Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2022r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2022 r. w K.

sprawy z powództwa M. A.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda M. A. kwotę 17 500 zł (siedemnaście tysięcy pięćset złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie :

- od kwoty 5000 zł ( pięć tysięcy złotych) od dnia 22.01.2018 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 12 500 zł (dwanaście tysięcy pięćset złotych) od dnia 16.10.2020 r. do dnia zapłaty

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda M. A. kwotę 4 617 zł ( cztery tysiące sześćset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1 165,37 zł ( jeden tysiąc sto sześćdziesiąt pięć złotych i trzydzieści siedem groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych,

V.  orzeka zwrot pozwanemu (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 859,35 zł (osiemset pięćdziesiąt dziewięć złotych i trzydzieści pięć groszy) tytułem niewykorzystanej zaliczki.

UZASADNIENIE

Powód M. A. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika w dniu 22.01.2018 r. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. wnosząc o zasądzenie od pozwanego kwoty 5000 zł tytułem zadośćuczynienia pozostającego w związku z doznanym przez powoda urazem na skutek zdarzenia drogowego z dnia 19.02.2017 r. wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości ustawowej od tej kwoty naliczanymi od dnia 22.03.2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu żądania powód wskazał , iż w dniu 19 lutego 2017 r. doszło do zdarzenia drogowego z udziałem powoda. Sprawca kolizji posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym Towarzystwie (...). W wyniku przedmiotowej kolizji drogowej powód doznał urazu głowy, szyi, kręgosłupa szyjnego, piersiowego. Wymiotował , miał zawroty głowy, doszło do stłuczenia klatki piersiowej, odcinka szyjnego i piersiowego. Towarzyszyły mu drętwienia ręki lewej w okolicy dłoni. Przed 19 lutego 2017 r. powód nie miał żadnych dolegliwości bólowych w obrębie kręgosłupa szyjnego, piersiowego. Prowadził aktywny tryb życia , nigdy nie uskarżał się na żadne problemy zdrowotne. Kolizja , której uległ powód wywołała szereg negatywnych następstw w jego życiu. Powód przed wypadkiem był osobą w pełni sprawną oraz aktywną. Proces leczenia, borykanie się z nieustannym bólem, ograniczeniem ruchomości w odcinku szyjnym było dla niego niezwykle uciążliwe, ograniczało jego codzienne aktywności. Obawa przed pogorszeniem stanu zdrowia wpłynęła negatywnie na jego psychikę , spowodowała głęboką frustrację . Z uwagi na uciążliwy ból , ograniczenia ruchomości powód zmuszony był całkowicie zrezygnować z wszelkiego rodzaju aktywności fizycznej w okresie leczenia oraz hospitalizacji. Dolegliwości związane z urazem powypadkowym spowodowały u powoda problemy ze snem. Stan zdrowia po kolizji drogowej, doznany ból, rozmiar cierpienia fizycznego i psychicznego , utrata radości życia ,brak możliwości realizacji dotychczasowych pasji, uciążliwość skutków doznanego urazu w codziennym funkcjonowaniu, składają się na rozmiar doznanej przez powoda krzywdy, które w pełni uzasadniają roszczenie o zadośćuczynienie we wnioskowanej wysokości. Dochodzona pozwem kwota zadośćuczynienia zapewni powodowi odpowiednie warunki materialne częściowo chociaż niwelujące i rekompensujące skutki kolizji również w zakresie stanu emocjonalnego i psychicznego. Powód wezwał pozwanego do dobrowolnego spełnienia świadczenia w kwocie stanowiącej wartość przedmiotu sporu. W odpowiedzi pismem z dnia 09.06.2017 r. oraz 08.11.2017 r. pozwany odmówił wypłaty odszkodowania oraz zadośćuczynienia stanowiącego wartość przedmiotu sporu. Odsetek za zwłokę powód żąda od dnia 22 marca 2017 r. tj. od kolejnego dnia roboczego po upływie terminu 30 dni , liczonego od daty zgłoszenia szkody.

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował wszelkie roszczenia i twierdzenia powoda zgłoszone w pozwie podnosząc , że są bezpodstawne i nieudowodnione. Pozwany zakwestionował roszczenie powoda co do zasady i co do wysokości. W ocenie pozwanego u powoda nie zaistniała żadna krzywda w związku ze zdarzeniem zgłoszonym u pozwanego. W ocenie pozwanego zdarzenie nie pozostawiło u powoda trwałych następstw. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany uznał, że powód nie odniósł obrażeń ciała , które mogłyby skutkować rozstrojem zdrowia lub trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Tym samym brak jest przesłanek do wypłaty jakiejkolwiek kwoty tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Same negatywne przeżycia powoda związane z jego uczestnictwem w zdarzeniu nie stanowią o powstaniu rozstroju zdrowia. Zgodnie z dokumentacją medyczną przedstawioną przez powoda, podczas diagnostyki powoda zarówno bezpośrednio po zdarzeniu , jak i w późniejszym okresie, u powoda nie stwierdzono żadnych zmian pourazowych , a wyłącznie liczne zmiany zwyrodnieniowe. Pozwany podniósł, iż powód nie przedłożył żadnej dokumentacji medycznej, jak również historii choroby, wskazującej na okoliczności powoływane przez powoda w pozwie. W przedstawionej przez powoda dokumentacji medycznej brak jest dowodów potwierdzających doznanie jakichkolwiek zmian urazowych, wykazano wyłącznie zmiany zwyrodnieniowe. Powód nie przedstawia żadnej dokumentacji medycznej wskazującej na kontynuację leczenia, co oznacza, iż leczenie zostało zakończone. Pozwany odpowiada wyłącznie za normalne skutki zdarzenia z dnia 19.02.2017 r. a nie stany chorobowe istniejące przed tym zdarzeniem. Odnośnie roszczenia odsetkowego pozwany wskazał, w sytuacji braku zasadności zgłoszonych roszczeń , za bezpodstawne należy uznać zgłoszone w pozwie żądanie o zasądzenie odsetek . Ewentualne naliczanie odsetek może nastąpić od chwili wyrokowania.

Pismem z dnia 13.09.2020 r. ( k. 458) powód rozszerzył powództwo poprzez żądanie zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty 17 500 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa . Powód wskazał, iż w związku z faktem , iż biegły sądowy w treści opinii z dnia 06.02.2019 r. ustalił 5 % trwały uszczerbek na zdrowiu , żądanie to jest w pełni uzasadnione i zasługuje na uwzględnienie.

Pismem z dnia 19.11.2020 r. (k. 463) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości , w tym w zakresie rozszerzonym, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania , w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych , podtrzymując dotychczasowe stanowisko i wnioski dowodowe.

Sąd ustalił co następuje :

W dniu 19 lutego 2017 r. około godziny 16.30 na drodze W 592 w gminie K. miał miejsce wypadek drogowy , w którym brały udział trzy samochody osobowe V. (...) o nr rej. (...), A. o nr rej. (...) o nr rej. (...) i jeden zestaw pojazdów ciężarowych składający się z ciągnika siodłowego (...) nr rej. (...) i naczepy o nr rej. (...)). Przyczyną zaistnienia wypadku było nieprawidłowe wykonanie manewru wyprzedzania kierującej pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) E. G. , która z zamiarem wyprzedzenia zestawu pojazdów ciężarowych ( ciągnika siodłowego (...) o nr rej. (...) z naczepą o nr rej. (...)) wyjechała na lewy pas i doprowadziła do czołowego zderzenia z pojazdem jadącym z naprzeciwka marki A. o nr rej. (...). W wyniku tego zderzenia samochód marki V. (...) odbił się od naczepy i wpadł do przydrożnego rowu, natomiast pojazd marki B. o nr rej. (...) jadący bezpośrednio za pojazdem marki A. uderzył przodem w tylny narożnik A.. Powód M. A. brał udział w zdarzeniu drogowym jako kierowca samochodu marki B. o nr rej. (...), który uderzył przodem w tylny narożnik A.. Sprawca zdarzenia posiadał ubezpieczenie w (...) S.A. z siedzibą w W. nr polisy (...).

( dowód : notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym k. 115 , notatka urzędowa z dnia 19.02.2017 r. k. 146-147, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego k. 147v-149, wyrok Sądu Rejonowego w Kętrzynie z dnia 10.04.2017 r. w sprawie II W 176/17 k. 145- akta szkody k. 84-158, płyta CD k. 82, , zeznania powoda M. A. k. 172-174, akta sprawy II W 176/17 Sądu Rejonowego w Kętrzynie)

Powód z miejsca zdarzenia został zabrany karetką pogotowia do Szpitala (...) w K. , gdzie rozpoznano : powierzchowny uraz głowy, powierzchowny uraz okolicy kręgosłupa szyjnego i piersiowego. Powód został przyjęty do Oddziału (...) Ogólnej Szpitala (...) w K. tego samego dnia celem obserwacji i diagnostyki po urazie głowy, szyi i kręgosłupa piersiowego. Powód pamiętał okoliczności zdarzenia , nie stracił przytomności, z samochodu wyszedł o własnych siłach , po zdarzeniu wymiotował. W Oddziale Chirurgicznym przeprowadzono diagnostykę obrazową ( CT głowy , CT klatki piersiowej, CT kręgosłupa piersiowego i szyjnego oraz brzucha) . W badaniach nie stwierdzono świeżych zmian pourazowych. Stwierdzono za to obecność zmian zwyrodnieniowych w obrębie kręgosłupa piersiowego (zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze środkowego odcinka TH z nierównościami i sklerotyzacją blaszek granicznych trzonów) . W zaleceniach poszpitalnych pacjenta skierowano do poradni neurologicznej, zalecono oszczędzający tryb życia oraz przepisano lek przeciwbólowy D.. W szpitalu przebywał do 20.02.2017 r.

Ponowna hospitalizacja powoda w Oddziale (...) Ogólnej Szpitala (...) w K. nastąpiła w okresie od 24 lutego do 28 lutego 2017 r. z powodu dolegliwości bólowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa. W wykonanym CT kręgosłupa lędźwiowego stwierdzono - niewielka tylna wypuklina krążka międzykręgowego L5/S1 do 5 mm z kompresją worka oponowego. Powód był konsultowany neurologicznie, w trakcie której rozpoznano „ zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego , rwę kulszową obustronną, podejrzenie dyskopatii lędźwiowej” . Zlecono stosowanie leczenia farmakologicznego : K., M., B..

W dniu 20.03.2017 r. powód ponownie był konsultowany neurologicznie w ramach Szpitala w G. . Nie stwierdzono konieczności hospitalizacji . Powód skarżył się na bóle i zawroty głowy o charakterze wirowania, krótkotrwałe, wywołane zmianą pozycji ciała i ruchem głowy występujące od kilku miesięcy. Ostatecznie skierowany do poradni neurologicznej.

Ponowne leczenie powoda w Izbie Przyjęć Szpitala (...) w K. miało miejsce w dniu 02.07.2017 r. . Powód został przywieziony przez karetkę pogotowia z powodu utrzymujących się dolegliwości bólowych kręgosłupa odcinka lędźwiowego – bez świeżego urazu. Przedmiotowo stwierdzono bolesność uciskową odcinka C 7 oraz L4/L5 i S1 z promieniowaniem do tylnej części grzebienia kości biodrowej po lewej i prawej stronie ze wzmożonym napięciem mięśni przykręgosłupowych. Ruchomość kręgosłupa ograniczona w wszystkich płaszczyznach. Zlecono odpowiednie leczenie farmakologiczne i wykonanie badania rezonansem magnetycznym.

W badaniu (...) kręgosłupa szyjnego powoda (10.05.2017r.) nie stwierdzono zmian urazowych i chorobowych poza zniesieniem lordozy szyjnej.

W (...) kręgosłupa lędźwiowo – krzyżowego powoda (23.09.2017r.) stwierdzono dehydratacje krążków międzykręgowych L3/L4 i L4/L5, szerokopodstawne przepukliny dokanałowe modelujące ścianę worka oponowego z nieznacznym zwężeniem otworów miedzykręgowych na poziomie L3/L4 po stronie prawej zaś na wysokości L4/L5 bardzie po stronie lewej. Ponadto badanie wykazało obecność drobnych osteofitów na trzonach kręgów odcinka lędźwiowego kręgosłupa.

( dowód: dokumentacja medyczna z leczenia powoda –k. 9-38, w tym karta informacyjna z dnia 20.02.2017 r. k. 9-11, karta informacyjna z dnia 28.02.2017 r. k. 13-15, karta odmowy przyjęcia do szpitala z dnia 20.03.2017 r. k. 19, karta informacyjna z porady odmowy izby przyjęć z dnia 02.07.2017 r. k.26-27, opis badania radiologicznego z dnia 15.05.2017 r. k. 36 wyniki badania MR z dnia 23.09.2017 r. k. 37)

U powoda na długo przed wypadkiem istniały zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego (osteofitoza, wypukliny krążków międzykręgowych L5/S1 z kompresją worka oponowego) oraz piersiowego (zmiany zwyrodnieniowo – wytwórcze środkowego odcinka kręgosłupa piersiowego ze sklerotyzacją blaszek granicznych trzonów). Zmiany maja charakter średniozaawansowanych (umiarkowanych). W związku z powyższym powód przez przedmiotowym zdarzeniem mógł odczuwać objawy bólowe związane z w/w zmianami chorobowymi. Pomimo występujących w obrębie kręgosłupa piersiowo – lędźwiowego starych zmian zwyrodnieniowych , na skutek przedmiotowego zdarzenia mogło dojść do wyzwolenia określonych objawów bólowych bądź nasilenia się już istniejących .

( dowód : opinia interdyscyplinarna zespołu biegłych - biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. W. P. i biegłego z zakresu medycyny sądowej dr med. S. C. z dnia 23.08.2021 r. k. 491-525, opinia uzupełniająca zespołu biegłych - biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. W. P. i biegłego z zakresu medycyny sądowej dr med. S. C. z dnia 25.10.2021 r. k. 550-566, opinia uzupełniająca zespołu biegłych - biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. W. P. i biegłego z zakresu medycyny sądowej dr med. S. C. z dnia 11.05.2022 r. k. 605- 623)

Na skutek wypadku z dnia 19 lutego 2017 r. powód M. A. doznał urazu w postaci urazowe zespoły korzonkowe bólowe – piersiowe. Powyższe skutkuje trwałym uszczerbkiem na zdrowiu powoda w wysokości 5%. U powoda występuje pourazowy zespół bólowy kręgosłupa piersiowego, dyskopatia L3/L4 i L4/L5 , choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa.

( dowód : opinia biegłego specjalisty z zakresu neurologii G. P. z dnia 06.02.2019 r. k. 397-400, opinia uzupełniająca biegłego specjalisty z zakresu neurologii G. P. z dnia 20.04.2019 r. k. 421)

Powód nadal odczuwa bóle głowy, bóle kręgosłupa Th-L , drętwienie lewej kończyny górnej. Ma ograniczenie ruchomości kręgosłupa Th-L z objawami ubytkowymi tj. osłabieniem odruchów kolanowych i skokowych.

( dowód : zeznania powoda M. A. k. 172- 174, opinia biegłego specjalisty z zakresu neurologii G. P. z dnia 06.02.2019 r. k. 397-400, opinia uzupełniająca biegłego specjalisty z zakresu neurologii G. P. z dnia 20.04.2019 r. k. 421)

Powód zgłosił pisemnie szkodę ubezpieczycielowi sprawcy szkody (...) S.A. z siedzibą w W., a w dniu 22.02.2017 r. zostało potwierdzone przez pozwanego otrzymanie zgłoszenia szkody. Pismem z dnia 23.03.2017 r. pozwany poinformował powoda o upływie terminu przewidzianego na zakończenie postępowania likwidacyjnego.

(dowód: pismo (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 22.02.2017 r. - potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia – k.152, pismo (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 23.03.2017 r. )

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego w dniu 09.06.2017 r. pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. odmówił powodowi wypłaty zadośćuczynienia w związku z wypadkiem z dnia 19.02.2017 r. Pozwany podtrzymał stanowisko w piśmie z dnia 08.11.2017 r.

(dowód: bezsporne; pismo (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 09.06.2017 r. k. 39-40, 110, pismo (...) S.A. z siedzibą w W. z dnia 08.11.2017 r. k. 41-42, 112 ).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo , także w zakresie rozszerzonym , zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części .

Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów w tym przedłożonej przez powoda dokumentacji medycznej z jego leczenia w związku ze zdarzeniem z dnia 19 lutego 2017 r. a także akt szkody , albowiem dowody nie budziły wątpliwości Sądu. Sąd nie uwzględnił stanowiska pozwanego kwestionującego dokumentację medyczną dołączoną do pozwu , dokumentacja ta znajduje potwierdzenie w znacznej części w dokumentacji znajdującej się w aktach szkody jak też w dokumentacji uzyskanej od poszczególnych podmiotów leczniczych. Ponadto za podstawę dokonanych ustaleń Sąd przyjął zeznania powoda, którym Sąd dał generalnie wiarę , w szczególności co do okoliczności kolizji z dnia 19 lutego 2017 r. , doznanego przez powoda urazu oraz podejmowanego leczenia, zeznania te były spójne, logiczne i konsekwentne, zbieżne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w tym notatką ze zdarzenia drogowego oraz dokumentacją z leczenia powoda. Wskazać przy tym należy , iż powód przyznał, iż przed zdarzeniem odczuwał bole pleców , co koresponduje z dokumentacją medyczną , z której wynika istnienie u powoda zmian zwyrodnieniowych jeszcze przed przedmiotowym zdarzeniem.

Istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie – określenia skutków wypadku z dnia 19 lutego 2017 r. dla zdrowia powoda i doznanej w związku z tym krzywdy miały opinie powołanych w sprawie biegłych .

Dla oceny skutków przedmiotowego zdarzenia dla zdrowia powoda Sąd dopuścił dowód z opinii interdyscyplinarnej zespołu biegłych - biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego mgr inż. W. P. i biegłego z zakresu medycyny sądowej dr med. S. C.. Biegli trzykrotnie wypowiadali się w niniejszej sprawie – w opinii pierwotnej z dnia 23.08.2021 r. (k. 491-525) i opiniach uzupełniających z dnia 25.10.2021 r. (k. 550-566) i z dnia 11.05.2022 r. (k. 605- 623). Wskazać należy , iż dla rekonstrukcji mechanizmu zderzenia przedmiotowego pojazdu najistotniejsze znaczenia ma opinii uzupełniająca z dnia 11.05.2022 r. (k. 605- 623), kiedy to biegli dysponowali dokumentacją zdjęciową uszkodzonego pojazdu , którym poruszał się powód – przedłożoną przez pozwanego dopiero wraz z pismem z dnia 18.11.2021 r. ( k. 581) . Stąd wcześniejsze wyliczenia biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego dokonane w opinii pierwotnej z dnia 23.08.2021 r. (k. 491-521) oraz w opinii uzupełniającej z dnia 25.10.2021 r. (k. 550-566) w szczególności w zakresie ustalenia prędkości samochodu marki B. (...) ( którym poruszał się powód) w momencie zderzenia oraz wartości wektora przyspieszenia działającego na powoda na 8,9 g Sąd uznał za nieprawidłowe i nieprzydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej spawy , albowiem biegły z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego wydając te opinie nie dysponował materiałem zdjęciowym uszkodzonego pojazdu powoda , którego dołączenie pozwoliło na dokonanie prawidłowych wyliczeń i sformułowania prawidłowych wniosków w uzupełniającej opinii interdyscyplinarnej z dnia 11.05.2022 r. ( k. 605- 623). W opinii uzupełniającej z dnia 11.05.2022 r. ( k. 605- 623) biegły z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego wskazał, iż mechanizm przedmiotowego wypadku był bardzo skomplikowany , ponieważ brały w nim udział trzy samochody osobowe i jeden zestaw pojazdów ciężarowych składający się z ciągnika siodłowego i naczepy. Przyczyną zaistnienia wypadku było nieprawidłowe wykonanie manewru wyprzedzania kierującej pojazdem marki G. o nr rej. (...), która z zamiarem wyprzedzenia zestawu pojazdów ciężarowych (ciągnika siodłowego (...) o nr rej. (...) z naczepą o nr rej. (...)) wyjechała na lewy pas i doprowadziła do czołowego zderzenia z pojazdem jadącym z naprzeciwka marki A. o nr rej. (...). W wyniku tego zderzenia samochód marki V. (...) odbił się od naczepy i wpadł do przydrożnego rowu, natomiast pojazd marki B. o nr rej. (...) (kierowany przez powoda) jadący bezpośrednio za pojazdem marki A. uderzył przodem w tylny narożnik A.. Na podstawie analizy uszkodzeń przedmiotowego samochodu marki B. na podstawie dostarczonej przez stronę pozwaną dokumentacji zdjęciowej biegły oszacował prędkość równoważną energii kinetycznej powodującej deformację nadwozia na 14,42 km/h, zaś prędkość początkową samochodu marki B. (...) na 20 km/h. W takiej sytuacji maksymalne przyspieszenie działające na powoda wynosiłoby 4,83 g. Biegli w opinii interdyscyplinarnej wskazali przy tym , iż przygotowanie się do kolizji oraz element zaskoczenia są podawane w literaturze jako jedne z wielu czynników mogący mieć wpływ na zakres doznanych obrażeń kręgosłupa. Należy jednak bardzo wyraźnie podkreślić , że nie są to jednak czynniki kluczowe. Nie można więc wykluczyć możliwości wystąpienia u powoda określonych objawów bólowych , tym bardziej , że działające na mężczyznę przyspieszenie było dość istotne z punktu widzenia prawdopodobieństwa odniesienia takich obrażeń . Biegli w opinii interdyscyplinarnej podtrzymali wniosku końcowe z opinii pierwotnej.

Natomiast w opinii pierwotnej ( k. 491-521) biegli wskazali , iż u powoda na długo przed wypadkiem istniały zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego (osteofitoza, wypukliny krążków międzykręgowych L5/S1 z kompresją worka oponowego) oraz piersiowego (zmiany zwyrodnieniowo – wytwórcze środkowego odcinka kręgosłupa piersiowego ze sklerotyzacją blaszek granicznych trzonów). Całość zmian należy ocenić jako średniozaawansowane (umiarkowane). W związku z powyższym powód przez przedmiotowym zdarzeniem mógł odczuwać objawy bólowe związane z w/w zmianami chorobowymi. Pomimo występujących w obrębie kręgosłupa piersiowo – lędźwiowego starych zmian zwyrodnieniowych , na skutek przedmiotowego zdarzenia mogło dojść do wyzwolenia określonych objawów bólowych bądź nasilenia się już istniejących . Takiej „koincydencji” obu procesów w postaci nałożenia się urazu związanego z wypadkiem na istniejące zmiany chorobowe kręgosłupa nie można wykluczyć. Biorąc zaś pod uwagę fakt , iż na powoda w chwili uderzenia w samochód A. działało przyspieszenie o wartości 4, 83 g ( pierwotnie wskazane w opinii około 9 g , ale w opinii uzupełniającej na k. 618 biegli wskazali przyspieszenie na 4,83 g , podtrzymując jednocześnie wnioski końcowe z opinii pierwotnej) nasilenie się dolegliwości bądź ujawnienie de novo jest dość prawdopodobne . Związane jest to głównie z przekroczeniem tzw. wartości granicznych , powyżej których prawdopodobieństwo wystąpienia mikrourazów struktur kręgosłupa (niewidocznych w badaniach obrazowych także metodą rezonansu magnetycznego) jest prawdopodobna. Biegli wskazali, iż dane z akt sprawy nie dają podstaw do kategorycznego wypowiadania się, czy powód w chwili wypadku podróżował w zapiętych pasach bezpieczeństwa. Z sądowo- lekarskiego punktu widzenia brak jakichkolwiek obrażeń zewnętrznych może przemawiać za tym, iż powód w chwili wypadku miał zapięte pasy bezpieczeństwa. Biegli wskazali też , iż powód mógł uderzyć głową o zagłówek , jakkolwiek ten element wyposażenia samochodu ma za zadanie zapobiegać doznaniu urazu skrętnego kręgosłupa . Z tego powodu ewentualny uraz głowy spowodowany uderzeniem głową o zagłówek był niewielkiego stopnia i nie miał większego wpływu na całość odczuwanych przez powoda dolegliwości.

Sąd podzielił opinie inetrdyscyplinarne wydane przez w/w zespół biegłych w kształcie w jakim opinie te uwzględniają wyliczenia zawarte w opinii uzupełniającej z dnia 11.05.2022 r. jako ostateczne i prawidłowe oraz w zakresie w jakim podtrzymują wnioski zawarte w opinii pierwotnej , opinie te we wskazanym zakresie są jasne , pełne, logiczne, zgodne z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego ,zostały przekonująco umotywowane , uwzględniają też zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy w tym w szczególności dokumentacje z leczenia powoda. W ocenie Sądu szczególne znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy ma stwierdzenia biegłych, iż pomimo występujących w obrębie kręgosłupa piersiowo – lędźwiowego starych zmian zwyrodnieniowych , na skutek przedmiotowego zdarzenia mogło dojść do wyzwolenia określonych objawów bólowych bądź nasilenia się już istniejących. Takiej „koincydencji” obu procesów w postaci nałożenia się urazu związanego z wypadkiem na istniejące zmiany chorobowe kręgosłupa nie można wykluczyć. Powyższe koresponduje z zeznaniami powoda oraz dokumentacją medyczną , z których wynika, iż powód właśnie po zdarzeniu z dnia 19 lutego 2017 r. był w krótkim czasie dwukrotnie hospitalizowany ( w dniach 19-20.02.2017 r. i w dniach 24-28 luty 2017 r. ) zgłaszając dolegliwości bólowe głowy, kręgosłupa szyjnego i piersiowego a także konsultowany neurologicznie, co wskazuje, iż pomimo wcześniejszych zmian zwyrodnieniowych dolegliwości te nasiliły się właśnie po wypadku z dnia 19 lutego 2017 r.

Mając powyższe okoliczności na względzie Sad podzielił także opinie biegłego neurologa G. P. (opinia pierwotna z dnia 06.02.2019 r. k. 397- 400, opinia uzupełniająca z dnia 20.04.2019 r. k. 421). W opinii pierwotnej biegły neurolog rozpoznał u powoda pourazowy zespół bólowy kręgosłupa piersiowego, dyskopatię L3/L4 i L4/L5 , chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa. Biegły wskazał, iż w związku z doznanym urazem przez powoda należy stwierdzić , że obrażenia i spowodowany przez nie długotrwały uszczerbek na zdrowiu to – urazowe zespoły korzonkowe bólowe – piersiowe – 5 % . Ocenę biegły oparł na Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18.12.2022 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania. Biegły wskazał, iż powód w wyniku przebytego wypadku doznał urazu kręgosłupa Th-L , co obecnie skutkuje zgłaszanymi przez powoda dolegliwościami bólowymi. W chwili obecnej występuje u powoda ograniczenie ruchomości kręgosłupa Th-L oraz utrzymujący się zespół bólowy. Rozmiar doznanych dolegliwości związanych z urazem można uznać za średni . Przy określeniu wysokości procentowego uszczerbku na zdrowiu biegły wziął pod uwagę obecność samoistnych zmian chorobowych: pod postacią dyskopatii L3/L4 , L4/L5 i zmian zwyrodnieniowych , które niewątpliwie istniały przed wypadkiem z dnia 19.02.2017 r. Dlatego też procentowy uszczerbek na zdrowiu został ustalony na najniższym z możliwych , wynikających z tabel procentowego stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu zgodnie z w/w Rozporządzeniem tj. n a 5 %.

W opinii uzupełniającej z dnia 20.04.2019 r. (k. 421) biegły neurolog podtrzymał opinię z dnia 06.02.2019 r. w całości . Biegły wskazał, iż powód , bezpośrednio po urazie był hospitalizowany w Oddziale Chirurgicznym Szpitala (...) w K. z rozpoznaniem : powierzchowny uraz okolicy kręgosłupa szyjnego i piersiowego, w badaniu podmiotowym zgłaszał utrzymujące się dolegliwości bólowe kręgosłupa Th-L , mające związek z przebytym urazem z dnia 19.02.2017 r. W badaniu przedmiotowym biegły stwierdził ograniczenie ruchomości kręgosłupa Th-L z objawami ubytkowymi tj. osłabieniem odruchów kolanowych i skokowych , co wynika z przebytego urazu kręgosłupa piersiowo- lędźwiowego.

Sąd podzielił opinie biegłego neurologa, opinie te zostały wydane po przeprowadzeniu badań powoda oraz z uwzględnieniem zgromadzonej w aktach sprawy dokumentacji medycznej, biegły uwzględnił występowanie u powoda zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa a także dolegliwości bólowe występujące u powoda po wypadku , opinie te są jasne, zgodne z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego , korespondują też z opinią zespołu biegłych przedstawioną w opiniach interdyscyplinarnych i jako takie zasługują na uwzględnienie.

Przechodząc do wyjaśnienia podstawy prawnej dochodzonego roszczenia wskazać należy, że stosownie do treści art. 822§1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłaty określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim , względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie z §2 umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody , o których mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Paragraf 4 cytowanego artykułu stanowi zaś , że uprawniony do odszkodowania może go dochodzić bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Wskazać należy , iż bezsporna była odpowiedzialność pozwanego towarzystwa ubezpieczeń jako ubezpieczyciela sprawcy szkody . Pozwany przyznał też przyjęcie od powoda zgłoszenia szkody i przeprowadzenie postępowania likwidacyjnego, w wyniku którego odmówił wypłaty powodowi zadośćuczynienia. Spór stron dotyczył zatem zasadności i wysokości zadośćuczynienia należnego powodowi .

Stosownie do art. 444§1 kc w zw. z art. 445§1 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Przy ustaleniu wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd kierował się przyjętymi w orzecznictwie kryteriami oceny rozmiaru krzywdy takimi jak rozmiar, rodzaj i okres trwania cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie, liczbę i czasokres pobytów w szpitalach, liczbę i stopień inwazyjności ewentualnych zabiegów medycznych, nasilenie i czas trwania ewentualnych dolegliwości bólowych, a nadto trwałość skutków czynu niedozwolonego, wpływ na dotychczasowe życie poszkodowanego, ogólną sprawność fizyczną i psychiczną poszkodowanego oraz prognozy poszkodowanego na przyszłość. Sąd wziął również pod uwagę, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim kompensacyjny charakter, stąd nie może być ono symboliczne, lecz powinno przedstawiać realną, ekonomicznie odczuwalną wartość (vide m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 sierpnia 2013r., I CSK 667/12, LEX nr 1391106).

Sąd miał na uwadze, iż doznane przez powoda uszkodzenia ciała w wyniku zdarzenia z dnia 19 lutego 2017 r. skutkowały trwałym uszczerbkiem na jego zdrowiu w wysokości 5 % przy czym rozmiar doznanych dolegliwości związanych z urazem można uznać za średni. U powoda nadal występuje ograniczenie ruchomości kręgosłupa Th-L oraz utrzymujący się zespół bólowy. W tym zakresie Sąd w całości podzielił wnioski opinii biegłego specjalisty neurologa przedstawione w w/ opiniach. Sąd miał także na względzie , iż dolegliwości bólowe powoda są wynikiem nałożenia się urazu związanego z wypadkiem na istniejące zmiany chorobowe kręgosłupa.

Wskazać przy tym należy , że w postępowaniu sądowym biegli sądowi stopień uszczerbku na zdrowiu określają w oparciu o załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. Tabele te przewidują minimalny i maksymalny poziom uszczerbku na zdrowiu w danym schorzeniu , a lekarz w oparciu o swoją wiedzę medyczną określa stopień uszkodzenia czy zaawansowania choroby i na jej podstawie wydaje swoje orzeczenie. Jednakże należy mieć na względzie , iż procentowo określony uszczerbek na zdrowiu ma jedynie charakter orientacyjny i pomocniczy , a nie wyznaczający wysokość zadośćuczynienia ( Wyrok Sadu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 11 lutego 2015 r. w sprawie (...)) , w związku z czym nie może być przyjmowany przez sąd jako jedyna przesłanka ustalenia wysokości zadośćuczynienia ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10.04.1974 r. sygn. akt II Cr 123/74). Wskazać należy , iż w ramach art. 445§ 1 kc uwzględniane są okoliczności, które składają się na pojęcie krzywdy i jej rozmiar . Stąd posługiwanie się jedynie tabelami procentowego uszczerbku na zdrowiu i stawkami za każdy procent trwałego uszczerbku dla rozstrzygnięcia zasadności roszczenia o zadośćuczynienie i jego wysokości , znajduje jedynie orientacyjne zastosowanie i nie wyczerpuje oceny ( Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie I A Ca 715/97 OSA 1999 , nr 2, poz 7 ).

Mając na uwadze powyższe w tym fakt doznania przez powoda w wyniku zdarzenia z dnia 19 lutego 2017 r. urazu w postaci urazowe zespoły korzonkowe bólowe piersiowe skutkujące powstaniem pięcioprocentowego trwałego uszczerbku na zdrowiu , utrzymujące się u powoda dolegliwości bólowe, ograniczenie ruchomości kręgosłupa Th-L , średni rozmiar doznanych dolegliwości związanych z urazem należało w ocenie Sądu przyjąć, iż powodowi należy się zadośćuczynienie w wysokości 17 500 zł jako adekwatne w rozumieniu art. 445§1 kc w zw. z art. 444§1 kc w okolicznościach niniejszej sprawy do rozmiaru krzywdy fizycznej i psychicznej doznanej przez powoda.

Rozstrzygając w przedmiocie żądania pozwu co do zasądzenia odsetek za opóźnienie od zasądzonej na rzecz powoda należności Sąd miał na uwadze , iż powód zmodyfikował żądanie pozwu nie tylko co do należności głównej , ale także roszczenia odsetkowego wnosząc w piśmie z dnia 13.09.2020 r. ( k. 458) o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 17 500 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie począwszy od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Sąd uznał za uzasadnione żądanie odsetek za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu jedynie od kwoty 5000 zł zgłoszonej w pozwie , bowiem pozwany pozostawał w zwłoce od dnia wniesienia pozwu tylko co do zapłaty kwoty 5 000 zł. Natomiast odsetki ustawowe za opóźnienie od pozostałej kwoty rozszerzonego powództwa tj. kwoty 12 500 zł należą się powodowi dopiero od dnia zgłoszenia rozszerzonego powództwa tj. od dnia 16.10.2020 r. , bowiem dopiero od tej daty pozwany pozostawał w zwłoce z zapłatą tej kwoty. Wobec powyższego żądanie przez powoda odsetek od kwoty 12 500 zł od dnia wniesienia pozwu ( pierwotnego) Sąd oddalił jako nieuzasadnione.

O kosztach procesu pomiędzy powodem a pozwanym towarzystwem ubezpieczeniowym Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98§1 kpc obciążając pozwanego jako stronę przegrywającą poniesionymi przez powoda kosztami procesu w kwocie 4 617 zł , na które składają się opłata od pozwu w kwocie 1000 zł, koszty zastępstwa przez adwokata 3 600 zł , opłata skarbowa od pełnomocnictwa .

Jednocześnie Sąd stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążył pozwanego jako stronę przegrywającą kosztami sądowymi związanymi z kosztami opinii biegłego neurologa w kwocie 1165,37 zł ( k. 402, 436) które zostały pokryte tymczasowo z sum budżetowych.

Na podstawie art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd orzekł o zwrocie pozwanemu niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 859,35 zł.