Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2023 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Leszek Dąbek

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2023 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa W. D.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej

w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 1 marca 2022 r., sygn. akt VIII C 605/20

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 316/22

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Zabrzu w wyroku z dnia 1 03 2022r. zasądził od pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

na rzecz powoda W. D. kwotę 5.151,71 zł z ustawowymi odsetkami

za opóźnienie od dnia 13 02 2020r., oddalił powództwo w pozostałej części oraz orzekł o kosztach procesu i o nieuiszczonych kosztach sądowych.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia przywołał regulacje art. 822 § 1 k.c. art. 436 k.c. art. 415 k.c. oraz art. 361 k.c., art. 363 § 2 k.c. i art. 509 k.c. Dokonał oceny poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych i w jej ramach przyjął, że w świetle przywołanych regulacji prawnych pozwana ponosi odpowiedzialność

za skutki przedmiotowego wypadku drogowego. Zaliczył do wydatków koniecznych

do naprawy pojazdu koszty nowych części i innych materiałów, których użycie było niezbędne do jego naprawienia, gdyż przywrócenie uszkodzonej rzeczy do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie,

jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Ponadto ocenił, że sporządzenie tzw. prywatnej pinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy za kwotę 300zł, było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania. W konkluzji wyliczył, że „żądanie powoda w części dotyczącej odszkodowania za uszkodzenie pojazdu było zasadne w do kwoty 5.151,71 zł ” stanowiącej różnicę pomiędzy ustalonymi przez biegłego kosztami naprawy samochodu w wysokości 11.955,66 zł oraz kosztami sporządzonej ekspertyzy przedsądowej

w kwocie 300 zł, a wypłaconym dotychczas przez pozwaną odszkodowaniem [(11.955,66 zł + 300 zł = 12.255,66 zł ) – 7.103,95 zł = 5.151,71 zł] i w tej części

w przypadku roszczenia głównego uznał powództwo za uzasadnione.

O odsetkach za opóźnienie się pozwanej w zapłacie zasądzonej kwoty orzekał stosując regulacje: art. 481 § 1 i 2 k.c. art. 817 § 1 k.c. i art. 455 k.c., a o kosztach procesu orzekał stosując regulację art. 100 k.p.c.

Orzeczenie zaskarżyła pozwana Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. w części zasądzającej powództwo w kwocie 3.769,69 zł wraz odsetkami za opóźnienie od dnia 12 02 2020r. oraz orzekającej

o kosztach procesu, która wnosiła o jego zmianę w zaskarżonej części przez oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu za obie instancje.

Zarzucała, że przy ferowaniu wyroku naruszono wskazane w apelacji regulacje prawa procesowego i prawa cywilnego-materialnego w sposób w niej podany.

W uzasadnieniu apelacji kwestionowała ocenę prawną Sądu pierwszej instancji dotyczącą przyjętych cen części oryginalnych oraz kosztów materiałów koniecznych do naprawy samochodu.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenie powoda przyjmując, że ma one źródło w łączącej pozwaną ze sprawcą wypadku umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów oraz w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczna orzeczenia

w części dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami a w pozostałym zakresie maja podstawę w zebranym w sprawie wiarygodnym materiale dowodowym, którego ocena mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów i Sąd odwoławczy ją podziela.

Podniesione w apelacji zarzuty w części dotyczą okoliczności nieistotnych dla rozstrzygnięcia, a w pozostałym zakresie w istocie kwestionują dokonana przez Sąd Rejonowy ocenę prawną i jako takie nie mają wpływu na powyższą ocenę.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji (art. 387 § 2 ¹ pkt 1 k.p.c.) .

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest także prawidłowa i Sąd odwoławczy ją podziela i przyjmuje za własną (art. 387

§ 2 ¹ pkt 2 k.p.c.).

Odpowiedzialność pozwanej za skutki przedmiotowego wypadku drogowego nie była negowana w toku postępowania.

Ma ona źródło w regulacji 415 k.c. w związku z art. 436 § 1 k.c. i postano-wieniach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów zawartej przez poszkodowanego ze sprawcą wypadków drogowego oraz w regulacji art. 822 § 4 k.c. uprawniającej powoda do dochodzenia roszczeń bezpośrednio od pozwanego zakładu ubezpieczeń.

Na zasadach ogólnych rodzi ona po stronie pozwanej obowiązek zapłaty poszkodowanemu odszkodowania za wynikłe w ich następstwie szkody.

Ich zakres wyznacza regulacja art. 361 § 1 k.c. zgodnie, z którą pozwana jest zobowiązana do zrekompensowania szkody (w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.), będącej normalnym następstwem zdarzenia z którego ona wynikła.

Stosownie do regulacji art. 363 § 1 zd. 1 k.c. przy jej naprawie priorytet ma restytucja naturalna i dla ustalenia wysokości odszkodowania nie ma znaczenia czy naprawa samochodu została rzeczywiście wykonana, ani też jaki był jej rzeczywisty koszt (rzeczą poszkodowanego jest w jaki sposób wykorzysta on przyznane mu odszkodowanie, które może np. zużyć na inne cele).

Zgodnie z kompensacyjnym charakterem roszczeń odszkodowawczych, które mają przywrócić stan majątku poszkodowanego do stanu w jakim istniałby, gdyby nie miało miejsce zdarzenie wyrządzające szkodę, restytucja naturalna ma doprowadzić do przywrócenia stanu technicznego i estetycznego samochodu sprzed wypadku, w taki sposób, żeby została przywrócona w pełni nie tylko jego sprawność techniczna, ale również jego wartość handlowa.

W przypadku uszkodzenia samochodów może nastąpi to tylko wtedy – jak słusznie przyjął Sąd pierwszej instancji - gdy jego naprawa zostanie przeprowadzona przy zastosowaniu części oryginalnych (użycie zamienników części oryginalnych,

jeżeli nawet nie wpływa negatywnie na sprawność techniczną samochodu to obniża wartość handlową samochodu (pozwana nie wykazała w toku postępowania, że w samochodzie poszkodowanych były zamontowane części nieoryginalne, ani że istniała możliwość nabycia i zamontowania w tym samochodzie części pochodzących z innych samochodów tej samej marki, typu i o podobnym stopniu zużycia).

Dotyczy to również pozostałych materiałów koniecznych do naprawy samochodu.

W szczególności, Sąd Rejonowy za biegłym powołanym w sprawie słusznie przyjął, że ich cena powinna być ustalana na podstawie cen oferowanych w okolicy miejsca zamieszkania poszkodowanego, gdyż muszą one być dobierane pod kątem naprawy konkretnego samochodu, a to z kolei wymaga fizycznego kontaktu z nimi

przez pracowników warsztatu potencjalnie naprawiającego samochód, co w przypadku skorzystanie z oferty pozwanej - z uwagi na znaczne oddalenie siedziby podmiotu wskazanego przez pozwaną (w województwie (...)) od miejsca zamieszkania poszkodowanego (w województwie (...)) - w istotny sposób podrażałoby koszty naprawy.

W połączeniu z powyższym rodzi to po stronie powoda skuteczne względem pozwanej roszczenia o zapłatę pełnego odszkodowania za uszczerbek powstały

w wyniku wypadku drogowego.

Jak słusznie przyjął Sąd Rejonowy jest ono równoważne wartości różnicy pomiędzy ustalonymi przez biegłego kosztami naprawy samochodu oraz kosztami sporządzonej ekspertyzy przedsądowej a wypłaconym przez pozwaną odszkodowaniem, co znalazło prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku.

Rozstrzygnięcia o należnych powodowi odsetkach ustawowych za opóźnienie się pozwanej w zapłacie dochodzonych należności oraz o kosztach procesu mają podstawę prawną w prawidłowo zastosowanych, wskazanych w uzasadnieniu wyroku regulacjach prawnych.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację,

jako bezzasadną oddalono na mocy art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 k.p.c. i § 10 ust. 1 pkt 1 i § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 10 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015r. poz. 615, z późniejszymi zmianami) biorąc pod uwagę, iż pozwana uległa w całości w postępowaniu odwoławczym i powinna zwrócić powodowi poniesione przez niego w tym postępowaniu koszty zastępstwa przez fachowego pełnomocnika.

SSO Leszek Dąbek