Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 269/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Ostródzie z 30 marca 2022r. w spr. II K 413/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ na treść orzeczenia tj. art. 4 kpk, art. 5§2kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Pomimo postawienia zarzutów obrazy wielu przepisów postępowania mających wpływ na treść orzeczenia, to wymowa zebranych dowodów obciążających i wiarygodnych dała podstawę do przyjęcia, że oskarżony zlecił pokrzywdzonemu wykonanie dwóch przewiertów przez drogę DK (...) w pobliżu miejscowości C. g. K., a pokrzywdzony się z tego wywiązał, za co powinien uzyskać wynagrodzenie. Bowiem wbrew wyjaśnieniom oskarżonego, który zaprzeczył by współpracował z pokrzywdzonym w tej lokalizacji, to zebrano materiał dowodowy, nie tylko w postaci relacji pokrzywdzonego czy jego brata, który takie prace potwierdził. Uzyskano bowiem z (...), (...), S. dokumentację co do wykonania prac w tej lokalizacji, a także informacje, że wykonano przyłącza i przewierty na czas budowy, co jest spójne z zeznaniami W. K., podwykonawcy inwestora S. oraz T.B. kierownika budowy tego odcinka, a co podważa zarzut z apelacji że sąd nie przeprowadził dowodów zawnioskowanych, które miały dla rozstrzygnięcia spawy istotne znaczenie, czy że dokumenty pozyskane przez sąd I instancji nie stanowiły dowodów, które mogły służyć wykazania sprawstwa oskarżonego.Tymczasem te dowody, w tym dokumenty, stanowiły nawzajem uzupełniającą się całość potwierdzającą zeznania pokrzywdzonego i jego brata, stąd nie było podstaw by dowodom tym nie dać wiary co do powyższej okoliczności. Stąd nie można było przyjąć by sąd I instancji przy ocenie materiału dowodowego, w oparciu o który ustalił, że pokrzywdzony prace zamówione przez oskarżonego wykonał, dopuścił się obrazy art. 7 kpk, skoro to wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie były odosobnione i nie zostały poparte żadnymi innymi dowodami.

Ponadto nie można było stwierdzić by W. K. łączyła z pokrzywdzonym zarzucana ścisła współpraca zawodowa i by ta okoliczność miała wpłynąć na treść zeznań tego świadka . Bowiem pokrzywdzony wspominał w zeznaniach z rozprawy o wykonywaniu dalszych zleceń przy budowie sieci wodociągowej, ale dla „pana B.”, potem sprostował że inwestorem był pan W. ale nie podawał nazw inwestycji przy których miał współpracować z W. K. (2), a sam W. K. zeznał, że poznał pokrzywdzonego przy wykonywaniu tego zlecenia, wymienili się wtedy telefonami na wypadek gdyby W. K. chciał skorzystać z usług firmy pokrzywdzonego z pominięciem podwykonawcy, ale W. K. nie podał by miał potem współpracować i to „ściśle” z pokrzywdzonym. Przy czym skoro odwierty wykonane przez pokrzywdzonego zostały potwierdzone też innymi dowodami, w tym dokumentami, to nie było podstaw by zeznaniom W. K. nie dać wiary i uznać je za stronnicze z powodu rzekomej „ścisłej” współpracy z pokrzywdzonym, która nie została wykazana. Należy też zauważyć, że przecież W. K. zapłacił oskarżonemu za prace faktyczne wykonane przez pokrzywdzonego i jego brata, a sam W. K. otrzymał zapłatę od głównego inwestora, stąd nie miał powodu by kłamliwie przedstawiać okoliczności sprawy, bo nie miał w tym żadnego interesu. Wręcz przeciwnie, to konieczność stawiennictwa na przesłuchania stanowiła dla niego niedogodność i mógłby -obwiniając o to pokrzywdzonego, który zawiadomił poprzez pełnomocnika o przestępstwie-, mieć powód by złożyć nieprzychylne dla pokrzywdzonego, a nie oskarżonego, zeznania. Dlatego należało uznać, że nie można było uwzględnić uwag skarżącej i zakwestionować wiarygodności zeznań W. K., w których potwierdził, że pokrzywdzony z bratem wykonali dwa przewierty przez drogę DK (...) w pobliżu miejscowości C. gm. K. i że potem miał kontakt z pokrzywdzonym, który opisywał, że oskarżony mu nie zapłacił za pracę, pomimo tego, że W. K. przekazał pieniądze podwykonawcy tj. oskarżonemu. Wobec zaś spójności relacji W. K., zeznań brata pokrzywdzonego, T.B. i dokumentacji, to zeznania pokrzywdzonego, a nie wyjaśnienia oskarżonego, należało uznać za wiarygodne co do wykonania prac dla oskarżonego w tej lokalizacji oraz braku za nie zapłaty.

Natomiast należy zgodzić się ze skarżącą, że nie wykazano, naruszając tym art. 5§2kpk, by szkoda wyniosła łącznie kwotę 15.360zł w oparciu o faktury wystawione przez pokrzywdzonego, z których jedna opiewała na kwotę 7.800zł za przewiert sterowany w miejscowości K., a druga -kwestionowana przez obrońcę- na 7.560zł za wykonanie przewiertów w miejscowości S.. Bowiem z zeznań W. K. wynikało, że zapłacił oskarżonemu za wykonanie dwóch przewiertów sterowanych na trasie (...) niedaleko C. gm. K. około 13 tysięcy złotych, a oskarżony zlecił te prace do wykonania pokrzywdzonemu. Z zeznań W. K. wynika też, że rozmawiał z pokrzywdzonym, że uświadomił sobie że przepłacił, że przecież oskarżony musiał zarobić, chociaż nie wiedział ile dokładnie oskarżony miał zapłacić pokrzywdzonemu. Podał, że nawet wymienili się telefonami, by na przyszłość „ominąć” oskarżonego jako podwykonawcę. W. K. podał też, że za dwa odwierty rozliczył się z oskarżonym, za 1 wystawił fakturę na 7.758,50zł , którą zapłacił przelewem (w aktach na k.175 znajduje się taka faktura), a drugi odwiert za który została wystawiona niższa faktura rozliczyli gotówką. Skoro zaś świadek ten zapłacił oskarżonemu za dwa odwierty – jak podał- około 13.000zł, to po odjęciu kwoty wynikającej z faktury z akt sprawy, to druga rata zapłaty mogła być na kwotę nie wyższa niż 5.241,50zł. Z pewnością też oskarżony osiągnął z tych 13 tys zł, jako podwykonawca, co wynika z zasad doświadczenia życiowego, jakiś zysk dla siebie; więc pokrzywdzonemu sam powinien zapłacić znacznie mniej niż 13 tys zł otrzymane od W. K.. Pokrzywdzony wskazywał zaś, że oskarżony miał mu zapłacić za wykonanie prac w tej lokalizacji łącznie 15.360zł , co w tym zakresie jest nielogiczne, bo oskarżony musiałby umówić się z nim na kwotę przewyższającą zapłatę od W. K. w wys. około 13 tys. zł, a tym samym „dopłacić” ponad 2 tys zł do kwoty którą uzyskałby od W. K. i nie osiągnąć z tego żadnego zysku tylko wręcz stratę, co byłoby sprzeczne z logiką i rachunkiem ekonomicznym.

Pokrzywdzony twierdził zaś, że z oskarżonym umówili się, że miał on mu zapłacić taką właśnie kwotę 15.360zł tj. wyższą od tej, która oskarżony miał otrzymać od W. K. i twierdził, że gdy oskarżony nie zapłacił mu za wykonane prace w lokalizacji C. gm. K., to wystawił za te prace dwie faktury, z których jedna opiewała na kwotę 7.800zł za przewiert sterowany w miejscowości K., a druga na 7.560zł za wykonanie przewiertów w miejscowości S.. Jednak analiza zapisów z tych faktur przekonuje, że rację ma obrońca, iż faktura na 7.560zł nie została właściwie dostrzeżona przez sąd I instancji, który nie zauważył i nie uwzględnił tego, że została wystawiona „za wykonanie przewiertów w miejscowości S.” a więc w innej lokalizacji niż C. gm. K.. Należy też zauważyć, że pytany o taki tytuł wystawienia faktury na 7.560zł za wykonanie przewiertów w miejscowości S. pokrzywdzony najpierw nie kojarzył by w fakturze był wskazany S., bo przewierty były w K., po czym nie potrafił racjonalnie tej okoliczności wytłumaczyć, podał że „nie miał pojęcia”, dlaczego w tej fakturze wpisano S..

Wobec zaś takiej treści zeznań pokrzywdzonego co do tej faktury i wcześniejszych rozważań na tle zeznań W. K. wskazujących, że sam miał zapłacić oskarżonemu tylko około 13 tys zł, to faktycznie powstały wątpliwości co do tego czy można rzeczoną fakturę na 7.560zł za wykonanie przewiertów w miejscowości S. uwzględnić jako dowód co do wykazania łącznej kwoty szkody w wysokości wskazywanej przez pokrzywdzonego. Zdaniem sądu odwoławczego należało więc w tym zakresie zgodzić się z obrońcą, że sąd I instancji pomijając treść tej faktury naruszył art. 410 kpk oraz nie dostrzegając nie dających się usunąć wątpliwości z tym związanych naruszył art. 5§2kpk. Przy czym dostrzeżenie tego uchybienia nie musiało prowadzić do całkowitej odmowy wiary dowodom obciążającym i do uniewinnienia oskarżonego od czynu z art. 286§1kk, skoro wymowa wszystkich zebranych opisanych wyżej dowodów oraz częściowo wyjaśnień pokrzywdzonego, dawała podstawę do ustaleń, że oskarżony zlecił pokrzywdzonemu wykonanie dwóch przewiertów przez drogę DK (...) w pobliżu miejscowości C., a pokrzywdzony się z tego wywiązał, za co powinien uzyskać wynagrodzenie, którego oskarżony- mimo, że miał na to środki- nie chciał zapłacić, unikał pokrzywdzonego, nie odbierał od niego telefonów, co wskazuje na zamiar popełnienia oszustwa. Tak więc kwestią sporną i w pełni nie udokumentowaną w realiach zgromadzonego materiału dowodowego okazała się tylko wysokość szkody. A skoro nie było podstaw do kwestionowania faktury na 7.800zł za „przewiert sterowany w miejscowości K.”, to uwzględniając zarzut apelacyjny „pominięcia w ocenie dowodu z dokumentu-faktury z dnia 13 sierpnia 2018r. za wykonanie przewiertów w miejscowości S.” można było dokonać korekty zaskarżonego wyroku w pkt. 1 w zakresie, ale tylko co do obniżenia wykazanej wysokości szkody i w pkt. 4 w zakresie obniżenia kwoty tytułem naprawienia szkody.

Natomiast nie można zgodzić się z obrońcą by brak bilingów telefonicznych powodował, że brakowało w sprawie dokumentacji , która pozostawałaby w bezpośrednim związku z zarzutem, by bez billingów nie można było sprawy rozpoznać, gdyż jak wyżej wskazano uzyskano inne dokumenty i dowody, które były wystarczające do uwzględnienia jako wiarygodnej wersji pokrzywdzonego co do tego, że oskarżony zlecił pokrzywdzonemu wykonanie dwóch przewiertów przez drogę DK (...) w pobliżu miejscowości C., a pokrzywdzony się z tego wywiązał, za co oskarżony mu nie zapłacił, mimo monitów. Natomiast skoro do zdarzenia doszło w lipcu 2018r., przez jakiś czas pokrzywdzony starał się odzyskać pieniądze, to i tak bilingi takie są przechowywane przez operatorów przez rok czasu, stąd są nie do uzyskania.

Skarżąca postawiła też zarzut obrazy art. 4 kpk. Należy zaś przypomnieć, że w orzecznictwie konsekwentnie przyjmuje się, że naruszenie tego przepisu nie może w ogóle stanowić samodzielnej podstawy apelacyjnej (zob. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 września 2012 r., IV KK 211/12, LEX nr 1220924). Podnosząc zarzut naruszenia art. 4 k.p.k. nie jest wystarczające odwołanie się w apelacji jedynie do zasady obiektywizmu, bez podania, jakie przepisy ją konkretyzujące zostały naruszone przez sąd I instancji (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2007 r., V KK 390/07, LEX nr 353329). Przepis ten wyraża bowiem ogólną dyrektywę postępowania karnego, która jest konkretyzowana poprzez treść odpowiednich przepisów kodeksu postępowania karnego, nakazujących lub zakazujących organom prowadzącym postępowanie karne dokonanie określonych czynności w przewidzianych tymi przepisami sytuacjach procesowych (np. art. 40 k.p.k., art. 170 § 2 k.p.k.). Powyższego wymogu analizowana apelacja nie spełnia. Stawiający ten zarzut skarżąca wskazuje na błędną w jej mniemaniu ocenę dowodów, a zatem zarzut ten stanowi w istocie zdublowanie zarzutów dotyczących oceny dowodów, do których już ustosunkowano się powyżej.

Nadto końcowa uwaga skarżącej z pisemnego uzasadnienia apelacji, co do braku wykluczenia wykonania innych przewiertów, w innych miejscach, na podstawie innych zleceń i w związku z tym wystawienie innych faktur jest na tyle ogólna, że w świetle zgromadzonych dowodów obciążających oskarżonego, to nie mogła służyć wykazaniu, że oskarżony nie popełnił czynu mu przypisanego, w kształcie po korekcie wyroku przez sąd odwoławczy.

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Mimo częściowego uwzględnienia zarzutu obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ na treść orzeczenia, to nie było podstaw do uwzględnienia wniosku skarżącej o zmianę wyroku i całkowite uniewinnienie oskarżonego od czynu z art. 286§1kk. Bowiem zebrano taki materiał dowodowy, który oceniony zgodnie z art. 7 kpk i art. 410 kpk dawał podstawę do korekty zaskarżonego orzeczenia na korzyść oskarżonego, ale tylko – przy dokonaniu zmiany kwalifikacji czynu mu przypisanego – na ustalenie iż niekorzystne rozporządzenie mieniem dotyczyło kwoty co najmniej 7.800zł (wynikającej z faktury z dot. przewiertu w m. K.), co spowodowało obniżenie wymierzonej kary do 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz do zmiany rozstrzygnięcia z pkt. 4 poprzez obniżenie kwoty tytułem naprawienia części szkody, przy utrzymaniu zaskarżonego wyroku w pozostałej części w mocy.

Nie zaszły też podstawy do uwzględnienia alternatywnego wniosku z apelacji o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Z treści art. 437§2 kpk zdanie drugie wynikają bowiem ściśle określone warunki w jakich takie orzeczenie mogłoby zapaść. Tymczasem w realiach niniejszej sprawie zgromadzono materiał dowodowy wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy bez sięgania do postulowanego rozwiązania, gdy nie było konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, a nadto nie zaszły wypadki wskazane w art. 439§1 kpk czy w art. 545 kpk.

Lp.

Zarzut

2.

Błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść, poprzez przyjęcie, że oskarżony działał z zamiarem oszustwa i z zamiarem nie rozliczenia się z pokrzywdzonym za zlecone prace.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Stawiając taki zarzut skarżąca chciałaby wykazać, że oskarżony w okolicznościach sprawy nie wyczerpał znamion przestępstwa z art. 286§1kk. Jednak jak to wyżej wskazano, przy rozważaniach dot. zarzutu obrazy przepisów postępowania, to zaszły podstawy do przyjęcia jako wiarygodnych relacji pokrzywdzonego, jego brata i W. K. w zakresie tego, że oskarżony zlecił pokrzywdzonemu wykonanie dwóch przewiertów przez drogę DK (...) w pobliżu miejscowości C., a pokrzywdzony się z tego wywiązał, za co powinien uzyskać wynagrodzenie, którego oskarżony mu – mimo monitów-nie zapłacił. Ponadto opisane przez wiarygodnego w tym zakresie pokrzywdzonego i jego brata czynności mające na celu uzyskanie zapłaty od oskarżonego, czego K. S. unikał, wskazują na to, że oskarżony działał z zamiarem popełnienia czynu z art. 286§1kk. Ustalając zamiar sprawcy oszustwa, należy brać pod uwagę wszystkie takie okoliczności, na podstawie których można wyprowadzić wnioski dotyczące realności wypełnienia obietnic złożonych przez sprawcę osobie pokrzywdzonego, w szczególności jego możliwości finansowe, zachowanie sprawcy po zrealizowaniu usługi zamówionej i wykonanej, jego stosunek do zapłaty pieniędzy w związku z upływem terminu płatności czy wystawieniem faktury. Opierając się na takiej ocenie okoliczności, można wysnuć wniosek czy zaszło oszustwo, czy też niekaralne niedotrzymanie warunków umowy. Skoro zaś oskarżony uzyskał pieniądze od zleceniodawcy za wykonane przewierty (nie ma tu znaczenia, że nie zaraz po wykonaniu przewiertów, ale w bliskim czasie je uzyskał, co zeznał W. K.) to miał środki żeby wywiązać się z umowy z pokrzywdzonym i powinien z tych pieniędzy zapłacić pokrzywdzonemu za zamówioną i wykonaną usługę. Tymczasem oskarżony nie zapłacił, unikał kontaktu z pokrzywdzonym, zwodził pokrzywdzonego, nie reagował na wysyłane wiadomości, nie odbierał telefonów od niego, a gdy dodzwoniono się do niego z innego telefonu niż telefon pokrzywdzonego to obiecywał że zapłaci, czego – mimo obietnic- nie uczynił i w najbliższym czasie po wykonaniu usługi i otrzymaniu pieniędzy od W. K. i ostatecznie nie uczynił nawet w trakcie trwania postępowania karnego. W oparciu o to można było zasadnie przyjąć, że celem działania oskarżonego było osiągniecie korzyści majątkowej kosztem pokrzywdzonego, poprzez wprowadzenie go w błąd co do zamiaru zapłaty wynagrodzenia za wykonane faktycznie przez pokrzywdzonego przewierty przez drogę, za które oskarżony – mimo, że miał na to środki- nie zamierzał zapłacić i nie zapłacił.

Wobec czego nie doszło do błędnych ustaleń faktycznych w tym zakresie, które sąd I instancji zaprezentował w pisemnym uzasadnieniu wyroku, a które dotyczyły co do zasady wyczerpania przez oskarżonego znamion czynu ciagłego z art. 286§1kk, co też sąd I instancji prawidłowo zinterpretował i ocenił.

Wniosek

O zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec braku podstaw do uwzględnienia zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść, to nie można było przyjąć, że oskarżony nie wyczerpał znamion przestępstwa z art. 286§1kk i uniewinnić go do od popełnienia tak kwalifikowanego czynu.

Nie zaszły też podstawy do uwzględnienia alternatywnego wniosku z apelacji o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Z treści art. 437§2 kpk zdanie drugie wynikają bowiem ściśle określone warunki w jakich takie orzeczenie mogłoby zapaść. Tymczasem w realiach niniejszej sprawie zgromadzono materiał dowodowy wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy bez sięgania do postulowanego rozwiązania, gdy nie było konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, a nadto nie zaszły wypadki wskazane w art. 439§1 kpk czy w art. 545 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Potrzeba dokonania korekty kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd odwoławczy z urzędu dostrzegł, że w czasie czynu z lipca 2018r. to art. 12 kk nie był podzielony na paragrafy (nastąpiło to dopiero w czerwcu 2020r.), stąd stosując regułę z art. 4§1 kk, czyn przypisany oskarżonemu w pkt. 1 zakwalifikował z art. 286§1kk w zw. z art. 12 kk (art. 455 kpk).

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Co do zasady wyrok skazujący oskarżonego za czyn ciągły z art. 286§1kk, z pozostałymi rozstrzygnięciami tego tyczących, przy dokonaniu częściowej ich korekty.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec braku podstaw do uwzględnienia zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia oraz pełnego uwzględnienia zarzutu obrazy przepisów postępowania mającego wpływ na jego treść, to nie można było przyjąć, że oskarżony nie wyczerpał znamion przestępstwa z art. 286§1kk i uniewinnić do od popełnienia tak kwalifikowanego czynu.

Nie zaszły też podstawy do uwzględnienia alternatywnego wniosku z apelacji o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Z treści art. 437§2 kpk zdanie drugie wynikają bowiem ściśle określone warunki w jakich takie orzeczenie mogłoby zapaść. Tymczasem w realiach niniejszej sprawie zgromadzono materiał dowodowy wystarczający do rozstrzygnięcia sprawy bez sięgania do postulowanego rozwiązania, gdy nie było konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, a nadto nie zaszły wypadki wskazane w art. 439§1 kpk czy w art. 545 kpk.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

w pkt. 1 wyroku:

- zmiana wysokości kwoty niekorzystnego rozporządzenia mieniem do co najmniej 7.800zł,

- zmiana kwalifikacji czynu ciągłego przypisanego oskarżonemu, przy zast. art. 4§1kk, na kwalifikację z art. 286§1kk w zw. z art. 12 kk,

- obniżenie kary wymierzonej oskarżonemu do 6 miesięcy pozbawienia wolności,

W pkt. 4 wyroku:

- obniżenie kwoty tam wskazanej do 7.800zł z określeniem, że jest to kwota tytułem naprawienia części szkody.

Zwięźle o powodach zmiany

Należało ocenić, że zebrano taki materiał dowodowy, który oceniony zgodnie z art. 7 kpk, art. 410 kpk i art. 5§2kpk dawał podstawę do korekty zaskarżonego orzeczenia na korzyść oskarżonego, ale tylko – przy dokonaniu zmiany kwalifikacji czynu mu przypisanego – na ustalenie iż niekorzystne rozporządzenie mieniem dotyczyło kwoty co najmniej 7.800zł (wynikającej z faktury z dot. przewiertu w m. K.), co skutkowało obniżeniem wymierzonej kary do 6 miesięcy pozbawienia wolności (co można było uczynić w sytuacji zmienionej kwalifikacji prawnej czynu) oraz do zmiany rozstrzygnięcia z pkt. 4 poprzez obniżenie kwoty tytułem naprawienia części szkody (skoro nie zdołano jednoznacznie ustalić jaka była pełna kwota jaka oskarżony winien pokrzywdzonemu zapłacić za dwa przewierty, gdy faktura za wykonanie przewiertów w miejscowości S. nie mogła być jednoznacznie powiązana z przypisanym oskarżonemu czynem dot. oszustwa na tle braku zapłaty za przewierty dokonane w pobliżu miejscowości C. gm. K.), przy utrzymaniu zaskarżonego wyroku w pozostałej części w mocy.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Pkt. III

W ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała w pełni na uwzględnienie, w tym co do wniosków końcowych, to zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonego od kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na sytuację materialno-rodzinną tj. konieczność zapłacenia części szkody i płacenia alimentów na dzieci (art. 624§1kpk)

7.  PODPIS