Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny – Sekcja do spraw rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym:

Przewodniczący: sędzia Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2022 r. w G. sprawy z powództwa M. N. (1) (poprzednio: P.) przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki M. N. (1) na rzecz pozwanego (...) S.A. w S. kwotę 1.817 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty – tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I 1 C 444/21

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 23 czerwca 2019 r. około godziny 00:27 M. P. (obecnie: N.) była pasażerką pojazdu H. nr rej. (...), siedziała z tyłu za fotelem kierowcy. Pojazd ten zatrzymał się przed pojazdem B. przepuszczającym pieszego na przejściu dla pieszych. W tym momencie w w/w samochód H. uderzył z tyłu pojazd H. (...) (ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń).

Okoliczności bezsporne

M. P. zgłosiła się na pogotowie 23 czerwca 2019 r. kilkanaście godzin później (ok. godz. 18:00), gdzie w RTG stwierdzono zniesienie fizjologicznej lordozy, zalecono leki przeciwbólowe, odpoczynek w łóżku, miękki kołnierz S. na 14 dni.

Dowód: historia zdrowia, k. 10

Następnie w dniu 24 czerwca 2019 r. odbyła wizytę u lekarza Podstawowej (...) (POZ), gdzie stwierdzono ostre zakażenie górnych dróg oddechowych.

W dniu 2 sierpnia 2019 r. na wizycie u lekarza POZ zgłaszała nasilenie bólów głowy od czasu w/w wypadku komunikacyjnego, pieczenie w gardle; skierowaną ją na gastroskopię i do neurologa.

W dniu 18 sierpnia 2019 r. na wizycie u lekarza POZ zgłosiła się ponownie wobec zgubienia skierowania do neurologa.

Dowód: zestawienie wizyt u lekarza POZ, k. 19-24

Po raz kolejny powódka zgłosiła się do placówki medycznej 21 sierpnia 2019 r. zgłaszając objawy bólowe pogranicza szyjno-czaszkowego od 23 czerwca 2019 r. Po zbadaniu wypisano do domu.

Dowód: karta szpitalna, k. 15

Analiza dynamiczna przebiegu danego wypadku, po uwzględnieniu stosowanych zabezpieczeń pasywnych (absorbująca konstrukcja zderzaków) i przy założeniu prawidłowego ustawienia zagłówka oraz zapięcia pasów bezpieczeństwa wykluczałaby możliwość uderzenia głową przez powódkę o fotel kierowcy, nawet odsunięty do tyłu maksymalnie, a skutki somatyczne wypadku w przypadku powódki w takim wariancie ograniczyłyby się do niewielkiego przeciążenia mięśni przykręgosłupowych i dolegliwości bólowych głowy – co powinno minąć po kilku dniach.

Dowód: opinia biegłych, k. 118-173,

Ubezpieczyciel odmówił powódce wypłaty zadośćuczynienia za krzywdę oraz kosztów leczenia (w tym związanych z leczeniem dojazdów).

Okoliczność bezsporna

Ocena dowodów

Opinia biegłych jest zdaniem Sądu pełna, jasna i wewnętrznie niesprzeczna. Biegli w opinii wyraźnie zastrzegali, że materiał źródłowy w zakresie dokumentowania przebiegu wypadku jest dalece nieoptymalny, stąd część wniosków biegłych z konieczności ma charakter wariantowy lub ogranicza się do wniosków wypowiedzianych jedynie na poziomie pewnego prawdopodobieństwa.

W świetle obiektywnie odtworzonych parametrów dynamicznych wypadku – zawartych w opinii biegłych – twierdzenia zawarte w zeznaniach powódki (zapięte pasy bezpieczeństwa, kilkukrotne uderzenie głową w poprzedzający fotel i zagłówek swojego fotela [pasażera z tyłu]) są niewiarygodne, bo tak nie mogło się po prostu wydarzyć. Sąd uznaje też, w ślad za biegłymi, że brak uaktywnienia się mechanizmu pasów bezpieczeństwa jest nieprawdopodobny.

Powyższe oznacza, że odtworzenie przebiegu wypadku – w rozumieniu tego, co wydarzyło się z ciałem powódki w trakcie jego przebiegu – jest niemożliwe w świetle zgromadzonych dowodów. Sąd nie jest uprawniony do przyjmowania za ustalone fakty wariantowych założeń, gdyż podstawą czynienia dalszych rozważań w kwestii zakresu obrażeń ciała oraz możliwego przyczynienia się powódki do ich powstania jest tylko jeden precyzyjnie ustalony przebieg zdarzeń, a ten jest niewiadomy. Tylko w rozumowaniu potocznym można byłoby twierdzić, że skoro uznano za niewiarygodne twierdzenia powódki, że mając zapięte pasy bezpieczeństwa kilkakrotnie uderzyła (naprzemiennie) głową w poprzedzający fotel i zagłówek, to oznacza, że w rzeczywistości nie miała ich zapiętych. Na gruncie postępowania cywilnego takie wnioskowanie byłoby nieuprawnione, gdyż nawet w przypadku zapiętych pasów bezpieczeństwa pasażer może zachowywać się w sposób nietypowy (odciągnąć je od klatki piersiowej, wychylić się do przodu w kierunku poprzedzającego fotela pasażera itd.) lub być w nietypowym stanie (np. po lekach, nieprzytomny, śpiący itd.). Uznanie przybliżonego wyżej fragmentu zeznań powódki za niewiarygodne oznacza, że równorzędnych wariantów nietypowego zachowania powódki lub w ogóle nietypowych – nieujawnionych w materiale dowodowym – okoliczności wypadku może być wiele, a żaden z nich nie ma umocowania w innych dowodach.

Nawet więc jeżeli prezentowane przez powódkę objawy rzeczywiście miały miejsce, to nie da się potwierdzić ich źródła w adekwatnym dla nich przebiegu wypadku (tj. sposobu zabezpieczenia powódki jako pasażerki) w rozumieniu ich spójności na gruncie związku przyczynowego. Należy powtórzyć, że Sąd nie mógł przyjąć w stanie faktycznym wariantu, że powódka nie miała zapiętych pasów bezpieczeństwa, bo nie wynika to z żadnych dowodów wprost (byłoby to ustalenie dowolne).

Jednocześnie zakres deklarowanych przez powódkę obrażeń nie ma tego rodzaju cech szczególnych (tj. jednoznacznych śladów), aby przypisać go konkretnemu wariantowi jego przebiegu na zasadzie domniemania faktycznego (np. nie udokumentowano obiektywnie obrażeń po stronie twarzy lub czoła). Jedynym obiektywnym badaniem wykonanym niedługo po wypadku jest zdjęcie (...), na którym stwierdzono zniesienie lordozy szyjnej, ale sam ten dowód nie świadczy konkretnie o ruchu ciała powódki w czasie wypadku, zabezpieczeniu go pasami lub braku zastosowania takiego zabezpieczenia. Późniejsze wizyty lekarskie powódki są już dość odległe czasowo od wypadku i powiązane z chorobą samoistną o charakterze gastrycznym. Innymi słowy, materiał dowodowy wskazuje jedynie na pewien izolowany skutek (zniesienie lordozy szyjnej), ale nie daje wiarygodnej odpowiedzi na pytanie, jak dokładnie do tego doszło i czy powódka dochowała normalnej staranności w zakresie zabezpieczenia pasażera samochodu w trakcie podróży.

Dokumentacja lekarska w niniejszej sprawie – poza wspomnianym wynikiem RTG – ma znikomą wartość dowodową, nudności i bóle głowy deklarowane przez powódkę w sierpniu i wrześniu 2019 r. (kilka miesięcy po wypadku) są też objawami chorób gastrycznych i trudno w przypadku nakładających się przyczyn dokonać jednoznacznego różnicowania – biegli też nie byli w stanie tego uczynić, bo faktycznie nie jest to możliwe.

Zeznania świadka M. N. (2) nie mają istotnej wartości dowodowej, gdyż świadek nie podał informacji o tym, czy powódka miała w chwili wypadku zapięte pasy bezpieczeństwa i jak poruszało się jej ciało w czasie wypadku. Kierowca, co oczywiste, nie ma widoku na pasażera siedzącego za nim i ma obowiązek obserwować w czasie jazdy drogę.

Kwalifikacja prawna

Zasada odpowiedzialności pozwanego była niesporna, jednak materiał dowodowy przedstawiony przez stronę powodową jest dalece niewystarczający do ustalenia poziomu i zakresu obrażeń doznanych przez powódkę w jego trakcie oraz kwestii dochowania (lub niedochowania) przez nią obowiązków pasażera w zakresie bezpieczeństwa. Te braki przekładają się na niemożność rzetelnego ustalenia wysokości należnego powódce zadośćuczynienia i ustalenia, czy pozostałe koszty związane z wypadkiem obciążają pozwanego. Sąd nie mógł przyjąć za podstawę teoretycznie ujętego przez biegłych nikłego skutku wypadku w razie prawidłowego zachowania powódki ( vide k. 171), gdyż nie wiadomo, czy tak było.

Mając powyższe na uwadze powództwo oddalono w całości na mocy art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 445 § 1 k.c. a contario i art. 444 § 1 k.c. a contrario (punkt I. sentencji).

Koszty

Powódka jako przegrywająca w całości proces na zasadzie art. 98 k.p.c. jest obowiązana zwrócić wygrywającego przeciwnikowi (pozwany) koszty z odsetkami, na które składają się: opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (1.800 zł, § 2 pkt 4 rozp. MS z 22/10/2015 w sprawie opłat za czynności radców prawnych, ze zm.), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) i odsetki od kosztów.