Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 778/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 22 września 2022 roku w sprawie VII K 545/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zawarte w apelacji obrońcy zarzuty obrazy prawa procesowego poprzez dowolną ocenę dowodów i odmowę wiary świadkom I. J. i D. J. jedynie dlatego, że są osobami najbliższymi dla oskarżonego ( odpowiednio siostrą i ojcem) oraz świadkowi A. K. tylko dlatego, że łączą go z oskarżonym więzi koleżeństwa, w wyniku czego nie dano im oraz oskarżonemu wiary na temat istnienia konfliktu między oskarżonym, a pokrzywdzonym, oraz błędną ocenę dowodów w zakresie ustalenia, że oskarżony dokonał przełamania zabezpieczenia i kradzieży mienia pokrzywdzonego, w wyniku czego doszło do błędów w ustaleniach faktycznych, że oskarżony dokonał przełamania zabezpieczeń i kradzieży mienia.

Zawarte w apelacji oskarżonego zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych jakoby dokonał przełamania zabezpieczeń i kradzieży przedmiotów przypisanych mu wyroku. Podniósł zarzut obrazy prawa procesowego poprzez błędną ocenę zeznań pokrzywdzonego, oraz brak zabezpieczenia śladów i nagrań z monitoringu oraz zarzut braku obiektywizmu Sądu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty obu apelacji są zbliżone, więc będą omówione łącznie. Są one bezzasadne. Sąd dokonał prawidłowej oceny dowodów, nie pomijając żadnego z nich i podchodząc do nich obiektywnie, a w wyniku tej oceny dokonał prawidłowych ustaleń fatycznych. Ponieważ rozumowanie Sądu meriti zostało przedstawione w rzetelnie i szczegółowo sporządzonym uzasadnieniu, które jest ( powinno być) apelantom znane, ta ocena dowodów nie będzie tu powielana, dość powiedzieć, że Sąd Okręgowy w pełni ją aprobuje i podziela ustalenia faktyczne z niej wynikające. Dlatego w dalszej części uzasadnienia Sąd Okręgowy odnosił się będzie jedynie do konkretnych ( a nie ogólnikowych) zarzutów obu apelacji.

Co do zarzutów związanych z błędną oceną dowodów z zeznań świadków I. J. i D. J. oraz A. K., to Sąd Rejonowy nie odmówił im wiary jedynie dlatego, że są osobami najbliższymi dla oskarżonego ( w przypadku siostry oskarżonego I. J. i jego ojca D. J.) lub tylko dlatego, że są jego kolegami ( dotyczy to A. K.). Sąd Rejonowy przede wszystkim wykazał, że wersja oskarżonego wspierana zeznaniami w/w świadków, jakoby pokrzywdzony miał konflikt z oskarżonym i z tego powodu go pomówił, jest nielogiczna i sprzeczna z innymi dowodami. Bliskie więzi tych osób z oskarżonym wskazane zostały jedynie jako argument dodatkowy, tłumaczący ich motywację do złożenia niezgodnych z prawdą zeznań na korzyść oskarżonego. Najistotniejsze - a zarazem niewątpliwe i nawet nie kwestionowane przez apelantów – jest to, że świadkowie ci nie mieli żadnej wiedzy na temat okoliczności dokonania inkryminowanej kradzieży, nie dostarczyli oskarżonemu alibi ( nie twierdzili, że był wówczas w innym miejscu, albo, że kradzieży dokonała jakaś inna konkretna osoba), tylko kreowali wizję konfliktu oskarżonego z pokrzywdzonym, odmalowywali pokrzywdzonego w jak najgorszych barwach i sugerowali, że musi pomawiać oskarżonego. Jednak dowody obiektywne ( znalezienie w samochodzie pokrzywdzonego niektórych z przedmiotów skradzionych pokrzywdzonemu), a także wyjaśnienia oskarżonego, w których częściowo przyznał się do czynu ( do kradzieży legarów z jak twierdził niezabezpieczonego placu pokrzywdzonego) temu przeczą. Niepoważne są wiec deklaracje tych świadków, że oskarżony to krystalicznie czysty człowiek pomawiany przez złowrogiego pokrzywdzonego, bo przecież oskarżony przyznał się do kradzieży na szkodę pokrzywdzonego ( tyle, że przyjął linię obrony, że była to kradzież „zwykła”, a nie włamanie i że ukradł tylko legary).

Ponadto z zeznań I. J. wynika, że to ona miała konflikt z pokrzywdzonym, a nie oskarżony, o przyczynach rzekomego konfliktu między swoim bratem a pokrzywdzonymi nie potrafiła nic powiedzieć. Równie mało konkretne były zeznania ojca oskarżonego D. J. na temat tego rzekomego konfliktu, ogólnie sprowadzały się do nieporozumień związanych z płatnościami za wynajem mieszkania.

Zeznania I. J. i D. J. stoją w radykalnej sprzeczności z zeznaniami obiektywnego świadka K. C., wynajmującej od pokrzywdzonego mieszkanie w tej samej kamienicy co rodzina oskarżonego – otóż nie tylko nie zaobserwowała ona rzekomego konfliktu między oskarżonym, a pokrzywdzonym, ale wręcz zeznała, że pokrzywdzony dał oskarżonemu szansę, że wynajął mu mieszkanie, że dawał mu pracę, a więc że podchodził do niego pozytywnie ( k. 196v-197). Co więcej, te ciepłe słowa o pokrzywdzonym świadek K. C. usłyszała z ust samego oskarżonego (zeznała, że: „ M. J. opowiadał mi, że D. S. dał mu szansę pracy u niego i wynajął mu mieszkanie” – k. 196-197).

Zeznania A. K. są jeszcze bardziej niedorzeczne, chcąc pomóc oskarżonemu zagalopował się do tego stopnia, że zaczął twierdzić, iż pokrzywdzony pobił oskarżonego, A. K. miał być nawet świadkiem, ostatecznie do sprawy w sądzie nie doszło. Tymczasem oskarżony, choć przedstawiał pokrzywdzonego w jak najgorszym świetle i pomawiał go o oszustwa skarbowe, to na pomówienie o pobicie nie wpadł - tym samym między zeznaniami A. K., a wyjaśnieniami oskarżonego, są diametralne sprzeczności obnażające ich niewiarygodność.

Ponadto Sąd Rejonowy wykazał w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku brak logiki w wyjaśnieniach oskarżonego – gdyby faktyczne pokrzywdzony wiedział, że oskarżony ma na niego „haki” i może donieść o jego licznych przewinieniach, to nie pomawiałby go o kradzież.

Dlatego słusznie odmówiono wiary zeznaniom świadków I. J. i D. J. oraz A. K., a także wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie istnienia konfliktu między nim a pokrzywdzonym, powodem takiej oceny wcale nie były więzi rodzinne i emocjonalne między świadkami a oskarżonym, tylko obiektywna i logiczna ocena całego materiału dowodowego.

Co do argumentu zawartego w apelacji oskarżonego, że pokrzywdzony nie zgłaszał wcześniejszych kradzieży, to przecież pokrzywdzony logicznie wytłumaczył, że te poprzednie kradzieże były drobne, dotyczyły przedmiotów o niewielkiej wartości, więc pokrzywdzony nie mając konkretnych dowodów nie zgłaszał ich na policję. Jednak w tym przypadku widział oskarżonego bezpośrednio przed włamaniem, jak próbuje penetrować teren jego nieruchomości, doszło do kradzieży mienia o wartości co najmniej 10.000 zł, a w dodatku część skradzionych rzeczy odnaleziono w samochodzie oskarżonego.

Kolejny argument oskarżonego, jakoby nie zabezpieczono śladów i monitoringu, jest chybiony, albowiem co do monitoringu z zeznań pokrzywdzonego i ustaleń policji wynika, że takowego tam nie było. Zaś co do śladów, to protokoły oględzin, w tym materiał fotograficzny, wskazują, że doszło do włamania ( przełamania zabezpieczeń w postaci zamków i kłódek), ponadto przeszukano samochód oskarżonego i znaleziono w nim część ze skradzionych przedmiotów.

Dlatego słusznie ustalono, że oskarżony dokonał przełamania zabezpieczeń, aby dokonać zaboru przedmiotów należących do pokrzywdzonego z magazynu położonego na terenie starej octowni. Istotne jest, że nie chodzi tu jedynie o kłódki w bramie prowadzącej na teren tej posesji, ale przede wszystkim o kłódkę zabezpieczającą wejście do magazynu, z którego oskarżony wyniósł te przedmioty. Zeznania pokrzywdzonego są w tym zakresie potwierdzone przez protokół oględzin i bardzo bogaty materiał fotograficzny ( płyta ze zdjęciami k. 85). Ten materiał dowodowy potwierdza, że zrabowane przedmioty znajdowały się w zamkniętym pomieszczeniu magazynu, a wejście do niego zabezpieczone było drzwiami zamykanymi na kłódkę. Oskarżony zdemontował ją i wyrzucił, aby wejść do tego magazynu i zabrać stamtąd wartościowe przedmioty. To, że nie odnaleziono przeciętej kłódki nie oznacza, że jej tam nie było, albowiem zeznał o tym wiarygodnie pokrzywdzony.

Pokrzywdzony jest wiarygodny, przecież nie miał roszczeniowej postawy wobec oskarżonego, o czym najlepiej świadczy fakt, że wprost oświadczył, iż nie będzie domagał się od niego żadnego odszkodowania ( k. 147). Ponadto zasady logiki i doświadczenia życiowego wskazują, że skoro zamykał lichą bramę na posesję, to tym bardziej zamykał na kłódkę solidne drzwi do murowanego magazynu, w którym przechowywał przedmioty warte co najmniej kilkanaście tysięcy złotych. Materiał zdjęciowy potwierdza, że drzwi do magazynu były solidne i zaopatrzone w specjalną zasuwę zabezpieczoną kłódką. Dlatego wiarygodne są zeznania pokrzywionego że przed dokonaniem kradzieży magazyn ten był zamknięty na kłódkę.

Wiarygodne są też zeznania pokrzywdzonego na temat wartości skradzionych przedmiotów. Jak wyżej wspomniano, nie prezentował postawy roszczeniowej, nie domagał się odszkodowania od oskarżonego. Również doświadczenie życiowe wskazuje, że przedmioty w postaci przemysłowych pomp, silników i przekładni mogły być wartościowe, nie był to tylko „złom”, lecz urządzenia, które choć nie używane, do takiego przemysłowego użytku ciągle się nadawały.

O sprawstwie i winie oskarżonego świadczy szereg faktów i dowodów, tworzących nierozerwalny łańcuch poszlak. Poniżej Sąd Okręgowy dokona ich podsumowania.

Pokrzywdzony w czwartek 21 stycznia 2021 roku w ciągu dnia robił porządki na posesji, z której dokonano włamania. Oskarżony wszedł wówczas na teren tej posesji, zaoferował pomoc, już wówczas pokrzywdzony zauważył, że oskarżony rozgląda się po tym terenie, miał wtedy możliwość zaobserwowania wartościowego sprzętu w otwartym na czas porządków magazynie ( pokrzywdzony określił zachowanie oskarżonego słowami „ widziałem, jak on strzela oczami po całym terenie” – k. 3). Tego samego dnia wieczorem, po godzinie 19.00, pokrzywdzony zauważył, że mimo zamknięcia posesji oskarżony próbuje się dostać na jej teren odginając blachy trapezowe stanowiące ogrodzenie. Pokrzywdzony wówczas spłoszył oskarżonego, który zaczął się tłumaczyć, że „ chciał robić porządki”. Gdy pokrzywdzony ponownie przyjechał na teren posesji w sobotę w dniu 23 stycznia 2021 roku około godziny 12.00, wykrył ślady włamania – cześć przedmiotów już wyniesiono, część naszykowano do wyniesienia. W dniu 23 stycznia 2021 roku około godziny 17.40 funkcjonariusze policji dokonali zatrzymania oskarżonego, a następnie przeszukania jego samochodu ( k. 9, k. 16-17). W samochodzie tym odnaleziono część przedmiotów skradzionych z posesji pokrzywdzonego, w tym elementy pochodzące z demontażu skradzionych urządzeń. Sam oskarżony przyznał, że w czasie, kiedy miało miejsce włamanie, był na terenie ten posesji i dokonał kradzieży ( choć nie przyznawał się do włamania i minimalizował ilość skradzionych rzeczy, a także twierdził, że dokonał kradzieży legarów, a nie przedmiotów znalezionych w jego samochodzie). Waga skradzionych rzeczy nie uniemożliwiała wyniesienia ich przez oskarżonego z magazynu do samochodu ( można było przez otwartą bramę tam podjechać), a ich rozmiar i gabaryty nie uniemożliwiały wywożenia tych przedmiotów samochodem osobowym oskarżonego na raty. Wszak protokół oględzin wskazuje, że oskarżany działał metodycznie po przełamaniu zabezpieczeń wyniósł cenne przedmioty z magazynu i posegregował je, wywoził je etapami, gdy pokrzywdzony pojawił się na terenie posesji, zobaczył. że cześć cennych przedmiotów jest wyniesiona z magazynu i naszykowana do wywiezienia, a część o wartości co najmniej 10.000 zł już została wywieziona. Wersja oskarżonego, że dokonał kradzieży jedynie legarów, jest niewiarygodna, albowiem w jego samochodzie odnaleziono jeszcze inne, charakterystyczne przedmioty, które pokrzywdzony rozpoznał jako skradzione w czasie włamania, w tym takie, które stanowiły elementy skradzionych urządzeń ( k. 30). Pokrzywdzony jest tu wiarygodny, bo niektóre z tych przedmiotów były bardzo charakterystyczne ( np. używane przez niego przez wiele lat pudełko, i inne).

Ten łańcuch poszlak jest nierozerwalny i wskazuje na winę i sprawstwo oskarżonego. Bowiem gdyby oskarżony dokonał jedynie drobnej kradzieży legarów, a także kabli, pudełka i elementów znalezionych w jego samochodzie, wykorzystując to, że ktoś inny przełamał zabezpieczenia tego terenu i magazynu, to powiedziałby o tym, skoro i tak się przyznał do kradzieży legarów. Jednak oskarżony kłamał w oczywisty sposób na temat przedmiotów odnalezionych w jego samochodzie – dlaczego to robił ?. Otóż wiedział, że przedmioty te powiążą go ze skradzionymi z magazynu pokrzywdzonego cennymi urządzeniami, bo były wśród nich elementy okablowania, elementy metalowych połączeń, które w celu wyniesienia tych maszyn zostały odinstalowane. Dlatego składał niewiarygodne wyjaśnienia. Logiczna ocena w/w faktów i dowodów prowadzi do wniosku, że to oskarżony był sprawcą włamania i kradzieży przedmiotów przypisanych mu w wyroku. Miał wiedzę na temat, gdzie ich szukać ( pokrzywdzony nieopatrznie wpuścił go na teren magazynu, a oskarżony „ aż strzelał oczami”), w czwartek wieczorem badał sposób zabezpieczenia ogrodzenia i siłę tych zabezpieczeń ( pokrzywdzony go na tym przyłapał, a oskarżony wówczas wyłgał się jakoby chciał „ robić porządki”), sam przyznał, że pomiędzy czwartkowym wieczorem, a sobotnim rankiem w nocy przebywał na terenie tej posesji i dokonywał kradzieży, miał samochód, którym wjechał na jej teren i wkładał do niego zrabowane maszyny, a pozostałości okablowania i drobne elementy tych maszyn znaleziono w tym samochodzie kilka godzin po ujawnieniu włamania. Te poszlaki zamykają się w logiczną całość i prowadzą do wniosku, że zaskarżony wyrok jest słuszny, a zarzuty apelantów bezzasadne.

Okoliczności czynu, sposób działania sprawcy i wartość skradzionych rzeczy powodują, że stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu przestępstwa jest bardzo wysoki. Wyklucza to możliwość przyjęcia w tej sprawie przypadku mniejszej wagi ( obrońca wprost nie podniósł zarzutów z tym związanych ale wnosił o rozważenie takiej zmiany wyroku).

Wniosek

Zawarty w apelacji obrońcy wniosek o zmianę kwalifikacji przypisanego czynu na art. 126 § 1 kw i przypisanie oskarżonemu jedynie kradzieży legarów o wartości 150 zł (obrońca prawdopodobnie miał na myśli art. 119 § 1 kw), ewentualnie na art. 278 § 3 kk i przypisanie mu kradzieży mniejszej wagi, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Apelacja oskarżonego nie zawierała sformalizowanych wniosków

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok jest słuszny, a zarzuty obu apelacji bezzasadne, co było powyżej omawiane.

3.2.

Z ostrożności procesowej obrońca podniósł również zarzut rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Chybione są zarzuty obrońcy dotyczące rażącej niewspółmierności kary. Kara 2 lat pozbawienia wolności za dokonanie kradzieży z włamaniem przedmiotów o wartości co najmniej 10.000 zł w przypadku oskarżonego odpowiadającego w warunkach recydywy podstawowej jawi się wręcz jako łagodna. Argument obrońcy, że oskarżony w przeszłości poradził sobie z nałogami, ale z uwagi na problemy osobiste w czasie czynu znów zaczął nadużywać alkoholu, w żaden sposób nie usprawiedliwia dokonania kradzieży z włamaniem, a nałogi oskarżonego zostały wzięte pod uwagę przez Sąd Rejonowy, który orzekł o terapeutycznym systemie wykonywania kary. Zarzuty co do braku wykazania przez Sąd Rejonowy „nagminności” przestępstw włamań i poczytania tego jako okoliczność obciążającą nie mogą doprowadzić do złagodzenia kary, albowiem orzeczono ją na niskim ( wręcz zbyt łagodnym ) poziomie zbliżonym do dolnej granicy ustawowego zagrożenia, co w przypadku oskarżonego odpowiadającego w warunkach recydywy podstawowej jawi się wręcz jako pobłażliwość. Nie można więc stwierdzić, że orzeczona kara jest niewspółmiernie surowa w stopniu rażącym, nawet gdyby przyjąć, że Sąd Rejonowy nie wykazał nagminności przestępstw tego rodzaju jak przypisane oskarżonemu. Tak czy owak orzeczona kara nie jest zbyt surowa i nie ma podstaw do jej łagodzenia.

Wniosek

O złagodzenie kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wyrok jest słuszny, a zarzuty obu apelacji bezzasadne, co było powyżej omawiane.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok i zawarte w nim rozstrzygnięcia.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omawiane.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Zasądzono wynagrodzenie na rzecz obrońcy z urzędu według stawek dla obrońcy z wyboru podwyższone o podatek VAT. Sąd kierował się tu najnowszym orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego. Obrońca brał udział w dwóch terminach rozprawy apelacyjnej, dlatego podwyższono stawkę wynagrodzenia o 20 procent.

3

Zwolniono oskarżonego od kosztów procesu z uwagi na jego ubóstwo.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie za włamanie

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

skazanie

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana