art. 6 ust. 1-3 PT w zw. z art. 192 ust. 1 pkt 4 i 17 PT, do przekazania danych dotyczących szerokopasmowego dostępu do sieci internet na formularzu (...) styczeń 2017” w nieprzekraczalnym terminie do dnia 28 lutego 2017 r. W wezwaniu wskazano, że dane zbierane są w związku z obowiązkiem współpracy Prezesa UKE z Komisją Europejską i zostaną wykorzystane w realizacji ustawowych celów, o których mowa w art. 192 ust. 1 pkt 4 i 17 PT, tj.:

- analizy i oceny funkcjonowania rynków usług telekomunikacyjnych, w szczególności analiz rozwoju rynku szerokopasmowego dostępu do internetu w Polsce,

- współpracy z Komisją Europejską i instytucjami Unii Europejskiej, a także z (...) oraz organami regulacyjnymi innych państw członkowskich, w szczególności w związku z rozwojem rynku szerokopasmowego dostępu do internetu (wezwanie k. 4 akt adm.).

Przedmiotowe wezwanie zostało doręczone Przedsiębiorcy 17 stycznia 2017 r. (z.p.o. k. 5 akt adm.).

W dniu 9 marca 2017 r., wobec nieprzekazania ww. danych, powód otrzymał drogą e-mailową ponaglenie do ich złożenia w ciągu 3 dni. W tytule e-maila oznaczono błędnie, iż dotyczy on „(...)”, wobec czego powód odpowiedział, że przesyłka została nadana z wersją papierową z 13 stycznia 2017 r. Po wyjaśnieniu, że zaszła pomyłka w temacie e-maila, bo monit dotyczy sprawozdania (...) styczeń 2017”, powód wysłał wymienione sprawozdanie w załączeniu do kolejnej odpowiedzi e-mailowej, tego samego dnia (wydruk korespondencji e-mailowej k. 6 akt adm.), a wersję papierową następnego dnia (formularz (...) wraz z kopertą k. 7- 13 akt adm.).

Zawiadomieniem z 10 października 2018 r. Prezes UKE poinformował powoda o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia na niego kary pieniężnej w związku z naruszeniem określonego w art. 6 ust. 1 PT obowiązku udzielenia informacji niezbędnych do wykonywania przez Prezesa UKE jego uprawnień i obowiązków, o których mowa w art. 192 ust. 1 pkt 4 i 17 PT. Jednocześnie Prezes UKE wezwał do przekazania danych dotyczących wielkości jego przychodu osiągniętego w 2017 r. niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia. Ponadto Prezes UKE poinformował o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym, o prawie ostatecznego wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów w terminie 30 dni od daty otrzymania tego pisma oraz o możliwości przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów w każdym stadium postępowania (zawiadomienie k. 2 akt adm., z.p.o. k. 1 akt adm.). Oprócz tego Prezes UKE powiadomił powoda o włączeniu do akt sprawy materiału dowodowego w postaci kopii wezwania Prezesa UKE z 12 stycznia 2017 r. nr (...) (...) wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru (k. 4 i 5 akt adm.) oraz wydruku wiadomości e-mail z 9 marca 2017 r. wraz z plikiem formularz (...) styczeń 2017 oraz kopii złożonego formularza (...) styczeń 2017 przesłanego w kopercie 10 marca 2017 r. (k. 6- 13 akt adm.).

W odpowiedzi w piśmie z 14 listopada 2018 r. powód przedstawił swoje stanowisko w sprawie, wnosząc o odstąpienie od nałożenia na niego kary. Do pisma załączył kopię rachunku zysków i strat za 2017 r. (pismo k. 14- 17, 18- 20 akt adm.).

W dniu 31 grudnia 2018 r. Prezes UKE wydał zaskarżoną Decyzję, którą nałożył na powoda karę pieniężną w wysokości 1500 zł.

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o ww. dowody z dokumentów, których wiarygodność i moc dowodowa nie budziły zastrzeżeń oraz o niekwestionowane twierdzenia stron.

Sąd Okręgowy- Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Głównym źródłem sporu w niniejszej sprawie jest podnoszony przez powoda brak wskazania przez Prezesa UKE celu wezwania (...) sp. z o.o. pismem z 12 stycznia 2017 r. nr (...) (...), na podstawie art. 6 ust. 1 PT, do przedstawienia informacji na formularzu (...) styczeń 2017” r. oraz kwestionowanie istnienia tego celu. W związku z powyższymi zarzutami, zdaniem powoda, bezzasadnie nałożono na niego obowiązek przekazania danych, a w konsekwencji nałożono karę.

W ocenie Sądu rację ma powód, albowiem organ faktycznie nie wypełnił w sposób właściwy wymogów wskazanych w art. 6 ust. 2 PT, stawianych zgłaszanemu żądaniu, kierując do powoda wezwanie do złożenia danych na formularzu (...) styczeń 2017”.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 PT m.in. przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do przekazywania na żądanie Prezesa UKE informacji niezbędnych do wykonywania przez Prezesa UKE jego uprawnień i obowiązków, określonych w art. 192 ust. 1. Innymi słowy przedsiębiorca telekomunikacyjny jest zobligowany do przekazywania Prezesowi UKE informacji służących realizacji działań tego organu podejmowanych w oparciu o art. 192 ust. 1 PT. Przy czym zakres działania Prezesa UKE obejmuje analizę i ocenę funkcjonowania rynków usług telekomunikacyjnych i pocztowych (art. 192 ust. 1 pkt 4 PT) oraz współpracę z Komisją Europejską i instytucjami Unii Europejskiej, a także z (...) oraz organami regulacyjnymi innych państw członkowskich (art. 192 ust. 1 pkt 17 PT). Oznacza to, że Prezes Urzędu jest uprawniony do żądania od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego udzielenia informacji koniecznych przy wykonywaniu wskazanych zadań w ramach przyznanych mu kompetencji a przedsiębiorca telekomunikacyjny obowiązany do ich przekazania.

Jak wynika zaś z treści art. 6 ust. 2 PT żądanie, o którym mowa w ust. 1, powinno być proporcjonalne do celu, jakiemu ma służyć, toteż w doktrynie wskazuje się, że „Żądania powinny dotyczyć jedynie informacji niezbędnych oraz powinny być proporcjonalne do realizowanego celu. Prezes UKE powinien przed skierowaniem żądania rozważyć możliwość wykonania swojego zadania bez dodatkowych obciążeń informacyjnych dla przedsiębiorców oraz relację między nakładami niezbędnymi do wykonania żądania a oczekiwanym efektem informacyjnym.” [Komentarz do art. 6 PT w: „Prawo telekomunikacyjne. Komentarz”, prof. dr hab. Stanisław Piątek, 2019, Legalis].

Artykuł 6 ust. 2 PT stanowi również, że przedmiotowe żądanie powinno zawierać:

1) wskazanie przedsiębiorcy lub podmiotu, o którym mowa w ust. 1;

2) datę;

3) wskazanie żądanych informacji oraz okresu, którego dotyczą;

4) wskazanie celu, jakiemu informacje mają służyć;

5) wskazanie terminu przekazania informacji adekwatnego do zakresu tego żądania, nie krótszego niż 7 dni;

6) uzasadnienie;

7) pouczenie o zagrożeniu karą, o której mowa w art. 209 ust. 1.

W świetle przytoczonego przepisu wymagane jest zatem podanie przedsiębiorcy celu zbierania określonych w żądaniu informacji. Zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie „Prezes UKE jest zobowiązany do wskazania celu gromadzenia informacji. Cel ten musi – po pierwsze: mieścić się w zakresie celów ustawowych organu regulacyjnego, a po drugie musi być rzeczywisty, a nie pozorny. Określenie celu gromadzenia informacji wiąże Prezesa UKE w procesie przetwarzania i wykorzystywania informacji. Wykorzystanie informacji w innym celu niż wskazany w żądaniu stanowi naruszenie ustawy (…)”. [Komentarz do art. 6 PT w: „Prawo telekomunikacyjne. Komentarz”, prof. dr hab. Stanisław Piątek, 2019, Legalis].

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 3 PT Prezes UKE może zastosować do pozyskania informacji, o których mowa w ust. 1, opracowane przez siebie formularze, dążąc do ujednolicenia i zapewnienia spójności pozyskanych danych.

Odnosząc powyższe do okoliczności niniejszej sprawy, Sąd stwierdził że bezspornym jest, iż powód funkcjonuje jako przedsiębiorca telekomunikacyjny w związku z czym co do zasady jest obowiązany do przekazywania Prezesowi informacji o jakie zwraca się ten organ, jednak pozwany kierując do powoda wezwanie z 12 stycznia 2017 r. nr (...) (...) z żądaniem przekazania danych dotyczących dostępu szerokopasmowego do sieci internet na formularzu (...) styczeń 2017” nie przedstawił konkretnego celu tego wezwania, wbrew przepisowi art. 6 ust. 2 pkt 4 PT. Mimo bowiem, że pozwany wskazał w tym wezwaniu, że dane zbierane są w związku z obowiązkiem współpracy Prezesa UKE z Komisją Europejską i zostaną wykorzystane w realizacji ustawowych celów, o których mowa w art. 192 ust. 1 pkt 4 i 17 PT, tj.:

- analizy i oceny funkcjonowania rynków usług telekomunikacyjnych, w szczególności analiz rozwoju rynku szerokopasmowego dostępu do internetu w Polsce,

- współpracy z Komisją Europejską i instytucjami Unii Europejskiej, a także z (...) oraz organami regulacyjnymi innych państw członkowskich, w szczególności w związku z rozwojem rynku szerokopasmowego dostępu do internetu,

to należy uznać, że pozwany w rzeczywistości podał w wezwaniu nie jego cel, ale wymienił zadania jakie będzie realizował, praktycznie cytując działania, jakie ma wykonywać zgodnie z art. 192 ust. 1 pkt 4 i 17 PT. Pozwany podniósł nawet ogólnie, że zebrane dane zostaną wykorzystane przy wykonywaniu wymienionych ustawowych celów, podczas gdy art. 6 ust. 2 pkt 4 PT stawia wymóg określenia celu samego wezwania, który powinien jedynie mieścić się w zakresie działania organu regulacyjnego. Czym innym są bowiem uprawnienia i obowiązki Prezesa UKE wynikające z art. 192 ust. 1 PT, do których ustawodawca odwołał się w art. 6 ust. 1 PT, a czym innym cel jakiemu zbierane przez organ informacje mają służyć po myśli art. 6 ust. 2 pkt 4 PT.

Określenie celu żądania organu jest natomiast istotne wobec tego, że na jego podstawie stwierdza się czy po pierwsze informacje, których domaga się organ są niezbędne do wykonywania przez Prezesa UKE jego uprawnień i obowiązków, określonych w art. 192 ust. 1 PT (patrz art. 6 ust. 1 PT), a po drugie czy żądanie jest proporcjonalne do realizowanego celu (patrz art. 6 ust. 2 PT).

Skoro zaś brakuje faktycznego i konkretnego celu wezwania z 12 stycznia 2017 r. nr (...) (...) to Sąd nie mógł ocenić, czy zawarte w nim żądanie spełniało ww. wymogi, podczas gdy powód twierdził, że było ono bezzasadne, bo bezcelowe. Powód poddał w wątpliwość potrzebę pozyskania przez Prezesa UKE żądanych informacji oraz proporcjonalność tego żądania, do czego Sąd nie był w stanie się ustosunkować. W szczególności bowiem pozwany nie określił w sposób właściwy celu wezwania, stąd kwestia ta wymykała się kontroli Sądu. Także Decyzja Prezesa UKE nie przekonuje, że wezwanie skierowane do powoda było konieczne i proporcjonalne.

Co więcej treść kwestionowanego wezwania odwołująca się do zadań organu z zakresu analizy i oceny funkcjonowania rynków usług telekomunikacyjnych oraz współpracy z Komisją Europejską i instytucjami Unii Europejskiej, a także z (...) oraz organami regulacyjnymi innych państw członkowskich, w kontekście oznaczonego rynku szerokopasmowego dostępu do internetu, dostarcza Sądowi wątpliwości co do prawidłowości postępowania organu. Zauważyć wszak trzeba, że jeśli chodzi o szerokopasmowy dostęp do internetu przedsiębiorcy telekomunikacyjni są zobowiązani do składania w systemie (...) sprawozdań m.in. dotyczących tego przedmiotu corocznie na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wpieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych. Tym samym organ powinien posiadać istotne informacje na temat szerokopasmowego dostępu do internetu we wspomnianym systemie (...). Organ nie dowiódł zaś, że dodatkowe informacje w tym zakresie, wyszczególnione na formularzu (...) styczeń 2017”, są nie tylko przydatne, ale że organ nie zdoła bez nich wykonać swoich nieodzownych zadań, jak też że obciążenie powoda zebraniem tych informacji jest adekwatne do wagi celu jakiemu ma służyć żądanie organu.

W tej sytuacji Sąd zważył, że brak możliwości oceny zasadności wezwania powoda do przedstawienia informacji, na podstawie art. 6 ust. 1 PT, implikuje uwzględnienie zarzutów powoda wobec braku możliwości ustalenia zasadności nałożenia na powoda danego obowiązku, co ostatecznie w konsekwencji przemawia za uchyleniem Decyzji o nałożeniu na powoda kary za niedopełnienie tego obowiązku. Z tych już choćby powodów bezcelowe było rozważanie przeprowadzenia wnioskowanych przez powoda dowodów, co do których nota bene powód nie wskazał środków dowodowych.

Niezależnie od powyższego Sąd stwierdził, że gdyby nawet uznać, że określenie przyczyn wezwania powoda do podania informacji było wystarczające, mimo, że bezsporne nieprzekazanie przez powoda tych informacji w terminie, tj. do ustalonego w wezwaniu dnia 28 lutego 2017 r., implikowałoby jego odpowiedzialność z art. 209 ust. 1 pkt 1 PT zastosowanego zgodnie z art. 12 ustawy z 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy- Prawo telekomunikacyjne i niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 1118) za niewypełnienie obowiązku udzielania informacji lub dostarczania dokumentów przewidzianych ustawą Prawo telekomunikacyjne, to i tak, zdaniem Sądu, istniałyby podstawy do odstąpienia od nałożenia na powoda kary na mocy dotychczasowego art. 209 ust. 1a PT.

Jak stanowi powołany przepis art. 209 ust. 1a PT kara, o której mowa w ust. 1, może zostać nałożona także w przypadku, gdy podmiot zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę, jeżeli Prezes UKE uzna, że przemawiają za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia. Z przepisu tego wynika, iż pomimo popełnienia deliktu administracyjnego sprawca nie może zostać ukarany na podstawie art. 209 ust. 1 PT, jeśli zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę, chyba że Prezes UKE uzna, że za ukaraniem przemawiają czas trwania, zakres lub skutki naruszenia. Zatem decyzja odnośnie nałożenia kary pozostawiona jest uznaniu organu, który może ją nałożyć lub nie w przypadku gdy podmiot zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę w zależności od tego czy czas trwania, zakres lub skutki naruszenia będą przemawiały za ukaraniem.

Jak wskazuje się w doktrynie „zmiana wynikająca z dodania ust. 1a polega na wyraźnym dopuszczeniu możliwości odstąpienia przez Prezesa UKE od nałożenia kary z tytułu naruszeń przeszłych oraz w przypadku naprawienia wyrządzonej szkody, jeżeli przemawiają za tym czas trwania, zakres i skutki naruszenia”. [Komentarz do art. 209 PT w: Prawo telekomunikacyjne. Komentarz, prof. dr hab. Stanisław Piątek, wyd. 4, 2019, Legalis]. Oznacza to, że z uwagi na ustanowione w art. 209 ust. 1a PT uprawnienie Prezesa UKE do odstąpienia od nałożenia kary, dedykowane w przypadku popełnienia deliktu z art. 209 ust. 1 PT, nie ma w tym względzie zastosowania wskazywany przez powoda art. 189f § 1 k.p.a. dotyczący odstąpienia od nałożenia administracyjnej kary pieniężnej na gruncie Kodeksu postępowania administracyjnego.

Gdyby więc uznać, że powód dopuścił się naruszenia polegającego na nieprzekazaniu informacji żądanych przez organ na podstawie art. 6 ust. 1 PT w terminie do 28 lutego 2017 r., trzeba by było jednocześnie przyjąć, że powód zaprzestał naruszania prawa czyniąc zadość wezwaniu organu najpierw w dniu 9 marca 2017 r. drogą e-mailową, składając wypełniony formularz (...) styczeń 2017”, a w dniu 10 marca 2017 r. przesyłając jego wersję papierową drogą pocztową. Podstawowy warunek do odstąpienia od nałożenia na powoda kary zostałby zatem spełniony.

W opinii Sądu odstąpienie od nałożenia na powoda kary byłoby ponadto uzasadnione niedużym opóźnieniem w udzieleniu Prezesowi UKE informacji oraz faktem, iż przekazanie danych zostało wykonane zaraz po dodatkowym monicie organu, co świadczy o podporządkowaniu powoda tuż po przypomnieniu mu o potrzebie wykonania obowiązku poprzez złożenie danych na odpowiednim formularzu, który jak wynika z ustalonego stanu faktycznego został pomylony przez samego pracownika organu wobec różnorodnych obowiązków sprawozdawczych ciążących na przedsiębiorcy telekomunikacyjnym.

Z powyższych względów, Sąd uznając przede wszystkim, że zaskarżona Decyzja nie może się ostać, uchylił ją na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 2 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na uwzględnienie odwołania, pozwanego należało uznać za stronę, która przegrała proces i zasądzić od niego na rzecz powoda zwrot kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720,00 zł ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 265). Jednocześnie Sąd pragnie zauważyć, że poprzez nieuwagę nie zasądził od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów sądowych w postaci opłaty od odwołania w wysokości 100,00 zł.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik