Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 maja 2022 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2022 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł.

przeciwko (...) w T.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...)
w T. na rzecz powodów (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. solidarnie kwotę 105.366,90 (sto pięć tysięcy trzysta sześćdziesiąt sześć 90/100) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie
w transakcjach handlowych od kwoty 105.192,44 (sto pięć tysięcy sto dziewięćdziesiąt dwa 44/100) złote od dnia 19 listopada 2021 roku;

2)  odstępuje od obciążania pozwanego kosztami procesu.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk

Sygnatura akt I C 118/22

UZASADNIENIE

Powodowie – konsorcjum firm (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. wnieśli o zasądzenie na ich rzecz solidarnie od pozwanego (...) w T. kwoty 105.366,90 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od kwoty 105.192,44 zł od dnia 19 listopada 2021r. Z uzasadnienia wynika, że dochodzona pozwem kwota obejmuje skapitalizowane odsetki za opóźnienie obliczone od daty wymagalności zobowiązań do dnia ich zapłaty oraz kwotę 174,46 zł stanowiącą zryczałtowaną rekompensatę za koszty odzyskiwania należności wynikającą z art. 10 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych.

Dnia 14 grudnia 2021r wydano w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Pozwany wniósł sprzeciw, domagając się oddalenia powództwa z uwagi na przedawnienie roszczenia. Wniósł również o odstąpienie od obciążania go kosztami procesu, powołując się na trudną sytuację w służbie zdrowia, dodatkowe obciążenia ekonomiczne wynikające z epidemii Covid-19 oraz szczególny – nie nastawiony na osiągniecie zysku – charakter działalności jaką prowadzi.

Sąd ustalił co następuje:

Powodowe Spółki w dniu 27 października 2017r. zawarły umowę konsorcjum w celu przystąpienia do przetargu i wykonywania usługi w związku z ogłoszeniem przez pozwanego przetargu nieograniczonego na „Kompleksową usługę utrzymania czystości pomieszczeń (...) (umowa konsorcjum k. 73).

Dnia 18 grudnia 2017r. strony zawarły umowę o świadczenie usług utrzymania w czystości pomieszczeń (...) (umowa k. 77). Za wykonywane usługi powódki wystawiały faktury, płatne 60 dni po doręczeniu ich pozwanemu. Pozwany nie kwestionował wystawionych faktur ani co do wysokości ani co do terminów płatności. Nie kwestionował również jakości wykonywanej usługi. Należności pozwany realizował po upływie daty ich wymagalności co pociągnęło za sobą naliczenie odsetek. Objęte żądaniem w niniejszej sprawie należności odsetkowe wynikają z opóźnienia w zapłacie 68 faktur szczegółowo opisanych w pozwie (k. 6-7) akt i składają się na łączną kwotę 105.192,44 zł. Najwcześniejszy z terminów wymagalności, od którego rozpoczęto naliczanie objętych pozwem odsetek to 31 lipca 2018r. (faktury k. 148 i nast.).

Niezależnie od tego strona powodowa naliczyła wobec pozwanego należność opisaną w art. 10 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych tj. rekompensatę za koszty odzyskiwania należności w wysokości 40 Euro, dokonując przeliczenia tej kwoty wedle średniego kursu NBP na dzień 29 czerwca 2018r. tj. na ostatni dzień roboczy miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie stało się wymagalne (art. 10 ust. 1 a ustawy). Tak wyliczona rekompensata to 174,46 zł.

Pozew wniesiono 19 listopada 2021r.

Opisany wyżej stan faktyczny nie był między stronami sporny.

Sąd zważył co następuje:

Strona pozwana nie kwestionowała istnienia roszczenia powódek ani jego wysokości. Podniosła natomiast zarzut przedawnienia roszczenia wynikającego z faktur z terminem wymagalności przypadającym na okres od 31 lipca 2018r. do 31 grudnia 2018r., a to z uwagi na dwuletni termin przedawniania wynikający z art. 751 k.c. i przyjętą w orzecznictwie zasadę, iż należności odsetkowe nie mogą przedawnić się później niż świadczenie główne.

Stanowisko pozwanego nie jest trafne. Po pierwsze wątpliwości budzi, czy art. 751 k.c. regulujący zasady przedawnienia roszczeń wynikających z umów zlecenia w ogóle ma zastosowanie w niniejszej sprawie, bowiem umowa o utrzymanie pomieszczeń w czystości zbliża się raczej do umowy o dzieło (umowy rezultatu) niż umowy zlecenia (umowy starannego działania). Niezależnie jednak od tego przyjęte przez pozwanego rozumowanie zawiera znaczne uproszczenia, nie oddające istoty obliczania terminów przedawnienia odsetek. Trafnie powołuje się pozwany na akcesoryjność odsetek, z której wynika zasada przedawniania się roszczenia odsetkowego najpóźniej z chwilą przedawnienia roszczenia głównego. Niemniej zasada ta nie dotyczy sytuacji kiedy świadczenie główne, tak jak w niniejszej sprawie, wygasło przed upływem terminu przedawnienia na skutek jego zapłaty.
W tym wypadku określony w art. 118 k.c. trzyletni termin przedawnia roszczeń o świadczenia okresowe stosuje się do roszczeń o odsetki także wtedy, gdy roszczenie główne ulega przedawnieniu w terminie krótszym (por. K. Osajda, W. Borysiak, Kodeks cywilny. Komentarz. Warszawa 2021, tezy 13 i nast. do art. 118 i przywołane tam orzecznictwo). Koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego (art. 118 zd. 2 k.c.).

Koniec terminu przedawnienia najdalej wymagalnych odsetek objętych roszczeniem zgłoszonym w niniejszej sprawie (naliczanych od 31 lipca 2018r.) przypadł na 31 grudnia 2021r. Jako, że pozew wniesiony został w listopadzie 2021r. zarzut przedawnienia był nieuzasadniony.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł o przepis art. 102 k.p.c. mając na względzie argumentację przywołana przez pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty, w tym obciążenie i utrudnienia w funkcjonowaniu zakładów opieki zdrowotnej w związku epidemią Covid – 19, niedostatek środków przekazywanych na funkcjonowanie zakładów leczniczych i charakter działalności pozwanego, która to działalność nie powinna być nastawiona wyłącznie na osiąganie zysków. W ocenie Sądu przywołane przez pozwanego okoliczności uzasadniają zwolnienie go od kosztów w oparciu o przepis art. 102 k.p.c.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk

.