Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03 lutego 2023 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Małgorzata Kryńska-Mozolewska

po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2023 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w trybie art. art. 15zzs ² ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r., poz. 1842, tekst jednolity.),

sprawy z powództwa P. C.

przeciwko (...) w W.

o zapłatę, ustalenie

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda P. C. kwote 32.087.50 złotych (trzydzieści dwa tysiące osiemdziesiąt siedem 50/100) tytułem pomocy finansowej na zakup mieszkania;

2.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

3.  zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda P. C. kwotę 2.700,00 złotych (dwa tysiące siedemset złotych 00/100) tytułem wynagrodzenia pełnomocnika.

Sygn. akt P 254/22

UZASADNIENIE

Powód P. C. wniósł pozew przeciwko (...) w W. o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 32 087,50 zł tytułem pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska, powód podniósł, że jest funkcjonariuszem (...) zatrudnionym na stanowisku oddziałowego działu ochrony, a od 2 listopada 2019 r pełni służbę jako funkcjonariusz w służbie stałej w stopniu kaprala(...).

Powód wskazał, że w dniu 5 listopada 2021 r złożył wniosek pisemny o przyznanie mu pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Do wniosku załączył umowę sprzedaży zawartą w formie aktu notarialnego, rep. (...) z dnia 23 marca 2022 r. Powód podniósł także, że zakupiony lokal nabył z partnerką A. M.na współwłasność po ½ na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego na łączną kwotę 456 tys. złotych. Partnerka powoda nie jest zatrudniona w służbie więziennej i nie otrzymała jakiejkolwiek pomocy finansowej na zakup mieszkania.

Powód wskazał, że pozwany decyzją nr (...) z dnia 4 maja 2021 r odmówił przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, o którym stanowi przepis art. 171 pkt 2 o Służbie Więziennej, uzasadniając, że powód nie może uzyskać pomocy finansowej, o której stanowi przepis art. 184 ust. (...) ustawy o Służbie Więziennej, ponieważ nie jest on właścicielem lokalu stanowiącego odrębną własność, a jedynie jego współwłaścicielem w częściach ułamkowych. Strona powodowa nie zgodziła się ze wskazaną decyzją, bowiem zakupiony lokal stanowi odrębną nieruchomość, a fakt, że powód jest jego współwłaścicielem nie stanowi przeszkody do uzyskania pomocy na uzyskanie lokalu mieszkalnego, stosownie do przepisu art. 170 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej. Powód podnosił, że wysokość pomocy finansowej prawidłowo ustalona w kwocie 64 175 złotych powinna zostać powodowi przyznana w całości, zgodnie z obowiązującymi przepisami o służbie więziennej i właśnie tej różnicy pomiędzy prawidłową ustaloną kwotą pomocy finansowej a kwotą przyznanej w decyzji Dyrektora nr (...) r w wysokości 32 087,50 powód się domaga.

W piśmie procesowym z dnia 6 grudnia 2022 r powód wnosił także, na wypadek nieuwzględnienia żądania ustalenia kwoty pomocy finansowej określonej w Decyzji Dyrektora (...) w W. nr (...) r dnia 4 maja 2022 r w wysokości 64 175 złotych (k. 98).

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 6 września 2022 r pozwany, wniósł o oddalenie powództwa oraz zasadzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów postępowania procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany podniósł, że powództwo winno być oddalone jako przedwczesne. Pozwany podkreślił, że ustalenie daty wymagalności roszczenia powoda powinno nastąpić z uwzględnieniem art. 185 ust, 3 ustawy z dnia 09 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. z 2014, poz.1415) w związku z § 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie przyznawania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego funkcjonariuszowi Służby Więziennej (Dz. U. z 2010.147.986) Zgodnie z powołanym przepisem wypłata przyznanej pomocy finansowej może nastąpić jednorazowo lub w dwóch ratach, nie później jednak niż w terminie dwóch lat od dnia wydania decyzji o przyznaniu tej pomocy. Decyzja zaś określa wysokość rat i terminy ich wypłat. Zgodnie zaś z decyzją Dyrektora (...) w W. z dnia 4 maja 2022 r ustalono, że wypłata pomocy finansowej na rzecz powoda nastąpi jednorazowo w terminie do dnia 4 listopada 2023 r

Pozwany podniósł, że w ustawie nie ma mowy o pomocy finansowej na uzyskanie udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego lub domu.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód- P. C. jest funkcjonariuszem (...) zatrudnionym na stanowisku oddziałowego działu ochrony, a od 2 listopada 20219 r pełni służbę jako funkcjonariusz w służbie stałej w stopniu kaprala (...) w (...) w W..

Bezsporne

Powód w dniu 5 listopada 2021 r złożył wniosek pisemny o przyznanie mu pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego w którym zaświadczył, że pomoc finansową przeznaczy na zakup lokalu mieszkalnego w Z. przy ul. (...). który uzyska w drodze kupna za kwotę 465.000 złotych. W wniosku powód wskazał, że na podstawie rozkładu jazdy, lokal mieszkalny którego zakup planuje znajduje się w „miejscowości pobliskiej” o której mowa w przepisie art. 184 ust 1. ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r o Służbie Więziennej.

Dyrektor pismem z dnia 10 listopada 2021 r potwierdził, że na dzień złożenia wniosku powodowi przysługuje prawo do uzyskania pomocy finansowej o której mowa w art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r o Służbie Więziennej. W piśmie tym Dyrektor jednocześnie poinformował powoda, że wysokość pomocy finansowej zostanie ustalona na dzień wydania decyzji o przyznaniu pomocy, przy czym wydanie tej decyzji nastąpi nie później niż dwa lata od złożenia wniosku tj; do dnia 4 listopada 2023 r.

Bezsporne, a nadto : -wniosek powoda z dnia 5 listopada 2021 r k. 13; pismo Dyrektora z dnia 10 listopada 2021 r k. 15, umowa deweloperska z dnia 15 października 2021 r k.16-35,

W dniu 23 marca 2022 r. powód P. C. i jego partnerka (oboje pozostający w stanie wolnym) na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, rep. (...) z dnia 23 marca 2022 r nabyli lokal mieszkalny za łączną kwotę 456.000 złotych Zakupiony lokal powód nabył z partnerką A. M. na współwłasność po ½ . Partnerka powoda nie jest zatrudniona w służbie więziennej i nie otrzymała jakiejkolwiek pomocy finansowej na zakup mieszkania ze środków Skarbu Państwa.

Bezsporne, a nadto: umowa o ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego i umowa sprzedaży tego lokalu k. 36-53, wniosek o wpis w księdze wieczystej k.56-59, przelewy bankowe potwierdzające zapłatę k.60-62, oświadczenia kredytowe 63, przesłuchanie stron…..

Decyzją z dnia 4 maja 2021 r, nr (...) Dyrektor (...) w W. na podstawie art. 184 ust. 1 , art. 185 ust. 1 i 2 oraz art. 192 pkt 4 w związku z art. 217 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r o Służbie Więziennej: przyznał powodowi pomoc finansową w wysokości 32 087,50 złotych, stwierdził, iż powód jest uprawniony do uzyskania pomocy na podstawie przepisów w/w ustawy, ustalił wysokość pomocy finansowej zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 23 listopada 2020 r stanowiącym iż 1 m kwadratowy powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego służącemu wyliczeniu premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe dla posiadaczy oszczędnościowych książeczek mieszkaniowych za IV kwartał 2021 roku wynosi 5 134,00 złotych i wyliczył kwotę pomocy zgodnie z przepisami w/w ustawy na kwotę 64 175,00 złotych oraz postanowił ustalić wysokość pomocy finansowej w wysokości połowy ustalonej kwoty ze względu na fakt, iż powód nabył ½ udziału w lokalu mieszkalnym.

Dowód: decyzja dyrektora nr (...) k. 67

W uzasadnieniu przedmiotowej decyzji wskazano, że powód spełniał warunki ustawowe do przydzielenia lokalu mieszkalnego na podstawie art. 184 ust. 1 i 2, art. 192 pkt 4 w związku z art. 217 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 Ustawy o Służbie Więziennej oraz § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2010 r w sprawie przyznawania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego funkcjonariuszowi Służby Więziennej i w związku z tym powodowi przyznano pomoc finansową w wysokości 32 087, 50 złotych na uzyskanie w drodze kupna sprzedaży udziału ½ udziału w lokalu mieszkalnym nr (...) położonego w Z. przy ulicy (...) mającego stanowić odrębną nieruchomość. Wypłata pomocy finansowej nastąpić ma jednorazowo w terminie do dnia 4 listopada 2023 r.

W zdecydowanej większości w niespornmy stanie faktycznym, Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie co do zasady oraz co do wysokości.

Bezsporną okolicznością było, że powód na podstawie aktu mianowania z dnia 2 listopada 2017r, pełnił służbę jako funkcjonariusz stałej (...), obecnie w stopniu kaprala, sprawując funkcję oddziałowego działu ochrony (...) w W.. Bezsporną okolicznością również jest że funkcjonariusz stałej służby więziennej na gruncie ustawy z dnia 09 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. Nr 79, poz. 523 oraz Nr 182, poz. 1228) po spełnieniu warunków wskazanych w ustawie był uprawniony do pomocy finansowej na cele mieszkaniowe.

Spór sprowadzał się jedynie do analizy prawnej kwestii, czy funkcjonariuszowi służby stałej spełniającemu warunki wskazane w ustawie do przyznania pomocy finansowej ze środków przeznaczonych na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych funkcjonariusza, przysługuje wskazana pomoc w całości, w sytuacji, gdy nabył ½ udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego.

Zgodnie z przepisem art. 170: funkcjonariuszowi w służbie stałej przysługuje prawo do lokalu mieszkalnego w miejscowości, w której stale pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej (ust. 1). Członkom rodziny funkcjonariusza wymienionym w art. 176 przysługuje prawo do zamieszkania w przydzielonym funkcjonariuszowi lokalu mieszkalnym (ust. 2). Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszowi uwzględnia się jego stan rodzinny oraz stopień służbowy lub zajmowane stanowisko (ust 3). Za miejscowość pobliską uważa się miejscowość, do której czas dojazdu publicznymi środkami transportu przewidziany w rozkładzie jazdy, łącznie z przesiadkami, nie przekracza w obie strony dwóch godzin, licząc od stacji (przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby do stacji (przystanku) najbliższej miejsca zamieszkania. Do czasu tego nie wlicza się dojazdu do i od stacji (przystanku) w obrębie miejscowości, z której funkcjonariusz dojeżdża, oraz miejscowości, w której wykonuje obowiązki służbowe (ust. 4).

Stosownie do regulacji przepisu art. 171: prawo do lokalu mieszkalnego realizuje się przez: przydział lokalu albo przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, zwanej dalej „pomocą finansową”.

Szczegółowe zasady przyznawania, wypłaty oraz zwrotu pomocy finansowej dla funkcjonariuszy Służby Więziennej określone są w przepisach art.: 184-186 Ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523 ze zm.-dalej ustawa).

Zgodnie przepisem art. 184 § 1 ustawy: funkcjonariuszowi w służbie stałej, który spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a który lokalu tego nie otrzymał na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych w miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej.

W art. 185 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca wskazał wysokość i dodatkowe kryteria przyznania funkcjonariuszowi Służby Więziennej pomocy na cele mieszkaniowe: pomoc finansową przyznaje się funkcjonariuszowi w wysokości 25% wartości lokalu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 50 m ^{(( 2))}. Zaś zgodne z art. 185 ust.2.: wartość lokalu mieszkalnego, na podstawie której oblicza się wysokość pomocy finansowej, stanowi iloczyn 50 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego i ceny metra kwadratowego powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego, publikowanej przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, służącej wyliczaniu premii gwarancyjnej od wkładów oszczędnościowych na budownictwo mieszkaniowe dla posiadaczy oszczędnościowych książeczek mieszkaniowych.

W art. 187 przedmiotowej ustawy zawarto katalog negatywnych przesłanek, których spełnienie powoduje nie przydzielenie funkcjonariuszowi lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej, i tak zgodnie z powołanym przepisem; lokalu mieszkalnego na podstawie decyzji administracyjnej nie przydziela się funkcjonariuszowi:

1) w razie otrzymania pomocy finansowej, o której mowa w art. 184 ust. 1 (pkt 1); posiadającemu w miejscowości, w której pełni służbę, lub w miejscowości pobliskiej lokal mieszkalny w spółdzielni mieszkaniowej albo dom jednorodzinny lub dom mieszkalno-pensjonatowy albo lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, odpowiadający co najmniej przysługującej mu powierzchni mieszkalnej (pkt 2); którego małżonek posiada lokal mieszkalny lub dom określony w pkt 2 (pkt 3); w razie zbycia przez niego lub jego małżonka lokalu mieszkalnego lub domu, o którym mowa w pkt 2 ( pkt 4).

Stosownie do ustalonego stanu faktycznego Sąd uznał roszenie powoda za uzasadnione, w świetle art. 170 ust. 1 w związku z art. 171, art. 173 i 174 oraz art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 09 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. nr 79, poz. 523 ze zm.) zgodnie, z którym, funkcjonariuszowi w służbie stałej, który spełnia warunki do przydziału lokalu mieszkalnego, a który lokalu tego nie otrzymał na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale, przysługuje pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego w spółdzielni mieszkaniowej albo domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, położonych w miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie przyznawania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego funkcjonariuszowi Służby Więziennej z dnia 29 lipca 2010 r wskazuje na końcową datę realizacji uprawnienia wnioskodawcy – „wypłata przyznanej pomocy finansowej może nastąpić jednorazowo lub w dwóch ratach, nie później jednak niż w terminie dwóch lat od dnia wydania decyzji o przyznaniu tej pomocy, a decyzja określa wysokość rat i termin ich wypłaty. Rozporządzenie posługuje się też stwierdzeniem, iż wypłata może nastąpić w powyższym terminie co jest równoznaczne w ocenie sądu że wypłata ta może nastąpić również przed upływem powyższego terminu, gdyż termin określony w rozporządzeniu jest terminem którego ziszczenie się może nastąpić w dowolnej dacie przed upływem tego terminu. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2014 r., sygn. akt I PK 161/13: „Przepisy prawa materialnego nie limitują czasu przyznania pomocy, w związku z czym prawo funkcjonariusza, który nie ma zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej i nie otrzymał pomocy w formie przydziału lokalu staje się wymagalne najpóźniej w dacie nabycia lokalu.

W przypadku rozważenia zasadności wniosku funkcjonariusza o przyznanie pomocy finansowej na cele mieszkaniowe konieczne jest dokonanie wykładni art. 184 ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej z uwzględnieniem celu analizowanej regulacji, którym jest umożliwienie zamieszkiwania funkcjonariusza w stałej (...) w miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej dla zapewnienia prawidłowego pełnienia służby. W przypadku powoda w miejscowości pobliskiej, tj. w Z..

Dla oceny, czy funkcjonariuszowi (...) przysługuje uprawnienie do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego, o jakiej mowa w art. 171 pkt 2 ustawy, istotne znaczenie ma w pierwszej kolejności, czy takie prawo przysługuje mu w dacie uzyskania statusu funkcjonariusza (...) w służbie stałej, tj. czy w tej dacie ma on zaspokojone potrzeby mieszkaniowe w miejscu pełnienia służby. Posiadanie zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych w tej dacie skutkuje przyjęciem, że jego prawo do zamieszkiwania w miejscu pełnienia służby pozostaje zaspokojone, co prowadzi do konkluzji o braku uprawnień do żądania od pracodawcy realizacji prawa do lokalu, o jakim mowa w art. 171 ustawy, zarówno wobec treści art. 187 pkt 2 ustawy, jak i w przypadku późniejszego zbycia lokalu, wobec treści art. 187 pkt 4 ustawy. W sytuacji, gdy wstępując do służby stałej, funkcjonariusz nie posiada zaspokojonych potrzeb do lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej, przysługuje mu prawo do lokalu mieszkalnego, które realizuje się w pierwszej kolejności przez przydział odpowiedniego lokalu (art. 171 pkt 1 ustawy) bądź, w razie nieprzyznania takiego lokalu w drodze decyzji administracyjnej, przez przyznanie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego (art. 171 pkt 2 ustawy)

Celem unormowania wynikającego z art. 184 ust. 1 ustawy z 2010 r. o Służbie Więziennej jest pomoc funkcjonariuszowi w zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych. Wstępnym warunkiem osiągnięcia tego celu jest zaciągnięcie przez funkcjonariusza zobowiązania finansowego prowadzącego do nabycia prawa do lokalu ( por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt II PK 178/13 niepubl.). Pomoc finansowa oznacza udział w kosztach wykonania tego zobowiązania. W związku z powyższym uprawnienie do pomocy finansowej w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ocenia się na datę złożenia wniosku o tę pomoc, badając, czy funkcjonariusz przed tym dniem zaciągnął zobowiązanie "na uzyskanie lokalu mieszkalnego" w celu "zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych". Istotne jest więc, aby datę powstania stosunku zobowiązaniowego poprzedzał stan "niezaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

Podobne stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia z dnia 11 lutego 2014 r. , sygn. akt I PK 161/13: „Gdyby bowiem funkcjonariusz w tym dniu wymaganych warunków nie spełniał, na przykład zbył lokal posiadany w dacie wstąpienia do służby stałej, posiadał wcześniej lokal w miejscowości pełnienia służby lub też nabył lokal w miejscowości innej niż pobliska, to w świetle omawianych przepisów nie nabyłby uprawnień do pomocy finansowej. Odmienna interpretacja ograniczałaby uprawnienia funkcjonariuszy do otrzymania pomocy tylko przed nabyciem lokalu, do czego, w ocenie Sądu Najwyższego, nie upoważnia użycie przez ustawodawcę określenia "pomoc finansowa na uzyskanie lokalu mieszkalnego", które jest pojęciem szerokim, odnoszącym się także do przypadków udzielania pomocy na spłatę zobowiązań finansowych, zaciągniętych w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego lub domu przez funkcjonariusza. Podkreślić należy, że ani ustawa o Służbie Więziennej, ani wydane na jej podstawie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie przyznawania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego funkcjonariuszowi (...) nie określają terminu, w którym uprawniony funkcjonariusz może wystąpić z wnioskiem, ani też, że może to uczynić jedynie przed nabyciem lokalu mieszkalnego lub domu.”

Przechodząc do zasadniczej kwestii dotyczącej wykluczenia powoda z pomocy finansowej na zakup lokalu wskazać należy, że przepisy prawa materialnego jakie zostały w niniejszej sprawie zastosowane przez stronę pozwaną nie dają podstaw do twierdzenia, że pomoc finansowa nie może zostać przyznana w całości na zakup mieszkania stanowiącego przedmiot współwłasności funkcjonariusza (...) i innej osoby – w tym wypadku - konkubenta. Z treści przywołanych przepisów nie wynika bowiem aby funkcjonariusz (...) dla realizacji przysługującego mu uprawnienia musiał wykazywać, że lokal mieszkalny, jaki zamierza uzyskać, nabywa na swą wyłączną własność.

Z wykładni językowej tej regulacji da się jedynie wywieść publiczne prawo podmiotowe funkcjonariusza polegające na możliwości skutecznego żądania udzielania mu pomocy pieniężnej dla uzyskania mieszkania, w sytuacji, gdy lokal nie został mu zapewniony w drodze decyzji o przydziale. Przytoczone przepisy nie uzależniały też nabycia roszczenia o pomoc pieniężną od zaistnienia nabycia lokalu na wyłączną własność wnioskującego.

Należy też podkreślić, że prawa do lokalu, a tym samym prawa do pomocy pieniężnej nie wyklucza w analizowanej sytuacji faktycznej także art. 184 ust. 1 ustawy o SW. Niewątpliwie celem tego unormowania jest umożliwienie funkcjonariuszowi zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych poprzez przyznanie świadczenia pieniężnego pokrywającego w określonej części koszty zakupu np. lokalu mieszkalnego.

Przepisy rozporządzenia zgodnie z delegacją ustawową ustalają jedynie kwestie proceduralne związane z wykazaniem ubiegania się przez funkcjonariusza o nabycie prawa do lokalu mieszkalnego. Powyższe, zdaniem Sądu, nie ogranicza jednak uprawnień funkcjonariusza do otrzymania pomocy w pełnej wysokości..

Odnosząc się zaś do zarzutu strony pozwanej, że można miarkować wysokość przyznanego świadczenia ( w tej sytuacji do 50 % świadczenia wynikającego z art. 184 ust 1 ustawy), należy wskazać, że przepisy nie pozwalają na miarkowanie pomocy, to w takiej sytuacji, wykładnia zarówno językowa, jak i celowościowa tego przypisu pozwala na przyjęcie, że funkcjonariuszowi przysługuje pełna kwota pomocy . Przyjęcie odmiennej oceny, prowadziłoby do niedopuszczalnej wykładni rozszerzającej wymienionego przepisu ustawy.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie zacytowanych przepisów, orzeczono jak w pkt I wyroku.

W punkcie drugim wyroku są oddalił roszczenie o ustalenie wysokości kwoty pomocy finansowej w wysokości 64 175,00 zł , wobec faktu, iż powód nie wykazał interesu prawnego w rozumieniu art. 189 k.p.c

Orzeczenie o kosztach wydano w punkcie trzecim wyroku w oparciu o art. 98 k.p.c w związku z § 2 pkt. 5 w związku z § 9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U z 2018 r. poz. 265).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)