Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód J. K. wniósł o zasądzenie od pozwanej E. C. kwoty 90.643,98 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: 32.851,14 zł od dnia 18 listopada 2020 r., 32.851,14 zł od dnia 24 listopada 2020 r., 24.941,70 zł od dnia 2 marca 2021 r. oraz kosztami procesu. Uzasadniając zgłoszone roszczenie wyjaśnił, że strony zawarły umowę sprzedaży, w ramach której powód sprzedał pozwanej 60.510 kg aronii. Powód wywiązał się z tej umowy, nie otrzymał jednak należnej zapłaty.

Wyrokiem zaocznym z 24 lutego 2022 r. tutejszy Sąd w punkcie I. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 90.643,98 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: 32.851,14 zł od dnia 18 listopada 2020 r., 32.851,14 zł od dnia 24 listopada 2020 r., 24.941,70 zł od dnia 2 marca 2021 r., w punkcie II. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 9.950 zł tytułem kosztów procesu, a w punkcie III. nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Pozwana złożyła sprzeciw od wyroku zaocznego, domagając się jego uchylenia i oddalenia powództwa w całości, zasądzenia na jej rzecz kosztów procesu oraz zawieszenia rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego wyrokowi zaocznemu. Podniosła, że nie otrzymała odpisu pozwu, gdyż przesyłkę z korespondencją sądową odebrał S. L. (partner pozwanej), który z nieznanych pozwanej powodów nie przekazał jej przesyłki. Odnosząc się do treści pozwu przyznała, że łączyła ją z powodem umowa sprzedaży aronii i że powód dostarczył pozwanej aronię. Wyjaśniła jednocześnie, że brak zapłaty za dostarczony towar wynikał z tego, iż aronia miała nieodpowiednią jakość i nie została wykorzystana do produkcji soków; okoliczność tę stwierdził technolog już po przetworzeniu owoców.

Postanowieniem z 17 stycznia 2023 r. tutejszy Sąd odmówił zawieszenia rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego ww. wyrokowi zaocznemu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód jest rolnikiem indywidualnym uprawiającym aronię.

Pozwana prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (...), w ramach której m.in. zajmuje się produkcją soków ekologicznych.

Dowód: - zeznania J. K. k. 180-181,

- wydruk z (...) k. 9,

- zeznania E. C. k. 181-182

We wrześniu 2020 r. powód, jako sprzedający zawarł z pozwaną, jako kupującą, umowę sprzedaży. Przedmiotem umowy był zakup 60.510 kg aronii (...). Cenę za 1 kg owoców ustalono na 1,40 zł netto. Strony przewidziały 60-dniowy termin płatności, liczony od daty dostawy.

Zakupiona przez pozwaną aronia miała zostać dostarczona do (...) sp. z o.o. w B., gdzie miała być poddana obróbce w przeciągu 2-3 dni od dostawy.

Powód dostarczył towar w uzgodnione miejsce w trzech partiach:

- w dniu 18 września 2020 r. - 21.930 kg aronii,

- w dniu 22 września 2020 r. - 21.930 kg aronii,

- w dniu 26 września 2020 r. – 16.650 kg aronii.

Dowód: - wiadomości e-mail z 14 września 2020 r., 15 września 2020 r., 16 listopada

2020 r., 17 listopada 2020 r. k. 10-13,

- dokument PZ nr (...) z 18 września 2020 r. k. 14,

- dokument PZ nr (...) z 22 września 2020 r. k. 15,

- dokument WZ z 26 września 2020 r. k. 16,

- faktura VAT RR z 1 grudnia 2020 r. k. 17,

- zeznania powoda J. K. k. 180-181

W dniu 16 listopada 2020 r. powód wysłał pozwanej wiadomość e-mail z wezwaniem do niezwłocznego wystawienia faktur VAT RR.

Po wyjaśnieniu wątpliwości w zakresie uzgodnionej ceny za 1 kg aronii pozwana 1 grudnia 2020 r. wystawiła powodowi fakturę VAT (...) nr (...) na kwotę 24.941,70 zł brutto, tytułem sprzedaży 16.650 kg aronii (...). Termin płatności został wskazany na 1 marca 2021 r.

Za pozostałą dostarczoną przez powoda aronię pozwana nie wystawiła faktur.

W dniu 7 czerwca 2021 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 90.643,98 zł. Wezwanie doręczono pozwanej 9 czerwca 2021 r.

Dowód: - wiadomości e-mail z 16 listopada 2020 r., 17 listopada 2020 r. k. 11-13,

- faktura VAT (...) nr (...) z 1 grudnia 2020 r. k. 17,

- wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania i odbioru k. 18-22

Pozwana pomimo wezwania do zapłaty nie uregulowała spornych należności.

Niesporne

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów złożonych przez strony, których autentyczności żadna ze stron nie kwestionowała; Sąd również nie powziął wątpliwości co do ich formy i treści. Posiłkowo Sąd oparł się na zeznaniach stron, w zakresie w jakim znajdowały odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym. Zeznania świadka S. L. Sąd uznał za niewiarygodne, gdyż nie korelowały z dowodami z dokumentów. Ponadto oddalony został wniosek pozwanej o zwrócenie się do Sądu Rejonowego w Bytowie o akta sprawy II K 277/21 oraz pominięto na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. dowód z dokumentów znajdujących się w tych aktach; dowód ten nie dotyczył bowiem faktów istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Dokonując oceny roszczenia zgłoszonego w pozwie Sąd miał na uwadze przede wszystkim treść zarzutów zgłoszonych przez stronę pozwaną w sprzeciwie od wyroku zaocznego, sprowadzających się w istocie do kwestionowania jakości towaru dostarczonego przez powoda.

W sprzeciwie pozwana nie powołała żadnych zarzutów odnośnie braku istnienia legitymacji biernej po jej stronie. Przeciwnie, przyznała, że zawarła z powodem umowę sprzedaży i towar został dostarczony w uzgodnione miejsce. W związku z tym Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka S. L. w zakresie w jakim świadek ten wskazywał, że we własnym imieniu, jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...), negocjował z powodem odnośnie zawarcia umowy dostawy aronii. Przeczy temu już treść korespondencji elektronicznej prowadzonej przez strony, zarówno poprzedzającej zawarcie umowy, jak i tej mającej miejsce już po dostawie. W stopce e-maili podmiotu, który zamierzał zakupić od powoda owoce wskazywana była wyraźnie firma pozwanej ( (...)). Nadto, w fakturze VAT (...) nr (...) z 1 grudnia 2020 r. jako nabywcę aronii zakupionej od powoda jednoznacznie wskazano pozwaną. Treść faktury wystawionej przez pozwaną nie pozostawia wątpliwości co do tego, kto był kontrahentem powoda. Dodać można, że w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty kierowane do pozwanej powód nie uzyskał od pozwanej odpowiedzi, jakoby inny podmiot aniżeli pozwana miał zawrzeć z nim umowę.

Poza sporem pozostawało, iż powód dostarczył pozwanej ilość aronii jaką wskazywał w pozwie. Sąd dał wiarę zeznaniom powoda, że zakupioną przez pozwaną aronię powód miał dostarczyć do (...) sp. z o.o. w B., gdzie następnie miała zostać przetworzona na sok. Brak jest jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, że do odbioru tego towaru wymagana była obecność przedstawiciela pozwanej. Zresztą pozwana tego typu zarzutów nie formułowała ani w sprzeciwie od wyroku zaocznego, ani w odpowiedzi na prośby powoda o wystawienie faktur dokumentujących sprzedaż aronii, ani w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty.

Obrona pozwanej sprowadzała się do podniesienia zarzutu niewłaściwej jakości aronii dostarczonej przez powoda. Zauważyć jednak należy, że tego typu zarzuty pozwana sformułowała dopiero na etapie postępowania sądowego. Co więcej, nawet w sprzeciwie od wyroku zaocznego pozwana nie powoływała się na to, że kiedykolwiek złożyła reklamację co do aronii dostarczonej przez powoda.

Brak jest jakiegokolwiek dowodu wskazującego na to, by pozwana zgłaszała powodowi wadliwość przedmiotowego towaru. Strony nie korespondowały ze sobą na temat niewłaściwej jakości towaru dostarczonego przez powoda. Nie ma tego typu wzmianki w zaoferowanym przez strony materiale dowodowym. Powód stanowczo zaprzeczył, by składano reklamację dotyczące aronii. Pozwana w trakcie przesłuchania zeznała, że nie zgłaszała osobiście powodowi, iż pierwsza partia aronii była sfermentowana. Odnośnie kolejnych partii pozwana nie pamiętała, czy były tego rodzaju zgłoszenia. Wskazywała, że w firmie (...) obecny był S. L., ale nie ma wiedzy na temat tego co jej partner ówcześnie stwierdził.

Dowodem mającym wykazać niewłaściwą jakość towaru miały być zeznania świadka S. L.. Sąd nie dał jednak wiary zeznaniom S. L., albowiem pozostawały one w jaskrawej sprzeczności ze znajdującymi się w aktach sprawy dokumentami. Przede wszystkim nie korelowały z korespondencją elektroniczną stron (e- mail z dnia 16 .11.2020 r.), w której pozwana zwracała się o podanie danych powoda w celu wystawienia faktury. Faktura RR wystawiona została ponad miesiąc po dostawie aronii ; w tym czasie pozwana nie zwracała uwagi na rzekomą niewłaściwą jakość towaru. Okoliczność ta ma istotne znaczenie w kontekście niespornych twierdzeń stron co do tego, że dostarczona aronia podlegała przerobieniu na sok w dość krótkim terminie, tj. 2-3 dni po dostawie. Jeżeli świadek S. L. twierdził, że w chwili dostawy widać było, że aronia ma nieodpowiednią jakość to już wówczas fakt ten winien być zgłoszony powodowi, a już najpóźniej w momencie gdy okazało się, iż sok z aronii jest sfermentowany. Nawet zatem w przypadku przyjęcia, że towar był nieodpowiedniej jakości, stanowisko pozwanej nie mogło być uwzględnione z uwagi na fakt, iż nie podjęła żadnych aktów staranności wymaganych do skorzystania z uprawnień z tytułu rękojmi za wady. Niezrozumiałe w tym kontekście, a tym samym nie zasługując na wiarę, były zeznania świadka S. L., który tłumaczył wstrzymywanie się z reklamacją i przeciąganie rozmów z powodem do czasu uzyskania pewności, że aronia jest zepsuta. Twierdzenia świadka o kierowanej przez niego do powoda propozycji pomocy w sprzedaży soku na cele gorzelniane, którym powód zaprzeczył, uznano za niewiarygodne w świetle przebiegu zdarzeń związanych z łączącą strony umową.

Podsumowując, argumentacja odnośnie niewłaściwej jakości towaru dostarczonego przez powoda, nie znalazła potwierdzenia w materiale dowodowym. Powództwo oparte na 535 § 1 k.c. okazało się uzasadnione. Skoro strony zawarły umowę sprzedaży, a pozwana nie kwestionowała wysokości ceny do której zapłaty zobowiązała się względem powoda oraz odbioru towaru, tym samym jej obowiązkiem było uiszczenie uzgodnionej ceny w przewidzianym przez strony terminie.

W myśl art. 347 k.p.c., po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub w części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza.

Powyższe przemawiało za utrzymaniem w całości wyroku zaocznego z dnia 24 lutego 2022 r.