Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Gwidon Jaworski

Sędziowie

SA Grzegorz Wątroba

SA Rafał Doros (spr.)

Protokolant

Kamil Klupś

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 83/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 20 grudnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt V K 64/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. B.

Fakt łożenia przez skazanego na utrzymanie dzieci.

odpisy skróconych aktów urodzenia oraz potwierdze-nia przelewów

k. 130, 131, 132-138

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Odpisy skróconych aktów urodzenia oraz potwierdzenia przelewów

Dowody z dokumentów nie budziły wątpliwości.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrońcy skazanego obrazy przepisów postępowania, a to art. 7 k.p.k. i 424 k.p.k. poprzez pominięcie przez Sąd istotnych dla wymiaru kary okoliczności, o których mowa w art. 571 § 1 k.p.k. i w konsekwencji błędne zastosowanie wymiaru kary łącznej z pominięciem istotnych okoliczności związanych z warunkami i właściwościami osobistymi skazanego, jego zachowaniem się po popełnieniu czynów zabronionych, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności oraz z aktualną postawą skazanego w sytuacji gdy skazany zerwał kontakt ze środowiskiem przestępczym i obecnie nie ujawniono by łamał normy prawne lub zasady współżycia społecznego, a ponadto ustatkował się i prowadzi działalność gospodarczą w Holandii i utrzymuje rodzinę.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy był oczywiście bezzasadny.

Sąd Okręgowy wymierzając skazanemu karę łączną 8 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności miał na uwadze także te okoliczności, których nie wzięcie pod uwagę zarzuca w apelacji skarżący. W uzasadnieniu wymiaru kary łącznej Sąd Okręgowy odniósł się do postawy skazanego cyt. "ostatnio przestrzegającego prawa", którą to okoliczność umiejscowioną po stronie właściwości osobistych skazanego, wziął pod uwagę stosując zasadę asperacji.

Sąd Okręgowy prawidłowo określił dolną i górną granicę możliwego wymiaru kary łącznej. Dolną granicę stanowiła najsurowsza z orzeczonych kar jednostkowych, składających się na karę łączną 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności z wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 10 czerwca 2019 r. w sprawie o sygn. akt XXI K 60/12, a górną suma wskazanej kary łącznej pozbawienia wolności i kary jednostkowej 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności z wyroku Sądu Rejonowego w Pszczynie z dnia 20 października 2020 r. w sprawie o sygn. akt II K 372/20.

Słusznie Sąd Okręgowy przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności miał na uwadze dyrektywy określone w art. 85a k.k., a zwłaszcza cele zapobiegawcze
i wychowawcze jakie kara łączna powinna osiągnąć wobec skazanego oraz mając na uwadze cele w zakresie prewencji ogólnej. Nie mogło być inaczej, mając na uwadze dotychczasową postawę skazanego, który notorycznie popełniał przestępstwa. Ponadto do wykonania wyroku Sądu Rejonowego w Pszczynie z dnia 20 października 2020 r. był poszukiwany listem gończym. Już ten fakt nakazuje ostrożność w przykładaniu większej niż uczynił to Sąd Okręgowy wagi do deklarowanej przez obrońców skazanego, jego aktualnie pozytywnej postawy. Upłynęło bowiem od ostatniego wyroku karnego, orzeczonego wobec skazanego zbyt mało czasu aby można było nie popełnienie przez skazanego kolejnych przestępstw traktować jako zmianę sposobu i stylu życia w sposób ugruntowany.

Na tym tle należało wziąć pod uwagę, co uczynił Sąd Okręgowy związek podmiotowo - przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, za które wymierzono A. B. kary pozbawienia wolności podlegające łączeniu oraz kryterium czasu popełnienia poszczególnych przestępstw.

Należy podkreślić, że przestępstwa, za które wymierzono skazanemu kary jednostkowe wchodzące w skład kary łącznej, orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Katowicach w sprawie o sygn. XXI K 60/12 były skierowane przeciwko różnym dobrom chronionym prawem, a to przeciwko obrotowi gospodarczemu, porządkowi publicznemu, przeciwko życiu i zdrowiu. Przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 k.k. stwierdzone wyrokiem Sądu Rejonowego w Pszczynie w sprawie o sygn. akt II K 372/20 było skierowane przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Różna była kwalifikacja prawna przestępstw, za które orzeczono kary jednostkowe objęte karą łączną 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności z wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Katowicach w sprawie o sygn. XXI K 60/12. Wreszcie oskarżony dopuszczał się ww. czynów na przestrzeni wielu lat w okresie od 2005 r. do 28 lipca 2019 r.

Całokształt opisanej w wyrokach Sądu Okręgowego w Katowicach w sprawie o sygn. akt XXI K 60/12 oraz w wyroku Sądu Rejonowego w Pszczynie w sprawie o sygn. akt II K 372/20 działalności przestępczej skazanego świadczy o jego wysokim stopniu demoralizacji. Takiego obrazu skazanego nie zmieniają okoliczności podnoszone w apelacji obrońców, w tym takie jak fakt płacenia na utrzymanie dzieci Należy też podkreślić, że wbrew zapowiedzi w apelacji, obrońca skazanego nie przedstawiła "raportu przedsiębiorstwa prowadzonego przez skazanego" w Holandii.

Mając na uwadze całokształt negatywnych okoliczności wynikających: z długiego czasokresu popełniania przez skazanego kolejnych przestępstw, z braku, w większości, związku przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, z wyjątkiem tych kwalifikowanych z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz mając na uwadze poszukiwanie skazanego listem gończym, należy stwierdzić, że wymierzona mu kara łączną nie jest rażąco niewspółmiernie surowa, a więc taka, której nie można w świetle wszystkich wymaganych kryteriów jej wymiaru zaakceptować.

Zastosowanie przy wymiarze kary łącznej rozwiązań skrajnych, jak pełna absorbcja lub pełna kumulacja wymaga występowania w sprawie szczególnych pozytywnych lub negatywnych dla skazanego okoliczności. Taka sytuacja nie zachodzi w rozpoznawanej sprawie. Sąd Okręgowy prawidłowo zastosował zasadę asperacji, a wymierzona kara łączna, choć bliższa jest górnej niż dolnej granicy możliwego wymiaru, to taki jej wymiar znajduje z powodów wyżej opisanych pełne uzasadnienie.

Kara łączną 8 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności z pewnością jest karą surową, ale nie rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu art. 438 pkt. 4 k.p.k.

Zupełnie nietrafiony jest zarzut naruszenia przez Sąd Okręgowy art. 571 § 1 k.p.k., który to przepis w zakresie w nim przewidzianym, nie nakłada na sąd obowiązku a jedynie uprawnienie. W sytuacji gdy skazany przebywał na wolności oraz był poszukiwany listem gończym nie ma podstaw do uwzględnienia zarzutu obrońcy. Zwrócenie się o opinię o skazanym do Zakładu Karnego nie było w rozpoznawanej sprawie konieczne.

Wniosek

Wniosek o wymierzenie kary łącznej z zastosowaniem zasady absorpcji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek był niezasadny z powodu nieuwzględnienia zarzutu obrońcy.

3.2.

Zarzut obrazy art. 410 k.p.k. oraz
art. 424 k.p.k. poprzez pominięcie przy wydaniu zaskarżonego wyroku łącznego, że łączenie kar dotyczyło zdarzeń bardzo odległych czasowo od dnia wydania wyroku łącznego, pominięcie faktu zgłaszanego przez obrońcę, że w sprawie Sądu Rejonowego w Pszczynie sygn. II K 372/20 za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. skazany miał stosunkowo niewiele przekroczoną normę ponad ustawowy limit, a to 0,62 mg/l, a także pominięcie faktu, że skazany wykonał karę 5 lat pozbawienia wolności i został warunkowo przedterminowo zwolniony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrońcy oskarżonego był nieuzasadniony.

Nie jest prawdą, że łączone kary zostały wymierzone za przestępstwa bardzo odległe czasowo od dnia wydania wyroku łącznego, skoro Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, że skazany popełnił je w okresie od 2005 r. do 28 lipca 2019 r., a zaskarżony wyrok łączny został wydany w dniu 20 grudnia 2021 r.

Nietrafiony jest zarzut dotyczący oceny prawno - karnej przestępstwa z art. 178a § 1 i 4 k.k. Sąd orzekający w sprawie o wydanie wyroku łącznego nie ocenia bowiem ponownie okoliczności, które miały wpływ na wymiar poszczególnych, podlegających łączeniu kar. Niezrozumiałe jest też w ocenie Sądu Apelacyjnego twierdzenie, że prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości wyrażającym się zawartością 0,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu można uznać za działanie z niewiele przekroczoną normą ponad ustawowy limit.

Okoliczność, że skazany wykonał karę 5 lat pozbawienia wolności i został warunkowo, przedterminowo zwolniony nie jest w ocenie Sądu Apelacyjnego istotną dla wymiaru kary łącznej, mając na uwadze te wszystkie kryteria jej wymiaru, które były przedmiotem rozważać zawartych w rubryce 3.1 formularza.

Z całą stanowczością należy więc stwierdzić, że Sąd Okręgowy nie uchybił art. 410 k.p.k.

Także sporządzone pisemne uzasadnienie wyroku łącznego było odpowiednio szczegółowe, aby można było zweryfikować w postępowaniu odwoławczym wszystkie okoliczności stanu faktycznego, w tym te mające wpływ na wymiar orzeczonej kary łącznej.

Wniosek

Wniosek o wymierzenie kary łącznej z zastosowaniem zasady absorpcji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek był niezasadny z powodu nieuwzględnienia zarzutu obrońcy.

3.3.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary, wyrażający się w wymierzeniu skazanemu kary łącznej bezwzględnego pozbawienia wolności w wymiarze 8 lat i 5 miesięcy przy zastosowaniu zasady asperacji, bliżej kumulacji.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary polegającej na odstąpieniu przy wymiarze kary łącznej od zastosowania zasady absorpcji i orzeczenie wobec skazanego kary 8 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności podczas gdy mając na uwadze rodzaj popełnionych przestępstw, ich bliskość czasową oraz wymiar orzeczonych kar jednostkowych orzeczona kara jest niewspółmiernie wysoka.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty rażącej niewspółmierności orzeczonej kary łącznej były bezzasadne z powodów wskazanych wyżej w rubrykach 3.1 oraz 3.2 formularza.

Wniosek

Wniosek o zmianę w zaskarżonej części wyroku poprzez zastosowanie zasady absorpcji przy wymiarze kary łącznej i wymierzeniu skazanemu kary łącznej pozbawienia wolności w niższej wysokości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek był niezasadny z powodu nieuwzględnienia zarzutów obrońców.

3.4.

Zarzut Prokuratora obrazy prawa materialnego, w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt. 1 a k.p.k. w efekcie czego orzeczenie nie odpowiada prawu, a to:

- art. 4 § 1 k.k. poprzez niezasadne zastosowanie tego przepisu przy orzekaniu kary łącznej wobec skazanego,

- art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami Covid - 19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem Covid-19 poprzez nieuwzględnienie przy orzekaniu reguły intertemporalnej zawartej w tym przepisie i połączenie w zaskarżonym wyroku wbrew tej normie kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami, które uprawomocniły się po dniu 23 czerwca 2020 r. to jest po dniu wejścia w życie powołanego przepisu i w wyniku tego niezasadne zastosowanie art. 85 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 23 czerwca 2020 r.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut Prokuratora był bezzasadny.

Sąd Okręgowy nie naruszył przepisów art. 4 § 1 k.k. i art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami Covid-19 oraz o uproszczonym postepowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem Covid-19.

W stanie faktycznym rozpoznawanej sprawy przepisy art. 81 ust. 1 i 2 wyżej wskazanej ustawy nie wyłączyły możliwości stosowania art. 4 § 1 k.k.

Art. 81 ust. 2 ww. ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. określa regułę stosowania nowej, wprowadzonej nią regulacji prawnej, dotyczącej orzekania kary łącznej w wyroku łącznym, wskazując, że przepisy rozdziału IX ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks Karny w brzmieniu nadanym ustawą, obowiązujące od dnia 23 czerwca 2020 r. stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych po tym dniu.

Jednocześnie zgodnie z art. 81 ust. 1 ww. ustawy przepisy rozdziału IX ustawy Kodeks Karny w brzmieniu dotychczasowym stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem jej wejścia w życie, a więc przed dniem 23 czerwca 2020 r.

Już na wstępie należy wykluczyć możliwość stosowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego konglomeratu ustaw, a więc dwóch stanów prawnych, stosowanych odpowiednio do kar prawomocnie orzeczonych wobec skazanego przed dniem 23 czerwca 2020 r. i po tym dniu.

Wobec skazanego A. B. zostały wydane prawomocne wyroki skazujące zarówno przed dniem wejście w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielonych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami Covid-19 oraz o uproszczonym postepowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem Covid-19 jak po dniu jej wejścia w życie. Takiej sytuacji nie przewiduje cytowany art. 81 ust. 1 i 2.

W sytuacji gdy wobec skazanego zostały orzeczone kary zarówno przed dniem 23 czerwca 2020 r. jak i po tej dacie, a czyny objęte prawomocnymi skazaniami zostały popełnione przed tą datą Sąd I instancji prawidłowo dokonał analizy stanów prawnych stosując reguły prawa intertemporalnego poprzez zastosowanie przepisu art. 4 § 1 k.k.

Wbrew stanowisku Prokuratora Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 13 października 2021 r. sygn. Akt I KZP 2/21 nie wykluczył możliwości zastosowania w omawianym stanie faktycznym art. 4 § 1 k.k. W cytowanym orzeczeniu Sąd Najwyższy wskazał, że przepisy art. 81 ust. 1 i 2 ww. ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. nie wyłączają stosowania art. 4 § 1 k.k. w sytuacji gdy tylko jedna z kar, których połączenie sąd rozważa w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego, została prawomocnie orzeczona do dnia 23 czerwca 2020 r. albo po tej dacie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego nie budzi wątpliwości, że sąd orzekając o karze łącznej w wyroku łącznym, w stanie faktycznym gdy wobec skazanego zostały orzeczone prawomocnie kary zarówno przed 23 czerwca 2020 r. jak i po tej dacie, musi mieć w polu widzenia wszystkie wyroki skazujące. Tylko bowiem w takiej sytuacji Sąd może prawidłowo ocenić stan prawny korzystniejszy dla skazanego w rozumieniu art. 4 § 1 k.k.

W rozpoznawanej sprawie Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy rozważył względność ustawy karnej, czemu dał wyraz w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia. Sąd Apelacyjny podzielił w całości te ustalenia.

Należy dodać, że Sąd Okręgowy łącząc karę łączną i karę jednostkową pozbawienia wolności prawidłowo określił granice możliwego wymiaru, mając na uwadze wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 kwietnia 2019 r., K 14/17, OTK-A 2019/18.

Wniosek

Wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Katowicach.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek był niezasadny z powodu nie uwzględnienia zarzutu Prokuratora.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

---------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

---------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok łączny Sądu Okręgowego w Katowicach w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z powodów nie uwzględnienia zarzutów obrońców i prokuratora.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

----------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------

5.3.1.4.1.

---------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 2

Sąd Apelacyjny zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, mając na uwadze jego przewidywaną, w związku z wykonywaniem wyroku sytuacją materialną i osobistą.

7.  PODPIS

SSA Grzegorz Wątroba SSA Gwidon Jaworski SSA Rafał Doros

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Zaskarżony wyrok łączny w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca skazanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Punkt 1 zaskarżonego wyroku łącznego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Zaskarżony wyrok łączny w całości

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana